Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

ՆՈՐԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՄԱՐՏԱԿԱՆ ՊԱՏՐԱՍՏՈՒԹՅԱՆ ԾՐԱԳՐՈՒՄ


Հարցազրույց ՀՀ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ, գեներալ-լեյտենանտ ՀԱՅԿԱԶ ԲԱՂՄԱՆՅԱՆԻ հետ

-Պարոն գեներալ-լեյտենանտ, ձմեռային ուսումնական փուլի «թեժ» ժամանակաշրջանը մոտենում է ավարտին: Մարտական պատրաստության ծրագրով նախատեսված և իրականացված միջոցառումներից որո՞նք են առավել ուշագրավ` արդյունքների տեսանկյունից:

- Մարտական պատրաստության ծրագրով նախատեսված և իրականացվող միջոցառումներից առավել ուշագրավ են ՄՊ պլանով նախատեսված և ԶՈՒ բոլոր օղակներում անցկացվող գործնական պարապմունքները, զորավարժությունները, շտաբային մարզումները, դաշտային ելքերը, ինչպես նաև՝ հրամանատարական պատրաստությունը՝ ամբողջությամբ, որոնց արդյունքները տեսանելի են:

- Վերջին տարիներին ի՞նչն է փոխվել ՀՀ ԶՈՒ մարտական պատրաստության ծրագրում: Ինչպե՞ս է կազմակերպվում նոր զինատեսակների յուրացման և մասնագետների պատրաստման գործընթացը:

- Վերջին երկու տարվա ընթացքում հատուկ ուշադրություն է դարձվում ԶՈՒ հրամանատարական կազմի պատրաստության գործընթացին: Հատկապես կարևորվում է ձեռք բերված ժամանակակից սպառազինությանը և ռազմական տեխնիկային տիրապետելուն ուղղված խորացված մասնագիտական հավաքների անցկացումը: Ըստ իրականացված ծրագրային փոփոխությունների՝ գործնական պարապմունքների գերակշիռ մասն անցկացվում է գիշերային պայմաններում:

- ՀՀ ԶՈՒ անձնակազմը հասցնո՞ւմ է յուրացնել նոր զինատեսակները: Ունե՞նք բավարար թվով մասնագետներ:

- Այո՛, իհարկե: ԶՈՒ բոլոր ուսումնական զորամասերը համալրված են բանիմաց և գրագետ մասնագետ-սպաներով, որոնք էլ իրականացնում են կրտսեր մասնագետների պատրաստության գործընթացը՝ նոր սպառազինության և ռազմական տեխնիկայի նոր նմուշների յուրացման ուղղությամբ:

- Թշնամու անդադար սպառազինումը, նախահարձակ գործողությունների ակտիվացումը, նրա նենգ մարտավարությունը հաշվի առնելով` փոփոխվո՞ւմ է արդյոք ՀՀ ԶՈՒ մարտական պատրաստության ծրագիրը:

- Անշուշտ: Բանակը կենդանի օրգանիզմ է և զարգանում է նաև հակառակորդի սպառազինության տեսակները և մարտավարությունը հաշվի առնելով: Մարտական պատրաստության ուսուցումը ներկայիս ՄՊ ծրագրերով լիովին համապատասխանում է հակառակորդի կողմից հնարավոր գործողությունների դիմակայման և հակահարձակ գործողություններ իրականացնելու պահանջներին: Ծրագիրն անընդհատ վերանայվում է և ենթարկվում անհրաժեշտ փոփոխությունների:

- Վերջին տարիների ընթացքում ի՞նչ նորարարություններ են կիրառվել զորավարժությունների նախապատրաստման և անցկացման մեթոդաբանության մեջ: Ինչո՞վ են պայմանավորված դրանք:

- ԶՈՒ զարգացման տեմպից կախված՝ վերջին տարիներին փոփոխություններ են տեղի ունեցել զորավարժությունների անցկացման գործընթացում, պարբերաբար կիրառվում են նորարարություններ՝ պայմանավորված մեր հակառակորդի հավանական գործողությունների բնույթով:

- Ուսումնասիրվո՞ւմ է արդյոք այլ երկրների բանակներում մարտական պատրաստության փորձը: Ի՞նչը և ումի՞ց է արժանի ընդօրինակման: Ուսումնասիրվո՞ւմ է արդյոք Արցախյան պատերազմի փորձը:

- Այո՛, իհարկե: 1992թ. կազմավորված հայկական բանակը բնականաբար օգտվում է նախկին խորհրդային բանակի հարուստ փորձից, ինչպես նաև Արցախյան ազատամարտում կուտակված փորձից: Ուսումնասիրվում են նաև արտասահմանյան գերտերությունների մարտավարական բացառիկ տարրեր:

- Ի՞նչ ուղղությամբ է զարգանում բանակի ուսումնանյութական բազան: Ի՞նչ է փոխվել վերջին տարիներին:

-Բանակի ուսումնանյութական բազան ներկայումս գտնվում է արդիականացման փուլում: Բացի ստացիոնար ուսումնանյութական բազայից, ՀՀ զինված ուժերում այսօր կիրառվում է նաև վաշտային կրովի ուսումնանյութական բազա: Հարկ է նշել, որ ԶՈՒ ուսումնանյութական բազան զարգանում է ՀՀ ԶՈՒ հեռանկարային պլանի համաձայն:

-Ներկայացրեք, խնդրեմ, համաբանակային մասնագիտական մրցույթների ընթացքը:

-Այս տարի առաջին անգամ Երևանում անցկացվեց ԱՊՀ անդամ պետությունների ԶՈՒ ազատ ոճի ըմբշամարտի առաջնություն. ՀՀ զինված ուժերը ներկայացնում էին 7 մարզիկ-զինծառայողներ, որոնցից 5-ը դարձան առաջնության ոսկե, իսկ 1-ը՝ արծաթե մեդալակիր. թիմային և անհատական հաշվարկով գրավեցինք պատվավոր առաջին տեղը:

Բացի այս՝ ՀՀ զինված ուժերի հավաքականը ամեն տարի մասնակցում է «Վարչապետի գավաթ» ֆուտբոլային մրցաշարին, որի արդյունքներով ևս զբաղեցրել ենք առաջատար դիրք. անցկացված չորս մրցաշարերում 3 անգամ նվաճել ենք մրցանակային առաջին տեղը:

ՀՀ զինված ուժերը մասնակցում են նաև ԱՊՀ անդամ պետությունների զինված ուժերի միջև կազմակերպվող բոլոր մրցաշարերին, որոնց ընթացքում ևս գրանցում ենք լավագույն արդյունքներ: Ի դեպ, այս շրջանակներում իրականացվող ԱՊՀ անդամ պետությունների ամենամյա սպարտակիադան այս տարի վերափոխվեց առանձին մարզաձևերի մրցաշարերի: Ամեն տարի անցկացվում է նաև ՀՀ ԶՈՒ համաբանակային սպարտակիադա, որի արդյունքներով մրցանակային պատվավոր տեղեր են զբաղեցնում ԶՈՒ տարբեր զորամասեր, ստորաբաժանումներ: Ամեն տարի անցկացվում են նաև մասնագիտական մրցույթներ, մասնավորապես՝ «Լավագույն ՀՄՄ- 1,2», «Լավագույն տանկիստ» մրցույթը՝ մոտոհրաձիգների համար, «Կրակային վահան» մրցույթը՝ հրետանավորների, «Լավագույն ԻՍ դասակ» մրցույթը՝ ԻՍ ստորաբաժանումների համար, ինչպես նաև մասնագիտական մրցույթներ ՀՕՊ զորքերի, ավիացիայի և հետախուզական ստորաբաժանումների համար:

-Պարո՛ն գեներալ, ինչպե՞ս կարելի է բնութագրել իրավիճակն առաջնագծում` «դիպուկահարների՞ պատերազմ», «դիվերսիո՞ն պատերազմ», թե՞ այլ բնորոշում:

- Իրավիճակն առաջնագծում թելադրվում է մեր կողմից, սակայն հաճախ լինում են հակառակորդի կողմից հրադադարի խախտման դեպքեր, որոնք մեր կողմից անպայման ստանում են արժանի պատասխան: Ինչ վերաբերում է դիպուկահարների կամ դիվերսիոն հակազդեցությանը, ապա նշեմ, որ մեր դիպուկահարները (որոնք այսօր պատրաստվում են դիպուկահարների դպրոցում) արժանիորեն հակազդում են հակառակորդի դիպուկահարների ցանկացած գործողությանը: Իսկ ՀՀ պետական սահմանը խախտող դիվերսիոն հետախուզական բոլոր խմբերը ժամանակին հայտնաբերվում և վնասազերծվում են:

- Վերջին տարիներին ի՞նչ է փոխվել զինծառայողների կենցաղային պայմանների բարելավման, սննդի, հանդերձանքի ապահովման ու կազմակերպման գործում:

-ԶՈՒ զինծառայողների կենցաղային պայմաններն օրեցօր բարելավվում են. զորամասում հայ զինվորի համար այսօր ստեղծված են բոլոր պայմանները՝ ծառայությունը որակով և ճիշտ կազմակերպելու համար. կացարաններում կան մարզական անկյուններ, բաղնիք-լվացարանային պայմանները բարելավված են, գործում են ակումբները, կան գրադարաններ, կազմակերպվում են կինոդիտումներ, տարբեր ստեղծագործական խմբակներ, համերգներ և այլն:

Բացի այդ, ԶՈՒ կապիտալ շինարարության ծրագրով կառուցվում են բազմաբնակարան շենքեր, որոնցում բնակարաններ են հատկացվում զինծառայողներին:

ՍԱՄՎԵԼ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
մայոր

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

ԿԱՆՈՆԱԳԻՐՔԸ ԳՐՎԱԾ Է ԱՐՅՈՒՆՈՎ


n զորամասում մայիսի 15-ին և Վ.Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում հունիսի 1-ին կատարված ողբերգությունների մանրամասները պետք է իմանան բոլոր զինծառայողները: Լավ կլիներ, որ իմանային նաև բոլոր դեռահասներն ու պատանիները, քանզի դեպքը ցայտուն օրինակ է, թե ինչպես «չեղած բանից» փորձանք է ծնվում` կործանելով մարդկային կյանքեր:

Ծառայողական քննությամբ պարզվել է, որ մայիսի 15-ին, ժամը 15:00-ի սահմաններում պահակապետի հանձնարարությամբ ժամապահի պարտականությունները կրկնելու նպատակով պահակատան տարածքի ծխարանում նստած են եղել արթուն հերթափոխի պահակայիններ, պարտադիր ժամկետային զինծառայողներ՝ շարքայիններ Ա.Պետրոսյանը, Հ.Սարգսյանը, Հ.Մարգարյանը և հանգստացող հերթափոխից` շարքային Լ.Ստեփանյանը:

Պահակապետը հանձնարարություններ տալուց հետո` ժամը 15:10-ի սահմաններում, իր փոխարեն պահակատանը թողնելով պահակապետի օգնական, սերժանտ Գ.Հարությունյանին, գնացել է պահակակետերն ստուգելու: Պահակատան մուտքի մոտ կարգված ժամապահ շարքային Դ.Խաչատրյանը հայելու մեջ նայել է իր դեմքի բշտիկներին: Այդ պահին շարքային Լ.Ստեփանյանը նրան հեգնանքով ասել է. «Ի՞նչ ես պզուկներդ տրաքացնում հայելու վրա, ա՛յ պզուկոտ»: Շարքային Դ.Խաչատրյանը նրան պատասխանել է, որ իր հետ նման տոնով չխոսի: Այնուհետև շարքային Լ.Ստեփանյանը շարքային Դ.Խաչատրյանի հասցեին ուղղել է նրա պատիվն ու արժանապատվությունը վիրավորող սեռական բնույթի հայհոյանքներ: Վերջինս էլ նույնատիպ հայհոյանքներով պատասխանել է նրան, երկու անգամ քար շպրտել շարքային Լ.Ստեփանյանի ուղղությամբ ու նորից զգուշացրել, որ իր հետ նման տոնով չխոսի: Երբ շարքային Լ.Ստեփանյանը շարունակել է անձնական վիրավորանք հասցնել ժամապահին, վերջինս ինքնաձիգը հանել է պահպանակից, լիցքավորել և նշան է բռնել ծխարանում նստածների ուղղությամբ: Այդ ժամանակ շարքային Լ.Ստեփանյանն ասել է. «Դու չես կարող կրակել, ով չկրակի…» ու դարձյալ սեռական բնույթի հայհոյանքներ է արել նրա հասցեին:

Շարքային Դ.Խաչատրյանն ինքնաձիգն իջեցրել է գոտկատեղի մասում` փողն ուղղված պահելով ծխարանում նստածների ուղղությամբ և արձակել կրակոց, որի հետևանքով շարքային Հ.Սարգսյանը գլխի շրջանում ստացել է ծանր վիրավորում, իսկ շարքային Լ.Ստեփանյանը` մահացու վիրավորում: Վիրավորի և մահացածի վիճակից սարսափած` ծխարանում գտնվող մյուս երկու պահակայինները փախել են:

Կրակոցի ձայն լսելով` պահակատնից դուրս է վազել պահակապետի օգնականը և ժամապահից վերցնելով ինքնաձիգը` դրել գետնին: Այնուհետև շարքային Հ.Սարգսյանին անմիջապես հասցրել են Նոյեմբերյանի քաղաքացիական հիվանդանոց, որտեղ առաջին բուժօգնություն ստանալուց հետո նա տեղափոխվել է Երևան` ՊՆ կենտրոնական կլինիկական զինվորական հոսպիտալ: Մայիսի 31-ին հոսպիտալի պետ Արամ Ասատրյանը լրատվամիջոցներին տեղեկացրել է, որ նա կոմայից դուրս է եկել, չի կարողանում խոսել, բայց շարժումներով հարցերին պատասխանում է: Չի բացառվում, որ Հ.Սարգսյանը հաշմանդամ դառնա, քանի որ նրա մարմնի ձախ կողմը կաթվածահար վիճակում է:

Այսպիսով, միջադեպի հետևանքով մի զինվոր զոհվեց, մեկը դարձավ «կեսմարդ», իսկ մյուսին` սպասում է երկարատև ազատազրկումը:

ՀՀ ՊՆ Վ.Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտից հունիսի 1-ին, ժամը 21:40-ի սահմաններում, հեռախոսագիր է ստացվել այն մասին, որ նույն օրը, ժամը 21:05-ի սահմաններում, պահակակետի հերթափոխի ժամանակ 3-րդ կուրսի կուրսանտ, պահակային Արմեն Վլադիկի Մելքումյանն իրեն ամրակցված ինքնաձիգով կրակոց է արձակել պահակադիր, նույն կուրսի կուրսանտ Սիփան Գագիկի Մովսիսյանի ուղղությամբ՝ վերջինիս պատճառելով հրազենային վիրավորում:

Նույն օրը «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» բժշկական կենտրոն «հեմոռագիկ տրավմատիկ շոկ, կրծքավանդակի աջ կեսի թափանցող միջանցիկ հրազենային վիրավորում, հեմոթորոքս» ախտորոշմամբ ընդունված Սիփան Մովսիսյանը ժամը 22:20-ի սահմաններում մահացել է:

Փաստի առթիվ ՀՀ ՊՆ քննչական ծառայությունում ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի 1-ին մասով (Սպանություն) հարուցվել է քրեական գործ, կատարվել են քննչական անհետաձգելի գործողություններ, նշանակվել է Սիփան Մովսիսյանի դիակի դատաբժշկական փորձաքննություն:

Քրեական գործի նախաքննության ընթացքում ձեռք բերված նախնական տվյալների համաձայն՝ հերթափոխի ժամանակ Արմեն Մելքումյանի և Սիփան Մովսիսյանի միջև առաջացած վիճաբանության ընթացքում հնչել են փոխադարձ հայհոյանքներ, իսկ Սիփան Մովսիսյանի կողմից չկրակողի հասցեին հնչեցված հայհոյանքից անմիջապես հետո, Արմեն Մելքումյանը մենահատ կրակոց է արձակել նրա ուղղությամբ և պատճառել հրազենային մարմնական վնասվածք:

Արմեն Վլադիկի Մելքումյանը ձերբակալված է, քրեական գործի նախաքննությունը շարունակվում է:

Վ.Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում տեղի ունեցած ողբերգության կապակցությամբ շտապ խորհրդակցություն է հրավիրել ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը: ՀՀ նախարարի մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանի հաղորդմամբ, խորհրդակցությանը մասնակցել են ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ պետը, փոխնախարարներ, ՀՀ ՊՆ, ԶՈՒ և ԶՈՒ ԳՇ վարչությունների պետերը:

Անդրադառնալով միջադեպին` Սեյրան Օհանյանը մասնավորապես ասել է. «Սա մեզ համար չափազանց մեծ ցավ է, կրկնակի ցավ ու կրկնակի ողբերգություն, քանի որ այն տեղի է ունեցել ապագա սպաների կրթական հաստատությունում: Մեզ համար անթույլատրելի են նման երեւույթները: Ցանկացած կերպ դրանք պետք է արմատախիլ արվեն ԶՈՒ-ից: Նման ոչ մի դեպք չպետք է անպատիժ մնա»: Նա հանձնարարել է իրականացնել ծառայողական մանրազնին քննություն եւ պատժել բոլոր մեղավորներին:

Համարյա նույն «սցենարով» կատարված այս երկու սպանությունների հիման վրա, թերևս, կարելի է որոշ ընդհանրացումներ անել և առանձնացնել դրանց երկու հիմնական պատճառ:

Առաջինը պահակային ծառայություն իրականացնող զինծառայողների անլուրջ վերաբերմունքն է ծառայության նկատմամբ, սեփական պատասխանատվությունը չգիտակցելը, ՀՀ ԶՈՒ կայազորային ու պահակային ծառայության կանոնագրքի դրույթները խորությամբ չըմբռնելը: Հակառակ դեպքում, նրանք կիմանային, որ «ժամապահը կատարում է մարտական առաջադրանք» (հոդված 95), և որ «յուրաքանչյուր զինծառայող պարտավոր է աջակցել կայազորային և պահակային ծառայություն կատարող անձանց» (հոդված 9), և ոչ թե խանգարել: Կիմանային, որ «ժամապահի իրավունքներն ու անձնական արժանապատվությունը առանձնակի պահպանվում են օրենքով» (հոդված 180), հետևաբար, ժամապահին հայհոյելը օրենքի կոպիտ խախտում է: Կիմանային, որ «ժամապահը պարտավոր է ոչնչով չհրապուրվել» (հոդված 183), և որ արգելվում է խոսել ու «փամփուշտն անհարկի մտցնել փամփշտանոց» (հոդված 185): Իսկ «առանց նախազգուշացնելու զենք կիրառել պարտավոր է իր կամ իր պահպանած օբյեկտի վրա բացահայտ հարձակման դեպքում» (հոդված 186): Յուրաքանչյուր զինծառայող այս դեպքերից պետք է հետևություն անի՝ կանոնագրքի դրույթների խախտումը վտանգավոր է իր իսկ կյանքի համար, և որ, ճիշտ է ասված, «կանոնագիրքը գրված է արյունով»:

Դե, իսկ ողբերգության երկրորդ հիմնական պատճառը հայհոյելու եղկելի սովորությունն է, որը լայնորեն տարածված է առհասարակ տղամարդկանց շրջանում, դեռահասների և պատանիների մեջ` ավելի շատ: Անհարկի հայհոյելը, գռեհկախոսելը համարվում է «տղամարդկության» դրսևորում, եթե միայն շրջապատում իգական սեռի ներկայացուցիչ չկա: Ոմանք դա նույնիսկ համարում են զինվորականներին բնորոշ առանձնահատկություն (խորհրդային բանակից ժառանգած արատավոր երևույթ):

Մինչդեռ, եթե մենք հայոց բանակը խարսխում ենք ազգային արժեքների և քրիստոնեության վրա, ապա, ինչ խոսք, պետք է անվերապահորեն մերժենք հայհոյախոսությունը նույնիսկ որպես կատակի ձեւ, որովհետև բոլոր դեպքերում հայհոյելը ծանր մեղք է և հանցագործություն Աստծո առաջ: Պատահական չէ, որ, համաձայն մեր ազգային մտածելակերպի, անհատի հասցեին ուղղված հայհոյանքը համարվում է ծանր վիրավորանք: Չի կարելի հոգևոր այդ անառակությունը, ուրիշի արժանապատվությունը ոտնահարող այդ զենքը անհարկի օգտագործել, որովհետև դրանից ակամա հանցագործություն է ծնվում:

Հայհոյելը և առհասարակ գռեհկախոսելը արատավորում է ՀՀ ԶՈՒ զինծառայողի պատիվը. հայ զինվորը և հայ սպան պարտավոր են հարգալից վերաբերմունք ցուցաբերել զինվորական համազգեստի և այն կրող անձի նկատմամբ, արժևորել սեփական խոսքը, լինել զուսպ, քաղաքավարի, ասել է թե՝ օրինակելի:

Սիրելի՛ ծառայակիցներ, եկեք յուրաքանչյուրս մեր մտքից, լեզվից արմատախիլ անենք գռեհկաբանությունը` համարելով, որ դա էլ մի ջանք է մեր բանակն ավելի կարգապահ ու մարտունակ դարձնելու համար:

«ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐ»

[gegev]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ինչու Հայաստանում չեն սկսում նոր զենքի մասսայական արտադրություն կազմակերպել ստեղծելով այնպիսի հրացաններ, ավտոմատներ որոնք օպտիկական սարքերի միջոցով հնարավորություն են տալիս զինվորին կրակել առանց հակառակորդի դիտակետում հայտնվելու՝

այդ դեպքում հակառակորդը տեսնում է միայն մեր զինվորի հրացանի փողը, իսկ կրակող զինվորի համար հակառակորդը միշտ իր տեսադաշտում է:

Ներկա օպտիկական տեխնոլոգիաների համար դա շատ հասարակ բան է որը ստրատեգիական առավելություն կապահովի այդպիսի զենք կիրառող կողմի համար: Եւ այդպիսի զենքը շատ մեծ պահանջարկ կունենա աշխարհով մեկ:

Այդպիսի զենքի նմուշներ արդեն կան աշխարհում:

Ի վերջո կարելի արտադրել մի օպտիկական սարք` որի վրա դնեն / կպցնեն օրինակ՝ Կալաշնիկովի ավտոմատը:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ասկերանի դիրքապահները սահմանից այն կողմ գտնվողների նկատմամբ միշտ զսպողի դերում են
19:31 . 01/08
"Ասկերան" անվանումը պարսկերենից թարգմանաբար նշանակում է զորանոց: 19 տարի առաջ` 1993 թ., Արցախի ինքնապաշտպանական ուժերը կասեցրին թշնամու հարձակումն Աղդամից Ասկերանի շրջանի Քարագլուխ եւ Խարամորթ գյուղերի ուղղությամբ: Դրանով թշնամին ոչ միայն եկած ճամփով հետ շպրտվեց, այլեւ այդ գյուղերը վերջնականապես ազատագրվեցին: Մարտական գործողությունների այստեղ պատրաստ են ամեն օր ու ժամ: Ո՛չ պատերազմ, ո՛չ խաղաղություն իրավիճակը ղարաբաղա-ադրբեջանական սահմանագծին գրեթե ոչնչով չի տարբերվում պատերազմականից:
Ասկերանի դիրքերից ընդամենը 50 մետր այն կողմ հակառակորդի դիրքերն են, ու հեռադիտակ ամենեւին էլ պետք չէ, որպեսզի պարզ երեւան նրանց խրամատները: Մեր այցելության պահին ադրբեջանցի զինվորները բահը ձեռքներին հենց խրամատներ էին փորում: Նրանց անդորրն արցախյան կողմը չխախտեց: Բայցեւ չկա գեթ մեկ օր, որն անցնի առանց սահմանի մյուս կողմից կրակոցների: Սակայն տարբեր վայրերից եկած զինվորների համար գերխնդիրը մեկն է` սահմանից այն կողմ գտնվողների նկատմամբ միշտ լինել զսպողի դերում:

Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտն ավարտած, վաշտի հրամանատար, լեյտենանտ Զորանտ Արզումանյանն ասում է` թեեւ կրակոցներ կան, բայց բանակի պատրաստակամությունը բարձր է, ապա հավելում է` "Եթե վստահ չլինեի դրանում, այստեղ չէի լինի": Արզումանյանը նաեւ փաստում է` հակառակորդը հրադադարի ռեժիմը խախտում է, բայց պատասխան չի ստանում. "Մենք հրամանով ենք առաջնորդվում: Իրենք հրադադարի խախտում անում են, բայց մենք չենք անում":

Զինվորական կոնֆլիկտներից խուսափել, թերեւս, հնարավոր չէ, սակայն դրանց մասին չեն խոսում նույնիսկ հրամանատարների բացակայության ժամանակ: Սահմանը պահող զինվորի դիրքորոշումն այս հարցում կարծես թե նույն է. տարաձայնությունները փորձում են կարգավորել մարդկային լեզվով եւ օրենքի սահմաններում:

"Սկզբից, որ գալիս ես, չես համակերպվում, հետո ամեն օրվա ծառայությունդ թեթեւ ես տանում: Ես իմ դիրքում յուրաքանչյուրի վրա կարող եմ հույսս դնել: Ոչ մեկ չի փախչի, կողքս կկանգնի: Ծառայությունը ինձ պետք է հետագայում: Ես չեմ մտածում, որ ժամանակ եմ կորցնում, այս 2 տարին կյանքիս ընթացքում պետք է գալու",- ասաց Կրտսեր սերժանտ Ալեքսանյանը։

Ասկերանի դիրքերում ծառայող զինվորները վստահեցնում են, որ իրենց ապահով են զգում, իսկ ծառայությունն ընթանում է նորմալ հունով: Բայցեւ շեշտում են` դիրքերում չի կարող վտանգավոր չլինել, դիմացը հակառակորդն է: Իրենց ծառայության պայմանների մասին խոսելիս զինվորները "Երկիր մեդիային", համենայն դեպս, այդ պատասխանը տվեցին. "Մեզ համար ստեղծված են բոլոր պայմանները, եւ դրանք օրեցօր բարելավվում են":

Արցախի հարավ-արեւելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկում ենք՝ մարտական հերթապահության ավանում: Մինչեւ մարտական դիրքեր մեկնելը, զինծառայողը զորամասում 6 ամիս մարտական պատրաստություն է անցնում, ուսումնական օբյեկտների միջոցով ծանոթանում առաջնագծի ծառայությանը, որպեսզի հմտություններն ավելի կատարելագոծի, եւ դիրքերում խնդիրներ չառաջանան: Կարապետ Բաբայանը հաջորդ օրն առաջնագծում կանգնածներից մեկն է լինելու: Դիրքեր բարձրանում է արդեն 4-րդ անգամ: Խոստովանում է` չի զգացել, թե ինչպես են անցել իր ծառայության 20 ամիսները:

"Ամեն մեկին համախմբում է մի մեծ խնդիր, պարտք, որ պիտի հանձնենք մեր հայրենիքին: Մեր ընտանիքներն ենք պաշտպանում, բոլորս էլ հասկանում ենք դա",- նշեց Բաբայանը։

Գումարտակի հրամանատար, հրետանու գծով կապիտան Հակոբյանն իր զինվորներից գոհ է. այստեղ յուրաքանչյուրը գիտի՝ իրենից է կախված այն հողակտորի խաղաղությունը, որը պահպանելու խնդիրը հանձնարարված է իրեն: Իսկ երբ բանակի ուշադրության կենտրոնում իր մարտական պատրաստության բարձր մակարդակն է, հակառակորդի բազմիցս հնչեցրած սպառնալիքները եւ տարատեսակ այլ հայտարարությունները նրան չեն մտահոգում:

"Ուզում են՝ թող 2 միլիարդի տրամադրեն",- արձագանքեց Հակոբյանը՝ Մոսկվայի` Բաքվին վաճառած "Սմերչ" համակարգի մասին տեղեկատվությանը եւ հավելեց, որ Ռուսաստանը չպետք է այդպիսի բան աներ:

"Մենք ոչ մեկից չենք վախենում, պատրաստ ենք ցանկացած ոտնձգության: Ես կարող եմ մեր զինվորների փոխարեն էլ ասել, որ մենք ոչ մի բանից չենք վախենում: Հրամանատարները պատրաստ են, պատրաստ է նաեւ զինվորը",- նշեց Հակոբյանը։

"Մենք բանակի աչքերն ու ականջներն ենք". հենց այսպես են սովորաբար իրենց բնութագրում Պաշտպանության բանակի առանձին հետախուզական ստորաբաժանումներն ու զորամասերը: Հարություն Մանուկյանը ծառայության մեջ է արդեն 13 ամիս: Զորամասում մեր գտնվելու պահին նա ցուցադրական վարժություններ էր ներկայացնում իր հրամանատարներին: Ապա մեզ հպարտությամբ ասում է` ցանկացած հետախուզական ստորաբաժանման մասնակցում են ֆիզիկապես բարձր պատրաստվածություն ունեցող զինվորները, իսկ ինքը քաղաքացիական կյանքում ձեռնամարտով է զբաղվել:

"Ծառայությունս շատ լավ է անցնում, շատ ընկերասեր միջավայրում, բարձր մակարդակով, ինչպես որ հասու է հայ զինվորին: Ամեն ինչով ապահովված է զինվորը, կան որոշ թերություններ, ժամանակի ընթացքում շտկվում են",- ասաց Մանուկյանը։

Նրա խոսքով, հետախուզական ստորաբաժանումը բարձր է պահում բանակի մարտական ոգին, զինվորի մարտական հոգին էլ բարձր են պահում հրամանատարների խորհուրդները եւ նրանց անցած ուղուն ծանոթ լինելը: Ծառայության ընթացքում տարբեր ընտանիքների եւ տարբեր սովորույթների տեր երիտասարդների հետ ապրելը Հարությունի համար խնդիր չէ. կես խոսքից հասկանում են իրար:

Արցախի հարավային դարպասը պաշտպանող զորամասն ունի մեկ բան, որը հատուկ չէ շատերին՝ եկեղեցի - մատուռ: Ինչպես Հարությունը խոստովանեց, այն եւս զինվորին մեծ ուժ է տալիս, եւ շատ հաճախ մարտական դիրքեր բարձրանալուց առաջ զինվորը զորամասը հենց այստեղից է լքում:

Հ.Գ - Ասկերանի հենց այս զորամասում հրամանատար է նաեւ Արտակ Բուդաղյանը, որի եղբայրը սպանվել էր Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատրյանի տան մոտ տեղի ունեցած հրաձգության հետեւանքով: Մեր հեռուստաընկերությանը չհաջողվեց հանդիպել գնդապետին. արձակուրդում էր: Տեսախցիկից այն կողմ, լրագրողների հետ զրույցում, փոխգնդապետներ Գաբրիելյանը եւ Հարեյանը միայն դրական արտահայտվեցին նրա մասին: Ինչպես Գաբրիելյանը բնորոշեց՝ մարդկային լեզվով ինչ լավ արժանիք կա, դրանով կարելի է նրան բնութագրել: Բուդաղյանին որպես հրամանատար եւ որպես մարդ Հայաստանից եկած լրագրողների հետ հանդիպումներում բարձր գնահատեցին նաեւ Արցախի վարչապետը, փոխվարչապետը եւ պաշտպանության նախարարը:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Karabakh Armed Forces Claim Huge Weapons Acquisitions

July 31, 2013 - , by Joshua Kucera
The Bug Pit Armenia Nagorno Karabakh


Nagorno Karabakh's armed forces have been substantially strengthened by large deliveries of weaponry over the past two years, said the head of the armed forces of the breakaway territory, according to Radio Free Europe/Radio Liberty:

"We have never had a situation which we have now in terms of obtaining concrete weapons and military hardware,” their top commander, General Movses Hakobian, told a news conference in Stepanakert.

Hakobian said the arms acquisitions have been so extensive that the Karabakh Armenian military has difficulty storing them and plans to build a new arms depot for that purpose. He declined to specify the types of new weaponry delivered to it.

Providing no details is standard practice. Armenians, both in Yerevan and in Karabakh (which broke away from Azerbaijan after the collapse of the Soviet Union), tend to talk big about their military might but provide few details. Azerbaijan, on the other hand, loves to tout its weapons purchases, probably to the point of exaggeration.

(Incidentally, the most authoritative source of real data on arms sales and transfers is the database of the Stockholm International Peace Research Institute, which does a pretty complete (or, as complete as you can get) accounting of arms deals around the world. But remarkably, the database has absolutely no information on Karabakh, or the other ex-Soviet breakaway republics of Abkhazia, South Ossetia and Transniester, underscoring again what a black hole this part of the world is for verifiable information.)

I asked Emil Sanamyan, editor of Armenian Reporter and a good observer of military issues in the South Caucasus, what this might have been about, and he said that the armed forces of Armenia and Karabakh are so integrated that Armenia shipping arms to Karabakh is essentially an internal process:

Since Armenia and Nagorno Karabakh essentially have one military force (just wearing slightly different patches), whatever Armenia gets is essentially what NK gets. The question of whether particular weapons systems are deployed in NK's territory or not is really not that important since stuff can always be moved around. And then some systems, like the S-300s or aircraft, don't have to be physically based in NK to provide NK with full coverage.

What does happen is that for purposes of international accounting via the CFE and the Vienna process, only the units based within Armenia proper can be inspected and even then there are limitations. So for example, Armenia has consistently declared only about 100+ tanks over the last decade, whereas at least as many if not more tanks participate in semi-annual exercises held in NK.

(Sanamyan adds that Azerbaijan uses its own tricks to evade CFE rules, by claiming that "a large number of their units are based on the territory that is in fact under Armenian control, so these units also fall outside any inspections regime.")

Anyway, that's all a long way of saying that we have no idea what the Karabakh forces actually got. But they seemed to turn up the rhetoric a notch, anyway, with the claim that they are bursting at the seams with weapons. (And his announcement was in the context of an allegedly "unprecedented meeting" of Armenian military leaders in Stepanakert.) Is there any fire to this smoke?

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Сегодня у Азербайджана меньше танков, чем в 1992 году

Азербайджанские СМИ, ссылаясь на Регистр обычных вооружений ООН, распространили интересные сведения о вооруженных силах этой республики. Согласно этим сведениям, за период 1992-2012 годов Азербайджан закупил в различных странах 321 танк, 264 боевых машин, 400 артиллерийских систем.

Признаться, мы не отслеживали системно приобретение Азербайджаном военной техники, однако у нас нет никаких оснований не доверять приведенным цифрам, подкрепленным авторитетом ООН. Вместе с тем, у нас есть сведения о вооружении, полученном Баку в наследство от Советского Союза, что позволяет провести сравнение между вооружением современного и двадцатилетней давности Азербайджана. Сразу же скажем, что этот нехитрый анализ, даже с учетом изменения качества имеющейся у Азербайджана военной техники, изрядно удивил нас, и именно об этом мы намерены рассказать читателю.

Итак, в 1991-1992 годах Азербайджан получил от СССР 436 танков, 947 ББМ (558 БМП и 389 БТР), 388 артиллерийских систем, 72 самолета, 28 вертолетов. Объективности ради надо указать, что из указанного количества танков необходимо вычислить 54, степень изношенности которых исключала возможность их восстановления и использования в боевых действиях. В таком же состоянии находились и примерно сто ББМ. Таким образом, в 1992 году у Азербайджана было 382 танка и примерно 850 ББМ. Также необходимо указать, что в число 72 самолетов Азербайджана входили и 24 военно-спортивные "спарки" чехословацкого производства l-29 и l-31. И хотя в годы агрессии против Республики Арцах Азербайджан, наряду с Миг-ами и Су использовал и "спарки", все же назвать их полноценными боевыми самолетами не получается.

Чтобы представить силу и мощь этого оружия, отметим, что в начале агрессии Азербайджана у Республики Арцах было 2 танка и 3 ББМ (2 БМП-1 и 1 БТР). Разницу подсчитать нетрудно, и мы это сделаем в конце данной статьи.

Мы не случайно сравниваем количество боевой техники Азербайджана и Республики Арцах, ибо до третьей декады мая 1992 года Арцах находился в полной блокаде и не имел возможности получить технику из Армении или другой страны. Это означает, что череда славных резонансных побед Армии обороны Республики Арцах (Тог, Сариншен, Малибеклу, Карадаглу, Ходжалу, Шуши, Лисогор, Бердзор…) были одержаны минимальными силами, с использованием в основном стрелкового оружия. Необходимо отметить, что о некоторых видах оружия (самолеты, вертолеты, ракетные системы залпового огня (РСЗО) "Град" и т.д.), применяемых Азербайджаном против Республики Арцах, наши бойцы могли только мечтать.

Отметим еще, что по части вооружения Армения также сильно уступала Азербайджану. Так, Армения получила в наследство от СССР 77 танков, 189 ББМ (150 БМП и 39 БТР), 157 артиллерийских систем, 2 самолета, 13 вертолетов. Как видим, ни о каком сравнении с вооружением Азербайджана и речи быть не могло. Результаты агрессии Азербайджана наглядно видны на карте, но в данном случае речь не об этом.

Только за два месяца (декабрь 1993 - январь 1994 годов) армянские бойцы отбили у противника (подбитыми и полностью исправными) 112 танков (в том числе – 87 Т-72 и 25 Т-55), 64 БМП 1 и 2, 16 РСЗО, 11 самоходных артиллерийских установок (САУ) и другую технику. Подчеркнем, речь идет об отбитой технике, кроме которой было подбито и уничтожено большое количество азербайджанской военной техники, оставшейся по ту сторону линии фронта.

В начале марта 1993 года в результате контрнаступления АО Республики Арцах по линии Левонарх - Талыш, бежавший в панике противник оставил на поле боя 41 танк (32 Т-55 и 9 Т-72), 11 БМП, 2 БТР, 8 РСЗО БМ-21, 1 САУ. Если приплюсовать к приведенным цифрам отбитую у врага технику в Шуши (5 танков, 2 БМП и и 2 БТР), в Ходжалу, Джангасане, Лисогоре, Бердзоре, Акне (Агдам), Варанде (Физули), Карвачаре, Джракане, Ковсакане,.. то становится понятным практически полное отсутствие у Азербайджана тяжелой военной техники во время попытки весеннего наступления 1994 года.

А теперь вернемся к опубликованным Регистром обычных вооружений ООН цифрам, согласно которым, начиная с 1992 года, Азербайджан приобрел 321 танк. Трудно сказать, какое количество этих танков было закуплено Азербайджаном после подписания соглашения о прекращении огня и прекращения агрессии. Но одна цифра нам известна точно: осенью 1993 года Азербайджан закупил у Украины 60 танков Т-55, подавляющая часть которых оказалась либо уничтоженной, либо по сей день исправно служит АО Республики Арцах.

Что еще закупил Азербайджан в процессе агрессии, нам точно неизвестно, но нет никаких сомнений: в те годы Азербайджан пытался компенсировать часть потерь за счет новых приобретений. Однако даже если исходить из достоверно известных цифр, то получается, что за все послевоенные годы Азербайджан приобрел не более 261 танка. Дальнейший подсчет сложностей не представляет: из 442 танков (382+60), имеющихся на вооружении Азербайджана в годы агрессии, было уничтожено и отнято армянскими бойцами свыше 70%, то есть к маю 1994 года у этой республики было не более 120 танков. Прибавим к ним закупленные уже после войны 261 танк, и получим цифру 381, на один танк меньше, чем в 1992 году. И это если считать, что все азербайджанские танки находятся в рабочем состоянии, в чем у нас есть самые серьезные основания для сомнений.

Но, может Азербайджан, убедившись в малой эффективности танков в горных условиях, укрепляет другие рода войск? Простой анализ показывает, что это не так. Так, мы уже знаем, что в 1992 году у Азербайджана было 72 учебных и боевых самолета, из которых 28 были подбиты армянскими бойцами. Еще один самолет - Су-25, взлетев в Азербайджане, сбросил бомбы и ракеты на "своих" и прилетел в Ереван. Согласно данным Регистра обычных вооружений ООН, за послевоенные годы Азербайджан закупил 64 учебных и боевых самолета. Прибавив их к оставшимся от войны сорока трем, и вычтя три разбившихся во время учебных полетов самолета, получим цифру 104, из которых не менее тридцати являются "спарками" различных модификаций, в основном чешского производства тридцатилетнего и более возраста. Понятно, что с учетом на несколько порядков возросшей мощи армянской ПВО, эти самолеты в случае начала боевых действий превратятся в летающие гробы.

Что касается вертолетов, то их у Азербайджана в 1992 году было 28 единиц, 16 из которых были сбиты армянскими бойцами. Еще два вертолета, в одном из которых был главный угонщик вертолетов у Советской армии, потерпели крушение. Таким образом, у Азербайджана в мае 1994 года оставалось 10 вертолетов. После войны Азербайджан, согласно Регистру по обычным вооружениям ООН, закупил 24 вертолета, доведя их общее количество до 34, опять-таки, без учета степени их изношенности и "согласия" взлететь.

Сведений по артиллерийским системам и ББМ Азербайджана у нас значительно меньше, однако представляется, особенно с учетом потерь в годы войны и количеством закупленной техники, что Азербайджан просто восстановил или слегка превзошел уровень 1992 года и по этим показателям. Сказанное в особенности относится к БМП и БТР, которых Азербайджан потерял в годы войны в процентном соотношении примерно столько же, сколько и танков.

Разумеется, на все сказанное можно возразить тем, что Азербайджан не только восстанавливал понесенные в годы агрессии против Республики Арцах потери, но и улучшал качество вооружения. Скажем, потеряв энное количество БМП 1 и 2, Азербайджан приобрел взамен не только аналогичную технику, но и БМП 3. Это на самом деле так: вооружение Азербайджана действительно претерпело определенное качественное изменение, при примерном сохранении его количества. Однако этих изменений совершенно недостаточно для того, чтобы можно было говорить о преимуществе, пусть даже незначительном, над Армянской армией.

Так, еще два года назад азербайджанские военные источники писали о том, что на вооружении у Армии обороны Арцаха есть 316 танков, 324 ББМ и 322 артиллерийские системы. Не будем подтверждать или опровергать эти цифры, просто напомним еще раз, что за последние два года Армянская армия приобрела больше оружия, что за все послевоенные годы вместе взятые. Вспомним также недавнюю "жалобу" министра обороны Республики Арцах Мовсеса Акопяна, сообщившего журналистам, что в Арцахе не хватает арсеналов для вновь приобретенной техники, и начата программа по строительству новых. Учтем также и то несомненное обстоятельство, что вновь приобретаемое Армянской армией вооружение по своим тактическим и убойным параметрам также значительно превышает уровень военных лет. Более того, на вооружении у Армянской армии есть оружие, о котором многие страны не могут и мечтать.

А теперь вернемся к обещанным в начале статьи математическим подсчетам. Как нам уже известно, до весны 1992 года на вооружении у АО Республики Арцах было пять единиц бронетехники: 2 танка, 2 БМП-1 и 1 БТР. Отметим также, что первые РСЗО - две установки БМ-21 "Град" - Армия обороны Республики Арцах приобрела в виде трофеев после ликвидации азербайджанских незаконных вооруженных формирований в Ходжалу.

Если суммировать принадлежащую Азербайджану в 1992 году тяжелую технику (382 танка + 850 ББМ (54 танка и 100 ББМ мы "списали") = 1232), то их количество превосходило количество тяжелой боевой техники Армии Обороны НКР более чем в 246 раз. Агрессия Азербайджана против Республики Арцах начиналась именно при таком колоссальном преимуществе в военной технике. И это не считая того, что у Арцаха не было боевой авиации, тяжелой артиллерии, РСЗО и так далее. Тем не менее, Азербайджан потерпел фиаско, наглядно видное на карте. Сегодня вооружение Армии обороны Республики Арцах лишь немногим уступает вооружению Азербайджана, а по некоторым параметрам и превосходит его. И это - не считая возможностей Национальной Армии Армении. Поэтому Баку необходимо крепко подумать, прежде чем решиться на авантюру, гарантирующую уничтожение преступного образования с украденным у Ирана названием "Азербайджан".

Левон МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ադրբեջանում արբանյակի համար նոր կայան են կառուցելու

Օգոստոս 7, 2013 by Անի Մարգարյան


Մինչև 2013-ի վերջ Ադրբեջանում մեկնարկելու են Azerkosmos ԲԲԸ-ի համար ստորգետնյա կայանի կառուցման աշխատանքները։
Համաձայն Կապի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նախարարության աղբյուրի՝ կայանը անհրաժեշտ ենթակառուցվածք է արբանյակից օպերատիվ կերպով տվյալներ ստանալու համար։

Ըստ նույն աղբյուրի՝ կայանը կիրառվելու է արբանյակի միջոցով «պետական սահմանի մշտադիտարկման», շրջակա միջավայրի աղտոտվածության ստուգման, նավթագազային արդյունաբերության թափոնների ուսումնասիրության, կլիմայական փոփոխություններին հետևելու, էկոլոգիան ու բնական պաշարները դիտարկելու, քարտեզագրության համար տվյալներ գրանցելու նպատակով։

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ադրբեջանը հաստատում է, որ սպանվածներ ունի
Posted on Օգոստոս 8, 2013 by Հասմիկ Մելիքսեթյան | Leave a comment
Այսօր Ադրբեջանի ՊՆ խոսնակ գնդապետ Էլդար Սաբիրօղլուն հաստատել է շփման գծում իրավիճակի սրման պատճառով ադրբեջանական կողմի զոհերի մասին լուրը: Այս մասին հայտնում է ադրբեջանական Trend.az լրատվակայքը: Խոսնակը չի հստակեցնում կորուստների թիվը, միայն ասում է «երկկողմանի կորուստների ու վիրավորների մասին»։

Հիշեցնենք, որ օգոստոսի հինգից հայ-ադրբեջանական սահմանի Տավուշի հատվածում հակառակորդը բազմիցս խախտել է հրադադարի ռեժիմը: Հայկական կողմը պատասխան գործողություն է ձեռնարկել, և դեռ երեկ Haynews.am լրատվակայքը հայտնել է ադրբեջանական կողմի երկու զոհերի մասին՝ հղում անելով իր աղբյուրներին:

Արդեն տեղեկացրել ենք, որ հայկական կողմից այս օրերին երկու մարտիկ է վիրավորվել, սակայն ինչպես նշել էր ՀՀ ՊՆ մամուլի քարտուղար Արծրուն Հովհաննիսյանը Ռազմինֆոյի հետ զրույցում, հայկական կողմից զոհեր չկան։

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Քայլեր են ձեռնարկվում հայ զինծառայողին վերադարձնելու ուղղությամբ
Տպել
ՏԵՔՍՏԻ ՉԱՓԸ
08.08.2013
Հայկական կողմը և Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեն համատեղ քայլեր են ձեռնարկում այս գիշեր ադրբեջանական կողմի մոտ գերի ընկած Լեռնային Ղարաբաղի Պաշտպանության բանակի զինծառայող, 1991թ. ծնված շարքային Հակոբ Գևորգի Ինջիղուլյանի նկատմամբ մարդու իրավունքների միջազգային չափանիշների և միջազգային մարդասիրական իրավունքի նորմերով նախատեսված բոլոր երաշխիքներն ապահովելու և վերջինիս հնարավոր սեղմ ժամկետում հետ վերադարձնելու ուղղությամբ:

Ըստ նախնական տեղեկությունների, հայ զինծառայողը հակառակորդի պահպանության տակ գտնվող տարածքում է հայտնվել տեղանքում չկողմնորոշվելու պատճառով:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Հայ զինվորի հարազատները մեղադրում են Կարմիր խաչին

Ադրբեջանական գերության մեջ գտնվող զինվոր Հակոբ Ինջիղուլյանի՝ ադրբեջանական ans հեռուստաալիքով երեկ հեռարձակված հարցազրույցը խիստ մտահոգել է հայ զինծառայողի ընտանիքին, հարազատներին ու համագյուղացիներին։


Իրինա Հովհաննիսյան
Վերջին թարմացում. 13.08.2013 19:20

Համացանցում տարածված այս հարցազրույցում կապտած աչքով հայ ռազմագերին պատմում է, որ վաշտի հրամանատարն իրեն ջրի է ուղարկել: Ինքը հրաժարվել է, հրամանատարը հարվածել է իր աչքին, ինչից նվաստացած կամավոր անցել է ադրբեջանական սահմանը։

Համոզմունք հայտնելով, որ երիտասարդին բռնությամբ և ստիպողաբար են հարկադրել նման հայտարարություններ հնչեցնել, այսօր նրա հարազատներն ու մի քանի տասնյակ համագյուղացիներ հավաքվել էին Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի երևանյան գրասենյակի մոտ։ Նրանք նաև Կարմիր խաչի պատասխանատվության բաժինն են տեսնում ստեղծված իրավիճակի համար։

«Այսքան ժամանակ ոչ ոք չի՞ ցանկանում հանդիպել իմ երեխային, ինչո՞ւ չեն այցելում, ուզում եմ իմ երեխային տեսնել»,- հարցնում էր զինվորի մայրը՝ Գայանե Ինջիգուլյանը, հեկեկալով հիշելով տեսանյութը։ Կարմիր խաչի գրասենյակի դիմաց նստած նրա վիճակը պարբերաբար վատանում էր, դժվարությամբ էր խոսում:

Ընտանիքը վստահ է, որ հայ զինծառայողը ճնշումների տակ է նման հայտարարություններ արել, վկայելով, որ ծառայության հետ կապված որևէ խնդիր երիտասարդը չի ունեցել։

«Մենք բացառում ենք դա, տեսանյութում իր ժեստերը, ինքը՝ ինքը չէր: Դա արվել է ստիպողաբար: Մենք չգիտենք նրա հետ ինչպես են վարվում, շատ հետաքրքիր է՝ նրա մարմնի վրա կա՞ն կապտուկներ, թող դա էլ ցույց տային... ուղղակի Ադրբեջանի համար սա շոու է »,- ասաց զինվորի զարմուհին՝ Արփինե Դիլանյանը։

«Դա Կարմիր խաչի թուլությունն է էլի։ Կարմիր խաչը մինչև այսօր ոչ մի բան չի արել, ոչ մի աշխատանք չի կատարել, մի շաբաթը լրանում է»,- վրդովված էր զինվորի հայրը, -«Կարմիր խաչը պետք է հասկանա՝ ամեն րոպեն, ամեն վայրկյանն իր համար մահվան հավասար է: Հետո, զինվորի հոգեբանական սթրեսի համար ընդհանրապես չեն անհանգստանում... նա ինտերվյուն տվեց, բա իրենք չե՞ն մտածում, որ ինտերվյու տալուց հետո էս երեխեն կընկնի սթրեսի մեջ, որ ամբողջ աշխարհն ինձ տեսավ, իմ հարազատությունը տեսավ, իմ ընտանիքը տեսավ։ Բա որ հոգեկան խանգարումնե՞ր ստանա, բա դրա համար ո՞վ պետք է պատասխան տա։ Հա, հարցազրույց տվեց պրծավ, բա հետո ի՞նչ է լինելու նրա վիճակը», - հարցնում էին գրասենյակի մոտ հավաքվածները՝ պահանջելով անել հնարավորը կարճ ժամկետում զինվորի վերադարձն ապահովելու համար՝ «ոչ թե տասը տարի հետո կիսամարդ եղած գա, ու այլևս նրան չճանաչենք»։

Դեպքի մասին նախնական պաշտոնական տեղեկատվության համաձայն, զինվորը դիրքերում ծառայությունն իրականացնելու ժամանակ, օգոստոսի 7-ի լույս 8-ի գիշերը տեղանքում չկողմնորոշվելու հետևանքով հատել է Պաշտպանության բանակի և ադրբեջանական զինված ուժերի շփման սահմանագիծը և հայտնվել հակառակորդի վերահսկողության տակ գտնվող տարածքում: Հարազատներն ու համագյուղացիներն այսօր առաջ էին քաշում նրան առևանգելու վարկածը. - «Սահմանն անցնելը հեշտ չէ, տարածքը ականապատված է, ոչ մի հասարակ զինվոր չի կարող անցնել։ Եթե նույնիսկ ականապատում չի եղել տվյալ տարածքում, ժամը 7-ին լույս է, եթե ինչ-որ մեկը բարձրանա խրամատի վրա ու ցանկանա պահակակետ անցնել, հաստատ հակառակորդը չի թողնի, հաստատ կկրակի, որովհետև Ադրբեջանը տեղեկություն չունի անցնող զինվորը հետախույզ է, անցնում է դիվերսիա անելու համար, թե հանձնվելու համար.... Երևի եկել տարել են, միակ բացատրությունը դա է, հակառակ դեպքում կկրակեին, կվնասազերծեին», - «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց զինվորի եղբայրը՝ Հարություն Ինջիղուլյանը։

Պաշտոնապես նման վարկած առաջ չի քաշվում։ Պաշտպանության նախարարությունը դատապարտում է տեսնայութի տարածումը:

«Դժվարանում եմ ասել, ինչն է նպատակը, բայց մեզ Ադրբեջանի այս մեթոդները շատ ծանոթ են՝ ամեն գնով հասնել հայկական կողմին վարկաբեկող տեղեկությունների տարածմանը»,- «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց ՊՆ խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանը,- «Բայց անկախ ամեն ինչից մենք սպասում ենք մեր զինվորի վերադարձին, և անկախ նրանից, թե ինչ է հայտարարում նա այնտեղ, իր նկատմամբ քրեական հետապնդում չի լինի Հայաստան վերադարձի դեպքում։ Հակառակորդի մոտ գտնվող զինվորի ասածը երբեք չի կարող լինել հիմնավոր»։

ՀՀ կառավարության Գերիների, պատանդների և անհայտ կորածների հարցերով զբաղվող հանձնաժողովին առընթեր աշխատանքային խմբի ղեկավար Արմեն Կապրիելյանը «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում կարծիք հայտնեց, որ Հակոբ Ինջիղուլյանի հետ կապված զարգացումները թերևս Ադրբեջանի պատասխանն են վերջերս ադրբեջանցի մի զինվորի՝ «ինքնակամ Հայաստանի սահմանը հատելու դեպքին»:

«Նա ինքնակամ հանձնվեց, ասելով, որ չի ցանկանում վերադառնալ։ Նման դեպքերը շատ են նյարդայնացնում Ադրբեջանին և փորձում են, իրենց դատողությամբ «համարժեք» քայլեր կատարել»,- ասաց Կապրիելյանը։

Հակոբ Ինջուղալյանի ընտանիքը Հայաստանի կառավարությունից խնդրում է դիմել Բաքու մեկնած Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին, որպեսզի նա միջնորդի Ադրբեջանին ողջ առողջ վերադարձնել զինվորին։