Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[burjuin]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Armenian Army

[arakeretzig]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

One day they may well need to liberate Baku or Sumgayit...

that would be a historical triumph for armenians. That would be the first phase of revenge for 1915, the other phases will come later.
only problem i can see, will Russians and Iranians feel the need to join in on the party? that would ruin it for us... even if oil is drying up, there's still alot of gas there....

[Surenas]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

^ Of course Iran wil step in. If there is one country who historically, geographically and ethnically can claim Azeri territory, it is Iran.

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Հայաստանի աբսորբցիայի նախերգանքը


ԱՄՆ, ՆԱՏՕ-ն, Եվրամիությունը եւ Հայաստանը փոխանակել են բավական համոզիչ ազդակներ Արեւմտյան հանրության կողմից Հայաստանի աբսորբցիայի կապակցությամբ:

Արեւմուտքում արդեն բավական որոշակի մշակվել է Հայաստանը եվրատլանտյան ծրագրերում ներգրավելու սխեմա եւ իտերացիա: Սահմանվել են Հայաստանի քաղաքական եւ աշխարհքաղաքական դերն ու գործառույթները, առաջնահերթ եւ հեռանկարային խնդիրները:

Հայաստանի գործող նախագահը, չնայած արտաքին քաղաքականության մեջ ներկայիս գործող վարչակարգին բնորոշ սխալներին, չափազանց շատ է աշխատել Մոսկվայի հետ, ընդ որում՝ տարբեր տեսակետներից, որպեսզի հասկանա Ռուսաստանի հետ հետագա հարաբերությունները միակողմանի կառուցելու անհնարինությունը:

Պետք է ասել, որ հայ քաղգործիչները երկար ժամանակ հավատարիմ էին մնում «բարուց բարի չեն փնտրում» սկզբունքին, սակայն ի տարբերություն այլ պետությունների, որոնք զենք են մատակարարում Ադրբեջանին, Ռուսաստանը Հայաստանին կապված է ռազմավարական բնույթի պայմանագրերով, եւ նրա քաղաքականությունը Հայաստանում դիտարկվում է (բացառությամբ ավարտված սրիկաների) որպես անբարոյական եւ մեր ազգային շահերի համար բավական վտանգավոր:

Արեւմտյան հանրությունն ամենայն հավանականությամբ փորձում է իր ռազմավարական ծրագրերին Հայաստանին ներգրավելու գործընթացը սկսել Հայաստանի կողմից զոհաբերությամբ, որը հանգում է Ադրբեջանին որոշակի զիջումների հարկադրելուն: Շատ բան կոչ չեն անում հանձնել, սակայն դա, նրանց տեսակետից, պետք է տեղի ունենա: Դրանով ապակազմակերպվում է իրավիճակը Հարավային Կովկասում, նոր պայմաններ են առաջանում Ռուսաստանի ու Թուրքիայի բախման համար, Ռուսաստանից խլվում են կարեւոր դիրքեր տարածաշրջանում, նրա քաղաքական ռեզերվից վերջնականապես դուրս են բերվում ղարաբաղյան խնդրի «կարգավորման» փորձերը, հասնում են Ադրբեջանի մասնակի հանդարտեցմանը, Թուրքիայի դեմքի պահպանմանը եւ Հայաստանի լիակատար դուրսբերմանը ռուսամետ ռազմաքաղաքական բլոկից:

Պետք է ասել, որ Ռուսաստանն այնուամենայնիվ հասավ իր ուզածին, այսինքն կանգնեց Հարավային ռազմավարական ուղղության «փոքր» աղետի սահմանին: Մեծ տերությունները, ամեն դեպքում, տեղեկացված են եւ պատկերացնում են այս կամ այն քաղաքական քայլերի ու գործընթացների նշանակությունը: Մոսկվայում չեն կարող չհասկանալ, թե ինչի կհանգեցնի Արեւմուտքի տվյալ քաղաքականությունը, ընդ որում՝ ամերիկացիների ու եվրոպացիների միջեւ համակարգված քաղաքականությունը: Մոսկվայում պետք է հասկանան, որ ամենաշատը, որ կարողացել են անել Հայաստանում՝ հաստափոր ապուշների խմբավորում ստանալն է, որոնք վստահ չեն ոչ իրենց, ոչ էլ Մոսկվայի պատրոնների վրա:

Մոսկվան կորցրել է աշխարհի հայության համակրանքը, որը ներկայում հաճույքով եւ եռանդուն աշխատում է ռուսական շահերի դեմ: Եւ դա տեղի ունեցավ, ինչպես ասում են, «հարթ տեղում», առանց որեւէ պարտադիր պայմանների, պարզապես ռուսաստանցի քաղաքական գործիչների քմահաճույքից, որոնք հնարավոր չէին համարում Կովկասում իրենց միակ գործընկերոջը հարգանքով վերաբերվելը:

Արեւմուտքի համար «խաղաղ կարգավորման» ծրագրերի խափանումը կհանգեցնի կամ ստատուս քվոն պահպանելու ֆրանսիացիների առաջարկած նախագծին, կամ էլ Ադրբեջանի ռազմական պարտությանը, որին ոչ ոք չի կասկածում: Տվյալ ծրագիրը մշակվել է մեկուկես տարի առաջ եւ հաջողությամբ առաջ է տարվում:

Իսկապես, ինչպես չհիշես հայ թագավորների ու իշխանների վիճակը, որոնք հայտնվում էին մեծ ու փոքր չարիքների մեջ: Հայաստանի գործող նախագահի համար արտաքին քաղաքական ծրագրերից հրաժարվելը կդառնար ոչ միայն քաղաքականության տապալում, այլեւ իշխող թիմի լիակատար սնանկության խոստովանություն: Հասկանալի է դարձել, որ տվյալ քաղաքականության համար, որը կարելի է կոչել «նոր կուրս», անհրաժեշտ են այլ հիմնական ֆունկցիոներներ, սակայն ստիպված են աշխատել այն նյութի հետ, որը կա:

Միաժամանակ, իրականությունն ավելի բազմաբարդ է, քան կարող է թվալ «քաղաքական դեկադանսի» ոգով այնպիսի իրադարձության ֆոնին, ինչպես տիկին Քլինթոնի այցը տարածաշրջան: Այս պրոֆանացիան շուտով կավարտվի, եւ կարելի կլինի համոզվել, որ Հայաստանի հանդեպ պահանջները եւ համապատասխան ազդանշաններն իրենցից ներկայացնում են ընդամենը հանձնարարականներ, որոնց կարելի է կամ համաձայնել, կամ ոչ, կախված քաղաքական գործիչների ինքնավստահությունից:

Տվյալ իրավիճակում Հայաստանը պետք է վստահ լինի, որ իր աշխարհքաղաքական ռեսուրսը բավական նշանակալի է, եւ որ ամերիկյան ու եվրոպական թիմերում կան մարդիկ, բավական պատասխանատու պաշտոններ զբաղեցնող, որոնք բացարձակապես շահագրգռված չեն Հայաստանի կողմից որեւէ զիջումների մեջ: Նրանք այլ մտածողության եւ ռազմավարության այլ զգացողության տեր մարդիկ են:

Հայաստանի քաղաքական էլիտան այդպես էլ չի ծանոթացել Արեւմուտքի ու Արեւելքի քաղաքական էլիտաների հետ, ինչը հանգեցնում է շատ հանգամանքներ չհասկանալուն: Կարելի է վստահ պնդել, որ եթե լռության մատնելու տվյալ «հանձնարարականներն» անտեսվեն, իսկ Ադրբեջանին տրվի ավելի ուժեղ, քան համարժեք եւ համաչափ պատասխան, «շփոթված, կոռուպցիայի ու պրոֆանացիայի մեջ խրված համաշխարհային էլիտան» կհամաձայնվի նաեւ այդ իրականությանը, ինչպես միշտ:

Անկեղծության պահը ոչ թե տիրաժավորված քաղաքական գործիչների այցերն են, այլ երբ հայկական բանակը կոչնչացնի Ադրբեջանը, ԱՄՆ, ՆԱՏՕ-ն, Ռուսաստանը եւ Իրանը կզսպեն Թուրքիայի միջամտելը, իսկ Վրաստանն իր տարածքով բաց կթողնի այնքան բեռներ ու զինամթերք, որքան պետք լինի: Այս խնդիրն արդեն մասնակի կատարված է:

Իգոր Մուրադյան

http://www.lragir.am/armsrc/comments66500.html

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Ի՞ՆՉ ՆԱԽԱԳԾԵՐ ԵՆ ՓՈՐՁԱՐԿՈՒՄ ՄԵԶ ՎՐԱ

ՄԱՐԻԵՏԱ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Ակնհայտ է, որ Հայաստանի սահմանին իրականացվող այս էլ որերորդ ադրբեջանական սադրանքը ցանկության դեպքում էլ հնարավոր չէ Ալիեւի «ուղեղային մորմոքի» արդյունք համարել միայն: Անզեն աչքով էլ երեւում է, որ ինչ-որ տարածաշրջանային «պրոեկտ» է փորձարկվում, ու փորձարկվում է հենց մեր գլխին: Սա ասում ենք ոչ թե այն պատճառով, որ խուճապային տրամադրություն խթանենք, կամ այլ հետին նպատակ ենք հետապնդում, այլ իրադարձություններն ու միջազգային արձագանքներն ենք համադրում: Ամբողջ խնդիրն այն է, թե Հայաստանում ինչպե՞ս են պատկերացնում տեղի ունեցողը եւ ինչպես են արձագանքում, արդյո՞ք համարժեք. այս դեպքում «համարժեք» բառը ոչ միայն մեր պաշտպանական միջոցառումներին պիտի վերաբերի, որոնք ի վերջո իրականացվում են նորմալ մակարդակով, այլ տեղի ունեցողի քաղաքական-դիվանագիտական եւ հասարակական համարժե՛ք արձագանքին: Նկատենք, որ մեր քաղաքական դաշտը խոր ընկղմվել է պաշտոն բաժանելու արիշ-վերիշների մեջ, ու մերոնք կարծում են, թե միշտ կյանքն իրենց թողնելու է ընտրական առեւտրի ոգով հանգիստ այլ «բազարներ» անելով զբաղվել միայն, երբ միայն բազարային խելք է պետք, իսկ իրավիճակի վերաբերյալ պետական այրին համարժեք ընկալումն ու համարժեք վերաբերմունի ցուցադրումը, հասարակությանը իրավիճակի նրբությունները բացատրելը, էլ չասած` լուրջ որոշումների ընդունումը իրենց չի վերաբերում ու մեկ-երկուսի գործն է:

Մեր քաղաքական շրջանակներն ընդհանրապես հետ են սովորել ինքնուրույն, առանց ուղղորդման մտածելուց եւ ապրելուց, եւ սա միակուսակցական իշխանության թերությունների առաջին ծաղիկներից մեկն է: Պարզապես միկրոսկոպով պետք է պեղել քաղաքական գնահատականները հայ-ադրբեջանական միջադեպերի վերաբերյալ, դրանց վերաբերյալ մասնագիտական-քաղաքական-աշխարհաքաղաքական վերլուծությունները, որոնք ոչ թե լրագրողները պետք է պոկեն, այյ քաղաքական այրերն ինքնուրույն պետք է հարթակ գտնեն դրանք արտահայտելու:

Ազգային ժողովն էլ, որ թիվ մեկ քաղաքական մարմինն է, թեեւ վերջնականապես հանձնաժողովները չի ձեւավորել, բայց պետք է ձեւ գտնի ու գոնե համեմատաբար միասնական վերաբերմունք արտահայտի: Մի Շարմազանովով կամ Օսկանյանի ֆեյսբուքյան էջով բան դուրս չի գա: Սակայն ո՞ւմ ենք ասում:

Համարժեք ռազմական պատասխանը կամ դրա վերաբերյալ որոշումը մասնագիտացված կառույցների միանշանակ իրավասությունն է, սակայն արդեն մի քանի օր է հայ -ադրբեջանական սահմանին անհանգիստ է, զոհեր ունեցանք, եւ կարեւորը սահմանի անձեռնմխելիությունն է խախտվել, էլ ի՞նչ պիտի լինի, որ հայկական կողմը դիվանագիտական, քաղաքական ամենախիստ գնահատականներ, կամ մեր անելիքի վերաբերյալ հստակեցումներ հնչեցնի: Լավ էՙ նախագահը խոսեց, բայց մինչ այդ ի՞նչ է, մենք քաղաքական մարմին Ազգային ժողով չունեինք, միջկառավարական կառույցներ չունենք, նախագահի արտաքին կապերի ղեկավար, ԱԺ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողով, Ազգային անվտանգության խորհուրդ չունե՞նք. մի խոսքով` մասնագիտական օղակների արագ արձագանքի, կամ գնահատականի պակաս կար, ասես բոլորն ինչ-որ բանի էին սպասում, կամ էլ`գուցե լավ տեղյակ էին` ի՞նչ է կատարվում, բայց հասարակությունը տեղյակ չէր: Իսկ հասարակական կառույցների եւ քաղաքագետների մակարդակով կենտ գնահատականները ավելի ընդգծեցին մեր պետական կառույցների ողջ խեղճությունն ու այն իրողությունը, որ տեսակետ արտահայտելու համար հավանաբար բոլորը սպասում են առաջին դեմքի թույլտվությանն ու հավանությանը: Սա պարզապես արդեն ծիծաղելի է դառնում, քանի որ երկրի անվտանգությանը սպառնացող վտանգի դեպքում դիրքորոշում ունեցողները եւ դրանք արտահայտելու համարձակության պակաս չունեցողները նախ պետք է հայտնված լինեին պետական-օրենսդիր մարմիններում, այլ ոչ թե ինչ-որ անձինք, որոնք սպասում են իրենց պատրաստի տեսակետ մատուցեն, ու հետո իրենք էլ այդ տեսակետը բարձաձայնեն: Բա որ ասում ենք` կրթություն ու պատրաստվածություն` մերոնք շարունակում են գործարարներին խորհրդարան ներս խցկել:

Տեսակետների բացակայությունը միշտ կասկածներ եւ ասեկոսեներ է ծնում` օրինակ այս կարգի, որ սահմանային լարվածությունն արհեստածին է, այնտեղ խառն է տարածաշրջանային խաղացողների մատը` հեռահար նպատակներով: Օրինակ` իրեն Ռուսաստանի շրջանակներին մոտ համարող «Նոր ժամանակների» նախագահ Արամ Կարապետյանը կարծում է, որ մակերեսին երեւացող պատճառը` Ադրբեջանի անհամաձայնությունը ստատուս քվոյին, սա միայն երեւացող կողմն է, ու նա հայ-ադրբեջանական սահմանի լարվածությունը ամերիկյան ծրագիր է անվանում եւ ԱՄՆ-Իրան հարաբերությունների հետ կապված` Նախիջեւանի սահմանին խաղաղարարների տեղակայման խնդիր լուծելու նպատակադրում տեսնում այս ամենում («Հենարան»): Դե իսկ հանրահայտ տեսակետը, որ եթե խոսքը ՆԱՏՕ-ի ուժերի տեղակայմանը վերաբերի մեր սահմանների մոտ, ապա դա հավասար է թուրքական զորք տեղակայելուն, Ա. Կարապետյանին նույնպես մտահոգում է, դա բացարձակապես անընդունելի համարելով Հայաստանի համար: Միաժամանակ նա կարծում է, որ հենց այս ծրագրին դեմ կգնա Ռուսաստանը, փորձելով ՀԱՊԿ-ի անվան տակ խաղարարաներ տեղակայել մեր սահմանին: Սա եւս չփորձարկված խնդիր է` անհասկանալի իրագործման մեխանիզմի առումով:

Իսկ միգուցե հենց փարիզյան հանդիպմանն առաջարկվելիք «նոր մոտեցումնե՞րն» են նախապատրաստվում նախօրոք գծված սցենարով, ու «նոր մոտեցումները» միջանկյալ լուծումներով տեղավորվում են տարածաշրջանային լարվածության սցենարի բաղադրիչներում: Եթե այսպիսի անհանգստություններ կան` սրանց վերաբերյալ մեր բնակչությանը իրազեկելու, նախապատրաստելու, մասնագիտացված կառույցներից մասնագիտացված գնահականներ լսելու կարիք, անշուշտ, կա: Թե չէ, ինչպես քաղաքագետ Իգոր Մուրադյանն է ասում` մեր քաղաքական գործիչներն ու վերլուծաբանները կառուցողական ու ազնիվ քննարկումների փոխարեն առաջարկում են կամ տեղի ունեցած փաստերի ողորմելի հաստատում, կամ էլ ընդհանրապես ոչինչ չեն առաջարկում:

Ավելի շուտ առաջարկվում է, բայց ոչ թե իրավիճակի մանրակրկիտ ու մասնագիտական վերլուծություն, ոչ թե հանրությանը երկրի բարձր ղեկավարների` իրավիճակի գաղտնախութերի գնահատականի մատուցում եւ մեր անելիքների մասին խոսք, այլ ընդամենը այն, ինչ կոչվում է ոգի բարձրացնող քարոզ: Այդ եւս պետք է, բայց նախ հարկավոր է հանրության իրազեկում, իսկ գեներալ-լեյտենանտ Մանվել Գրիգորյանի հայտարարությունը առաջինի դերը կատարում է. «Ես եւ ԵԿՄ-ն վստահաբար այն կարծիքին ենք, որ թուրք-ազերիների այս սադրանքները նպատակին չեն ծառայելու: Հնարավոր չէ այս ճղճիմ մեթոդներով միջազգային հանրությանը քայլեր պարտադրել: Առավել եւս հնարավոր չէ ահաբեկել, վախեցնել հայ ազգին, հայ զինվորին: Ադրբեջանցիք լավ գիտակցում են, որ պատերազմի վերսկսման դեպքում իրենք դարձյալ պարտվելու են: Նրանք լավ են հիշում, թե ինչպես մեզ պատերազմ պարտադրեցին եւ թե ինչպես մենք հաղթեցինք ու իրենց հրադադար պարտադրեցինք: ԵԿՄ-ն մեկ անգամ եւս բարձրաձայնում է, որ միշտ կանգնած է հայ ազգի պաշտպանության դիրքերում, կանգնած է Հայաստանի, հայկական Արցախի, ազատագրված տարածքների պաշտպանության դիրքերում»:

Ոչ ոք անհամաձայն չէ սրան, բայց նախ հարկավոր է իրազեկումը:

http://www.azg.am/AM/2012060803

[arakeretzig]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Well, what can we do?
if they are happy liberating settlements they occupy?
Let them be happy with.
One day they may well need to liberate Baku or Sumgayit...

btw isn't our tavush border mined? how come they're going in and out as they like?

[ArmeniaSacra]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Hey guys...so basically we now have 10 confirmed kills from the Azeri side right? And 4 martyrs from the Armenian side. Let's see how many more from their side will end up drowning in the Kura River, get hit by lightning, die in car accidents, get eaten by sharks, or get abducted by aliens in the coming days...
Any info about the current situation on the borders?

[arakeretzig]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Expert: Azerbaijan prepares to launch war in 2014
June 8, 2012 - 16:04 AMT

PanARMENIAN.Net - Azerbaijan prepares to unleash war in 2014, Director of Regional Studies Center (RSC) said.

Dwelling on 2014, Richard Giragosian linked the choice of the date with the 20th anniversary of the ceasefire agreement, depletion of Azerbaijan’s oil reserves, as well as conduction of Sochi Olympics.

“Azerbaijan is interested in Russia’s reaction. Thus the question is whether the war will start before the Olympics or following it. In case of war before the Olympics, Russia’s chances will be limited as it will first of all be concerned about the tournament,” the expert said, deeming the recurrence of the scenario of Beijing Olympic Games possible, during which Georgia unleashed war in South Ossetia.

Mr. Giragosian further noted that Azerbaijan presently is not ready for a war.

..........

[Joseph]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

The Azeris are lying to make themselves feel better:

http://www.armradio.am/eng/news/?part=pol&id=23094

NKR Defense Army: No military actions in Aghdam and Fizuli
08.06.2012 15:27

The information disseminated by Azerbaijani media that military actions have been launched at the line of contact between the armed forces of Nagorno Karabakh and Azerbaijan in the directions of Aghdam and Fizuli are nothing but a product of imagination,” NKR Defense Army said in a statement.

“In reality, the number of cases of ceasefire violations considerably increased the night of June 8, which, however, did not affect the general situation,” the statement reads.

According to the Press and propaganda Department of the Defense Army, divisions of the NKR armed forces keep control of the situation all along the line of contact and properly fulfill their military duties.

[Joseph]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Hey guys...so basically we now have 10 confirmed kills from the Azeri side right? And 4 martyrs from the Armenian side. Let's see how many more from their side will end up drowning in the Kura River, get hit by lightning, die in car accidents, get eaten by sharks, or get abducted by aliens in the coming days...
Any info about the current situation on the borders?

Don't forget badgers...an Azeri detachment was assaulted by a family of badgers...they askers suffered only 2 dead and 8 wounded...the badgers had to withdraw and the brave Azeri askers took the nameless heights from badger control....the poisonous snakes are another matter