Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

40 процентов территории Азербайджана будет уничтожено уже в первые дни войны

Экспресс-комментарий руководителя Аналитического центра “Восканапат” Левона МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯНА

“40 процентов Азербайджана будет уничтожено в первые две – три недели после возможной агрессии этого образования против Республики Арцах”, - сказал Левон МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН, комментируя заявление министра обороны Азербайджана Закира Гасанова. Voskanapat.info напоминает, что 23 марта, будучи в приграничных с Республикой Арцах районах, З. Гасанов попытался воодушевить хвастливыми и лживыми заявлениями своих перепуганных большими потерями подчиненных. Министр обороны Азербайджана рассказал рядовой аскерне и офицерам о мифических возможностями ВС Азербайджана: “Мы наносим им (армянским воинским подразделениям – Voskanapat.info) такие удары, что они, испугавшись, бегут. Они не хотят служить на фронте, убегают, бросая окопы. Теперь врагу приходится размещать на постах гражданских. Мы должны изгнать оккупантов со своих земель. Мы способны на это, и мы это сделаем. Я открыто заявляю, что мы уничтожим 70% сил врага с первого же удара”.

“Закир Гасанов – интеллектуально ограниченный солдафон с мышлением пренеандертальца – азыхантропа без верхней челюсти”, - заявил Левон Мелик-Шахназарян. Армянский политолог уверяет, что сказанное Гасановым не под силу не только ВС Азербайджана, но даже двум сильнейшим армиям мира – России и США. Он напомнил, как несколько лет назад высокопоставленный офицер Пентагона поведал, что гипотетическое столкновение с Армией обороны Республики Арцах могло бы доставить ВС США много неудобств.

“В Азербайджане столь усердно сочиняют байки об армянских государствах и Армянской Армии, столь истово рассказывают эти байки, что, кажется, как молла Насреддин, и сами начинают верить собственным россказням, - смеется Левон Мелик-Шахназарян. – Во время обострения ситуации на границе в августе прошлого года тысячи молодых людей, а также ветеранов Арцахской войны устремились к границе, требовали отправить их в зоны боевых действий. Тогда нашему армейскому командованию потребовалось немало красноречия, чтобы убедить их вернуться по домам. Командование заверило добровольцев, что Армия способна с честью справиться с поставленными перед ней задачами. Это я вспомнил в связи с заявлением З. Гасанова о “размещенных на постах гражданских” в Арцахе. Возможно, определенная часть черни Азербайджана поверит в байки Гасанова, более подобающие сыну турецкоподданного Остапа Бендера, но большинство уже открыто смеется над “полководцем”, самым страшным противником которого до сего дня были только голодные и больные старушки на бакинской Площади фонтанов. Там Гасанов действительно выглядел орлом. В действительности он – курица, ощипанная в январе, мае, июне, августе и ноябре прошлого года”, - заявил Левон Мелик-Шахназарян, напомнив, что в июне прошлого года армянские бойцы вернули под контроль Республики Армения свыше 200 квадратных километров армянской земли.

Отвечая на вопрос – Почему Армянская армия уничтожит 40 процентов Азербайджанской республик, а не 70 или, например 100? – Левон Мелик-Шахназарян напомнил, что в Азербайджанской республике проживают реальные и потенциальные друзья армянского народа – автохтонное население этой республики. Ни при каком ходе развития военных событий (если Азербайджан решится на самоубийственную агрессию против одного из армянских государств), Армянская армия не будет бить по Ланкону, например, или городам КцIар, Белоканы. В этих и других (Хачмас, Остора, Варташен, Билкон), “табуировнных” в военном отношении поселениях живут талыши, лезгины, аварцы, с которыми мы не деремся уже несколько веков, с тех самых пор, как в наш регион перекочевал турок. Нежелательно брать на прицел и большинство деревень на Апшеронском полуострове, населенных парсийцами (татами). Но вот города и села, в которых живут закавказские турки, безусловно, будут стерты с лица земли. В Азербайджане могут быть уверены, нам эти районы и города, а они, по грубым подсчетам, составляют 40 процентов подконтрольных Баку территорий, хорошо известны.

Неминуемому удару подвергнутся и нефтяные и газовые месторождения Азербайджана. Трубы трогать не имеет смысла по двум причинам: во-первых, их можно быстро восстановить, и, во-вторых, они еще послужат Республике Арцах, пополняя ее казну платой за транзит углеводородов. А вот месторождения будут уничтожены в первый же день, превратив Баку в огромный погребальный костер для образования под названием “Азербайджан”.

Да, я знаю, разумеется, о военных приобретениях Азербайджана, в том числе российских и израильских средств ПВО. Баку иногда даже утверждает, что приобретенные им системы способны полностью закрыть небо над столицей Азербайджана. Это – смешные и глупые утверждения, рассчитанные на безграмотное быдло Азербайджана. Израиль, как и Россия, действительно продали Азербайджану современные средства ПВО, и это оружие действительно высокого качества. При этом оружие высочайшего качества эти страны оставили для собственного пользования и никому не продают, что совершенно логично.

А теперь давайте вспомним, как кустарного производства ракеты Кассам долетают до израильских городов. Так, в 2011 году израильские системы ПВО перехватили 16 из 185 ракет, выпущенных палестинцами. В 2012 году была перехвачена 421 ракета из 1506 выпущенных. Напоминаю, речь идет о лучших образцах израильского ПВО и кустарного производства ракетах, фактически, трубах с начинкой из взрывчатки. Теперь, думается, любой мало-мальски мыслящий человек может представить эффективность азербайджанского ПВО в перехвате ракет, находящихся на вооружении Армянской армии. Мощь каждой ракеты, взорвавшейся в черте нефтегазового месторождения, увеличится в десятки и сотни раз, к тому же вызвав пожары, на погашение которых уйдут месяцы и годы. А чтобы представить, что способны натворить эти ракеты, напомню, что нефтегазовые месторождения Азербайджана находятся не только в акватории Каспия, но и в черте Баку.

Сегодня, по моему глубокому убеждению, мы должны выйти из переговорного процесса, соглашаясь возобновить их лишь при условии участия в них на равных Степанакерта. Одновременно мы должны готовиться к политической составляющей отражения возможной агрессии Азербайджана. Именно к политической, так как в военном отношении у нас одна задача – ликвидация Азербайджанской республики, и наша Армия, насколько это мне известно, к решению этой задачи готова”, - сказал в заключении Левон Мелик-Шахназарян.

Voskanapat.info

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Նրանք կյանքն են տալիս, իսկ ինչ է տալիս պետությունը

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
Հասարակություն - 24 Մարտի 2015,


Համացանցում արդեն մի քանի օր է տեղեկություն է շրջանառվում ֆինանսական օգնության կարիք ունեցող հայաստանցի երիտասարդի մասին, ով բանակում ծառայության ընթացքում վիրավորվելով թշնամու գնդակից, ներկայում հաշմանդամությունը հաղթահարելու համար ունի արտերկրում բուժվելու կարիք, բայց չունի անհրաժեշտ փող: Հարազատները ասում են, որ պաշտպանության նախարարության հովանավորությամբ նա 5 ամիս բուժում է անցել Իսրայելում, բայց ներկայում կա բուժումը շարունակելու անհրաժեշտություն, որպեսզի տղան կարողանա ինքնուրույն տեղաշարժվել:

Թե ինչու պաշտպանության նախարարությունը չի շարունակում ֆինանսավորել հետագա բուժումը, պարզ չէ:

Օրերս ադրբեջանական դիվերսիայի հետեւանքով հայկական կողմն ունեցավ 3 զոհ եւ 4 վիրավոր: Տեղեկություն կա, որ զոհերից մեկի հարեւանները հանգանակություն են կազմակերպել ընտանիքին օգնելու համար:

Որպես կանոն, սահմանում տարբեր միջադեպերի հետեւանքով զոհված երիտասարդները լինում են սոցիալապես անապահով ընտանիքների ներկայացուցիչներ:

Հանրությունը փառաբանում է հերոսներին, ինչին նրանք միանգամայն արժանի են: Սակայն իրեն կյանքը պետության, հանրության համար զոհաբերելու պատրաստ, զոհաբերող երիտասարդները՝ զինծառայողները կամ հրամանատարները արժանի են ավելիին: Հանրությունը, պետությունը նրանց ավելին է պարտք, քան միայն հերոսացնելը:

Այդ պարտքի մի զգալի մասը պետք է արտահայտվի ֆինանսական կամ նյութական աջակցության ձեւով: Ընդ որում, հստակ, կոնկրետ եւ զգալի ծավալի աջակցության, որը չկրի խորհրդանշական բնույթ: Հայաստանի Հանրապետությունը պարտավոր է կառավարության մակարդակով պատասխանատվություն ստանձնել զինվորական պարտադիր ծառայության ընթացքում զոհված զինծառայողների ընտանիքների սոցիալական ապահովության համար, պատասխանատվություն ստանձնել առողջությունը կորցրած զինծառայողների լիարժեք բուժման համար, նաեւ նրանց ընտանիքների սոցիալական ապահովության համար՝ եթե զինծառայողը ունենում է անաշխատունակության խնդիր:

Հայաստանի Ազգային Ժողովը պետք է ընդունի օրենք, որով պետությունը պարտավորվում է ստանձնել այդ պատասխանատվությունը:

Պատճառաբանելը, թե պետությունը չունի այդպիսի պատասխանատվություն վերցնելու փող, կլինի վերին աստիճանի ցինիզմ: Բավական է մի փոքր ուսումնասիրել, թե ինչպես են ծախսվում բյուջետային միջոցները, գտնելու համար ֆինանսական հնարավորության տասնյակ տարբերակներ:

Օրինակ, եթե մեկական միլիոն դրամ խնայողություն անեն նախագահի, վարչապետի, տարբեր նախարարների տարատեսակ եւ տարաբնույթ ներկայացուցչական ծախսերի, գործուղումների փողերից, որոնք որպես կանոն արժենում են տասնյակ միլիոն դրամներ, ապա հնարավոր է խնայողությունն ուղղել պետության այդ պատասխանատվության իրագործմանը: Մինչդեռ բոլորովին վերջերս Հայաստանի կառավարությունը որոշում կայացրեց, որ 50 միլիոն դրամով պետք է ավելացնել պետպաշտոնյաների գործուղումների համար նախատեսված փողը:

Դա պարզապես ցինիկ որոշում է այն պատկերի ֆոնին, որ առկա է Հայաստանում զոհված զինծառայողների ընտանիքներում, կամ ծառայության ընթացքում ծանր վիրավորում ստացածների ընտանիքներում:

Խնդիրը նաեւ բարոյական է՝ դա հանրության վերաբերմունքը պետք է լինի անվտանգության համար կյանքը զոհաբերող կամ զոհաբերելու պատրաստ զինվորականի հանդեպ: Եթե այդ մարդը պատրաստ է հանրությանը պաշտպանել իր կյանքի գնով, ապա տվյալ անձնավորության ընտանիքի սոցիալական ապահովության խնդիրը նվազագույնն է, որ պետք է ստանձնի հանրությունը՝ ընդ որում ոչ բարեգործական ֆորմաներով, այլ պետական պարտավորության:

Զանազան բարեգործներին որեւէ մեկը չի խանգարում շարունակել իրենց քայլերը, բայց պետությունը պետք է ստանձնի այնպիսի պատասխանատվություն, որը զոհված զինծառայողների ընտանիքներին կամ առողջությունը կորցրածներին չի թողնի բարեգործների հույսին:
Չափազանց կարեւոր է, որ այդ մարդկանց հանդեպ պատասխանատվությունն իրացվի պետական խողովակով, պետական մակարդակով, որովհետեւ նրանք պետություն են պաշտպանել, նրանք պետական սահմանի անվտանգությունն են պաշտպանել, նրանք պետական կարգավիճակում են եղել: Պետական պատասխանատվության խնդիրը շատ կարեւոր է նաեւ հանրային բարոյականության եւ գիտակցության մեջ կարեւոր արժեքային կողմնորոշումներ ամրագրելու տեսանկյունից, պատասխանատու հասարակության ձեւավորման տեսանկյունից:

Առավել եւս, որ այսպես ասած բարեգործական օժանդակության մի շարք դրվագներ նաեւ պարունակում են որոշակի հետին նպատակներ եւ մարդիկ, ովքեր իրենց միջոցները կուտակում են պաշտոնական դիրքը չարաշահելու, պետական եւ հանրային ռեսուրսները մսխելու միջոցով, այդօրինակ բարեգործական ակցիաները ծառայեցնում են հանրային լեգիտիմություն ձեռք բերելու, այլ կերպ ասած՝ գողոնը արդարացնելու համար:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/soc....LYrDnRCg.dpuf

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ծառայակիցները տեսել են, թե ինչպես է Անդրանիկը վազել Ադրբեջանի կողմը, բայց... Սեյրան Օհանյան
25.03.2015

Այսօր լրագրողները ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին հարցրեցին սահմանը հատած և Ադրբեջանի կողմն անցած զինվորի մասին: Նա նախ նշեց, որ ադրբեջանցիների տարածած տեսանյութը, որում սահմանը հատող զինվորն է ու նրա պատասխանները, ակնհայտորեն հակառակորդի կողմից է պատրաստված:

Սեյրան Օհանյանն ասաց. «Այն պահին, երբ այդ զինվորը լքել էր դիրքը, մեր զինծառայողներից մի քանիսը տեսել էին, թե ինչպես է նա արագ վազում, չի ստացվել կանխել»:

Այդ արարքի պատճառների մասին նախարարը հայտնեց. «Պատճառները պետք է փնտրել նրա ընտանիքում: Ծառայողական քննություն է նշանակված, և քրեական գործ է հարուցվել: Ընթացքում ամեն ինչ կպարզվի: Քանի որ նա այստեղ չէ, ուստի ստիպված ենք նրա ընտանիքի անդամների, մտերիմների միջոցով պարզել ամեն ինչ, և արդյունքների մասին կտեղեկացնենք հանրությանը»:

Ինչ վերաբերում է այդ զինվորի հանդեպ ճնշումների մասին լուրերին, նախարարը նշեց. «Եթե ճնշումներ եղել են, ապա նրա ընտանիքում են եղել ճնշումներ: Նախնական կարող եմ ասել, որ զինվորի և նրա ընտանիքի միջև լարված հարաբերություններ են եղել: Ամեն ինչ կպարզվի: Բացառում եմ հրամանատարների կողմից վատ վերաբերմունքը, նա պայմանագրային զինծառայող է եղել, փոքր ստորաբաժանման մեջ` ականանետային, այդ ստորաբաժանման մեջ միջանձնային հարաբերություններ համարյա չեն լինում»:

Նախարարը բացառեց նաև զինծառայողին առևանգելու տարբերակը:

Մանրամասները` yerkir.am կայքում:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Հայաստանի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը իր մտահոգությունները արտահայտում է ու ասում է. Սեյրան Օհանյան
25.03.2015

Այսօր ԱԺ-ում լրագրողները հարցեր են ուղղել ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին՝ Ադրբեջանի կողմից սպառազինությունների ծավալների մեծացման ու Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին զենք վաճառելու մասին: Սեյրան Օհանյանը նշեց. «Այն, ինչ կատարվում է մեր հարևանների մոտ, անկասկած, գտնվում է մեր վերահսկողության ներքո:

Չգիտեմ՝ որքանով է Ադրբեջանը ավելացրել իր կարողությունները սպառազինության և ռամական տեխնիկայի քանակական առավելությունների մասով, այդ սպառազինությունները նա դեռ պետք է կարողանա կիրառել :Անկասկած, քանակական տվյալները մեզ մտահոգում են, բայց մենք տեղեկություններ ունենք, որ այդ սպառազինությունը կարգի բերելու համար որոշակի ժամանակ է պահանջվում, որպեսզի անձնակազմի կողմից յուրացվեն: Բազմաթիվ անգամ ենք ասել, որ յուրաքանչյուր երկրի կողմից մեր հարևաններին վաճառվող սպառազինությունը մեզ մտահոգում է, բայց Հայաստանի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը հենց այնպես տեղում չի նստում, այլ իր մտահոգությունները արտահայտում է ու ասում է»:

Այն հարցին, թե արդյոք՞ ԵՏՄ-ն ավելի կամ պակաս անվտանգ դարձրեց Հայաստանի սահմանները, Սեյրան Օհանյանը պատասխանեց. «Ադրբեջանը լարվածություն առաջացնելով շփման գծում մի քանի խնդիր է լուծում՝ քաղաքական, տնտեսական, նաև կապված Հայոց ցեղասպանության 100 ամյա տարելիցի միջոցառումների հետ:

Միանգամից ասել, որ ԵՏՄ մտնելով կլուծվեն մեր անվտանգության հարցերը, դա չի կարելի, բայց, մյուս կողմից, չանդամակցելն ու համապատասխան համագործակցություն չունենալը մեր ռազմավարական դաշնակցի հետ, որը հանդիսանում է նաև մեր անվտանգության երաշխավորներից մեկը ՝ հատկապես Թուրքիայի մասով , դա նշանակում է՝ չմտածել ապագայի մասին»:

Մանրամասները` yerkir.am կայքում:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ադրբեջանցին զենք ունի, բայց քաջ չէ.հարցազրույց ԱՄՆ-ում բնակվող հայ զորավարի հետ
26.03.2015



NEWS.am-ը ներկայացնում է հարցազրույց ԱՄՆ-ում բնակվող լիբանանահայ զորավար Սեթո Մալաթյանի հետ:

Պարոն Մալաթյան, բանակում ծառայելու որոշումն ինչպե՞ս եք կայացրել:

Ծնողներս ծնունդով Քեսաբից են, ես ծնվել եմ Լիբանանում: Մանկությանս տարիներին հորս հետ ամերիկյան, գերմանական ֆիլմեր էի դիտում կինոթատրոններում: Հենց այդ ժամանակ էլ զինվորական դառնալու որոշումը կայացրի: Նպատակներս երկուսն էին՝ ծառայել լիբանանյան բանակում՝ այս կերպ շնորհակալություն հայտնելով Լիբանանին ճողոպրած եւ Ցեղասպանությունից փրկված հայ ժողովրդին օգնելու համար, երկրորդ, որ հետագայում կարողանամ հայ ազգին օգտակար լինել:

Լիբանանյան բանակում ծառայելը հե՞շտ էր, եթե հաշվի առնենք, որ 70-ական թվականներին երկիրը քաղաքացիական պատերազմների մեջ էր:

Քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ լիբանանյան բանակն արդեն փլուզված էր, իսլամ զինվորները բաժանվել էին 2 մասի: 1983թ. գնդապետ Տհանը, այդ ժամանակ կապիտան Նարեկ Աբրահամյանը եւ ես որոշեցինք վերակազմավորել օդային գրոհայինների խումբը: Լիբանան ժամանեցին ամերիկյան, անգլիական, իտալական եւ ֆրանսիական ուժեր, որոնց հետ վերապատրաստվեցինք՝ այսպիսով ուժեղացնելով լիբանանյան բանակը եւ սկսելով մասնակցել քաղաքացիական պատերազմին: Մեր նպատակն էր խաղաղություն ստեղծել երկու կողմերի միջեւ: Սակայն այնպես ստացվեց, որ իսլամական ուժերը սկսեցին մեզ վրա հաձակվել, մենք պարտավոր էինք պատասխանել, որ վերագրավվեինք իսլամ ահաբեկիչների կողմից գրավված քրիստոնեական գյուղերը…

Այսօր էլ լիբանանյան բանակը դժվարին իրավիճակում է: Լիբանանյան բանակը հաճախ է ինձ խնդրում, որ գնամ Լիբանան եւ օգնեմ իրենց, սակայն ինձ համար առաջնայինը Հայաստանն է:

Պարոն Մալաթյան, այսօր Դուք ծառայում եք ամերիկյան բանակում, ինչո՞ւ հեռացաք Լիբանանից:

Դեռ ամերիկացիների հետ մարզվելու ժամանակ էի առաջարկներ ստանում ԱՄՆ տեղափոխվելու մասին: Սկզբնական շրջանում մերժում էի, հետո առաջարկեցին դառնալ Լիբանանում ԱՄՆ փոխդեսպանի թիկնապահ, որն ընդունեցի՝ կասկած անգամ չունենալով, որ փոքրիկ դավադրություն է՝ ինձ իրենց մեջ վերցնելու համար:

1-2 տարի անց փոխդեսպանը խնդիրներ ունեցավ Լիբանանի նախագահի թիկնապահի հետ: Լիբանանի իշխանություններն իմ դեմ դուրս եկան, ամերիկյան ուժերն ինձ ստիպված նախ Կիպրոս, ապա ԱՄՆ տեղափոխեցին, որտեղ էլ սկսեցի ծառայել բանակում: Այսօր արդեն զորավար եմ: Ինչպե՞ս հասա այս տիտղոսին: Ցանկանում էի 53 տարեկանում գնդապետի կոչումով թոշակի անցնել: 2014թ. մայիսին Հայաստանի Զինված ուժերի հրավերով Հայաստանում էի իմ զորավար Նարեկ Աբրահամյանի հետ: Այցի ընթացքում էլ հայաստանցի գործընկերներս խնդրեցին անպայման զորավարի կոչմանը հասնել: Անկեղծ ասած, այդ առաջարկն ինձ ծիծաղեցրեց, նաեւ զարմացրեց, թե ես այս տարիքում կարո՞ղ եմ արդյոք քննություններ հանձնել եւ այդ կոչումը ստանալ: Բայց վերադարձա Միացյալ նահանգներ, գերագույն հրամանատարիս ասացի ցանկությունս. Դժվարին, բայց գերազանց քննություններ եմ հանձնել՝ մարզումներ, հոգեբանական թեստեր, նույնիսկ պարաշյուտով թռիչքներ, եւ ստացա զորավարի կոչումը:

Նշեցիք, որ մեկ տարի առաջ Հայաստանում էիք: Կցանկանայի՝ խոսեք հայ-ադրբեջանական հակամարտության եւ երկու երկրների բանակների մասին:

Ադրբեջանն ունի նորագույն զենքեր, որոնք, սակայն, հազվագյուտ զինվորներ, մասնագետներ կարող են օգտագործել: Իսկ մենք բալիստիկ հրթիռներ ունենք, որը շատ կարեւոր զենք է: Բացի դրանից՝ Հայաստանի բանակը մարտունակությամբ ավելի ուժեղ է, ավելի ինքնավստահ է, որովհետեւ հայ զինվորն իր հողերն է պաշտպանում: Մեր հետազոտության տղաները շատ ուշադիր են, շատ լավ են հսկում մեր դիրքերը: Ադրբեջանցի զինվորը զենք ունի, բայց չունի այն քաջությունը, որ կարողանա պատերազմել հայոց բանակի դեմ: Հենց ադրբեջանցի ժողովուրդն էլ է ասում, որ Արցախն իրենցը չէ, դրա համար է ադրբեջանցու ոտքի տակ Արցախի հողը սահուն:

Երկար տարիներ ծառայում եք ԱՄՆ-ում: Ի՞նչ տարբերություն կա հայկական եւ ամերիկյան բանակների միջեւ:

Ամերկացին իր հողի վրա պատերազմի չի գնում, նա միշտ անեծքով է խոսում իր կառավարության մասին, որովհետեւ իր կարծիքով՝ իրենք քանդում են ուրիշ երկրներ, ոչ թե հաղթանակներ տոնում: Բայց սա հաղթանակ չէ, ԱՄՆ-ն պոռնիկների քաղաքականություն է վարում:

Ամերիկյան եւ հայկական բանակների զինվորների միջեւ տարբերությունները շատ-շատ են: Հայաստանցի զինծառայողների մեջ տեսա հարգանք, սեր, նվիրում ժողովրդի հանդեպ: ԱՄՆ-ում զինվորները բանակ են գնում՝ մեծ մասամբ գումարի համար: ԱՄՆ-ն տեխնոլոգիա ունի, սակայն ամերիկացի զինվորը պատերազմին երբեք պատրաստ չէ: Հայ զինվորը պատրաստ է իր հողը պաշտպանելուն, իհարկե, տեխնոլոգիա չունենք, սակայն գիտնականներ ունենք, որոնց միջոցով կարող ենք ցանկացած զենք արտադրել Հայաստանում:

Պարոն Մալաթյան, հավանական համարո՞ւմ եք, որ մի օր ծառայության կանցնեք հայոց բանակում:

Հարցը սրտովս էր: Օրեր առաջ հարցում եմ արել ընկերներիս շրջանում՝ գնալ Հայաստան, թե Լիբանան: Ի ուրախություն ինձ՝ մեծ մասը քվեարկել է Հայաստանի օգտին, որն ինձ համար ողջունելի է:

Շատ եմ ցանկանում Հայաստանին օգնել, գիտեմ, որ իմ վերջը Հայաստանում է: Եթե պատերազմ, միայն Հայաստանի համար, եթե մահ, նորից միայն Հայաստանի, հայրենիքիս համար: Նպատակս մեկն է ծառայել միայն հայոց բանակին, հայ ազգին, փորձառությունս նրանց փոխանցել:

Զրուցեց Աիդա Հովհաննիսյանը

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Հոսպիտալում մահացել է ադրբեջանական դիվերսիան հետ մղելիս վիրավորված ՊԲ զինծառայողներից մեկը
Մարտ 26, 2015
by Գարիկ Հարությունյան



Այսօր` ժամը 09:40-ի սահմաններում, Ստեփանակերտի կենտրոնական զինվորական հոսպիտալում մահացել է մարտի 19-ին հակառակորդի հատուկ նշանակության ուժեղացված խմբին դիմակայելու ժամանակ ծանր վիրավորված ՊԲ զինծառայող, 1995թ. ծնված Սամվել Սասունի Հակոբյանը: Այս մասին տեղեկացնում է ՊԲ մամուլի ծառայությունը:

Պաշտպանության բանակը կիսում է ծանր կորստյան վիշտը և իր զորակցությունը հայտնում մահացած զինծառայողի ընտանիքի անդամներին, հարազատներին և ծառայակիցներին:

Հիշեցնենք, որ մարտի 19-ին հակառակորդի հատուկ նշանակության ջոկատի ուժեղացված խումբը հարձակվել էր Արցախի հյուսիսային (Գյուլիստանի) ուղղությամբ տեղակայված դիրքերի վրա։ 2 ժամ տևած մարտում արիաբար զոհվել էր ՊԲ 3 զինծառայող, ևս 4 զինծառայող վիրավորվել էր: Թշնամու խումբը հետապնդվել և ամբողջությամբ ոչնչացվել էր իրենց դիրքերի մատույցներում։

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Դիվերսիայի ժամանակ վիրավորված զինծառայողների վիճակը կայուն է.
. 26/03/15

Մարտի 19-ին հակառակորդի ձեռնարկած դիվերսիոն գործողության ժամանակ վիրավորված սպա Սարգիս Գաբրիելյանի վիճակը կայուն է: Վերակենդանացման բաժանմունքից երեկ է տեղափոխվել վնասվածքաբանական բաժանմունքի հիվանդասենյակ: Սարգիսն ասում է, որ համեմատաբար շատ ավելի լավ է իրեն զգում, չնայած որ այսօր ջերմում էր: Բժիշկներն ասում են՝ դեռեւս 15-20 օր Սարգիսը կմնա հիվանդանոցում, որովհետեւ վիրավորումները ծանր են, հետո արդեն կգնա պրոտեզավորման:

Կատարվել է աջ վերին վերջույթի տրավմատիկ անդամահատում, կան բեկորային բազմաթիվ վիրավորումներ: Պատմում է՝ թեեւ հակառակորդն իրենց հանկարծակիի է բերել, նռնակներ նետել, բայց իրենք կարողացել են տիրապետել իրավիճակին: «Նկատեցի, որ մեզ վրա նռնակ են նետում, չգիտեի նռնակի տեսակը, հետո պարզվեց RGD 5 է, որ կպնում է, միանգամից պայթում է: Ուզում էի հետ շպրտել, բայց չկարողացա, կպավ ու միանգամից պայթեց: Ձեռքս այդպես կորցրել եմ»,- պատմում է Սարգիս Գաբրիելյանը:

Ստեփանակերտից Երեւանի կենտրոնական հոսպիտալ տեղափոխված մյուս զինծառայողի՝ Էդգար Մարտիրոսյանի վիճակը բժիշկները նույնպես կայուն են գնահատում: Ախտորոշված է որովայնի բեկորային վնասում: Դեռեւս գտնվում է վերակենդանացման բաժանմունքում, սակայն բժիշկներն ասում են, որ հավանաբար վաղը նա նույնպես կտեղափոխվի հիվանդասենյակ: «Տվյալ պահին կյանքին սպառնացող ոչ մի վտանգ չկա: Վերքերը լավանում են առաջնային ձգումով: Շատ շուտ կապաքինվեն»,- ասաց Վնասվածքաբանության բաժանմունքի պետ, փոխգնդապետ Լեւոն Ժամագործյանը: Հակառակորդի դիվերսիոն խմբի ոչնչացման գործողությունը տեւել է մոտ երկու ժամ:

Պատմողը դիմակայության մասնակիցներից է: «Հակառակորդին հասցվել է մեծ կորուստներ: Հակառակորդը դիմել է փախուստի տվյալ հատվածով դեպի ձորը: Փախուստի ընթացքում այնպիսի խուճապային իրավիճակ է ստեղծվել, որ գրոհայիններից մեկը պայթել է ականի վրա: Հետքերը մնացել են, ճանապարհին նրանք կորցրել են համազգեստի նմուշներ: Օգնության հասած ուժերի հետ կազմակերպվել է հետապնդում եւ տվյալ դիվերսիոն հետախուզական խումբը լիովին ջախջախվել է»: Սարգիս Գաբրիելյանը սահմանին կանգնած զինվորներին մաղթեց, որ քաջ լինեն եւ ոչնչից չվախենան: «Մեր դիմաց սովորական կենդանիներ են, մարդը կենդանուց չի վախենում, կենդանին է մարդուց վախենում: Մենք էլ ապացուցեցինք, որ փոքր ուժերով այդ կենադանիներին վախացրինք, բայց մենք չվախեցանք: Եթե իրենք պատրաստված էին եկել, մենք անպատրաստ էինք ու տարիքով նրանցից ավելի փոքր էինք, իսկ իրենք մեծ էին ու փորձառու»,- ասում է Սարգիս Գաբրիելյանը:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.yerkirmedia.am/?act=news&lan=hy&id=25576
© Երկիրմեդիա

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ադրբեջանը շարունակում է սահմանագոտում նոր հենակետեր կառուցել Կարդացվել է

Մարտ 27 2015

Տավուշի մարզի Ոսկեպար գյուղի բնակիչները հայտնեցին, որ ադրբեջանական զինուժը շարունակում է Ղազախի շրջանի Աշաղի Աքսիբարա (թարգմանաբար՝ Ներքին Ոսկեպար) գյուղից վերեւ էքսկավատորով նոր բլինդաժների փորման աշխատանքները:

Այդ աշխատանքները կատարվում են՝ նպատակ ունենալով սահմանագոտում նոր հենակետեր կառուցելու:

Հավելենք, որ հայ սահմանապահներն այդ աշխատանքներին չեն խոչընդոտում:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2015/03/27/555365/

© 1998 - 2015 Առավոտ – Լուրեր Հայաստանից

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Մարտի 19-ին վիրավորված Գոռը Թալինից է, պատմության ֆակուլտետի ուսանող


28.03.2015

Հակառակորդի հատուկ նշանակության ջոկատի ուժեղացված խմբի՝ մարտի 19-ին ձեռնարկած հարձակման հետևանքով ոտքի շրջանում վիրավորում ստացած Գոռ Հրաչի Դալմանյանի վիճակը շարունակում է ծայրահեղ ծանր մնալ: Վիրավոր զինծառայողը գտնվում է Ստեփանակերտի զինվորական հոսպիտալում:

Նշենք, որ Գոռ Դարմանյանի ոտքն անդամահատվել է:

Վիրավորված զինծառայողի հայրենի Թալինի քաղաքապետ Սարգիս Արամյանը Yerkir.am-ի հետ զրույցում նշեց, որ այս պահին Գոռի մոտ են նրա հայրը, հորեղբայրը և հորեղբոր որդին: «Անընդհատ զանգում, տեղեկանում ենք Գոռի վիճակից: Վիճակը կրիտիկակական է, նրա մոտ առկա է ոտքի ամպուտացիա, սակայն, բժիշկներն անում են ամեն ինչ, որ փրկեն կյանքը»,- ասաց քաղաքապետը:

Նա նշեց նաև, որ Գոռը ինն ամսից արդեն պետք է զորացրվեր բանակից: «Նորմալ ընտանիք է, իրենց քրտինքով ապրող մարդիկ են: Հայրը բանվոր մարդ է: Նաև անասնապահությամբ են զբաղվում:

Գոռը միայն մեկ քույր ունի: Նա դեռ դպրոցը չի ավարտել: Մեծը Գոռն է: Համալսարանի պատմական ֆակուլտետի ուսանող է»,- ասաց Արամյանը: Հիշեցնենք, որ մարտի 19-ին՝ ժամը 08:30-ի սահմանում, հակառակորդի հատուկ նշանակության ջոկատի ուժեղացված խումբը հարձակում էր ձեռնարկել հյուսիսային (Գյուլիստանի) ուղղությամբ տեղակայված դիրքերի վրա:

Շուրջ երկու ժամ տեւած մարտական գործողության արդյունքում դիրքապահ անձնակազմը եւ օգնության հասած ուժերը ստիպել էին հակառակորդին փախուստի դիմել, այնուհետեւ, հետապնդելով հակառակորդին, ամբողջությամբ ոչնչացրել խումբը նրանց դիրքերի մատույցներում: Հակառակորդին դիմագրավելու ժամանակ արիաբար զոհվել էին ՊԲ զինծառայողներ Հակոբ Գագիկի Խաչատրյանը (1996թ.), Էդուարդ Գագիկի Հայրապետյանը (1995թ.) եւ Արշակ Կարենի Հարությունյանը (1995թ.), Պաշտպանության բանակի եւս 4 զինծառայողներ վիրավորվել էին:

Մանրամասները` yerkir.am կայքում: