Regional geopolitics

[Artashes]

Re: Regional geopolitics

Turkey's Refusal To Help Besieged Kurds Fight ISIS Is Backfiring

http://www.huffingtonpost.com/2014/1...usaolp00000592

--- turc refusal to help against Isis s backfiring ---
Although the main title of the article Mher posted "claims backfire" by turc actions, I disagree.
The seeds of chaos are sown.
The scattering of kurds accomplished.
Many kurds now in turc controlled land, resulting in greater opportunity for turc control.
?reason? now exists for entry (intervention) by (1) USA/west/turc/arab oil manipulators (stooges), etc.
Everything the shiningly democratic (lol) west & cohorts want.

In 1984, pkk was designated a terrorist organization by the west & it's minions.
In 1894 the kurds in Diyarbakir were --- TERRORISTS ---.
Diyarbakir is today considered predominantly kurdish, (because) all the Armenians and Assyrian/Syric Christians were killed and/or forcible converted.
Even after approx. 600 years of subjugation, Diyarbakir and many (great many) places were predominantly Armenian and Assyrian populated. And compared to the turc and kurd "occupation" areas, were prosperous.

--- the contemporary kurd demands are (1) self rule,(2) basic rights,(3) greater freedoms.
This is what the kurd wants after denying by killing the indigenous -- subjugated -- peoples these rights.
Now that the kurd has --- voluntarily --- helped their muzzlmum turc brother to wipe out the Armenians, and shared the stolen (1) loot, (2) property, (3) human abduction, they want these places to be --- ? kurdistan? ---.
The kurd, like the turc care about the kurd (only) and will willingly & readily kill anyone for their homes, land, possessions, and kidnapping.
The kurd has centuries of history killing others and taking -- ALL -- the possessions of the MUDERERED.

--- the Eurphrates river changed its course at least three (3) times because the corpse of the Armenian DEAD blocked the river. Done in large part (voluntarily) by the kurd killing helpless Armenians.
---------- 2014 --------- the kurd wants basic rights, etc.
Ok, think I got it --� the kurd cares about the kurd.

Forget about anyone else.
And, for SURE, -- forget -- about all those the kurd has MURDERED.

[Hakob]

Re: Regional geopolitics

Interesting interview.

http://rt.com/shows/crosstalk/193340...r-protests-us/

[Artashes]

Re: Regional geopolitics

Interesting interview.

http://rt.com/shows/crosstalk/193340...r-protests-us/

I was born in the city of Angeles, in the united states of America.
We were taught that America was (the) honest broker.
We were taught that the "other" was using propaganda.
Dispite what the American public is "spoon feed" to believe, USA is nothing more than the --- elites --- junk yard dog.
What a shame, what a sham.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

11 October 2014

Iraqi Kurds need better weapons against Islamic State
By Jim Muir
BBC Middle East correspondent, Syria-Iraq border

http://www.bbc.com/news/world-middle-east-29572976

"It would have taken us much, much longer to take this back, if it hadn't been for the air strikes," said the Peshmerga commander as he picked his way through a sea of rubble and debris.

He was at the unfinished hospital building in Rabia where militants of the Islamic State (IS) held out for three days against Kurdish forces as they battled to regain the strategic border town last week.

Rabia controls the main highway linking the two biggest cities of the northern Arab world, Mosul in northern Iraq and Aleppo in Syria, at the point where it crosses the border between the two countries.

The hospital building where IS fighters made their stand was devastated by the fighting. It had never been commissioned as a hospital, and will need to be completely rebuilt before it is.

A Kurdish fighter stands amidst debris at the Rabia hospital
A Kurdish fighter looks at the ruined interior of the hospital, which needs to be completely rebuilt
While the basic structure is still standing, huge blast-holes show where missiles or bombs from coalition air strikes penetrated the building, blowing out much of the interior.

This was where the British RAF staged its first air strikes in Iraq in the current conflict, after conducting many reconnaissance flights.

Still sprawled in the chaotic debris are the gruesome remains of several IS militants who died there, their corpses left to rot in the rubble after a desultory attempt to cremate them by pouring fuel over them and setting them alight.

The battle for the hospital building illustrated the effectiveness of air strikes which, the Kurds say, sped up their operation and probably enabled them to avoid taking heavier casualties themselves.

But the limitations of Western coalition support for the Kurds were highlighted by events just 10km (six miles) away to the east, on the highway that leads to IS-held Tal Afar and Mosul.

Iraqi arms
On the day that Rabia fell, the Kurds say an earthworks barricade they erected on the road to prevent IS bringing up reinforcements came under attack from no fewer than seven suicide vehicle bombs.

Kurdish Peshmerga General Shaikh Omar Babkai
General Shaikh Omar Babkai, who fought against Saddam Hussein, was one of many Peshmerga fighters to die as the result of an Islamic State bomb
Several of the attacks were foiled when Peshmerga fighters shot and killed bombers in civilian cars before they could set off their charges.

But a tanker truck with an armoured cab defied everything the Kurds had to throw at it.

It crashed into the barricade, hitting one of the unexploded car bombs and setting off a blast which devastated several Peshmerga vehicles.

Among the 10 members of the Peshmerga's elite special forces who died in the explosion was one of its commanders, General Shaikh Omar Babkai, who we had filmed just two weeks earlier on a visit to the front by the Kurdistan president, Masoud Barzani.

After the death of Gen Babkai, a veteran Peshmerga who was wounded five times over the years in battles with Saddam Hussein's forces, we drove to his home village, Mamola, in the mountainous far north of the country near the Turkish border, where we spoke to his brother Samad.

Like Gen Babkai and many other men in the area, Samad is also a Peshmerga officer. Gen Babkai's only son, Mir Khan, who is 17, is preparing to join the Peshmergas when he finishes his studies.

General Shaikh Omar Babkai's son Mir Khan
General Babkai's son Mir Khan said he wants to follow in his father's footsteps and join the fight against Islamic State
"We are proud of his martyrdom in this way, and we are ready to offer more sacrifices to protect and liberate Kurdistan," Samad said.

"But there is a deficiency in the arms we have. If they'd had more advanced weapons there, my brother would not have been killed, and the enemy would have been smashed much more quickly.

"Only the Peshmerga are seriously fighting IS," he added. "If we had the kind of arms the Iraqi army was given, we'd have destroyed the terrorists long ago."

Defying death
In Mazne, a nearby village in this Kurdish heartland, the point was echoed by one of the survivors of the suicide attacks at Rabia.

Mazne village in Kurdistan
The small village of Mazne in Iraqi Kurdistan has lost several people to the ongoing conflict
Nabih Hassan was with three other Peshmergas, all from the same family in Mazne, who were in one of the vehicles destroyed in the bomb blast.

Badly wounded, he was the only one of the four who lived.

"If we'd had more sophisticated weapons, such as anti-armour missiles, we could have blown up the tanker while it was still far away, before it could get to us," he said.

One of the Mazne Peshmergas who died in the same vehicle was Ziro Hassan, who was manning an anti-aircraft "doshka" weapon used as a machine gun.

"He is not the first martyr we have given, nor will he be the last," said his brother Majid Hassan, also a Peshmerga general.

Such words, repeated by all the bereaved, are not empty rhetoric.

"Since 1961, our family has given 39 martyrs," he said. "We are ready to sacrifice to the last drop of our blood to preserve Kurdistan."

While the Kurdish readiness to fight and die for their country is well established - "Peshmerga" means, roughly, "those who defy death" - the IS cult of embracing "martyrdom" by committing suicide on the battlefield is something else.

Suicide belts
We saw evidence of it at the same front-line position east of Rabia where the multiple vehicle bomb attacks were mounted.

Three days later, the IS militants launched a frontal attack on the Peshmerga defence line by around 100 fighters, many of them strapped up with suicide belts.

Peshmerga Nabih Hassan
Nabih Hassan is one of the luckier Peshmerga fighters after he survived a suicide bomb attack
But the Kurds were ready. The maize and sunflower plantations on the plain in front of them were turned into a killing field. The Peshmerga said many of the attackers exploded as they were hit by gunfire.

We found at least 20 IS corpses scattered in the dirt. One was still wearing a suicide device, its detonator clearly visible. All that was left of another, whose explosives had gone off, was his head and upper chest.

"They are ready to die, they love death, and it's hard to stop an enemy if they want to die," said Masrour Barzani, head of security and intelligence in Iraqi Kurdistan.

"This is the enemy we are facing - they love to kill, they love to die, and unfortunately, they have access to the weapons they need to fight with.

"The problem is that right now the kind of support and armament that we are getting is not to the level where it can help the Peshmergas fight this enemy, especially when they have these armoured vehicles.

"We have not asked for any ground forces. Our Peshmergas are here, they are giving their lives, and all we need from the rest of the world is to help us with effective weapons to protect these people who are actually fighting on its behalf, fighting these terrorists who have come from all over the world."

Future planning
Kurdish leaders say that, in addition to armour-piercing weapons which would stop suicide bombers and other armoured IS attacks, they believe that a qualitative upgrade to tanks and helicopters would give them a much better chance of defeating the militants.

Suicide belt detonator
In the fields of Rabia, a suicide belt detonator is found next to a fighter from Islamic State
They admit that such weapons would require extensive training, which would take time.

"But if we don't start now, we won't have them next year, when this war will still be going on and we will need them," said one senior official.

"It's going to be a very tough fight, and we're going to lose people," added Mr Barzani.

"We are not getting what we need. Air strikes are very effective, we're grateful for them and we hope that they could continue and be expanded, but definitely there is much more to be done, especially on the ground."

So far, most of the arms supplied to the Kurds since the current crisis began have been restricted to light weaponry and ammunition, though Britain has delivered 40 heavy machine guns and the Germans are training the Peshmerga on Milan anti-tank rockets.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

8 October 2014

Turkey's fear of a reignited Kurdish flame
By Mark Lowen
BBC News, Istanbul


Could Turkey be about to return to the bad old days of armed conflict with the Kurds?

Troops on the streets, curfews for the first time in 22 years, protests in almost 30 cities and state buildings attacked - the situation is dangerous and escalating fast.

Some of the fighting is among Kurds, between Turkey's Islamist Hezbollah group - which backs Islamic State (IS) - and supporters of the PKK, the banned Kurdistan Workers' Party, which is vehemently opposed to IS militants.

But the main protests - and the fiercest anger - are directed at the Turkish government.

Kurds feel Turkey sees them, rather than IS, as the real enemy.

They are furious at Turkish troops blocking them from crossing over into Syria to fight with the Kurdish militia there, the YPG.

And they believe Turkey would be happy to see the fall of Kobane if it meant Kurdish hopes for an autonomous entity in Syria went up in flames.

Jump media playerMedia player helpOut of media player. Press enter to return or tab to continue.
Turkey's complicated relationship with the Kurds explained
For now, Turkey refuses to budge. President Recep Tayyip Erdogan repeated yesterday that his country would only get more involved in Syria if the US-led coalition also targeted President Assad's regime, as well as IS.

And he said a no-fly zone had to be imposed to halt regime air strikes and help cope with the refugees.

The US state department reiterated that the coalition was focused for now on IS alone. And so Turkish troops are unlikely to spring into action.

Turkey turned against President Assad early on in the war, betting he would fall quickly.

But in so doing, Ankara was widely criticised for taking an "anyone but Assad" policy, backing armed groups which became ever more extreme.

An Islamist-leaning government here was seen as uncomfortably close to the Sunni Islamist militants in Syria, with weapons, fighters and resources crossing a once-porous border.

The Turkish government has, it appears, belatedly woken up to the threat posed by IS - mainly after the group kidnapped 46 Turkish citizens in June, holding them for more than 100 days.

Turkish tanks overlook Kobane. 8 Oct 2014
Turkish tank crews watch the fighting over the border in Kobane, but are not intervening
But critics believe Ankara is still not serious about tackling the extremists.

"For us, the PKK and Isil are the same," said President Erdogan this week, using another term for Islamic State.

"It is wrong to consider them as different from each other."

The bitter legacy of conflict between the Turkish state and the Kurdish minority here goes a long way towards explaining Turkey's inaction in Kobane.

Ankara fears helping the Kurdish militia in Syria, which is closely allied to the PKK, itself still labelled a terrorist organisation by the West.

Some 40,000 people were killed in the Kurdish insurgency here from the 1980s on, and although a peace process with the Turkish government was launched recently, it is fragile.

The crisis in Kobane has shaken it dramatically.

Turkish soldiers guard memorial site of Suleyman Shah, grandfather of Osman I, founder of Ottoman Empire, in Karakozak, north-east of Aleppo, Syria. 7 April 2011
Some Turkish soldiers are already in Syria, guarding an Ottoman tomb north-east of Aleppo
Abdullah Ocalan, the imprisoned leader of the PKK, has said if Kobane falls to IS, it will spell the end of the peace process.

President Erdogan has invested considerable political capital in a Kurdish settlement. With parliamentary elections looming next year, his government fears a backlash if peace breaks down.

And so Turkey is at a critical juncture in its much-criticised Syria policy - failure to intervene in Kobane could feed spiralling protests, strain already tense relations with Washington and sound the death knell for long-lasting peace with the Kurds.

Sending in troops could prompt retaliation by militants across a long and vulnerable border or against Turkish soldiers guarding an Ottoman tomb in Syria, to which IS is said to be close.

Turkey is already embroiled in the chaos south of the border and 180,000 refugees have flooded in from Kobane.

But the impact has spread fast and risks reigniting flames that this country will struggle to put out.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ինչպես ոչնչացվեց գերազանց դիրքեր ունեցող Հայաստանը

ԱՐԱ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ, Մեկնաբան

12 Հոկտեմբերի 2014,


Տարածաշրջանը և մենք

Վերջին մի քանի ամիսներին մեր շուրջը սրընթաց աշխարհքաղաքական պրոցեսներ են ընթանում, որոնք կարող են ճակատագրական լինել Հայաստանի համար:
Քննարկենք հարցերը ըստ մասնակիցների և նրանց հեռահար շահերի:

Թուրքիա: Սկսած 2009-ին Դավոսում Իսրայելի նախագահ Սիմոն Պերեսի հանդեպ խաղարկած հզոր դիվանագիտական խաղից, այնուհետև 2011-ին «Գազայի ազատագրության նավատորմիղ»-ի կազմակերպմամբ ընդդեմ Իսրայելը՝ Թուրքիան մտել է աշխարհի գեոքաղաքական հզոր խաղացողների ակումբ և հաստատվել որպես ինքնուրույն սուբյեկտ, որի շահերն ու քայլերը դժվար հաշվարկելի են:

Սիրիայում ապստամբներին զինելու, բացահայտորեն ISIS-ին հովանավորելու, նրանց օգնությամբ քրդերին ու տարածաշրջանում այլ ուժերին մասնատելու, ու շանտաժելու թուրքական նկրտումները դեռևս ըստ արժանվույն չեն գնահատված մյուս մասնակիցների կողմից:

Գործը հասավ նրան, որ Թուրքիան պարտադրեց փոխնախագահ Բայդենին ներողություն խնդրել իրենց հասցեին արված բացարձակ տեղին քննադատության համար:
Թուրքիան բազմաքայլ, մեծ քաղաքական կոմբինացիաների նախաձեռնող է դարձել իր շրջապատում, որի շառավիղները մի կողմից Ռուսաստանում են, ապա թուրանում ու արաբական աշխարհում: Իսկ իր էլեգանտ դիվանագիտականով ու գործնական քայլերով հանդեպ աշխարհի հարց լուծող գերհզոր Իսրայելը՝ Թուրքիան դարձել է տարածաշրջանային համար մեկ պետությունը՝ ետին պլան մղելով մյուսներին:

Իր ներսում նա արյունալի հաշվեհարդարների մեջ է իր փոքրամասնությունների, մասնավորապես քրդերի դեմ արդեն մոտ մեկ դար, բայց և դա որևէ կերպ չի անդրադարձել նրա միջազգային վարկի վրա:

Դեռ որ Թուրքիան կարողացել է «մարսել» իր բոլոր հանդուգն քայլերը և աշխարհի հզորների վերաբերմունքից չի էլ նշմարվում, թե երբևէ նրա դեմն առնվելու է:
Թուրանի կերտման քողարկված, լուռ, անդրկուլիսյան պրոցես է ընթանում, Իսկ Ալիեւի հետ տանդեմով ու Վրաստանի ակտիվ միջամտությամբ Հայաստանին ծնկի բերելու և երկրի հայաթափման արդյունքներով, Թուրքիան արդեն իսկ ֆանտաստիկ արդյունքներ ունի:

Թուրքիան առերես որևէ պետության դեմ թշնամություն չունի, սակայն իր քողարկված մանիպուլատիվ իսլամական ու ազգայնական լծակներով ահռելի հզորության տեր է:
Թուրան. 1988-ին, ղարաբաղյան շարժման սկզբին, մեզ մատուցվեց թեզը, թե ժամանակներն արդեն փոխված են, և որ պանթուրքիզմն ու թուրանիզմն արդեն սպառված, իրենց դարն ապրած գաղափարներ են, և մենք այդ առումով որևէ վտանգի մեջ չենք:

Բայց արդեն 91-ից մենք տեսանք, թե ինչպես Թուրքիան ակտիվորեն սկսեց շրջափակումը մեր հանդեպ, որը շարունակվում է առ այսօր: Իսկ ռազմաքաղաքական համգործակցությունը Ադրբեջանի ու թուրանական մյուս երկրների հետ, որին ներգրավված է նույնիսկ Եվրասիական միություն մտած Ղազախստանը, որևէ տարակուսանք չեն թողնում, որ Թուրանն արդեն իսկ կայացած ռազմաքաղական մեծ ուժ է Թուրքիա-Միջին ասիա ահռելի տարածքում:

Թուրանն արդեն կա ու գործում է, այլապես որն է բացատրությունը, որ հեռատես ու իմաստուն Նազարբաեւը հանդես է գալիս Հայաստանի սուբյեկտայնության դեմ շատ ավելի ակտիվորեն, քան առկա թուրքական սուբյեկտներից որևէ այլ մեկը:

Մինչև հիմա ամբողջ աշխարհի համար ղարաբաղյան հարցը ուլտիմատիվ տոների հարց չի եղել որևէ մեկի համար: Բայց արի ու տես, որ Նազարբաեւը իր ուլտիմատիվ պահանջներով հարցականի տակ դրեց Հայաստանի սուբյեկտայնության հարցը: Ավելին, ղարաբաղյան հարցն ամբողջովին անջատեց իր կոնտեքստներից և հասավ իր նպատակին:

Թուրանն այլևս իրողություն է և ծայրահեղ թեթևամտություն կլինի, մանավանդ հայերիս համար, այն որպես հիպոթետիկ, կամ անհավանական համարելը:
Եվրասիական միություն: Այս գաղափարը՝ որպես հետսովետական մնացորդային միջուկ, դեռ Սոլժենիցինի կողմից էր առաջ քաշված: Այն նպատակ էր հետապնդում պահպանել ռուսականը սլավոնականի հիմքի վրա՝ գումարած Ղազախստանը:

Իր ժամանակին այն չիրացվեց, ու ղազախներն էլ երբևէ դեմ չեղան գաղափարին: Իսկ երբ Պուտինն այն վերցրեց որպես իրագործելի, ապա պարզվեց, որ Ուկրաինան արդեն թշնամական է հանդեպ Ռուսաստանը, Բելառուսն իր խաղային տարերքների մեջ է, իսկ Նազարբաեւյան Ղազախստանն էլ իր 2,7 միլիոն քառակուսի կիլոմետր տարածքով ու ահռելի բնական ռեսուրսներով արդեն ինքնուրույն ու պայմաններ թելադրող “գերտերություն” է:

Եվրասիան մի գուցե կայացել է թղթի վրա, բայց որևէ հավանականություն չկա, թե կկայանա իրականում: Ակնհայտ է, որ կամակոր Պուտինի համար Եվրասիան դարձել էր սևեռուն-կպչուն միտք և ամեն գնով պետք է իրագործվեր: Եվ հիմա արդեն, իրագործվելուց հետո, մի գուցե ռուսները կհասկանան, որ քաղաքականության մեջ արհեստականությունը թույլատրելի է միայն մեծ խելագարներին կամ տհասներին: Թե դրանիցից որն է եղել հիմնականը ռուսների դեպքում՝ կտեսնենք մոտ ապագայում:
Ռուսաստան. Սովետ միության կործանումից ստացված մեծ տնտեսական խթանից հետո ներկայում արևմուտքը կանգնած է ֆինանսական ծանր խնդիրների առջև:

Իրաքյան պատերազմով սկսված, ապա արաբական գարուններով հրահրված տեղային փլուզումները չտվեցին շոշափելի արդյունք: Իսկ BRICS երկրների կոնսոլիդացիայի հետ կապված, Արևմուտքը հասկացավ, որ հասել է Ռուսաստանին որպես պաշտոնական թշնամի ձևակերպելու պահը: Որ այլևս տեղային պատերազմներով հնարավոր չէ ապահովել ֆինանսական հեգեմոնիան, և պետք են առավել լուրջ պատերազմներ և երկարատև հակամարտություններ:

Ուկրաիանական մայդանը և Ղրիմի ինքնորոշումը բավարար եղան արևմտյան կոնսոլիդացիայի համար, և Ռուսաստանն այլևս Արևմուտքի համար մեկ պաշտոնական թշնամին է:

Ակնհայտ է, որ գնալով օղակը Ռուսաստանի շուրջը սեղմվելու է, և այդ պայմաններում ռուսներին անհրաժեշտ են զիջման փոխարկելի ռեսուրսներ, որոնց շնորհիվ հնարավոր կլինի դիմակայել Արևմուտքին:

Ի հակադրություն եվրասիական միության ընդհանուր արհեստականությանը, Պուտինի կողմից Հայաստանին Եվրասիա քարշ տալը կոնկրետ նպատակներ է հետապնդում և իմաստալից է միայն իր կոնկրետ տրամաբանության շրջանակներում:

Հայաստանը այնտեղ է մտցվել մի քանի նկատառումներով.

1. Վերջին 23 տարիներին Ռուսաստանը տիրացել է ահռելի ենթակառուցվածքների ու ունեցվածքի Հայաստանում: Եվ ռուսները չեն կարող եղածը զիջել այլ տերերի՝ անկանխատեսելի պարագաներում, ասենք պատերազմի դեպքում:

2. Եվրասիական խողովակներով հնարավոր կլինի Հայաստանում մշտապես ունենալ խամաճիկ ղեկավարություն, որը կհպատակվի ոչ թե եվրասիական, այլ զուտ ռուսական պահանջներին:

3. Ղարաբաղյան հարցի շնորհիվ ռուսները մեծ մանիպուլատիվ պոտենցիալ ունեին հայ-ադրբեջանական հարաբերություններում, և սա լավ ռեսուրս էր նաև ռուս-ադրբեջանական հարցերի առումով: Իսկ ներկայում, որպես ոչ սուբյեկտ Եվրասիայում հայտնված Հայաստանի պարագայում, ռուսները ձեռք են բերում առավել մեծ լծակներ Ադրբեջանի հետ հարաբերություններում:

4. Ոչ սուբյեկտային Հայաստանի հանդեպ գերիշխանությունը նաև ահռելի խաղաքարտ է ռուսների համար ռուս-թուրքական և ռուս-թուրանական հարթություննում:

5. Հայաստան-Ղարաբաղ տարածքը թուրքերին ու թուրանին մաս-մաս զիջելը ռուսներին մի քանի տասնամյակ ձգվող առավելություններ ու հնարավորություններ կտա միջազգային ռազմաքաղաքական հարթակներում:

ISIS. Մեր սահմաններից ոչ հեռու ծավալվող և աշխարհն արդեն սարսափի հասցրած իսլամական և պարտիզանականի ոճով ձևակերպված այս շարժումը օրեցօր նոր հաղթանակներ է տոնում:

Շատ բան դժվար հասկանալի է այս պրոցեսում: Մոտ մեկ տարի առաջ գրավելով Մոսուլը, նրանք կողոպտեցին մի բանկ, տանելով $ 425 միլիոն: Սա աշխարհի պատմության մեջ երևի ամենամեծ կողոպուտն է: Որպես կանոն, բանկերը նման մեծ գումարներ չեն ունենում իրենց պահուստներում: Բայց այս դեպքում, կարծես հատուկ նվեր է պատրաստած եղել: Կամ էլ նման բան չի եղել իրականում, բայց ասվել է նման կողոպուտի մասին, որպեսզի հետագայում հարցեր չծագեն այդ շարժման ֆինանսավորման հետ կապված:

Հիմա էլ պարզվում է, որ ISIS-ը մեծ քանակությամբ նավթ է արտահանում Թուրքիայի միջոցով:

Այսինքն, ISIS-ը ներկայանում է որպես ֆինանսապես հզոր, պետությանը հավասար մի ուժ, սակայն որը մի տեսակ խելագարի մեկն է, որի հետ բանակցելու հնարավորություններ էլ չկան:

Հետևաբար, եզրակացությունն այն է, որ ISIS-ը միջազգային հզոր հովանավորներ ունի, որոնց հեռահար նպատակները դեռևս անորոշ են:

Այն, որ կոնկրետ նպատակ է դրված Սիրայի ղեկավարության դեմոնտաժի հարցը, Սիրիայի մասնատման հարցը, քրդերին անկյուն քշելու հարցը, արաբական հարցերը շղարշելը, և լոկալ պատերազմներով աշխարհին գամված վիճակում պահելը, դա փաստ է: Փաստ է նաև այն, որ դեռևս այս ամենից շահած է դուրս եկել Թուրքիան:

Թե որ ուղղությամբ կշարժվի ISIS-ը հաջորդ քայլով, դժվար կանխատեսելի է: Ակնհայտ է, որ նրանք հանդես են գալիս որպես միջկրոնական պատերազմի կողմնակիցներ: Իսկ թե որտեղ կլինի այդ պատերազմի առաջին թատերաբեմը, կախված է սցենարիստների մտահղացումներից: Եթե նրանց ծրագրերում միջկրոնական հետագա էսկալացիան է, ապա Հայաստանը մերձակա ամենահեշտ և ամենահարմար թիրախներից մեկն է նման մտահղացման համար:

Մի կողմից, Հայաստանը Թուրանի կոկորդում է, և թուրքերը շահագռգիռ կլինեն ոչ իրենց ձեռքերով այստեղ պատերազմ հրահրելու մեջ: Մյուս կողմից էլ, Գենոցիդով անցած Հայաստանը քրիստոնեական թերակղզի է մուսուլմանական աշխարհում, որին կարելի է նոր փորձությունների մեջ մտցնել, աշխարհին դեպի մահմեդականությունը հրահրելու համար:

Մենք: Անկախությունից հետո մենք ամեն հնարավորությունն ունեինք քաղաքակիրթ երկիր դառնալու: Բայց կատարվեց անհնարինը՝ մենք արտաքսվեցինք երկրից, կորցրինք պետականությունը, իսկ որպես էթնոս էլ դարձանք պատանդ մեր տականքի ձեռքին:

Իսկ թե ինչու 2014-ին, ճակատագրական այս պահին էլ ռազմաքաղաքական նման գերազանց դիրքեր ու պոտենցիալներ ունեցող Հայաստանը ոչնչացվեց որպես պետություն՝ հենց այս անփառունակ նախագահով, այս անինքնասեր պառլամենտով, այս տգետ ու պատեհապաշտ ընդդիմությամբ ու այս նվաստացմանը հասած ժողովրդով՝ քննարկման այլ հարց է:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....YFNyhK89.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Turkish jets bomb Kurdish PKK rebels near Iraq
BBC
14 / 10/ 2014

It is the first significant air raid on the PKK since the rebel group declared a ceasefire in March 2013.

Hurriyet daily said the air raids near the south-eastern village of Daglica on Monday caused "heavy casualties".

Kurds are angry at Turkey's refusal to help defend the Syrian border town of Kobane from Islamic State militants.

The Turkish newspapers Cumhuriyet and Milliyet have also reported clashes on Monday between the PKK and troops in the Tunceli area of east-central Turkey, far from the border.

The Turkish military said the Daglica air strikes were a response to sustained Kurdistan Workers Party (PKK) shelling of a military outpost in the area.

The PKK had attacked the outpost for three days with heavy machine guns and rocket launchers, Hurriyet reported.

Last week Kurdish protests gripped Turkey's Kurdish-majority south-eastern provinces. At least 31 people died in widespread street clashes, as Kurds vented their anger at Turkey's passive policy over Kobane.

The army imposed a curfew in some areas. But some of the fighting was reported to be between PKK supporters and Islamist Kurds sympathetic to IS.

Inside Syria heavy fighting has been raging in Kobane since mid-September, as Syrian Kurds battle to defend the town against better-armed IS militants.

Turkey treats the PKK as a "terrorist" organisation and its leader Abdullah Ocalan is in jail. But he has been Turkey's main point of contact in peace negotiations since he was incarcerated in 2012.

The PKK - also labelled "terrorist" by Western governments - has been waging a 30-year insurgency for self-rule in eastern Turkey. The unrest has killed more than 40,000 people.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

14 October 2014

Bulgaria's military warned of Soviet-era 'catastrophe'
By Nick Thorpe
BBC News, Sofia





"Catastrophic consequences" await the Bulgarian armed forces if they are not weaned soon from dependence on old Russian equipment and repairs, according to outgoing Defence Minister Velizar Shalamanov.

He was speaking in a BBC interview amid a war of words that has broken out between Bulgaria and Russia over Russian involvement in Ukraine and Russian pressure to speed up work on the South Stream gas pipeline, which will cross Bulgaria.

As an EU and Nato member with strong traditional links to Russia, Bulgaria is walking a tightrope between East and West.

Bulgaria was said to have frozen work on the Russian gas pipeline project in August, under EU and US pressure. According to Russia, work on the ground continues.

'Extremely unworthy'
Tensions between Bulgaria and Russia grew when President Rosen Plevneliev described Russia as "a nationalist and aggressive state" for its involvement in Ukraine.

A Soviet war monument in Sofia

Earlier this year a Soviet war memorial in Sofia was repainted in Ukrainian colours
Suggestions from outgoing Defence Minister Shalamanov that Bulgaria might buy used F-16s from Italy or Greece, or Eurofighters from Portugal, prompted Russian Deputy Prime Minister Dmitry Rogozin to tweet: "News from Bulgaria: a certain Shalamanov has convinced Prime Minister Bliznashki to once again betray Russia... in favour of second-hand eagles."

That comment sparked a reaction from Bulgarian Foreign Minister Daniel Mitov who said such comments were "extremely unworthy, contrary to good manners and show… a lack of respect for Bulgarian institutions".

Outgoing Bulgarian Defence Minister Velizar Shalamanov (R) with Italian Defence Minister Roberta Pinotti (9 September 2014)
Mr Shalamanov, here with his Italian counterpart, is set to leave office shortly
Mr Shalamanov told the BBC that reliance on outdated Soviet-era equipment, which still needs spare parts and maintenance in Russia, was the result of 10-15 years of mismanagement of the Bulgarian armed forces.

As a result, he said, in the current Nato standoff with Russia over its role in the conflict in Ukraine, Bulgaria was having to depend on its neighbours, Greece and Romania, to help police its own Black Sea borders.

'High vulnerability'

Following the 5 October elections, a new government is to be formed in Bulgaria, leaving Mr Shalamanov unusually free to speak his mind over the state of the armed forces.

"The critical area is especially air defence. Because all the radars, all the surface-to-air missile complexes and fighters were produced in the Soviet Union," he said. "And maintenance, especially of the fighters, depends very much on overhaul of the engines and other equipment in Russia."

He highlighted in particular Bulgaria's ageing fleet of MiG-29 fighters.

Bulgaria currently spends only 1.3% of its annual budget on defence, compared with a Nato target of at least 2%, re-inforced at its recent summit in Wales. The size of Bulgaria's armed forces has fallen below 30,000, down from 110,000 in 1999. The target figure was 45,000.

Joint US-Bulgarian military exercise (July 2013)

Bulgaria is a member of Nato and now takes part in joint military exercises with the US
The outgoing defence minister spoke of Bulgaria's "high vulnerability" because of the conflict in Ukraine, although he said the situation facing its land forces was "not so dramatic" as its military industry could largely service its Soviet-era equipment such as the T-72 tank.

But he expressed concern over pro-Russian sentiment in Bulgaria.

In last week's elections "several parties… gave a higher priority to co-operation with Russia and joining a Eurasian Union, than improving our level of integration in Nato and the EU", he said.

"This creates tension and… misunderstandings, including inside the armed forces."

Asked to respond to Mr Shalamanov's comments, Volen Siderov, leader of the pro-Russian Ataka party, described the defence minister as "an American agent".

Other former Warsaw Pact armies have devised various strategies for ending their dependence on Soviet-era equipment.

In 2013 Poland launched the biggest military procurement of any Nato member, and its defence budget reached 1.95% of GDP. Hungary replaced its MiGs with Gripen fighters in 2009.

After Bulgaria, Slovakia is the most vulnerable Nato force in terms of outdated military hardware.

Around 70% of the Slovak army's land vehicles and 90% of its ammunition are past their shelf life, according to the Central European Policy Institute (CEPI) in Bratislava.

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

U.S. AMBASSADOR TO ARMENIA: WHO IS RICHARD MILLS?

Sunday, October 12, 2014

On September 17, 2014, the Senate Foreign Relations Committee held a
hearing on the nomination of Richard M. Mills Jr., a career Foreign
Service officer, to be the next ambassador to Armenia. If confirmed,
it would be the first ambassadorial posting for Mills and a homecoming
of sorts; he was the first State Department desk officer for Armenia
after the breakup of the Soviet Union in the early 1990s.

Mills is from Texas and attended Georgetown University, earning his
B.S. in Foreign Service in 1981. His next stop was law school at the
University of Texas in Austin, where he earned a J.D. in 1984. Mills
practiced law for a few years as an associate at the Washington law
firms of Wickwire, Gavin and Gibbs and subsequently Duncan, Allen
and Mitchell until 1987.

His first assignment after joining the Foreign Service came in 1988
as a consular officer and staff aide at the U.S. Embassy in Paris. In
1990, Mills was back in Washington as a desk officer in the Bureau
of Soviet Union Affairs and then was made desk officer for Armenia
and Azerbaijan. He was sent to Russia in 1993 as a political officer
in the St. Petersburg consulate.

Mills returned to the State Department in 1995 as a legislative affairs
officer and the following year was a line director in the Executive
Secretariat in the office of the Secretary of State. He was sent to
Ireland in 1999 as the economic/commercial officer at the embassy in
Dublin until 2001, when he was assigned as political officer at the
U.S. mission to the United Nations in New York.

In 2003, Mills was sent to Pakistan as political officer at the U.S.

Embassy, and in 2005 to Riyadh, Saudi Arabia as economic officer
and acting economic counselor at that embassy. Next, he was moved to
London as political officer in 2006, but he returned to the Middle
East in 2009 as a senior democracy advisor in Baghdad, Iraq.

Mills went to Malta in 2010 as deputy chief of mission, and for a time
as charge d'affaires, at the embassy in Valetta. While there, he helped
coordinate the evacuation of Americans and other foreign nationals
from Libya during the unrest in that country in 2011. He also helped
dedicate the new U.S. Embassy in Malta. In 2012, Mills went to Beirut
as deputy chief of mission, where he served until his nomination.

One of the challenges Mills must face as ambassador to Armenia is that
2015 will be the 100th anniversary of the genocide of Armenians at the
hands of the Turks. Mills was careful not to use the word "genocide"
in his confirmation statement, but noted that he would work toward an
acknowledgement by Turkey of "a full, frank, and just acknowledgement
of the facts so that both nations can begin to forge a relationship
that is peaceful, productive, and prosperous."

Mills is married to Leigh Carter, a former Foreign Service officer. He
speaks French and Russian.

-Steve Straehley

http://www.allgov.com/news/appointments-and-resignations/us-ambassador-to-armenia-who-is-richard-mills-141012?news=854501

[Hakob]

Re: Regional geopolitics

Here is an interesting interview by Peter Level on RT about US Empire.
My conclusion is that on the treshold of entering EEU, which is supposed to be a rival block, we must not loose our focus in relations with Washington, as it's power and influence on EEU members will not diminish any time soon.
We need to master in our policies some level of inclusion of US strategic interests in order to balance Moscow's growing influence and dominance over EEU and former soviet block countries.
I hope that neither Washington nore Moscow will loose their sence of reason and balance in their confrontation, which can be very deadly for countries like us, and our leaders will allways have the depth of vision in their diplomacies in shielding our country or keeping it away from chaotic developments.
Unfortunately in latest developments in Ukraine and middle east, I see more predictable and balanced diplomacy from moscow than Washington. US foreign poicies have become more and more reactionary and short term then what they were lets say 25 years ago.
Those problems that Washington has created, intentionally or not, in middle east or eastern europe can snowball swallowing our country and we can loose a lot or gain a lot, depending our policies and readiness.


http://rt.com/shows/crosstalk/195320...llapse-policy/