Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Սա նոր տեսակի՝ ահաբեկչական պատերազմ է. Միհրան Հակոբյանը՝ ադրբեջանական դիվերսիաների մասին
04.08.14
Tert.am–ի հետ զրույցում ԵՊՀ Ադրբեջանական ուսումնասիրությունների կենտրոնի տնօրեն Միհրան Հակոբյանը, անդրադառնալով վերջին օրերին ադրբեջանական զինուժի դիվերսիաների և դրանց հետևանքով նրանց կրած մարդկային վնասների մասին, ասում է, որ Ադրբեջանում տրամադրությունների անկում է նկատվում, քանի որ ադրբեջանական զինուժի հզորության մասին այդ երկրի նախագահի հայտարարություններն այլևս ի չիք են դառնում։ Նա նաև ասում է, որ սա նոր տեսակի պատերազմ է, 1990-ականների սկզբների պատերազմից որակապես տարբերվող պատերազմ, ահաբեկչական պատերազմ է և նման է արաբա-իսրայելական պատերազմներին, երբ լայնամասշտաբ գործողություններ քիչ են լինում, իսկ հիմնական գործողություններն ընդանում են փոքր, բայց լավ պատրաստված խմբերով սահմանային մարտերում:
– Ադրբեջանական զինուժը լուրջ կորուստներ է ունեցել վերջին օրերին իր իսկ իրականացրած դիվերսիոն գործողությունների հետևանքով։ Ըստ Ձեզ, ինչպիսի՞ տրամադրություններ են տիրում Ադրբեջանում, արդյո՞ք նրանց բանակի մասին Իլհամ Ալիևի հայտարարությունները միֆի ժանրից չեն։
– Ադրբեջանում, իրոք, տրամադրությունների անկում է նկատվում: Վերջին իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ ներքին լսարանին ուղղված Ալիևի քարոզչական աշխատանքը հակառակ արդյունք է տալիս: Մարդիկ հավատացել են բանակի հզորությանն ու հիմնահարցի ուժային ճանապարհով լուծմանը, սակայն կյանքը ցույց տվեց, որ Ադրբեջանի իշխանության հռետորաբանական հայտարարությունները իրականության չեն համապատասխանում, 2-3 օրվա կտրվածքով բանակը շփման գծում մոտ 25-30 զոհ է ունենում: Հասարակական հիասթափությունը ցանկացած երկրում հղի է լուրջ վտանգներով: Թերևս, սա է հիմնական պատճառը, որ ադրբեջանական մամուլը փորձում է հայկական կողմի զոհերի մասին կեղծ տեղեկատվություն տարածել:
– Նշեցիք հիասթափության մասին։ Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք Ադրբեջանի իշխանությունների գործողությունները քարոզչության հարթությունում։
– Ադրբեջանի իշխանությունը փորձում է ելքեր փնտրել ստեղծված իրավիճակից: Մի կողմից, պետք է լեգենդներ հորինել` ինչ-որ կերպ վերջին օրերի տասնյակ զոհերի խնդիրը բացատրելու համար, մյուս կողմից` թույլ չտալ Ադրբեջանի ժողովրդի մոտ կասկածների խորացմանն առ այն, որ միլիարդավոր դոլարների ներդրումը պաշտպանական ոլորտում, մեծածավալ սպառազինության ձեռք բերումը որևէ կերպ չեն խախտել ռազմական հավասարակշռությունը` Ադրբեջանի բանակին չտալով ոչ ստրատեգիական, ոչ էլ տակտիկական առավելություն: Ավելին` տարիներ շարունակ Ադրբեջանի ժողովուրդը իր պաշտոնյաների, և առաջին հերթին` նախագահի շուրթերից լսել է, որ հայկական բանակը վատ է զինված, սոված է, վառելիք չունի, սարքին տեխնիկա չունի, և հիմա պարզվում է, որ այդ բանակը շատ ավելի արդյունավետ է գործում շփման գծում, քան գովազդված ադրբեջանականը: Իսկ սա բացատրելը դյուրին գործերից չէ:
– Ստեղծված իրավիճակում ի՞նչ պետք է անի հայկական կողմը։
Չէի ցանկանա, որ մենք կերակրվենք ադրբեջանցիների զոհերի մասին տեղեկատվությամբ: Դա թմրադեղի ազդեցություն ունի և ոչ մի օգուտ չի պարունակում մեզ համար: Թերևս, խնդիր ունենք գիտակցելու, որ մենք պատերազմում ենք, սա նոր տեսակի պատերազմ է, 1990-ականների սկզբների պատերազմից որակապես տարբերվող պատերազմ: Ադրբեջանը խնդիր ունի հարցը լարված պահել, իսկ վերջին գործողությունները միայն ձևի մեջ են հետախուզադիվերսիոն բնույթի, իսկ բովանդակային առումով սա ահաբեկչական պատերազմ է: Մենք պետք է կարողանանք ճիշտ գնահատել ստեղծված իրավիճակն ու հասարակությանը պատրաստենք նոր իրողությունների: Ինչ-որ առումով այս պատերազմը նման է ժամանակակից արաբա-իսրայելական պատերազմներին, երբ լայնամասշտաբ գործողություններ քիչ են լինում, իսկ հիմնական գործողություններն ընդանում են փոքր, բայց լավ պատրաստված խմբերով սահմանային մարտերում:
– Ըստ Ձեզ, վերջին օրերի դիվերսիոն հարձակումները ինչպես կազդեն ԼՂ բանակցային գործընթացի վրա։
Ադրբեջանը կամա թե ակամա փոխեց ԵԱՀԿ Մինսկի Խմբի միջնորդությամբ ընթացող բանակցությունների բովանդակությունը: Կարելի է ենթադրել, որ ոչ թե վերջանական կարգավորման բանակցություններն են այսուհետ առաջնայինը լինելու, այլ 1994թ.-ի հրադադարի ռեժիմի պայմանագրի վերահաստատումը: Դժվար է ասել պաշտոնական Բաքուն հաշվարկել էր, որ հայտնվելու է այս ծուղակում, թե ոչ, բայց հավանականությունը շատ մեծ է, որ առաջիկայում բանակցությունների հիմնական թեման լինելու է հրադադարի ռեժիմի վերահաստատումը` հետին պլանում թողնելով «մադրիդյան» և այլ տեսակի փաստաթղթերի քննարկումը:
Սա նոր տեսակի՝ ահաբեկչական պատերազմ է. Միհրան Հակոբյանը՝ ադրբեջանական դիվերսիաների մասին
04.08.14
Tert.am–ի հետ զրույցում ԵՊՀ Ադրբեջանական ուսումնասիրությունների կենտրոնի տնօրեն Միհրան Հակոբյանը, անդրադառնալով վերջին օրերին ադրբեջանական զինուժի դիվերսիաների և դրանց հետևանքով նրանց կրած մարդկային վնասների մասին, ասում է, որ Ադրբեջանում տրամադրությունների անկում է նկատվում, քանի որ ադրբեջանական զինուժի հզորության մասին այդ երկրի նախագահի հայտարարություններն այլևս ի չիք են դառնում։ Նա նաև ասում է, որ սա նոր տեսակի պատերազմ է, 1990-ականների սկզբների պատերազմից որակապես տարբերվող պատերազմ, ահաբեկչական պատերազմ է և նման է արաբա-իսրայելական պատերազմներին, երբ լայնամասշտաբ գործողություններ քիչ են լինում, իսկ հիմնական գործողություններն ընդանում են փոքր, բայց լավ պատրաստված խմբերով սահմանային մարտերում:
– Ադրբեջանական զինուժը լուրջ կորուստներ է ունեցել վերջին օրերին իր իսկ իրականացրած դիվերսիոն գործողությունների հետևանքով։ Ըստ Ձեզ, ինչպիսի՞ տրամադրություններ են տիրում Ադրբեջանում, արդյո՞ք նրանց բանակի մասին Իլհամ Ալիևի հայտարարությունները միֆի ժանրից չեն։
– Ադրբեջանում, իրոք, տրամադրությունների անկում է նկատվում: Վերջին իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ ներքին լսարանին ուղղված Ալիևի քարոզչական աշխատանքը հակառակ արդյունք է տալիս: Մարդիկ հավատացել են բանակի հզորությանն ու հիմնահարցի ուժային ճանապարհով լուծմանը, սակայն կյանքը ցույց տվեց, որ Ադրբեջանի իշխանության հռետորաբանական հայտարարությունները իրականության չեն համապատասխանում, 2-3 օրվա կտրվածքով բանակը շփման գծում մոտ 25-30 զոհ է ունենում: Հասարակական հիասթափությունը ցանկացած երկրում հղի է լուրջ վտանգներով: Թերևս, սա է հիմնական պատճառը, որ ադրբեջանական մամուլը փորձում է հայկական կողմի զոհերի մասին կեղծ տեղեկատվություն տարածել:
– Նշեցիք հիասթափության մասին։ Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք Ադրբեջանի իշխանությունների գործողությունները քարոզչության հարթությունում։
– Ադրբեջանի իշխանությունը փորձում է ելքեր փնտրել ստեղծված իրավիճակից: Մի կողմից, պետք է լեգենդներ հորինել` ինչ-որ կերպ վերջին օրերի տասնյակ զոհերի խնդիրը բացատրելու համար, մյուս կողմից` թույլ չտալ Ադրբեջանի ժողովրդի մոտ կասկածների խորացմանն առ այն, որ միլիարդավոր դոլարների ներդրումը պաշտպանական ոլորտում, մեծածավալ սպառազինության ձեռք բերումը որևէ կերպ չեն խախտել ռազմական հավասարակշռությունը` Ադրբեջանի բանակին չտալով ոչ ստրատեգիական, ոչ էլ տակտիկական առավելություն: Ավելին` տարիներ շարունակ Ադրբեջանի ժողովուրդը իր պաշտոնյաների, և առաջին հերթին` նախագահի շուրթերից լսել է, որ հայկական բանակը վատ է զինված, սոված է, վառելիք չունի, սարքին տեխնիկա չունի, և հիմա պարզվում է, որ այդ բանակը շատ ավելի արդյունավետ է գործում շփման գծում, քան գովազդված ադրբեջանականը: Իսկ սա բացատրելը դյուրին գործերից չէ:
– Ստեղծված իրավիճակում ի՞նչ պետք է անի հայկական կողմը։
Չէի ցանկանա, որ մենք կերակրվենք ադրբեջանցիների զոհերի մասին տեղեկատվությամբ: Դա թմրադեղի ազդեցություն ունի և ոչ մի օգուտ չի պարունակում մեզ համար: Թերևս, խնդիր ունենք գիտակցելու, որ մենք պատերազմում ենք, սա նոր տեսակի պատերազմ է, 1990-ականների սկզբների պատերազմից որակապես տարբերվող պատերազմ: Ադրբեջանը խնդիր ունի հարցը լարված պահել, իսկ վերջին գործողությունները միայն ձևի մեջ են հետախուզադիվերսիոն բնույթի, իսկ բովանդակային առումով սա ահաբեկչական պատերազմ է: Մենք պետք է կարողանանք ճիշտ գնահատել ստեղծված իրավիճակն ու հասարակությանը պատրաստենք նոր իրողությունների: Ինչ-որ առումով այս պատերազմը նման է ժամանակակից արաբա-իսրայելական պատերազմներին, երբ լայնամասշտաբ գործողություններ քիչ են լինում, իսկ հիմնական գործողություններն ընդանում են փոքր, բայց լավ պատրաստված խմբերով սահմանային մարտերում:
– Ըստ Ձեզ, վերջին օրերի դիվերսիոն հարձակումները ինչպես կազդեն ԼՂ բանակցային գործընթացի վրա։
Ադրբեջանը կամա թե ակամա փոխեց ԵԱՀԿ Մինսկի Խմբի միջնորդությամբ ընթացող բանակցությունների բովանդակությունը: Կարելի է ենթադրել, որ ոչ թե վերջանական կարգավորման բանակցություններն են այսուհետ առաջնայինը լինելու, այլ 1994թ.-ի հրադադարի ռեժիմի պայմանագրի վերահաստատումը: Դժվար է ասել պաշտոնական Բաքուն հաշվարկել էր, որ հայտնվելու է այս ծուղակում, թե ոչ, բայց հավանականությունը շատ մեծ է, որ առաջիկայում բանակցությունների հիմնական թեման լինելու է հրադադարի ռեժիմի վերահաստատումը` հետին պլանում թողնելով «մադրիդյան» և այլ տեսակի փաստաթղթերի քննարկումը:
Comment