Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[Sukhoi22]

Special Forces in some front line position, NKR.

bump

[Federate]

Special Forces in some front line position, NKR.

Can we ID that AK? Is it modified by Aspar Arms?

[burjuin]

Անկախության զինվորները

[Vrej1915]

20 / 09 / 2017Հայաստան VS Ադրբեջան. սպառազինությունների մրցավազքը շարունակվում է


Հարավային Կովկասը գտնվում է լայնամասշաբ պատերազմի ճանապարհին: Ամեն դեպքում այդպես են կարծում գրեթե բոլոր հեղինակավոր փորձագետներն ու վերլուծական կենտրոնները, որոնք զբաղվում են Հարավային Կովկասում տարածաշրջանային անվտանգության հարցերով։

Օրինակ` ամերիկյան «Stratfor» վերլուծական կենտրոնն անընդհատ անդրադառնում է հարավկովկասյան խնդիրներին և յուրաքանչյուր հաշվետվության մեջ ընդգծում Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև լայնածավալ պատերազմի` տարեցտարի աճող հավանականության մասին: Նման կարծիք էր արտահայտել նաև Միջազգային ճգնաժամային խումբը, որն իր հերթին ձևակերպումներում առանձապես սահմանափակումներ չունի և փաստորեն, քննարկում է արդեն ոչ թե հենց հնարավոր ռազմական գործողությունները, այլ հետևանքները, որոնց կհանգեցնի Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև զինված հակամարտությունը:

Հիշեցնենք, որ այդ երկրների միջև չհանդարտվող դիմակայության պատճառը համարվում է հնամենի հայկական տարածաշրջանը՝ Լեռնային Ղարաբաղը (Արցախ), որն անցած դարի 20-ական թվականներին բոլշևիկյան իշխանությունների կողմից բռնակցվել էր Ադրբեջանին:

Ադրբեջանական ԽՍՀ կազմի մեջ գտնվելու ամբողջ ընթացքում հայկական ազգաբնակչությունը բարձրացել է ԽՍՀՄ կենտրոնական իշխանությունների կողմից նման որոշում կայացնելու անտրամաբանական լինելու հարցը։

Հայ-ադրբեջանական դիմակայության «թեժ» ալիքը սկսվեց ԽՍՀՄ-ի փլուզմանը զուգահեռ (1988-1991), երբ Ադրբեջանի իշխանությունները փորձում էին ոչնչացնել հայ բնակչությանը, իսկ հայերը ստիպված էին զինված դիմակայություն ցույց տալ:
Ակտիվ ռազմական գործողություններն ավարտվել են 1994թ` ադրբեջանական ուժերի ջախջախմամբ: Հակամարտությունը խաղաղ ճանապարհով լուծելու նպատակով ԵԱՀԿ հովանու ներքո ստեղծվեց հատուկ մարմին` երեք համանախագահներից ՝ ՌԴ-ից, Ֆրանսիայից և ԱՄՆ-ից կազմված Մինսկի խումբը։ Բայց այդ ձևաչափը շոշափելի արդյունքների այդպես էլ չկարողացավ հասնել: Բայց ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հիմնական վաստակը համարվում է իրավիճակի պարբերական դիտարկումներն ու կոնֆլիկտային իրավիճակների լուծումը, որոնք կարող են հանգեցնել ուժի գործադրման, ինչպիսին էր 2016թ. ապրիլի 2-6 ադրբեջանական զորքի կողմից չհաջողված բլից-կրիգը, որի ժամանակ, տալով մի քանի հարյուր զոհ և գրեթե երեք հազար վիրավոր, ադրբեջանցիներն այդպես էլ չկարողացան Ղարաբաղի ՊԲ հետ կարճաժամկետ դիմակայության ընթացքում որոշակի շոշափելի հաջողությունների հասնել:
Բայց ադրբեջանական կողմը չի հաշտվել ստեղծված իրավիճակի հետ և ռևանշի է պատրաստվում հաջորդող 20 տարվա ընթացքում, ինչն արտահայտվում է պաշտոնական Բաքվի քարոզչական կառույցների պարբերաբար ուժգնացող հակահայկական հիստերիայում, ինչպես նաև մասսայական սպառազինության ձեռք բերմամբ և սեփական բանակի արդիականացմամբ։

Հայկական կողմը, գիտակցելով Ադրբեջանի հետ ռազմական դիմակայության մեծ հավանականությունը, որոշակի քայլեր է ձեռնարկում՝ նվազեցնելու համար հնարավոր պատերազմի հետևանքները:

Հասկանալու համար կողմերի ռազմականացման աստիճանը, դիմենք վիճակագրությանը.
Վերջին 25 տարվա ընթացքում Ադրբեջանը գնել է ընդհանուր 20 միլիարդ դոլար արժողությամբ զենք: Այդ երկրին զենք են մատակարարում հիմնականում ՌԴ-ն, Իսրայելը և Թուրքիան: Միայն վերջին հինգ տարվա ընթացքում Ադրբեջանը Ռուսաստանի հետ կնքել է հինգ միլիարդ դոլարի պայմանագիր: Ադրբեջանի կողմից Ռուսաստանից գնված սպառազինության անվանացուցակը ներառում է T-90 տանկեր, «Սմերչ» և «Գրադ» համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգեր, C-300 տրիումֆ հրթիռահրետանային համակարգ, հեռահար հրետանայiն և հրթիռային համակարգեր, ինչպիսիք են «Պիոն»-ը և «Տոչկա-Ու»-ն։ Միայն վերջին երեք տարվա ընթացքում Ադրբեջանը ռուսական մատակարարներից ստացել է ավելի քան 30 հատ «Մի-35 Մ» ռազմական ուղղաթիռներ:
Պակաս գրավիչ չի Ադրբեջանի՝ Իսրայելից ձեռք բերած սպառազինությունը, որը համարվում է տեխնոլոգիապես ամենաբարձր, և ինչպես ցույց են տվել ապրիլյան ռազմագործողությունները, արդյունավետ զենքը: Խոսքն անօդաչուների մասին է, որոնք այսօրվա դրությամբ կազմված են հիմնականում իսրայելական արտադրության հարվածող և հետախուզական մոդիֆիկացիաներից։ Արժե առանձնահատուկ նշել, որ պաշտոնական Բաքուն բավականին լրջորեն զարգացրել է նաև իր սեփական ռազմա-արդյունաբերական համակարգը` ստեղծելով ձեռնարկությունների ընդարձակ ցանց, որոնք արտադրում են տարբեր զինատեսակներ՝ հրաձգային զենքերից մինչև լիցենզավորված հարավաֆրիկյան զրահամեքենաներ և իսրայելական անօդաչուներ։
Այդուհանդերձ, չարժե անտեսել նաև ադրբեջանական ռազմա-օդային ուժերը, որոնք ներկայացված են ինչպես խորհրդային արտադրության գրոհող ավիացիայով (Սու-25), այնպես էլ՝ Միգ-29 կործանիչ-ինքնաթիռներով։

Բաքուն ակտիվորեն զենք է գնել և այսօր էլ շարունակում է գնել Թուրքիայից` հիմնականում զրահամեքենաներ և ՌՑ-30՝ համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգերի որոշ տեսակներ։

Մինչև վերջես զգալի զենք էր գնել Ուկրաինայից:

Զենքերի տեսակներն ու հագեցվածությունը, որոնք կազմում են ադրբեջանական բանակի սպառազինությունը, ոչ մի ակսկած չեն թողնում առ այն, որ ադրբեջանական կողմը հարձակողական պլանով ռազմական գործողությունների է պատրաստվում և հայկական ղեկավարությունը նույնպես բավականին ակտիվ կերպով սպառազինվում է, բայց, նախընտրում է համարժեք պատասխան` հաշվի առնելով Ադրբեջանի ձեռք բերած զինատեսակները։

Այսպես, հայկական կողմը շեշտը դնում է ոչ թե կործանարար ավիացիա գնելու վրա, որն ըստ էության ուղղակի դուրս է ՀՀ-ի բյուջեի հնարավորությունների սահմանից, այլ նախընտրում գնել ստուգված և իրենց արդյունավետությունն ապացուցած ՀՕՊ-ի այնպիսի միջոցներ, ինչպիսիք են օրինակ՝ C-300, Բուկ-Մ2 զենիթահրթիռային համակարգերը, C-125, «Կրուգ», «Կուբ», C-75 համակարգերը: Զուգահեռաբար, Հայաստանը զարկ է տվել սեփական նախագծմամբ հարվածող և հետախուզական անօդաչուների արտադրությանը, ինչը ևս ինչը ևս նվազեցրել է արտասահմանյան նմանատիպ սպառազինություն ձեռք բերելու դիմաց արվող ծախսերը։

Նույնը վերաբերում է նաև հակատանկային զենքերին, որոնցով բավականին հագեցած է հայկական ԶՈՒ-ն: Չնայած պետք է առանձնահատուկ նշել, որ Հայաստանի տանկային պարկը բավականին մեծ է և ընդգրկում է ավելի քան երեք հարյուր մեքենա. Հստակ թիվը գաղտնի է պահվում։

Անցած տարի զարմանք առաջացրեց հայկական Զու կողմից «Իսկանդեր» նորագույն տակտիկական հրթիռային համակարգերի ձեռք բերումը, որոնց առկայությունը, փաստորեն, ադրբեջանական իշխանություններին կանգնեցրել է հայերի կողմից Ադրբեջանի նավթագազային ենթակառուցվածքների ոչնչացման երաշխավորված սպառնալիքի առաջ։ Հայերն ու ադրբեջանցիները նաև տիրապետում են այնպիսի զինատեսակների, ինչպիսիք են «Սմերչ» և «Սոլնցեպյոկ» կրականետ համակարգերը։
Հարկ է ընդգծել, որ հայկական զինված ուժերին զենք է մատակարարում հիմնականում ՌԴ-ն, որը հայկական կողմին ոչ միայն ներքին գներով զենք է վաճառում, այլև արտոնյալ կրեդիտներ է տրամադրում՝ մասսայական զենք գնելու համար։
Բայց հայկական կողմի սպառազինության մեջ ներառված են նաև ֆրանսիական և չինական արտադրության զենքեր, որոնք տարբեր տարիների ձեռք է բերել հայկական կողմը։

Իհարկե, մեկ նյութի մեջ հնարավոր չէ անդրադառնալ սպառազինությունների մրցավազքի պատճառներին ու մեթոդաբանությանն ամբողջությամբ, որում գտնվում են այդ երկու հարավկովկասյան հանրապետությունները։ Բայց անգամ իրավիճակի թռւոցկի վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ կողմերից և ոչ մեկը չի պատրաստվում հիմնովին փոխել իր դիրքորոշումը, իսկ ելնելով այն հանգամանքից, որ կողմերի դիրքորոշումները տրամագծորեն հակառակ են, նշանակում է սպառազինությունների մրցավազքը տարածաշրջանն անխուսափելիորեն տանում է դեպի լայնամասշտաբ պատերազմի։

Front News International

[burjuin]

Անկախության զինվորները

[burjuin]

Armenian Army

[burjuin]

Armenian Army Special Forces

[DieHard69]

It seems to be one guy, he most likely is not part of the Armenian Army, he's equipment has some Armenian arms making him an Armenian mercenary,
the gun is from Aspar Arms (here it is goo.gl/W4XHya) the vest also may be from Aspar arms too, but it most likely comes from the people who were showing off the vests in the exhibitions.

[Sukhoi22]

Baku is wasting money in vain: "The Iron Dome" will not save from the "Iskander"
ARMENIA
18:09 9/25/2017 (updated on 19:16 9/25/2017)

The Israeli anti-aircraft complex "Iron Dome" can not resist the Iskander operational and tactical missile systems (OTRK), which are on the balance of the Armenian Armed Forces since 2016, Armenian and Georgian experts believe. Baku is wasting money for their acquisition.
Laura Sargsyan, Sputnik

Azerbaijan spends big money on the purchase of the anti-aircraft complex "Iron Dome" of Israeli production. Official Baku is sure that the Israeli missile defense system is the guarantor of the protection of the security of the Baku-Tbilisi-Ceyhan oil pipeline from the Armenian Iskander offensive. However, experts consider this a meaningless game with zero efficiency.

"The Iron Dome" can not resist even tactical missile systems "Tochka-U", especially "Iskander", said Spokesman of Armenia, the chief editor of the "New Defense Order" magazine, military commentator Leonid Nersisyan.

"The iron dome," according to the expert, is designed to intercept missiles with a maximum range of 70 kilometers. The system was developed by Israel to combat homemade missiles that were launched from the Gaza Strip. The "Iron Dome" can not withstand the "Point-U" in the Armed Forces of Armenia, Iskander OTRK. The Israeli missile defense system will not be able to block Armenian ballistic missiles and is ineffective for the protection of objects of strategic importance.

"ABM will probably be located in Baku, where the oil terminal and oil production facilities are located, but the effectiveness of this deployment is zero, since it is impossible to save infrastructure from the fire of Armenian operational and tactical missiles," Nersisyan said.

Yerevan can hit the Baku-Tbilisi-Ceyhan oil pipeline only in case of a large-scale war, if Baku decides to strike at Stepanakert or Armenian positions. However, even in these conditions, Yerevan will not spend its Iskander oil pipeline. It is sufficient to use heavy-duty multiple rocket launcher systems "Smerch" or WM-80 Chinese volley fire system.

Expert: even the USA can not compete with Iskander
Under the worst-case scenario, Iskander will be used to neutralize oil production facilities and oil terminals in Baku.
The strength and might of the Armenian Iskanders is not doubted by the Georgian expert on military issues Vakhtang Maisay.

He also considers it ineffective to deploy an Israeli missile defense system to protect the Baku-Tbilisi-Ceyhan oil pipeline.

"Baku is going to strengthen air defense in the area of the Mingechaur hydroelectric power station (the largest hydroelectric power station in Azerbaijan on the Kura River, near the city of Mingachevir, as well as the largest hydroelectric power station in Transcaucasia) and other strategic facilities. , of course, our countries will not come to any special agreement, "Maisai said in an interview with Sputnik correspondent.

However, the possible signing of the memorandum will put Georgia in a dependent position. Tbilisi will not join this game of Baku against Yerevan, the expert is sure.

Georgia will try to ensure the safety of the pipeline on its own plot. However, official Tbilisi today is concerned about the fact that the two-kilometer section of Baku-Tbilisi-Supsa is controlled by Moscow.

1000 meters above sea level for "Iskander" no problem
Part of the Baku-Tbilisi-Supsa pipeline (about 1.5 km) is located on the territory of South Ossetia. After the war in 2008, its territory completely passed under the control of the Ossetian side. The pipeline is designed to transport oil from the Chirag field. Its length is 830 km, including 775 km of a new pipeline with a diameter of 21 inches (530 mm) and 55 km of a rehabilitated pipeline. In 2011, SOCAR exported 2.652 million tons of Azerbaijani oil via the Baku-Supsa pipeline.

[Sukhoi22]

It seems to be one guy, he most likely is not part of the Armenian Army, he's equipment has some Armenian arms making him an Armenian mercenary,
the gun is from Aspar Arms (here it is goo.gl/W4XHya) the vest also may be from Aspar arms too, but it most likely comes from the people who were showing off the vests in the exhibitions.