Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Քիչ է մնացել

ՀԱՅԿԱԶՆ ՂԱՀՐԻՅԱՆ, Գլխավոր խմբագիր
Մեկնաբանություն - 21 Մայիսի 2016,


Հայկական քաղաքական դասը լծվել է կորցրած դիրքերն անկարեւոր հանելու, միջազգային հանրությունով հայ ժողովրդին ահաբեկելու գործին:

Ավելի կարեւոր գործեր կան, քան այդ կորցրած տարածքները: Այսօր դրված է Հայաստանի ու ԼՂ ապագայի խնդիրը, այս գիտակցությունը շատերի մոտ պակասում է, ասում է ՀԱԿ խմբակցության ղեկավարը:

Այդ հողը, որի մասին խոսում ենք, ռազմավարական նշանակություն չունեցող հող էր՝ չմշակվող եւ ամայի տարածքներ: Պետք չի ծանրանալ այդ խնդրի վրա: Պետք է այդ հետևանքների մասին մտածել, ոչ թե այն հողի, որն ընդհանրապես ռազմավարական նշանակություն չուներ, ամայի տարածքներ էին, ասում է ՀՀԿ խմբակցության ղեկավարը:
Նրանց այս օրերին շատերն են ձայնակցում՝ թե իրենց կուսակիցները, թե այլոք:

Ահա այսպես, հայ ժողովուրդը ոչինչ չի հասկանում, եւ նրա վզին պետք է փաթաթել քաղաքական դասի ողորմելի կերպն ու գաղափարները, ապաքաղաքական էությունը, չնայած երկու տասնամյակի ընթացքում բազմաթիվ առիթներ եղան համոզվելու համար, թե իրականում ինչն է հասկանում միջազգային հանրությունը եւ ինչպես է նվաճվում իրավունքը, այդ թվում տարածքի իրավունքը:

Հասկանալի է, որ այս մարդկանց համար այլ կարեւոր բաներ կան կյանքում՝ մանդատը, փողը, գողանալու իրավունքը: Պարզ է դարձել, որ նրանց համար այդ իրավունքները պահպանելու մեկ ճանապարհ կա՝ հանձնել տարածքը, եւ միակ տարաձայնությունը սրանց մեջ հետեւյալն է՝ հանձնում են փուլային, թե փաթեթային տարբերակով:

Այս «դիլեման» 1998-ին հանգեցրեց ներքին հեղաշրջման, հիմա Նալբանդյանը, որը աշխատում է ռուս-ադրբեջանական կարգավորման տրամաբանության մեջ, կրկին բարձրացրել է այս հարցը իր վերջին հարցազրույցներից մեկում:

Երբեմն դժվար է նույնիսկ առկա մոտիվացիայի պարագայում հասկանալ, թե որն է աշխարհից այս անասնական վախի, սեփական հաղթանակներից ու իրավունքներից «ամաչելու», մեղքի զգացման այս կենսափիլիսոփայության ակունքը:

Ընդ որում, այն խորանում է հայ զինվորի, հայկական բանակի ամեն մի հաջողությունից հետո: Ամեն մի նման հաջողությունը խորը հոգեկան ու մարմնական տառապանքներ է առաջացնում սրանց մոտ:
Հող հանձնելը մի քիչ վերացական արտահայտություն է, ասում է ՀՀԿ խմբակցության ղեկավարը, եւ դրանով ամեն ինչ ասված է:

Իսկ ինչի՞ դիմաց է հանձնվել այդ հողը, ի՞նչ է ստացել հայկական կողմը, ո՞րն է այստեղ քաղաքականությունը: Դատելով ապրիլյան ռազմական գործողությունների եւ հետագա իրադարձություններից՝ ոչ մի բանի: Ադրբեջանը ստացել է՝ նա փրկվել է աղետից եւ հիմա նախապատրաստվում է հաջորդ 800 հեկտարը վերցնելուն: Հայկական զինուժի հակահարձակումը կասեցվեց անհասկանալի պայմաններում, անհասկանալի էր նաեւ հայկական ռազմա-քաղաքական ղեկավարության պահվածքը: Այդպես էլ որեւէ բացատրություն չտրվեց, ինչը նշանակում է, որ հայկական կողմը գործել է դրսից հրահանգով, եւ խնդիրն ընդամենը հետեւյալն է եղել՝ փուլային, թե փաթեթային ճանապարհով են գնում, ինչպես ասել է Նալբանդյանը:

Հայկական հակահարձակումը եւ նոր դիրքերի գրավումը, մասնավորապես՝ Թերթեր ու այլ բնակավայրերի գրավումը, կլուծեր միանգամից մի քանի խնդիր, եւ հայկական կողմը կստանար այս հանցավոր դիլեմայից դուրս գալու հնարավորություն: Իսկ հիմա ինչ է կատարվում՝ Հայաստանի դիվանագիտությունը կրկին վերադառնում է ռուս-ադրբեջանական կարգավորման պլանին, մնում է պարզել՝ փուլային, թե փաթեթային:

ՀՀԿ խմբակցության ղեկավարը վատ է զգացել Զարուհի Փոստանջյանի այն հայտարարությունից, որ Հայաստանի իշխանությունը սպասարկում է Ադրբեջանի շահը: Եթե ԼՂՀ սահմանադրական տարածքն անկարեւոր բան է, ուրիշ ի՞նչ ապացույց է պետք:

Ժամանակները փոխվում են, շատերն են արդեն հասկանում քաղաքականության եւ իրավունքների նվաճման էությունը: Իսկ դա նշանակում է, որ հաղթահարվում են վախերն ու խեղված պատկերացումները «միջազգային հանրության» հանդեպ: Սա դառնում է տիրապետող մտածողություն, որը շուտով պատմության աղբանոցն է նետելու այդ մտածողությունը՝ այն կրողների հետ միասին: Հետն էլ Ադրբեջանը՝ Կուր-Արաքսյան ավազանի այս ափից: Որովհետեւ այդ մտածողությունն ու Ադրբեջանը դաշնակիցներ են:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....Tsc5cWnx.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Turkish Army sends more troops to the Syrian border
By Leith Fadel -
21/05/2016

The Turkish Army sent ten armored vehicles filled with military personnel to the border-city of Gaziantep on Friday after the recent influx of jihadist activity near their border with Aleppo. This report was confirmed by the Anatolia New Agency after several reports surfaced about a large Turkish Army convoy heading towards the Gaziantep-Aleppo border. The Islamic State of Iraq and Al-Sham (ISIS) has recently intensified their operations in northern Aleppo, while also causing a disturbance in the nearby Turkish city of Kilis. ISIS often shells the city of Kilis when they combat the Turkish-backed Islamists near the towns of ‘Azaz and Mar’e. Due to this security threat, the Turkish Army has had to increase their presence along the border in order to combat any provocation with the ISIS terrorists.

https://www.almasdarnews.com/article...syrian-border/ | Al-Masdar News

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ինչու Ալիեւը սկսեց պատերազմը

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Մեկնաբանություն - 22 Մայիսի 2016,


ՆԱՏՕ-ի հանդեպ Ադրբեջանի դիրքորոշումը բավական չափավոր եւ պրագմատիկ է: Գործնականում ՆԱՏՕ-ին Ադրբեջանի ինտեգրման տեմպը ոչ պակաս արագացված է, քան Վրաստանի դեպքում, սակայն Ադրբեջանը կարողացել է զերծ մնալ այս հարցը Ռուսաստանի հետ դիմակայության առարկա դարձնելուց:

Բաքվում հասկանում են, որ ՆԱՏՕ-ին անդամակցությունը կապված է հասարակական-քաղաքական կյանքի, տնտեսության, ինչպես նաեւ ղարաբաղյան խնդրում լուրջ բարեփոխումների հետ: Մոտ ապագայում ՆԱՏՕ-ին Ադրբեջանի անդամակցությունը կարող է դառնալ բացառապես քաղաքական որոշում, որը կապված չի լինի Դաշինքի որոշակի ստանդարտների հետ:

Եթե Վրաստանը սահմանակից է մեկ հզոր պետության, որը դեմ է ՆԱՏՕ-ի ընդլայնմանը, այսինքն՝ Ռուսաստանին, Ադրբեջանը սահմանակից է նաեւ Իրանին, որը ՆԱՏՕ-ին անդամակցումը դիտարկում է որպես ուղիղ սպառնալիք իր անվտանգությանը:

Բաքվում գտնում են, որ ՆԱՏՕ-ին ինտեգրվելու հետ կապված սպեկուլյացիաները որեւէ առավելություն չեն տա, այլ միայն կուժեղացնեն արտաքին սպառնալիքները: Ադրբեջանն ուշադիր հետեւում է ՆԱՏՕ-ին Վրաստանի ինտեգրման գործընթացին, տեղեկատվություն ստանալով Թուրքիայից ու այլ աղբյուրներից, Դաշինքի հետ իր հարաբերությունները կառուցելով իրողությունների հիման վրա:

Ադրբեջանի արեւմտյան առաջատար գործընկերները Մեծ Բրիտանիան ու ԱՄՆ-ն են, որոնց ջանքերով ստեղծվել է կովկասյան-կասպիական նավթագազային համակարգը եւ կառուցվում է տարածաշրջանային լոկալ անվտանգության համակարգ: Այս երկու տերությունների հետ հարաբերությունները կառուցվում են Թուրքիայից ինքնավար, բայց այդ հարաբերությունները բավական շատ խնդիրներ են պարունակում:

Եթե Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները լուծվում են, եւ Ռուսաստանից սպասումները դարձել են բավական իրատեսական ու փոխշահավետ, ապա Մեծ Բրիտանիայի ու ԱՄՆ-ի հետ հարաբերություններում խնդիրները շատանում են:

Ադրբեջանը ԱՄՆ-ն ու Մեծ Բրիտանիան դիտարկում էր որպես տերություններ, որոնք պետք է սկզբունքային աջակցություն ցուցաբերեին ղարաբաղյան խնդրի լուծման, տարածքային ամբողջականության վերականգնման հարցում, նավթի ու գազի դիմաց: Սակայն ԱՄՆ-ն ու Մեծ Բրիտանիան Ադրբեջանի հետ հարաբերությունները կառուցել են առանց որեւէ լուրջ պարտավորության:
ԱՄՆ ու Մեծ Բրիտանիայի որոշակի շրջանակներ ադրբեջանական ղեկավարությանը որոշ խոստումներ են տվել: Բաքվում ժամանակին հույս էին պահում Դիք Չեյնիի խմբի, Վաշինգտոնի թուրք-հրեական լոբբիի, Բրիթիշ Փեթրոլեումի, բրիտանական որոշ քաղաքական ու գործարար շրջանակների հետ:

Ղարաբաղյան հարցում Ջորջ Բուշի թիմը կիրառում էր իմիտացիայի տեխնոլոգիան, այսինքն՝ սցենարների հետեւողական առաջադրումը, որոնք բավարարում էին մեկ Ադրբեջանի, մեկ Հայաստանի իշխող ռեժիմներին:

Ադրբեջանը Թուրքիայի օգնությամբ ժամանակ առ ժամանակ պահանջներ է ներկայացնում իր գործընկերներին, որին ի պատասխան նրանք կարգավորման գործընթացը մտցնում են փակուղի, իսկ Ադրբեջանին բերում են ստեղծված իրավիճակն ընդունելու անհրաժեշտության ընկալմանը: Այդպիսով ԱՄՆ-ն ու Մեծ Բրիտանիան խուսափում են հակամարտության զարգացումից, որը կարող է դառնալ անվերահսկելի եւ հանգեցնել ռիսկերի ու սպառնալիքների մեծացմանը:

Բացի ղարաբաղյան թեմայից, ԱՄՆ-ի ու Արեւմտյան հանրության հանդեպ պահանջները մեծանում են ներքաղաքական խնդիրների վերաբերյալ: Ընդդիմադիր կուսակցությունները մեղադրում են Արեւմուտքին ու ԱՄՆ-ին իշխող ռեժիմին աջակցելու համար: Միաժամանակ, Ադրբեջանի քաղաքական ղեկավարությունը նույնպես հակված է ընդգծել Արեւմուտքի կանխակալ դիրքորոշումը ներքին գործընթացների հանդեպ:

Այնուամենայնիվ, Ադրբեջանը ստիպված է առաջիկա տասնամյակներին մնալ ամերիկա-բրիտանական քաղաքականության ծիրում, քանի որ միայն նրանց հետ համագործակցությունը թույլ կտա հասնել տնտեսական ու սոցիալական որոշակի ստանդարտների եւ ամենագլխավորը՝ ապահովել իշխող ռեժիմի կայունությունը, չնայած ուժեղ քննադատությանը:

Ադրբեջանը չափազանց թույլ ժողովրդավարական ու քաղաքացիական պոտենցիալ ունի եւ չի կարող հավակնել էթնո-քաղաքական հակամարտություն լուծելու եւ էթնիկ խմբերի անվտանգություն ապահովելու հարցում միջազգային հանրությանը համոզելու դերին:

Միեւնույն ժամանակ, ԱՄՆ-ն ու ՆԱՏՕ-ն չեն հասկանում, որ Ադրբեջանի հետ ցանկացած հարաբերություն միայն ուժեղացնելու է Ադրբեջանի ագրեսիվ էությունը: Ապրիլի սկզբին Ի. Ալիեւի այցը Վաշինգտոն նրա ընկալման մեջ հնարավոր պատերազմը դարձրեց հիմնավոր:

Որքանո՞վ է Արեւմուտքի համար կարեւոր Ադրբեջանին Ռուսաստանից հեռացնելը, եւ արդյոք Արեւմուտքը վարելու է դրան ուղղված քաղաքականություն: Անկասկած, Ռուսաստանից Ադրբեջանի հեռացումը կարեւոր խնդիր է, բարց պարզվել է, որ դա Արեւմուտքին կարող է շատ թանկ արժենալ:

Մերձավոր Արեւելքում ժողովրդավարություն հաստատելու բազմաթիվ փորձերից հետո Արեւմուտքը չի կարող եզրահանգումների չգալ Ադրբեջանի հարցում:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....pu7zxbEH.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

US mulls hitting ISIS for EgyptAir bombing
DEBKAfile
Exclusive Report
May 22, 2016


A special team set up by ISIS in its Syrian capital Raqqa planned the downing of EgyptAir Flight 804 from Paris to Cairo, which took the lives of 66 passengers and crew, DEBKAfile’s intelligence and counterterrorism sources say in an exclusive report.
The information that an ISIS team ploting terrorist attacks has been operating in Raqqa for several weeks was known to American intelligence and counterterrorism services even before the downing of the Egyptian airliner, and warnings containing the information were sent to several Western European capitals, including Paris.
The warnings said ISIS is prepare a series of large-scale attacks in main European cities and airports with the start of the summer travel season.
That is the main reason why both Paris and Cairo said the plane was downed by an act of terror on May 19 as soon as it became clear that the airliner had crashed into the Mediterranean 288 kilometers north of Alexandria, even before the debris was found.
Our sources report that the US has decided to maintain its original plan, prepared before the downing of Flight 804, to impose a siege on Raqqa in an attempt to prevent terror cells from leaving the city and carrying out attacks.
On Saturday, May 21, US Army Gen. Joseph Votel, the commander of American forces in the Middle East, made a secret visit to Syria, the first of its kind by a senior US officer since the Syrian civil war began in 2011. Votel, who recently assumed command, visited Kurdish YPG militia forces and the US special forces troops at Rmelan airbase located 288 kilometers northeast of Raqqa. The American force is equipped with AH-64 Apache attack helicopters capable of attacking Raqqa within a relatively short period of time.
The purpose of Gen. Votel’s visit was to look into the viability of a US-Kurdish strike in retaliation for the downing of the Egyptian plane. It should be assumed that US President Barack Obama will need to make a decision on the operation in the coming hours.
Over the weekend, ISIS, which is aware of the American plans, enabled citizens to leave Raqqa if they wished to do so. ISIS does not want to have to worry about the civilian population if there is a US-Kurdish attack or siege.
In the meantime, Washington and Cairo are stalling for time while considering their options.
That is the reason why US and Egyptian officials, and even Egyptian President Abdel Fattah al-Sisi, continued to claim on May 22 that more time is needed to determine the cause of the crash.
It was also the reason why, soon after the air disaster, it was claimed that there was no distress call or any other message regarding a problem with the plane.
But two days after the crash, on May 21, following the recovery of debris and parts of the bodies of the passengers, there were suddenly reports that they signals from the plane of smoke in two places in the aircraft.
Investigators say it is still not clear what caused the smoke, whether a fire or fires broke out on the plane, or whether the fire eventually caused the crash, but al the signs point to an internal explosion.
DEBKAfile sources report that both Paris and Cairo believe that the crash was caused by a new type of small time bomb, or several of them, that were smuggled into the plane and planted by Charles de Gaulle airport workers loyal to ISIS.
The sources point out that ISIS explosives experts specialize in building very small devices that can be smuggled onto planes. A device within a Coca-Cola can downed a Russian Airbus A321 over the Sinai Peninsula on October 31, killing all 224 passengers and crew.
Our sources also report that investigators of the latest crash believe that just as ISIS blew up the Russian plane in retaliation for Moscow’s intervention in Syria, the downing of the Egyptian plane is linked to the entry by Egyptian special forces into Libya during the last few weeks to take action against ISIS forces.
DEBKAfile’s military sources report that an Egyptian special force is operating with a US elite units against ISIS targets in eastern Libya near the port city of Tobruk.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

SouthFront: Syrian Army suffers serious setbacks in the Aleppo governorate
By Chris Tomson -
23/05/2016

Due to a Jaish al-Fatah rebel offensive beginning on April 1st, the Syrian Arab Army (SAA) has since lost control of two key towns south of Aleppo city; namely al-Eis and Khan Touman. Some argue this loss of territory is partially brought into effect by tensions between the Iranian and Russian command centers, two otherwise staunch allies of the Syrian Armed Forces.

https://www.almasdarnews.com/article...o-governorate/ | Al-Masdar News

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

GLONASS stations to appear in Armenia, Belarus, Kazakhstan and Nicaragua

15:42, 24.05.2016

Deputy head of Russian Roscosmos space agency Sergey Savelyev stated
that earth-based stations for monitoring of signals of GLONASS system
will be placed in Armenia, Belarus, Kazakhstan and Nicaragua.

Savelyev said the stations will be placed in Armenia and Belarus in
2016, and terms of construction of other stations are being discussed.

https://urldefense.proofpoint.com/v2/url?u=http-3A__news.am_eng_news_328766.html&d=DQIBaQ&c=clK7kQUTWtAVEOVIgvi0NU5BOUHhpN0H8p7CSfnc_gI&r=LVw5zH6C4LHpVQcGEdVcrQ&m=d2-rXlMiSiNoxUwTBN283ej2Rxs5gBQSHLwOMYDtho4&s=P4FTR0gZV6a9nlI8nmxwNhTI8LEA10SbzwqgIATNVOA&e=

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

«Ռուսական նախագծի» նոր սցենարը

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Մեկնաբանություն - 24 Մայիսի 2016,


Երբեմն թվում է, որ Հարավային Կովկասը միջազգային պլանում մոռացված ու կոնսերվացված շրջան է, սակայն ժամանակ առ ժամանակ այստեղ տեղի են ունենում պատերազմներ, ընդ որում՝ խոշոր տերությունների մասնակցությամբ: Ժամանակն է պարզել, թե որն է միջազգային հանրության նպատակն այս շրջանի հանդեպ:

Այս խնդրի շրջանակներում անհրաժեշտ է դիտարկել վերջին տարիների իրադարձությունները, գործընթացներն ու միտումները: Արտաքին քաղաքականությունն, իհարկե, սերտ կապված է ներքին խնդիրների հետ, եւ Հայաստանի ներկայիս քաղաքական ղեկավարության էությունն ու ոճն երեւակվում են արտաքին քաղաքականության վրա: 2008-2012 թթ. Արտաքին քաղաքականության մեջ որեւէ հատկանշական բան չի կատարվել:

Հիմնականում տեղի են ունեցել ճշտումներ պայմանագրերում եւ Ռուսաստանի ու ՀԱՊԿ-ի հետ հարաբերություններում: Քիչ բան է փոխվել պայմանագրային բազայում, նկատելի առաջխաղացում չի եղել Արեւմուտքի հետ հարաբերություններում ու Մերձավոր Արեւելքում, չեն եղել որեւէ «հայտեր» նոր նախագահի ու նոր նշանակված արտաքին գործերի նախարարի կողմից, անվտանգության ու արտաքին քաղաքականության ասպարեզում:

Հայաստանը շարունակել է ԱՄՆ-ի ու Եվրոպական միության կողմից մարտահրավերների արձագանքման քաղաքականությունը, որոնք կոշտ չեն եղել, նույնիսկ նախագահի ընտրության կապակցությամբ: 2008-2012 թթ. փորձել են խաղարկել այն, ինչն արդեն մշակված է եղել նախորդ տարիներին:

Վրաստանի դեմ հաղթանակից ոգեշնչված Ռուսաստանը որոշեց, որ ժամանակն է ուժեղացնել ճնշումը Հարավային Կովկասի վրա եւ ցուցադրել Ադրբեջանի ու Հայաստանի վրա հավասար ազդելու ընդունակությունը: 2014-ին ու 2015-ին ռուսները զգացին, որ ԱՄՆ-ն փորձում է օգտվել Հարավային Կովկասից՝ որպես ռեզերվային շրջան ու վերադարձնել իր ներկայությունն ու ազդեցությունը:
Ռուսները սկսեցին շտապել, բայց պետք էր շահագրգռել շրջանի երկրներից մեկին, նախեւառաջ Ադրբեջանին, ագրեսիայի ուղղությամբ: Անհրաժեշտ էր Ադրբեջանին հստակ ու որոշակի ցույց տալ, որ ԱՄՆ-ի, ՆԱՏՕ-ի ու Եվրամիության հետ Հայաստանի մերձեցումը կհանգեցնի Ադրբեջանի հեռանկարների կորստին:

Ռուսաստանը ձեռնարկեց հնարավոր ամեն ինչ Ադրբեջանին պատերազմի մղելու համար, որպեսզի ԱՄՆ-ին բացառի Հարավային Կովկասի խաղից: Պատերազմում պարտված Հայաստանը կդառնար բացառապես Ռուսաստանի վասալը եւ Ռուսաստանի քմահաճույքով կհամաձայնվեր Ղարաբաղը զիջել Ադրբեջանին: Եթե Հայաստանը կարողանար չպարտվել պատերազմը, Հայաստանի մերձեցումն Արեւմուտքին ակնհայտ կդառնար:

Քառօրյա պատերազմը Ռուսաստանի էքսպերիմենտն էր, եւ հիմա ռուսները մեծ շփոթվածության մեջ են, բայց նրանք երբեք չեն հանձնվում եւ պատրաստում են այս էքսպերիմենտի շարունակությունը, այսինքն՝ պատերազմի: Միայն պատերազմը կարող է բացառել ԱՄՆ-ի մուտքը շրջան:

Հայաստանի քաղաքական ու ռազմական ղեկավարությունը էական հետեւություններ չարեց ու կրկին հայտնվեց Մոսկվայում, պրո-ռուսական ֆորումում «քննարկելով» անվտանգության հարցեր: Դա խոշոր պատմական պարտության շարունակությունն է: Արդյոք ժամանակը չէ ասել ճշմարտությունը:

Ռուսաստանի նախագահի մոտ մշակվել է Ղարաբաղն Ադրբեջանին վերադարձնելու լիովին անհամարժեք «ռուսական նախագիծը», ինչը հանգեցնելու է ոչ միայն Ղարաբաղի հայ բնակչության վերացմանը, այլեւ հայ ազգի պատմական հեռանկարի կորստին:

Ղարաբաղյան «կարգավորման» «ռուսական նախագիծը» զգալի չափով կողմնորոշված ու կապված է Թուրքիայի քաղաքական հավակնություններին, որը Ռուսաստանը փորձել է բավարարել հայկական շահերի հաշվին:

Սեւծովյան-կովկասյան շրջանում երրորդ ուժի ի հայտ գալը, ԱՄՆ-ի ռազմական ներկայության ուժեղացումը, այդ ծրագրերին շրջանի պետությունների ներգրավումը հանգեցրին նրան, որ Ռուսաստանն ու Թուրքիան փորձեցին դաշինք ստեղծել:

Այս դաշինքը ավելի շուտ վիրտուալ է, քան իրական, սակայն նույնիսկ այս դեպքում Հայաստանի համար լուրջ սպառնալիք է առաջանում: Եվրասիայում ազդեցության ոլորտների ու գործառույթների բաժանման հարցում Ռուսաստանի ու Թուրքիայի միջեւ նույնիսկ ժամանակավոր համաձայնության դեպքում Հայաստանին տեղ չի մնում աշխարհքաղաքական դասավորության մեջ:

Սակայն նման համաձայնություններ ժամանակակից ռազմավարությունների ու շահերի պայմաններում չեն կարող լինել: Հայաստանի քաղաքական ղեկավարությունը «ռուսական նախագծի» ծավալման սկզբից հասկանում էր, որ չի կարող համաձայնվել այդ ծրագրերին, սակայն հույս էր դնում խնդրի սպառման վրա, առանց Ռուսաստանի հետ հարաբերության վատացման: Դա հենց այդպես էլ եղավ, բայց այլ սցենարով:

Հայաստանի ղեկավարությունը ստիպված էր կտրուկ հրաժարվել այդ «պլանից», համենայնդեպս այս փուլում: Ռուսները համոզվեցին, որ այդ նախագիծն իրական չէ եւ որոշեցին այն չշարունակել, քանի որ ցանկացած ելքի դեպքում կմնա Ռուսաստանի հանդեպ հայ ժողովրդի ատելությունն ու թշնամանքը: Դա բացարձակապես չի համապատասխանում Ռուսաստանի ոչ մարտավարական, ոչ էլ ռազմավարական ծրագրերին:

Խնդիրն այն է, որ հայկական ղեկավարության եւ հայ հասարակության շատ խմբերի պահվածքը բավական երկար ու համոզիչ ազդանշաններ է ուղարկում կապիտուլյացիայի պատրաստակամության վերաբերյալ, հրաժարվելով հայ ազգին Ղարաբաղի պատկանելությունից:

Սակայն Հայաստանի քաղաքական ղեկավարությունը համոզվեց, որ Հայաստանը եւ Ղարաբաղը, ներառյալ Ղարաբաղի ղեկավարությունը, ոչ մի դեպքում չեն ընդունի ազգային աղետի այդ նախագիծը:
Միեւնույն ժամանակ, խնդիրը նույնիսկ Ռուսատանի փորձերը չեն: Խնդիրն այն է, որ Հայաստանի ղեկավարությունը համոզված է, որ անհրաժեշտ է հանձնել հարթավայրային Ղարաբաղը հակառակորդին, եւ այլ անթույլատրելի զիջումներ: Դրանում ավելի մեծ սպառնալիք կա, քան ռուս քաղաքական գործիչների քաղաքական արկածախնդրություններում:

Դրա հետ մեկտեղ, հենց այդ ժամանակահատվածում են խորը հակասություներ դրսեւորվել ոչ միայն Թուրքիայի եւ ԱՄՆ-ի, այլ նաեւ Թուրքիայի եւ Ռուսաստանի միջեւ: Թուրքիան եւ Ռուսաստանը լուրջ հակասություններ ունեն տարածաշրջանային քաղաքականությունում եւ փոխզիջումների չեն ձգտում Կովկասում, Ղրիմում, Կենտրոնական Ասիայում եւ Պովոլժիեում հանգուցային եւ երկրորդական հարցերից ոչ մեկում:

Թուրքիան եւ Ռուսաստանը չափից շատ տնտեսական եւ քաղաքական ռեսուրսներ են ծախսել այդ տարածաշրջաններում իրենց դիրքերի ամրապնդման համար, որպեսզի զիջումների գնան նույնիսկ մի շարք այլ խնդիրներում փոխադարձ շահերի առկայության պայմաններում:

Հայաստանում եւ սփյուռքում համոզվել են, որ տեսանելի հեռանկարում (առավել եւս ավելի երկար հեռանկարում) ռուս-թուրքական դաշինքի ստեղծման ոչ մի սպասում չկա: Պետք է ասել, որ ամերիկացիներն ու եվրոպացիները համոզվել են դրանում, որոնք Թուրքիային սկսել են վերաբերվել՝ հաշվի առնելով հարաբերական մեկուսացման ուժեղացման գործոնը:

Ոչ մի կասկած չկա, որ Հայաստանը շահագրգռված չէ Ռուսաստանի եւ Թուրքիայի առճակատմամբ, ինչը, անկասկած, կբարդացնի Հայաստանի դրությունը տարածաշրջանում, սակայն թուրք-ռուսական դաշինքի ստեղծումն էլ չի համապատասպանում նրա շահերին:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....2fmofHq4.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

24 / 05 / 2016
ԻՊ-ը Սիրիայում հնարավոր է ռուսական չորս ուղղաթիռ ոչնչացրած լինի. «Ստրատֆոր» (ֆոտո)

http://times.am/?p=172415&l=am

«Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման զինյալները Սիրիայում ռուսական ավիաբազայի ուղղությամբ հրետանային կրակահերթերի միջոցով հնարավոր է ոչնչացրել են ռուսական հարվածային 4 ուղղաթիռ՝ Մի-24, ինչպես նաև մեկ Միգ-25 ինքնաթիռ:
Այս մասին հայտարարել է ամերիկյան «Ստրատֆոր» հետազոտական կենտրոնը՝ հղում կատարելով արբանյակային լուսանկարներին, հայտնում է life.ru-ն:
Նշվում է, որ խոսքը Հոմս նահանգում գտնվող ավիաբազայի մասին է՝ Պալմիրա քաղաքից ոչ հեռու: Կենտրոնը հրապարակել է ասվածն ապացուցող արբանյակային լուսանկարները, որոնք թվագրված են մայիսի 14 և մայիսի 17:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Syria conflict: IS 'destroyed helicopters' at Russian base
24 May 2016

http://www.bbc.com/news/world-middle-east-36368346

New satellite imagery appears to reveal extensive damage to a strategically significant airbase in central Syria used by Russian forces after a reported attack by so-called Islamic State (IS).
Four helicopters and 20 lorries were destroyed in a series of fires inside the T4 base last week, the images from intelligence company Stratfor suggest.
The cause of the fires is unconfirmed.
The Russian military has denied reports that it had lost helicopters at the base as a result of an IS attack.
Why is there a war in Syria?
What is Islamic State?
A news agency linked to IS, Amaq, was the first to report the incident, without saying what had caused the fires, says BBC Arabic Syria correspondent Rami Ruhayem.
"Burning of four Russian attack helicopters and 20 trucks loaded with missiles inside T4 airport in eastern Homs [province] as a result of a nearby fire," it said in an urgent report, leading to speculation that it could have been accidental.
On the same day, IS released an image it said showed one of its fighters firing Grad rockets at T4, also known as Tiyas.
'Not an accident'
"What the imagery tells us is that first of all this was not an accidental explosion, as some of the rumours kept saying," Stratfor military analyst Sim Tack said.
"It shows very clearly that there are several different sources of explosions across the airport, and it shows that the Russians took a quite a bad hit.
Stratfor satellite image of damaged T4 baseImage copyrightSTRATFOR
"An entire combat helicopter unit was wiped out - four helicopters in total - as well as some damage to some of the Syrian planes on the airport, and also very notably a logistic depot, likely one that was being used to supply those specific combat helicopters."
Mr Tack described Amaq's account as "very accurate", and suggested the helicopters and depot were destroyed by IS attacks.
He said it was unclear why IS had not officially said it had caused the destruction.
"In the past IS has claimed similar attacks, they have even videotaped the attacks themselves.
"In this case, we haven't seen any of those materials come out yet. One possibility is that by making the statement they were intending to claim it while not necessarily phrasing it that way."
Russian ministry of defence spokesman Igor Konashenkov insisted that "all Russian combat helicopters in Syrian Arab Republic continue their mission to destroy terrorists. There are no losses among the personnel".
He said the base had been damaged as a result of fighting between IS militants and Syrian army months before Russian military deployment there.
Map showing location of T4 base in Syria
The area where the airbase is located is strategically significant, Rami Ruhayem says.
The province of Homs stretches out into the Syrian desert towards Raqqa, the capital of the "caliphate" proclaimed by IS in 2014, and Deir al-Zour, on the way to the border with Iraq, he notes.
As it tries to shake the government's grip on Homs, IS is facing a diverse range of factions on the ground.
A Kurdish-Arab alliance has announced the launch of a military campaign against IS north of Raqaa.
"With the participation of all SDF [Syrian Democratic Forces] units, we start this operation to liberate northern Raqaa" province, the SDF said on Twitter, quoting Kurdish commander Rojda Felat.
The assault will be supported by air strikes from the US-led coalition bombing IS in Iraq and Syria, it added.
The Iranian Al-Alam news website carried reports earlier this month that "Syrian allied forces" had cut off IS supply lines between Raqqa and Homs by taking over four hills overlooking the Shaer gas fields held by IS.
But Mr Tack counters that IS supply lines to Raqqa are holding.
"The regime and the Russians are facing notable challenges in trying to disconnect those two.
"Right now though, the emphasis seems to be more on moving towards Deir al-Zour rather than messing with Raqqa."