Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Կոմանդոս. "Վառոդի հոտ եմ զգում: Ես վախենում եմ, որ մեր համարժեք պատասխանները կարող են ուշանալ"
15:19 . 04/09
Հունգարիայի կողմից Ռամիլ Սաֆարովին Ադրբեջանին արտահանձնելը, ըստ Արցախյան պատերազմի հերոս, գեներալ Արկադի Տեր-Թադեւոսյանի` Կոմանդոսի, մտածված քայլ է եղել թե' Ադրբեջանի, թե' Թուրքիայի եւ թե' Հունգարիայի կողմից:
Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ Կոմանդոսը հայտնեց, որ առանց Թուրքիայի հետ պայմանավորվածության Ադրբեջանը նման քայլի չէր կարող գնալ եւ, որպես խոսքի ապացույց, բերեց 1919թ. հոկտեմբերի 29 -ի պայամանագիրը, համաձայն որի` Ադրբեջանը արտաքին քաղաքականության հարցերում որեւէ քայլ չի կարող անել առանց Թուրքիայի իմացության:
Այսօր ամենակարեւոր խնդիրն այն է, թե ինչ քայլեր մենք պետք է ձեռնարկենք, քանի որ, ըստ Կոմանդոսի, Ադրբեջանն արդեն իսկ մտածում է հաջորդ քայլերի մասին: Ադրբեջանն այսօր, նրա հավաստիացմամբ, ուշադիր հետեւում է Հայաստանում տեղի ունեցող զարգացումներին, եւ այն ինչ հիմա կատարվում է, իրենց լիովին ձեռնտու է:
Ըստ գեներալի` այժմ, երբ այդ երեք պետությունները միացել են, փորձում են այնպես անել, որ ամեն ինչ մեր դեմ դուրս գա. շախմատ են խաղում: Նա մեկ անգամ եւս հիշեցրեց, որ թեեւ Ադրբեջանն ունի բանակ, բայց չունի հեղինակություն, իսկ Սաֆարովին ազատ արձակելով` Ալիեւը ցույց տվեց ադրբեջանցիներին, թե` տեսեք-տեսեք` ես իմ խոսքը կատարեցի, ինչի համար էլ իր վարկանիշը բարձրանում է:

Ըստ Կոմանդոսի` որքան Սաֆարովը մնա Ադրբեջանում, այնքան գլխացավանք կլինի Ալիեւի համար, դրա համար էլ Սաֆարովին Ադրբեջանում կսպանեն, սպանողը հայ կլինի, որից հետո էլ համայն աշխարհին կաղաղակեն, թե` մեր հերոսին հայերը վերացրեցին: Նման պայմաններում, ըստ գեներալի, մենք պետք է շատ շտապ քայլեր ձեռնարկենք:
"Եթե հիմա կտրուկ քայլերի դիմենք, կարող ենք կանխել Ադրբեջանի արկածախնդրությունը: Ես վախենում եմ, որ Ադրբեջանում պատվիրված հայի կողմից Սաֆարովի սպանությունը միջազգային հանրությունը կարող է բարդել Հայաստանի վրա: Մենք պետք է այնպես անենք, որ Ադրբեջանը եւ Թուրքիան իրենց կեղտը չբարդեն մեզ վրա եւ հերթական սուտը մեր մասին չասեն: Ես վառոդի հոտ եմ զգում: Ես վախենում եմ, որ մեր համարժեք պատասխանները կարող են ուշանալ",- նշեց Կոմանդոսը: Նա վստահ է, որ մենք հիմա պետք է կտրուկ քայլի գնանք: Իսկ կտրուկ քայլն, ըստ նրա, այսօր Արցախի անկախությունը ճանաչելն է, եւ որ արցախցին ապրի Արցախում:
Yerkir.am

http://www.yerkirmedia.am/?act=news&lan=hy&id=9387

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

KARABAKH | 04.09.12
Safarov Pardon Revives Call for Recognition: Heritage restates that NKR should be recognized by Armenia; Kocharyan says recognition would be appropriate response from Hungary

By GOHAR ABRAHAMYAN
ArmeniaNow reporter

Armenian politicians believe that the recent extradition and pardon of Azeri soldier Ramil Safarov, who had brutally murdered an Armenian soldier in Budapest, has offered a good reason to once again raise the issue of the Nagorno-Karabakh Republic’s international recognition.


The press service of Heritage party’s parliamentary faction reports that on Tuesday faction secretary Zaruhi Postanjyan submitted to the parliament a draft law on Nagorno Karabakh’s recognition, which, if adopted, would officially recognize the NKR’s factual status, basing it on the fact that it meets all the international law requirements for a sovereign state.

The same day (September 4), Armenia’s second president Robert Kocharyan made a statement on Safarov’s extradition, saying that “if Hungary’s official response makes it clear that Azerbaijan, indeed, reneged its vow and deceived Budapest, and that there was no criminal alliance, then the most appropriate countermeasure on Hungary’s part might be the NKR’s recognition”.

According to Kocharyan, there is so much hatred against Armenians in Azerbaijan that they have forgotten all about moral limits, so the order pardoning a murderer is the best proof of the validity of Karabakh people’s arguments demanding independence.

Armenia’s foreign minister Edward Nalbandyan, too, has made a statement that despite the drawback Safarov’s extradition and pardon have had on the negotiation process of the Karabakh issue, official Yerevan has no intention of suspending the talks, and, in general, it is Azerbaijan that often takes steps or makes statements aimed at hampering the negotiations.

“The international community cannot tolerate Azerbaijan’s continuing its adventurous policy under the guise of negotiations, which would be a serious threat to regional peace and security and is fraught with serious dangers to international security and stability,” said Nalbandyan.

Meanwhile, some lawmakers in Armenia blame diplomats themselves for allowing the situation.

At a press conference on Tuesday secretary of the Armenian Revolutionary Federation (Dashnaktsutyun) parliamentary faction Aghvan Vardanyan praised the actions of President Serzh Sargsyan in the wake of Safarov’s extradition and subsequent pardoning as determined and based on principle, but he also said they were “clearly belated”.

“Now our foreign policy department is trying to justify itself, saying that they had raised the alarm and got assurances that there was no such problem, but in fact they did not work particularly well or were not strong enough to be reckoned with. After all, those concerns could have been raised publicly, and at that time, I think, the government of Hungary would have acted with caution,” he said.

Stepan Safaryan, of the Heritage party, described the situation with Safarov’s extradition and his pardon by President Ilham Aliyev as a serious omission of Armenian diplomacy and accused the Foreign Ministry of inaction.

“While Hungary’s Armenian community was raising the concern, our entire political elite were on a vacation,” he charged.

As the brewing controversy attracts international attention, the Associated Press reports that Azerbaijani Foreign Minister Elmar Mammadyarov spoke by telephone with U.S. Deputy Secretary of State William Burns on Monday, during which the Azeri minister said that the pardoning of Safarov was justified on the bases of Armenia’s conflict with Karabakh.

Citing Mammadyarov’s press secretary, the report said the minister: "underlined that the question of Ramil Safarov must not be looked at outside the context of the fact of the occupation, because it is a consequence of this Armenian aggression.”

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Հայաստանի ճակատագրական պահը


Վճռական քաղաքականությունն արդյունավետ քաղաքականություն է

Ադրբեջանն արդեն 1.5 տասնամյակ է իր քաղաքականությունը կառուցում է Հայաստանի ղեկավարության կամքի բացակայության, ալարկոտության եւ անվստահության վրա: Ողջ այս ընթացքում Հայաստանի տարբեր նախագահներ փորձել են իրենց ոճն ու առաջնահերթությունները կառուցել արտաքին քաղաքականությունում, սակայն գործնականում ինչ-որ անիմաստ, արխայիկ, հիմնականում անձնական եւ խմբակային բարեկեցությանն ուղղված բան է ստացվել:

Այդ առումով, Հայաստանի արտաքին քաղաքականությանը բնորոշ է ժառանգորդությունը: Եվ եթե տվյալ հատկությունը շատ պետությունների համար նշանակում է կայունություն եւ կարգուկանոն, ապա Հայաստանի համար, իր խնդիրներով հանդերձ, ժառանգորդությունը ոչ այլ ինչ է, քան խորը լճացում: Անկախ Հայաստանը գոյություն ունի ընդամենը 2 տասնամյակ, եւ չի կարելի բաց թողնել պատմական կարեւոր նշանակություն ունեցող ժամանակը: Հայաստանին հեղինակություն է պետք, ինչը վստահություն է բերում ոչ միայն կառավարության, այլեւ երկրի ու ազգի նկատմամբ: Հարցի հենց այդպիսի դրվածքն է թույլ տալիս հասկանալ, թե ինչի շնորհիվ են երկիր մտնում արտաքին ներդրումները եւ ինչպես հաղորդակցվում ռազմաքաղաքական բլոկների հետ:

Այժմ «բուդապեշտյան ստորության» իրադարձությունների արդյունքում Հայաստանի քաղաքական ղեկավարությունն ազդանշաններ է հաղորդում, որ մտադիր է օգտվել ստեղծված իրավիճակից եւ վերջապես կքանդի այն սարդոստայնը, որի մեջ հայտնվել է ողջ հայ ժողովուրդը իր համար լրիվ օտար շահերի արդյունքում: Մինսկի խմբի շրջանակներում հաստատված կանոնները ոչ մի կապ չունեին Հայաստանի համար դրական արտաքին քաղաքական հարաբերություններ ձեռք բերելու առումով:

Սեպտեմբերի 5-ին նշանակված է Ազգային ժողովի նիստը, եւ եթե մինչ այդ ոչ ոքի չհաջողվի համոզել Հայաստանի ղեկավարությանը դադարեցնել արդեն հայտարարվածի շարունակումը, ապա կարելի է հույս դնել ԼՂՀ ինքնիշխանության առավել արագ ճանաչման վրա, քան դա կարող է թվալ: Մինսկի խումբն արդեն հասցրել է հայտարարել տառացիորեն, որ չնայած Հայաստանի շահերի նվաստացմանն ու կոպտորեն անտեսմանը, այն պետք է շարունակի բանակցությունները: Թերեւս, մնացած երկու օրվա ընթացքում Հայաստանի վրա արտաքին ճնշում է գործադրվելու արմատական քայլերից հրաժարվելու համար: Քաղաքական կուսակցությունները, առանձին քաղաքական գործիչներ ու հեղինակներ հանկարծ անհետացել են հորիզոնից՝ գերադասելով «ծիծաղել», հավանաբար, իրենք իրենց վրա: Լավ կլիներ, որ այս պահին ցույց տրվեր «ակտուալ քաղաքական գործիչների» եւ նրանց պոչերի իրական դեմքերը:

Եկել է բավական կարեւոր որոշման պահը՝ ուղղված երկրի քաղաքական ապագային եւ հետագա քաղաքական զարգացման հնարավորությանը՝ որպես ինքնիշխան պետություն: Քիչ թե շատ հստակեցված գնահատականների կողքին հեղհեղուկ ձեւակերպումներ են տրվում, իբր «դադարեցնել բանակցությունները, մինչեւ տականքը չվերադառնա Բուդապեշտ», ինչն ինքզինքը խաբելու փորձ է: Խնդրի դրվածքը պետք է լիովին այլ լինի. ղարաբաղյան թեման պետք է դադարի քննարկումների առարկա լինել: Դրանով Հայաստանն ընդունելի գործընկեր կլինի բոլոր գործընկերների համար, որոնք երկար տարիներ օգտագործել են այդ իրավիճակը հանուն իրենց շահերի: Բոլորը ստիպված են լինելու հաշվի նստել առկա իրողությունների հետ:

Եթե Հայաստանի քաղաքական ղեկավարությունը թույլ տա գայթակղել իրեն «գլուխը շոյելով», վերջնականապես պետք է հրաժեշտ տա պետականության ապագայի հույսերի հետ: Աստիճանաբար այդ հասկացողությունը ձեւավորվում է ոչ միայն որոշակի քաղաքական շրջանակներում, այլեւ ողջ հասարակությունում: Տվյալ դեպքում սպառնալիքներն ու ռիսկերը նվազագույն են, սակայն դրանք միշտ չեն այդպիսին լինելու: Կգա պահը, երբ Հայաստանը կարող է ընդհանրապես կորցնել ինքնուրույն որոշումներ ընդունելու կարողությունը: Ինչի՞ կարող է հասնել պատմականորեն պարտություն կրած ազգը:

Իգոր Մուրադյան

http://www.lragir.am/armsrc/comments70672.html

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

http://www.armenews.com/article.php3?id_article=82458

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

http://www.yerkirmedia.am/?act=news&lan=hy&id=9470#video

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

«2012 թվականը մեզ համար շատ բուռն զարգացումների տարի է եղել». հարցազրույց Արցախի ՊԲ հրամանատար Մ.Հակոբյանի հետ
17 Սեպտեմբերի 2012 - 15:37

Այս օրերին մեզանում կրկին ակտուալիզացվել է պատերազմի վերսկսման թեման:
Վերջինիս պատճառը անդրկովկասցի թուրքերի հայատյացության հերթական դրսևորումն էր, որի ականատեսը դարձանք ազգովի. դրսևորում, որն աննախադեպ էր իր տեսակով, սակայն միանգամայն բնորոշ թուրք տեսակին: Կրկին անգամ վերահաստատվեց մի պարզ ճշմարտություն. թուրքը մնում է թուրք:

Այսօր Ադրբեջանում հայ սպանելը դառձել է պետական գաղափարախոսություն: ՈՒստի հետևությունը մեկն է. Ադրբեջանից բխում է մշտական վտանգ, և այս պայմաններում առավել քան երբևէ ակտուալ է դառնում անդրկովկասցի թուրքերի ագրեսիան զսպելու հայոց բանակի ունակությունը: Ակնհայտ է, որ պատերազմին պատրաստ լինելով պետք է այն կանխենք:

ՀՀ ՊՆ Տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչության «Զինուժ» հաղորդաշարի «Գորդյան հանգույց» խորագիրը պատրաստելու նպատակով այս օրերին գտնվում էի Արցախում, որտեղ մեր ստեղծագործական խմբին հյուրընկալեց Մովսես Հակոբյանը:

Ծավալվեց անկեղծ, բազմաբովանդակ և ծավալուն զրույց, որը սակայն «Գորդյան հանգույց» խորագրի սահմաններում անհնարին էր ներկայացնել ամբողջությամբ: Այդ իսկ պատճառով ստորև ներկայացնում ենք ՊԲ հրամանատարի հետ մեր հարցազրույցի ամբողջական տարբերակը:

Այսօր առավել քան երբևէ մեր հայրենակիցները պետք է տեղյակ լինեն իրենց պաշտպանող բանակի մարտունակության վիճակից: Հենց այդ առումով էլ հարցազրույցը արժեքավոր է, քանզի ՊԲ հրամանատարը թվարկում է այն կոնկրետ քայլերը որոնք ձեռնարկվել են ընթացիկ տարում բանակի մարտունակությունն է՛լ ավելի ամրապնդելու նպատակով:

Դավիթ Ջամալյան

Ռազմական փորձագետ


Եվ այսպես. ի՞նչ նոր ձեռքբերումներով է այսօր Պաշտպանության Բանակը ներկայանում մեր ժողովրդին, ի՞նչպիսին է բնորոշ իրավիճակը առաջնագծում, ի՞նչն է բնորոշ եղել թշնամու ակտիվությանը, ի՞նչ միջոցառումներ են ձեռնարկվել այդ ակտիվությունը ճնշելու նպատակով, և վերջապես՝ փարատելու համար բանակին զինվոր տված ծնողի տագնապը. ի՞նչ է արվել, որպեսզի մեր տղերքը մարտական հերթապահությունն իրականացնեն է՛լ ավելի անվտանգ:

- Ասեմ, որ բանակն այս տարի տոնել է իր քսանամյակը: Ստեփանակերտի հրապարակում կայացած զորահանդեսը ևս մեկ անգամ փաստում է, որ մեր բանակը կայացած է, և ի վիճակի է զուգահեռաբար և՛ պաշտպանություն իրականացնել, և՛ դրա հետ միասին գեղեցիկ, շքեղ զորահանդես պատրաստել մեր ժողովրդի համար ի ցույց դնելով այս քսան տարիների ընթացքում բանակում կատարվածը: Իհարկե զորահանդեսը լիարժեք չի արտացոլում բանակի առօրյան, այն ինչով բանակը զբաղված է: Պաշտպանության Բանակն այս տեսակետից յուրահատուկ է, քանի որ գտնվում է ո՛չ պատերազմ, ո՛չ խաղաղություն իրավիճակում, երբ ավելի մոտ է պատերազմին, քան խաղաղությանը, և երբ տարեց տարի ավելի է մոտենում պատերազմին: Ցավոք Ադրբեջանի ռազմատենչ հայտարարությունները և վարած ագրեսիվ քաղաքականությունը մեզ պարտադրում են լինել միշտ աչալուրջ և պատրաստակամ՝ հակառակորդի բոլոր ոտնձգություններին դիմակայելու:

Եթե հիշում եք անցյալ տարի հակառակորդը ձեռք բերեց մեծ քանակի սպառազինություն՝ հատկապես խոշոր տրամաչափի դիպուկահար զենքեր հատուկ նշանակության ստորաբաժանումների համար: Դա հնարավորություն տվեց թշնամուն հեռու տարածություններից իրականացնել մեր զինծառայողների դիպուկ խոցում:

Նախորդ տարվա հաջորդ առանձնահատկությունը եղել է հակառակորդի դիվերսիոն հետախուզական խմբերի փորձերը ներխուժել Պաշտպանության Բանակի հատված:

Այս տարի մենք բավական մեծ աշխատանքներ ենք կատարել առաջնագծում մեր զինծառայողների անվտանգ ծառայությունը կազմակերպելու համար: Առաջին հերթին բոլոր այն հատվածները, որոնք տեսանելի են հակառակորդի կողմից և որտեղ մենք շարժ ենք իրականացնում փակվել են, որպեսզի մեր հերթափոխն իրականացվի անվտանգ: Այդ հատվածներում կառուցվել են փոս-ճանապարհներ, բարձրացվել են դամբաներ:

Առաջին գծում հերթապահություն իրականացնող զինծառայողի համար ստեղծվել են այնպիսի պայմաններ, որպեսզի նա կարողանա առանց իր կյանքը վտանգելու դիտարկում իրականացնի իր շուրջը՝ 360 աստիճանով և դրանով իսկ լիովին տիրապետի առաջնագծին:

Բավական մեծ աշխատանքներ են իրականացվել հակառակորդի դիվերսիոն հետախուզական խմբերի ներթափանցումը կանխելու ուղղությամբ: Կատարվել է ականապատում, բացի այդ կիրառել ենք տարբեր ձևեր, մեթոդներ, որպեսզի զինվորը, որը կանգնած է առաջնագծում գիշերային ժամերին՝ տեսանելիության սահմանափակ պայմաններում, հստակ կարողանա իր ծառայությունն իրականացնել:

2012 թվականի այս ութ ամիսների ընթացքում մենք կանխել ենք հակառակորդի դիվերսիոն հետախուզական խմբերի ներթափանցման 7 փորձ: Հակառակորդի բոլոր այդ փորձերը պսակվել են անհաջողությամբ՝ հակառակորդի դիվերսանտները կամ պայթել են մեր ականների վրա, կամ՝ մեր կողմից հայտնաբերվել և ժամանակին ոչնչացվել: Այս պահի դրությամբ կարող ենք ասել, որ մենք կարողացել ենք կանխել հակառակորդի դիվերսիոն հետախուզական խմբերի ներթափանցման բոլոր փորձերը Պաշտպանության Բանակի խորք:

Նախորդ տարի հակառակորդը հետախուզություն է իրականացրել նաև անօդաչու թռչող սարքերի միջոցով: Մենք համապատասխան միջոցներ ենք ձեռնարկել, հատուկ սարքավորումներ ենք տեղադրել, որոնք հնարավորություն չեն տալիս հակառակորդի անօդաչու թռչող սարքերին անարգել սավառնել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության տարածքում: Այդ նոր սարքավորումները տեղադրելուց հետո՝ այս պահի դրությամբ, հակառակորդի անօդաչու թռչող սարքերը չեն ներթափանցել մեր տարածքը:

Մի խոսքով այս՝ 2012 թվականը մեզ համար շատ բուռն զարգացումների տարի է եղել: Բանակային բնագծում և խորքում կառուցվել են ինժեներական կառույցներ, լուրջ աշխատանքներ են իրականացվել առաջին հերթին մեր զինվորների անվտանգությունն ապահովելու ուղղությամբ:

Իսկ ինչպե՞ս է սպառազինված Պաշտպանության Բանակը. ի՞նչ է արվում այդ ուղղությամբ:

- Պաշտպանության Բանակում հաստիքային փոփոխություններ իրականացնելուց հետո շատ մեծ աշխատանք ենք կատարել նոր սպառազինություններով և ռազմական տեխնիկայով բանակը համալրելու ուղղությամբ: Բարեփոխումների շրջանակներում իրականացված միջոցառումներից հետո բանակը համալրվել է բավական լուրջ զրահատեխնիկայով: Մենք ստացել ենք նաև հակաօդային պաշտպանության ոլորտի նոր, արդիական սպառազինություն, որոնք ձեռք ենք բերել առաջին անգամ:

Շարունակվում է հրետանային ստորաբածանումների համալրումը: Այսօր մեր պաշտպանական շրջանները չափազանց զինված են հրետանիով և կարող են առանց վերադասի որևէ աջակցության, ինքնուրույն լիարժեքորեն իրականացնել իրենց հրետանու առջև դրված բոլոր մարտական խնդիրները: Այսօր պաշտպանական շրջանները կախված չեն բանակի հրամանատարի ռեզերվից, թեև իհարկե բանակի հրամանատարի ռեզերվը նախատեսված է պաշտպանական շրջաններին աջակցելու համար: Այսինքն բավական լուրջ հրետանի ունենք, և առանձնապես՝ հակատանկային միջոցներ:

Նոր սպառազինությունը, ռազմական տեխնիկան արդեն շարք է մտել: Դրանց կիրառման ձևերը, մեթոդները, մտցվել են պաշտպանության պլանի մեջ: Զուգահեռաբար մենք իրակաանացրել ենք նաև այս բոլոր ստորաբաժանումների ներդաշնակում, անձնակազմի պատրաստություն:
Այս տարի մենք ավելի ծանրաբեռնված ենք աշխատել՝ նպատակ ունենալով առաջին հերթին զորահանդեսի ժամանակ ապահովել մեր պետության անվտանգությունը: Այս տարի, չնայած զորահանդեսին նախապատրաստվելու համար պահանջված բավական մեծ ժամանակին, մարտական պատրաստության պարապմունքներն ավելի շատ են եղել քան նախորդ տարի: Բանակի քսանամյակը համընկել է Պաշտպանության Բանակի բարեփոխումների շրջանակի հետ, այդ պատճառով ստիպված ենք եղել հատուկ ուշադրություն դարձնել անձնակազմի կողմից նոր սպառազինությունը, ռազմական տեխնիկան յուրացնելուն, այդ նպատակով անձնակազմի ուսուցումը կազմակերպելուն: Եվ սա շարունակական է լինելու:

Մոտ ժամանակներս մեզ սպասվում է ևս մեկ բավական խոշոր միջոցառում՝ մարտավարական զորավարժությունները: Նախատեսում ենք նոր մարտավարությամբ զորավարժություններ անցկացնենել կենտրոնական ենթակայության զորամասերի հետ:
Մի խոսքով Պաշտպանության Բանակի առջև դրված առաքելությունը կատարվում է, և կատարվելու է այսուհետ ևս. դա մեր երկրի անվտանգության ապահովումն է: Իսկ երկրի անվտանգության ապահովման բաղադրիչները հետևյալն են՝ անընդհատ մարտական պատրաստականության ապահովումը, անձնակազմի ուսուցումը, որն իր մեջ ներառում է նաև զորավարժությունները:

Պարոն նախարար վերջին հարցը. ունի՞ արդյոք այսօր Պաշտպանության Բանակը հակահարձակողական հարվածային խմբավորումներ ձևավորելու ներուժ: Կատարված հաստիքային փոփոխություններից հետո ունա՞կ է արդյոք մեր բանակը անհրաժեշտության դեպքում ռազմական գործողությունները տեղափոխել թշնամու տարածք:

- Դրական սարսուռ անցկացավ միջովս: Դա ոգևորության սարսուռ է: Ամբողջ կյանքում երազել եմ ձեռքիս տակ ունենալ այնպիսի ուժ, որն ի վիճակի լինի ցանկացած տեղում հակառակորդի կոկորդից բռնել և խեղդել: Եվ այսօր այդ ստորաբաժանումները ես ունեմ. ոչ թե մեկը, այլ՝ մի քանիսը: Դրանք ցանկացած պայմաններում, ցանկացած տեղում կարող են ինքնուրույն գործել՝ ինչպես հակառակորդի խորքում, այնպես էլ առաջնագծում. ճեղքել, մխրճվել: Այն բնագծերը, որոնք մեզ պետք են լինելու մենք առանց որևէ դժվարության հասնելու ենք:

HayNews.am

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Հայաստանը հայտնվել է «բավական ուժեղ եւ շահեկան դիրքերում»

Տիգրան Ավետիսյան
Վերջին թարմացում. 17.09.2012 17:11

Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության (ՀԱՊԿ) Հայաստանում անցկացվող համատեղ զորավարժությունները, ըստ Տարածաշրջանային հետազոտությունների կենտրոնի ղեկավար, քաղաքագետ Ռիչարդ Կիրակոսյանի, իր ռազմաքաղաքական ուղղակի նշանակությունից զատ նաեւ Ադրբեջանին ուղղված հստակ ուղերձ են կրում այն մասին, որ ՀԱՊԿ-ի եւ Ռուսաստանի համար Հայաստանը իբրեւ գործընկեր կենսական նշանակություն ունի:


Քաղաքագետի պնդմամբ՝ թեեւ զորավարժությունները ծրագրված էին վաղօրոք, այդումենայնիվ, հանգամանքը, որ ժամանակացույցով այն համընկավ մարդասպան Սաֆարովի աղմկահարույց ներմանը հաջորդած զարգացումների շրջանի հետ, Ադրբեջանին պետք մտածել տա, որ իր որդեգրած ռազմատենչ եւ ագրեսիվ հռետորաբանությունն ու սպառնալիքների կիրառման վարքագիծը Ադրբեջանին դարձնում են առավել մեկուսացված եւ մարգինալիզացված:

«Առհասարակ, հաշվի առնելով միջազգային արձագանքներն ու վերջին զարգացումները կարող ենք ասել, որ Հայաստանը ներկայումս ինչպես դիվանագիտական առումով, այնպես էլ ռազմական ոլորտում միջազգային համագործակցության տեսանկյունից հայտնվել է բավական ուժեղ եւ շահեկան դիրքերում», - «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում նկատեց Կիրակոսյանը:

Քաղաքագետի խոսքով՝ դրա ապացույցը միայն ՀԱՊԿ-ի՝ Հայաստանում անցկացվող վարժանքները չեն: Կիրակոսյանի դիտարկմամբ՝ Հայաստանը հուսալի գործընկեր է դիտվում նաեւ ՆԱՏՕ-ի կողմից, ինչի վկայությունն էր ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի Հայաստան կատարած այցը:

«Հայաստանին այսօր միաժամանակ առավել կարեւոր եւ ռազմավարական գործընկեր են համարում ինչպես մի կողմից Ռուսաստանն ու ՀԱՊԿ-ը, այնպես էլ մյուս կողմից ՆԱՏՕ-ն ու Միացյալ Նահանգները», - ասաց Կիրակոսյանը՝ շարունակելով. - «Սա Հայաստանի համար իր դիրքներն առավել բարելավելու բացառիկ հնարավորություն է, ինչպես նաեւ ռազմական անվտանգության հարցում արտաքին բալանսավորված եւ կոմպլեմենտար քաղաքականության ցուցադրություն»:

Ռազմավարական եւ ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի փորձագետ Էդգար Վարդանյանի գնահատմամբ, այս օրերին ընթացող ՀԱՊԿ-ի համատեղ զորավարժություններն ու առհասարակ Հայաստանի մասնակցությամբ ընթացող նման վարժանքները խոսում են տարածաշրջանում ուժերի հավասարակշռության մասին: Իսկ դա, ըստ փորձագետի, ամենեւին էլ Ադրբեջանի օգտին չէ, չնայած վերջինիս ագրեսիվ վարքագծին:

Ընդհանրապես, ըստ Վարդանյանի, հարկ է հասկանալ, որ խոսքից գործի անցնելու առումով Ադրբեջանը ինքնուրույն քայլ անելու հնարավորություն առայժմ չունի:

«Բայց Ադրբեջանը փորձում է ամեն կերպ ճնշումներ բանեցնել, շանտաժի ենթարկել, որպեսզի միջազգային հանրությունը ճանաչի, վերահաստատի Ադրբեջանի՝ ուժ կիրառելու իրավունքը», - ընդգծեց Վարդանյանը:

Ռիչարդ Կիրակոսյանը, անդրադառնալով Սաֆարով ներման միջազգային արձագանքներին, մասնավորապես Եվրախորհրդարանի ընդունած Ադրբեջանին դատապարտող վերջին բանաձեւին, ասում է, որ այն հաճախ չափազանցված զգայական եւ ոչ այնքան համարժեք արձագանքներ առաջացրեց Հայաստանում:

«Դրանց մի մասը չափից դուրս դրական, մնացյալը չափից դուրս բացասական էին: Երկու մոտեցումների մեջ էլ ճշմարտության տարրեր կան, սակայն կարող ենք ասել՝ իրականում ԵԽ-ի բանաձեւն ավելի թույլ էր, քան կարող էր լինել: Բայց, միեւնույն ժամանակ հաշվի առնելով այդ կառույցի բնույթը, նաեւ կարող ենք ասել, որ սա առավելագույնն էր, որ կարող էինք ակնկալել», - նշեց Կիրակոսյանը:

Էդգար Վարդանյանը, անդրադառնալով նույն հարցին, բավականաչափ անսպասելի դիտարկում է անում Սաֆարովի արտահանձման վերաբերյալ: Նա մարդասպանի արձահանձնումը եւ դրան հաջորդած զարգացումները գնահատում է որպես ծուղակ Ադրբեջանի համար՝ չբացառելով, որ այդ ծուղակին նպաստել է հենց Հունգարիան:

«Հիմնականում ինֆորմացիոն ֆոնը, որը ձեւավորվել է այսօր, ի օգուտ Ադրբեջանի չէ, եւ Հունգարիայի այս քայլը նպաստեց դրան», - ասաց Վարդանյանը:

Հարցին, թե կարելի՞ է պնդել, որ Հունգարիան որոշ առումով գիտակցաբար նպաստել է այդ ծուղակը հյուսելուն, Վարդանյանը պատասխանեց. - «Ես չեմ բացառում դա, փաստացի վերլուծությունը սա է ցույց տալիս»:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ռազմինֆոն մեկնաբանում է Հրանտ Բագրատյանի հայտարարությունները
Posted on Սեպտեմբեր 20

Դատելով ԱԺ պատգամավոր, 1993–96 թթ. Հայաստանի վարչապետ Հրանտ Բագրատյանի այսօրվա ասուլիսից՝ նա համոզված է, որ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև պատերազմը վերսկսվելու է։ Առնվազն զարմանալի է, որ Բագրատյանը նոր է հայտնաբերում պատերազմի վտանգը, քանի որ Հայաստանում կարծես թե բոլոր լուրջ քաղաքական գործիչները գիտակցում են պատերազմական լայնամասշտաբ գործողությունների վերսկսման հավանականությունը։ Ավելին՝ պատերազմը երբեք չի դադարել, քանի որ գրեթե ամեն օր խախտվող հրադադարը խաղաղություն համարել չի կարելի, իսկ ադրբեջանական կողմը երբևէ չի թաքցրել զենքի ուժով արցախյան հիմնահարցը լուծելու իր ցանկությունը։


Հրանտ Բագրատյան։ Լուսանկարը՝ Azatutyun.am
Այնուամենայնիվ, հարկ ենք համարում մեկնաբանել Հրանտ Բագրատյանի՝ ռազմական թեմայով այսօրվա հայտարարությունները։

Հրանտ Բագրատյան. «Ալիևն արդեն 40 մլրդ-ի զենք է առել: Մենք չունենք անօդաչու ինքնաթիռներ, այդպիսի հեռահար հրետանի: Ադրբեջանը կառավարվող հրետանի է առնում, որպեսզի իրենց կողմից զոհ չլինի» (Սկզբնաղբյուր՝ Aravot.am)։ «Գնել են անօդաչու ինքնաթիռներ և պատրաստվում են Հայաստանը ռմբակոծել: Իսկ մենք չունենք հեռահար հրետանի» (Սկզբնաղբյուր՝ Tert.am )

Ռազմինֆո. Նախ նշենք, որ 1992-2012թթ. ընթացքում Ադրբեջանը ռազմական նպատակներով ծախսել է ընդհանուր առմամբ մոտ 19 մլրդ դոլար (համաձայն SIRPI տվյալների)։ Այսինքն` 21 տարվա գումարային ծախսերն ավելի քան երկու անգամ քիչ են այն թվից, որը Բագրատյանը նշում է որպես Ադրբեջանի գնած սպառազինության արժեք։ Ընդ որում վերոհիշյալ 19 միլիարդի միայն մի մասն է ծախսվել սպառազինություն գնելու համար։

Ադրբեջանի գնած անօդաչու թռչող սարքերից (ԱԹՍ) և ոչ մեկն ի վիճակի չէ զենք՝ այդ թվում և ռումբեր, կրել։ Ընդհանրապես հարվածային ԱԹՍ ունենալու ճոխությունն իրենց կարող են թույլ տալ աշխարհում ընդամենը մի քանի երկիր` այն էլ որպես օժանդակ միջոցներ և ոչ հիմնական։

Ինչ վերաբերում է Հայաստանի՝ ԱԹՍ ունենալ-չունենալուն, ապա Հայաստանը ոչ միայն ունի, այլև ինքնուրույն արտադրում է ԱԹՍ-ներ։

Դժվար է ասել, թե հատկապես ինչ նկատի ուներ Հրանտ Բագրատյանը «հեռահար հրետանի» ասելով, սակայն Հայաստանի զինված ուժերի տրամադրության տակ կան բավարար քանակի հրետանային միջոցներ, որոնք ի վիճակի են թիրախներ խոցել մինչև մի քանի տասնյակ կիլոմետր հեռավորության վրա։ Որպես օրինակ կարելի է նշել համազարկային կրակի WM-80 կայանները (միչև 80–120 կմ հեռահարության), իսկ փողային հրետանուց, օրինակ՝ «Գիացինտ-Բ» հրանոթները (մինչև 40կմ հեռահարությամբ)։ Այլ հարց է, որ ադրբեջանցիները հնարավոր է ունեն ավելի մեծ քանակությամբ հեռահար հրետանի։ Բայց դա չի կարող վճռորոշ դերակատարություն ունենալ պատերազմի ելքի համար, քանի որ հեռահար հրետանու խնդիրների ցանկը բավական նեղ է, իսկ պատերազմի ժամանակ հիմնական բեռն ընկնելու է փոքր և միջին հեռահարության հրետանու վրա։

Հրանտ Բագրատյան. «Բագրատյանը նաև հիշեցրեց, որ Ադրբեջանն արդեն պաշտոնապես հայտարարել է, որ պատրաստվում է հեռահաղորդակցության հզոր ալեհավաք գնել, որի հիմնական նպատակը, ըստ Բագրատյանի, Հայաստանում գտնվող մինչև վերջին զենքի ու զինամթերքի մասին տեղեկություններ հավաքելն է»։ (Սկզբնաղբյուր՝ Tert.am )

Ռազմինֆո. Խնդրում ենք Հրանտ Բագրատյանին ցույց տալ մեզ այն ալեհավաքը, որը հայտնաբերում է օրինակ` հրետանային արկերի պահեստը։ Շատ կուզենք տեսնել գիտության այդ հրաշքը։

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Զորահավաք լինում է, որ պատերազմ չսկսվի. Մովսես Հակոբյան
21 Սեպտեմբերի 2012 - 11:32

Մոտ 10 օրից կանցկացվի համապետական իր մասշտաբներով ամենամեծ զորահավաքը: Հոկտեմբերի 1-10-ը Արցախում անցկացվելիք զինավարժությանը մասնակցելու են նաև մինչև 58 տարեկան մեծ թվով պահեստազորայիններ:
Որպեսզի թերացումներ չլինեն, պաշտպանության նախարարության առաջարկով, զորահավաքի կազմակերպման գործին տեղական զինկոմիսարիատների հետ քաղաքապետարաններն ու թաղապետարաններն արդեն իսկ լծվել են զորահավաքի աշխատանքներին, ծանուցագրերն արդեն իսկ ուղարկվում են համապատասխան անձանց: Սրա հետ կապված, հասարակության շրջանում որոշակի անհանգստություններ կան, թե իբր պատերազմն ուր, որ է սկսելու է:

HayNews.am-ի հետ զրույցում, ԼՂՀ պաշտպանության նախարար, պաշտպանության բանակի հրամանատար, գեներալ-լեյտենանտ Մովսես Հակոբյանը նշեց, թե զորահավաքն արտառոց իրադրության հետ կապված չէ.

«Մենք անընդհատ նման գորրծողություններ իրականացնում ենք, միայն այս տարի ավելի խոշոր չափի զորավարժություն է , ընդգրկվածությունը զորահավաքի ավելի մեծ է լինելու: Սա համընկնում է մի քանի զորավարժությունների հետ, որոնք պլանավորված են եղել այս ամիս: Մենք պատրաստվում ենք լինել ուժեղ»,- նշեց Մովսես Հակոբյանը:

Հարցին, թե որքանո՞վ է հավանական պատերազմի վերսկսումը, Արցախի ՊԲ հրամանատարը նկատեց.« Զորահավաք լինում է, որ պատերազմ չսկսվի: Առհասարակ բանակի մյուս միջոցառումները կանխարգելում են հետագա պատերազմական գործողությունները: Հակառակորդը պիտի հասկանա, որ պատերազմի դեպքում` պարտվելու է»:

Ըստ էության նույն «մեսիջն» էր իր մեջ «պարունակում» նաև ՀԱՊԿ արագ արձագանքման հավաքական ուժերի «Փոխգործակցություն- 2012» համատեղ զորավարժությունն, որի գործողությունների սցենարի համաձայն, հակառակորդը դուրս շպրտվեց ՀՀ տարածքից:

«Փոխգործակցություն- 2012» համատեղ զորավարժության եզրափակիչ փուլին հետևել է նաև ԼՂՀ պաշտպանության նախարար, պաշտպանության բանակի հրամանատար, գեներալ-լեյտենանտ Մովսես Հակոբյանը: HayNews.am-ի հետ զրույցում, Արցախի պաշտպանական գերատեսչության ղեկավարը նշեց, որ բավարարված է զորավարժության արդյունքներից:

«Լավ էր կազմակերպված, ներդաշնակ, ինչպես բանակի ստորաբաժանումներն, այնպես էլ ուժային մյուս կառույցների` ԱԱԾ-ի, ՀՀ ոստիկանության, փրկարար ծառայության, շատ ներդաշնակ գործեցին, ներդաշնակ գործեցին նաև ՀԱՊԿ անդամ մյուս երկրների զինված ուժերը` մեկ խնդրի շուրջ»:

Մարիամ Պետրոսյան


HayNews.am

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Իսկ պատերազմին պատրա՞ստ ենք


«Բազմատարբերակությունը» բավական բարդ ու բազմակողմանի աշխատանք է, եւ ռազմական ու քաղաքական ներկայիս ռազմավարություններն անհնար են առանց զանազան տարբերակների մշակման, որոնք պակաս նշանակություն չունեն, քան ընդհանուր, գլխավոր գաղափարը:

Միջազգային ներկայիս պայմանները, երբ ռազմավարություններն ինքնին դարձել են բավական կասկածելի, առաջացել են գործոններ, որոնք հանգեցրել են ռազմավարությունների, որպես այդպիսիք, դեֆիցիտի եւ բացակայության:

Այդ կապակցությամբ, այնքան էլ լուրջ չէր լինի դիտարկել ուժի համաշխարհային կենտրոնների ռազմավարությունները Հարավային Կովկասի վերաբերյալ, որպես դետերմինացված եւ երկարաժամկետ կոնցեպտներ: Հարկ է նկատի առնել, որ Հարավային Կովկասն ամենեւին չի առանձնանում այս կամ այն տերությունների ու դաշինքների գերիշխանությամբ եւ առայժմ իրենից ներկայացնում է մի տարածաշրջան, որտեղ բացակայում է արտաքին քաղաքական ազդեցությունների ստացիոնարությունը:

Միեւնույն ժամանակ, Հարավային Կովկասն, անշուշտ, համարվում է միջազգային քաղաքականության համակարգայնության տարր, եւ նրա դերն ու տեղն արտահայտում են արտաքին խաղացողների բավական կայուն շահերը: Տարածաշրջանի նման երկիմաստ վիճակը պայմանավորում է ռազմավարական խնդիրների պլանավորման մեջ տարբերակների կիրառումը: Դա նշանակում է ոչ այլ ինչ, քան ծրագրերի լիովին թույլատրելի ճշգրտում, արդեն այս կամ այն էքստրեմալ իրադարձությունների ժամանակաշրջանում, նախեւառաջ՝ ռազմական փուլի կամ պատերազմի ժամանակ:

Առաջատար տերությունները ներկայում բավական մոտ են պատերազմի կամ պատերազմական գործողությունների եւ ճգնաժամայաին իրադարձությունների հնարավորության խնդրի եւ շահերի մասով գնահատականին: Թեեւ, տվյալ դեպքում, չկա հայացքների ու շահերի լիակատար համընկնում: Սկզբունքայնությունը համատեղվում է սպեկուլյատիվության հետ, եւ դրանում է առաջատար տերությունների քաղաքականության ոճն ու «կերպարը»:

Այս մտորումները նպատակ ունեն ուշադրություն հրավիրել այն բանին, որ միջազգային հանրության, նախեւառաջ առաջատար տերությունների դիրքորոշումներն ու նպատակները կարող են փոխվել, կախված սպառնալիքների աճից եւ պատերազմի ժամանակաշրջանի սկզբից, իսկ հետո նաեւ ռազմական գործողություններից:

Պատերազմական ժամանակաշրջանի առաջացումը, այսինքն ռազմական գործողություններին անմիջական նախապատրաստության փուլը կստեղծեն այնպիսի իրավիճակներ, որոնք կհանգեցնեն ռազմավարությունների տարբերակների վերանայման: Սիրիայի իրադարձությունները պարզապես արտաքին խաղացողների եւ սցենարների հերթով կիրառման դասական օրինակ էին, կախված արդեն առաջացած հանգամանքներից:

Ներկայում հասկանալի է դառնում, որ ԱՄՆ-ն այս իրադարձությունների ամենասկզբից չուներ գործողությունների որոշակի ծրագիր: Ներկայում այն կա, եւ իրագործվում է, սակայն ակնհայտ է, որ հարկ է լինելու բազմիցս փոփոխել մտադրություններն ու գործողությունները:

Կարելի է ասել, որ ռազմական ժամանակաշրջանն արդեն սկսել է, եւ այն կարող է վերաճել կամ չհանգեցնել ռազմական գործողությունների: Այդ պատճառով, հենց ներկայում անհրաժեշտ է առավել ուշադիր դիտարկել առաջատար տերությունների դիրքորոշումները, քանի որ տարածաշրջանում ավանդաբար մեծ նշանակություն է տրվում արտաքին շահագրգիռ կողմերի դիրքորոշումներին ու շահերին: Նրանց դիրքորոշումներն ու շահերն առայժմ հասկանալի են եւ տրվում են նույնիսկ որոշակի հաշվարկների, նկատի առնելով ժամանակի, ներկայության եւ հակազդեցության պարամետրերը: Սակայն, շատ շուտով, այդ հաշվարկներն ու ընկալումները կարող են հնանալ եւ դառնալ ոչ համարժեք:

Հնարավոր է, որ ԱՄՆ եւ Ռուսաստանն ավելի շահագրգիռ կդառնան սպառնալիքների աճով եւ ռազմական գործողություններով, իհարկե՝ տարբեր պատճառներով: Թերեւս, միայն Ֆրանսիան եւ ի դեմս նրա Եվրոպան առայժմ շահագրգռված չեն ռազմական գործողություններով, ցանկացած սցենարի պարագայում:

Դրանով հանդերձ, բնականաբար, գործնականում ամեն ինչ կախված կլինի լարվածության էսկալացիան կանխելու կամ կանգնեցնելու առաջատար տերությունների կարողությունից: Առայժմ ոչ ԱՄՆ, ոչ Ռուսաստանը, ոչ միջազգային հանրությունը որեւէ քայլ չեն արել ռազմական էսկալացիայի եւ պատերազմի սպառնալիքի սահմանափակման համար:

Արդյոք դրանից բխում է, որ ուժի համաշխարհային երկու կենտրոնները եւ շատ այլ շահագրգիռ կողմեր լիովին հնարավոր են համարում պատերազմը, որպես աշխարհքաղաքական փակուղային իրավիճակը հանգուցալուծելու միջոց, որը ձեւավորվել է Հարավային Կովկասի հարցում:

Հարց է առաջանում՝ հակամարտության կողմերից ո՞րն է, որ ռազմական գործողությունների տեսանկյունից առայժմ գտնվում է ավելի բարենպաստ իրավիճակում՝ Հայաստա՞նը, թե Ադրբեջանը, բնականաբար, հաշվի առնելով տարածաշրջանում այս կամ այն խաղացողների ներկայությունը կամ բացակայությունը, որը նպաստում է շահերի ծավալմանը կամ սահմանափակում Թուրքիայի ազատության աստիճանը:

Լիովին հասկանալի է, որ հենց դա է դառնում վճռորոշ գործոն այն սցենարում, երբ պատերազմը ձեռք բերի մասշտաբային բնույթ: Եւ այստեղից էլ բխում է հարցը՝ հակամարտության ո՞ր կողմն է առավել շահագրգիռ պերմանենտ ռազմական գործողություններ կիրառելու մեջ: Եւ որպես բավական երկրորդական խնդիր, տվյալ սցենարների ֆոնին, ո՞ւմ է ավելի շատ անհրաժեշտ Մինսկի խումբը, որպես բանակցության ձեւաչափ:

Ադրբեջանի քաղաքական ղեկավարությունը կարող է որքան ուզես ակնարկել կամ հայտարարել Մինսկի խմբի գործունեության անարդյունավետության մասին: Տվյալ հայտարարություններին Հայաստանում կարող են ուշադրություն դարձնել միայն բավական սահմանափակ «ուսյալները», որոնք հեռու են վերլուծական փորձից եւ իրական ինտելեկտից:

Ներկայում, երբ մոտենում է մեր ժողովրդի ազգային հերոս Լեոնիդ Ազգալդյանի 70-ամյակը, լավ կլիներ հիշել եւ կրկին իմաստավորել նրա խոսքերը, որ նա ասել է Շահումյանի շրջանում դժվար օրերին. «Քաղաքականության բարձրագույն ձեռքբերումը հակառակորդին համոզելն է՝ գործելու քո պարտադրած ծրագրերով ու սցենարներով»; «Ռազմավարությունը ապատեղեկատվության միջոց է»; «Պատերազմին պատրաստ ազգի ինտելեկտն ի վիճակի է լուծել քաղաքական եւ ռազմական ցանկացած խնդիր»:

Իգոր Մուրադյան

http://www.lragir.am/armsrc/comments71624.html