Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[Azad]

A simple ATGM is the answer.

Agree! They should at least be mounted on a fixed fortified concrete bunkers. The thing jumps two feet in all directions .. How could it be accurate? Even if you assume the jumping is after the shelling, still it doesn't take much of movement in those distances to miss a target. Agree ATGM is the only way for tanks.

[arakeretzig]

Agree! They should at least be mounted on a fixed fortified concrete bunkers. The thing jumps two feet in all directions .. How could it be accurate? Even if you assume the jumping is after the shelling, still it doesn't take much of movement in those distances to miss a target. Agree ATGM is the only way for tanks.

there must be a reason they're still using it. It's not like our army doesn't have ATGMs.
Agree, against a modern air force they would be long destroyed before they even setup the thing.

[Joseph]

there must be a reason they're still using it. It's not like our army doesn't have ATGMs.
Agree, against a modern air force they would be long destroyed before they even setup the thing.

Agree. More ATGM, RPG's Rocket systems, drones are needed

[DieHard69]

Agree. More ATGM, RPG's Rocket systems, drones are needed

I criticize our competence for not investing these type of weapons more than anything else.

[HyeSocialist]

Those are pretty lofty goals considering we cant keep Armos in Armenia...

Think of it as a jobs program, which is ultimately what I am trying to get at. Most nations spend about 2% of GDP on R&D and 2.5% on Defense. Armenia spends about 4% of GDP on defense and almost nothing on R&D. My argument is to boost defense spending to 5% and have an R%D budget of 2.5% of GDP. That 2.5% can give us the money we need for recon satellites, ballistic missiles, and electronic warfare equipment + investments in things like healthcare to save soldiers lives. All of these have a commercial application. Space and Healthcare are going to be BIG.

The only thing you have to do is tax the oligarchs

[Joseph]

Azerbaijan’s ANS: Death of a TV Station

July 19, 2017 - 12:46pm
A EurasiaNet Partner Post from:
Chai Khana
ANS TV’s newsroom. Azerbaijan’s broadcasting board suspended the privately owned TV station’s operations, purportedly to prevent “a provocation” and “the open propaganda of terrorism.” (Photo: Lala Aliyeva)
“I’ll call ANS TV.” Until a year ago, that was the threat often heard in Azerbaijan when local officials ignored street repairs or a factory wall collapsed. It was one place where many Azerbaijanis thought they could share their neighborhoods’ problems, and maybe even get results.

But that all changed on July 19, 2016 when Azerbaijan’s broadcasting board suspended the privately owned TV station’s operations to prevent “a provocation” and “the open propaganda of terrorism.”

The charges stemmed from an ANS interview, planned for broadcast, with the US-based Islamic cleric Fethullah Gülen, whom Azerbaijan’s closest ally, Turkey, had just accused of organizing a coup attempt against the Turkish government. Azerbaijan’s National Council on Radio and Television claimed that ANS’ interview suggested it supported the coup. The station, plus a sibling radio station and website, was eventually closed entirely.

Unlike other Azerbaijani media outlets which have wrangled with the authorities, ANS (Azerbaijan News Service), one of the first successful private TV stations in the former Soviet Union, had never been critical of the government. It had named President Ilham Aliyev “Person of the Year” repeatedly, and even had a pledge of support from his powerful father, the late President Heydar Aliyev.

In a 1997 interview, the elder Aliyev had called the station “proof of democracy in Azerbaijan and the existence of free media.”

“[N]obody would be able to stop your activities,” he pledged.

Yet, one year on, ANS remains off the air. Most of the journalists among its former hundreds of employees have left for other pro-government TV channels. A scant few are freelancing.

Some of these ex-employees believe that ANS’ death meant the death of any semblance of professional journalism in Azerbaijan.

“I was not completely independent at ANS, but when you compare it with other TV channels, you were comparatively free,” recollected one former reporter who now works for the pro-government APA news agency. Given concerns about government retaliation, he asked not to be named.
“During my work at ANS, I dare say that there was [almost] no censorship or pressure on journalists. Considering the situation of our media, when, for expressing an opinion you can be jailed or have another type of pressure placed on you, ANS was a school for us.”
While many grumbled about the discipline -- salary deductions were calculated down to the minute for being late to work or missing a deadline – they say that the station taught them how to be self-sufficient reporters, able to handle everything from filming to post-production.
“When we talk about ANS, the first thing that comes to my mind is that this channel was the only place where you could get a job only based on your skills and ability, unlike other places where you need connections in order to get a job,” claimed another former reporter, who worked at the station for five years until its closure.

Co-founded in 1991 by two journalists Vahid Mustafayev, Mirshahin Agayev) and one later screenwriter (Mustafayev’s brother, Seyfulla), ANS was a product of its era.
The station was known for its portrayals of Azerbaijan’s 1988-1994 war with Armenia and ethnic Armenian separatists over the Nagorno-Karabakh territory -- a focus that endeared it to many Azerbaijanis grieving for loved ones killed during the conflict.

As the patriotic rap song “Ya Qarabag, Ya Ölüm” (“Either Karabakh or I Die”) played, ANS regularly ran war footage shot by co-founder Vahid Mustafayev ’s brother, war-correspondent Chingiz Mustafayev, who was killed during the conflict. A company foundation organized contests for patriotic music, as well as for journalists.

When the TV channel was shut down, ANS Vice-President Mirshahin Agayev, one of the station’s co-founders, apologized to President Aliyev for the Gülen interview, and asked for another chance to continue the station’s work. It never came.

Agayev’s public letter this May to the late President Heydar Aliyev, reminding the deceased leader of his earlier willingness to protect the channel, also proved a dead end. It only drew mockery and, some say, more trouble. His elder brother, Mirəddin Agayev, was arrested and charged with fraud two days after news broke about the letter.

“Some called him a bootlicker; others crazy,” one of the former ANS reporters said of Agayev. “In my view, if Mirshahin took this step, there was a reason for it . . . [Journalism] was his dream. This was the main part of his life. And if he thought that sending a letter to the late president will help save the channel, in this case, I understand him.”
Critics believe that ANS should not be surprised that the government valued its ties with Turkey over this doggedly loyal station’s existence.

“The government does not accept even a little bit of freedom -- either you work as I want or you will be shut down,” Mehman Aliyev, director of the pro-opposition Turan news agency, claimed in an interview with Azadliq.org last year.

The government has not commented on Agayev’s appeals for ANS to reopen.

The ANS TV station, radio station and news website have been combined into one online operation, istipress.com. A luxury-watch shop, another part of the ANS Group, still operates in Baku.

But some Azerbaijanis have not given up hope that the original ANS TV will return. A Facebook group (“ANS Lovers” ) with thousands of members urges Azerbaijanis not to forget the shuttered station. “May Allah hear our prayers and help to open the channel,” one fan wrote recently.

Others are more pessimistic.

“Azerbaijani journalism and, in general, the whole country lost with the shutting down of ANS, and this loss will be felt for many years to come,” commented one of the former ANS reporters.

http://www.eurasianet.org/node/84436

[burjuin]

Nagorno-Karabakh Defense Army

[burjuin]

Nagorno-Karabakh Defense Army

[Sukhoi22]

ՀՐԵՏԱՆԻՆ ՄԱՐՏՈՒՆԱԿ Է, ՊԱՏՐԱՍՏ ԱՌԱՋԱԴՐԱՆՔՆԵՐԻ ԿԱՏԱՐՄԱՆԸ

Զրույց զորամասի հրամանատար, «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանիշքանշանակիր, գնդապետ ԳՐԻԳՈՐԻ ՍԱՀԱԿՅԱՆԻ հետ
–Պարոն գնդապետ, զրույցն ուզում եմ սկսել ամենից շատ քննարկվողհարցով՝ ի՞նչ է կատարվում Արցախի սահմանին: Հրետանայինզենքերի կռի՞վ է:
–Ապրիլյան մարտական գործողություններից հետո առաջնագծում նորիցլարվածության աճ է նկատվում: Ակտիվացել են փոքր տրամաչափիհրետանային միջոցները: Հակառակորդը հաճախ է օգտագործումականանետներ, ՀՀՆ-9, վերջերս նաեւ` ՏՌ-107 տիպի համազարկային հրթիռային կայանքներ: Այս ամենն ստեղծում էտպավորություն, թե հրետանային մարտեր են: Սակայն, այդ բնորոշումը մի քիչ չափազանցված է, քանի որ այսօր չի գործարկվում երկու կողմերի հրետանային ներուժը: Հակառակորդի գլխավոր հարվածի ուղղություններում կամ մերհամապատասխան ուժերի կենտրոնացման տեղամասերում միջադեպերը լոկալ են: Կարծում եմ՝ հակառակորդիսադրանքներն ավելի քաղաքական ենթատեքստ ունեն, քան մարտավարական բնագծում որեւէ հաջողությունգրանցելու:
–Հուլիսի 4-ին Ադրբեջանը ՏՌ-107 կայանքից հրթիռակոծեց Արցախի դիրքերը: Պաշտոնականհաղորդագրությունում նշվեց, որ հակառակորդը այդ զինատեսակը վերջին անգամ օգտագործել էր քառօրյապատերազմի ժամանակ: Ի՞նչ է այն իրենից ներկայացնում:
–Ես այդ կայանքը բնորոշում եմ որպես «խուլիգանական զենք»: Ինչո՞ւ: Այն հիմնականում կիրառում են ոչկանոնավոր բանակները: Հրթիռի տրամագիծը 107 մմ է, խոցման հեռահարությունը՝ 11 կիլոմետր, ճշգրտությունը ցածրէ: Շարժունակ է՝ հակառակորդը հիմնականում տեղադրում է մեքենաների թափքում: Այն ավելի հոգեբանականներազդեցության գործիք է: Մեր ինժեներական կառույցները թույլ են տալիս պաշտպանվելու այդ զենքից:Անհրաժեշտ է միայն ժամանակին կազմակերպել անձնակազմի պաշտպանությունը, հետախուզում իրականացնել եւոչնչացնել կրակակետը: Կարող ենք մարտական հերթապահությունում ընդգրկված միջոցներով շարքից հանել ՏՌ-107համազարկային հրթիռային կայանքները, ինչն էլ արվել է:
–Ի դեպ, ադրբեջանական մամուլը վայնասուն էր բարձրացրել, թե խաղաղ բնակավայրի վրա ենք կրակել:
–Հակառակորդն ընտրել է ստոր մարտավարություն. կարծես միտումնավոր՝ կրակակետերը տեղակայում էհատկապես խիտ բնակեցված բնակավայրերում: Ճնշելով դրանք՝ չի բացառվում, որ արկերից մեկը վնասի նաեւտները: Դիտարկենք սովորական արկի տեխնիկական տվյալները. ցանկացած բեկոր մոտ 200 մետր հարվածիշառավիղ ունի: Իսկ հակառակորդը կրակային միջոցը տեղակայում է բնակելի տեղամասից 80 մետր հեռավորությանվրա: Եթե անգամ գերճշգրիտ գործենք, վնասելու հավանականությունը մեծ է: Այսինքն՝ ադրբեջանական բանակնստեղծում է այնպիսի պայմաններ, որոնք անխուսափելիորեն հարվածի տակ են դնում սեփական բնակչությանը: Մենքոչ մի պասիվ զենքի վրա կրակ չենք բացում: Մեր դիրքորոշումը հստակ է՝ ճնշել կամ ոչնչացնել ցանկացած ակտիվկրակակետ: Արցախի պետական սահմանի երկայնքով հարաբերական անդորր է տիրում միայն, երբ հակառակորդինարժանի հակահարված ենք տալիս: Կտրուկ գործողությունները շատ ավելի արդյունավետ են, քան սաստող կոչերը:
–Հուլիսի 10-ին Ադրբեջանի ՊՆ–ն հրապարակեց տեսանյութ՝ նշելով, որ ձեռք են բերել ՏՕՍ-1Ա «Սոլնցեպյոկ» ծանրհրանետի արդիականացված հրթիռներ: Հակազդման ի՞նչ միջոցներ ունենք:
–Նախ ասեմ, որ այդ համակարգի հնարավորությունները չափազանցվածեն: Կրակի առավելագույն հեռավորությունը 6 կմ է, այն կարելի է խոցելհարվածային զինատեսակներով: Այն կիրառողը ավելի վտանգված է,քան դրանից պաշտպանվողը: Ապրիլյան մարտագործողություններիժամանակ մեր ստորաբաժանումների կողմից իրականացվել է խոցում,մեկ միավոր էլ վնասել ենք: Նշված զինատեսակի կիրառումիցկորուստներ չենք ունեցել: Վստահեցնում եմ, որ դրանք ժամանակինհայտնաբերելու եւ ոչնչացնելու բոլոր հնարավորություններն ունենք:Այնպես որ, ակտիվ մարտագործողությունների ժամանակ ՏՕՍ-1Ա«Սոլնցեպյոկ» հրանետները պարզապես չեն հասցնի կրակային դիրքզբաղեցնել:
–Իսկ ինչպե՞ս կմեկնաբանեք Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Զաքիր Հասանովի պնդումը, թեԱդրբեջանն արդեն ունի հակահրթիռային զենք, որն ունակ է հարվածելու հայկական կողմի «Իսկանդերից»արձակված հրթիռները:
–Դատարկաբանությո՛ւն: Բացահայտ սուտ է` ուղղված մեղմելու իրենց հասարակության մեջ տիրող ահուսարսափը:Նա պարզապես որոշել է գլուխ գովել եւ հերթական անգամ ի ցույց է դրել մասնագիտական գիտելիքների ցածրմակարդակը: Անգամ աշխարհի գերհզոր բանակների ներկայացուցիչները չեն պնդում, որ ունակ են «Իսկանդեր»խոցելու: Այդ համակարգի հրթիռի արագությունը հետագծի սկզբնական հատվածից հետո վայրկյանում 2100 մետր է:Նման արագությունը անհնար է կասեցնել Ադրբեջանի սպառազինությունում առկա համալիրներով:
–Պարոն հրամանատար, նաեւ մեր համալրումներից խոսենք: Հրթիռահրետանային ի՞նչ նոր միջոցներ ենք ձեռքբերել ապրիլից հետո:
–Թե՛ ապրիլյան մարտագործողությունների ժամանակ, թե՛ դրանից հետո հետախուզության միջոցների բավականծանրակշիռ համալրում ենք ունեցել: Սա մեզ հնարավորություն է տալիս նկատելու անհրաժեշտ շարժերը,ուղղությունները, կուտակումները, իսկ մեր քաղաքական ղեկավարությանն ու բանակի հրամանատարությանը՝ճշգրիտ որոշումներ ընդունելու: Ես կիլոմետրերը չեմ նշի, միայն ասեմ, որ խոսքը ստրատեգիական խորություններիմասին է: Ինչ վերաբերում է կրակային միջոցներին, ապա համալրվել ենք գերճշգրիտ, գերհզոր հրթիռներով, որոնքբազմապատկել են մեր՝ մասշտաբային խնդիրներ լուծելու հնարավորությունները: Չբացելով փակագծերը՝ ավելացնեմ,որ տարբեր ուղղություններում ունենք ժամանակակից զենքեր, որոնք հնարավորություն են ընձեռում, օրինակ, խոցելու հակառակորդի տանկերը մի քանի անգամ ավելի մեծ խորությունում:
–Պակաս կարեւոր չէ կրակակետերի ապահովությունը: Ապահով դիրքից կրակ վարողը շահում է, քանի որ իրգործողություններում ավելի ազատ է:
–Բանակի հրամանատարության ուշադրության կենտրոնում էին հրետանային կրակակետերի, դիտակետերիամրաշինական աշխատանքները: Միջոցներ են ձեռնարկվել, եւ կարճ ժամկետում բացերը վերացվել են: Ամրապնդվելեն հրետանային ստորաբաժանումների համար նախատեսված ամրաշինական կառույցները: Կրակային ցանկացածմիջոցի համար ստեղծվել, կահավորվել են թե՛ կրակային, թե՛ պահեստային, թե՛ խուսավարման տեղամասեր: Մերպաշտպանությունը հիմա բազմաշերտ է: Մենք մի քանի անգամ բարձրացրել ենք մեր կենսունակության աստիճանը:Հրետանին մարտունակ է, պատրաստ առաջադրանքների կատարմանը:
–Պարոն գնդապետ, շնորհակալ եմ զրույցի համար:
ՇՈՒՇԱՆ ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ

http://www.hayzinvor.am/48321.html

[burjuin]

Armenian Army