Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ադրբեջանին պետք է պատժի կամ հայկական բանակը, կամ միջազգային հանրությունը, այլ տարբերակ չկա. Վահան Շիրխանյանը
28.03.15







ՊՆ նախկին փոխնախարար Վահան Շիրխանյանը, Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով Ադրբեջանի կողմից հրադադարը ռեժիմը հաստատելուց հետո առաջին անգամ 120 մմ տրամաչափի ականանետ կիրառելուն, նշեց, որ զենքի դեմ միշտ էլ ավելի հզոր զենք կա:

«Հայկական բանակը պետք է համապատասխան պատասխան տա: Եթե հակառակորդը այնքան է լկտիացել, որ զինադադարի պայմաններում օգտագործում է 120մմ ականանետ, ինչ պետք է անի՞ հայկական կողմը, բնականաբար կիրառի ավելի հզորը: Հիմա դա կամ պետք է անի Հայաստանը, կամ ԼՂ խնդրով զբաղվող միջազգային կառույցը»,- ասաց նա:

Հիշեցնենք, որ ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը երեկ հանդիպում է ունեցել ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ, դեսպան Անջեյ Կասպշիկի հետ և հայտնել, որ հրադադարի ռեժիմի հաստատումից հետո Ադրբեջանը առաջին անգամ կիրառվել է առավել մեծ` 120 մմ տրամաչափի ականանետեր:

Վահան Շիրխանյանն ընդգծեց, որ միջազգային այս կառույցը, իր ղեկավար Կասպշիկի հետ նման իրավիճակում պետք է գնար Ադրբեջան ու պատժի վերջինիս միջազգային օրենքներով:

«Պատերազմի ժամանակ այդ տրամաչափի ականանետեր շատ են կիրառվել, բայց զինադադարի պայմաններում՝ առաջին անգամ: Չեմ կարծում, որ հիմա ինչ-որ սարսափելի բան է տեղի ունեցել: Սա ականանետ է, որը ավելի հզոր, քան 82 մմ-անոցը, որը արդեն կիրառվել էր, բայց ավելի մեծ շառավիղ ունի ու ավերիչ ազդեցությունն ավելի մեծ է, բայց միշտ էլ կան ավելի ուժեղ զենքեր, ավելի ուժեղ պատասխան: Ադրբեջանին կամ պետք է Հայաստանը պատժի, կամ խնդրով զբաղվող միջազգային կառույցը»,- ասաց նա:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Ադրեջանական դիվերսանտների ոչնչացումը

22 մարտի, 2015
Սուրեն Սարումյան, ռազմական փորձագետ, ԼՂՀ ՊԲ «Մարտիկ» թերթի գլխավոր խմբագիր

ԼՂՀ ՊԲ փ/գ-տ Գ. Մանգասարյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի պատասխանատվության գոտում դիվերսիոն-հետախուզական ներթափանցման մարտի 17-ին կատարված փորձի լիակատար ձախողումից հետո, ադրբեջանական կողմը, չհամակերպվելով էլիտարի համարում ունեցող հատուկ նշանակության ստորաբաժանման պարտության մտքի հետ, մարտի 19-ին նույն զորամասի տեղամասում ձեռնարկեց հերթական դիվերսիոն գործողությունը:

ԱՀ ԶՈՒ հատուկ նշանակության ստորաբաժանումների շուրջ 20 զինծառայողներից կազմված խմբին հաջողվեց, օգտագործելով լեռնային անտառապատ տեղանքի առանձնահատկությունները՝ ռելիեֆի կտրտվածությունն ու ցածր տեսանելիությունը, ապօրինի հատել ԼՂՀ պետական սահմանը, դարանակալել առաջնագիծ տանող ճանապարհի մերձակայքում և մոտ տարածությունից ձեռքի նռնակներով ու հրաձգային զենքով դիմահար կրակ բացել տվյալ հատվածում մարտական հերթապահություն իրականացնող ՊԲ ստորաբաժանման վրա:

Մարտի առաջին իսկ րոպեներին հայ զինծառայողներից երեքը՝ Հակոբ Խաչատրյանը, Էդուարդ Հարությունյանը և Արշակ Հարությունյանը զոհվեցին, իսկ չորսը վիրավորվեցին: Սակայն ստորաբաժանման համեմատաբար թեթև վիրավորված և մարտի բռնվելու ի վիճակի զինծառայողները խուճապի չմատնվեցին, բացեցին պատասխան կրակ և, կորուստներ հասցնելով, հակառակորդին հարկադրեցին նահանջել: Հակառակորդի դիվերսիոն խմբի անսպասելի հարձակմանը դիմագրավելիս առանձանահատուկ խիզախություն ցուցաբերեց և հմտորեն գործեց ստորաբաժանման գնդացրորդը՝ Ժորա Գրիգորյանը:

Խուճապահար նահանջի ընթացքում ադրբեջանական ստորաբաժանումը բաժանվեց երկու մասի, դիվերսանտների խմբերից մեկը մեր ստորաբաժանումների կրակային ներգործության տակ գտնվելու պատճառով չկարողացավ հետ քաշվել նախատեսված ականազերծված արահետով և, փորձելով առավել կարճ ճանապարհով դուրս գալ կրակի տակից, հայտնվեց ականադաշտում: Մարտից հետո տեղազննության ժամանակ հայտնաբերվեցին դիվերսիոն խմբի հանդերձանքի պարագաները, տեսախցիկ ամրացնելու հարմարանքով սաղավարտ, իսրայելական արտադրության գիշերային նշանոցով հրաձգային զենք և անդամահատված մարդկային վերջույթներ, որոնք վկայում են ականների պայթյունի հետևանքով հակառակորդի կրած կորուստների մասին:

Հակառակորդին հետապնդելու համար ժամանած արագ արձագանքման խմբերից մեկը, մշտական տեղակայման վայրից լեռնային դժվարանցանելի ճանապարհներով գրեթե քառասուն րոպե հետո հասնելով զորամասի թիվ Ն մարտական դիրքը, որտեղ տեղի էր ունեցել ադրբեջանական դիվերսիոն-հետախուզական ստորաբաժանման ներթափանցումը, ադրբեջանցի դիվերսանտների հետքերով անմիջապես խորամուխ եղավ մեր և ադրբեջանական դիրքերի միջև գտնվող անտառում:

Հակառակորդի քառասուն րոպեի առավելությունը նրան այնուամենայնիվ հնարավորություն չտվեց խուսափել հայ զինծառայողների հետապնդումից: Հետապնդումն իրականացրած ստորաբաժանման գործողությունները ղեկավարած փոխգնդապետ Ա. Զաքարյանը պատմում է, որ խոնավ խաշամի վրա նշմարվող հետքերով վազքով առաջանալով իրենք կարողանում են 300-400 մետր մոտենալ գետն անցած ու իրենց դիրքերին գրեթե հասած ադրբեջանական դիվերսիոն-հետախուզական խմբին:

Ստորաբաժանման մարտիկ, սերժանտ Ա. Ղարիբյանը հավելում է, որ լեռնային տեղանքում երկարատև վազքից շնչասպառ ադրբեջանցիները, ըստ երևույթին վստահ, թե սեփական դիրքերի մատույցներում իրենք գտնվում են լիակատար անվտանգության մեջ, նստել էին հանգստանալու: Հակառակորդին նկատելուն պես մեր ստորաբաժանման մարտիկները դիրքավորվում են և պատրաստվում մարտի: Փոխգնդապետ Զաքարյանի հրամանով առաջին թիրախը խոցում է դիպուկահարը, ինչից հետո տղաները փոթորկալից կրակ են բացում հակառակորդի ուղղությամբ:

Ստորաբաժանման մարտիկները պատմում են, որ դիվերսանտներին օգնելու նպատակով ադրբեջանական հենակետից նրանց փորձում են մոտենալ մի քանի ադրբեջանցի զինծառայող և խոցվում հայ մարտիկների կողմից: Ադրբեջանցիները մինչ ուշ երեկո չեն կարողանում մոտենալ իրենց դիակներին: Միայն մթության քողի ներքո նրանց հաջողվում է մոտենալ սպանված դիվերսանտների մարմիններին և թիկնոցավրանների վրա դրած տարհանել նրանց՝ այդ ընթացքում նորից կրելով կորուստներ: Նշված հատվածում դիտարկում իրականացնող հետախույզները հավաստեցին, որ իրենք արձանագրել են շուրջ 12 ադրբեջանցի զինծառայողների դիակների տարահանումը: Դիվերսանտների մյուս խումբը ևս հայտնաբերվում է մեկ այլ հայկական ստորաբաժանման կողմից և, մարտի ընթացքում 3-4 զոհ տալով, մի կերպ ճողոպրում:
Գործողության ընթացքում հայկական կողմը կորուստներ չի կրում:

Ավելորդ չէ նշել, որ նման դիվերսիոն – հետախուզական գործողությունները սովորաբար իրականանում են Յաշմա բնակավայրում տեղակայված Ադրբեջանի ԶՈՒ հատուկ նշանակության 052 բրիգադի զինծառայողները: Յաշմայի բրիգադն ունի ադրբեջանական բանակի առավել մարտունակ ստորաբաժանումներից մեկի համարում: Այդ ստորաբաժանման զինծառայողները պայմանագրայիններ են, որոնք պատրատություն են անցնում նաև արտասահմանում և իրենց գործողությունների ընթացքում կիրառում են սպառազինության ու մասնագիտական հանդերձանքի ու սարքավորումների ամենից ժամանակակից նմուշներ:

Հակառակորդի դիվերսանտներին ոչնչացրած ստորաբաժանման մարտիկներից մեկը՝ Նիկոլայ Եղյանը, նրանց նկարագրելիս հիշատակում է ադրբեջանցիների արտաքին ֆիզիկական տվյալները՝ ասելով, որ ադրբեջանցի դիվերսանտները զարմանալիորեն հաղթանդամ էին, բարձրահասակ: Ինքը՝ այդ մասին թեթև ժպիտով պատմող Եղյանը, ջլապինդ է, բայց փոքրամարմին, սակայն իր ընկերների հետ հետապնդելով հակառակորդին, անտառապատ լեռներում նույն տարածությունն անցել են գրեթե մեկ ժամ ավելի շուտ, քան Թուրքիայում պատրաստված արհեստավարժ դիվերսանտները և գլխովին ոչնչացրել նրանց: Ադրեջանական կողմը դեռևս չի ընդունում իր կորուստները, որոնց թիվը մոտենում է երկու տասնյակին: Սակայն մեծաթիվ կորուստները երկար ժամանակ թաքցնել հազիվ թե հնարավոր լինի:

Վստահորեն կարելի է կանխատեսել, որ առաջիկայում ադրեջանական լրատվամիջոցներում կհայտնվեն հրապարակումներ ավտովթարներից, հոսանքահարումից, հիվանդությունից կամ զենքի հետ անզգույշ վերաբերմունքի հետևանքով զոհված զինծառայողների մասին, ովքեր իրականում Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական ղեկավարության անհեռատես քաղաքականության զոհերն են:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

http://times.am/?p=119060&l=am/+adrbejany+varum+e+hibridayin+paterazm+arcrun+hovhanisyan+tesanyut

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Հակառակորդի կրակոցից ՊԲ զինծառայող է զոհվել
Մարտ 29, 2015

http://razm.info/62130

by Գարիկ Հարությունյան


Մարտի 29-ի երեկոյան ՊԲ հյուսիսարևելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկի պահպանության տեղամասի մարտական հենակետում հակառակորդի կրակոցից մահացել է զինծառայող, 1995թ. ծնված Հովսեփ Սամսոնի Անդրեասյանը: Այս մասին տեղեկացնում է Պաշտպանության բանակի մամուլի ծառայությունը։

Դեպքի մանրամասները պարզելու համար կատարվում է քննություն:

Պաշտպանության բանակը կիսում է կորստյան ծանր վիշտը և իր զորակացությունը հայտնում զոհված զինծառայողի ընտանիքի անդամներին, հարազատներին և ծառայակիցներին:

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia

Արտակարգ իրավիճակ Ադրբեջանի բանակում

ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆ, Հարցազրուցավար
Հարցազրույց - 02 Ապրիլի 2015,


Մեր զրուցակիցն է ՀՀ պաշտպանության նախարարի խորհրդական Դավիթ Ջամալյանը

Պարոն Ջամալյան, ինչպե՞ս եք գնահատում այսօր սահմանին առկա իրավիճակը։

Պետական սահմանին իրավիճակը կարելի է բնորոշել որպես կայուն լարված: Կարծում եմ չկա որևէ հիմք ենթադրելու, թե ադրբեջանական կողմը հետայսու հավատարիմ կմնա հրադադարի պահպանման ռեժիմին:
Փաստ է, որ շաբաթներ առաջ Գյուլիստանի անտառներում կրած ջարդից հետո հակառակորդը նոր դիվերսիոն հարձակում մեր դեմ դեռ չի ձեռնարկել: Փաստ է նաև, որ այդ օրերին տեղի ունեցածը ադրբեջանական բանակի վերջին շրջանի խոշորագույն ձախողումներից մեկն էր: Եվ ահա այս ընթացքում Բաքվում զբաղված էին սեփական «կորուստները իրացնելով»: Հաշվի առնելով միաժամանակյա մեծ կորուստների բարոյալքող ներուժը՝ հակառակորդն այս անգամ էլ դիմեց այս տարիներին բազմիցս կիրառված հնարքին՝ հանրությանը հաղորդել կորուստների մի մասը միայն, այն էլ՝ մաս-մաս, մի քանի օրվա ինտերվալով:
Այժմ Ադրբեջանում սահմանային անցուդարձի վերաբերյալ տեղեկությունների տարածումը կանխելու աննախադեպ քայլեր են ձեռնարկվում: Տվյալներ կան, որ տոտալ վերահսկողություն է սահմանված զինծառայողների հեռախոսային խոսակցությունների հանդեպ: Զինծառայողների կողմից հեռախոսազրույցի ընթացքում սահմանին տիրող իրավիճակին աննշան անդրադարձն անգամ հանգեցնում է քրեական պատասխանատվության:
Այսինքն արվում է ամեն ինչ, որպեսզի ադրբեջանական բանակի ձախողումների և հատկապես մեծաթիվ կորուստների մասին հանրությունը չտեղեկանա: Ենթադրելով այս գործելաոճից՝ Բաքվում ամենայն հավանականությամբ վախենում են, որ այդ ձախողումները «հոգեպես կկոտրեն» Ադրբեջանի բնակչությանը, որ անդրկովկասցի թուրքերը համոզվելով, որ գործ ունեն ուժեղ հակառակորդի հետ, կհամակերպվեն Արցախի տարածքի կորստի հետ: Այդուհանդերձ՝ պետք է պատրաստ լինենք, որ հակառակորդը այս ձախողումից սթափվելուց հետո կրկին կդիմի նախահարձակ ագրեսիայի:

Պարոն Ջամալյան, սահմանին զոհված զինծառայողները հիմնականում 18-20 տարեկաններն են, որոնք առաջին գծում են։ Այս հարցը, ըստ Ձեզ, ինչպե՞ս պետք է կարգավորվի։

Պարբերաբար մեզանում ակտուալացող հարցադրում է, թե ինչո՞ւ են ժամկետայինները կանգնած սահմանին: Մեր հայրենակիցների մտահոգությունը հասկանալի է: Ի՞նչ կարող եմ ասել այս կապակցությամբ:
Նախ ասեմ, որ ցավոք, սահմանին զոհվում են ոչ միայն ժամկետայիններ, այլ նաև պայմանագրայիններ ու հրամանատարներ: Պետական սահմանի մի զգալի հատված պահպանում են պայմանագրային հիմունքներով հավաքագրված ստորաբաժանումները: Ավելին՝ հենց հիմա պայմանագրային ստորաբաժանումների համալրման գործընթացը ակտիվորեն ընթանում է: Երկրի յուրաքանչյուր քաղաքացի կարող է անցնել զինծառայության: Ինչ վերաբերվում է ժամկետայիններին, ապա նրանք իրենց գործը լավ են անում. ասվածի ապացույցը հակառակորդի ձախողված դիվերսիաներն են: Չէ՞ որ առաջին հարածը իրենց վրա են ընդունում հենց դիրքապահները։
Պետք է իրատես լինենք. ժամկետային զինծառայողներին չընդգրկել պետական սահմանի պահպանությանը չենք կարող. երկրի ռեսուրսները սահմանափակ են: Մեր գերխնդիրը մարտական հերթապահությունն առավել ապահով դարձնելն է: Սա անընդհատ ակտուալ խնդիր է՝ նախարար Օհանյանի անընդմեջ մտահոգության առարկան: Ի դեպ, մարտական հենակետերի կատարելագործմանն ուղղված բազմաթիվ ինքնատիպ ինժեներական լուծումների հեղինակն անձամբ նախարար Օհանյանն է:


Ազատամարտիկները պարբերաբար հայտարարում են, որ զինվորի կողքին են, որ իրենք պետք է կանգնեն առաջին գծում։

Սահման պահելու ազատամարտիկների պատրաստակամությունը մեր ուժեղ լինելու ակնառու ապացույցն է, մեր հպարտությունը: Անցյալ տարվա օգոստոսին, այս օրերին մենք համոզվեցինք, որ մեր ազատամարտիկները մեր դիրքապահ զինվորի կողքին են: Անցյալ օգոստոսին ինձ մոտ այն տպավորությունն էր, որ մեր ազատամարտիկները թուրքին ջարդելու կարոտով էին գալիս դիրքեր:
Բայց հատկապես ցանկանում եմ շեշտել. այո՛ մեր ազատամարտիկներն այսօր էլ մեր բանակի թիկունքն են ու նրա հիմնական հարվածային ուժերից մեկը, բայց ազատամարտիկները չեն կարող փոխարինել արհեստավարժ բանակին: Օրեր առաջ հյուսիսային Արցախի անտառներում մեր դիրքապահները հետ մղեցին թշնամու էլիտար ստորաբաժանման գրոհն ու հետապնդելով ջարդեցին այն:
Մարտունակության էլ ի՞նչ ապացույց է պետք համոզվելու համար, որ բանակն արհեստավարժ է: Այլ հարց է, որ չի կարելի արբենալ հաջողությամբ: Բանակը կենդանի օրգանիզմ է ու մարտունակության նման մակարդակ ապահովելը ամենօրյա, չերևացող, ահռելի հոգեկան եռանդ խլող աշխատանք է պահանջում:
Շատ կարևոր է, որպեսզի հակառակորդը համոզվի, որ մեր մարտական հերթապահություն իրականացնող ստորաբաժանումները մարտունակ են: Բանն այն է, որ հակառակորդի այս դիվերսիոն ակտիվության զուտ ռազմական նպատակահարմարությունը մեր պաշտպանության խոցելի կողմերը բացահայտելն է: Եվ այդ առումով Գյուլիստանի մոտ մեր հաղթանակը հատկանշական է, քանզի այն ունի ավելի մեծամասշտաբ ագրեսիան կանխելու նշանակություն:

Գյուլիստանի մոտ տեղի ունեցածից ի՞նչ մանրամասներ են հայտնի Ձեզ: Ինչպե՞ս է ձախողվել ադրբեջանական դիվերսիան:

Այստեղ կարծում եմ արժե մանրամասնել: Տեսեք՝ ուժեղացված կազմով դիվերսիոն խումբը ոչ միայն չի կարողացել ճեղքել մեր պաշտպանությունը, այլև մարտի բռնվելուց կարճ ժամանակ անց ընկրկել է ու հախուռն նահանջել: Ընդ որում՝ մարտը բռնկվել է ոչ թե դիրքի մատույցներում, որտեղ մեր անձնակազմը, լինելով պաշտպանված, ի սկզբանե առավելություն ունի հարձակվող դիվերսանտների հանդեպ, այլ միջդիրքային տարածքում, որտեղ մերոնք և հակառակորդը գտնվել են հավասար պայմաններում:
Եվ անգամ այդ դեպքում հակառակորդը չի կարողացել հանկարծակիի բերել մեր ժամկետայիններին: Հատուկ ցանկանում եմ ընդգծել՝ տղերքը կազմակերպված կռիվ են տվել, ավելի տոկուն են գտնվել ու հարևան դիրքերից օգնության հասած ուժերի հետ միասին փախուստի մատնել թշնամուն: Հատկանշական է նաև, որ մարտին անձամբ մասնակցել են բարձրաստիճան զինվորականներ:
Մարտի բռնկումից շատ չանցած մարտի վայր է ժամանել Պաշտպանության բանակի հրամանատար գեներալ–լեյտենանտ Հակոբյանը:
Այսինքն՝ իրավիճակը լիարժեք վերահսկվել է մերոնց կողմից: Մեր հետապնդող ստորաբաժանումների արհեստավարժությունը նաև այն է եղել, որ կառավարելի կրակով մերոնք ստիպել են հակառակորդին հայտնվել ականապատ դաշտում, ինչի հետևանքով հակառակորդը լրացուցիչ կորուստներ է կրել: Ընդհանուր առմամբ, թշնամին այդ մարտում տվել է մոտ քսան զոհ և մեկ տասնյակից ավելի վիրավոր: Հակառակորդի թերևս ամենամեծ հաջողությունն այն է եղել, որ կարողացել են մարտի դաշտից տարհանել իրենց դիակներն ու վիրավորներին:

Չեմ ուզում ուռճացնել կատարվածի նշանակությունը, եղելությունը հանիրավի գունեղ ներկայացնել: Ցավալի կորուստներ ենք կրել, ու խոնարհվում ենք նրանց հարազատների առջև: Բայց նաև հպարտանալու առիթ ունենք: Շատ կարևոր է, որ մեր հայրենակիցներն իմանան մեր դիրքապահների սխրանքի մասին, համոզվեն, որ բանակում գործ է արվում, ու այդ գործը արդյունք է տալիս: Առիթ ունեցել եմ ասելու, և հիմա էլ եմ կրկնում՝ նման բանակն արժանի է իր ժողովրդի վստահությանը:

Ի՞նչ հետևությունների տեղիք է տալիս հակառակորդի այս դիվերսիայի ձախողումը:

Թեև թշնամուն թերագնահատել չի կարելի, այդուհանդերձ փաստ է, որ ադրբեջանական բանակը պրոֆեսիոնալ անձնակազմի պակասի խնդիր ունի: Տվյալներ կան, որ վերջին շրջանի դիվերսիոն գործողություններում, հատկապես անցյալ տարվա օգոստոսյան ջարդից հետո, հակառակորդը ընդգրկում է պատերազմի վետերանների, և ինչը ուշագրավ է՝ զգալի վարձի դիմաց:
Հարց է ծագում` ինչու՞:
Կարծում եմ պատասխանն ակնհայտ է՝ հոգեպես կռվելու պատրաստ, մարտում տոկուն լինելու ունակ անձնակազմի պակասից, որովհետև այս տարիներին հակառակորդի ամենախոցելի կողմերից մեկը եղել է այն, որ հարձակվող դիվերսիոն խմբի անձնակազմը մարտի բռնվելուց շատ չանցած հախուռն նահանջել է:
Այսինքն վարձված վետերաններին ընդգրկելով թշնամին փորձում է լրացնել մինչև վերջ կռվելու պատրաստ անձնակազմի բացը: Համաձայնեք, որ սա ըստ էության հուսահատ քայլ է, քանզի, կրկնում եմ, վկայում է հատուկ ստորաբաժանումների անբավարար պատրաստվածության մասին:
Մյուս կողմից՝ վարձված վետերանների ընդգրկումը նման հատուկ գործողություններին նպատակահարմար է հնարավոր կորուստները թաքցնելու առումով: Գիտեք՝ մեզ դժվար է պատկերացնել, բայց մարտում ընկած մարտիկի զոհվելու փաստը թաքցնելը ադրբեջանական իրականությանը միանգամայն բնորոշ երևույթ է: Տվյալներ կան, որ այդ վարձված վետերանները գրավոր համաձայնվում են, որ մարտում ընկնելու դեպքում նրանց հարազատներին այդ մասին չեն տեղեկացնելու: Ինչևէ, փաստ է, որ անգամ այդ վարձված վետերանների ընդգրկումը չի տվել ցանկալի արդյունքը:

Ի վերջո, ո՞րն է ստեղծված իրավիճակից ելքը:

Առիթ ունեցել ենք ասելու, որ թշնամու վերջին շրջանի դիվերսիոն, դիպուկահարային ակտիվությունը զուտ ռազմական նպատակահարմարությունից նախևառաջ նպատակ ունի Հայաստանում անառողջ հոգեբանական մթնոլորտ ձևավորել: Թշնամին փորձում է մեզանում զոհերի անընդհատության տպավորություն ստեղծել ու այս ճնշող հոգեբանական ֆոնին հասունացնել ազատագրված Արցախը զիջելու գաղափարը: Ու քանի որ ոչ մի թիզ հող զիջելու իրավունք չունենք՝ մնում է մեկ ելք՝ ցավոտ հակազդեցություն:

Իր թիմի հրամանատարների առջև նախարար Օհանյանը խնդիր է դրել՝ չսպասել, որ ադրբեջանական կողմը նախաձեռնություն հանդես բերի, հարվածել անընդհատ ու ցավոտ՝ թույլ չտալով, որ թշնամին ուշքի գա: Շնորհիվ դրա՝ վերջին շրջանում բազմաթիվ դիվերսիաներ են կանխվել: Այսպես է լինելու նաև հետայսու՝ այնքան, մինչև Ադրբեջանում համակերպվեն, որ Արցախի տարածքը կորցրել են անդառնալիորեն:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/int....k0Yczan5.dpuf

[Vrej1915]

Re: Military Forces of the Republic of Armenia