Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[burjuin]

Female cadets in Armenian Army

[burjuin]

Armenian Army
Engineering troops exercises

[Mehnuni]

Զորամասերի սպա-հոգեբանների հավաք-դասընթացներ Պաշտպանության բանակում

[Mehnuni]

Գիտական կոնֆերանս Վ.Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանում

[burjuin]

Armenian Army

[Mehnuni]

Ռազմաիրավապահ մարմինների ներկայացուցիչների խորհրդակցություն Արցախում

[Vrej1915]

Իսկապես ապշելու բան

Lragir.am

11.02.2019


Արտակարգ եւ լիազոր դեսպան Արման Նավասարդյանն, ամփոփելով Իրան կատարած իր այցը, նշել է, որ քննարկումների ժամանակ իրանցիներին հետաքրքրել ու նաեւ զարմացրել էր, որ Հայաստանում քննարկում են հողեր հանձնելու հարցը:

Իրանցիների շահագրգռությունը հասկանալի է՝ նախկինում մերձկասպյան թուրքերի հսկողության տակ գտնվող Իրանի հետ սահմանի 100 կմ-ից ավելի հատվածը ներկայում անցել է հայկական բանակի հսկողության տակ, ինչը Իրանի անվտանգության համար կարեւոր հանգամանք է: Բացի այդ, այսպես կոչված հակամարտության գոտում չկան երրորդ երկրների զինված ուժեր, ինչը Իրանի համար նույնպես խիստ կարեւոր հանգամանք է:

Պետք է ասել, որ միայն իրանցիները չէ, որ զարմացած են Հայաստանում հողեր հանձնելու քննարկումներից: Այստեղ կա մի կարեւոր հանգամանք՝ արտերկրում ծանոթանում են նման հրապարակումներին ու արդեն չեն տարբերակում՝ ինչ շարժառիթ ունեն նման քննարկումները, ովքեր եւ ինչ նպատակով են դա անում: Դա նրանց հետաքրքիր չէ, արձանագրվում է այն, որ հայերը քննարկում են հողեր հանձնելու հարց:

Եվ խոշոր հաշվով իսկապես հետաքրքիր չէ: Փաստն այն է, որ հայկական քաղաքական-փորձագիտական-վերլուծաբանական շրջանակներում արդեն երկու տասնամյակ խնդիրը քննարկվում է միայն այդ կտրվածքով: Դա իսկապես ապշելու բան է, թեեւ հնարավոր են տարբեր բացատրություններ: Մինչ այժմ քիչ թե շատ ձեւակերպված է հենց այդ հայեցակարգը, որը կարելի է անվանել Տեր-Պետրոսյանի հայեցակարգ, որը հանգում է ոտքերը վերմակի չափով մեկնելու գետտոյական գոյատեւման փիլիսոփայությանը:

Դրանից դուրս քաղաքական-քաղաքագիտական շրջանակները չեն ձեւակերպել որեւէ այլ հայեցակարգ, մոտեցումների համալիր, որը կհանգեր ոչ թե հայ-ադրբեջանական հակամարտություն պարզունակ իրավիճակին, այլ առավել խորքային խնդիրների, որոնք վերաբերվում են քաղաքական ազգի՝ իր համար կենսական տարածքների ապահովման եւ դրանք պաշտպանելու անհրաժեշտությանը:

Արցախյան առաջին պատերազմը կոտրեց ռեգիոնի ռուս-թուրքական հարյուրամյա ստատուս քվոն: Արցախը Ադրբեջանից չէ, որ անջատվել է, Արցախն Ադրբեջանի կազմում չի էլ եղել, Ադրբեջանը շատ մանր հարց է այն խորքային իրավիճակի համեմատ, որը ձեւավորվել է պատերազմի արդյունքում: Հետպատերազմյա այս երկու տասնամյակներին ռուս-թուրքական տանդեմի քաղաքականության ողջ իմաստը, այդ թվում Սիրիայում, ուղղված է այդ թվում հին ստատուս-քվոն վերականգնելուն:

Հողեր հանձնելու հայկական «քննարկումները» ոչ այլ ինչ են, քան ռուս-թուրքական այդ քաղաքականության կամա թե ակամա սպասարկում: Այս համատեքստում է օրինակ Սիրիա հայկական զորախումբ ուղարկելու հարցում այդ շրջանակների բարձրացրած աղմուկը:

Աշխարհը, մասնավորապես ռուս-թուրքական տանդեմը, շատ լավ գիտե արցախյան պատերազմում հայկական հաղթանակի արժեքն ու քաղաքական-քաղաքակրթական ներուժը: Ոմանք դա փորձում են անտեսել, ոմանք՝ հետ պտտել, եւ դա բնական է: Խնդիրը հետեւյալն է՝ մենք ընկալո՞ւմ ենք մեր իրավունքի ուժն ու հնարավորությունները:

[burjuin]

Armenian Army

[Mehnuni]

Զինված ուժերի 27-ամյակին նվիրված միջոցառում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպանությունում

[burjuin]

Armenian Army