Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Հայկական բանակը հայկական չէ


Բանակում քրեածին իրավիճակի պատճառները

Ստեղծման փուլի որոշակի շրջանից սկսած ՀՀ զինված ուժերում քրեածին իրավիճակը կտրուկ վատթարացավ: 1990-ականների երկրորդ կեսից արձանագրվեց այդ լարվածության մարման դրական դինամիկա: 1990-ականների վերջին իրավիճակը կայունացավ` մարման թույլ տենդենցով պահպանվելով մինչև 2008 թվական: 2009 թվականից կրկին տեղի ունեցավ քրեածին իրավիճակի լարվածության կտրուկ աճ, ինչը որոշակի տատանումներով պահպանվում է մինչ օրս:

Եթե փորձենք պարզել քրեածին իրավիճակը պայմանավորող գործոնները, ապա կտեսնենք հետևյալ պատկերը: Քրեածին իրավիճակի վատթարացումը պայմանավորված էր Արցախյան ազատամարտի վերջին փուլում /1993-94 թվականներ/ Հայաստանի երրորդ Հանրապետությունում հետզհետե արմատացող և ծավալվող բացասական երևույթներով, որոնք մինչ օրս էլ գրեթե անփոփոխ կերպով առկա են մեր իրականությունում: Երրորդ Հանրապետության ճարտարապետներից մեկի ձևակերպած գաղափարը, թե անհրաժեշտ է ձևավորել անկախությամբ շահագրգիռ խավ, միանգամայն այլ կերպ իրագործվեց:

Ռազմի դաշտում արյուն հեղող, սոցիալ-տնտեսական ծանրագույն իրավիճակում մի կերպ հացի խնդիր լուծող ժողովրդի թիկունքում, համակարգված և մեթոդիկ կերպով, առաջանցիկ տեմպերով կառուցվեցին սոցիալ-դարվինիզմի սկզբունքներով առաջնորդվող, անձնական շահի գերակայության խեղված ընկալումների վրա հիմնված կառավարման և տնտեսական համակարգեր: Այդ համակարգերում տիրապետող դիրքեր զբաղեցնող խավի միակ և գերագույն նպատակը դարձավ ոչ թե անկախության պահպանումն ու ամրապնդումը, այլ ամեն գնով իշխելն ու հարստանալը` այդ թվում անկախության հիմքերը քայքայելու հաշվին:

Պետականաշինության փորձ և նման իրավիճակներում հակազդելու մեխանիզմներ չունեցող ժողովուրդը, որի ձեռքերը, ի լրումն այս ամենի, կապված էին գոյության պայքարի առաջնային կարիքներով, չկարողացավ ժամանակին կողմնորոշվել և շտկել դրությունը: Այդ համակարգերի գոյատևումն ու զարգացումն ապահովելու նպատակով բանակը ներգրավվեց դրանց մեջ և դարձավ դրանց թիվ 1 շահագրգիռ պաշտպանն ու պատվարը:

Ուստի բանակի ստեղծման ակունքներում կանգնած, ազատամարտի կազմակերպման գործում մեծ ներդրում ունեցող և բանակի անձնակազմի ու ժողովրդի վստահությունը վայելող հրամանատարական կազմը, որը չէր հանդուրժի դեպքերի այդպիսի զարգացումը և ամեն ինչ կաներ պետությունը կարգի բերելու համար, նպատակասլաց կերպով իրականացվող քաղաքականության միջոցով (որը մինչ օրս անշեղորեն իրագործվում է, իսկ դրա գործիքները անընդհատ զարգացվում ու կատարելագործվում են) ենթարկվեց որակական ու քանակական արմատական փոփոխության:

Հեղինակավոր, բանիմաց, անարդարություն ու թելադրանք չհանդուրժող հրամանատարների զգալի մասը, որոնք պատերազմում զոհվում էին, որպես կանոն փոխարինվում էին մաուզերիստ դուրսպրծուկներով կամ հլու-հնազանդ պաշտոնամոլներով: Քանի որ բանակը կայացման փուլում էր և ինտենսիվ կերպով տեղի էին ունենում նաև կառուցվածքային փոփոխություններ, հաճախ կիրառվում էր մեկ ուրիշ մեթոդ` մեծ վաստակ և հեղինակություն ունեցող մարդկանց թողնում էին ներքին օղակում, իսկ վերը նշված դուրսպրծուկներին ու պաշտոնամոլներին նշանակում ավելի բարձր պաշտոնների, ինչը, ի լրումն այլ վատ հետևանքների, նաև նվաստացուցիչ էր առաջինների համար: Ուստի նրանց մի մասը հեռացավ, իսկ մյուս մասը հոգեբանորեն ենթարկվեց որոշակի բացասական տրանսֆորմացիայի:

Զուգահեռաբար գործադրվում էր փորձված ու “արդյունավետ” մեկ ուրիշ մեթոդ` գայթակղությունը: Պատերազմի բովով անցած ու հանգամանքների բերումով բանակի առաջին շարքերում հայտնված երեկվա պարզ ու միամիտ մարդիկ` կրտսեր սպա, գյուղացի, արհեստավոր, ինժեներ, հայտնվելով նկարագրվող իրավիճակում` չկարողացան հաղթահարել իրենց մարդկային թուլությունները և ներքաշվեցին համակարգային ախտի մեջ` դրա դիմաց ստանալով պաշտոն, հարստություն և այլ “բարիքներ”:

Այս ամենի համար շատ նպաստավոր էր և համակարգայնորեն պարարտ հող դարձավ պաշտպանական համակարգի (հիմնականում` բանակի կառավարման և զորային կառույցի մասերով) խորհրդային կայսերական մոդելի ներդրումը դրան որևէ պարամետրով չհամապատասխանող ազգային պետությունում: Որպես ասվածի ապացույց կարելի է նշել այդ մոդելի հիմնական բնութագրիչ հատկանիշները: Այն ստեղծված էր բազմազգ կայսրության, իշխանության իրականացման միաձույլ ամբողջատիրական համակարգի, գաղափարաքաղաքական ամբողջական վերահսկողության, պատերազմի անհամեմատելիորեն մեծ թատերաբեմի, գլոբալ խնդիրների լուծման, առավելապես հարթ տեղանքի, ահռելի մարդկային ու նյութական ռեսուրսների առկայության պայմաններում գործելու նպատակով:

Մինչդեռ Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերը պետք է գործեն ազգային պետության, իշխանության տարանջատված իրականացման համակարգի, գաղափարական տարակարծության ու զինված ուժերի նկատմամբ ժողովրդավարական վերահսկողության, տարածաշրջանային մասշտաբի փոքր թատերաբեմի, լեռնային տեղանքի և մարդկային ու նյութական ռեսուրսների սղության պայմաններում:

Խորհրդային բանակի մոդելը քրեածին իրավիճակի ձևավորման ու վատթարացման համար նպաստավոր էր հատկապես այն պատճառով, որ աղավաղում, իսկ երբեմն պարզապես խզում էր կապը զինծառայողի և բանակի միջև: Խորհրդային Միության երեկվա քաղաքացին, որ ծառայել էր այդ պետության բանակում կամ դրա մասին լսել էր ավագների պատմածներից և, միևնույն ժամանակ, խորհրդային երկաթե վարագույրի պատճառով գրեթե ոչինչ չգիտեր բանակային այլ մոդելների մասին, ամբողջությամբ գտնվում էր խորհրդային բանակի կարծրատիպերի ու կաղապարների ազդեցության տակ, հայտնվելով այդ բանակի գավառական մասշտաբի համակարգային ժառանգորդ “հայկական” բանակում, չկարողացավ լիարժեք կերպով այն ընկալել ու համարել որպես ազգային, յուրային ու հոգեհարազատ:

Խորհրդային ամբողջատիրական, ռեսուրսային, էքստենսիվ բանակային մոդելից ժառանգվեցին նաև համապատասխան արժեքային ու իրավական համակարգերը: Հրամանատարական բոլոր օղակներում (բարձրագույն հրամանատարական օղակում` ավելի ընդգծված կերպով) սկսեց գերիշխել քրեական, մարդատյաց, գռեհիկ մտածելակերպը: Տիրապետող դարձավ մարդուն, զինծառայողին, հատկապես` շարքային զինվորին, որպես ռեսուրս դիտելու հոգեբանությունը:

Այդ արժեքային համակարգի տիպական բնութագրիչներ կարող են լինել թեկուզ մարշալ Ժուկովի “էլի կծնեն” (“Еще нарожают”) և խորհրդային բանակում տարածված` “Մեռա՞վ Մաքսիմը: Հերն էլ անիծած” (“Умер Максим? Да и черт с ним!” ) արտահայտությունները: Ներքաշվելով “խաղի” մեջ, հասարակությունն սկսեց հակադարձել և գոյության ու կայացման կռիվ մղել այդ “խաղի կանոններով”: Բանակ զորակոչվող շարքային կազմը սկսեց գործադրել քրեական աշխարհի օրենքներով ապրող փողոցի զինանոցը, որն ինքնաբերաբար հանգեցրեց այդ զինանոցին առավել լավ տիրապետողների գլխավորությամբ հիերարխիկ համակարգի ձևավորմանը:

Հրամանատարությունը, ներքին բնազդով զգալով Լավրենտի Բերիայի կողմից կատարելագործման աստիճանի հասցրած “պետություն-քրեական աշխարհ” երկուստեք ձեռնտու համագործակցության մեխանիզմի առավելությունները, քաջալերեց այդ մեխանիզմի ներդրումը և դրա միջոցով ձեռք բերեց ինչպես շարքային կազմի վերահսկելի ինքնակառավարում, որն իրեն ազատում էր անձնակազմի հետ ամենօրյա աշխատանք տանելու հոգսի մի զգալի մասից, այնպես էլ լրացուցիչ նյութական շահի հնարավորություն:

Դրական արժեքները և դրանք կրող մարդիկ մղվեցին երկրորդ պլան: Առաջին պլանում հայտնվածները խորհրդային “հին և բարի” ժամանակների ոգուն հոգեհարազատ կերպով նախ յուրացրեցին, ապա սկսեցին պատեհ ու անպատեհ, խեղկատակության աստիճանի չարաշահել դրական արժեքների քարոզչությունը` ըստ էության նսեմացնելով դրանք և նպաստելով դրանից ածանցյալ բացասական երևույթների առաջացմանը, որոնցից թերևս ամենավատթարը անտարբերության մթնոլորտի ձևավորումն է:

Սակայն ամեն ինչ սահման ունի, և միակողմանի ընթացքի դեպքում ցանկացած համակարգ կհասնի ինքնակործանման: Ի վերջո, բանակի հիմնական գործառույթը պետության ինքնիշխանության, տարածքի և բնակչության զինված պաշտպանությունն է արտաքին զինված հարձակումից, ուստի այդ գործառույթից կրիտիկական շեղումը հղի է կանխատեսելի հետևանքներով: Այս հանգամանքի գիտակցությամբ էր պայմանավորված բանակի ղեկավարության սթափվելը 1990-ականների երկրորդ կեսին:

Սթափվելուն նպաստեցին ծանր հանցագործությունների, այդ թվում` մահվան ելքով, բազմաթիվ դեպքերը, որոնք մտահոգեցին ինչպես հասարակությանը, այնպես էլ բանակի ղեկավարության ու հրամանատարական կազմի` պետության պաշտպանունակությամբ ու պետության ինքնիշխանությամբ առավել կամ պակաս չափով մտահոգ և գիտակից մասին:

Զինված ուժերի կայացման օբյեկտիվ գործընթացներին (համակարգայնացում, գործունեության կանոնակարգվածության աստիճանի մեծացում, մասնագետ կադրերի ներհոսք և այլն) զուգընթաց, որոնք զգալի չափով դրական ազդեցություն ունեցան քրեածին իրավիճակի մեղմացման գործում, լուրջ միջոցառումներ ձեռնարկվեցին քրեածին իրավիճակի բարելավման ուղղությամբ (բնականաբար, չհրաժարվելով բանակը որպես քաղաքական և տնտեսական իշխանության պատվար պահելու քաղաքականությունից, այլ պարզապես փոքր-ինչ տրանսֆորմացնելով այն):

Դաստիարակչական աշխատանքի և հսկողական ու վերահսկողական մեխանիզմների կատարելագործումը, իրավապահ մարմինների աշխատանքի արդյունավետության մեծացումն ու պատժական քաղաքականության խստացումը հանգեցրեցին կարգապահության զգալի ամրապնդման, իսկ սպայական և հրամանատարական անձնակազմի կրթական մակարդակի բարձրացումը, զինծառայության կենսապայմանների բարելավումը, ինչպես նաև, տարակուսելի չթվա, շարքային կազմի` վերը նշված ինքնակառավարման համակարգի կայունացման հետևանքով դրա ռեժիմի մեղմացումը հանգեցրեցին քրեածին իրավիճակի փոփոխության դրական դինամիկայի:

Սակայն, ինչպես արդեն նշվեց, քրեածին իրավիճակի լարվածության անկման տենդենցը հետզհետե թուլացավ և 2006-2008 թվականներին գրեթե մարեց: Մարեց, որովհետև օբյեկտիվորեն սպառվեցին հիմնական գործառույթից շեղված վիճակում գտնվող բանակի պարագայում քրեածին իրավիճակի հետագա բարելավման և, առավել ևս, արմատական դրական դինամիկայի հասնելու հնարավորությունները:

Իսկ 2008 թվականի մարտի 1-ին Երևանի կենտրոնում բացահայտվեց բանակի հիմնական գործառույթի հետ չկապված, դրա արդյունավետությունը էապես նվազեցնող ստվերային գործառույթը, ինչն էլ պատճառ դարձավ քրեածին իրավիճակի հետագա կտրուկ վատթարացման: 2008 թվականի մարտի 1-ին ակնհայտ դարձավ, որ առնվազն բանակի ղեկավարության և բարձրագույն հրամանատարական կազմի համար Հայաստանի Հանրապետությունը, հայ ժողովուրդը, հայ մարդն ու զինվորը իրենց իշխանությունն և հարստությունը սնուցող նյութական ռեսուրս են, ընդ որում` էքստենսիվ, գիշատչական շահագործման ու սպառման միջոցով օգտագործվող:

2008 թվականի մարտի 1-ին իր գոյության շարունակականության ապահովման նպատակով վարչակազմը ստիպված եղավ բաց թողնել իր յուրային ենթակաների` իշխելու, տիրապետելու, ստորացնելու, կորզելու և հարստահարելու մղումները զսպող սանձերը, որոնք դարձյալ ինքնապահպանման բնազդով ստիպված էր եղել ձգել 1996-2008 թվականների ընթացքում: Անասնական բնազդների ալիքին զոհ գնացին և շարունակում են զոհ գնալ տասնյակ երիտասարդներ, իսկ հարյուրավորներն ու հազարավորները խեղվում ու հաշմվում են ֆիզիկապես ու բարոյապես:

Ներկայում` որոշակի ժամանակահատվածի համար իր գոյությունն ապահովելով, իշխանական համակարգը նորից է ձեռնամուխ եղել դաստիարակչական, կրթական և պատժական միջոցների, նույնիսկ փորձում է շարքային կազմի ինքնակառավարման արատավոր համակարգից հրաժարվելու քայլեր անել (այս վերջինն այդքան էլ մեծ զոհողություն չէ, քանի որ տիրապետող համակարգի ոչ թե հիմնական, այլ լրացուցիչ օղակ է), որպեսզի քրեածին իրավիճակը վերադարձնի կառավարելի հուն, հակառակ պարագայում, ինչպես արդեն նշվեց, ինքը կդառնա դրա զոհը:

Անշուշտ, որոշակի դրական արդյունք կլինի: Այդպիսի արդյունքին ինքնաբերաբար կնպաստի նաև կյանքի զարգացման դրական ուղղվածությունը, որը բնության օրինաչափություններով է պայմանավորված: Սակայն առկա պաշտպանական համակարգի պահպանման պարագայում էական տեղաշարժ չի կարող լինել:

Հայկական բանակը ներքին տիրապետող մշակույթի (առաջին հերթին` ազգային-արժեհամակարգային-հոգեբանական և միջանձնային փոխհարաբերությունների), կառուցվածքի, կառավարման համակարգի, իրավական կարգավորումների, ղեկավարման և գործունեության կազմակերպման ձևերի ու մեթոդների, բանակում մարդկային գործոնի դերի ու նշանակության և շատ այլ համակարգաստեղծ պարամետրերի առումով ըստ էության հայկական չէ: Ուստի բանակում քրեածին իրավիճակի բարելավման կտրուկ դրական դինամիկա կարող է արձանագրվել միայն գլխավոր և հիմնական խնդիրը լուծելու` այն հայկական դարձնելու պարագայում:

Բնականաբար, հարկ կլինի ձեռնպահ մնալ բանակը իշխող վարչակազմի քաղաքական և տնտեսական պատվարը դարձնելու քաղաքականությունից և գրեթե ամբողջությամբ ազատվել քաղաքական ու տնտեսական համակարգի շահեր հետապնդող, իրենց պաշտոններին համապատասխան գիտելիքներ ու հմտություններ չունեցող (չնչին բացառություններով) բարձրագույն սպայական և հրամանատարական կազմից:
Արմեն Հովհաննիսյան

http://www.lragir.am/armsrc/comments50533.html

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

http://voskanapat.info/news/ja_armjanin_i_ja_objazan_zashhishhat_rodinu/2011-07-11-1534

Я – армянин! И я обязан защищать Родину
27 апреля сего года на юго-восточном отрезке границы Республики Арцах с Азербайджаном, в результате обстрела азербайджанской стороной позиций Армии Обороны НКР, пулевое ранение в голову получил наш военнослужащий срочной службы Вазген БАХШЯН. К несчастью, рана оказалась смертельной, и во время транспортировки в госпиталь Вазген Бахшян скончался.

Весть о гибели армянского бойца была воспринята в Арцахе с понятным гневом. Степень напряженности на фронте тогда зашкаливала. Спустя день после смерти Вазгена, в результате снайперского огня с азербайджанской стороны в Арцахе были убиты еще двое военнослужащих АО НКР, а один боец был ранен. Своими преступными и провокационными действиями азербайджанская сторона вынудила командование Армянской Армии приступить к ответным действиям по принуждению противника к соблюдению режима прекращения огня. В течение одного только мая месяца бойцам АО НКР удалось ликвидировать более 50 военнослужащих вооруженных сил Азербайджана, в том числе и убившего Вазгена азербайджанского снайпера Рахмана Мамедова.

Однако в своем стремлении наказать обнаглевшего противника, а также помочь семьям и родным погибших армянских военнослужащих, Армия Обороны Республики Арцах была не одна. Весь армянский народ сплотился против вражеской агрессии. Общество требовало жестких карательных мер и делало все возможное, чтобы облегчить задачи Армянской Армии. К этому святому делу присоединился и зарегистрированный недавно в США благотворительный Фонд «Восканапат».

Мы уже сообщали об участии Фонда в традиционном Ежегодном Армянском Фестивале, в пригороде Вашингтона, городе Александрия. На Фестивале восканапатцы собирали пожертвования для семей погибших армянских бойцов от рук вражеских снайперов. Собранная сумма ($170.61) была предназначена именно для семьи Вазгена Бахшяна. После публикации новости о Фестивале, к своим единомышленникам из США присоединилась ныне находящаяся в Армении семья нашего собственного корреспондента в Страсбурге Ирины Манукян. Помог также офицер батальона «Восканапат» Давид. Таким образом, 7 июля сего года мы передали семье Бахшянов собранные Восканапатом сто тысяч армянских драмов.

Дом Вазгена Бахшяна находится на первом этаже одной из пятиэтажек города Аскеран. По дороге в Аскеран нас ни на минуту не покидало волнение по поводу предстоящей встречи с родителями погибшего воина. Каково их состояние? Как им удается перебороть свалившееся на них огромное горе? Как они нас примут? Как к ним обратиться? Вопросы, которые постоянно кружились в голове и казались безответными. И, наконец, мы перед дверьми квартиры семьи Бахшянов.

Нас встретила мать Вазгена – тикин Лена. Узнав, что к ним домой нас привела общая боль, тикин Лена молча заплакала. «Это, конечно, очень тяжело. Я знаю, что это боль для каждого армянина. Что поделаешь? Такова наша жизнь, такова наша реальность, - выдавливала слова Мать солдата, - это закон войны». Кроме Лены в доме никого не было. Отец Вазгена, вместе со старшим сыном, поехали за кирпичами для возведения ограды на могиле сына.

Разговаривать с матерью погибшего Воина было крайне тяжело. Наступающая время от времени тяжелая гнетущая тишина заполнялось лишь живым взглядом Вазгена, портрет которого висел на стене комнаты. Мужественный взгляд защитника Отечества. Наконец, я преодолел робость, и попросил тикин Лену рассказать о сыне.



- Он был необыкновенным парнем. Мы уехали в Краснодар, когда Вазген был совсем маленьким ребенком. Практически всю жизнь он прожил в России. А когда достиг призывного возраста, то заявил, что хочет вернуться в Арцах. Он так спокойно это сказал, что мы с мужем сразу поняли, так и будет. Лишь один раз подняли эту тему, но Вазген ответил столь же спокойно и веско: «Я – армянин! И я обязан защищать Родину. Она родила и вскормила моих предков, она обогрета дыханием сотен поколений армян, и сегодня наша Родина нуждается в нас».

Армения, Арцах. Вазген очень любил Родину, армянский народ. Не слепой, а именно осознанной любовью. Однажды в Краснодаре он плюнул в лицо знакомому армянину, поменявшему окончание фамилии. А потом возмущался дома: «Он предал не только своих, но и всех наших предков. Он предал нашу Родину».

Мы молча слушали тикин Лену.

- Вазген решил навсегда остаться дома, в Арцахе. Вот, мы даже приступили к ремонту нашего дома. Его дома. Он должен был жить в этом доме. Но, вот, к нам в дом нагрянула трагедия… Я уже потом узнала, что он был очень храбрым, мужественным солдатом. Сослуживцы Вазгена рассказывают, что он всегда находился на самых опасных позициях. Вазген был очень внимателен к своим друзьям. Остерегал их от всякой опасности. Я даже не представляла себе, что у моего сына был такой характер… Его командир говорил нам, что всегда чувствовал себя спокойно за тот участок границы, где дежурным был Вазген. А для матери дети всегда остаются детьми. Я и не понимала, что мой Вазген уже не ребенок, а Воин Страны Армянской.





Лена вновь замолчала. Мы ощущали, что в эти минуты она уже была не снами. В мыслях она разговаривала с Вазгеном. Молчаливый диалог матери с сыном продлился две-три минуты. Очень долгие, бесконечные две-три минуты. Затем Лена вновь посмотрела на нас и выдохнула:

- Вот так вот…

Ирина Манукян молча глотает слезы. Чтобы прервать скорбную тишину, прошу тикин Лену показать фотографии сына:

- Простите, пожалуйста, что заставляем Вас вновь пережить эту боль… Я очень хочу, чтобы наши читатели знали своих бойцов в лицо. Я очень хочу, чтобы память о Вазгене жила в сердцах каждого армянина.



Через минуту перед нами на столе лежали несколько фотографий Вазгена. Это были в основном армейские фотографии солдата. Как мы потом узнали, основная часть фотографий были сделаны за десять дней до гибели Вазгена. Так мы познакомились с Вазгеном Бахшяном – еще одним достойным сыном армянского народа. Воином, которого уважали сослуживцы и боялись враги. Бойцом, память о котором обязательно станет еще одной очередной главой вечной книги о победном духе армянского солдата и всего армянского народа.

Грант МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН

[guess]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

http://voskanapat.info/news/nastojas...011-07-10-1531

Guess oghloum, I can't guess where you took your 13?
USSR was 15 republics, Russia included, 3 Baltic states now EU members included.
Now if we take these 4 out, for obvious reasons, you have 11 left.
Does it by any chance mean that you consider NKR as one of the 2 new states as being targeted?

Any way, I reassure you, Russia does not target 13 republics, just yours.
They want to save these poor ex USSR citizens, from toxic oil fields, since azerbaijani government is not able to find a couple of million dollars, to house these poor children, while investing 32 milion for a flag that tores apart each time a little winds goes on.

13 i count without Russia. I missed Moldova when i count. but anyway...
Nope none of them have no chance unless if we be together to kick out Russia from region which is unreal.

I don't think this 14 countries without Russia are poor. They are just new and needs time for progress. In WWII only Baku gave 70% oil for war. This was just an example i know Armenia, Ukraine, Belarus, Georgia did something too. So how this countries can be poor..Therefore Russia made a problem in all CIS regions to control them and always be depent to Russia.

Russia needs to keep up situation like this. They will say we are "Ally" for both countries and will support both countries to keep balance.

And about the link in all countries have this great and awful place. Even in United States. So don't think so Armenia is the great place which does not has any place like this. Once again all we need time to progress.

[edojan]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Army (Armenia), Army

Assessment
The Armenian Armed Forces are primarily a ground force, comprising motor-rifle, artillery, armour and support units. The ground force is integrated with Air and Air Defence commands that areanalysed separately in Jane's World Air Forces and Jane's Sentinel publications.The army was initially organised around an inherited Soviet model but has gradually adapted to the specificities of Armenia's security needs. By 2011, this had resulted in a streamlined army containing relatively small individual units trained to maintain high readiness. The army has also adopted organisational approaches more typical of Western than former-Soviet militaries, such as greater authority for junior officers and NCOs, civilian leadership and oversight and a chaplain service.Most of the force is still comprised of conscripts drafted for a two-year service term, but a growing segment, currently about 30 per cent of the total force, is staffed by contract officers, NCOs and privates. Contract personnel guard hardship border posts with Azerbaijan and fully man the peacekeeping detachment.Armenia relies on equipment inherited from Soviet-era bases which had been located on its territory and subsequent supplies from Russia, Armenia's principal military ally. In addition several purchases have been made in Eastern Europe and China and there is a small but growing domestic defence industrial base.Much of the military equipment, in particular armour, has been upgraded, and is generally well maintained. But older systems are placing greater demand on the logistics system for service, maintenance, replacement parts and necessary upgrades.In 2010, Minister for Defence Seyran Ohanyan also announced ambitious plans to improve

Assessment
A low-intensity conflict with Azerbaijan, which has continued since the signing of a 1994 cease-fire agreement, has mainly involved sniping and occasional raids across the Line of Contact. Benefiting from advantages of higher-ground and superior tactics, Armenian forces have kept combat fatality relatively low with a reported ratio of 1:3 to their opponent's detriment, according to data available for between 2003 and 2010.Azerbaijan is reported to have used unmanned aerial vehicles (UAVs) - likely Aerostar and Orbiter UAVs but there is a possibility that Azerbaijan has also received Hermes 450 UAVs - for reconnaissance purposes across the Line of Contact in Nagorno Karabakh. This presents a fresh challenge to Armenia. Armenia has responded by deploying combat aircraft to deter UAV intrusions over the Line of Contact and developing its own UAV production, although it is unclear at what stage of development indigenous UAVs stand.The army's major shortcoming remains its limited offensive capability. Armenia lacks air-superiority fighters and its air ground support, helicopter and long-range artillery capabilities lag behind Azerbaijan's. Ground forces are thus constrained in movement by their ground-based air defence umbrella.Although the army is professional by regional standards, it lacks the battlespace awareness as well as the extended reach or operational flexibility inherent in most modern, combined arms forces.Armenian railway and energy pipeline assets proved vulnerable to attack and disruption during the period before the 1994 ceasefire with Azerbaijan. There is no evidence to indicate that these assets would fare better in the event that full-scale hostilities were renewed.

The complete article appears in the following publication:
Publication Title Sentinel Security Assessment - Russia And The CIS
Publication date May 12, 2011
Section Army
Publication synopsis Jane's Sentinel Country Risk Assessments provide you with in-depth, up-to-date and accurate data and analysis on the latest events and trends in political, security and economic affairs. They provide a comprehensive one-stop information source covering 190 states and 30 territories. Jane's worldwide intelligence network of over 120 expert contributors delivers incisive and impartial analysis to help you protect your economic, strategic and political interests.

The new Security file allows prompt and reliable analysis on every country's security, primarily in the areas of terrorism and insurgency

state stability
international relations
organised crime
proliferation and procurement

Political files provide overviews of the political system, political actors and parties, cabinet lists, civil society and internal history. External files detail all relevant bilateral and multilateral relations and history. Defence files offer profound analysis of, and information on, all services of a country's military, its size, capabilities, requirements, weaknesses, strengths and orders of battle.
Russia and the CIS countries

Armenia
Azerbaijan
Belarus
Georgia
Kazakhstan
Kyrgyzstan
Moldova
Russia
Tajikistan
Turkmenistan
Ukraine
Uzbekistan

You may purchase a full subscription to this service through the Jane’s Online Catalogue.

About Jane’s
With more than 100 years of experience, Jane’s, an IHS company, holds an unrivalled reputation for the reliability, accuracy and impartiality of our information and advice, trusted and relied upon by business, government and military decision-makers worldwide.

In the specialist fields of defence, security, public safety, transport and law enforcement, Jane’s intelligence is a ‘must have’ resource for our clients, who can trust our intelligence over that from any other open source.

http://articles.janes.com/articles/J...y-Armenia.html

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Мир в регионе поддерживается исключительно мощью Армии Обороны Арцаха
Эксклюзив

Интервью Voskanapat.info c Министром обороны Республики Арцах,
Генерал-лейтенантом Мовсесом АКОПЯНОМ

Господин министр, 26 июня в Баку прошел очередной военный парад, ставший для руководства Азербайджана очередным поводом для озвучивания новых воинственных заявлений. Какой оценки удостаиваются их угрозы в Арцахе?

В первую очередь, должен отметить, что мир в регионе поддерживается исключительно за счет баланса Армии Обороны Арцаха и вооруженных сил Азербайджана. Единственной сдерживающей силой милитаристских заявлений азербайджанских государственных чиновников является мощная десница армянской армии. Это – решающий фактор, который не позволяет Азербайджану воплотить на практике свои чванливые заявления.

Что касается данных заявлений азербайджанцев, то понятно, что они направлены на разные аудитории. Первое, что бросается в глаза, это то, что их воинственные заявления следуют за их же неудачами в переговорном процессе. Азербайджан не готов признать Республику Арцах в качестве стороны переговоров, и оттуда начинаются все их провалы.

Другим адресатом подобных заявлений является их внутренняя аудитория. Для сдерживания народного гнева власти ищут различные предлоги, демонстрируют, что готовятся к решению нагорно-карабахской проблемы военным путем и параллельно с этим готовят свои вооруженные силы к возобновлению в дальнейшем военных действий. Конечно, Армия Обороны делает соответствующие выводы из всего этого. Предпринимаются соответствующие меры по пресечению угроз со стороны Азербайджана, лишению его возможности воплотить их в реальность. Служащие на сегодняшней передовой линии бойцы Армянской Армии уверенно выполняют свою боевую задачу, а все посягательства противника получают адекватный ответ.

За последний период Армия Обороны Арцаха, в ответ на выстрелы снайперов противника, провела широкомасштабные карательные акции на всем протяжении государственной границы с Азербайджаном. Как Вы оцениваете эффективность этих действий, и каких результатов достигли наши военнослужащие?

Скажу, что карательные акции мы проводили на протяжении всего десяти дней, вследствие чего уже где-то более месяца противник ведет себя очень смирно, и не создает каких-либо серьезных проблем для нас на передовой линии. Подобные акции мы осуществляем периодически. Мы не должны позволять, и не позволим, чтобы у противника создалось ложное мнение о своем доминировании на границе. Надо сказать, что подобные отрезвляющие меры в ответ на любые провокации противника имеют очень хороший эффект.

Подобными действиями мы также доказываем, что в случае возобновления агрессии против Республики Арцах, Азербайджан понесет потери в намного большем количестве, нежели это происходит сегодня. Общение с Армией Обороны в подобном стиле или с подобных позиций бессмысленно и неэффективно.

Господин Министр, армянское общество требует, чтобы в ответ на провокации и обстрелы наших бойцов со стороны вооруженных сил Азербайджана предпринимались более жесткие санкции. Многие считают, что взамен каждого нашего погибшего воина Азербайджан должен потерять пятьдесят, сто солдат. Требуют, чтобы от врага были очищены все те огневые точки и населенные пункты, откуда открывается огонь по нашим позициям. Как Вы думаете, не слишком ли радикальны эти требования?

Нет, я не считаю эти требования радикальными. Считаю, что это - абсолютно правильный подход. За каждую нашу жертву противник должен быть наказан в десятикратном размере, что мы, кстати, всегда делали. Военнослужащие Армии Обороны очень легко осуществляют подобные карательные акции, которые в дальнейшем становятся фактором, сдерживающим противника. Я однозначно приветствую царящие в армянском обществе подобные настроения, требующие от нас нетерпимости к вражеским провокациям. Нельзя сидеть со сложенными руками, в то время как враг будет обстреливать и убивать наших бойцов.

Служащие на передовой армянские воины всегда готовы занять любую позицию, на которую укажет пальцем Президент – Верховный Главнокомандующий, и уничтожить окопавшегося там противника. Подобные действия, безусловно, способствуют повышению боевого духа воинов Армии Обороны Арцаха.

Большинство населения Арцаха в той или иной мере соприкасается с Армией. В Арцахе очень крепка связь армия – общество. В какой мере такая обстановка способствует повышению боевого духа армии и общества?

Это вы можете почувствовать в обществе. Значительное количество мужского населения Арцаха сегодня служит в Армии Обороны. И служат они с честью и достоинством, понимая, что защитником Республики Арцах является он сам – народ Республики Арцах. В прошлой войне мы воевали не армией, а народом, и это стало залогом победы. Все мероприятия, которые сегодня проводятся в рядах Армии Обороны, также направлены на это: чтобы армия и гражданское общество воспринимали задачу обеспечения безопасности Родины от противника как общую задачу, объединились вокруг этой важной задачи и, в случае необходимости, могли нанести решающий удар, одержать окончательную победу над противником.

Грант МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН

http://voskanapat.info/news/mir_v_regione_podderzhivaetsja_iskljuchitelno_moshhju_armii_oborony_arcakha/2011-07-12-1538

[Federate]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Azerbaijan Begins AK-74M Production


The Azeri version of the AK47M rifle

BAKU (UPI)—Azerbaijan has begun producing AK-74M assault rifles under a license from the Russian armaments manufacturer Izhmash.

The assault rifles are being produced for the Azeri armed forces under the name “Khazri.”

The Azeri AK-74M rifles have a number of modifications from the Russian model of the weapon, the Azerbaidzhanskoe Informatsionnoe Agentstvo news agency reported Tuesday.

The Izhevsk Machine-Building Plant — Izhmash — is a munitions manufacturer with headquarters in Izhevsk. Founded in 1807 by decree of Czar Alexander I during the Napoleonic wars, Izhmash is one of the largest armaments corporations in the world.

It is best known for its Kalashnikov series of assault rifles. Izhmash also manufactures other armaments, including artillery, missiles and shells along with other goods, such as motorcycles and cars.

While the Khazri uses the same 5.45mm ammunition as the Russian AK-74M, the Azeri variant can be fitted with night-vision devices, laser spotting, illumination and scope systems.

During the first phase of production the AK-74M assault rifles for Azerbaijan will be produced using Russian components until Azeri defense enterprises are capable of producing parts of the rifles’ assemblies themselves.

The Azeri state defense order program envisages the production and delivery of 5,000 Khazri assault rifles to the country’s defense ministry.

More than 5 million AK-74s have been manufactured since the weapon was introduced in 1974. The AK-74 is an adaptation of the 7.62mm AKM assault rifle, which features several significant design improvements.

The AK-74M is the main service rifle in the Russian army and was first used during the Soviet occupation of Afghanistan in the early 1980s. Other nations utilizing the AK-74M include Afghanistan, Armenia, Belarus, Bulgaria, Estonia, Georgia, Jordan, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Moldova, Mongolia, North Korea, Tajikistan, Turkmenistan, Ukraine and Uzbekistan. Poland and Romania manufacture their own variants of the AK-74M under license.

Last month, during a speech delivered during a military parade marking the 20th anniversary of Azerbaijan’s independence, Azeri President Ilham Aliyev said Azerbaijan’s military budget, which totaled $160 million in 2003, rose to $2.15 billion in 2010 and $3.3 billion in 2011.

“Today, the money Azerbaijan is spending on the military exceeds the entire budget of Armenia by 50 percent,” Aliyev said. “We live in a time of war. The war is not over yet, only its first stage is, and a country at war should first of all focus on building the army.

“Today, military spending ranks first in the state budget of Azerbaijan and this will be the case until our land is freed from occupation.”

http://asbarez.com/97000/azerbaijan-begins-ak-74m-production/

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Ճակատային կոնֆիգուրացիան կանխում է պատերազմը. «Հայոց աշխարհ»
Հասարակություն | Մամուլի տեսություն || 09:20 / 13.07.2011
«Փաստը մնում է փաստ, որ ունենք մի այնպիսի ճակատային կոնֆիգուրացիա, որ կանխում է պատերազմը տարիներ շարունակ:
Իհարկե իդեալական տարբերակն այն կլիներ, որ Կուրի ափին մեր զինվորականները իրենց թուրը պատյան դնեին` մեկընդմիշտ լուծելով հարցը, բայց իրականությունն ու երազանքները տարբեր են։ Բայց եթե ուշադիր ենք հետեւում լրահոսին, ապա մերթընդմերթ Արցախի ռազմական ղեկավարությունը մատնանշում, հուշում է, որ եթե բանը հասնի պատերազմին, ապա հայկական ուժերն այս անգամ հասնելու են մինչեւ Կուր գետի ափ:
Ի դեպ, ադրբեջանցիները շատ լավ հասկանում են, որ այս ամենը ամպագոռգոռ բաներ չեն, այլ իրական հաշվարկների վրա հիմնված հայտարարություններ: Դրա համար էլ նրանք մի քիչ ավելի զգուշավոր են` խոսքից գործի չեն անցնում»,- կարծում է ռազմական փորձագետ ԴԱՎԻԹ ՋԱՄԱԼՅԱՆԸ:
HayNews.am
Սոցիալական ցանցեր

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Մեկի դիմաց` տասնակի զոհ


Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման գործընթացում վերջին տարիներին միջազգային հանրության ակտիվության պատճառներից մեկը Ադրբեջանի ուժեղ բանակի եւ պետականության առկայությունն է: Այդ մասին հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը:

Ի պատասխան, Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանության նախարար Մովսես Հակոբյանը նշել է, որ տասը օրվա ընթացքում Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանական բանակի զորամիավորումները շփման գծում իրականացրել են պատժիչ գործողություններ, ինչի հետեւանքով “արդեն մոտ մեկ ամիս է, ինչ հակառակորդը իրեն խաղաղ է պահում եւ չի ստեղծում լուրջ խնդիրներ”:

Նա նշել է, որ նման գործողություններ իրականացվում են պարբերաբար: “Նման գործողություններով մենք նաեւ ապացուցում ենք, որ Արցախի Հանրապետության դեմ ագրեսիայի դեպքում, Ադրբեջանը շատ ավելի մեծ կորուստներ կունենա, քան այսօր”, ասել է Հակոբյանը:

“Մեր ամեն զոհի դիմաց հակառակորդը պետք է պատժվի տասնակի ավելի, ինչը մենք, ի դեպ, միշտ արել ենք: Պաշտպանության բանակի զինծառայողները շատ թեթեւ են իրականացնում նման պատժիչ գործողություններ, որոնք հետագայում զսպում են հակառակորդին”, ասել է Հակոբյանը:

[ArmeniaR1]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

AAF

[gokorik]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

This is not our domestically produced UAV, it's an Aerostar.

I found the same image at http://www.israeli-weapons.com/weapo.../Aerostar.html.

The image is at the bottom of the page.