Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[burjuin]

ՀՀ պաշտպանության նախարարի այցը հանրապետության հարավարևմտյան սահմանագոտի

ՀՀ պաշտպանության նախարարը զորամիավորման հրամանատարության ուղեկցությամբ տեղում ծանոթացել է սահմանային օպերատիվիրավիճակին, մարտական ծառայության և մարտական հերթապահության կրման պայմաններին, ընթացող ինժեներական աշխատանքներին ևթիկունքային ապահովման խնդիրներին:

Ընդգծելով, որ հայկական կողմը ցանկություն չունի սրել իրավիճակը սահմանագոտու նախիջևանյան հատվածում, Դավիթ Տոնոյանըհամապատասխան հանձնարարականներ և ցուցումներ է տրվել հրամանատարական կազմին` զգոնությունը չթուլացնելու և հակառակորդիստորաբաժանումների ակտիվության դեպքում համարժեք գործողություններ ձեռնարկելու վերաբերյալ։

Այցի ընթացքում պաշտպանական գերատեսչության ղեկավարը գերազանց ծառայության համար խրախուսել է դիրքապահ զինծառայողներին ևխաղաղ ու անվտանգ ծառայություն մաղթել:

Ավելի ուշ Դավիթ Տոնոյանն այցելել է Սիսիանի բժշկական կենտրոն, հանդիպել բուժհաստատության անձնակազմի հետ և քննարկել քաղաքացիական հիվանդանոցի և զինվորական հոսպիտալի գործառույթների համադրմանն ու ներդաշնակ գործունեությանն առնչվող հարցեր։ Պաշտպանության նախարարը պատասխանել է բուժաշխատողների հարցերին և ներկայացրել ծրագրի հեռանկարները:

Պաշտպանության նախարարը եղել է նաև Զանգեզուրի կայազորային հոսպիտալում, ծանոթացել շենքային պայմաններին, բուժսպասարկման որակին և տեխնիկական հագեցվածությանը։

Այցի ավարտին պաշտպանության նախարարն աշխատանքային խորհրդակցություն է անցկացրել տեղական ինքնակառավարման մարմինների ղեկավարների մասնակցությամբ:

[burjuin]

[burjuin]

[burjuin]

Yerevan/Mediamax/. Armenian Defense Minister Davit Tonoyan shared his Vision for development of the defense sector within the scheme of the government program.

Mediamax has selected several key aspects of the Defense Minister’s Vision.

Mission instead of obligation

We need to undergo a transformation of consciousness in our defense sector and replace the sense of obligation with the sense of missi



Photo: Press service of Armenian Defense Ministry


This concerns all positions in the military, from generals and high-ranking officers to warrant officers and privates, from civil servants and volunteers to workers. The sense of obligation creates a mental state in which the person always waits for the orders and a culture where failure as a consequence of inaction is excused by absence of the corresponding order.

Mission forms an entirely opposite environment. Mission implies ownership of action or idea and creates a culture where the responsibility for accomplishment is equally divided between the Defense Minister, privates, generals and officers, where a disciplinary initiative can lead to reforms of truly strategic meaning.

Corruption is a disaster

There must be no corruption in the army. Corruption is harmful for any sector of the state, but it becomes twice as bad a disaster for the military, where, if not managed, it will make bullets come short and military vehicles stay stuck at the bases in the battle, and lead to soldiers eating food that cannot provide them necessary nutrition.



Photo: Press service of Armenian Defense Ministry

A favorable position in peace talks

Our number one task is to create favorable conditions for our army in the process of peaceful settlement of the Nagorno-Karabakh conflict. We will not allow the adversary to speak to us from the position of strength and feel optimistic during peace talks, however long they take.

Any so-called unconstructive action at the state border, be that a diversion attempt, sniper fire, changes of combat positions or accumulation of force for large-scale attack, will meet a rough, sobering response.

Smart approach to armaments

Modern armaments are of key importance. We will work on equipping our army both within military and technical cooperation with our allied and partner countries and in the framework of developing national military industry.



Photo: Press service of Armenian Defense Ministry

Our policy in military, technical and military industry sectors is primarily aimed at increasing the range, accuracy and efficiency of Armenian army’s firepower, which is why we plan to continue filling our arsenal with modern weapons for precision missile and artillery strikes and air defense, as well as multifunctional aircrafts.

Mobile and flexible defense

We need to gradually transform our static state border guard into a mobile, flexible line of defense where we operate with up-to-date intelligence equipment and long-range weapons.



Photo: Press service of Armenian Defense Ministry
This type of defense will reduce the necessity for personnel to work under enemy fire, grow their protection and resilience, and increase the likelihood of detecting and thwarting diversion attempts.

https://mediamax.am/en/news/armypolice/29334/

[burjuin]

Արցախի պաշտպանության բանակի զինվորները

[Azad]

We need to gradually transform our static state border guard into a mobile, flexible line of defense where we operate with up-to-date intelligence equipment and long-range weapons.

Yes! That is a must for long term border establishment. Very large separation trenches are a must to demoralize the enemy of wet dreams and harassments.

[burjuin]

Ամառային տապ, առաջնագիծ

[burjuin]

[Vrej1915]

«Մենք լիովին վերահսկում ենք Օրդուբադն ու մոտակա գյուղերը, նկարներն անձամբ եմ արել». Արծրուն Հովհաննիսյան (Photo)

Արծրուն Հովհաննիսյան

21 հուլիս 2018Եթե սա կոչվում է վերահսկել, ապա պարզվում է մենք լիովին վերահսկում ենք Օրդուբադն ու մոտակա գյուղերը։ Նկարներն անձամբ եմ արել։



Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/arcrun/posts/1833161906719409?notif_id=1532167593551583¬if_t=cl ose_friend_activity

[Vrej1915]

Դավիթ Տոնոյանի զգուշացումն Ադրբեջանին. Երեւանի նոր խաղաքարտը

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան

23.07.2018



Պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանը «Եվրասիա դեյլի» ռուսալեզու պարբերականի հետ հարցազրույցում հայտարարել է, որ իբրեւ պաշտպանության նախարար իր խնդիրն է ապահովել Արցախի հարցի կարգավորման «ռազմական բարենպաստ պայմաններ»: Խաղաղության եւ այդ հասկացությունների միթեւ թվացյալ հակասության մասով Տոնոյանը հայտարարել է, որ խոսքը Ադրբեջանին ուժի դիրքերից խոսելու եւ ռազմատենչությունը զսպելու մասին է, որը խաղաղության գլխավոր գրավականն է:

Նախարար Տոնոյանն արել է նաեւ հատկանշական հայտարարություն, թե Ադրբեջանին թող չթվա, որ Հայաստանը խաղաղություն խնդրողի դերում է, իսկ ռազմական «նախաձեռնության» մենաշնորհը Բաքվինն է: Պաշտպանության նախարարը հայտարարել է, որ Երեւանը չի վարանի զրկել Բաքվին ռազմական գործողությունների ծավալման վայրի, ժամանակի, ձեւի ընտրության հարցում: Դավիթ Տոնոյանը հայտարարել է, թե Ադրբեջանի որեւէ սադրանքի դեպքում, չի լինի ինչպես երկու տարի առաջ ապրիլին ու Երեւանը կարող է եւ չդիմադրել իր ամբողջ ուժով հակահարված հասցնելու «գայթակղությանը»:

Փաստացի, Հայաստանի պաշտպանության նախարարը գործնականում հայտարարում է Երեւանի ռազմական դիվանագիտության մասին, կամ ավելի շուտ՝ Երեւանի արտաքին քաղաքականության ռազմական դիվանագիտության բաղադրիչի մասին, որը դե ֆակտո բացակայել է ոչ միայն նախորդ իշխանության շրջանում, այլ Հայաստանի անկախության շրջանում ընդհանրապես:

Գործնականում, զինված ուժերն «օտարված» են եղել իրենց իսկ հաղթանակի արդյունքին անմիջականորեն առնչվող գործընթացին սուբյեկտային մասնակցությունից, իսկ պաշտպանության նախարարները լինելով երկրի ղեկավարի հավակնորդ, գործնականում «խաղաղասիրական» մրցակցության մեջ են եղել արտաքին գործերի նախարարների հետ:

Օրինակ, 2005 թվականին Սերժ Սարգսյանը հայտարարում էր, թե «Աղդամը մեր հայրենիքը չէ», ու մեկ էլ հավաստիացնում, թե ինքը դեռ առաջին պատերազմի շրջանում էր ասում զինվորներին, որ հաղթանակները տարածք ավելացնելու համար չեն, այլ բանակցային խաղաքարտի:

Սերժ Սարգսյանը ցանկանում էր դառնալ Հայաստանի նախագահ, իմանալով, որ Ռոբերտ Քոչարյանն այդ պաշտոնում ցանկանում է տեսնել արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանին: Ու Սարգսյանը փորձում էր Օսկանյանից առաջ անցնել տարածք կարգավիճակի կամ կարգավիճականման ինչ որ բանի դիմաց բանաձեւին լոյալության հարցում: Խնդիրն այն չէ, թե գործնականում ինչի էր պատրաստ Սարգսյանը: Խնդիրն այն է, որ քաղաքականությունը կառուցվում էր այդ բանաձեւի վրա, ինչը էապես թուլացնում է Հայաստանի բանակցային դիրքը:

Եվ այստեղ է, որ սկզբունքորեն կարեւոր է արտաքին քաղաքականության գործընթացում զինված ուժերի, բանակի, ռազմական ղեկավարության կամ պարզապես ռազմական դիվանագիտության բաղադրիչի սուբյեկտային առկայությունը, ոչ թե կուլիսային, այլ սուբյեկտային: Դրա բացակայության պայմաններում է Բաքուն մինչեւ 2016-ի ապրիլ քայլ առ քայլ առաջ մղել իր ռազմական դիվանագիտության լեգիտիմացման մտադրությունը:

Սերժ Սարգսյանից հետո պաշտպանության նախարար նշանակված Սեյրան Օհանյանը եւս անկարող եղավ լիարժեք ապահովել քաղաքականության մեջ ռազմական դիվանագիտության սուբյեկտությունը, մի շարք թե քաղաքական, թե նաեւ անձնական հանգամանքների բերումով: Ի վերջո Օհանյանն էլ ցանկանում էր կամ պատկերացնում էր դառնալ Առաջին դեմք ՝Սերժ Սարգսյանից հետո, սակայն մի շարք թե քաղաքական, թե արտաքաղաքական հարթության վրա վրիպումներն ու բացթողումները տապալեցին նրան:

Ակնառու էր Վիգեն Սարգսյանի մասով եղած մտադրությունը, որին Սերժ Սարգսյանը դիտարկում էր «ժառանգորդ», դրանից բխող վարքագծային առանձնահատկություններով, որոնք համարժեք չէին այն ռազմա-քաղաքական խնդիրներին, որոնք կային Հայաստանի առաջ:

Ինչ քաղաքական հավակնություն ունի Դավիթ Տոնոյանը, բնականաբար շատ դժվար է ասել, սակայն դեռեւս պաշտպանության նախարարությանը նոր նախարարի կարգավիճակով ներկայացնելու պահից հստակ էր, որ իր քաղաքական նոր դերակատարմանը նա վերաբերում է բավականին համարժեք:

Հենց առաջին օրը նա վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին դիմեց առանցքային հայտարարությամբ, ասելով, որ նախարարի կարգավիճակում կանի բանակի մարտունակությանն ուղղված ամեն ինչ, եթե հարկ է վարչապետին ընդհուպ ուժի դիրքից բանակցելու հնարավորությունն ապահովելու համար:

Աներկբա է, որ Ադրբեջանի ռազմատենչությունը զսպված կլինի, եթե Բաքուն չունենա ռազմական դիվանագիտության մենաշնորհ: Տվյալ պարագայում խնդիրն այն է, որ օպտիմալ տարբերակը պահանջում է ռազմական դիվանագիտության բաղադրիչային առկայությունը Հայաստանի ղարաբաղյան քաղաքականության մեջ: Այսինքն, այդ քաղաքականությունը ոչ թե ամբողջությամբ պետք է կառուցված լինի դրա վրա, այլ ռազմական դիվանագիտությունը պետք է լինի Հայաստանի դիվանագիտական-քաղաքական ռազմավարության սպասարկման եւ ամրացման առանցքային, բայց միաժամանակ սուբյեկտային տարրերից մեկը, չմնալով կուլիսներում:

Այդ իմաստով, պաշտպանության նախարարի հռետորաբանությունը միանգամայն համարժեք է խնդիրներին ու մարտահրավերներին: Հայաստանի համար «բազե» պաշտպանության նախարարը անհրաժեշտություն է եղել միշտ, առավել եւս անհրաժեշտ է դրա գրեթե երկու տասնամյակի բացակայությամբ կուտակված քաղաքական խնդիրների ֆոնին: