Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Agence France Presse
August 13, 2012 Monday 2:44 PM GMT

Armenians kill Azerbaijani soldier near disputed area: Baku

BAKU, Aug 13 2012


Armenian forces killed an Azerbaijani soldier on Monday near the
disputed region of Nagorny Karabakh, Azerbaijan's defence ministry
said, in the latest deadly clash between the two enemies.

The 18-year-old conscript, Mirzamahommed Rushanov, was killed "as a
result of ceasefire violations" near the Agdam region, defence
ministry spokesman Teymur Abdullayev told AFP.

There was no immediate reaction from Armenia.

He was the 12th soldier to die this year in firefights along the
Karabakh frontline and on the border between Armenia and Azerbaijan,
according to official statements.

Armenia-backed separatists seized Karabakh from Azerbaijan in a war in
the 1990s that left some 30,000 people dead, but despite years of
negotiations since a 1994 ceasefire, the two sides have not yet signed
a final peace deal.

Azerbaijan has threatened to take back the disputed region by force if
negotiations do not yield results, while Armenia has vowed massive
retaliation against any military action.

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Defence Army denies: Armenian side did not violate ceasefire regime

17:20, 13 August, 2012

YEREVAN, AUGUST 13, ARMENPRESS: Armenian side did not violate the
ceasefire regime. Armenpress was informed from press secretary of
Nagorno-Karabakh Republic Defence Army Seno Hasratyan that the
information spread by Azerbaijani media does not correspond to
reality.

`The frontline divisions of Defence Army keep and respect the
ceasefire regime all along the contact line. Azerbaijani side has
spread another disinformation' mentioned Hasratyan.

Azerbaijani media have spread information that agedly Azerbaijani
soldier 19 years old Faik Mirzamagomed oglu Rishanov had been wounded
in head in Aghdam region than he died in hospital in result of
violation of ceasefire regime.

Earlier Armenpress had informed that according to the operative data
of Nagorno Karabakh Defense Army media and propaganda department, 1000
shots have been fired from various caliber weapons towards Armenian
positions during the last week.

The opponent has violated the cease fire regime at the Line of Contact
between Nagorno Karabakh andAzerbaijanover 200 times from July 5to
August 11.

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Нагорный Карабах: конца противостоянию не видно. Военный баланс сторон носит устойчивый характер
Президентские выборы в Нагорном Карабахе вызвали повышенный интерес международных наблюдателей. В заявлении сопредседателей Минской группы ОБСЕ наряду с традиционными пассажами о непризнании НКР в качестве независимого государства содержались и новые нотки. Cделав традиционную оговорку о непризнании НКР независимым и суверенным государством, посредники отметили, что они «признают необходимость де-факто властей Нагорного Карабаха пытаться демократически организовывать общественную жизнь своего населения путем такой процедуры».

Вовсе не удивительно, что спустя несколько дней вице-премьер Азербайджана Али Гасанов выступил с очередным заявлением о намерении решить карабахский конфликт военным путем. Напомним, начало лета ознаменовалось резким всплеском напряженности на границах Армении и Нагорного Карабаха с Азербайджаном, де-факто являющихся линией фронта. И хотя впоследствии ситуация несколько стабилизировалась, попытки оказать военное и морально-психологическое давление на армянскую сторону, несомненно, будут продолжаться.

Достаточно указать, что в 2011 году в сравнении только с 2006-м статистика случаев нарушения режима прекращении огня азербайджанской стороной возросла примерно в 20 раз. Никто не сомневается, что по итогам 2012 года соответствующая статистика будет куда более печальной.

В целом с начала года, по данным пресс-службы Армии обороны НКР, Азербайджан более 11 тыс. раз нарушил режим прекращения огня на линии соприкосновения с Арменией и НКР. Более 2 тыс. раз было применено снайперское оружие, около 300 раз – крупнокалиберное оружие.

БАКУ ЗАКУПАЕТ НАСТУПАТЕЛЬНОЕ ВООРУЖЕНИЕ

Не секрет, что в последние годы Баку производит весьма масштабные закупки различных видов вооружений и военной техники, прежде всего наступательных. Речь идет, в частности, об ударных системах залпового огня, беспилотных летательных аппаратах, авиации. При этом роль Азербайджана в качестве производителя и транзитера энергетических ресурсов используется для давления как на соседей по региону, так и на западные страны начиная еще с середины 1990-х годов. Прошедшие полтора десятилетия, однако, показали весьма ограниченную эффективность подобной тактики. Да и отмечаемая некоторыми экспертами стабилизация (с тенденцией к снижению) добычи нефти и газа может привести к весьма неоднозначным последствиям. Вполне возможно, именно поэтому в Баку сделали ставку на эскалацию вооруженного противостояния в попытке привлечь внимание международных посредников к позиции Азербайджана. Конфликт отнюдь не закончен, и в случае дальнейшего нежелания посредников заставить армянскую сторону принять условия Азербайджана конфликт неминуемо возобновится.

Придать аргументации азербайджанских властей дополнительную убедительность призваны также регулярно озвучиваемые параметры роста военного бюджета страны, особенно заметного в последние два года. Если в 2008–2010 годах соответствующий показатель составлял приблизительно 1,5 млрд. долл. (в годовом разрезе), то для 2011 года оборонный бюджет был утвержден в размере 2,8 млрд. долл., а на 2012-й – более 3 млрд. долл. Несмотря на то что в эту сумму скорее всего включены в том числе затраты на правоохранительную деятельность и развитие собственного ВПК, поневоле приходят на ум аналогии с ростом военных расходов саакашвилевской Грузии.

Номенклатура закупаемых Азербайджаном вооружений и военной техники свидетельствует о ставке на относительно бесконтактную войну, в ходе которой не пришлось бы штурмовать фортификационные оборонительные линии армянской стороны с использованием традиционных средств – бронетехники, артиллерии и мотострелковых частей. Также значительное внимание уделяется модернизации имеющихся в наличии средств вооружений.

Круг военно-технических партнеров прикаспийской республики достаточно широк. Так, несмотря на усилия проармянских групп в Конгрессе, США (как и НАТО в целом) делают многое для совершенствования оборонной инфраструктуры Азербайджана, входящего в сферу ответственности европейского командования ВС США. Национальная армия перевооружается и готовится по западным стандартам, включая проведение совместных учений на территории третьих стран. И если поставка отдельных видов американского оружия в регион способна вызвать определенные осложнения на Капитолийском холме, то соответствующий пробел, похоже, будет активно заполняться Израилем. В 2011 году при содействии этой страны близ Баку был построен завод по производству БПЛА. Уже налажено производство беспилотников Orbiter (радиус действия – до 50 км, стоимость – около 600 тыс. долл.), готовятся к отверточной сборке дроны Aerostar (200 км, 1,5–2 млн. долл.). Аппараты марки Orbiter в составе расчетов с участием израильских специалистов уже ведут наблюдение на Каспии близ спорных с Ираном и Туркменией месторождений нефти, а также на сухопутной границе Азербайджана с Карабахом и Ираном.
Амбициозные программы военно-технического сотрудничества официального Баку с Израилем получили некоторое время назад широкую огласку. Один из сайтов опубликовал неполный список вооружений, предназначенных к продаже Азербайджану в рамках крупной сделки в сфере ВТС на 1,6 млрд. долл. Конечно, не все представленные в этой публикации образцы вооружений, часть которых имеет явно морскую и дальнеавиационную составляющую, предназначаются для использования в войне против Нагорного Карабаха и Армении. Однако сам факт непрекращающейся воинственной риторики на фоне постоянно растущей активности Азербайджана параллельно с наращиванием израильских и иных поставок не может не заставить задуматься армянских военных и дипломатов.

Важными партнерами Азербайджана в ВТС в сфере модернизации военной техники являются Турция и Украина. За последнее десятилетие Киев стал одним из основных партнеров Баку в сфере купли-продажи военной техники. Несмотря на некоторую тенденцию к снижению доли этой страны, согласно Регистру вооружений ООН, в 2001–2011 годах в Азербайджан из Украины экспортировалась тяжелая техника, включая авиационную, ракетные системы, стрелковое оружие. В частности, было продано 28 самолетов (12 Л-39, 16 МиГ-29), а также 12 боевых вертолетов Ми-24, что сыграло значительную роль в модернизации военного авиапарка Азербайджана. Также к берегам Апшерона, а далее скорее всего – к границе с Карабахом ушло 48 танков Т-72, 157 бронетранспортеров (150 БТР-70, три БТР-3У, четыре БТС-5Б), две боевые машины пехоты БМП-1, 70 самоходных гаубиц (16 «Акаций» 2С3, 54 «Гвоздики» 2С1), 12 систем «Смерч», три ракетные пусковые установки «Точка-У» и другие типы вооружений. Нельзя не упомянуть, что и российские оборонные предприятия также заключают сделки на поставку в Азербайджан отдельных видов военной техники, например боевых вертолетов.

Что касается Турции, то за последние несколько лет она оказала военную помощь Азербайджану на сумму свыше 200 млн. долл. Около двух лет назад между Анкарой и Баку был подписан договор о военном сотрудничестве. Положения данного документа носят достаточно расплывчатый характер, не предусматривая, например, конкретных обязательств турецкой стороны в случае развязывания боевых действий в Нагорном Карабахе. Впрочем, судя по некоторым предположениям армянских военных экспертов, июньское обострение на границах могло быть связано в том числе с процессом сдачи «экзаменов» подготовленными в Турции диверсантами.

Оказываемое Анкарой и рядом других стран организационное и военно-техническое содействие Баку использует в целях создания собственного ОПК. В частности, решается вопрос о производстве 107-мм и 122-мм РСЗО и ракет к ним с помощью турецких фирм. Начались работы по модернизации имеющихся у Азербайджана Т-72, в частности, силами специалистов из Израиля и Турции. Модернизация вертолетов Ми-24 в Украине с помощью специалистов из ряда стран предполагает их оснащение всепогодным оборудованием. Рассматривается вопрос организации с помощью израильских специалистов производства тяжелых БМП на базе снимаемых с вооружения азербайджанской армии танков Т-54/55. При содействии компании Elbit Systems в Азербайджане построен завод по сборке БПЛА. В республике производятся собственные боеприпасы, стрелковое вооружение, минометы, а в режиме отверточной сборки – легкие бронемашины типа «Мародер» и «Матадор» на основе комплектующих из ЮАР.

ЕРЕВАН ГОТОВИТСЯ К ОБОРОНЕ

Разумеется, Армения не остается безучастной к гонке вооружений, инициируемой «восточным соседом». Годовой военный бюджет страны в последние годы составляет приблизительно 400 млн. долл. (опять-таки в годовом разрезе). В условиях более ограниченных финансовых возможностей и демографических ресурсов приоритетной задачей армянского руководства является максимально эффективное расходование имеющихся средств, включая человеческий фактор. Именно это позволило в начале 1990-х годов Нагорному Карабаху и поддержавшей его Армении не только выстоять, но и добиться успехов в противостоянии с Азербайджаном, имевшим и в тот период многократное экономическое и военное превосходство. В целом ставка делается на активную оборону, включая, в случае начала наступательных действий противника, возможность нанесения максимального урона коммуникационной и производственной инфраструктуре Азербайджана.

Не стоит сбрасывать со счетов и возможности Армии обороны Нагорно-Карабахской республики, располагающей значительным количеством образцов современного оружия и имеющей общую границу не только с Арменией, но и с Исламской Республикой Иран.
По словам министра обороны Армении Сейрана Оганяна, приоритетом является, в частности, увеличение количества военнослужащих-контрактников и закупки новых видов вооружений и военной техники. При этом доля соответствующих расходов в оборонном бюджете Армении существенно ниже аналогичного показателя у Азербайджана за счет льготного формата армяно-российского военного сотрудничества и благодаря членству страны в ОДКБ. На вооружении армянских сторон состоят крупнокалиберные РСЗО WM-80, а также оперативно-тактические ракетные комплексы 9К72 «Эльбрус». Некоторое время назад появилась информация о появлении на вооружении армянской армии новых крупнокалиберных 300-мм РСЗО «Смерч». В 2011 году сообщалось о приобретении Арменией 11 систем типа «Ураган» в Молдове, а на военном параде по случаю 20-летия независимости 21 сентября были продемонстрированы тактические ракетные комплексы 9К79-1 «Точка-У».

Военный эксперт Сергей Минасян приводит показательный пример: российской стороной было передано армянской армии до восьми дивизионов ЗРК С-300 различных модификаций. Рыночная цена этих средств ПВО может значительно превышать официальный годовой военный бюджет Армении. Но в силу того, что эти поставки регулируются соглашениями о военно-техническом сотрудничестве двух стран в рамках ОДКБ, они не отражаются в данных, предоставляемых Арменией и Россией в международные регистры вооружений, и зачастую не освещаются открытыми источниками.

Отличительной особенностью оборонного строительства в НКР является повышенное внимание к надежному функционированию и дополнительному укреплению фортификационных оборонительных сооружений по всей восточной границе, постоянное инженерное обустройство основных и резервных, начальных и огневых позиций артиллерии и противовоздушной обороны. Наличие мощных систем ПВО, размещенных как в Армении, так и в Нагорном Карабахе, существенным образом нивелируют превосходство Азербайджана в авиации – боевых самолетах и ударных вертолетах, оружием противодействия в ответ на массированные закупки Азербайджаном бронетехники являются менее дорогостоящие противотанковые ракетные системы.

Подобная ситуация является хорошим примером асимметричного характера военного баланса сторон, воспроизводившегося в разных исторических и геополитических условиях. Например, в эпоху блокового противостояния у СССР и его союзников было подавляющее преимущество в танках и мощная ПВО. В свою очередь, в войсках стран НАТО имелось в наличии гораздо больше противотанковых средств и боевых самолетов. Вот и сейчас асимметричный характер военного баланса воспроизводится применительно к конфликту регионального характера.

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Некоторые американские эксперты видят в этом потенциальный фактор дестабилизации. «Проблема в том, что нет военного баланса, а наоборот, есть асимметрия между оборонительными возможностями армян и силой, накопленной азербайджанцами. Никто не может предсказать исход новой войны, которая будет принципиально отличаться от первой и станет более разрушительной. Обе стороны имеют гораздо больше огневой мощи. Физические параметры нового конфликта будут распространяться далеко за пределы Карабаха», – утверждает побывавший в Нагорном Карабахе американский аналитик Уэйн Мерри. Впрочем, в самой непризнанной Нагорно-Карабахской республике уверены в обратном, подчеркивая стабильный характер существующего положения на ближайшую перспективу.
В целом же политика сдерживания Азербайджана с использованием всех возможных средств может оказаться единственно возможным вариантом, что, собственно, и реализуется в рамках нынешнего статус-кво. Такой вариант оборонного строительства подразумевает решение комплекса задач, среди которых можно выделить следующие:
– поддержание военного баланса в соответствии с утвержденной в 2010 году СНБ Армении государственной программой о снабжении вооружениями и военной техникой на 2011–2015 годы. Некоторое время назад в экспертных и политических кругах Армении и соседних стран обратили внимание на замечание Сержа Саргсяна в ходе выступления в штаб-квартире НАТО: «Сегодня у армянской армии есть такие виды оружия, которые мечтали бы иметь страны, в 10–20 раз превосходящие Армению»;
– дальнейшее развитие имеющихся форматов российско-армянского военного сотрудничества. Недавно было объявлено о создании совместных предприятий ВПК. Нахождение Армении в системе Организации договора о коллективной безопасности СНГ (ОДКБ СНГ) дает ей широкие возможности военно-технического сотрудничества и право на закупку техники по внутригосударственным ценам в России. Российская военная база в Гюмри также является серьезным стабилизирующим фактором в регионе;
– в текущем и долгосрочном плане – улучшение социально-экономической ситуации в стране, приоритетное развитие приграничных районов, а также общее оздоровление морально-психологического климата, являющегося существенным фактором миграционных настроений. В более широком плане речь идет о максимально эффективном использовании ряда факторов, позволивших Армении и Нагорному Карабаху, несмотря на гораздо более скромные ресурсы, вести успешные боевые действия в начале 1990-х годов;
– более активное использование лоббистских и иных ресурсов зарубежных армянских диаспор и проведение наступательного внешнеполитического курса.

Нельзя не заметить специфики отдельных участков линии соприкосновения сторон, связанных с особенностями ландшафта и природно-климатическими условиями. Если на карабахско-азербайджанском участке позиции армянской стороны в целом являются все же более предпочтительными, то о рубежах между Азербайджаном и Арменией это сказать сложнее. Однако нападение непосредственно на территорию Республики Армения, вполне вероятное в случае провала попытки блицкрига в Нагорном Карабахе, приведет к вступлению в силу соответствующих пунктов соглашений в рамках ОДКБ.
Ранее в Баку заявляли, что постараются локализовать боевые действия исключительно территорией Нагорного Карабаха и прилегающих районов. Однако июньское обострение в Тавушском марзе позволяет сделать предположение, что ставка может быть сделана на синхронный удар по нескольким направлениям. В случае атаки армянской территории вступают в действие гарантии, предоставленные Россией в соответствии с двусторонним договором о военной безопасности, подписанным в августе 2010 года.

С НАДЕЖДОЙ НА ОДКБ

В процессе реформирования российской армии завершился процесс технического перевооружения и перехода на бригадную структуру 102-й российской военной базы, дислоцированной в Армении. Избыточные вооружения были безвозмездно переданы вооруженным силам республики. В 2010 году в Армении открылся совместный армяно-российский командный пункт ПВО, сдано в эксплуатацию предприятие по ремонту самолетов и вертолетов, активизировались работы по развитию ряда предприятий армянского ВПК с помощью российских специалистов. В апреле 2012 году между Чаренцаванским станкостроительным заводом и корпорацией «Уралвагонзавод» было заключено соглашение, предусматривающее организацию в Армении центра модернизации, обслуживания и ремонта бронетанковой техники, имеются и другие подобные примеры.

В то же время Ереван предпринимает шаги, направленные на диверсификацию военно-политического и военно-технического сотрудничества. Программы военного обмена и обучения с США и НАТО предусматривают и развитие потенциала миротворческих сил путем помощи западных партнеров в формировании 12-й миротворческой бригады ВС Армении.

Относительно новым для Армении компонентом безопасности становится сотрудничество в военной сфере с Ираном, что стало асимметричным ответом на укрепление ВТС Баку и Тель-Авива. В 2009 году министр обороны Армении посетил ИРИ с официальным визитом, и было объявлено, что Иран намерен осуществлять тыловое снабжение армянской армии.

Иранский фактор имеет для армянских государств особое значение вследствие ясно обозначившейся тактики Азербайджана на экономический и политический союз с Грузией, что предопределит модель поведения Тбилиси в случае возобновления активной фазы карабахского конфликта. Речь пойдет о блокировании грузинской стороной российских поставок в Армению, в том числе и не имеющих военного характера, но важных для поддержки жизнедеятельности гражданских инфраструктур.

Безусловно, Тегеран кровно заинтересован в сохранении военного баланса и поддержании статус-кво в зоне карабахского конфликта. Возможная военная акция против Ирана может породить у Баку определенные соблазны. Периодически в прессу вбрасываются всевозможные утечки информации относительно сценариев развития событий вокруг Ирана, имеющие достаточно провокационный характер. Однако факт остается фактом: количество стратегических авианосных групп НАТО в Персидском заливе, включая инфраструктуру боевого сопровождения, последовательно наращивается, а ситуация практически по всему периметру границ Ирана (особенно в районах проживания трансграничных этноязыковых групп и меньшинств) целенаправленно обостряется. В случае начала боевых действий против Ирана обеспечение безопасности территорий Нагорного Карабаха и Армении, воздушного пространства, стратегически важных коммуникаций и крупных инфраструктурных объектов, в том числе имеющих значение для Ирана, станет приоритетной задачей армянских властей. По словам премьер-министра РА, речь идет о трехмесячном запасе продуктов перечня первой необходимости – лекарств, продуктов питания, горюче-смазочных материалов. Представляется, что в распоряжении властей страны имеются ресурсы, необходимые для решения соответствующих задач, включая соответствующие запасы горючего и средств материально-технического обеспечения.

Недавно британский центр Oxford Analitica предположил, что Азербайджан наращивает объем закупок вооружений с целью достичь оперативной готовности к 2014 году с перспективой начать войну, если к тому времени не будет зафиксирован устраивающий Баку прогресс в переговорах. Однако иллюзии «легкой прогулки» могут смениться горькими разочарованиями. Разогрев националистических настроений, эмоциональное ощущение в предвкушении якобы скорой победы над Южной Осетией четыре года назад сыграли злую шутку с грузинским руководством. Эскалация напряженности вокруг Нагорного Карабаха на фоне усиливающейся гонки вооружений и постоянной враждебной пропаганды может привести к непредсказуемым последствиям, включая вовлечение в конфликт соседних государств и окончательное расшатывание и без того не слишком прочных государственных систем стран Южного Кавказа. В этой связи стоит констатировать катастрофический характер любого из возможных сценариев военного столкновения вокруг Нагорного Карабаха, в котором не будет победителей. Проигравшими окажутся все, за исключением разве что тех, кто целенаправленно стремится ввергнуть Кавказский регион в омут очередного братоубийственного противостояния.
Андрей АРЕШЕВ
Независимое Военное Обозрение

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ինչպես 1993-ին իրանական զորքը մտավ Ադրբեջան
Posted on Օգոստոս 24, 2012 by Մ. Յալանուզյան | Մեկնաբանել
93 թվականին՝ կրելով մի շարք լուրջ պարտություններ, Ադրբեջանը փորձեց Իրանին ներքաշել արցախյան պատերազմի մեջ՝ հավանաբար ակնկալելով, որ դա հնարավորություն կտա խաղի մեջ մտնել նաև Թուրքիային։

1. 1993 ԹՎԱԿԱՆ. ԶԱՐԳԱՑՈՒՄՆԵՐՆ ԱՐՑԱԽՈՒՄ ԵՎ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆՈՒՄ
Արցախյան հակամարտությունը շարունակվում էր արդեն 5 տարի և թևակոխել էր ակտիվ ռազմական գործողությունների շրջան: 1993թ. ապրիլի սկզբին ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժերը ազատագրել էին Քելբաջարը` բացելով Արցախի հետ ցամաքային երկրորդ ճանապարհը և ապահովելով Մարտակերտի շրջանի ու Լաչինի միջանցքի անվտանգությունը:

Միաժամանակ հայկական ուժերը ռազմական գործողություններ էին իրականացնում մեկ տարի առաջ Ադրբեջանի կողմից գրավված հայկական տարածքները վերադարձնելու համար: Չնայած թվական գերազանցությանը և սպառազինության առավելությանը` ադրբեջանցիները ծանր կորուստներ էր կրում, որոնք պայմանավորված էին նաև ներքաղաքական բարդ իրադրությամբ. 1993թ. հունիսի 5-ին Գանձակում բռնկվեց Սուրաթ Հուսեյնովի խռովությունը: Նախագահ Էլչիբեյի գվարդիայի` Հուսեյնովին ձերբակալելու փորձը ձախողվեց և Գանձակում տեղակայված 709-րդ բրիգադի մարտիկները, Հուսեյնովի գլխավորությամբ, շարժվեցին դեպի Բաքու:

Օգտվելով իրադրությունից` Ադրբեջանի հարավ-արևմուտքում ինքնավարություն հռչակեցին թալիշները՝ ստեղծելով Թալիշ-Մուղանի Ինքնավար Հանրապետությունը: Ներքաղաքական ճգնաժամի հետևանքով իշխանությունից հեռացվեց նախագահ Էլչիբեյը և Ադրբեջանի Գերագույն խորհրդի նախագահ ընտրվեց Հեյդար Ալիևը:

Հունիսի 27-ին հայ մարտիկներն ազատագրեցին Մարտակերտ քաղաքը, իսկ մեկ ամիս անց` հուլիսի 23-ին, ճնշեցին ադրբեջանական կրակակետերը արևելյան հատվածում ու մտան Աղդամ:

Աղդամը կորցնելուց հետո Ադրբեջանը մի քանի անգամ զինադադար է կնքում հայկական կողմի հետ, սակայն բոլորն էլ խախտում է, ինչը դառնում է ադրբեջանցիների համար տարածքային նոր կորուստների պատճառ: Այսպես` հուլիսի 25-ին Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարի պաշտոնակատար Սաֆար Աբիևի և ԼՂՀ պաշտպանության նախարար Սամվել Բաբայանի միջև ձեռք է բերվում եռօրա զինադադարի պայմանավորվածություն, որը, սակայն խախտվում է` Ջեբրայիլի վրա ադրբեջանցիների հարձակման պատճառով: Օգոստոսի 18-ին Ռուսաստանի միջնորդությամբ դարձյալ կնքվում է զինադադար` 5-օրյա ժամկետով: Հենց հաջորդ օրը` օգոստոսի 19-ին ադրբեջանական օդուժը ռմբակոծում է Կապան քաղաքը, որին զոհ են գնում խաղաղ բնակիչներ։ Հրետակոծվում են նաև Հադրութի ու Մարտունու շրջանների բնակավայրերը: Հայկական ուժերի պատասխան գործողությունների շնորհիվ օգոստոսի 22-ից 25-ն ընկած ժամանակամիջոցում ադրբեջանական ուժերը դուրս են շպրտվում Ֆիզուլիից և Ջեբրայիլից, իսկ օգոստոսի 31-ին` Կուբաթլուից: Նույն օրը Ադրբեջանի և ԼՂՀ-ի միջև կնքվում է 10-օրյա զինադադար:


Ռազմական գործողությունների մոտավոր սահմանը` 1993թ. օգոստոս-հոկտեմբեր ամսիներին:
2. ԻՐԱՆԸ ՄՏՆՈՒՄ Է ԽԱՂԻ ՄԵՋ
Առաջին հայացքից տեղային նշանակություն ունեցող այս ռազմական գործողությունները և Ադրբեջանի պարտությունը ստանում է միջազգային լայն արձագանք: Հայկական ուժերի առաջխաղացմանը զուգահեռ մեծանում էր ադրբեջանցի փախստականների հոսքը, որոնք մարտական գործողությունների վայրից հեռանում էին կամ դեպի Հորադիզ կամ անցնում էին Արաքս գետը` հատելով Իրանի սահմանը: Սա առաջացնում է Իրանի մտահոգությունը, քանի որ թուրքալեզու մեծ բնակչություն ունեցող Իրանի հյուսիսային շրջաններում ադրբեջանցի փախստականների, այդ թվում` զինված մարդկանց ներթափանցումը կարող էր վտանգել այդ շրջանների կայունությունը:

Իրադրությունը սրում էր նաև ադրբեջանական պաշտոնական քարոզչությունը, որը Հորադիզի գրավման մասին կեղծ տեղեկություններ տարածելով, փորձում էր հակամարտության մեջ ներքաշել Իրանին` մեծացնելով տարածաշրջանի լարվածությունը ու, չի բացառվում` Թուրքիային հակամարտության մեջ ներքաշելու նպատակով:

Օգոստոսի 30-ին ԼՂՀ Պաշտպանության պետական կոմիտեի նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը հանդես է գալիս հայտարարությամբ, որով պարզաբանում էր, որ հայկական ուժերի առաջխաղացումը պայմանավորված է Ադրբեջանի` զինադադարի համաձայնությունը խախտելով: «Նկատի առնելով երկու հակամարտ կողմերի համար գաղթականների խնդրի կենսական կարևորությունը, մենք պատրաստակամություն ենք հայտնում անհապաղ բանակցություններ սկսելու նրանց վերադարձման հետ կապված հարցերի ամբողջ համալիրի ու առաջին հերթին նրանց բնակության շրջաններում երկարաժամկետ հրադադարի շուրջ»,— ասված էր հայտարարության մեջ: (ՀՀ, 31 օգոստոսի, 1993թ., թիվ 172(776):

Օգոստոսի վերջին ադրբեջանական աղբյուրները տեղեկություն են տարածում, որ հայկական ուժերը գրավել են Հորադիզը` փորձելով սրել փախստականների խնդիրը: Ի պատասխան՝ Իրանը զորք է կենտրոնացնում իր սահմանամերձ շրջաններում` փախստականների հոսքը կանխելու և անվտանգությունն ապահովելու նպատակով:

«Նյու Յորք Թայմսը» 93թ. սեպտեմբերի 5-ի համարում գրում է, որ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունը հայտնել է, որ հայկական ուժերը գրավել են Հորադիզը: Հորադիզի գրավումը կնշանակեր, որ նախկին Ադրբեջանական ԽՍՀ հարավարևելյան շրջանների շուրջ 230 հազար փախստականների ճանապարհը դեպի Բաքու փակված է: Նրանց հեռանալու միակ ճանապարհը մնում էր Արաքսը հատելով Իրան անցնելը: Այս տեղեկությունը չեն հաստատում Բաքվում Միջազգային Կարմիր խաչի կոմիտեի պաշտոնյաները, սակայն նշում են, որ իրադրությունն Ադրբեջանում շատ բարդ է: «Եթե Հորադիզն ընկնի, նշանակում է փախստականները հեռանալու տեղ չեն ունենա: Նրանք կփորձեն գնալ Իրան, բայց Արաքս գետը շատ խորն է ու լայն, և ես չգիտեմ` նրանք ի վիճակի կլինե՞ն լողալով անցնել այն, թե ոչ»,— ասում է Բաքվում ՄԿԽԿ-ի ներկայացուցիչը (“Azerbaijan Claims Armenians Seized a Key Town”), «Նյու Յորք Թայմս», 5 սեպտեմբերի, 1993թ.): Նույն աղբյուրի համաձայն, Լեռնային Ղարաբաղը հերքել էր Հորադիզի գրավման մասին լուրը:

Ֆիլիպինյան «Մանիլա Ստանդարտ» անգլիալեզու պարբերականը, հղում անելով Associated Press գործակալությանը, հայտնում է, որ ըստ թուրքական և ադրբեջանական աղբյուրների Իրանի սահմանապահները մոտ 3 կմ առաջացել են ադրբեջանական տարածքում` համատեղ շահագործվող ջրամբարը պաշտպանելու նպատակով (“Russia Tells Iran not to meddle in Azeri-Armenian war”, Manila Standard, September 7, 1993):

Իրանական զորքերի Ադրբեջան ներթափանցելու դեպքին անդրադարձել է նաև «Լոս Անջելես Թայմ»-ը: Ըստ թերթի` Իրանի և Ադրբեջանի պաշտոնյաների միջև ձեռք էր բերվել 12 մղոն խորությամբ անվտանգության գոտի ստեղծելու պայմանավորվածություն (Los-Angeles Time, September 05, 1993):

Թեև պաշտոնական Թեհրանը հերքեց այս տեղեկությունը, սակայն դատելով մի շարք այլ իրադարձություններից, կարելի է ենթադրել, որ համանման դեպք, այնուամենայնիվ, տեղի ունեցել է: Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն սեպտեմբերի 7-ին դատապարտեց հայկական ուժերի ռազմական գործողությունները, սակայն, միաժամանակ, նախազգուշացրեց Թեհրանին, այսպես կոչված «զինված իրանցիների»` Ադրբեջանի տարածքում հայտնվելու կապակցությամբ: «Իրանական կողմի այսպիսի գործողությունները, ինչպիսին էլ լինեն պատճառները, չեն կարող մեր հավանությանն արժանանալ»,— Մոսկվայում տեղի ունեցած ասուլիսում հայտնում է ԱԳ նախարարության մամուլի խոսնակ Գրիգորի Կարասինը: Միաժամանակ նա զգուշացնում էր պատերազմի հնարավոր «միջազգայնացման» վտանգի մասին:

Այս դեպքերին անդրադարձել է նաև Մայքլ Կրուսանտն (Michael P. Croissant) իր «Հայաստան-Ադրբեջան հակամարտությունը. պատճառներն ու հետևանքները» («The Armenia-Azerbaijan Conflict: Causes and Implications») գրքում:

«Օգոստոսի 27-ին տեղահանվածների առաջին խմբերը հասան Ադրբեջանը Իրանից բաժանող Արաքս գետին: Իրանական իշխանությունները սկսեցին հյուսիսային սահմանին հասնող փախստականների խնդիրը կանխելու քայլեր ձեռնարկել:

ՄԱԿ-ի փախստականների հարցերով բարձրագույն կոմիսարի հետ համագործակցությամբ սահմանի իր հատվածում Իրանը հիմնեց ժամանակավոր ճամբարներ, որտեղ տարհանվում էին ծերերն ու երեխաները: Մի քանի օրվա ընթացքում ավելի քան 20 հազար փախստականներ տեղավորվեցին ճամբարում:

Ադրբեջանցի փախստականների հոսքն արդեն իսկ խնդրահարույց էր, և Իրանը մտահոգված էր դեպքերի զարգացումով, երբ հայկական զորքերը գրավեցին Կուբաթլին և օգոստոսի վերջին ու սեպտեմբերի սկզբին Հորադիզը գրավելու սպառնալիք ստեղծեցին:

Հորադիզի հնարավոր գրավումը անցանկալի էր ոչ միայն այդ քաղաքի` Իրանի սահմանին մոտ լինելու պատճառով, այլև նրանով, որ դա բնակչության Արևելյան Ադրբեջան փախչելու վերջին ճանապարհն էր: Իրանից բացի ուրիշ գնալու տեղ չունենալու դեպքում շուրջ 200 հազար փախստականներ կսկսեին շարժվել հարավ:

Բախվելով իր սահմանի մոտ հսկայական թվով տեղահանվածների հոսքի հավանականությանը, Թեհրանը փախստականների մոտեցող ալիքը կանխելու քայլեր ձեռնարկեց: Իրանի և Ադրբեջանի տեղական պաշտոնյաների միջև համագործակցության պատրվակով սեպտեմբերի 2-ին Իրանի զինված ստորաբաժանումներն անցան Ադրբեջան և 3-4 կմ բուֆերային գոտի ստեղծեցին, իբր թե մարդասիրական օգնության համար անվտանգ միջավայր ստեղծելու, իրականում` փախստականների առաջխաղացումը հյուսիս-արևմտյան Իրան կանխելու նպատակով: Այդ տեղաշարժը, որը փաստացի նշանակում էր ներխուժում Ադրբեջանի տարածք, զգալի տագնապ առաջացրեց տարածաշրջանի երկրներում: Թեհրանի գործողությունները ցույց տվեցին, որ հայ-ադրբեջանական հակամարտության միջազգայնացումը մոտ էր» (էջ 93):

3. ԹՈՒՐՔԻԱՅԻ ԳՈՐԾՈՆԸ
Վերոհիշյալ իրադարձություններին անմիջապես հետևեց Հայաստանի սահմանի մոտ թուրքական զորքերի տեղակայումը, ինչն արդեն լրջորեն անհանգստացրեց Ռուսաստանին:

Ռուսաստանի ԱԳ նախարարությունը սեպտեմբերի 8-ին տարածած հաղորդագրության մեջ մտահոգություն հայտնեց «Ղարաբաղյան հակամարտության վտանգավոր ընդլայնման վերաբերյալ» և տարածաշրջանի պետություններին կոչ արեց առավելագույն զսպվածություն ցուցաբերել: «Իրանական զինված խմբի մուտքը Ադրբեջանի տարածք ոչ միայն նպաստելու է հակամարտության հետագա սրմանը, այլև մոտեցնում է հակամարտության միջազգայնացման վտանգավոր սահմանին»,— ասվում է ՌԴ ԱԳՆ մամուլի խոսնակը: (էջ 94):

1993թ. սեպտեմբերի սկզբին նույնքան մտահոգիչ էին Թուրքիայի պաշտոնական հայտարարությունները, որոնք ավելի շատ սպառնալիք էին հիշեցնում: «Եթե Նախիջևանի թեկուզ մի կտորի ձեռք տան, ես գնում եմ խորհրդարան` պատերազմ սկսելու թույլտվություն ստանալու»,— «Հուրիեթին» ասում է Թուրքիայի վարչապետ Թանսու Չիլլերը: Իսկ Թուրքիայի ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի խոսնակ գնդապետ Դողու Սիլաչիօղլուն (Dogu Silahcioglu) սեպտեմբերի 4-ին հայտնեց, որ թուրքական բանակը համալրում է ստորաբաժանումները: (“Turkish Leader Threatens War”, The Telegraph, 5 September, 1993):

Թուրքական աղբյուրները հաղորդում էին, որ շուրջ 50 հազար զինվորներից բաղկացած զորախումբ մոտեցվել են հայ-թուրքական սահմանին, որոնց թվում օդադեսանտային զորքերի մեկ գումարտակ: (“Turkish Troops Ready to Defend Ally From Attack”, Gainesville Sun ” Sep 7, 1993)

4. ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ԳՈՐԾՈՆԸ
Միաժամանակ Հեյդար Ալիևը, ով ընտրվել էր Ադրբեջանի Գերագույն խորհրդի նախագահ, որոշում է փոխել երկրի արտաքին քաղաքական ուղղությունը և սեպտեմբերի 5-ին մեկնում է Մոսկվա` խնդրի կարգավորման համար օգնություն խնդրելով ՌԴ նախագահ Բորիս Ելցինից: ՌԴ նախագահի հետ հանդիպումից հետո նա նշում է, որ Ռուսաստանը վճռորոշ դերակատարություն ունի տարածաշրջանում: Միաժամանակ, Ալիևը հայտարարում է, որ Ադրբեջանը ցանկանում է միանալ ԱՊՀ-ին: Եվ իսկապես, սեպտեմբերի 24-ին Ադրբեջանը անդամակցեց ԱՊՀ-ին:

Տարածաշրջանային լարվածությունն իր ժամանակավոր հանգուցալուծումը ստացավ ՌԴ միջնորդությամբ սեպտեմբերի 12-13-ին Ադրբեջանի Գերագույն խորհրդի փոխնախագահ Ջալիլովի և ԼՂՀ ԱԳ նախարար Արկադի Ղուկասյանի` Մոսկվայում տեղի ունեցած հանդիպումով: Նրանք ստորագրեցին մինչև հոկտեմբերի 5-ը զինադադար կնքելու համաձայնություն: Հոկտեմբերի 5-ին այն ևս մեկ ամսով երկարաձգվեց, սակայն հոկտեմբերի 10-ին ադրբեջանական ուժերը հարձակում սկսեցին Հադրութի ուղղությամբ և ռազմական գործողությունները վերսկսվեցին:

5. ՄԱԿ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԻ ՌԵԱԿՑԻԱՆ
Հոկտեմբերի 14-ին ՄԱԿ-ի ԱԽ-ն ընդունեց արցախյան հակամարտության վերաբերյալ երրորդ` թիվ 874 բանաձևը: Այն կողմերին կոչ էր անում իրականացնել ապրիլի 30-ին և հուլիսի 29-ին Անվտանգության խորհրդի ընդունած 822 և 853 բանաձևերն ու շարունակական դարձնել զինադադարը:

874 բանաձևում կա ուշադրության արժանի մի կետ, որով տարածաշրջանի բոլոր պետություններին կոչ էր արվում «ձեռնպահ մնալ ցանկացած թշնամական գործողություններից և ցանկացած միջամտությունից կամ ներխուժումից, որոնք կարող են բերել հակամարտության ընդլայնմանը և տարածաշրջանում կխարխլեն խաղաղությունն ու անվտանգությունը»: Այս կետի ընդունումը, թերևս, Իրանի զինված խմբի Ադրբեջան մտնելով և Թուրքիայի` Հայաստանի սահմանի մոտ զորք կենտրոնացնելով էր պայմանավորված:

Ադրբեջանն, այնուամենայնիվ, չհրաժարվեց հակամարտությունը զինված ճանապարհով լուծելու մտքից, և հոկտեմբերի 21-ին հարձակում սկսեց Ջեբրայիլի ուղղությամբ: Թեև այդ գործողությանը բացի ադրբեջանական բանակի ստորաբաժանումներից մասնակցում էր շուրջ 300 աֆղան մոջահեդներ, սակայն հակառակորդի հարձակումը ձախողվեց: Հայկական ուժերի վճռական հակահարձակումն ավարտվեց Հորադիզի անկումով` հոկտեմբերի 24-ին:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Օգոստոսին Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի օդային տարածքներում նկատվել են ադրբեջանական անօդաչու սարքեր. Անդրանիկ Մկրտումյան
29 Օգոստոսի 2012 - 20:27

Հակառակորդի կողմից հրադադարի ռեժիմի խախտման դեպքերը կտրուկ աճել են. եթե 2011թ-ին` սահմանագծի ողջ երկայնքով, (ներառյալ Արցախը) արձանագրվել է հրադադարի խախտման 12.700 դեպք, ապա ընթացիկ տարվա 8 ամիսների ընթացքում ադրբեջանական կողմն արդեն հասցրել է հրադադարի ռեժիմը խախտել ավելի քան 12.000 անգամ, որից միայն 1200-ի դեպքում է հայկական կողմից կրակոց արձակվել:
ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ ներկայացուցիչ գնդապետ Անդրանիկ Մկրտումյանը հերթական դիտարկման նպատակով Տավուշի մարզ այցելած ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպշիկի դաշտային օգնականներ Իրժե Աբերլեին և Պիտեր Կիին հերթական անգամ տեղեկացնում է` հակառակորդը խոշոր տրամաչափի զենքերից կրակ է արձակում ոչ միայն հենակետերի ուղղությամբ, այլև` բնակավայրերի: Մասնավորապես` օգոստոսին ինտենսիվ կրակոցներ են արձակվել Ոսկեպար, Ներքին Կարմիրաղբյուր, Այգեպար, Մովսես, Պառավաքար գյուղերի ուղղությամբ:

«Ներկայացված բոլոր թվերը իրական են, մենք թաքցնելու բան չունենք: Եթե պատասխանում ենք` ասում ենք պատասխանել ենք, եթե չենք պատասխանել` ասում ենք չենք պատասխանել: Ադրբեջանական կողմը շարունակում է անտեսել Ժնևյան կոնվենցիայի դրույթները, համաձայն որոնց՝ տների, գյուղատնտեսական աշխատանքների ժամանակ քաղաքացիական անձանց վրա կրակելը ռազմական հանցագործություն է: Մենք պատերազմից չենք վախենում, բայց շարունակում ենք մնալ խաղաղության կողմնակից, իսկ Ադրբեջանը համ պատրաստ չէ պատերազմի, համ էլ` պատերազմ է հրահրում»,- նշեց գնդապետ Մկրտումյանը:

ՀՀ ԶՈւ ներկայացուցիչն Անջեյ Կասպշիկի դաշտային օգնականներին հիշեցրեց նաև, որ հայկական կողմը պատրաստ է շփման գծից հեռացնել դիպուկահարներին, եթե միայն Ադրբեջանը գնա այդ քայլին, իսկ վերջինը շարունակում է իր ապակառուցողական քաղաքականությունն այս հարցում: Մինչ դիպուկահարների հետ քաշման խնդրում կողմերը կգան համաձայնության, գնդապետ Մկրտումյանը շփման գծում իրավիճակը մեղմացնելու նպատակով այս անգամ ևս ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպշիկի դաշտային օգնականներին առաջարկեց ադրբեջանական կողմին մղել անմիջական շփումների. նախ` զինված ուժերի ներկայացուցիչների, այնուհետ` համայնքի ղեկավարների մակարդակով` հիշեցնելով, որ հայր Ալիևի ղեկավարման տարիներին նման շփումներ պարբերաբար եղել են:

«Ես արդեն 6 տարի է ասում եմ, որ ժամանակն է հեռադիտակով հեռվից նայելուց անցնենք անմիջական հանդիպումների: Տարիներ շարունակ առաջարկում եմ անցկացնել միակողմանի դիտարկումներ` մեկ-երկու օրով, բայց ոչ մի կերպ առաջարկը գործնական դաշտ չի տեղափոխվում: Հասկացանք, որ մեր զինվորների կյանքն իր համար արժեք չունի, բայց չէ, որ իրենց կորուստներն ավելին են: Ընդ որում` իրենց բնակչությունը խաղաղություն է ուզում: Այգեպարում Կարմիր Խաչը ջրամատակարարման ծրագիր էր սկսել, որը ֆինանսների բացակայության պատճառով կիսատ մնաց, հակառակ կողմում գտնվող Ալիբեյլի գյուղում էլ ոռոգման ջրի խնդիր կա և համայնքային իշխանությունները պատրաստ էին ֆինանսավորել և Այգեպարի հատվածից ջրագիծ անցկացնեին, բայց պարոն Ալիևը պատերազմ է ուզում և ադրբեջանական «հերոսները» շարունակում են նրա թելադրանքով խախտել հրադադարի ռեժիմը»,- ընդգծեց Անդրանիկ Մկրտումյանը:

Արդեն HayNews.am-ի հետ զրույցում գնդապետ Մկրտումյանը տեղեկացրեց, որ հակառակ կողմի խախտումներն ոչ միայն դիպուկահար կրակոցների տեսքով են եղել, այլև` օգոստոսին Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի օդային տարածքներում նկատվել ադրբեջանական անօդաչու սարքեր: Այս մասին գնդապետ Մկրտումյանը տեղեկացրեց նաև ԵԱՀԿ ներկայացուցիչներին:

«Հետախուզություն են իրականացնում, որ նոր դիվերսիաներ անե՞ն»,- հարցրեց ՀՀ ԶՈւ ներկայացուցիչը

HayNews.am

[arakeretzig]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Արդեն HayNews.am-ի հետ զրույցում գնդապետ Մկրտումյանը տեղեկացրեց, որ հակառակ կողմի խախտումներն ոչ միայն դիպուկահար կրակոցների տեսքով են եղել, այլև` օգոստոսին Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի օդային տարածքներում նկատվել ադրբեջանական անօդաչու սարքեր: Այս մասին գնդապետ Մկրտումյանը տեղեկացրեց նաև ԵԱՀԿ ներկայացուցիչներին:

«Հետախուզություն են իրականացնում, որ նոր դիվերսիաներ անե՞ն»,- հարցրեց ՀՀ ԶՈւ ներկայացուցիչը

HayNews.am

It's like seeing an old movie all over again... send their commandos to their well-deserved death.

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Հայաստանում աննախադեպ զորավարժություններ կանցկացվեն

Կարլեն Ասլանյան
Հրապարակված է՝ 30.08.2012

Հայաստանի զինված ուժերը հոկտեմբերին աննախադեպ զորավարժություն կանցկացնեն, որին մասնակցելու են նաեւ պահեստազորում ընդգրկված շարքային քաղաքացիները։

Պաշտպանության նախարարության մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանի փոխանցմամբ, զորավարժությունները տեւելու են մոտ մեկ շաբաթ։ Մասնակիցների թիվը կհասնի մի քանի հազարի։

«Մեծ զորավարժություն է լինելու։ Աննախադեպ այն առումով, որ մինչեւ այդ չենք ունեցել այդ մասշտաբի, որին մասնակցում է նաեւ պահեստազորը։ Պետք չէ պանիկայի տրվել, ինչ-որ ավելորդ խոսակցությունների․ դա պլանային զորավարժություն է լինելու», - պարզաբանեց Արծրուն Հովհաննիսյանը։

Պաշտպանության նախարարությունը շեշտում է, որ շարքային քաղաքացիների ներգրավումը զորավարժություններում որեւէ արտառոց բան չի նշանակում, ընդամենը փորձ է արվում բանակում պարբերաբար օգտագործել նաեւ այս ներուժը։

«Պահեստազորի մասնակցությունը վերջին տարիներին սկսում է մեծանալ։ Ի դեպ, պարբերաբար բողոքներ ենք ունենում այդ առումով, որ պահեստազորը առաջներում չի կանչվել, հիմա սկսվում է կանչվել, զորվարժություններին մասնակցել։ Եվ այդ առումով պետք է հասկանանք, որ սա մեզանում պետք է դառնա որոշակի մշակույթ, որովհետեւ մենք այնպիսի կարգավիճակում ենք, որ մեր պահեստազորը պիտի միշտ ակտիվ ներգրավվածություն ունենա զինված ուժերի պատրաստությանը համապատասխան կարգով»։

Զորավարժությանը կանչվելու են պահեստազորի բոլոր տարիքային խմբերից․ ծանուցագրեր կստանան ինչպես բանակից նոր զորացրված երիտասարդները, այնպես էլ նույնիսկ 50 տարեկանից բարձր տղամարդիկ։ Պահեստազորայինների ընտրությունը կատարվելու է՝ պայմանավորված տարբեր հանգամանքներով։

«Թե ինքը ինչ մասնագիտություն է կրում, թե տվյալ զորամասը, որի վրա ինքը կցագրված է, այդ զորամասը ներգրավված է արդյոք զորավարժություններին, թե չէ։ Մասնագիտությունները ամենատարբերն են։ Կարող է լինել խոհարարից մինչեւ նշանառու, տանկիստ, կամ օդաչու։ Ծանուցագիրը բոլորը հերթով կստանան», - հավելեց Արծրուն Հովհաննիսյանը։

Որոշ հասցեատերեր արդեն իսկ ստացել են ծանուցագրերը։ Նրանցից մեկն էլ «Հայացք» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր, 53-ամյա Աշոտ Աղաբաբյանն է։ Աշոտ Աղաբաբայնն ասաց դեմ չէ, մասնակցելու է նաեւ որպես լրագրող, որպեսզի ներսից ծանոթանա իրավիճակին։

«Ես ներկայացա զինկոմիսարիատ, ասելով, որ չէի լսել, որ 53 տարեկանին զորահավաքի են հրավիրում։ Բայց ես պահեստային սպա եմ։ Ասացին, որ մինչեւ 58 տարեկանը իրավունք ունեն եւ ասացին, որ մինչ այդ կկանչենք, հոկտեմբերի 1-ից դուք զորահավաքի եք», - պատմեց Աղաբաբյանը։

Մինչեւ այս hամապետական զորավարժությունը Պաշտպանության նախարարությունը պատրաստվում է սեպտեմբերի կեսերին Հայաստանում կայանալիք Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության (ՀԱՊԿ) Արագ արձագանքման ստորաբաժանումների համատեղ զորավարժություններին: Առաջին զորախմբերը Հայաստան կժամանեն սեպտեմբերի առաջին օրերին, մասնակից երկրների վերջնական ցուցակը կհրապարակվի մի քանի օրից:

Նախարարության մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանի խոսքով, Արմավիր քաղաքի հարեւանությամբ գտնվող Բաղրամյան ուսումնական կենտրոնում իր հարմարություններով եւ հնարավորություններով մեր իրականության համար մի աննախադեպ վրանային ավան է կառուցվել․ - «Ժամանակակից վրանային ավան է, որտեղ շատ լուրջ հնարավորություններ կան անգամ ձմեռային պայմաններում զորքերին պահելու ու մարզելու, սպորտային միջոցառումներ կազմակերպելու համար»։

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Armenia To Hold ‘Unprecedented’ War Games

Karlen Aslanian
Հրապարակված է՝ 30.08.2012

Armenia will hold this October what its Defense Ministry described on Thursday as unprecedented military exercises involving thousands of troops and army reservists.

The ministry also announced that more Armenian army fortifications along the border with Azerbaijan have been beefed up in recent months.

“It will be a big exercise,” the ministry spokesman, Artsrun Hovannisian, told RFE/RL’s Armenian service (Azatutyun.am). “It will be unprecedented in the sense that we have not had [war games] of that scale before.”

Hovannisian said the one-week drills will be marked by “quite a large participation” of reservists. Scores of them, including young Armenians demobilized from the armed forces recently and even men aged 50 or over, will be called up for that purpose, he said.

“In recent years the participation of reservists has steadily increased,” explained the official. “We are in a situation where our reservists must always be actively engaged in military training.”

The Armenian military already announced in April 2011 that the training of its reserve personnel will be more regular and intensive from now on. Thousands of reservists have spent up to a week in military camps since then.

Hovannisian stressed that the upcoming exercises were planned in advance and are not directly related to the tense situation on Armenia’s border with Azerbaijan and “the line of contact” around Nagorno-Karabakh highlighting the growing risk of another Armenian-Azerbaijani war. “There is no need to panic and make unnecessary speculations,” he said.

The Armenian military made similar statements in late June when it held, jointly with other state bodies, command-and-staff exercises that simulated their coordinated response to the outbreak of a full-scale war, including a general mobilization.

Meanwhile, one Azerbaijani soldier was killed on Wednesday and another one wounded the following day in fresh ceasefire violations reported by Azerbaijan from different sections the Karabakh frontline. The Defense Ministry in Yerevan and Karabakh’s Armenia-backed armed forces reported no fighting there, however.

The Karabakh Armenian military held three-day exercises earlier this month. It said the drills demonstrated the “adequate preparedness” of its forces for a possible war with Azerbaijan.

Deadly skirmishes have also been a regular occurrence this year along the westernmost sections of the Armenian-Azerbaijani frontier. About a dozen soldiers on both sides were killed in a series of armed incidents there in early June. Defense Minister Seyran Ohanian visited the area on August 8 to inspect what his press office called “large-scale construction work” carried out on Armenian frontline positions.

A statement by the Defense Ministry said Ohanian toured army posts in southern Armenia bordering Azerbaijan’s Nakhichevan exclave for the same purpose on Tuesday and Wednesday. It said he examined new defense fortifications built there.

Ohanian was quoted as noting “positive trends” in the army ranks, including a stronger “physical and spiritual protection of soldiers.” The minister also spoke of “remarkable achievements” in the fight against army crime which the military command appears to have toughened since 2010.

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

BBC: as always biased.
No word of the essential fact: monstrous character of the murder: fact that Gurgen was hacked while sleeping...
No word of the financial bribe of 3 billion Magyars got for their prostitute behavior
_______



Armenia cuts ties with Hungary over Azerbaijan killer pardon

http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-19440661

Armenia says it is severing diplomatic ties with Hungary after the release of an Azeri army officer convicted of murdering an Armenian soldier.

The Azeri serviceman, Ramil Safarov, was given a life sentence for hacking Armenian Gurgen Markarian to death with an axe in 2004 in Budapest.

On Friday, Safarov was flown to Baku and pardoned, despite Baku's assurances that his sentence would be enforced.

Armenia and Azerbaijan fought a bitter war over an enclave in the early 1990s.

Armenia said on Friday that Hungary had made a "grave mistake" in sending Safarov back to Azerbaijan.

"With their joint actions, Azerbaijan and Hungary opened the door to the recurrence of such crimes," President Serzh Sarkisian said in comments release by his press office.


"I cannot put up with this. The republic of Armenia cannot put up with this," the president added.

The Hungarian authorities said they had returned Safarov to his homeland only after receiving assurances from the Baku government that his sentence would be enforced.

Safarov killed Gurgen Markarian at a military academy in Budapest, where both servicemen attended English-language courses organised by Nato.

During his trial in Hungary, Safarov said that the Azeri-Armenian war over Nagorno-Karabakh and insults from the Armenian officer were at the root of his actions.

Hungary and Azerbaijan have so far made no public comment on the case.

Azerbaijan and Armenia, both former Soviet republics, fought a war over the Nagorno-Karabakh enclave in the early 1990s, which left some 30,000 people dead, and displaced hundreds of thousands.

Armenia-backed authorities are currently controlling Nagorno-Karabakh, which lies within Azerbaijan.

Despite a 1994 ceasefire, skirmishes continue on the borders of the disputed territory.