Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[burjuin]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Armenian Air Force

[AstalaVist]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Tavushi harce petqa mi dzev lucenq. bolor harcakumnere nuyn keticen anum.
Sahmani gci amena tuyl dirqna mer hamar. Chem imanum inch michodznel kareliya ogtagorcel bayc mi dzev petqa amracnenq dirqe.

Verchi 2 tarva entacqum 30'ic aveli zoh tvecinq Tavushum. Sa patahakan chi.

[arakeretzig]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Tavushi harce petqa mi dzev lucenq. bolor harcakumnere nuyn keticen anum.
Sahmani gci amena tuyl dirqna mer hamar. Chem imanum inch michodznel kareliya ogtagorcel bayc mi dzev petqa amracnenq dirqe.

Verchi 2 tarva entacqum 30'ic aveli zoh tvecinq Tavushum. Sa patahakan chi.

30?? hamozvadz es?

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Հայտնի են դիվերսիոն գործողության արդյունքում վիրավորված 6 հայ զինծառայողների անունները
Posted on Հունիս 4, 2012 by Արմինե Կարեյան

http://razm.info/5637

ՀՀ ՊՆ քննչական ծառայությունը հայտնում է հայ-ադրբեջանական սահմանի հյուսիսարևելյան հատվածում ադրբեջանական դիվերսիայի արդյունքում վիրավորված հայ զինծառայողների անունները: Նրանք են՝

Մուշեղ Նուրբեկյանը (լեյտենանտ, ծնված՝ 1981թ.),

Իգիթ Հովհաննիսյանը (ծնված՝ 1992թ., Հրազդանի զ/կ),

Սեդրակ Շահբազյանը (ծնված՝ 1992թ., Շենգավիթի զ/կ),

Արտակ Մնացականյանը (1992թ., Տաշիրի զ/կ),

Կորյուն Իրիցյանը (1992թ., Էջմիածնի զ/կ),

Մաքսիմ Մելքոնյանը (1993թ., Գյումրու զ/կ)։

Վիրավոր զինծառայողների առողջական վիճակից մանրամասներ չեն հաղորդվում: Ավելի վաղ հաղորդվել էր, որ հայ զինառայողների քաջարի գործողությունների արդյունքում դիվերսիոն առաջխաղացումը կասեցվել էր և տալով կորուստներ` հակառակորդը ետ էր մղվել: Ցավոք, ադրբեջանական գործողության արդյունքում զոհվել էին ՀՀ ԶՈւ զինծառայողներ Հրաչ Սամվելի Սարգսյանը, Զոհրաբ Խաժակի Բալաբեկյանը և Կարեն Կամոյի Դավթյանը:

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Ով, կամ ինչն է սպանում մեր զինվորներին


Այսօր հերթական միջադեպն է գրանցվել հայ-ադրբեջանական սահմանին. Տավուշում ադրբեջանական դիվերսիոն խումբն անցել է սահմանը եւ սպանել երեք հայ զինվորի: Հատկանշական է, որ հարձակումը տեղի է ունեցել ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի Հարավային Կովկասի երկրներ այցի օրը:

Հատկանշական է, որ վերջին երկու տարիներին Ադրբեջանը հաճախ է դիմում նման արյունալի դիվերսիաների Հայաստան բարձրաստիճան հյուրերի այցի նախօրեին, կամ երբ Հայաստանի ղեկավարները կարեւոր այցով մեկնում են արտերկիր: Մանավանդ, երբ այդ այցերի ընթացքում խոսք է լինում Ղարաբաղի խնդրի եւ ընդհանրապես Հարավային Կովկասի աշխարհքաղաքական ապագայի մասին:

Նման միջադեպերը հաճախացել են հատկապես այն ժամանակ, երբ Ռուսաստանը փորձում է իր ձեռքը վերցնել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման առանքային դերակատարությունը: Ռուսական միջնորդությամբ եռակողմ` թե նախագահների, թե արտգործնախարարների մակարդակով հայ-ռուս-ադրբեջանական հանդիպումներից առաջ ադրբեջանական կողմը «կանոնավոր» սպանում էր հայ զինվորներին շփման գծում:

Օրինակ, 2010 թ. մարտի 5-ին Սոչիում տեղի ունեցած նախագահների եռակողմ հանդիպման նախօրեին ադրբեջանցի դիպուկահարները սպանել էին հայ զինվորի: Սպանել էին նաեւ հանդիպումից հետո: Նույնը` նաեւ Սանկտ Պետերբուրգում 2010 թ. հունիսի 17-ի եռակողմ հանդիպումից հետո: Իսկ ԱԳ նախարարների 2011 թ. մարտի մոսկովյան եռակողմ հանդիպման նախօրեին ադրբեջանցիները երկու օրում երեք հայ զինվոր են սպանում:

Պետք է նշել, որ ռուսական նախաձեռնությունը ենթադրում է ոչ այլ ինչ, քան Ղարաբաղի հանձնումն Ադրբեջանին: Հայաստանը, բնականաբար, չէր կարող համաձայնվել ռուսական ծրագրերին: Բացի այդ, վերջին տարիներին Հայաստանի իշխանությունը ձգտում է «դիվերսիֆիկացնել» Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը, ինչը Մոսկվային չի կարող դուր գալ: Այս միտումները հատկապես ուժեղացել են ներկայում, երբ Արեւմուտքի օգնությամբ տապալելով Ռուսաստանի «կարգավորման» ծրագրերը, Հայաստանի իշխանությունը հայտարարել է Արեւմուտքին ինտեգրվելու մասին:

Ակնհայտ է, որ Ադրբեջանը չէր կարող «կրակի հետ խաղալ» հենց այնպես, չունենալով որեւէ արտաքին «հովանավորություն»: Դատելով ռուս-ադրբեջանական վերջին տարիների սերտ ռազմա-քաղաքական ու էներգետիկ համագործակցությունից, կարելի է ենթադրել, թե ինչ «ծագում» ունեն ադրբեջանական դիվերսիաները: Մի կողմից, դրանք ճնշում են Հայաստանի իշխանության վրա, մյուս կողմից, Մոսկվան ցանկանում է նվեր մատուցել Թուրքիային ու Ադրբեջանին՝ վերջին տարիներին վարելով նրանց դուր գալու նվաստացուցիչ քաղաքականություն:

Դիվերսիան, նույնիսկ այս պարագայում, Հայաստանի իշխանության համար իհարկե արդարացում չէ: Նման դիվերսիաների հաջողությունը վկայում է բանակում առկա խոշոր թերացումների մասին, որոնք հնարավոր են դարձնում հայ զինվորների սպանությունները:

Մյուս կողմից, արդարացում չեն պատասխան գործողությունները, երբ հայկական ուժերը պատասխան համարժեք հարված են հասցնում ադրբեջանական կողմին: Այդ պատասխանը գոհացուցիչ չէ, նկատի առնելով թե այն, որ Ադրբեջանը չի դադարեցնում դիվերսիաները, թե նաեւ այն, որ Ադրբեջանի համար իր զինվորների կյանքը արժեք չունի: Պատասխանը պետք է լինի էական՝ ասենք, տվյալ դիվերսիայի ուղղությամբ ադրբեջանական որեւէ խոշոր բնակավայրի ոչնչացումը եւ անվտանգության օղակի ընդլայնումը: Ամեն մի դեպքի համար: Մեզ պատերազմող բանակ է պետք, ոչ թե ինքնապաշտպանվող, մենք այդքան ռեսուրս չունենք: Այդ պարագայում միայն Ադրբեջանը ստիպված կլինի դադարեցնել հարձակումները, եւ դիմել իր «հովանավորին»: Իսկ «հովանավորը» դժվար թե իր վրա վերցնի դիվերսիաների համար պատասխանատվությունը:

Ինչ վերաբերում է Հիլարի Քլինթոնին նման կերպ «դիմավորելուն», ապա Ադրբեջանը դրա համար թերեւս ծանրակշիռ պատճառներ ուներ. Արեւմուտքի եւ մասնավորապես ԱՄՆ վերջին տարիների քաղաքականությունը Հարավային Կովկասում ուղղված է եղել Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հավակնությունները զսպելուն: Տապալվել է ոչ միայն Ղարաբաղի «կարգավորման» ռուս-թուրք-ադրբեջանական ծրագիրը, այլեւ նման ծրագրի հեռանկարն ինքնին:

Պետք է նշել նաեւ, որ տվյալ հավակնությունները ոչ մի կերպ չեն տեղավորվում ոչ միայն ԱՄՆ եւ Իրանի, այլեւ նույնիսկ արդեն Թուրքիայի ծրագրերում: Բանն այն է, որ Ադրբեջանը չի բավարարվում Արեւմուտքի լոգգիստական ծրագրերում իրեն հատկացված դերով, եւ պահանջում է ավելին:

Չի բացառվում, որ Ադրբեջանին կարող են պատժել, պատերազմը վերսկսելու մասով նրա քայլերի ու հռետորաբանության համար: Իսկ դա հնարավոր է Հայաստանի օգնությամբ, որը լիովին շահագրգռված է կանխարգելիչ ռազմական գործողություններով, եւ սպասում է հարմար ժամանակի, որպեսզի Ադրբեջանին զգալի հարվածներ հասցնի:

Հայկ Արամյան

http://www.lragir.am/armsrc/comments66214.html

[AstalaVist]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

30?? hamozvadz es?

Iharke konkret tveri masin xosale hnaravor chi bayc henc es tari Tavushum 10-15 zinvorenq zoh tvel. Et hastat gitem.
Martakerti het mer amena cacr dirqna sahmani. Tshnaminel amen inch anuma ir hnnaravorutyunnere ogtagorcelu hamar.

Petqa anpayman es xntire lucenq.

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Ռազմական փորձագետ. Ադրբեջանական դիվերսիաների մեղավորը միջազգային հանրությունն է






Հունիս 04, 2012 | 14:31
Տարածաշրջանում բարձրաստիճան հյուրերի այցելության դեպքում Ադրբեջանը որոշակի գործողությունների է գնում միայն սադրանքի համար: Այդ մասին NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում նշեց ռազմական փորձագետ Հրաչյա Պետրոսյանցը` մեկնաբանելով սահմանին տեղի ունեցած հերթական դիվերսիոն գործողությունը, որի հետեւանքով զոհվել էր 3, վիրավորվել 6 հայ զինվորական:

«Ադրբեջանն ակնկալում է, որ Հայաստանը կպատասխանի այդ սադրանքին, ի վերջո համբերության բաժակը կլցվի եւ մենք համարժեք կամ ավելի ուժեղ պատասխան կտանք, որն իրենք կօգտագործեն իրենց օգտին»,- նշեց փորձագետը: Վերջինս նաեւ նկատեց, որ սադրանքներն սկսել են արվել Հայաստանի հանրապետության դեմ: «Իսկ ՀՀ-ն միջազգային իրավունքի սուբյեկտ է: Եթե Արցախը չճանաչված պետություն է, Հայաստանը ճանաչված պետություն է, իսկ Ադրբեջանն արդեն դիվերսիոն գործողությունները կատարում է ճանաչված պետության դեմ»,-ասաց նա:

Ըստ փորձագետի, Ադրբեջանը պլանավորում է, որ հայկական կողմը կարող է սադրանքի զոհ գնալ: «Եթե մենք հիմա գործողություն անենք իրենց դեմ, ամենաբարձր մակարդակով աղմուկ են բարձրացնելու, ու համոզված եմ, որ եթե իրենց գործողությունների դեպքում միջազգային հանրությունը լղոզված հայտարարություն է տարածում, որ հանգիստ մնացեք, մի կրակեք, խնդրում ենք, զսպեք, հայկական կողմի գործողությունների դեպքում ահավոր աղմուկ է բարձրացնելու, անմիջապես, եւ հայկական կողմը ներկայացվելու է որպես ագրեսոր»,- նշեց Պետրոսյանցը` հավելելով, որ ստեղծված իրավիճակի թիվ մեկ մեղավորը միջազգային հանրությունն է, որը «չի կարողանում, կամ ավելի շուտ, չի ուզում Ադրբեջանի դեմ խիստ միջոցներ կիրառել»:

Հարցին, թե ի՞նչ պետք է անի հայկական կողմը դիվերսիաների դեպքում, Հրաչյա Պետրոսյանցը նկատեց. «Մենք այսօր դիլեմայի առաջ ենք: Կամ պետք է համբերենք, կամ դառնանք սադրանքի զոհ: Ճիշտ է` համբերելն էլ մեզնից, ցավոք, մարդկային զոհեր է տանում, բայց հաշվի առնենք, որ եթե պատերազմ սկսվեց, հարյուրավոր, հազարավոր զոհեր են լինելու: Հետեւանքները շատ ծանր կլինեն այդ դեպքում»:

Ինչպես արդեն հայտնել է NEWS.am-ը, հունիսի 4-ին, ըստ նախնական տվյալների, հայ-ադրբեջանական սահմանի հյուսիսարեւելյան հատվածում ադրբեջանական կողմը հերթական անգամ կոպտորեն խախտել է շփման գծում հաստատված հրադադարի ռեժիմը` փորձելով ներթափանցել Հայաստանի Տավուշի մարզի Բերդավան եւ Չինարի գյուղերի ուղղությամբ տեղակայված հայկական հենակետեր:

Ձեռնարկված միջոցառումների եւ հայ զինառայողների քաջարի գործողությունների արդյունքում դիվերսիոն առաջխաղացումը կասեցվել է եւ տալով կորուստներներ` հակառակորդը հետ է մղվել: Ադրբեջանական գործողության արդյունքում զոհվել են ՀՀ ԶՈւ զինծառայողներ Հրաչ Սամվելի Սարգսյանը, Զոհրաբ Խաժակի Բալաբեկյանը եւ Կարեն Կամոյի Դավթյանը: Կա 6 վիրավոր: Միջադեպի կապակցությամբ կատարվում է հետաքննություն:

Նշենք, որ այսօր մեկնարկում է ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի այցը տարածաշրջան:

http://news.am/arm/news/108078.html

_____
All he says is true, nevertheless, this must stop.
We need to adopt an israeli style policy.
They will make noise, first , second time, then accept..
If we do not want to provoke huge human losses on their side, then let us hit immediately after an attack a major economic, oil target, even far away from the frontline. Let us hit the Krasny most, or a pumping station.
They will stop pumping oil for a week.
We will see how many times they will renew the joke.
If they respond, we will hit twice harder...
And if turns to war, then be it.
But 'avoiding' is the best way to have new losses.

The only valuable target, hitting he clan and the international community is the oil transit.....
The rest is useless..

[arakeretzig]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

_____
All he says is true, nevertheless, this must stop.
We need to adopt an israeli style policy.
They will make noise, first , second time, then accept..
If we do not want to provoke huge human losses on their side, then let us hit immediately after an attack a major economic, oil target, even far away from the frontline. Let us hit the Krasny most, or a pumping station.
They will stop pumping oil for a week.
We will see how many times they will renew the joke.
If they respond, we will hit twice harder...
And if turns to war, then be it.
But 'avoiding' is the best way to have new losses.

The only valuable target, hitting he clan and the international community is the oil transit.....
The rest is useless..

sorry to say this but armenia is not israel, we can't do anything we want whenever we want to without consequences. Israel is the exception to the rule of international law.
I think what our MoD is thinking is, as long as there's no major war, we can sacrifice a few armenians a year. so this will go on for a long time.

[Hovo]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[ninetoyadome]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Proposed Military Sale To Azerbaijan Raises Controversy In Washington
June 4, 2012 - 12:24pm, by Joshua Kucera The Bug Pit Armenia Azerbaijan Iran Nagorno Karabakh U.S.
The U.S. State Department is considering allowing a sale of surveillance equipment to Azerbaijan, which supporters say is needed to help protect against Iran. But Washington's Armenian-American lobby and its allied members of Congress are objecting, arguiing that it could be used against Armenian forces in the disputed territory of Nagorno Karabakh, as well.

The equipment in question hasn't been precisely identified, but it is some sort of surveillance equipment that would be installed in Mi-35M attack helicopters that Azerbaijan has lately been acquiring from Russia. The State Department and Azerbaijan are saying that the equipment would be used by Azerbaijan's border service, and an "action item" by the U.S. Azeris Network emphasizes that the equipment is required to police the border with Iran:

[I]t is the moral responsibility of the U.S. Congress and Government to show their support to their strategic ally in that turbulent region and stand strong with Azerbaijan. Such support should start with statements and resolutions in support of sovereign, secure and independent Azerbaijan, to supplying it with defensive systems such as Patriot air-defense systems (PAC3), border protection equipment, helicopter protection systems, simulators, Command and Control gear, and any other defensive and border-protection military hardware and software that would protect Azerbaijan’s energy infrastructure, make it less vulnerable, and send a strong message to Iran to stop bullying and threatening. We should show our allies that we value their partnership and friends, and are not ignoring the threat Iran poses.

But Armenian groups aren't buying it. Congressman Howard Berman wrote in a letter to Secretary of State Hillary Clinton (released by the Armenian National Committee of America) says the equipment could be used against Armenians in Karabakh:

Two months ago, my staff inquired as to the possible use of this equipment by Azerbaijan. Just last week, they were informed that it would be used on existing helicopters to aid in border surveillance and “police-type” activities.

As Azerbaijan shares a border with Armenia, this equipment could be used to identify and possibly target Armenians in the border area for surveillance or for attack. I am also concerned about the message that such a sale would send to the regional parties, both in terms of perceived U.S. even-handedness and in terms of our seriousness about persuading Baku to cease its bellicose rhetoric and agree to Minsk Group co-chair demands that it remove its snipers from the “line of contact” in the Nagorno-Karabakh region.

The part of U.S. law that limits arms transfers to Azerbaijan, known as Section 907, includes a provision that allows the Secretary of State to waive the restrictions if a transfer "is important to Azerbaijan's border security," which would seem to obtain here. Without knowing more about which equipment specifically is under discussion, it's hard to say what it most likely would be used for. But the Azerbaijani appeal is an interesting one, focusing so heavily on the threat from Iran. This was something notable on The Bug Pit's recent visit to Baku, how government officials repeatedly emphasized the threat from Iran. A cynic would say that Baku is ginning up the threat to gain Western sympathy, and possibly concrete support like arms sales. But it's also true that Iran has been rhetorically aggressive recently, and that Azerbaijan's strategic interests in the Caspian are potentially threatened by Iran. So what may be happening is that Baku sees an opening, while the world is concerned about Iran, to dovetail its strategic interests with those of the U.S. and others who distrust Iran.

Anyway, the issue for both the Armenian and Azerbaijani sides on this issue seems to be less about the particular equipment and more about whether Azerbaijan should be isolated because of Karabakh or more closely embraced by the West. Berman's letter alluded to the "message that such a sale would send to the regional parties," and Adil Baguirov of the U.S. Azeris Network told The Bug Pit, Azerbaijan wants a concrete symbol of support from the West:

The truth is it can get all the virtually same hardware from elsewhere, probably even cheaper - but the point is to get the necessary military hardware from a partner, with whom the allied relationship has been described as "strategic" by multiple Ambassadors (Harnish, Derse, Bryza) and even President Bush. As Azerbaijan has been sending real combat troops to Kosovo, Iraq and Afghanistan, and did a bunch of other things for and with U.S., it naturally wants to be able to get the military and security hardware it needs from its Western partner.

In that, the situation seems analagous to those of Georgia and Uzbekistan, which also are seeking U.S. military equipment less because of the equipment itself but more because of the symbolic value. Will that appeal work for Azerbaijan?

http://www.eurasianet.org/node/65489