Armenia and the information war

[ninetoyadome]

Re: Armenia and the information war

Azerbaijani journalists threaten Skype




June 08, 2011 | 18:31
Skype continues ignoring territorial integrity of Azerbaijan, reads regular “patriotic” article posted on Azerbaijani Day.az website which is mocked not only by Armenian readers but also Russian journalists.

This time Azerbaijani “patriots” are indignant at the fact that Nagorno-Karabakh is mentioned as a part of Armenia on Skype.

“It is a flagrant violation of international legal norms. In addition to this, Skype continues to make international calls to Nagorno-Karabakh. This company has no right to provide Nagorno-Karabakh with services without consent of the Azerbaijani side, as Nagorno-Karabakh is native territory of Azerbaijan,” the website writes.

The journalists urged readers to “show civil solidarity” and write a “letter of protest” to Skype.

Moreover, they provided text of a letter with threats against the company – “such errors greatly undermine company’s credibility in our country.” The authors clearly hint, they will use phones unless Skype administration corrects the mistake.

Day.az also prepared letter samples in Russian and English languages for the readers to file a complaint to Skype.

http://news.am/eng/news/62532.html

[Mos]

Re: Armenia and the information war

^^^ Idiots. Skype is free - what damage will using phones bring?

[ninetoyadome]

Re: Armenia and the information war

Why Armenia's PM Thanks God (Sometimes) for Lack of Oil
Published: Wednesday, 8 Jun 2011 | 2:52 PM ET Text Size
By: Antonia Oprita
Web Producer, CNBC.com

Armenian Prime Minister Tigran Sarkisian (R) shakes hands with a World War II veteran on May 9, 2011.
Radio Yerevan—supposedly the only communist radio that told the truth—was, during the former communist regimes in Eastern Europe, an imaginary radio station in Armenia and a very popular feature of jokes that circulated in that bleak region before the 1989 revolutions.

The punch lines were basically answers to questions addressed by listeners to Radio Yerevan. One popular joke was: "Would it be possible to bring communism to Switzerland?" a listener asks. "Yes, but it would be a pity," Radio Yerevan answers.

The Eastern Europeans in the audience at a conference about Russia during the World Economic Forum on Europe and Central Asia in Vienna could be forgiven for remembering - fondly—Radio Yerevan jokes after hearing the answer of Armenia's Prime Minister, Tigran Sargsyan, to a question from the audience.

"Is the high price of commodities a blessing or a curse for your country?" one participant asked representatives of Russia, Kazakhstan and Armenia at the panel "Spotlight on Russia" on Wednesday afternoon.

"Sometimes we say thank God we don't have oil," Sargsyan answered, smiling. "We have to use our brains instead."

http://www.cnbc.com/id/43329561

[Federate]

Re: Armenia and the information war

Oh for fuk's sake! Fenerbahce is using "Zartnir lao"... :@

[Tigranakert]

Re: Armenia and the information war

Oh for fuk's sake! Fenerbahce is using "Zartnir lao"... :@

Didn't you know, it is an "ancient" Turkish song? They have been singing this for thousands of years.

[Federate]

Re: Armenia and the information war

Australian Parliament Member Says Azerbaijan Adopted Ottoman Genocide Policy

SYDNEY—The longest serving member of the New South Wales State Parliament, Rev. Fred Nile, declared in a Parliamentary Statement that the Azerbaijani persecution of Nagorno Karabakh Armenians was based upon the genocidal policy undertaken by the Ottoman Turkish Government against Armenians in the early part of the 20th century.

Nile, who recently attended the national Armenian Genocide commemoration in Sydney, rose in Parliament to describe the horrendous legacy of this crime against humanity.

“The lack of an appropriate punishment for the Ottoman perpetrators led their Turkic brethren in Azerbaijan to brazenly adopt the same genocidal policy with respect to the Armenians of Nagorno Karabakh,” he said.

Nile then described Azerbaijan’s continued threats against the civilian Armenian population of the Republic of Nagorno Karabakh, concluding that the only means of preventing a second Armenian Genocide was for the world to acknowledge Nagorno Karabakh’s independence.

“Tonight, in the New South Wales Parliament I place on record my support for the application of the principle of self-determination for the people and the Nagorno Karabakh Republic.”

“The Azerbaijani Government announced it would shoot down civilian aircraft in Nagorno Karabakh, and Azerbaijani President Ilham Allyev declared that Azerbaijan would pursue a military solution to the issue of Nagorno Karabakh. These actions and threats prove that in order to prevent a second Armenian genocide and secure a lasting peace, the Nagorno Karabakh Republic must never be placed under Azerbaijani rule.”

“Never again must the Armenian people, particularly Armenian Christians, suffer the threat of genocide or experience it in any shape or form. I call on the nations of the world to support the people of the Nagorno Karabakh Republic in seeking self-determination and freedom to live and practice their religion, the Christian faith.”

Armenian National Committee of Australia Executive Director Varant Meguerditchian applauded the NSW MP’s courage in bringing this issue to light.

He said: “We welcome Rev. Nile’s principled position in expressing support for the right of the people of Nagorno Karabakh to safety, security and national self-determination.

“The anti-Armenian rhetoric emanating from Azerbaijan, the constant war threats and Baku’s militarisation efforts are a serious cause of concern for the safety of the Nagorno Karabakh people and broader regional stability.

“Rev. Nile’s efforts make a significant contribution to the movement for universal recognition of the Republic of Nagorno Karabakh’s right to self-determination.”

In his statement, Nile also described the mass murder of Greeks and Assyrians in the early part of the 20th century as a defining example of genocide paving the way for the NSW Parliament to pass a motion acknowledging this historical reality.

Nile, who has earned the unofficial title “Father of the House” for serving in Parliament since 1981, was present at the 1997 sitting when the NSW Parliament passed the motion of the Armenian Genocide.

Complete text of the address by Rev. Fred Nile

Armenian Genocide and Nagorno Karabakh Republic

Reverend the Hon. Fred Nile [7.02 p.m.]: I wish to speak tonight about Armenian genocide and the Nagorno Karabakh Republic. On Monday 18 April this year I attended at the Ryde Civic Centre in Sydney a commemoration of the Armenian genocide. I was joined by representatives of the Federal and State governments and oppositions as well as more than 1,000 members of the Armenian Australian community. During the commemoration I was reminded of the murder of the more than 1.5 million innocent Armenian men, women and children as well as the countless Greeks and Assyrians who perished between 1915 and 1922 as a result of an orchestrated plan by the then Ottoman Turkish Government to remove these Christian peoples from their ancestral homelands. Sadly, I was also reminded that although, the international jurist Raphael Lemkin, listed the annihilation of the Armenians, Greeks and Assyrians as a defining example of genocide, the Republic of Turkey as successor of the Ottoman Empire continues to deny that those events ever occurred.

Tonight I rise to discuss the legacy of the Ottoman Turkish Government’s genocidal policy. The lack of an appropriate punishment for the Ottoman perpetrators led their Turkic brethren in Azerbaijan to brazenly adopt the same genocidal policy with respect to the Armenians of Nagorno Karabakh. The Nagorno Karabakh Republic is a region located between the Republic of Armenia and the Republic of Azerbaijan. Its Armenian population can trace their historic presence in the region back to the sixth century BC. Ruled by foreign powers throughout much of its history, Nagorno Karabakh, like Armenia and Azerbaijan, was overrun by the Soviet Union in the early part of the 20th century, and in spite of its predominantly Armenian Christian population was placed under Azerbaijan rule in 1921 by Joseph Stalin. During the next 70 years the Armenians of Nagorno Karabakh were subjected to massacres, pogroms, war and devastation at the hands of the Azerbaijan Soviet authorities not dissimilar to the persecutions faced by Armenians at the hands of the Ottoman Turkish authorities during the Armenian genocide of 1915.

After years of persecution, which intensified in the late 1980s, the Azeri forces launched an all-out military assault against the civilian Armenian population of the Nagorno Karabakh Republic. Desperate to prevent a second Armenian genocide, the people of Nagorno Karabakh rallied to defend their homes, their land and their ancient culture. They fought for survival and for the right to self-determination, and finally in 1991 under the Soviet constitution Nagorno Karabakh declared independence. War ensued between the Nagorno Karabakh Republic and Azerbaijan until 1994, when a ceasefire was brokered by the Organisation for Security and Cooperation in Europe. Thereafter the Organisation for Security and Cooperation in Europe—chaired by the United States of America, Russia and France—was tasked with negotiating a full and peaceful settlement.

Since the declaration of independence and the subsequent ceasefire the Nagorno Karabakh Republic has held democratic elections, allowing the people to freely elect their leaders, practise their Christian religion and experience their culture without threat of persecution. In spite of this, however, the danger for the civilian Armenian population of the Nagorno Karabakh Republic remains real. Recently an Azerbaijani sniper shot an innocent Armenian farmer near the Nagorno Karabakh-Azerbaijan border. The Azerbaijani Government announced it would shoot down civilian aircraft in Nagorno Karabakh, and Azerbaijani President Ilham Allyev declared that Azerbaijan would pursue a military solution to the issue of Nagorno Karabakh. These actions and threats prove that in order to prevent a second Armenian genocide and secure a lasting peace the Nagorno Karabakh Republic must never be placed under Azerbaijani rule. The rights of the Armenians of Nagorno Karabakh to independence derived from the Organisation for Security and Cooperation in Europe Helsinki Final Act, which in article VIII provides for the rights of peoples to self-determination and states:

… all peoples always have the right, in full freedom, to determine, when and as they wish, their internal and external political status, without external interference, and to pursue as they wish their political, economic, social and cultural development.

Tonight in the New South Wales Parliament I place on record my support for the application of the principle of self-determination for the people and the Nagorno Karabakh Republic. Never again must the Armenian people, particularly Armenian Christians, suffer the threat of genocide or experience it in any shape or form. I call on the nations of the world to support the people of the Nagorno Karabakh Republic in seeking self-determination and freedom to live and practise their religion, the Christian faith.

http://asbarez.com/96445/australian-parliament-member-says-azerbaijan-adopted-ottoman-genocide-policy/

[Federate]

Re: Armenia and the information war

Oh for fuk's sake! Fenerbahce is using "Zartnir lao"... :@

It was just a simple... misunderstanding?
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Turkish Fenerbahce FC gives up singing Armenian song “Zartnir, lao”

June 10, 2011 | 11:10

Supporters of Turkish football club Fenerbahce will no longer sing the anthem to the music of the Armenian song “Zartnir, lao” (Wake up, hero).

Fenerbahce fans found out that the music of the song is taken from the song “Zartnir, lao,” which contains anti-Turkish wordings, Sabah newspaper reports.

The author of the anthem Hakan Yavuz said that they did not know that it was an Armenian music. “Henceforth, we will not sing this song,” Yavuz noted.

Youth wing of web site broadcasted via YouTube a song, the melody of which coincides with Armenian song Zartnir, lao (Wake up, hero).

http://news.am/eng/news/62753.html

[bell-the-cat]

Re: Armenia and the information war

Australian Parliament Member Says Azerbaijan Adopted Ottoman Genocide Policy[/SIZE]

...These actions and threats prove that in order to prevent a second Armenian genocide and secure a lasting peace the Nagorno Karabakh Republic must never be placed under Azerbaijani rule. The rights of the Armenians of Nagorno Karabakh to independence derived from the Organisation for Security and Cooperation in Europe Helsinki Final Act, which in article VIII provides for the rights of peoples to self-determination and states:

… all peoples always have the right, in full freedom, to determine, when and as they wish, their internal and external political status, without external interference, and to pursue as they wish their political, economic, social and cultural development.

Tonight in the New South Wales Parliament I place on record my support for the application of the principle of self-determination for the people and the Nagorno Karabakh Republic. Never again must the Armenian people, particularly Armenian Christians, suffer the threat of genocide or experience it in any shape or form.

It's a pity he didn't take this to its logical conclusion and say that those who don't support the principle of self-determination for the people of Nagorno Karabakh are encouraging the creation of conditions where a genocide would take place.

[Mos]

Re: Armenia and the information war

important video that we should be spreading ever since Azerbaijan won Eurovision:

[Vrej1915]

Re: Armenia and the information war

Ղարաբաղում գիտե՞ն ինչ ունեն

Բաքվի տեղաբնակ, Ադրբեջանի ԽՍՀ վաստակավոր երկրաբան, երկրաբանահանքաբանական գիտությունների թեկնածու Արսեն Ծատուրովը նախշազարդ ափսեների մի հավաքածու ուներ, որը բաղկացած էր Փարիզի, Սևրի, Պրահայի, Մասենի, Լոմբարդիայի, Բրյուսելի, Սանկտ Պետերբուրգի ամենաանվանի վարպետների աշխատանքներից, ինչպես նաև չինական, ճապոնական, պարսկական ավանդական արտադրանմուշներից։

Այդ հավաքածուն ժառանգաբար նրան էր անցել հարազատ մորեղբորից` պրոֆեսոր Արկադի Ներսեսովից։ Արսեն Ծատուրովը նաև զարմիկն էր գնդապետ Տեր-Ավետիքովի, որը հեղափոխության և քաղաքացիական պատերազմի ծանր տարիներին ղեկավարել էր Ղարաբաղի հայկական զինված ուժերը։ 1988-ի դեկտեմբերի սկզբին ադրբեջանցի հարևանները Արսեն Ծատուրովին առաջարկեցին այդ հավաքածուի վեց խոշոր արկղերը տեղափոխել երկաթուղային կայարան, որտեղից գնացքները Երևան էին գնում։

Բայց տարեց մարդը, օգտվելով հարևանների բարյացակամ վերաբերմունքից, որոնք գիտեին, թե որքան թանկ է նրա համար այդ հավաքածուն, վեց արկղերում տեղավորեց ոչ թե հավաքածուն, այլ երկրաբանահետախուզական աշխատանքների նյութերը, որ նա երկրաբանական տարբեր արշավախմբերի հետ կատարել էր Լեռնային Ղարաբաղի տարածքում, ինչպես նաև շրջակա Դաշքեսանի, Խանլարի, Շահումյանի, Կուբաթլիի, Զանգելանի, Քելբաջարի ու Լաչինի շրջաններում։

Նա փորձառու երկրաբան-հանքաբան էր, դեռ 30-ականներին ԽՍՀՄ մինիստրների խորհրդի հանձնարարությամբ հետախուզել էր կոբալտի, այնուհետև հազվագյուտ մետաղների հանքավայրերը։ 1945-ին, կառավարության հատուկ հանձնարարությամբ, հազվագյուտ մետաղների հետախուզման արշավախմբի կազմում մասնակցել է Գեղամա-Մռավի լեռների շրջանում կատարված աշխատանքներին, որոնց շնորհիվ հայտնաբերվել են թանկարժեք, գունավոր և լեգիրող (որակ տվող) մետաղների շատ հանքանշաններ։

Նյութեր կային, որոնք վկայում էին Քելբաջարի, Լաչինի և Կուբաթլիի շրջաններում մինչև 500-550 տոննա ոսկու և 2700 տոննա արծաթի առկայության մասին, իսկ պղնձի պաշարները Քելբաջարի շրջանում, ոչ լրիվ տվյալներով, կազմում էին 875 հազ., Կուբաթլիի շրջանում` 450 հազ., Լաչինի շրջանում` մոտ 300 հազ. տոննա։ Առավել արժեքավորը Թարթար գետի վերին հոսանքներում կոբալտի մինչև 150 հազ. տոննա կանխատեսական պաշարներով եզակի հանքավայրի հայտնաբերումն է։ Հայտնաբերվել, բայց դեռևս լավ չի ուսումնասիրվել մինչև 2 մլն տոննա պաշարներով քրոմի հանքավայր։

Կան հազվագյուտ մետաղների` լիթիումի, բերիլիումի, ռադիոէլեկտրոնիկայի և բուժարդյունաբերության համար անհրաժեշտ այլ տարրերի բազմաթիվ հետքեր։ Հայտնաբերվել են նաև բարիտի, ծծմբի հրաքարի հանքավայրեր, կան ալյումինի հումքի ոչ այնքան լավ ուսումնասիրված վայրեր։

Այդ նյութերի մեջ եղել է Ադրբեջանի կառավարությանը հասցեագրված զեկուցագիր, թվագրված 1968 թ. մայիսի ամսաթվով, որը հետագայում հանվել է Ադրբեջանի երկրաբանական ֆոնդից, և որի վրա այնուհետև դրվել է «խիստ գաղտնի» նշագիրը։ Այդ զեկուցագիրը, որ 62 մեքենագիր էջ ծավալ է ունեցել` մի քանի սխեմաներով ու աղյուսակներով, տեղեկություններ է պարունակել թանկարժեք և գունավոր մետաղների առկա պաշարների մասին` հիմնված Մռավի լեռան հատուկ արշավախմբի հետազոտության արդյունքների վրա։

Այդ տեղեկության համաձայն` Քելբաջարի, Լաչինի, Կուբաթլիի, Զանգելանի շրջաններում կան A1+B1 կարգի մետաղների հետևյալ պաշարները` ոսկի` 1250 տոննա, արծաթ` 4550 տոննա, պղինձ` 1840 հազ. տոննա, կապար` 660 հազ. տոննա, ցինկ` 775 հազ. տոննա, կոբալտ` 150 հազ. տոննա, քրոմ` 2250 հազ. տոննա (հանքելուստները հաշվի առնելով` 3500 հազ. տոննա)։

Զեկուցագրում տվյալներ կան նաև ալյումինի հումքի (մինչև 120 մլն տոննա) և երկաթահանքի (մինչև 45-55 % երկաթի պարունակությամբ) նշանակալի պաշարների մասին։ Զեկուցագրից բացի, եղել են նաև գրառումներ հանքային ջրերի, կիսաթանկարժեք և արհեստագործական քարերի, սպաթի, բնական ներկանյութերի ելքի մասին։ Տեղեկություններ են եղել նաև օգտակար հանածոների, այդ թվում, Դաշքեսանի, Խանլարի, Շահումյանի և Գետաբեկի շրջանների թանկարժեք և գունավոր մետաղների հանքավայրերի մասին։

Հնարավոր է, որ այդ նյութերում շատ անճշտություններ են եղել, քանի որ Ադրբեջանի քաղաքականությունը նպատակամիտված էր հետախուզական աշխատանքների «սառեցմանը»։ Այդ քաղաքականությունը տարածվել է նաև նավթի ու գազի վրա, ուստի 70-ականների սկզբին այդ շրջաններում լուրջ աշխատանքներ չէին կատարվում։ Հեյդար Ալիևին հաջողվել էր «սառեցնել» Բելոկանի շրջանում բազմամետաղների արդեն գործարկման պատրաստ խոշոր հանքավայրի շահագործումը։

Անցած դարի վերջին երկու տասնամյակում խորհրդային կառավարությունը, առավել ևս ԽՍՀՄ երկրաբանության նախարարությունը, լծակներ չունեին ներգործելու միութենական հանրապետությունների ղեկավարների վրա` նավթի, գազի, սև և գունավոր մետաղների նոր հանքավայրերը շահագործելու առումով։ Այդ դրությունն առանձնապես զգալի էր Անդրկովկասի հանրապետություններում և ՈՒզբեկստանում։

1988-ի դեկտեմբերին գրեթե բոլոր նյութերը զետեղվեցին Հայկական ԽՍՀ երկրաբանական վարչության ֆոնդում։ Ցավոք, 1992-93 թթ. ձմռանը դրանք Հայաստանի կառավարության պատասխանատու աշխատողը 2000 դոլարով վաճառել է ԱՄՆ-ի մի քաղաքացու։ Այդ նույն ձմռանն օրգանիզմի հյուծումից, անասելի ծանր պայմաններում մահացավ 80-ին մոտ Արսեն Ծատուրովը։ Նրա գերեզմանն այդպես էլ չհաջողվեց գտնել։ Որքան հայտնի է, այդ «30 արծաթն» այդպես էլ երջանկություն չբերեց փաստաթղթերը վաճառած պատասխանատու աշխատողին։

Ճիշտ չէր լինի Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ սփռված հայկական պատմական հողերին նայել որպես անապատի։ Դրանք անչափ հարուստ տարածքներ են, որոնց ընդերքում արժեքավոր շատ բան կա։ Երկրաբանական առումով դրանք առայժմ շատ վատ են ուսումնասիրված։ Կարելի է ենթադրել, որ Կուբաթլիի ու Զանգելանի շրջաններում կան պղնձի ու մոլիբդենի շատ խոշոր հանքավայրեր, որոնք համադրելի են Կապանի ու Մեղրիի հանքավայրերի հետ։

Դա հնարավորություն կտա Քելբաջարի և Կուբաթլիի շրջաններում ժամանակին ստեղծել պղնձի հանքավայրի արդյունահանման ու հարստացման միջին չափի երկու գործարան։ Քելբաջարի շրջանում կստեղծվեն նաև ոսկու, քրոմի և կոբալտի արդյունահանման ձեռնարկություններ։ Կան նաև քիչ ուսումնասիրված հանքավայրեր (պղնձի, ցինկի ու կապարի) Հադրութի արևմտյան մասում։ Ամենայն հավանականությամբ, պղնձի, ցինկի ու արծաթի պաշարներ կան նաև Ջեբրայիլի շրջանի Միրզիկ գյուղի մերձակայքում։ Հետաքրքրություն են ներկայացնում գիպսի պաշարները Մարտակերտի շրջանի Մեծշեն գյուղի մոտ։ Ոսկու և արծաթի որոշակի քանակություն կա Մարտակերտի շրջանի Խաչեն գետի ավազանում։

Ադրբեջանական ԽՍՀ երկրաբանական վարչությունում աշխատանքի փորձը թույլ է տալիս պնդելու, որ լավ նախադրյալներ կան նավթի հայտնաբերման աշխատանքների համար Աղդամի, Մարտունու, Ֆիզուլու և Ջեբրայիլի շրջաններում, որոնք մտնում էին երկու համապատասխան արշավախմբերի գոտիների մեջ` Վերին Արաքսի և Նավթալայի։ Այդ և այլ շրջաններում առնվազն քսան տարի աշխատած այդ արշավախմբերին մեծ ուշադրություն չէր դարձվում, և նրանց աշխատանքի արդյունքները հնարավորություն չեն ընձեռում հավաստի հետևություններ անելու։

Բայց կարելի է պնդել, որ Լեռնային Ղարաբաղի ու հարակից շրջանների ամբողջ տարածքը հեռանկարային է նավթի առումով։ Օրինակ, հետախուզական աշխատանքները Ֆիզուլու և Ջեբրայիլի շրջաններում լավ արդյունքներ են տվել։ Ընդհանուր առմամբ, ղարաբաղյան տարածաշրջանում (պայմանականորեն) նավթի կանխատեսելի պաշարները կարող են կազմել 250-300 մլն տոննա։ Բայց ժողովրդատնտեսական առանձնակի նշանակություն ունեն ոսկու, արծաթի, կոբալտի, քրոմի, պղնձի և այլ գունավոր մետաղների հանքերը։

Այդ ուղղությամբ գործադրված ջանքերը հիանալի արդյունքներ են տվել Մարտակերտի շրջանում։ Վերին Արաքսի արշավախումբը մի քանի տարի ղեկավարել է փորձառու երկրաբան Գարրի Հակոբի Օսիպովը։ Նրա վկայությամբ` 2-րդ հետախուզական հորանցքում (Ջեբրայիլ քաղաքատիպ ավանից 5 կմ հարավ-արևմուտք) հայտնաբերվել է սակավծծմբային նավթ` բարձր ճնշմամբ և լուրջ ծավալներով։

Ինչպես հայտնի է, ԽՍՀՄ-ի փլուզումից անմիջապես հետո ԱՄՆ-ի, մասամբ և Մեծ Բրիտանիայի հատուկ ծառայություններն սկսեցին ջանքեր գործադրել նախկին խորհրդային հանրապետություններում տարբեր հանածոների հանքավայրերի, առաջին հերթին ածխաջրածինների և գունավոր մետաղների մասին տեղեկություններ ստանալու ուղղությամբ։

Այդ նպատակով լայնորեն օգտագործվում էին արբանյակների հնարավորությունները, ինչպես նաև տարբեր ժամանակներում ԽՍՀՄ-ում անցկացված հանքահետախուզական աշխատանքների տվյալները։ Ավելի ուշ, տարբեր պայմաններում, այդ հետազոտությունների արդյունքները, այսպես թե այնպես, ի հայտ էին գալիս նավթի, գազի, ինչպես նաև ոսկու արդյունահանմամբ զբաղվող ընկերությունների գործունեության մեջ։

Մեծ ուշադրություն էր նվիրվում նաև ուրանի հանքավայրերին։ 2000-ականներին Ջոն Հոպկինսի անվան համալսարանում պտտվում էին Ղարաբաղի և Նախիջևանի տարածքներում երկրաբանական հետազոտությունների թեմայով տեքստեր։ Այդ տեքստերին անգամ հպանցիկ ծանոթությունը ցույց է տալիս, որ Ղարաբաղի առնչությամբ ամերիկացիները բավականին մանրազնին աշխատանք են կատարել, կուտակվել են արժեքավոր նյութեր, որոնք արմատապես փոխում են պատկերացումներն այդ գոտում ածխաջրածինների ու մետաղների որոշ հանքավայրերի ծավալների ու բնույթի մասին։

Այս կապակցությամբ կարելի է նշել, որ Արաքսի հովտում կա նավթի ու գազի երեք հանքավայր` առնվազն 145-200 մլն տոննա նավթի և մինչև 250 մլրդ խմ գազի ընդհանուր պաշարներով։ Սրանք, իհարկե, սոսկ կանխատեսելի գնահատականներ են, սակայն բավականին հավաստի։ Նշվում է, որ ավելի խոր մակարդակներում կան ավելի խոշոր պաշարներ։ Նավթաբեր շերտերի մի մասը տարածվում է դեպի Իրան, բայց Արաքսի ձախ ափին, բացի նշանակալի հանքավայրերից, կան նաև, այսպես կոչված, նավթի ու գազի թակարդներ, որտեղ կենտրոնացած են մինչև 2,0-5,0 մլն տոննա նավթ և մինչև 10-20 մլրդ խմ գազ։

Ենթադրվում է, որ կա նավթի ու գազի 7-18 այդպիսի ոչ մեծ հանքատեղի։ Ղարաբաղյան լեռնաշղթայի հարավային մասում կան պղնձի նշանակալի հանքավայրեր և գունավոր մետաղների այլ հանքեր։ Պղնձի պաշարներն այստեղ կարող են կազմել մինչև 2,5-4 մլն տոննա, ցինկինն ու կապարինը` մինչև 1-1,6 մլն տոննա։ Այդ բավականին խոշոր հանքավայրերը կարող էին արդյունաբերական շահագործման հիմք դառնալ։ Դրան զուգընթաց, մատնանշվում է հազվագյուտ մետաղների առկայությունը, որին մեծ ուշադրություն է նվիրված այդ տեքստերում։ Այդ գոտում կան նաև կվարցավազի, որակյալ կավի ու գիպսի խոշոր հանքաշերտեր։

Այսպիսով, Ղարաբաղի հարավային մասը կարող էր դառնալ արժեքավոր հանածոների արդյունահանման ամուր հիմք։ Համեմատաբար քիչ ծավալով տարբեր գունավոր մետաղների և նյութերի պաշարներ են հայտնաբերվել Որոտան գետի ստորին հոսանքներում։ Ամերիկյան տեքստերում բերված գնահատականների համաձայն` Որոտանի ստորին հոսանքների գոտին պարզապես եզակի է գունավոր և հազվագյուտ մետաղների պարունակությամբ։ Նշվում է նաև Ղարաբաղի հարավային շրջանի մանրազնին ուսումնասիրության համար անհրաժեշտ միջոցների չափը, որը կազմում է 200-300 մլն դոլար։

Բոլոր այս տվյալները գալիս են փաստելու, որ անհրաժեշտ է ուշադրություն դարձնել Ղարաբաղում երկրաբանական ծառայությունների ստեղծման հարցին, ինչը կարող է շատ արագ արդարացնել ծախսերը։ ՌԴ-ում, Թուրքմենստանում, ՈՒզբեկստանում և Հայաստանում կան մի շարք մասնագետներ, որոնք քաջ ծանոթ են ղարաբաղյան պայմաններին։ Միգուցե անհրաժեշտ հետախուզական աշխատանքներին օտարերկրյա կապիտալ և՞ս ներգրավվի։

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ

http://www.lragir.am/armsrc/comments49200.html