Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[AbuSindi]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

This guy makes many valid points, but I strongly disagree with him on several fronts. First he claims that the beginning of the Azeri hostilities on April 2 was not a planned large scale assault, that utilized tank echelons moving toward the line of contact. Is he serious? If this was the case then how did we manage to destroy 26 enemy tanks (not sure of the exact figure)? How is an attack that utilizes artillery, infantry, tanks, helicopters, Smersh systems, flame throwers, etc. in various points on the line of contact, not a large scale assault? The second area I disagree with him is when he states that in the event that one is not able to serve in the reserves, they must pay taxes. He states that even disabled people shouldn't be exempt from these taxes. We all know that people with disabilities in Armenia have various disadvantages both in terms of accessing public facilities and finding jobs (just to name a few areas). Also many disabled people are disabled because of the war. How can we force such people to pay taxes to the military, when they are already at a handicap? A better option would be to provide them with jobs and tax their income. Just my personal opinion.

[Mher]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

This guy makes many valid points, but I strongly disagree with him on several fronts. First he claims that the beginning of the Azeri hostilities on April 2 was not a planned large scale assault, that utilized tank echelons moving toward the line of contact. Is he serious? If this was the case then how did we manage to destroy 26 enemy tanks (not sure of the exact figure)? How is an attack that utilizes artillery, infantry, tanks, helicopters, Smersh systems, flame throwers, etc. in various points on the line of contact, not a large scale assault? The second area I disagree with him is when he states that in the event that one is not able to serve in the reserves, they must pay taxes. He states that even disabled people shouldn't be exempt from these taxes. We all know that people with disabilities in Armenia have various disadvantages both in terms of accessing public facilities and finding jobs (just to name a few areas). Also many disabled people are disabled because of the war. How can we force such people to pay taxes to the military, when they are already at a handicap? A better option would be to provide them with jobs and tax their income. Just my personal opinion.

Suren Khachateryan's piece of sh-t scumbag murderous son still hasn't served in the army. Instead of worrying about disabled people, let's start with that.

[AbuSindi]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Suren Khachateryan's piece of sh-t scumbag murderous son still hasn't served in the army. Instead of worrying about disabled people, let's start with that.

I agree with you on that, but it's two completely unrelated things. I don't see how you link the topic of military reserves and funding to "Liska's" piece of sh-t son. Suren Khachatryan's son is not even worthy of serving in our army Mher. We don't want him to bring his corrupt, rotten, murderours ways and tarnish the reputation of our military. The only thing he should serve his time in prison. Let's get that clear right now! I cringe every time I hear someone bring that up. He isn't worthy of putting on that uniform! He needs to be in jail, or better yet executed!

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

http://hetq.am/arm/news/67668/arajnagtsi-zinvornery%E2%80%A4-mas-12-lusankarner.html

photos

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Ղարաբաղյան ճեղքումը մոտ է․ հայկական կողմի ընտրությունը

http://hetq.am/arm/news/67649/xarabaxyan-tchexqumy-mot-e%E2%80%A4-haykakan-koxmi-yntrutyuny.html

http://hetq.am/arm/news/67660/xarabaxyan-tchexqumy-mot-e%E2%80%A4-haykakan-koxmi-yntrutyuny-2.html

[Mher]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

In Nagorno-Karabakh, Politicking Ramps Up as Fighting Draws Down
Analysis APRIL 26, 2016 | 18:14 GMT Print Text Size


Nearly three weeks have passed since a cease-fire put an end to the largest escalation of hostilities that Nagorno-Karabakh has seen in more than 20 years. Though the fighting between the forces of Azerbaijan and Nagorno-Karabakh has tapered off, the political ramifications of the conflict have not. Low-level clashes between Armenia and Azerbaijan persist amid a flurry of diplomatic activity by larger powers such as Russia, Turkey and the West. And though talks can be expected to gain renewed momentum in the wake of the recent flare-up, a broader settlement on the status of Azerbaijan's separatist region will remain elusive.

Analysis

The latest military escalation in Nagorno-Karabakh, which began April 1 and ended four days later, was the most violent bout of fighting to take place there since the end of the 1988-1994 Nagorno-Karabakh War. Casualty counts are unsurprisingly varied. According to the Armenian Defense Ministry, the conflict killed a total of 92 people. Azerbaijani officials have reported a loss of 31 soldiers, though several unconfirmed Azerbaijani reports put the number as high as 93. Since the April 5 truce, cease-fire violations along the line of contact have occurred regularly. Still, casualties have dropped, and the conflict has largely reverted to its pre-escalation state: a simmering dispute that could ramp back up at any moment.

Diplomatic Efforts

Meanwhile, the fighting has breathed new life into diplomatic efforts to resolve the conflict. On April 7-8, Russian Prime Minister Dmitri Medvedev visited Yerevan and Baku to hold talks with Armenian and Azerbaijani leaders. A few days later, U.S. Secretary of State John Kerry and Russian Foreign Minister Sergei Lavrov met to discuss the conflict. And on April 13, Azerbaijani President Ilham Aliyev visited Istanbul to meet with Turkish President Recep Tayyip Erdogan on the matter.

The political maneuvering did not let up after the first week of tense peace. On April 18, Armenian President Serzh Sarkisian made his first trip to Nagorno-Karabakh since the fighting broke out. Two days later, he met with Bako Sahakyan, the leader of Nagorno-Karabakh, to talk about the conflict's impact and implications. Then, on April 21, Lavrov visited Yerevan to meet with Sarkisian and Armenian Foreign Minister Edward Nalbandian. During his visit, Lavrov roundly criticized Turkey for its support of Azerbaijan during the hostilities, saying that statements made by Turkish officials were inflammatory and incited war. Lavrov's comments reflect the tension currently marring the relationship between Russia and Turkey, and they were quickly followed by another meeting between the Turkish and Azerbaijani presidents that will last until April 27.

The string of visits illustrates the geopolitical complexity of the Caucasus. The relationships of external actors there influence not only the governments that rule the region, but also the people who live there. In Armenia, for example, hundreds of protesters took to the streets of Yerevan on April 13 to protest Russia's weapons sales to Azerbaijan. (Though Moscow is strategically aligned with Armenia and has a military base in the country, it also maintains active political and security ties with Azerbaijan.) The demonstrators claimed that the weapons significantly contributed to the recent flare-up in fighting — an accusation that is not without merit, since Azerbaijan would have been less inclined to launch operations against the region's fortified defenses without having heavily invested in its own weaponry over the past decade.

A Lot of Talk, but Little Movement

As diplomatic activity and popular reaction continues in the weeks ahead, it will be important to stay focused on the primary issue at hand: the dispute over Nagorno-Karabakh. From a political perspective, Azerbaijan has successfully tested the conflict's status quo by temporarily increasing tension while avoiding a larger war. This strategy serves Baku's broader strategic interests by attracting the attention of major regional players, raising the prospects of reaching a negotiated settlement on the conflict in the process.

And indeed, the Caucasus' biggest foreign backers are paying attention. On April 18, the Azerbaijani president's national adviser said an "intensive phase" of Russia-mediated talks on Nagorno-Karabakh could begin sometime in the coming days. The prediction comes as reports have emerged of what a settlement in such negotiations would look like. According to Russian daily Izvestia, Moscow's plan would probably include the return of certain territories around Nagorno-Karabakh to Azerbaijan, the deployment of Russian peacekeepers to the conflict zone, and an eventual referendum on Nagorno-Karabakh's status.

Until now, talks between Armenia and Azerbaijan have adhered to the Madrid Principles, which the United States, Russia and France presented to the two sides in 2007. The document has been repeatedly modified in the decade since, including at a 2011 summit in Kazan that reportedly almost led to a breakthrough but fell apart at the last minute. However, despite having both a framework in place for negotiations and greater interest between the parties in reaching a deal, several formidable obstacles still stand in the way of a final agreement.

Chief among them is Armenia's steadfast opposition to a resolution. Yerevan wants to maintain the status quo in Nagorno-Karabakh, as evidenced by the Armenian media's heavy criticism of the Russian-backed solution that has been floated. On April 14, the Armenian foreign minister said the essence of the Nagorno-Karabakh settlement process is that "Karabakh can never be part of Azerbaijan." And on April 25, Sarkisian himself added that it would be unreasonable for Armenia to resume peace talks at a time when military conflict is still ongoing. Though he acknowledged that the prospect of sending Russian peacekeepers had basis in previous talks, he pointed out that the recent escalation had diminished the chances of reaching a peace deal.

This is not to say that negotiations will not resume at some point in the future, or that bilateral talks will not continue to be held frequently. But even if the Armenian government were to give in to pressure from Moscow and agree to make some concessions, it would not go so far as to alter Nagorno-Karabakh's current status. The issue is so emotionally and politically charged among Armenians that doing so could threaten the Armenian government, if not topple it altogether.

And despite rhetoric to the contrary, it is not clear that Russia wants to change the status quo in the disputed region either. Instead, Moscow may be more interested in perpetuating a managed conflict, neither frozen nor hot, in which Russia plays the role of primary arbiter between Armenia and Azerbaijan. Such a scenario would strengthen Moscow's influence in both countries.

In the coming weeks, the level of diplomatic activity on the Nagorno-Karabakh issue will continue to be higher than usual as regional actors exert pressure on Armenia and Azerbaijan to hold peace talks. But a broader or even partial settlement to the dispute is unlikely to emerge in the near or medium term; there are simply too many complicating factors and parties with an interest in blocking a deal. As a result, military escalation will continue to be a possibility in Nagorno-Karabakh, with effects that reach far beyond the bounds of the small contested territory.

https://www.stratfor.com/analysis/nagorno-karabakh-politicking-ramps-fighting-draws-down

[Ak105]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

There are rumors of a large azeri army gathering in naxchjevan. This could be an assault on Yerevan

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Երբ կրակում են մեր գյուղերի վրա, պետք է էսպիսի պատասխան ստանան

2016-04-28

Երբեք չեմ ուրախացել երբ ռազմաքաղաքական պատասխանատուների պատճառով տուժվում են խաղաղ բնակիչները, սակայն ալիևյան «բիզմինդիր» շարժումը հանգեցնում է նման պատասխանների: Այո, երբ կրակում են մեր գյուղերի վրա, պետք է էսպիսի պատասխան ստան, որ այլևս չփորձեն, բացի այդ` կան փաստերը, որ ադրբեջանական հենակետերը գյուղին կպած են. դիտավորյալ են էսպես արել, որ իրենց քարոզին միս ու արյուն տան:
Կից` տեսանյութի թարգմանությունը.
«Հայկական զորամիավորումները շփման գծի ուղղությամբ կրակ են բացել: Բնակելի բոլոր տարածքները ծանր զինատեսակներից կրակի տակ են պահում:Հայերի նետած նռնականետերը մեծ մասամբ Աղդամի վրա են ընկնում:
Կրակոցների հետևանքով քաղաքում հրդեհ է բռնկվել, որը հնարավոր չէ հանգցնել: Պաշտոնյան ասում է,որ 50 ից ավել տուն է վնասվել,1 հոգի մահացել է,7 հոգի վիրավորվել է մեկի մոտ կոնտուզիա է,կենդանիներ էլ են ոչնչացվել և ասում է,որ իրավիճակը կրկին լարված է»:

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Ադրբեջան. Հայկական հրետանին հարվածում է Թարթառի, Աղդամի և Աղջաբեդիի շրջաններին
Դատելով ադրբեջանական կողմի հաղորդագրություններից` մարտերի ընթացքում նաև հեռահար հրետանի է օգտագործվում:

http://www.azatutyun.am/content/article/27703485.html

Հրապարակված է՝ 28.04.2016

Ադրբեջանական աղբյուրների պնդմամբ` անցած գիշեր հայկական հրետանու հարվածների հիմնական թիրախները Աղդամի շրջանի` Ադրբեջանի զինված ուժերի հսկողության տակ գտնվող հատվածում էին: Համենայն դեպս, ըստ ադրբեջանական կողմի տարածած հաղորդագրությունների, հրետակոծության արդյունքում հիմնականում տուժել են հենց Աղդամի շրջանի բնակիչները: Ադրբեջանական ANS հեռուստաընկերության տվյալներով՝ անցած գիշեր հիմնական հարվածը հասցվել է Աղդամի շրջանի Չեմենլի, Զանգիշալի և Աֆեթլի գյուղերին:

Դատելով ադրբեջանական կողմի հաղորդագրություններից` մարտերի ընթացքում նաև հեռահար հրետանի է օգտագործվում, ինչի անուղղակի ապացույցն այն հանգամանքն է, որ առնվազն 25 բնակելի տուն է ավերվել ռազմաճակատի ընդամենը մի քանի կիլոմետրանոց հատված ունեցող և մարտական գործողությունների գոտուց համեմատաբար հեռու գտնվող Աղջաբեդիի շրջանում: Այստեղ արձանագրված ավերածությունների մասին APA գործակալությանը պատմել է Աղջաբեդիի շրջանային վարչակազմի ղեկավար Շահին Մամեդովը:

Թարթառի (Թերթերի) շրջանին հասցված վնասը, ըստ ադրբեջանական իշխանության, անհամեմատ ավելի զգալի է: Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունը պնդում է, որ հայկական հրետանին անցած գիշեր հարվածներ է հասցրել նաև 20 հազար բնակիչ ունեցող Թարթառ քաղաքին: Շրջանային վարչակազմի ղեկավար Մուստագիմ Մամեդովի պնդմամբ` անցած գիշեր իրականացված հրետակոծությունների արդյունքում 58 բնակելի տուն է վնասվել: «Վնասվել է երկու դպրոց, մեկ խանութ և բամբակի մթերման մեկ կետ: Պայթեցվել է երկու էլեկտրական ենթակայան, ինչի հետևանքով Թերթերի շրջանի 20 գյուղեր հոսանքազրկվել են», - նշել է Մամեդովը` հավելելով․ - «Խաղաղ բնակչության շրջանում զոհեր և վիրավորներ չկան»:

Ադրբեջանական պաշտոնական աղբյուրների հաղորդագրություններից դատելով` անցած գիշեր տուժածների մեծ մասը Աղդամի շրջանից էին: Զինծառայողների մասին տեղեկատվությունը շարունակում է գաղտնի մնալ: Ինչ վերաբերում է խաղաղ բնակիչներին, ապա, ըստ ANS հեռուստաընկերության, անցած գիշեր ստացած վերքերից Աղդամի շրջանային հիվանդանոցում մահացել է Չեմենլի գյուղի բնակիչ Ֆամիլ Մուստաֆաևը: Կեսօրին մոտ տարածված տեղեկություններից համաձայն՝ զոհերի թիվը հասավ երկուսի․ APA-ի տվյալներով՝ շրջանային հիվանդանոցում ստացած վնասվածքներից մահացել է նաև 67-ամյա Ալի Հուսեյնովը:

Գործակալության կայքում նաև կարճ տեսագրություն է տեղադրված, որում հստակորեն երևում է, թե ինչպես են համագյուղացիները վիրավորներից մեկին շտապօգնության մեքենայով տեղափոխում հիվանդանոց:

APA-ն այդ տեսանյութում նաև անուն առ անուն թվարկում է բոլոր վիրավորներին, որոնց թիվը, ըստ գործակալության, հասնում է յոթի: Նրանցից ամենաավագը 73, իսկ ամենակրտսերը` 30 տարեկան է:

Ուշագրավ է, ի դեպ, որ բոլոր վիրավորները տարբեր տարիքի տղամարդիկ են: Սեռային նման անհամաչափության պատճառները ադրբեջանական աղբյուրները չեն բացահայտում: Չի բացառվում, սակայն, որ շփման գծին հարող ադրբեջանական գյուղերի տարհանման մասին սոցիալական ցանցերում շրջանառվող լուրերը, գոնե կանանց և երեխաների մասով, որոշակիորեն համապատասխանում են իրականությանը: