Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[Mher]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Սերժ Սարգսյանը ԼՂ Ազգային ժողովում բարձրացրել է տարածքների փոխզիջման հարցը


Pin It
Սիսակ Գաբրիելյան
Հրապարակված է՝ 22.04.2016

Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային ժողովի խմբակցությունները համակարծիք են՝ ղարաբաղյան հակամարտությունը պետք է լուծվի խաղաղ ճանապարհով, բայց 4-օրյա բախումները ցույց տվեցին, որ Ադրբեջանը դա չի ցանկանում։

Օրեր առաջ Լեռնային Ղարաբաղ այցելած Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը խորհրդակցություն էր անցկացրել նաև ԼՂ օրենսդիր մարմնի ներկայացուցիչների հետ։ Քննարկմանը ներկա իշխող «Ազատ հայրենիք» խմբակցության անդամ Վարդգես Ուլուբաբյանը որոշ փակագծեր է բացում։ Պատգամավորի խոսքով՝ հանդիպման ընթացքում Սերժ Սարգսյանը բարձրացրել է նաև տարածքների փոխզիջման հարցը։

«Այնպես եմ հասկացել, որ ինքը եկել ա մեր կարծիքը լսելու, մենք մեր կարծիքը ասել ենք։ Ինքը կարծիք չի հայտնել, ինքը մեզ էր ուզում լսի ու լսեց։ Ամեն դեպքում՝ էլի նոր բան չենք խոսել, ինչ-որ հայտնագործություններ չկար», - պատմեց Ուլուբաբյանը։

ԼՂ ԱԺ պատգամավորները համակարծիք են՝ այս փուլում նախևառաջ պետք է հզորացվի ՊԲ-ի սպառազինությունը...
Իշխող կուսակցության ներկայացուցչի խոսքով, տարածքների հարցն ընդհանրապես կարող շոշափվել բացառապես Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հստակեցումից հետո։ Հակամարտության կարգավորման տարբերակի հարցում խմբակցությունները համակարծիք են՝ խնդիրը պետք է լուծվի խաղաղ ճանապարհով։ Մինչդեռ, պատգամավորների կարծիքով, 4-օրյա բախումները ցույց տվեցին, որ Ադրբեջանը դա չի ցանկանում և այս փուլում նախևառաջ պետք է հզորացվի ՊԲ-ի սպառազինությունը։

Ընդդիմադիր «Վերածնունդ» խմբակցության ղեկավար Հայկ Խանումյանի պնդմամբ, կարգավորման փաստաթղթի յուրաքանչյուր կետ պետք է նախևառաջ հավանության արժանանա Ղարաբաղի կողմից։ Շրջանառության մեջ դրված Մադրիդյան կամ Կազանյան փաստաթղթերում, ըստ Խանումյանի, արդեն իսկ տեղ են գտել Ղարաբաղի շահերին հակասող մի շարք դրույթներ։ «Վերածնունդ» խմբակցության համար անընդունելի է հատկապես տարածքների փոխզիջման հարցը։

«Դուք եղել եք Թալիշում և տեսել եք, որ այդ մի քանի դիրքերի գրավումը ադրբեջանցիների կողմից ինչ վիճակ է ստեղծել Թալիշ գյուղի համար և որոշ թաղամասեր ուղղակի ֆիզիկական գոյության եզրին են կանգնած։ Դուք պատկերացնո՞ւմ եք, եթե ավելի մեծ տարածքներ անցնեն Ադրբեջանին։ Այդ դեպքում Արցախի ամբողջական շրջաններ, ամբողջ բնակչության ֆիզիկական գոյության խնդիրը կլինի», - պարզաբանում է Խանումյանը։

«Ժողովրդավարություն» խմբակցության ղեկավար Վարդգես Բաղրյանի պնդմամբ, խնդրի կարգավորմամբ զբաղվող Մինսկի խումբը կամ միջազգային հանրությունը տարածքային հարցերը քննարկելիս չեն կարող անտեսել Լեռնային Ղարաբաղի իշխանության և ժողովրդի կարծիքը։

Այդ տարածքները ամրագրված են Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության սահմանադրությամբ...
«Այն տարածքները, որի մասին այսօր այդքան խոսվում է, ամրագրված են Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության սահմանադրությամբ։ Դուք էլ շատ լավ գիտեք, որ Սահմանադրությունը ընդունվում է համաժողովրդական հանրաքվեով։ Իսկ ո՞վ կարող է իրեն իրավունք վերապահի միանձնյա փոխի սահմանադրություն», - ասում է նա։

ԼՂ Ազգային ժողովում ընդդիմությունը ներկայացնող Հայկ Խանումյանի պնդմամբ, ղարաբաղյան իշխանությունները ի վիճակի են թարմացնել բանակի «20-րդ դարի 80-ական թվականների զենքերը»։

«Կան անարդյունավետ ծախսեր։ Մեր կուսակցությունը անընդհատ հանդես է եկել, նաև ընտրությունների ժամանակ, այդ ուռճացված բյուրոկրատիան կրճատելու, գնումների հետ կապված չարաշահումների, կոռուպցիոն ռիսկերի հետ կապված առաջարկություններով և բնականաբար այստեղ նույնպես կարելի է գտնել միջոցներ, որոնք պետք է ուղղվեն սահմանների պաշտպանությանը», - ասում է ընդդիմադիր պատգամավորը։

http://www.azatutyun.am/content/article/27691504.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

[armnuke]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Սերժ Սարգսյանը ԼՂ Ազգային ժողովում բարձրացրել է տարածքների փոխզիջման հարցը


Pin It
Սիսակ Գաբրիելյան
Հրապարակված է՝ 22.04.2016

Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային ժողովի խմբակցությունները համակարծիք են՝ ղարաբաղյան հակամարտությունը պետք է լուծվի խաղաղ ճանապարհով, բայց 4-օրյա բախումները ցույց տվեցին, որ Ադրբեջանը դա չի ցանկանում։

Օրեր առաջ Լեռնային Ղարաբաղ այցելած Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը խորհրդակցություն էր անցկացրել նաև ԼՂ օրենսդիր մարմնի ներկայացուցիչների հետ։ Քննարկմանը ներկա իշխող «Ազատ հայրենիք» խմբակցության անդամ Վարդգես Ուլուբաբյանը որոշ փակագծեր է բացում։ Պատգամավորի խոսքով՝ հանդիպման ընթացքում Սերժ Սարգսյանը բարձրացրել է նաև տարածքների փոխզիջման հարցը։

«Այնպես եմ հասկացել, որ ինքը եկել ա մեր կարծիքը լսելու, մենք մեր կարծիքը ասել ենք։ Ինքը կարծիք չի հայտնել, ինքը մեզ էր ուզում լսի ու լսեց։ Ամեն դեպքում՝ էլի նոր բան չենք խոսել, ինչ-որ հայտնագործություններ չկար», - պատմեց Ուլուբաբյանը։

ԼՂ ԱԺ պատգամավորները համակարծիք են՝ այս փուլում նախևառաջ պետք է հզորացվի ՊԲ-ի սպառազինությունը...
Իշխող կուսակցության ներկայացուցչի խոսքով, տարածքների հարցն ընդհանրապես կարող շոշափվել բացառապես Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հստակեցումից հետո։ Հակամարտության կարգավորման տարբերակի հարցում խմբակցությունները համակարծիք են՝ խնդիրը պետք է լուծվի խաղաղ ճանապարհով։ Մինչդեռ, պատգամավորների կարծիքով, 4-օրյա բախումները ցույց տվեցին, որ Ադրբեջանը դա չի ցանկանում և այս փուլում նախևառաջ պետք է հզորացվի ՊԲ-ի սպառազինությունը։

Ընդդիմադիր «Վերածնունդ» խմբակցության ղեկավար Հայկ Խանումյանի պնդմամբ, կարգավորման փաստաթղթի յուրաքանչյուր կետ պետք է նախևառաջ հավանության արժանանա Ղարաբաղի կողմից։ Շրջանառության մեջ դրված Մադրիդյան կամ Կազանյան փաստաթղթերում, ըստ Խանումյանի, արդեն իսկ տեղ են գտել Ղարաբաղի շահերին հակասող մի շարք դրույթներ։ «Վերածնունդ» խմբակցության համար անընդունելի է հատկապես տարածքների փոխզիջման հարցը։

«Դուք եղել եք Թալիշում և տեսել եք, որ այդ մի քանի դիրքերի գրավումը ադրբեջանցիների կողմից ինչ վիճակ է ստեղծել Թալիշ գյուղի համար և որոշ թաղամասեր ուղղակի ֆիզիկական գոյության եզրին են կանգնած։ Դուք պատկերացնո՞ւմ եք, եթե ավելի մեծ տարածքներ անցնեն Ադրբեջանին։ Այդ դեպքում Արցախի ամբողջական շրջաններ, ամբողջ բնակչության ֆիզիկական գոյության խնդիրը կլինի», - պարզաբանում է Խանումյանը։

«Ժողովրդավարություն» խմբակցության ղեկավար Վարդգես Բաղրյանի պնդմամբ, խնդրի կարգավորմամբ զբաղվող Մինսկի խումբը կամ միջազգային հանրությունը տարածքային հարցերը քննարկելիս չեն կարող անտեսել Լեռնային Ղարաբաղի իշխանության և ժողովրդի կարծիքը։

Այդ տարածքները ամրագրված են Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության սահմանադրությամբ...
«Այն տարածքները, որի մասին այսօր այդքան խոսվում է, ամրագրված են Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության սահմանադրությամբ։ Դուք էլ շատ լավ գիտեք, որ Սահմանադրությունը ընդունվում է համաժողովրդական հանրաքվեով։ Իսկ ո՞վ կարող է իրեն իրավունք վերապահի միանձնյա փոխի սահմանադրություն», - ասում է նա։

ԼՂ Ազգային ժողովում ընդդիմությունը ներկայացնող Հայկ Խանումյանի պնդմամբ, ղարաբաղյան իշխանությունները ի վիճակի են թարմացնել բանակի «20-րդ դարի 80-ական թվականների զենքերը»։

«Կան անարդյունավետ ծախսեր։ Մեր կուսակցությունը անընդհատ հանդես է եկել, նաև ընտրությունների ժամանակ, այդ ուռճացված բյուրոկրատիան կրճատելու, գնումների հետ կապված չարաշահումների, կոռուպցիոն ռիսկերի հետ կապված առաջարկություններով և բնականաբար այստեղ նույնպես կարելի է գտնել միջոցներ, որոնք պետք է ուղղվեն սահմանների պաշտպանությանը», - ասում է ընդդիմադիր պատգամավորը։

http://www.azatutyun.am/content/arti...edium=facebook

Misleading title. No one does it like Azatutyun.

[Mher]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Misleading title. No one does it like Azatutyun.

I don't read Azatutyun in Armenian a lot, so I can't agree or disagree, but their English is probably the best source of news in english on Armenia. It's extremely impartial, and does a great job of reporting facts. It's an entirely different editorial policy than the parent company RFERL doesn't even allow the use of the word genocide.

But as far this article, I agree.

[Zeytun]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Read this in Azatutyun Press Review:
“Chorrord Ishkhanutyun” quotes Aghvan Vartanian, a leader of the Armenian Revolutionary Federation (Dashnaktsutyun), as saying on Thursday that his nationalist party would not object to some Armenian territorial concessions to Azerbaijan. The paper says that for many years Dashnaktsutyun has branded as a traitor anyone in Armenia who would advocate a compromise peace deal with Azerbaijan.

I think this is the article they are referring to

http://www.chi.am/index.cfm?objectid=31A980F0-08AF-11E6-A9B10EB7C0D21663

Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա» վեպը երեւի հիշում եք։ Սյուժեն հետեւյալն է` ինչ-որ ագարակում անասուններն ապստամբություն են բարձրացնում եւ արտաքսում մարդկանց, ապա խոզերը վերցնում են իշխանությունը, քայլ առ քայլ խեղաթյուրում «հեղափոխական կարգախոսները», սկսում մյուս կենդանիներին շահագործել մարդկանցից էլ ավելի դաժան ձեւով, բոլոր բողոքողներին պատժում, եւ ի վերջո` վերածվում մարդկանց։ Վեպն, իհարկե, ֆանտաստիկայի ժանրից է, եւ հազիվ թե որեւէ մեկի մտքով անցներ, որ այդ ամենը երբեւէ կարող է իրականություն դառնալ։


Իսկ հիմա` ուշադրություն։ Երեկ ՀՅԴ խորհրդարանական խմբակցության քարտուղար Աղվան Վարդանյանն անդրադարձել է ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման սկզբունքներին եւ ինչ-որ տարածքներ զիջել-չզիջելու վերաբերյալ շրջանառվող խոսակցություններին ու հայտարարել, թե «ոչ մի թիզ հող» եզրույթի մասին ժամանակին ասել է Բաբկեն Արարքցյանը, բայց դա «վերջնական կատեգորիա չէ», եւ «մի թիզ այս կողմ, մի թիզ այն կողմ` կարող է դերակատար չլինել»։ Հասկացա՞ք։ Տասնութ տարի շարունակ սրանք ճիշտ հակառակն էին պնդում` հայտարարում էին, թե չի կարելի ոչ մի թիզ հող զիջել թշնամուն, բայց քանի որ «նախկին հանցավոր իշխանությունները» մտադիր էին «ծախել Ղարաբաղը», իրենք պետական հեղաշրջում իրականացրեցին։ Հիմա պարզվում է` «նախկին հանցավոր իշխանությունների» երկրորդ դեմքն էր շրջանառության մեջ դրել «ոչ մի թիզ հող» թեզը, բայց իրենք դրան դեմ են, որովհետեւ «մի թիզ այս կողմ, մի թիզ այն կողմ»` էական չէ։ Եթե այսպես շարունակվի` մի քանի ամիս անց մեկ այլ կարկառուն դաշնակցական երեւի կհայտարարի, որ «Դրոյի գործով» անցնողները ՀՀՇ-ականներ են եղել, իսկ «Պատերա՞զմ, թե խաղաղություն. լրջանալու պահը» հոդվածը Կիրո Մանոյանն է գրել, ինչի համար էլ Բաբկեն Արարքցյանն ու Արա Սահակյանը ներխուժել են նրա կաբինետն ու գլուխը ջարդել։

Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա երեւի հիմա ամենահարմար պահն է` փորձելու համար հասկանալ, թե իրականում ինչ է տեղի ունեցել 1990-ականների վերջերին ու դրանց հաջորդած տարիներին։ Հիշո՞ւմ եք, թե 1998-ի հեղաշրջումից հետո ինչ ցնծության մեջ էին «ռազմահայրենասիրական ուժերը». հանաք բան չէ` երկիրը փրկել էին «Ղարաբաղը ծախողներից»։ Ռազմահայրենասիրական ցնծությունն, իհարկե, կարճ տեւեց եւ ավարտվեց հոկտեմբերի 27-ով, ու սկսվեց «փողի վրա նստածների» բուն քրտնաջան աշխատանքը։ Անելիքները շատ էին` պետք էր կատարելագործել թալանի մեխանիզմները (այնպես, որ ոչ մի լումա «օբշչակից» դուրս չմնա), պետք էր «ծյունինգ անել» իրավապահ համակարգը (որպեսզի ըմբոստներն անմիջապես պատժվեն «օրենքի շրջանակներում»), պետք էր միլիարդները երկրից դուրս հանելու եւ գործի մեջ դնելու ապահով ուղիներ մշակել, պետք էր երկրի ներսում քվոտավորել բիզնեսներն ու մենաշնորհներ հաստատել, պետք էր լիովին վերահսկելի դարձնել լրատվական դաշտը, որովհետեւ այդ ամենը պիտի արվեր ռազմահայրենասիրական կարգախոսների ներքո, իսկ դրա համար անհրաժեշտ էր լվանալ մարդկանց ուղեղները եւ այլն։ Եվ դաշնակները մեծ ոգեւորությամբ լծվեցին այդ «սուրբ գործին»` սկզբում Ռոբերտ Քոչարյանի հետ, հետո` Սերժ Սարգսյանի։ Հիշո՞ւմ եք հայրենասիրական ինչ կեցվածքով էին դաշնակ նախարարներն ու մարզպետները միլիոններ կուտակում, ինչ հաճույքով էին մասնակցում կոռուպցիոն սխեմաներին, ու լափելուց ազատ ժամերին ինչ եռանդով էին հիշեցնում, որ իրենք ազգի նվիրյալներ են, իսկ ահա «նախկին հանցավորներն ուզում էին ծախել Ղարաբաղը»։

Արդյունքում` լափեցին այն ամենը, ինչ հնարավոր է, երկրից դուրս բերեցին` ինչ կարող էին, հարստացան այնքան, որ ի վիճակի չեն տասը մետր քայլել առանց խռխռալու, ու հանկարծ (երեք շաբաթ առաջ) պարզվեց, որ լափելու ժամանակն անսպասելիորեն սպառվել է, հիմա պիտի պատասխան տալ։ Ու սկսեցին կմկմալ` թե բա գիտե՞ք, դե հիմա բան էր` ասում էինք, բայց ախր «ոչ մի թիզ հողը» ո՞րն ա, դե հիմա մի թիզ էս կողմ, մի թիզ էն կողմ...

Խնդիրը միայն «մի թիզ էս կողմ-մի թիզ էն կողմ»-ը չէ, խնդիրն այն է, որ այդ մարդիկ 18 տարի շարունակ «ոչ մի թիզ հող» կարգախոսը դրոշակ դարձրած` թալանել ու երկրից դուրս են բերել հսկայական գումարներ (ամենահամեստ հաշվարկներով` մոտ 10 միլիարդ դոլար)։ Այսինքն` պետության եւ հասարակության նկատմամբ միաժամանակ ե՛ւ քրեական, ե՛ւ բարոյական հանցագործություն են կատարել։ Եվ դրա համար պիտի պատասխան տան, ընդ որում` ոչ միայն թալանածը վերադարձնելու տեսքով։ Թալանածը վերադարձնելը պատիժ չէ, դա ընդամենը դատավճռի հետեւանքներից մեկն է։

[armnuke]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Read this in Azatutyun Press Review:
“Chorrord Ishkhanutyun” quotes Aghvan Vartanian, a leader of the Armenian Revolutionary Federation (Dashnaktsutyun), as saying on Thursday that his nationalist party would not object to some Armenian territorial concessions to Azerbaijan. The paper says that for many years Dashnaktsutyun has branded as a traitor anyone in Armenia who would advocate a compromise peace deal with Azerbaijan.

I think this is the article they are referring to

http://www.chi.am/index.cfm?objectid=31A980F0-08AF-11E6-A9B10EB7C0D21663

Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա» վեպը երեւի հիշում եք։ Սյուժեն հետեւյալն է` ինչ-որ ագարակում անասուններն ապստամբություն են բարձրացնում եւ արտաքսում մարդկանց, ապա խոզերը վերցնում են իշխանությունը, քայլ առ քայլ խեղաթյուրում «հեղափոխական կարգախոսները», սկսում մյուս կենդանիներին շահագործել մարդկանցից էլ ավելի դաժան ձեւով, բոլոր բողոքողներին պատժում, եւ ի վերջո` վերածվում մարդկանց։ Վեպն, իհարկե, ֆանտաստիկայի ժանրից է, եւ հազիվ թե որեւէ մեկի մտքով անցներ, որ այդ ամենը երբեւէ կարող է իրականություն դառնալ։


Իսկ հիմա` ուշադրություն։ Երեկ ՀՅԴ խորհրդարանական խմբակցության քարտուղար Աղվան Վարդանյանն անդրադարձել է ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման սկզբունքներին եւ ինչ-որ տարածքներ զիջել-չզիջելու վերաբերյալ շրջանառվող խոսակցություններին ու հայտարարել, թե «ոչ մի թիզ հող» եզրույթի մասին ժամանակին ասել է Բաբկեն Արարքցյանը, բայց դա «վերջնական կատեգորիա չէ», եւ «մի թիզ այս կողմ, մի թիզ այն կողմ` կարող է դերակատար չլինել»։ Հասկացա՞ք։ Տասնութ տարի շարունակ սրանք ճիշտ հակառակն էին պնդում` հայտարարում էին, թե չի կարելի ոչ մի թիզ հող զիջել թշնամուն, բայց քանի որ «նախկին հանցավոր իշխանությունները» մտադիր էին «ծախել Ղարաբաղը», իրենք պետական հեղաշրջում իրականացրեցին։ Հիմա պարզվում է` «նախկին հանցավոր իշխանությունների» երկրորդ դեմքն էր շրջանառության մեջ դրել «ոչ մի թիզ հող» թեզը, բայց իրենք դրան դեմ են, որովհետեւ «մի թիզ այս կողմ, մի թիզ այն կողմ»` էական չէ։ Եթե այսպես շարունակվի` մի քանի ամիս անց մեկ այլ կարկառուն դաշնակցական երեւի կհայտարարի, որ «Դրոյի գործով» անցնողները ՀՀՇ-ականներ են եղել, իսկ «Պատերա՞զմ, թե խաղաղություն. լրջանալու պահը» հոդվածը Կիրո Մանոյանն է գրել, ինչի համար էլ Բաբկեն Արարքցյանն ու Արա Սահակյանը ներխուժել են նրա կաբինետն ու գլուխը ջարդել։

Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա երեւի հիմա ամենահարմար պահն է` փորձելու համար հասկանալ, թե իրականում ինչ է տեղի ունեցել 1990-ականների վերջերին ու դրանց հաջորդած տարիներին։ Հիշո՞ւմ եք, թե 1998-ի հեղաշրջումից հետո ինչ ցնծության մեջ էին «ռազմահայրենասիրական ուժերը». հանաք բան չէ` երկիրը փրկել էին «Ղարաբաղը ծախողներից»։ Ռազմահայրենասիրական ցնծությունն, իհարկե, կարճ տեւեց եւ ավարտվեց հոկտեմբերի 27-ով, ու սկսվեց «փողի վրա նստածների» բուն քրտնաջան աշխատանքը։ Անելիքները շատ էին` պետք էր կատարելագործել թալանի մեխանիզմները (այնպես, որ ոչ մի լումա «օբշչակից» դուրս չմնա), պետք էր «ծյունինգ անել» իրավապահ համակարգը (որպեսզի ըմբոստներն անմիջապես պատժվեն «օրենքի շրջանակներում»), պետք էր միլիարդները երկրից դուրս հանելու եւ գործի մեջ դնելու ապահով ուղիներ մշակել, պետք էր երկրի ներսում քվոտավորել բիզնեսներն ու մենաշնորհներ հաստատել, պետք էր լիովին վերահսկելի դարձնել լրատվական դաշտը, որովհետեւ այդ ամենը պիտի արվեր ռազմահայրենասիրական կարգախոսների ներքո, իսկ դրա համար անհրաժեշտ էր լվանալ մարդկանց ուղեղները եւ այլն։ Եվ դաշնակները մեծ ոգեւորությամբ լծվեցին այդ «սուրբ գործին»` սկզբում Ռոբերտ Քոչարյանի հետ, հետո` Սերժ Սարգսյանի։ Հիշո՞ւմ եք հայրենասիրական ինչ կեցվածքով էին դաշնակ նախարարներն ու մարզպետները միլիոններ կուտակում, ինչ հաճույքով էին մասնակցում կոռուպցիոն սխեմաներին, ու լափելուց ազատ ժամերին ինչ եռանդով էին հիշեցնում, որ իրենք ազգի նվիրյալներ են, իսկ ահա «նախկին հանցավորներն ուզում էին ծախել Ղարաբաղը»։

Արդյունքում` լափեցին այն ամենը, ինչ հնարավոր է, երկրից դուրս բերեցին` ինչ կարող էին, հարստացան այնքան, որ ի վիճակի չեն տասը մետր քայլել առանց խռխռալու, ու հանկարծ (երեք շաբաթ առաջ) պարզվեց, որ լափելու ժամանակն անսպասելիորեն սպառվել է, հիմա պիտի պատասխան տալ։ Ու սկսեցին կմկմալ` թե բա գիտե՞ք, դե հիմա բան էր` ասում էինք, բայց ախր «ոչ մի թիզ հողը» ո՞րն ա, դե հիմա մի թիզ էս կողմ, մի թիզ էն կողմ...

Խնդիրը միայն «մի թիզ էս կողմ-մի թիզ էն կողմ»-ը չէ, խնդիրն այն է, որ այդ մարդիկ 18 տարի շարունակ «ոչ մի թիզ հող» կարգախոսը դրոշակ դարձրած` թալանել ու երկրից դուրս են բերել հսկայական գումարներ (ամենահամեստ հաշվարկներով` մոտ 10 միլիարդ դոլար)։ Այսինքն` պետության եւ հասարակության նկատմամբ միաժամանակ ե՛ւ քրեական, ե՛ւ բարոյական հանցագործություն են կատարել։ Եվ դրա համար պիտի պատասխան տան, ընդ որում` ոչ միայն թալանածը վերադարձնելու տեսքով։ Թալանածը վերադարձնելը պատիժ չէ, դա ընդամենը դատավճռի հետեւանքներից մեկն է։

ՀՅԴ կամավորների եւս մեկ խումբ ուղեւորվեց Արցախ (լուսանկարներ)

http://yerkirmedia.am/social/hyd-kamavor-arcakh/

Don't these news contradict?

[burjuin]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[Shant03]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Read this in Azatutyun Press Review:
“Chorrord Ishkhanutyun” quotes Aghvan Vartanian, a leader of the Armenian Revolutionary Federation (Dashnaktsutyun), as saying on Thursday that his nationalist party would not object to some Armenian territorial concessions to Azerbaijan. The paper says that for many years Dashnaktsutyun has branded as a traitor anyone in Armenia who would advocate a compromise peace deal with Azerbaijan.

I think this is the article they are referring to

http://www.chi.am/index.cfm?objectid=31A980F0-08AF-11E6-A9B10EB7C0D21663

Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա» վեպը երեւի հիշում եք։ Սյուժեն հետեւյալն է` ինչ-որ ագարակում անասուններն ապստամբություն են բարձրացնում եւ արտաքսում մարդկանց, ապա խոզերը վերցնում են իշխանությունը, քայլ առ քայլ խեղաթյուրում «հեղափոխական կարգախոսները», սկսում մյուս կենդանիներին շահագործել մարդկանցից էլ ավելի դաժան ձեւով, բոլոր բողոքողներին պատժում, եւ ի վերջո` վերածվում մարդկանց։ Վեպն, իհարկե, ֆանտաստիկայի ժանրից է, եւ հազիվ թե որեւէ մեկի մտքով անցներ, որ այդ ամենը երբեւէ կարող է իրականություն դառնալ։


Իսկ հիմա` ուշադրություն։ Երեկ ՀՅԴ խորհրդարանական խմբակցության քարտուղար Աղվան Վարդանյանն անդրադարձել է ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման սկզբունքներին եւ ինչ-որ տարածքներ զիջել-չզիջելու վերաբերյալ շրջանառվող խոսակցություններին ու հայտարարել, թե «ոչ մի թիզ հող» եզրույթի մասին ժամանակին ասել է Բաբկեն Արարքցյանը, բայց դա «վերջնական կատեգորիա չէ», եւ «մի թիզ այս կողմ, մի թիզ այն կողմ` կարող է դերակատար չլինել»։ Հասկացա՞ք։ Տասնութ տարի շարունակ սրանք ճիշտ հակառակն էին պնդում` հայտարարում էին, թե չի կարելի ոչ մի թիզ հող զիջել թշնամուն, բայց քանի որ «նախկին հանցավոր իշխանությունները» մտադիր էին «ծախել Ղարաբաղը», իրենք պետական հեղաշրջում իրականացրեցին։ Հիմա պարզվում է` «նախկին հանցավոր իշխանությունների» երկրորդ դեմքն էր շրջանառության մեջ դրել «ոչ մի թիզ հող» թեզը, բայց իրենք դրան դեմ են, որովհետեւ «մի թիզ այս կողմ, մի թիզ այն կողմ»` էական չէ։ Եթե այսպես շարունակվի` մի քանի ամիս անց մեկ այլ կարկառուն դաշնակցական երեւի կհայտարարի, որ «Դրոյի գործով» անցնողները ՀՀՇ-ականներ են եղել, իսկ «Պատերա՞զմ, թե խաղաղություն. լրջանալու պահը» հոդվածը Կիրո Մանոյանն է գրել, ինչի համար էլ Բաբկեն Արարքցյանն ու Արա Սահակյանը ներխուժել են նրա կաբինետն ու գլուխը ջարդել։

Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա երեւի հիմա ամենահարմար պահն է` փորձելու համար հասկանալ, թե իրականում ինչ է տեղի ունեցել 1990-ականների վերջերին ու դրանց հաջորդած տարիներին։ Հիշո՞ւմ եք, թե 1998-ի հեղաշրջումից հետո ինչ ցնծության մեջ էին «ռազմահայրենասիրական ուժերը». հանաք բան չէ` երկիրը փրկել էին «Ղարաբաղը ծախողներից»։ Ռազմահայրենասիրական ցնծությունն, իհարկե, կարճ տեւեց եւ ավարտվեց հոկտեմբերի 27-ով, ու սկսվեց «փողի վրա նստածների» բուն քրտնաջան աշխատանքը։ Անելիքները շատ էին` պետք էր կատարելագործել թալանի մեխանիզմները (այնպես, որ ոչ մի լումա «օբշչակից» դուրս չմնա), պետք էր «ծյունինգ անել» իրավապահ համակարգը (որպեսզի ըմբոստներն անմիջապես պատժվեն «օրենքի շրջանակներում»), պետք էր միլիարդները երկրից դուրս հանելու եւ գործի մեջ դնելու ապահով ուղիներ մշակել, պետք էր երկրի ներսում քվոտավորել բիզնեսներն ու մենաշնորհներ հաստատել, պետք էր լիովին վերահսկելի դարձնել լրատվական դաշտը, որովհետեւ այդ ամենը պիտի արվեր ռազմահայրենասիրական կարգախոսների ներքո, իսկ դրա համար անհրաժեշտ էր լվանալ մարդկանց ուղեղները եւ այլն։ Եվ դաշնակները մեծ ոգեւորությամբ լծվեցին այդ «սուրբ գործին»` սկզբում Ռոբերտ Քոչարյանի հետ, հետո` Սերժ Սարգսյանի։ Հիշո՞ւմ եք հայրենասիրական ինչ կեցվածքով էին դաշնակ նախարարներն ու մարզպետները միլիոններ կուտակում, ինչ հաճույքով էին մասնակցում կոռուպցիոն սխեմաներին, ու լափելուց ազատ ժամերին ինչ եռանդով էին հիշեցնում, որ իրենք ազգի նվիրյալներ են, իսկ ահա «նախկին հանցավորներն ուզում էին ծախել Ղարաբաղը»։

Արդյունքում` լափեցին այն ամենը, ինչ հնարավոր է, երկրից դուրս բերեցին` ինչ կարող էին, հարստացան այնքան, որ ի վիճակի չեն տասը մետր քայլել առանց խռխռալու, ու հանկարծ (երեք շաբաթ առաջ) պարզվեց, որ լափելու ժամանակն անսպասելիորեն սպառվել է, հիմա պիտի պատասխան տալ։ Ու սկսեցին կմկմալ` թե բա գիտե՞ք, դե հիմա բան էր` ասում էինք, բայց ախր «ոչ մի թիզ հողը» ո՞րն ա, դե հիմա մի թիզ էս կողմ, մի թիզ էն կողմ...

Խնդիրը միայն «մի թիզ էս կողմ-մի թիզ էն կողմ»-ը չէ, խնդիրն այն է, որ այդ մարդիկ 18 տարի շարունակ «ոչ մի թիզ հող» կարգախոսը դրոշակ դարձրած` թալանել ու երկրից դուրս են բերել հսկայական գումարներ (ամենահամեստ հաշվարկներով` մոտ 10 միլիարդ դոլար)։ Այսինքն` պետության եւ հասարակության նկատմամբ միաժամանակ ե՛ւ քրեական, ե՛ւ բարոյական հանցագործություն են կատարել։ Եվ դրա համար պիտի պատասխան տան, ընդ որում` ոչ միայն թալանածը վերադարձնելու տեսքով։ Թալանածը վերադարձնելը պատիժ չէ, դա ընդամենը դատավճռի հետեւանքներից մեկն է։

I've never seen you post or come across this source before.. do you have a more credible source?

[Zeytun]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

I think this is the interview. He is saying they falsified his speech or misquoted him something like that. Any clarification would be helpful.
NB: I can't understand what he's saying, so If its the wrong interview I am sorry.

[Ak105]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Pay attention at 0:22 of this video.

Im guessing this might be a daily thing. Hid behind the hill, then do a raid when its night time. Btw i cant stop laughing hahaha

[HajiHabibli]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Im guessing this might be a daily thing. Hid behind the hill, then do a raid when its night time. Btw i cant stop laughing hahaha

The reaction (or lack there of) of the other soldiers around when the guy gets hit is very telling.
I think you might be right, they're probably used to it by now


Referring to the second time they show that clip at the end. The fat xxxx just keeps casually walking the other way