Eurasian Customs Union

[Hakob]

Re: Eurasian Customs Union

«The National Interest». Ղազախստանը խորամանկում է Եվրասիական միությունում



Հուլիս 12, 2014 | 19:23
Ղազախստանը վճռականորեն տրամադրված է ցույց տալ, որ Եվրասիական տնտեսական միության ձեւավորման մասին համաձայնության ստորագրումը չի նշանակում, թե Աստանան իր անկախությունը կզիջի հարեւաններին: Այդ մասին գրել է Վաշինգթոնում գործող Մերձարեւելյան ինստիտուտի գիտաշխատող Ալեքս Վատանկան ամերիկյան «The National Interest» ամսագրում:

«ԱՄՆ-ի եւ Ռուսաստանի միջեւ Ուկրաինայի հետ կապված լարված հարաբերությունների շրջանում կենտրոնա-ասիական պետություն Ղազախստանը որոշեց մերձենալ Մոսկվայի հետ տնտեսական համագործակցության բնագավառում: Բելառուսը, Ղազախստանն ու Ռուսաստանը մայիսի 29-ին պաշտոնական համաձայնություն ստորագրեցին եւ հիմնեցին Եվրասիական տնտեսական միությունը՝ ստեղծելով տնտեսական նոր բլոկ, որը գոյություն ունի Եվրասիական մայրցամաքում,- հավելել է փորձագետը:- Սակայն միեւնույն ժամանակ ղազախները վճռականորեն ցանկանում են ցույց տալ, որ վերջին իրադարձությունն ամենեւին էլ չի նշանակում, թե Աստանան իր անկախությունը կզիջի մեծ հարեւաններին: Այն ժամանակ, երբ ռուս եւ բելառուս պաշտոնյաները գովերգում էին ԵՏՄ-ն որպես առաջին քայլ դեպի լայն ինտեգրացում, որը վերջնական արդյունքում կհանգեցնի նաեւ քաղաքական ու ռազմական միաձուլման, Աստանան պնդում է, որ ԵՏՄ-ի միակ նպատակը եվրասիական տնտեսական զարգացումն է, եւ ԵՏՄ վերաբերյալ ինչ-որ քաղաքական նպատակներ չեն հետապնդվում»:

Ալեքս Վատանկիի խոսքով՝ նախագահ Նազարբաեւը զգուշացրել է միջոցառումների մասին, որոնք կարող են խափանել ԵՏՄ ձեւավորումը, եթե քաղաքական ազդեցություն գործելու ձգտումն առաջնահերթային դառնա, քան տնտեսական համագործակցությունը, ինչպես նաեւ նշել է լրացուցիչ պետությունների անդամակցության վաղաժամկետ լինելու մասին, քանի դեռ ԵՏՄ-ն չի ինքնահաստատվել: «Նախագահ Նազարբաեւը նշեց ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցության հեռանկարի մասին եւ նախազգուշացրեց: Ղազախ նախագահը հայտարարեց, որ Հայաստանը կարող է հավակնել ԵՏՄ անդամակցությանը միայն ճանաչված սահմաններով: Ղազախստանը չի ցանկանում է ներգրավվել հայ-ադրբեջանական հակամարտությունում կամ անուղղակի միանալ Հայաստանի կողմից Ադրբեջանի տարածքի մոտ 20 տոկոսի բռնազավթմանը: Այլ կերպ ասած՝ Ղազախստանի նախագահի ուղերձը հստակ էր. Աստանան միտք չունի ԵՏՄ-ն տեսնել որպես Արեւմուտքին հակակշիռ, որը Մոսկվայի տարածաշրջանային քաղաքական ամբիցիաների իրականացման մեխանիզմ կդառնա»,- նշել է վերլուծաբանը:

[Mher]

Re: Eurasian Customs Union

Last few weeks at work I ran into two different customers from central europe: one from croatia and one from hungary and as the conversation got to politics both had very interesting things to say about europe and the EU, and despite the seemingly better standards in their countries, they pretty much mirrored what I've heard in Armenia. The Croatian complained that being in the EU meant nothing because they weren't allowed to adopt the currency, and hence their survival or financial danger didn't matter much to the powers of the EU. she complained about how everyone leaves the country, people have no kids, and no sense of hope or patriotism. The Hungarian complained that their situation was actually worse than any former Eastern block nation because in addition to having a collapsed economy, they have to deal with the fact that cost of living is affected by affluent Austria and other nearby western europe powers. Additionally she had the same to say about fertility rate and immigration. She also said that the situation has gotten much worse in recent years, specially since joining the European Union. Overall, their comments were indistinguishable from the many yerkira yerkir chi comments you hear in Armenia and pessimists from Armenia. I would have been nice to have them speak to people in Armenia or detractors in the Diaspora who somehow believe Armenia is on par with Congo or Zimbabwe, who believe that Armenia should have been Austria by now, that simply joining the EU would have improved things, who don't realize that other than a few select places in Western Europe and the U.S life is pretty much on par or worse than Armenia in most of the world.

[Chubs]

Re: Eurasian Customs Union

Last few weeks at work I ran into two different customers from central europe: one from croatia and one from hungary and as the conversation got to politics both had very interesting things to say about europe and the EU, and despite the seemingly better standards in their countries, they pretty much mirrored what I've heard in Armenia. The Croatian complained that being in the EU meant nothing because they weren't allowed to adopt the currency, and hence their survival or financial danger didn't matter much to the powers of the EU. she complained about how everyone leaves the country, people have no kids, and no sense of hope or patriotism. The Hungarian complained that their situation was actually worse than any former Eastern block nation because in addition to having a collapsed economy, they have to deal with the fact that cost of living is affected by affluent Austria and other nearby western europe powers. Additionally she had the same to say about fertility rate and immigration. She also said that the situation has gotten much worse in recent years, specially since joining the European Union. Overall, their comments were indistinguishable from the many yerkira yerkir chi comments you hear in Armenia and pessimists from Armenia. I would have been nice to have them speak to people in Armenia or detractors in the Diaspora who somehow believe Armenia is on par with Congo or Zimbabwe, who believe that Armenia should have been Austria by now, that simply joining the EU would have improved things, who don't realize that other than a few select places in Western Europe and the U.S life is pretty much on par or worse than Armenia in most of the world.

Wouldn't the Eurasian Union be the same? To my understanding, its a clone of the EU? Right? I seem to be confused with many of the terms, there is the Eurasian Customs Union, (To my understanding, I believe this is a trade bloc?) then there is the Eurasian Econocmic Union..Or are they the same thing? I would appreciate it if someone would be able to clarify this for me, as I am a bit confused lol.

[Vrej1915]

Re: Eurasian Customs Union

Դեր Զորի ու Եվրասիական միության միջեւ

ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
22 Սեպտեմբերի 2014,


Իրաքի ու Լեւանտի իսլամական պետությունը պայթեցրել է Դեր Զորի հայկական եկեղեցին: Դա տեղի ունեցավ այն բանից հետո, երբ Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոս Արամ Առաջինը Երեւանում հայտարարեց, որ մտադիր է դիմել Թուրքիայի սահմանադրական դատարան, պահանջելով վերադարձնել Սսի կաթողիկոսության գույքը:

Արամ Առաջինի հայտարարությունը հայկական միջավայրում ոգեւորություն առաջացրեց, միեւնույն ժամանակ այդ հայտարարությունը չէր կարող աննկատ մնալ Թուրքիայում, որն աջակցում է Իսլամական պետությանը: Թուրքիայում հասկանում են, որ Արամ Առաջինի հայտարարությունն ըստ էության մի գործընթացի մեկնարկ է, որը կարող է արդյունքում հանգեցնել Օսմանյան կայսրության անկման արդյունքների վերանայմանը: Թուրքիայում հասկանում են նաեւ, որ ցեղասպանությունից 100 տարի անց հայերի պահանջների համար ստեղծվել են բարենպաստ աշխարհքաղաքական պայմաններ:

Թուրքիան եւ իսլամիստները դրան կարող են պատասխանել միայն ահաբեկչությամբ: Եւ հայերը, որ 100 տարի սպասել են բարենպաստ պահին, պետք է գիտակցեն, որ իրենց պահանջներին պատասխանելու են ահաբեկությամբ, հատկապես այնտեղ, որտեղ հայերի ու նրանց իսկական դաշնակիցների ձեռքը չի հասնում: Եվ մշակեն համապատասխան քաղաքականություն:

Արամ կաթողիկոսի հայտարարությունից մեկ օր անց Սերժ Սարգսյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը տեսանելի ապագայում կմիանա Եվրասիական միությանը: Ոչ ոք չգիտե, ինչ է լինելու 10 տարի անց, սակայն ներկայում, ելնելով տնտեսության ու անվտանգության պատճառներից, Հայաստանը միանում է ԵԱՏՄ-ին, ասել է Սերժ Սարգսյանը:

Այս երկու գործընթացները՝ հայկական պահանջներն ու եվրասիական ինտեգրումը, ակնհայտորեն հակասում են միմյանց: Չնայած Սերժ Սարգսյանը պնդում է, թե եվրասիական ինտեգրման արդյունքում Հայաստանը չի կորցնի ինքնիշխանությունը, սակայն ակնհայտ է, որ եվրասիական միությանն անդամակցությունը լուրջ խոչընդոտ կդառնա հայկական պահանջների համար:

Նախ, Օսմանյան կայսրության անկումը եւ հայկական հողերի բաժանումը, հայերի սեփականության առգրավումը կատարվել է Ռուսաստանի ու Թուրքիայի միջեւ կնքված Կարսի ու Մոսկվայի պայմանագրերով: Ռուսաստանի ու Ղազախստանի հետ Հայաստանի ինտեգրումը դժվար թե նպաստի այդ պայմանագրերի վերանայմանը: Եւ նույնիսկ եթե բանը դրան չհասնի, դժվար թե Մոսկվան աջակցի Թուրքիայի հանդեպ հայաստանի պահանջներին:
Եվրասիական միությանն անդամակցելն ըստ էության «հայկական հարցը» փակելու մեխանիզմ է:

Արդեն 100 տարի հայ ժողովուրդն իր պահանջներում եւ ազգային քաղաքականություն վարելու ասպարեզում սահմանափակված է Ռուսաստանի հետ չափազանց սերտ ինտեգրման պատճառով: Ղարաբաղի, Նախիջեւանի, Կարսի եւ հայկական այլ շրջանների հարցը լուծվել է հենց ռուս-թուրքական պայմանագրերով ու գործարքներով: Եվ գնալով ավելի ակնհայտ է դառնում, որ հայկական հարցը կարող է զարգացում ունենալ միայն մեկ դեպքում՝ եթե Ռուսաստանի հետ Հայաստանի հարաբերություններն անցնեն ոչ թե «եվրասիական մակարդակ», այլ ձեռք բերեն իրավահավասար եւ ազնիվ գործընկերության բնույթ:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....cyexeTk6.dpuf

[Vrej1915]

Re: Eurasian Customs Union

Պատմում է Սերժ Սարգսյանի հետ աղմկահարույց հանդիպման մասնակիցը

ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆ, Հարցազրուցավար
Հարցազրույց - 24 Սեպտեմբերի 2014,


Մեր զրուցակիցն է «Հայկական վերածնունդ» շարժման Պրահայի մասնաճյուղի ներկայացուցիչ Բագրատ Առաքելյանը, ով ներկա է եղել հունվարին Սերժ Սարգսյանի հետ տեղի ունեցած աղմկահարույց հանդիպմանը:

-----

Պարոն Առաքելյան, Դուք ներկա եք եղել հունվարին Պրահայում Սերժ Սարգսյանի՝ տեղի հայ համայնքի հետ հանդիպմանը, որտեղ շատ սուր հարցեր են հնչել և ոչ պակաս սուր ու սենսացիոն պատասխաններ: Ինչպիսի՞ն էր Ձեր տպավորությունն այդ հանդիպումից:

Ես փորձեմ ներկայացնել, թե ինչ մթնոլորտ էր տիրում այդ օրը տեղի ունեցած հանդիպման ժամանակ: Հարցն այն է, որ Չեխիայում չկան հայեր, որոնց տատիկ-պապիկները այստեղ են ծնվել, այստեղ բոլորը նոր ներգաղթյալներ են, որոնք Չեխիա են եկել ամենաշատը 20-25 տարի առաջ:
Դա նշանակում է, որ այստեղ ապրող հայերը շատ լավ հասկանում են Հայաստանի մենթալիտետը, այնտեղ ընթացող գործընթացները, քանի որ ժամանակին Հայաստանում ապրել են, մինչ օրս հայրենիքի հետ սերտ կապեր ունեն և շատ լավ պատկերացնում են, թե ինչ է կատարվում Հայաստանում այսօր:
Հենց դրա վրա էր հիմնված այն խոսակցությունը, որը տեղի ունեցավ Սերժ Սարգսյանի հետ: Նա ասում էր, որ քիչ եք ներմուծում, այստեղ մարդիկ կան, որոնք կարող են ներդրումներ անել Հայաստանում, բայց չեն անում:
Հանդիպմանը ներկա գործարարներից մեկն ասաց, որ նպատակահարմար չի Հայաստանում ներդրումներ անել, քանի որ սահմանափակումներ կան ներմուծման հետ կապված, դիրքեր կան, որ հստակ լիմիտացված են և որոնցով զբաղվում են կոնկրետ մարդիկ, ուրիշ մարդ դրանով չի կարող զբաղվել:
Այսինքն՝ Չեխիայի հայ համայնքը լավ տեղեկացված է, թե Հայաստանում տնտեսությունն ի՞նչ վիճակում է, ինչ գործընթացներ են ընթանում, որ կան մենաշնորհներ ու օլիգարխիա:
Այո, այստեղ մարդիկ հեքիաթային երազներով չեն ապրում, ժողովուրդը շատ ցայտուն պատկերացնում է, թե ինչ վիճակ է Հայաստանում, դա է պատճառը, որ Սերժ Սարգսյանին ուղղված հարցերը բավական սուր էին: Մարդիկ կային, որ իրենց բողոքն էին հայտնում ու շատ հարցերի պատասխանաներ կամ չէին տրվում, կամ տրվում էին շատ թռուցիկ ձևով: Օրինակ՝ երբ չեխահայ գործարարներից մեկն ասաց, որ տեղյակ է, որ Հայաստանում շաքարի ներմուծմամբ մեկ մարդ է զբաղվում, Սերժ Սարգսյանը պատասխանեց, թե «բա ուզում ես 10 մարդ ներմուծի՞, Հայաստանը փոքր երկիր է»:
Բնականաբար, դա որոշակի վերաբերմունք է ձևավորում ներկաների մոտ, որոնք փողոցում կանգնած արևածաղիկ վաճառող տատիկ-պապիկներ չեն, այլ կայացած մարդիկ են, որոնք կրթություն ունեն, որոշակի եվրոպական ու ռուսական փորձ են անցել: Դա էր պատճառը, որ խոսակցությունն այն հունով չգնաց, որով կցանկանային տեսնել մեր հյուրերը:


Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանի պատասխաններն էլ ավելի՞ են վրդովվեցրել հանդիպման մասնակիցներին, հաշվի առնելով, որ նա նաև հայտարարել է, թե «ձեր կարծիքը ձեր տանը կասեք», այդ թվում ՌԴ-ի հետ ինտեգրման առումով:

Այստեղի հայ համայնքն, ապրելով Չեխիայում, տեսել է, թե ինչ կարգուկանոն է տիրում, ինչ օրենքներ են, ինչ ընդհանուր մթնոլորտ է բիզնեսի, մարդկանց սոցիալական ապահովման առումներով, և ինչ մթնոլորտ է հիմա Ռուսաստանում:
Ես անձամբ երկար տարիներ ապրել եմ Մոսկվա քաղաքում, և այդ տարբերությունները շատ լավ երևում են, որի մասին ես նշեցի նաև Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպման ժամանակ: Երբ նա հարցրեց, թե իսկ դուք կարդացե՞լ եմ Մաքսային միության պայմանագիրը, ես պատասխանեցի, որ ինչ գտել կարդացել եմ, բայց առանց կարդալու էլ այդ տարբերությունները շատ լավ նկատելի են, և դա բոլորն են այստեղ տեսնում ու հասկանում:
Այդ առումով չեմ հանդիպել Չեխիայում ապրող որևէ հայի, որն ասի, այո, լավ է, որ բարձրանում ենք այդ խորտակվող նավի վրա, որի անունը Ռուսաստան է:
Սերժ Սարգսյանն իր պատասխաններով ցույց տվեց, որ սփյուռքը չի կարող ազդել իր որոշումների վրա: Ձեր կարծիքով, սփյուռքը ո՞ր չափով կարող է ազդեցություն ունենալ ՄՄ-ին ու ԵՏՄ-ին անդամակցության գործընթացների վրա:


Երբ այդ հանդիպմանը Չեխիայի հայության ներկայացուցիչները հարցրին, թե ինչու սփյուռքում ապրող ՀՀ քաղաքացիները, որոնք ունեն քվեարկելու սահմանադրական իրավունք, զրկված են արտասահմանում այդ իրավունքից օգտվելու հնարավորությունից, Սերժ Սարգսյանը պատասխանեց՝ «դուք ի՞նչ գիտեք Հայաստանի մասին, որ մի բան էլ քվեարկեք»:

Մոտավորապես այսպիսի խոսակցություն է տեղի ունեցել:
Ես հիմա չեմ ուզում գնահատական տալ այդ խոսքերին, բայց կարծում եմ, որ եթե որևէ մեկը ՀՀ քաղաքացի է և կրում է ՀՀ քաղաքացու բոլոր պարտականությունները, ապա իրավունք ունի օգտվել նաև ՀՀ քաղաքացու իրավունքներից:
Սերժ Սարգսյանը նաև ասաց, թե «ուզում եք Վլադիվոստոկում էլ դնե՞մ քվեատուփեր», ինչին մենք պատասխանեցինք, որ Վլադիվոստում գուցե այդքան հայ էլ չկա, բայց այնտեղ, որտեղ կան ՀՀ դեսպանատներ, կարելի է ընտրություններ կազմակերպել: Այդպես եղել է 1990-ականների սկզբին, երբ Հայաստանը նույնիսկ հացի փող չի ունեցել: Դա նշանակում է՝ շատ մեծ ծախսերի հետ չի կապված, պարզապես Հայաստանում որոշ ուժերի ձեռնտու չի, որպեսզի Հայաստանից դուրս բնակվող ՀՀ քաղաքացիներն իրենց քվեն տան:


Այդ հանդիպմանը Սերժ Սարգսյանը նշել էր, որ ՄՄ միանալու որոշումը կայացվել է մեկ գիշերում:

Ես հիմա չեմ կարող տառ-տառ մեջբերել, թե ինչպես է նա ասել այդ նախադասությունը, բայց իմաստը դա էր, որ որոշումը արդեն կայացված է, և դրա շուրջ խոսակցություններն ու քննարկումներն արդեն ավելորդ են:
Երբ առաջարկ հնչեց, որ կարելի է այդ հարցով հանրաքվե անցկացնել, մարդկանց բացատրել դրա լավ ու վատ կողմերը, նա արձագանքեց, որ դա անիմաստ է, որովհետև ամեն ինչ արդեն որոշված է:
Երբ ես ասացի, որ նախագահի այդ քաղաքականության դեմ ցույց է տեղի ունեցել, որի մասնակիցներից մեկը ես եմ, նա ասաց, թե «ինչու ես դուրս եկել փողոց, գնացեք ձեր տներում ինչ ուզում եք խոսեք»:
Իմ պատմածից դուք կարող եք պատկերացնել, թե ինչ մթնոլորտ էր տիրում այդ հանդիպմանը:
Չեմ կարող ասել, որ շատ վատ ենք ընդունել, ամեն դեպքում նա հյուր էր, մենք փորձում էինք նորմալ ընդունել, հատկապես, որ դե-ֆակտո Սերժ Սարգսյանը Հայաստանի նախագահն է:
Բայց հենց ինքը սկզբից խնդրեց հարցեր տալ, այդ թվում ծանր հարցեր, մարդիկ էլ տվեցին իրենց հուզող հարցերը, այնպես չէ, որ դա պլանավորված ակցիա էր:



Այն, որ Սերժ Սարգսյանը խոստովանել է, որ ՄՄ-ին միանալու որոշումը շատ արագ է կայացրել, փաստո՞ւմ է, որ դա եղել է ճնշումների արդյունքում:

Թեև Հայաստանի իշխանությունները պնդում են, որ ոչ մի ճնշում չի եղել, ես կարծում եմ, որ ինչ-որ ճնշում տեղի ունեցել է: Այստեղ կա մի կարևոր նրբություն. Եվրամիությունն այնպիսի կառույց չէ, որը բոլորին մեծ հաճույքով ընդունում է:
Ընդունելու պայմաններ են դրվում, որոնք այդ երկրները պիտի կատարեն, այդ թվում կոռուպցիայի նվազեցում, կառավարության վրա օլիգարխիայի ազդեցության սահմանափակում, բնապահպանական, մարդկանց սոցիալական ապահովության չափանիշների բավարարում: Դե հիմա պատկերացրեք՝ Հայաստանում սահմանափակել օլիգարխների ազդեցությունը տնտեսության վրա: Այդ բոլորը կարող է հանգեցնել նրան, որ կառավարությունը կարող է մեծ խնդիրներ ունենալ: Իսկ այն օրենքները, որոնք ընդունվեցին ԵՄ-ի հետ համագործակցության արդյունքում, ընդամենը շպար էին:
Այն պահին, երբ արդեն պետք էր լուրջ քայլեր ձեռնարկել և կանգնել ԵՄ ճանապարհի վրա, հանկարծակի Սերժ Սարգսյանն ասում է՝ ոչ, մենք գնում ենք Մաքսային միություն: Իսկ Մաքսային միությունն էլ, լինելով կոռումպացված ու օլիգարխիկ համակարգ, ոչ մեկից ոչինչ չի պահանջում, ասում է եկեք մտեք:
Ընդամենը մի քանի պայմաններ կան, որոնք պիտի կատարվեն, դրանք էլ հօգուտ Ռուսաստանի են, օրինակ Հայաստանը պիտի հրաժարվի իրանական գազից, էներգակիրների ներմուծումից:
Պատահական չէ, որ վերջին օրերին Իրանի նախագահը տարբեր միջոցներով հասկացնել է տալիս, որ ցանկանում է այդ ոլորտում համագործակցել Հայաստանի հետ, բայց Հայաստանի կողմից ոչ մի պատասխան չկա, քանի որ Հայաստանը ոտքով-գլխով կապված է և գնում է դեպի Մաքսային միություն: Մի միություն, որից անգամ Ղազախստանն է ցանկանում դուրս գալ, որի մասին հայտարարել է այդ երկրի նախագահը:

Սերժ Սարգսյանը նաև դիմելով սփյուռքահայերին ասել էր, թե «հետաքրքիր մարդ եք, եկել եք էստեղ, ուզում եք Հայաստանի բախտը վճռե՞լ»:
Դա վերաբերում էր հենց նրան, թե ինչու դրսում ապրող ՀՀ քաղաքացիները քվեարկելու հնարավորություն չունեն:


Այս հանդիպման մանրամասների բացահայտումից հետո, Ձեր կարծիքով, հնարավո՞ր է ինչ-որ բան փոխվի մինչև հոկտեմբերի 10-ը, երբ Մինսկում նախատեսվում է ԵՏՄ- ին Հայաստանի անդամակցության փաստաթղթի ստորագրումը:

Ինձ համար անձնական ողբերգություն է, որ Հայաստանը գնում է ոչ թե դեպի քաղաքակիրթ ու ժողովրդավարական պետությունների ընտանիք, այլ դեպի Նազարբաև-Պուտին-Լուկաշենկո եռյակի կողմը, այն մարդկանց, որոնք արդեն իրենց ներկայացրել են որպես ավտորիտար կառավարիչներ: Դա փակուղի է Հայաստանի համար: Հայաստանն արդեն դե ֆակտո դարձել է Ռուսաստանի նահանգներից մեկը, որովհետև փաստացի այսօր ոչ մի լուրջ որոշում ՀՀ կառավարությունը չի կարող ընդունել առանց ռուսական կողմի հետ համապատասխան խորհրդակցությունների:

Ռուսաստանն իբր մեր ռազմավարական գործընկերն է, բայց կարող է ասենք զենք վաճառել Ադրբեջանին, այնպիսի քայլեր անել, որը մնացած աշխարհում դժվար է պատկերացնել: Դա անընդունելի բան է, բայց նույնիսկ հայեր կան, որ դա չեն հասկանում, ասում են, թե բիզնես է, փող են աշխատում:
Ոչ, եղբայր, չի կարելի, եթե դու հայտարարում ես, որ ինչ-որ մեկը քո ընկերն է, չի կարելի նրա թշնամու հետ մտնել նույնպիսի ընկերական հարաբերությունների մեջ և զենք վաճառել, որը կարող է օգտագործվել քո ռազմավարական գործընկերոջ դեմ: Դա անընդունելի է: Հիմնվելով այս փաստի, նաև տնտեսական տարբեր հարցերի վրա, որոնք ոչ պակաս կարևոր են, ես հասկանում եմ, որ Հայաստանի համար սա փակուղի է: Հայաստանի տարբերակը կարող էր լինել կամ նորմալ դիվանագիտական ու հավասարակշռված հարաբերություններ կառուցել և Ռուսաստանի, և Արևմուտքի, և Իրանի հետ, կամ Վրաստանի օրինակով գնալ դեպի Եվրոպական միություն:


Մեծ հաշվով, Սերժ Սարգսյանը Չեխիայի հայ համայնքից նեղացա՞ծ գնաց:

Ես չեմ ուզում խնդիրն այնպես դնել, որ մենք վիրավորել ենք նրան: Այդ ամենի նախաձեռնությունն իրենից էր գալիս, եթե Սերժ Սարգսյանը չասեր՝ եկեք ազատ խոսենք, ծանր հարցեր տվեք, խոսակցությունն այդ հունով չէր գնա: Այլ խնդիր, որ նա գուցե չէր սպասում, որ այդ աստիճանի բաց ու տաքացած հարցեր կտան իրեն: Այո, եղան ծանր հարցեր, բայց այնպես չի, որ նա նեղացած գնաց, կամ մենք ուզում էինք նրան նեղացրած լինել: Մենք պարզապես բարձրացրեցինք այն ծանր հարցերը, որոնք այսօր կան Հայաստանում: Նորմալ մարդը դրանից պիտի եզրակացություններ անի, ոչ թե նեղանա, հատկապես, որ այդ բառը տեղին չէ նման մակարդակի համար:

Ի դեպ, հանդիպումից առաջ, մենք հավաքվել էինք դեսպանատան մեծ դահլիճում ու սպասում էինք, որ նախագահը պիտի գա, նրա ժամանելուց 2 րոպե առաջ մտավ մի անձնավորություն, որը հայտարարեց, որ բոլոր տեսախցիկները պիտի հեռացվեն, ձայնագրող սարքերը նույնպես, և մնա միայն մեկ տեսախցիկ, որն իրենք իրենց հետ բերել էին: Դա մի փոքր անհասկացողություն առաջ բերեց, թե ինչ է այստեղ տեղի ունենալու, որ չեն ուզում ձայնագրվի ու տեսագրվի: Այդ մասին գրել է Պրահայում ապրող իմ լավ ընկեր, լրագրող, գրող Շուշան Ղազարյանը, որի հոդվածն էլ հենց այդպիսի արձագանք առաջացրեց Հայաստանում:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/int....gmequzP4.dpuf

[Vrej1915]

Re: Eurasian Customs Union

Սերժ Սարգսյանի հաշվեհարդարը

ՎԱՀՐԱՄ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ, Գրող, հրապարակախոս

28 Սեպտեմբերի 2014,

Կիրակնօրյա նոթեր

Շուշիի մզկիթը տեսնելով, «Գրական տապան» փառատոնի մասնակից չեխ գրողն ինձ հարցրեց՝ սա ինչի՞ համար եք պահել։

- Իսկ ինչի՞ չպահեինք, մզկիթը եղել է էստեղ։

- Բա իրենք ինչի՞ են քանդում ձեր եկեղեցիները։

- Քանդում են, որ մեր հետքերը, մեր գոյության ապացույցները վերացնեն, բայց մենք չենք կասկածում, որ ապրել ենք էստեղ՝ ապացուցելու կարիք չունենք։

- Իսկ որ իրենք Նախիջևանում տասը հազար խաչքար ոչնչացրին… պետք է անպատիժ մնա՞։

- Անպատիժ՝ չէ, պետք չի մնա, բայց… պատերազմն էլ դաժան է եղել, գերի ընկնելը՝ մահից զարհուրելի, ու խնդիր է եղել՝ նույն կերպ պատասխանե՞լ, թե՞ չէ՝ ադրբեջանցիների գազանություններին… Որպեսզի սարսափեն գերի ընկնելուց, սարսափեն հայերից։ Կարծիքներն ու գործողությունները տարբեր են եղել, որովհետև կռվողները կամավորներ էին։ Բայց պատերազմը վերջանում է, իսկ ով գազանություն է արել, մնում է գազան։ Իր սեփական երկրում (օրինակներ կան)։ Եկեղեցի կամ մզկիթ քանդողն էլ՝ նույնը։

Մի կերպ համաձայնեց, որ քանդել պետք չի։

Մենակ էդ էր մնացել, որ եվրոպացիները օրը մի բան ասեին՝ իբր քիչ է մեր քաղաքակրթական խառնաշփոթը… խցանումը։

Չէ , լուրջ, մարդ խելքը կկորցնի՝ մի քիչ երկար մտածի։

Ստեփանակերտի կենտրոնում Ստեփան Շահումյանն է խրոխտ կանգնած, իր անունը կրող քաղաքում։ Երդվյալ բոլշևիկ, բայց Առաջին Հանրապետության վերջին վարչապետ Սիմոն Վրացյանի «Հայաստանի Հանրապետություն» գրքից դատելով, նախանձախնդիր հայության շահերին, որոնց միշտ հղում է արել դաշնակցության հետ բանակցություններում։

«Սովետական իշխանությունը Բաքվում մուսուլմանական ազգայնական կուսակցությունների պատճառով ամբողջ ժամանակ մազից էր կախված։ [...] Անդրկովկասի բախտն էր վճռվում։ Եթե նրանք առավելության հասնեին Բաքվում, քաղաքը կհռչակվեր Ադրբեջանի մայրաքաղաք, և բոլոր ոչ մուսուլմանական տարրերը կզինաթափվեին ու կմորթվեին»,- գրում է Շահումյանն իր նամակներից մեկում։

Երբ 1918-ի մայիսին Թիֆլիսում հռչակվեց Ադրբեջանի անկախությունը, Բաքվում իշխում էր կոմունան և, ըստ վկայությունների, քաղաքում որևէ հեղինակավոր մուսուլման (այսինքն՝ կովկասյան թաթար, ադրբեջանցի) չէր մնացել։

Բաքվի կոմունան իրական ուժ էր, որ կարող էր դիմակայել թուրքական բանակի սպասվելիք հարձակմանը։ Դաշնակցությունը հրաժարվեց աջակցելուց, Կոմունան տապալվեց, 26 կոմիսարներին գնդակահարեցին։

Հետագա իրադարձություններն ամենաարտառոցներից են մեր պատմության մեջ։ Բաքվում իշխանությունն անցավ «Կենտրոնա-կասպիական բռնապետությանը և բանվորական ու զինվորական սովետների գործադիր կոմիտեի նախագահությանը», որի հարվածային զինված ուժերը շուրջ 3000-հոգանոց դաշնակցական ջոկատներն էին ու «Կենտրոնա-կասպիական Բռնապետության» կողմից հրավիրված 2500-հոգանոց մեծբրիտանական զորքը, մեծ մասամբ … հնդիկներ։

Հենց հայ-հնդկական համատեղ ուժերն էլ չկարողացան դիմագրավել թուրքական բանակի հարձակմանը, որը, Բաքու մտնելով, կոտորեց 30.000 հայ։

Այսինքն՝ Շահումյանի կերպարը, դերը կարիք ունեն մաքրվելու պատմության նախ սովետական, ապա և ազգայնական աղավաղումներից… բայց դա չի փոխում իրավիճակը։ «Քաղաքակրթական աղետները և գրականությունը», «Կայսրությունները և գրականությունը»՝ սրանք էին «Գրական տապանի» քննարկումների հիմնական թեմաները։

Իսկ արդյոք քաղաքակրթական աղետ չէ՞, որ Ստեփանակերտը կրում է մի գործչի անուն, ում դավանած գաղափարախոսությունը ջախջախիչ պարտություն է կրել համաշխարհային հակամարտության ընթացքում։ Ընդ որում, հայտնի չէ, թե ինչ անուն կրի, եթե Շահումյանից հրաժարվենք։
Շահումյանի արձանից անմիջական հարևանությամբ պուրակ է, որի այցելուներին դիմավորում է կործանիչ-օդաչու Նելսոն Ստեփանյանի կիսանդրին։ Կրկնակի հերոսը մի երկրի, որ քառորդ դար է գոյություն չունի։

Պուրակի մանկական խաղահրապարակների մեջտեղում դինոզավրիկի մետաղե արձան է, որը կարծես Կոկորդիլոս Գենայի կմախքը լինի, իսկ կարուսելներից մեկի միջնասյան գլուխը «չեխ» ակնոցավոր պապիկ է զարդարում։

Քաղաքակրթական շփոթը շարունակվում է, երբ նկատում ես, որ Ստեփանակերտի կենտրոնական փողոցները երևանյանների պատճենն են… «բրենդային» խանութների իրենց անվանացանկով, մինչդեռ «Վալեքս գարդեն» հյուրանոցի մասնաշենքը, որտեղ քնում էին «Գրական տապանի» մասնակիցները, կառուցված է բազիլիկ եկեղեցու նմանությամբ (առանց գմբեթի)։

Իհարկե, «արտառոց» լավ բաներ էլ կային Ստեփանակերտում։ Առավոտյան ոստիկանները հերթապահում են դպրոցամերձ բանուկ խաչմերուկներում, թեև բոլոր լուսացույցներն աշխատում են, իսկ փողոցների մաքրությունը ցույց է տալիս, որ շուրջբոլորն աղտոտելը հայկական «մենթալիտետից», մտածելակերպից չի գալիս, այլ վատ կառավարումից։

Էն կառավարիչներից, որ Սյունիքի մարզպետ են վերանշանակել Լիսկային, գույժ, որի մասին «Գրական տապանի» հայ մասնակիցներն իմացան Արցախից Տաթև ճանապարհվելիս։ Սուրեն Խաչատրյանն իր նախորդ մարզպետության ընթացքում ընդունակ է եղել Գորիսից ընտանիքով քշել նրանց, ովքեր, ասենք, համարձակվել են «երկուս» նշանակել կլանի անմիջական ժառանգներից մեկին։ Նրա թրի տակով ստիպված են եղել անցնել նույնիսկ կոշիկ վերանորոգող վարպետները, որ իրենց գործն ունենան…

Ու եթե ուզենայի նույնիսկ մոռանալ, նորից հայտնվեցի պարտադրանքի առաջ, որ Հայաստանի պաշտոնյաների մասին ասեմ միայն՝ դրանք… պաշտոնների փոխարեն՝ պաշտոն զբաղեցնողներ, նախագահից՝ վարչապետ ու նախարարներ, որովհետև արյունալի հաշվեհարդարները, որ սպասվում են Սյունիքում, ըստ էության, Սերժ Սարգսյանի ու ամբողջ իշխանության հաշվեհարդարն են Հայաստանի հեզ ու խոնարհ բնակչության նկատմամբ, անմտության աստիճան դաժան։
Ու նորից ստիպվեցի հիշեցնել, որ դրանցից մեկի կամայական որոշմամբ հոկտեմբերի 10-ին Հայաստանը պետք է անդամակցի Եվրասիական տնտեսական միությանը՝ իրեն ենթարկելով աշխարհի զարգացած երկրների պատժամիջոցների։ Իսկ Հայաստանում, Արցախում և ի սփյուռս աշխարհի հայությունը լուռ է, կարծես թե ավելի կարևոր խնդիր ունի։

Հետհաշվարկը սկսվել է՝ մինչև հոկտեմբերի 10-ը մնաց 12 օր։

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/soc....M8bDpoUB.dpuf

[Mher]

Re: Eurasian Customs Union

The West Must Offer Armenia Incentives Rather Than Decry Its Ties with Russia

BY HARUT SASSOUNIAN

On October 10, after lengthy heated debates, Armenia signed a treaty to join the Eurasian Economic Union (EEU), composed of Belarus, Kazakhstan and Russia. The agreement goes into effect on January 1, 2015, subject to ratification by parliaments of the four countries. Kyrgyzstan and Tajikistan have also expressed an interest in joining the Union.

The intended objective of forming EEU is to facilitate the free movement of goods, services, capital, and labor across member states, and to implement a coordinated policy in the energy, industrial, agricultural and transport sectors.

Views of analysts on the merits of Armenia’s membership in EEU diverge depending on whether they are proponents or opponents of the country’s leadership. The arguments advanced by opponents of EEU include the possible loss of Armenia’s independence and isolation of Artsakh (Karabagh) through the establishment of customs checkpoints at the border. EEU proponents, on the other hand, are stressing Armenia’s geostrategic and economic interests. It remains to be seen which of these arguments will eventually prevail.

Meanwhile, there are some basic facts that are self-evident. Armenia has had long-standing and multifaceted links to Moscow going back to the Tsarist era, the Soviet Union, and today’s Russian Federation.

It is imperative to recall that the livelihood of hundreds of thousands Armenian migrants in Russia will be impacted by Armenia’s EEU membership, in terms of their ability to reside and work in that country. Furthermore, Armenian businesses would be able to expand their small domestic market, exporting their products with favorable tax terms to over one hundred million potential consumers in Belarus, Kazakhstan, and Russia. Armenia would also serve as an easy gateway for foreign investors interested in entering the vast and complex EEU markets.

In the final analysis, three essential questions need to be raised on Armenia’s membership in EEU:

1) Given the ongoing Artsakh conflict and Azerbaijan’s multi-billion dollar military spending spree, which country has sold and will continue to sell Armenia advanced weapons to mitigate the growing threat from Baku? Not the Unites States, Great Britain or France, but Russia!

2) Which country can provide Armenia with desperately-needed natural gas at any price, let alone at subsidized prices? Russia and Iran to a lesser extent through a small pipeline.

3) Since Russia is Armenia’s largest trading partner, it makes more economic sense to have favorable tax terms with that country than with Europe. Not joining EEU would place Armenia at a serious tax disadvantage with devastating economic consequences.

While these are compelling reasons for Armenia’s decision to join EEU, no one should conclude that Yerevan has to remain exclusively in the Russian economic zone. Clearly, it is in Armenia’s interest to develop multilateral ties with the rest of the world, including Western Europe, North America, Middle East, and Asia. Armenian officials have repeatedly stated their interest in developing closer economic, political, and even military relations with Western countries, but not at the expense of Armenia’s historical ties with Russia.

Meanwhile, it would be far more productive if Western countries, particularly the United States, rather than urging Armenian leaders to cut off vital relations with Russia, would actually offer tax privileges and other incentives to their investors in Armenia, thus reducing Yerevan’s exclusive dependence on Russia. Similarly, U.S. criticism and warnings issued to Armenia for its commercial ties with Iran are manifestly counter-productive. It would be far more helpful if the Obama administration could muster the courage to press Turkey and Azerbaijan into lifting their joint blockade of the Armenian Republic which has been in effect for over 20 years.

In the light of the foregoing existential strategic and economic realities, Western countries would be better served to use carrots rather than sticks to help steer Armenia toward a more balanced relationship between East and West.

http://asbarez.com/127820/the-west-must-offer-armenia-incentives-rather-than-decry-its-ties-with-russia/

[Artashes]

Re: Eurasian Customs Union

The West Must Offer Armenia Incentives Rather Than Decry Its Ties with Russia

BY HARUT SASSOUNIAN

On October 10, after lengthy heated debates, Armenia signed a treaty to join the Eurasian Economic Union (EEU), composed of Belarus, Kazakhstan and Russia. The agreement goes into effect on January 1, 2015, subject to ratification by parliaments of the four countries. Kyrgyzstan and Tajikistan have also expressed an interest in joining the Union.

The intended objective of forming EEU is to facilitate the free movement of goods, services, capital, and labor across member states, and to implement a coordinated policy in the energy, industrial, agricultural and transport sectors.

Views of analysts on the merits of Armenia’s membership in EEU diverge depending on whether they are proponents or opponents of the country’s leadership. The arguments advanced by opponents of EEU include the possible loss of Armenia’s independence and isolation of Artsakh (Karabagh) through the establishment of customs checkpoints at the border. EEU proponents, on the other hand, are stressing Armenia’s geostrategic and economic interests. It remains to be seen which of these arguments will eventually prevail.

Meanwhile, there are some basic facts that are self-evident. Armenia has had long-standing and multifaceted links to Moscow going back to the Tsarist era, the Soviet Union, and today’s Russian Federation.

It is imperative to recall that the livelihood of hundreds of thousands Armenian migrants in Russia will be impacted by Armenia’s EEU membership, in terms of their ability to reside and work in that country. Furthermore, Armenian businesses would be able to expand their small domestic market, exporting their products with favorable tax terms to over one hundred million potential consumers in Belarus, Kazakhstan, and Russia. Armenia would also serve as an easy gateway for foreign investors interested in entering the vast and complex EEU markets.

In the final analysis, three essential questions need to be raised on Armenia’s membership in EEU:

1) Given the ongoing Artsakh conflict and Azerbaijan’s multi-billion dollar military spending spree, which country has sold and will continue to sell Armenia advanced weapons to mitigate the growing threat from Baku? Not the Unites States, Great Britain or France, but Russia!

2) Which country can provide Armenia with desperately-needed natural gas at any price, let alone at subsidized prices? Russia and Iran to a lesser extent through a small pipeline.

3) Since Russia is Armenia’s largest trading partner, it makes more economic sense to have favorable tax terms with that country than with Europe. Not joining EEU would place Armenia at a serious tax disadvantage with devastating economic consequences.

While these are compelling reasons for Armenia’s decision to join EEU, no one should conclude that Yerevan has to remain exclusively in the Russian economic zone. Clearly, it is in Armenia’s interest to develop multilateral ties with the rest of the world, including Western Europe, North America, Middle East, and Asia. Armenian officials have repeatedly stated their interest in developing closer economic, political, and even military relations with Western countries, but not at the expense of Armenia’s historical ties with Russia.

Meanwhile, it would be far more productive if Western countries, particularly the United States, rather than urging Armenian leaders to cut off vital relations with Russia, would actually offer tax privileges and other incentives to their investors in Armenia, thus reducing Yerevan’s exclusive dependence on Russia. Similarly, U.S. criticism and warnings issued to Armenia for its commercial ties with Iran are manifestly counter-productive. It would be far more helpful if the Obama administration could muster the courage to press Turkey and Azerbaijan into lifting their joint blockade of the Armenian Republic which has been in effect for over 20 years.

In the light of the foregoing existential strategic and economic realities, Western countries would be better served to use carrots rather than sticks to help steer Armenia toward a more balanced relationship between East and West.


http://asbarez.com/127820/the-west-m...s-with-russia/

---- to help steer Armenia toward a more *** balanced *** relationship ... ----
The west is NOT seeking a more balanced (lol) ...
Russia has for the most part (not) allowed the mega buck western thieves to come in and rape. The west is extremely angry. The concerted (failed) attempt to isolate and screw Russia, is what's taking place now.
Other than that, for the most part, good article.

[Mher]

Re: Eurasian Customs Union

Armenia gets money, safety, Karabakh status quo in EEU accession: media
October 21, 2014 - 17:03 AMT

PanARMENIAN.Net - Integration of Armenia, Belarus, Kazakhstan and Kirghizia in the Eurasian Union will cost Russia $5,2 billion in annual expenditures, Gazeta.ru said.

According to the online newspaper, Armenia managed to benefit from its tactic of delaying accession to the Union, gaining a right to 1,13% of total customs duties from the import of goods to the Eurasian Economic Union territory. The country was also given right to establish own rates (different from EEU-set ones) for a number of goods.

As a member of EEU, Armenia will seek reduction of gas tariffs from $270 to $180 per 1000 cubic meters. (In reality, the cost of the gas at the border with Armenia is $189 per 1000 cubic meters – Editor.) And most importantly, the country will be getting safety guarantees in a protracted conflict with Azerbaijan and preservation of status quo for Nagorno Karabakh.

Belarus was able to win a long dispute with Moscow over the oil product duties to gain additional $1,5 billion into the budget.

Kazakhstan has so far been a losing party in the Customs Union accession deal, with the country’s exports dropping 4% ($7 billion).

Moscow will allocate $1 billion for Kirghizia’s accession to the EEU.

http://www.panarmenian.net/eng/news/183811/

[Mher]

Re: Eurasian Customs Union

Eurasian Economic Union: Economist says membership mostly positive for Armenia

GOHAR ABRAHAMYAN
ArmeniaNow reporter
E-mail to friend | (0) Comments | Print | Share
Even though on October 10 Armenia signed the membership agreement to the Eurasian Economic Union (EEU) with Russia, Belarus and Kazakhstan, the profitability of this cooperation is still a topic of heated discussions in Armenia.

Candidate of Economic Sciences Vilen Khachatryan thinks that EEU membership has positive prospects for Armenia in terms of cooperation.

“In this region we gain real partners and it directs us towards partnership with Russia, Belarus and Kazakhstan. Certain risks connected with concrete investments will also decrease, because in that region we have quite a lot of investment. Besides, appearing in a competitive field, we will have to reconsider the importing policy, leaning not on import, but rather more on local production – thus, import exchange policy will develop,” the economist told reporters Monday.

Reflecting on the risks of EEU membership, Khachatryan said that Armenia might lose in the competitive war, which will be negative.

“There also arise risks conditioned by Russia being the center, financial regulations being realized in Kazakhstan, and judicial issues being regulated in Belarus. From this point of view, in case of any difficulty we will have to go to those countries,” Khachatryan said.

Concerning Europe’s reaction to Armenia’s membership to EEU, according to the economist, it is natural that Europe will react negatively, however, it might not express its attitude so deeply, trying not to lose another partner.

http://www.armenianow.com/news/politics/57570/eurasian_economic_union_armenia_membership