Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan
Սաթիկ Սեյրանյան
Ապրիլ 10 2016
«Իմ թոփալ ոտքը զինվորին ուժ ա տալիս». գնդապետ Մելքումյան
Ապրիլի 7-ին Հադրութի շրջան և Ջեբրայիլ՝ առաջին գիծ, մեր այցելության ընթացքում զրուցեցինք Ջեբրաիլի զինվորական հոսպիտալի պետ, վնասվածքաբան Վահան Ոսկանյանի հետ, ով, արդեն հինգ տարի է՝ Երևանից տեղափոխվել և այնտեղ է աշխատում: Հարցին, թե հոսպիտալին ի՞նչ է այսօր անհրաժեշտ՝ պատասխանեց՝ «Ոչ մի բան, ամեն ինչ ունենք»: Հատկապես այս օրերին մեծ քանակությամբ դեղորայք և անհրաժեշտ սարքավորումներ են ստացել. «Եթե նույնիսկ երեք ամիս բլոկադայի մեջ հայտնվենք՝ մեր դեղորայքը մեզ կբավականացնի»:
Vahan-Voskanyan
Շրջայց կատարեցինք հոսպիտալի տարածքում: Բոլոր պայմանները կան՝ նույնիսկ բարդագույն վիրահատությունների համար: Ի դեպ, մեր այցելության պահին Վ. Ոսկանյանի սենյակում էր նաև Հայաստանից ժամանած մի խումբ, որոնց հետ էր նաև Էջմիածնի քաղաքապետ Կարեն Գրիգորյանը՝ գեներալ Մանվել Գրիգորյանի որդին:
GER_0179 GER_0174 GER_0171
Ի դեպ, Երևանից որոշ բժիշկներ այս օրերին առաջնագծում օրուգիշեր աշխատել են, օգնել են տեղի բուժանձնակազմին: Մեկ օր առաջ այնտեղ էր եղել Երևանի 6-րդ հիվանդանոցի տնօրեն, վիրաբույժ Տարոն Տոնոյանը, մեր այցելության պահին այնտեղ էր նաև «Արամյանց» բժշկական կենտրոնի վնասվածքաբան-օրթոպեդ Արարատ Լևոնյանը, այլք:
Հենակետե՞րը, թե՞ զինվորների կյանքը. նրանք ընտրել են մարդկային կյանքը
Հոսպիտալում շրջելիս՝ տեղեկացանք, որ դիվիզիայի հրամանատարի տեղակալ, գնդապետ Արարատ Մելքումյանը հոսպիտալում է: Նա ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը վիրավորվել է: Հոսպիտալի պետ Վ. Ոսկանյանը մինչ այդ ասել էր՝ Մելքումյանը ձախ նստատեղի և ձախ ազդրի միջին երրորդականի ականապայթյունային բեկորային կույր վիրավորում էր ստացել: Խնդիրը, սակայն, այն էր, որ գնդապետ Մելքումյանին մի կերպ էին պահում հոսպիտալում. ոչ դեղորայք էր ցանկանում ստանալ, ոչ պառկել, ոչ թողնում էր՝ վիրակապ փոխեն…
Ararat-Melkumyan (1)
Նրան այցելեցինք՝ փորձելով տեղեկություններ ստանալ տեղի ունեցած մարտերի և հակառակորդի կողմից կիրառված զինատեսակների մասին: Գնդապետն աննկարագրելի քչախոս ու համեստ անձնավորություն է: Մինչ այդ զինակից ընկերները պատմել էին նրա հերոսությունների, կուռ բնավորության և մարտական պատրաստվածության, հերոսական գործողությունների մասին: Գնդապետը միայն սեղմ անդրադարձավ ադրբեջանցիների կողմից գրավված որոշ հենակետերին՝ նշելով, որ դրանք մեզ համար ստրատեգիական մեծ նշանակություն չունեին, և իր համար անհասկանալի է, թե ինչու են այստեղ՝ Հայաստանում, դրա շուրջ այդքան աղմկում: Ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը Ջեբրաիլի շրջանում շատ թեժ մարտեր են տեղի ունեցել: Հակառակորդը կիրառել է «ТОС 1» տիպի ծանր հրանետային համակարգեր, հարվածային անօդաչու թռչող սարքեր («Կամիկաձե») ու այլ ժամանակակից զինտեխնիկա, իսկ ապրիլի 4-ի լույս 5-ի գիշերը՝ «Սմերչ» համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգ, որը հայկական կողմը ոչնչացրել էր: Մեր զրուցակից զինվորականները նշում էին, որ հակառակորդի նման մասշտաբի զինատեսակների կիրառումն անսպասելի էր, հատկապես, որ նրանք նման լայնամասշտաբ պատերազմական գործողությունների չէին սպասում: Եվ ավելի լավ էր այդ չօգտագործվող հենակետերը կամ բարձունքը կորցնել, քան մարդկային կորրուստների գնով դրանք ետ վերադարձնել: Հենակետե՞րը, թե՞ զինվորների՝ մարդկային կյանքը: Այս երկուսի մեջ նրանք ընտրել են մարդկային կյանքը: Թերևս, հենց դրանով ենք նաև տարբերվում հակառակորդից, որի համար մարդկային կյանքը որևէ արժեք չունի:
Գնդապետ Մելքումյանը, ով պետք է մի քանի օր բժիշկների հսկողության տակ լիներ, զինվորական կոշիկներն արագ-արագ հագնելով՝ փորձում էր դուրս նետվել սենյակից… Բուժքույրը փորձեց նրան համոզել՝ գոնե անհրաժեշտ կաթիլային ներարկումը ստանա… «Ես վիրավոր չեմ, ես չեմ կարա պառկեմ»,- ասում էր նա՝ արագ-արագ զինվորական վերնազգեստը հագնելով: Ոչինչ նրան ետ չպահեց, ոտքը կաղալով շտապեց դիրքեր՝ իր զինվորների մոտ…
Ararat-Melkumyan (2)
Զինակից ընկերները պատմում էին, որ վիրավորվելու առաջին իսկ օրից դիմադրում էր՝ չէր թողնում բժիշկներն օգնություն ցուցաբերեին, որպեսզի գոնե ապաքինվեր վնասվածքը: «Իմ թոփալ ոտքը զինվորին ուժ ա տալիս… Զինվորը, որ դիրքերում՝ իրա կողքին, ինձ իմ էս թոփալ ոտքով տեսնում ա՝ նրա աչքին ոչինչ չի էրևում, տանկն ի՞նչ ա, որ վախենա…»,- ասել ու թեժ մարտերի ժամանակ կրկին բարձրացել էր դիրքեր:
Այսօր մենք, արդեն Երևանից, կրկին կապ հաստատեցինք հոսպիտալի պետ Վ. Ոսկանյանի հետ. նա ասաց, որ իրավիճակը խաղաղ է եղել, սակայն գնդապետ Մելքումյանին մի կերպ համոզել ու ընդամենը վիրակապ են փոխել. նա դիրքերում է՝ զինվորի կողքին:
Լուսանկարները՝ ԳԵՐՄԱՆ ԱՎԱԳՅԱՆԻ
ՍԱԹԻԿ ՍԵՅՐԱՆՅԱՆ
Աղբյուրը <a href="http://168.am/2016/04/10/621640.html">© 168.am</a></br>
Սաթիկ Սեյրանյան
Ապրիլ 10 2016
«Իմ թոփալ ոտքը զինվորին ուժ ա տալիս». գնդապետ Մելքումյան
Ապրիլի 7-ին Հադրութի շրջան և Ջեբրայիլ՝ առաջին գիծ, մեր այցելության ընթացքում զրուցեցինք Ջեբրաիլի զինվորական հոսպիտալի պետ, վնասվածքաբան Վահան Ոսկանյանի հետ, ով, արդեն հինգ տարի է՝ Երևանից տեղափոխվել և այնտեղ է աշխատում: Հարցին, թե հոսպիտալին ի՞նչ է այսօր անհրաժեշտ՝ պատասխանեց՝ «Ոչ մի բան, ամեն ինչ ունենք»: Հատկապես այս օրերին մեծ քանակությամբ դեղորայք և անհրաժեշտ սարքավորումներ են ստացել. «Եթե նույնիսկ երեք ամիս բլոկադայի մեջ հայտնվենք՝ մեր դեղորայքը մեզ կբավականացնի»:
Vahan-Voskanyan
Շրջայց կատարեցինք հոսպիտալի տարածքում: Բոլոր պայմանները կան՝ նույնիսկ բարդագույն վիրահատությունների համար: Ի դեպ, մեր այցելության պահին Վ. Ոսկանյանի սենյակում էր նաև Հայաստանից ժամանած մի խումբ, որոնց հետ էր նաև Էջմիածնի քաղաքապետ Կարեն Գրիգորյանը՝ գեներալ Մանվել Գրիգորյանի որդին:
GER_0179 GER_0174 GER_0171
Ի դեպ, Երևանից որոշ բժիշկներ այս օրերին առաջնագծում օրուգիշեր աշխատել են, օգնել են տեղի բուժանձնակազմին: Մեկ օր առաջ այնտեղ էր եղել Երևանի 6-րդ հիվանդանոցի տնօրեն, վիրաբույժ Տարոն Տոնոյանը, մեր այցելության պահին այնտեղ էր նաև «Արամյանց» բժշկական կենտրոնի վնասվածքաբան-օրթոպեդ Արարատ Լևոնյանը, այլք:
Հենակետե՞րը, թե՞ զինվորների կյանքը. նրանք ընտրել են մարդկային կյանքը
Հոսպիտալում շրջելիս՝ տեղեկացանք, որ դիվիզիայի հրամանատարի տեղակալ, գնդապետ Արարատ Մելքումյանը հոսպիտալում է: Նա ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը վիրավորվել է: Հոսպիտալի պետ Վ. Ոսկանյանը մինչ այդ ասել էր՝ Մելքումյանը ձախ նստատեղի և ձախ ազդրի միջին երրորդականի ականապայթյունային բեկորային կույր վիրավորում էր ստացել: Խնդիրը, սակայն, այն էր, որ գնդապետ Մելքումյանին մի կերպ էին պահում հոսպիտալում. ոչ դեղորայք էր ցանկանում ստանալ, ոչ պառկել, ոչ թողնում էր՝ վիրակապ փոխեն…
Ararat-Melkumyan (1)
Նրան այցելեցինք՝ փորձելով տեղեկություններ ստանալ տեղի ունեցած մարտերի և հակառակորդի կողմից կիրառված զինատեսակների մասին: Գնդապետն աննկարագրելի քչախոս ու համեստ անձնավորություն է: Մինչ այդ զինակից ընկերները պատմել էին նրա հերոսությունների, կուռ բնավորության և մարտական պատրաստվածության, հերոսական գործողությունների մասին: Գնդապետը միայն սեղմ անդրադարձավ ադրբեջանցիների կողմից գրավված որոշ հենակետերին՝ նշելով, որ դրանք մեզ համար ստրատեգիական մեծ նշանակություն չունեին, և իր համար անհասկանալի է, թե ինչու են այստեղ՝ Հայաստանում, դրա շուրջ այդքան աղմկում: Ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը Ջեբրաիլի շրջանում շատ թեժ մարտեր են տեղի ունեցել: Հակառակորդը կիրառել է «ТОС 1» տիպի ծանր հրանետային համակարգեր, հարվածային անօդաչու թռչող սարքեր («Կամիկաձե») ու այլ ժամանակակից զինտեխնիկա, իսկ ապրիլի 4-ի լույս 5-ի գիշերը՝ «Սմերչ» համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգ, որը հայկական կողմը ոչնչացրել էր: Մեր զրուցակից զինվորականները նշում էին, որ հակառակորդի նման մասշտաբի զինատեսակների կիրառումն անսպասելի էր, հատկապես, որ նրանք նման լայնամասշտաբ պատերազմական գործողությունների չէին սպասում: Եվ ավելի լավ էր այդ չօգտագործվող հենակետերը կամ բարձունքը կորցնել, քան մարդկային կորրուստների գնով դրանք ետ վերադարձնել: Հենակետե՞րը, թե՞ զինվորների՝ մարդկային կյանքը: Այս երկուսի մեջ նրանք ընտրել են մարդկային կյանքը: Թերևս, հենց դրանով ենք նաև տարբերվում հակառակորդից, որի համար մարդկային կյանքը որևէ արժեք չունի:
Գնդապետ Մելքումյանը, ով պետք է մի քանի օր բժիշկների հսկողության տակ լիներ, զինվորական կոշիկներն արագ-արագ հագնելով՝ փորձում էր դուրս նետվել սենյակից… Բուժքույրը փորձեց նրան համոզել՝ գոնե անհրաժեշտ կաթիլային ներարկումը ստանա… «Ես վիրավոր չեմ, ես չեմ կարա պառկեմ»,- ասում էր նա՝ արագ-արագ զինվորական վերնազգեստը հագնելով: Ոչինչ նրան ետ չպահեց, ոտքը կաղալով շտապեց դիրքեր՝ իր զինվորների մոտ…
Ararat-Melkumyan (2)
Զինակից ընկերները պատմում էին, որ վիրավորվելու առաջին իսկ օրից դիմադրում էր՝ չէր թողնում բժիշկներն օգնություն ցուցաբերեին, որպեսզի գոնե ապաքինվեր վնասվածքը: «Իմ թոփալ ոտքը զինվորին ուժ ա տալիս… Զինվորը, որ դիրքերում՝ իրա կողքին, ինձ իմ էս թոփալ ոտքով տեսնում ա՝ նրա աչքին ոչինչ չի էրևում, տանկն ի՞նչ ա, որ վախենա…»,- ասել ու թեժ մարտերի ժամանակ կրկին բարձրացել էր դիրքեր:
Այսօր մենք, արդեն Երևանից, կրկին կապ հաստատեցինք հոսպիտալի պետ Վ. Ոսկանյանի հետ. նա ասաց, որ իրավիճակը խաղաղ է եղել, սակայն գնդապետ Մելքումյանին մի կերպ համոզել ու ընդամենը վիրակապ են փոխել. նա դիրքերում է՝ զինվորի կողքին:
Լուսանկարները՝ ԳԵՐՄԱՆ ԱՎԱԳՅԱՆԻ
ՍԱԹԻԿ ՍԵՅՐԱՆՅԱՆ
Աղբյուրը <a href="http://168.am/2016/04/10/621640.html">© 168.am</a></br>
Comment