Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Իսմայիլիից Բաքու կամ կենցաղայինից ազգայնական անցում

01:07, 28 հունվարի, 2013
Ադրբեջանի հյուսիս-արեւմտյան շրջանի Իսմայիլի քաղաքում տեղի ունեցող պատահարները, ապա բողոքի ակցիաներն ու քաղաքացիական անկարգությունները գուցե լուսարձակներ չհրաւիրեին իրենց վրա։ Նման իրադարձությունները սկսել էին հաճախակի դառնալ Ադրբեջանի տարածքում. մեկնաբանությունները մինչև այժմ կենտրոնացել էին դասակարգերի ծայրահեղ բեւեռացման երեւույթի վրա՝ հատկապես հարստապետական ընտանեկան իշխանության եւ թշվառությամբ բնութագրվող բնակչության միջեւ խորացող անջրպետը ընդգծելով։ Հայտնապես, կենցաղային հողի վրա արձանագրվող դեպքերը արագորեն վերածվում էին ժողովուրդ-իշխանություն լարվածության եւ իրավապահ մարմինների հետ ցուցարարների բախումների։

Խնդիրը դիմափոխվեց, երբ հետզհետե պարզ դարձաւ, որ Իսմայիլիի շրջանը լեզգի ազգաբնակչությամբ հատկանշված է. քաղաքացիական կամ զանգվածային անկարգություններ կամ անհնազանություններ բառակապակցությունները շուտով փոխարինվեցին լեզգիների ապստամբություն բնութագրումով։ Եթե ադրբեջանական լրատվամիջոցները ծայրահեղ զգուշաւորություն էին ցուցաբերում պատահարների մասին իրենց կատարած լուսաբանումներում, ապա հատկապես ռուսական զանգվածային լրատվամիջոցները փորձ էին կատարում պատահարների պատճառով ծայր առած երեւույթների ետևում տեսնել իրադրությունների զարգացման շարժառիթները եւ մանաւանդ դրանց բնույթը։

Լեզգիների ապստամբություն եզրով Իսմայիլիի միջադեպերը լուսաբանելը նշանակում էր, որ դեպքերը կենցաղային ֆոնից անցում են կատարել դեպի ազգայնականը։ Առնչված որեւէ կողմի քարոզչական քաղաքականությամբ կարող էր մեկնաբանվել նման մի որակում, եթե Բաքվի իշխանությունները արտակարգ միջոցառումների չդիմեին ընդվզումի դրսեւորումները ուղղակի խեղդելու ուղղությամբ։ Մեծաթիւ ձերբակալություններ, բանտարկություններ, Իսմայիլի տանող ճանապարհների փակում եւ... համացանցի, ընկերային ցանցերի եւ Յութուբի օգտագործման հստակ պետական արգելակում։

Կենցաղայինից ազգայնականի այս անցումը դեպքերի զարգացման առումով այստեղ չէր սահմանափակվում։ Իսմայիլիի ցույցերը արագորէն տեղափոխվում էին Բաքու։

Այսպես. Բաքվում ծայր առավ չարտոնված ցույց։ Ցույցը հազիւ սկսած բախումներ արձանագրվեցին ոստիկանների և ցուցարարների միջև: Հարկ էր ուշադրություն կենտրոնացնել Բաքվում բարձրացված ցուցապաստառների վրա. «Իսմայիլին արթնացաւ, Բաքուն աջակցում է նրան»:

Ցույցը լուսաբանող լրագրողները եւս արձանագրվել էին բանտարկյալների շարքին։ Իսկ ցույցը հրաւիրվել էր սոցցանցերի միջոցով։

Ներադրբեջանական հաճախակի դարձած այս իրադրություններին հետեւողների ուշադրությունից չէր վրիպել ամերիկյան հակազդեցությունը։ Բաքվում ԱՄՆ դեսպանատունը կոչ էր անում իր քաղաքացիներին՝ զգոնություն ցուցաբերել Ադրբեջանի բողոքի ցույցերի նկատմամբ։ Բաքվում ԱՄՆ դեսպանատան պաշտոնական կայքի տարածած հաղորդագրությունում նշվում էր, որ համացանցային հաղորդումների համաձայն՝ ցույցեր կարող են տեղի ունենալ մի շարք շրջաններում, ինչպէս նաև Բաքվում։ Հետեւաբար, ԱՄՆ քաղաքացիներին խորհուրդ էր տրվում պահպանել զգոնություն՝ ճանապարհորդության ժամանակ և խուսափել մարդաշատ հաւաքավայրերից։

«Մի շարք շրջաններ»-ի կանխազգուշացումը մտածել է տալիս, որ նախատեսվում է դեպքերի որոշ ծաւալում՝ Իսմայիլիից Բաքու եւ այլուր։

Բաքվի իշխանություններին ամենայն հաւանականությամբ այս պահին հաջողվեց զսպել համատարած բռնկումը։ Բայց Յութուբի, ֆեյսբուքի, ընդհանրապես համացանցի անջատումը, ճանապարհների փակումը, ԱՄՆ-ի դեսպանության զգուշացումները, հիշեցնում են արաբական գարունից ազդված երկրների իրավիճակը։ Տակաւին ձմեռ է Ադրբեջանում։ Բաքվում ցուցարարները, սակայն Իսմայիլիի արթնացած լինելու մասին են բարձրաձայնում, խոստանում աջակցել։ Իսկ արթնանալը արդեն կենցաղային պատահական դեպքից աւելի ազգայնական ֆոնի վրա զգացվող նախաապստամբական վիճակ է հուշում։

Շահան Գանտահարյան

«Ազդակ»-ի գլխավոր խմբագիր

Լուս.՝ http://www.aljazeera.com-ից

http://hetq.am/arm/news/22737/ismayiliic-baqu-kam-kencaxayinic-azgaynakan-ancum.html

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Талышский деятель Гилал Мамедов выказал презрение правосудию Азербайджана
Арестованный в июне прошлого года главный редактор газеты «Толыши Садо» Гилал Мамедов отказывался принимать участие в судебном заседании. Причина была в том, что «правосудие» Азербайджана, не забывшее о мужественном поведении на суде бывшего главного редактора газеты «Толыши Садо» Новрузали Мамедова, решило провести суд над Гилалом Мамедовым в закрытом режиме. Напомним, что Н.Мамедов впоследствии был убит в тюрьме, а два его сына уничтожены на воле. Таким образом, власть в Азербайджане показала не только беспочвенность обвинений против Гилала Мамедова, но и свой страх перед талышскими активистами.

6 февраля Гилал Мамедов был насильно доставлен из тюрьмы на закрытое заседание суда, однако мужественный талышский деятель в знак протеста против произвола власти надел на лицо маску, заткнул уши ватой и повернулся к стене, выказав презрение к азербайджанскому «правосудию» в целом, и продажным судьям в частности.

Voskanapat.info напоминает, что Гилал Мамедов обвиняется бакинским режимом в сотрудничестве со спецслужбами Ирана, разжигании национальной и религиозной вражды, а также в хранении и сбыте наркотиков.

Voskanapat.info

http://voskanapat.info/?p=833

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Родиться талышом – уже выбор

Обращение к моим сверстникам

Подлинная идея – сила, чувство достоинства и превосходства, которое не имеет ничего общего с высокомерием, и которое основывается не на путанных мифах, создаваемых с чисто политическими целями, а на вполне определенных традиционных познаниях.
Юлиус Эвола. Традиция и раса

Хоть беднякам с рождения приходится кормиться ими, обещаниями сыт не будешь…

Жозе Сарамаго. Евангелие от Иисуса

Люди не такие уж бараны. Их суетность и тщеславие гарантируют, что они не станут в точности повторять прошлое, если знают, каким оно было.

Аласдар Грэй. Конец оси



Быть представителем умирающего народа – не самое сладкое, что может попасться человеку при рождении. Но нет ничего слаще возрождения с народом и, что еще важнее, в народе. Кто-то из нас, талышей, может печалиться, обременять себя страданиями и разговорами “почему же так?!” и отдаться воле тех, кто был рожден в лучших условиях; другие же отбрасывают это в сторону, становятся под палящим солнцем, возделывают землю, поливают ее водой, в то время как самих мучает жажда, долго следят за мелким ростком, пущенным из земли, и оберегают его, вынашивают как дитя, не спят ночами, думая об этом ростке, и только через долгое время он становится самостоятельным деревцем, которое в дальнейшем разрастется широкой кроной и будет оберегать, как благодарный сын благородного отца.

Талышское движение сейчас на пути к раскидистой кроне. Да, среди представителей нашего народа еще достаточно тех, кто не пробудился и даже не намеревается. Да, среди нас до сих пор остаются те, кто не верит в возрождение Талышистана. Да, среди нас есть и те редкие, кто, вопреки логике, зачастую своими необдуманными поступками на самом деле борется против возрождения Талыша. Да, среди нас есть бахвальствующие псевдопатриоты, которые готовы полить грязью любого талыша, лишь бы самим выглядеть на их фоне “чистенькими”. Манкурты всегда были, они и сегодня есть. Я готов и сказать это первым, и плюнуть каждому из них в лицо первым, кем бы они ни были. Но когда есть те, кто верит в Талышскую Идею, те, кто отданы всем сердцем борьбе за права своего народа, те, кто полны внутренней любви к своему народу, к его культуре, истории, к его людям (вопреки тем ненавистным предателям и бескультурным дуракам, которых мы не изжили еще полностью), те, для кого на первом месте стоит исключительно судьба его народа, те, кто пылает желанием возрождения своего народа, нет ничего и никого, кто может остановить нас.

Талышских активистов, тех, кто всецело отдает себя этому народу, сегодня не один, не десять и даже не сто человек. Причина, по которой я взялся сегодня писать эту статью следующая: наши активисты нередко встречаются с непониманием окружающих или даже откровенно враждебным отношением, с невоспитанностью отчасти своих же братьев-талышей, с их лентяйством и нежеланием хоть что-то сделать для своего собственного будущего. Вероятно, иногда у них закрадывается минутная мысль о том, что, возможно, «все впустую». Если они когда-нибудь так думают, я прошу их помнить, что и я, и тысячи других талышских активистов, разбросанных волею судьбы по всему миру, горят единой с ними мыслью возрождения Талышистана, и очень скоро будут с отчаянной радостью свободы обнимать их на фоне наших развевающихся флагов! Я прошу их ни в коем случае не отчаиваться и не опускать руки, ни в коем случае не злиться на свой народ, особенно в нынешний критический момент, когда мы так близки к цели.

Сегодня для многих уже очевидно, что Азербайджанская Республика движется к своему полному развалу и краху, и мы обладаем шансом наконец-то возродить нашу государственность. Волна общественного протеста набирает все большую силу среди населения и на этой волне оно теряет страх, которым его кормили столько лет. Именно в этот момент нам важно объединиться на талышской политической платформе – исключительно на ней! В тот момент, когда ненависть у так называемых “азербайджанцев” выплескивается не только на власть, но и на само искусственное государство Азербайджанской Республики, мы должны думать исключительно о своем Талышистане и больше ни о ком! Хватит, что до этого мы были за всех, но только не за себя!

Хватит того, что талыши долгие годы искали себе место в различных политических группировках, а потом сражались друг против друга за интересы тюрков или курдов! Каждый талыш, который призывает выступать за какую-либо неталышскую политическую силу, по своей неопытности и наивности или в каких-то корыстных целях, выступает против талышей! Специально или нет, он льет воду на мельницу уничтожения нашего народа. И эту пропаганду надо пресекать в корне, кто бы ни был ее рупором.

Все те талыши, которые выступили с заявлениями в поддержку Иса Гамбара, как бы печально это не звучало, стоят против талышского народа, потому что этот лживый руководитель мусаватиский партии, той партии, которая заливала кровью Ланкон в 1919 году, всегда был против нашего народа. И то, что он назвал талышей талышами, не сделало из него ни святого мученика, ни выразителя наших интересов. Ему и абсолютно всем так называемым оппозиционным силам АР глубоко наплевать на права талышей. Более того, каждый из них не раз плевал на талышей. И тот талыш, кто так или иначе поддержит их, либо полный простак, либо убийца своего народа, т.е. самоубийца, что в нашей религии категорически запрещено!

Ни одна политическая сила, более-менее официально представленная на политической сцене АР, не защищает интересов талышей и не будет защищать. Все они спят и во сне видят тот день, когда талыши окончательно превратятся в пресловутых “азербайджанцев”! Хватит быть глупцами, чьей наивностью пользуются политические мошенники! Если мы никак не представлены в их политической программе, значит, нет даже призрачной перспективы того, что они признают за нами наши права. В чем смысл выступать в поддержку тех сил, которые нас не видят и в упор как социальную или политическую группу – как сформировавшую особую группу населения?! Пора уже понять, что то, что видится “демократией” для тюркского большинства, не является “демократией” ни для талышей, ни для лезгин, ни для аварцев, ни для других коренных народов АР.

Есть единственная политическая платформа, которая представляет интересы талышей (политические, культурные, экономические, социальные и т.д.) – это талышская платформа. И от нее нельзя отступать ни на шаг! Если отступил раз, значит, отступишь еще раз! И те, кто наступают на тебя, всегда это понимают. Пес кусает лишь тех, в чьих глазах читает страх. Надо наступать в ответ единым фронтом. Если только они сделают один шаг против нас, мы должны сделать два в ответ. Если они посадили Гилала Мамедова, мы должны показать им, что не оставим этого просто так, что никто из нас и не вздумал бояться ни Алиевского режима, ни шовинистов-пантюркистов. Это наша земля, это наш народ! И мы их отстоим!

Нельзя ни в коем случае отказываться от того, что:

1. Талышистан начинается на левом берегу Куры.

2. Талышам нужна абсолютно полная свобода в своих делах. Никаких временных мер, никаких частичных решений!

3. Мы боремся исключительно за интересы талышей и Талышистана – и больше никого!

Это политика, и здесь не может быть места какой-либо инфантильности, манкуртизма, панибратства с кем попало! У каждой политической группы есть свои строго очерченные цели, и отход в сторону от них называется “предательством интересов” (в данном случае – всего народа)!

Нельзя идти на поводу у разговоров о том, что наша страна – это Азербайджанская Республика. И это должна быть четкая и неизменная позиция. Страна – понятие скорее географическое, нежели строго политическое (в отличие от “государства”). Талыш всегда был отдельной страной, как, к примеру, Абхазия (которая, как мы помним, до еще буквально недавнего времени не была независимым государством). Азербайджанская Республика – это искусственное образование, и Талыш находится в составе АР неправомерно: он был оккупирован войсками АДР при поддержке анатолийских турков-головорезов в 1919 году, а вхождение в состав АР в 1991 нелегитимно в связи с тем, что не был проведен референдум по данному вопросу (в то время как был проведен референдум о сохранении СССР, и талыши высказались на нем утвердительно, т.е. талыши желали остаться в составе Советского Союза, а не Азербайджанской Республики).

Ни в коем случае нельзя поддаваться на провокации “мы все братья”, “мы все азербайджанцы”. Все разговоры о том, что “азербайджанец” - это не национальность, а признак гражданственности являются пустопорожними до тех пор, пока “азербайджанцы” не будут официально исключены из переписи населения и любых разговоров в связи с этничностью (на официальном, а не чайханском уровне).

Мы родились талышами и умрем талышами. Сколько бы ни вы, ни другие не пытались, изменить этого никто не может. Так уж получилось в этом государство, что родиться талышом – это уже выбор, выбор не просто этнический, это выбор политический.

Когда азербайджанцы говорят, что “у всех есть проблемы, давайте жить дружно”, – это называется “подметать мусор под ковер”, спрятать всю грязь, все проблемы коренных народов, до которых им нет дела. Этим они не решают ни одной нашей проблемы. Они, играя на наших патриотических чувствах, только затыкают нам рот и только. Если их мечта исполнится, и они придут к власти, то они ничего – совершенно ничего! – не сделают ни для талышей, ни для лезгин, ни для аварцев, ни для других коренных народов. А почему они собственно должны будут что-то вообще сделать, если и так ничего не обещали в рамках предвыборной компании ни талышам, ни лезгинам, ни аварцам, ни другим коренным народам АР?!

Не нужно идти на поводу у этих клоунов-псевдооппозиционеров. За двадцать лето можно было понять, что они только рисуются в качестве борцов за демократию, а тем временем получают денежки от своих “оппонентов”. Пусть они сами борются со своими хозяевами, а мы тем временем объединимся, сплотимся в своих верных и крепких рядах и возродим свою Родину, свой Талышистан!

Мы поверили им в начале 90-ых и боролись за “азербайджанцев” в Карабахской войне. А потом получили по голове репрессивным аппаратом АР. Мы дали им двадцать лет на то, чтобы и они хоть раз поборолись за нас – хотя бы для вида, хотя бы для приличия. Они не только не сделали ничего для справедливости, но и каждый раз били талышей, лезгин, аварцев и других, когда они подымали голос в свою защиту.

Теперь мы боремся за свою независимость, и вся их лицемерная болтовня о “совместной борьбе” нам не интересна. Их поезд уехал. Уехал навсегда из Талышистана!

Да здравствует свободный Талышистан!

Рустам ИСКАНДАРИ

http://voskanapat.info/?p=860

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

ԹԱՄԱՐԱ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ. «ԱԴՐԲԵՋԱՆՑԻՆԵՐ. ՄԻ ԱՆԱՎԱՐՏ ԷԹՆԻԿ ՆԱԽԱԳԾԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ (ՊԱՏՄԱ-ԱԶԳԱԲԱՆԱԿԱՆ ԱԿՆԱՐԿ)»

http://www.azg.am/AM/2013022307

ԱՐԱՔՍ ՓԱՇԱՅԱՆ, Արեւելագետ, Արեւելագիտության ինստիտուտի գիտաշխատող, ԵՊՀ դոցենտ

(Մոսկվա, Ռուսկայա պանորամա, 2012, 88 էջ, ռուսերեն)

Վերջերս Մոսկվայի սեւծովյան-կասպյան տարածաշրջանի քաղաքական եւ սոցիալական հետազոտությունների ինստիտուտը (ՍԿՏՔՍՀԻ)ՙ «Կովկասյան հետազոտություններ» շարքով հրատարակել է պ.գ.թ. Թամարա Վարդանյանի «Ադրբեջանցիներ. Մի անավարտ էթնիկ նախագծի պատմություն (պատմա-ազգաբանական ակնարկ)» (Азербайджанцы: История одного незавершенного этнопроекта (историко-этнологический очерк) խորագրով մենագրությունը, որտեղ խորքային ուսումնասիրության են ենթարկված ադրբեջանցիների էթնիկ ծագմանն ու ինքնությանն առնչվող խնդիրները: Աշխատության գիտական խմբագիրն է պատմաբան եւ քաղաքական գիտությունների դոկտոր Արմեն Այվազյանը, գրախոսներն են հումանիտար գիտությունների դոկտոր Ռասա Չեպայտենեն (Վիլնյուս, Լիտվա) եւ փիլիսոփայական գիտությունների թեկնածու Արթուր Ցուցիեւը (Վլադիկավկազ, ՌԴ):

Գրքին նախորդում է երկու առաջաբանՙ մեկը հրատարակողի անունից գրել է ՍԿՏՔՍՀԻ-ի տնօրեն Վ. Զախարովը, մյուսըՙ գրքի գիտական խմբագիր Ա. Այվազյանը:

Իր նախաբանում Վ. Զախարովը նշում է, որ էթնոգենեզին վերաբերող ուսումնասիրությունները գիտության ամենաբարդ, սակայն, միեւնույն ժամանակ, ամենահետաքրքրական խնդիրներից են: Այդ տեսանկյունից նա մեծապես կարեւորել է Թ. Վարդանյանի հետազոտությունը «ադրբեջանցի» էթնոնիմի վերաբերյալ, «որը դեռ 100 տարեկան էլ չէ»: Հատկանշական է, որ Զախարովն անդրադարձել է գիտական եւ քաղաքական առումով կարեւոր հարցի, այն էՙ Բաքվում իրականացնող պատմության կեղծման երկակի ուղղությանըՙ մի կողմից ադրբեջանական էթնոսի պատմությունը` «հնացնելուն», մյուս կողմից` հարեւան Հայաստանի պատմությունն աղավաղելու արատավոր ավանդույթին: Զախարովը նաեւ նշում է, որ ֆինանսական մեծ ներդրումներով կյանքի կոչվող նմանօրինակ կեղծգիտական հրատարակություններն արդեն վաղուց չեն արժանանում ո՛չ արեւմտյան, ո՛չ ռուսական գիտական հանրույթի ուշադրությանը, դրանք նաեւ չեն ներառվում կովկասագիտական հետազոտությունների աղբյուրագիտության մեջ:

Ա. Այվազյանն իր նախաբանում նկատում է, որ Թ. Վարդանյանի մենագրությունը «մեթոդաբանական տեսակետից միջառարկայական է, այն պատմագիտական ու ազգաբանական նշանակության հետ մեկտեղ, ունի նաեւ քաղաքագիտական արժեք»: Այվազյանն այս աշխատությունն իրավացիորեն գնահատում է որպես ադրբեջանցիների ծագումնաբանությանը (էթնոգենեզին) նվիրված մի յուրահատուկ «քրեստոմատիաՙ հիմնված սկզբնաղբյուրների, գիտական գրականության եւ մամուլի մանրակրկիտ վերլուծության վրա»:

Գրքի հեղինակ Թ. Վարդանյանը հետազոտության մեջ հանդես է բերել գիտական բարեխղճություն, իր աշխատանքն ամրագրել է բազմաթիվ ու բազմալեզու արժեքավոր սկզբնաղբյուրներով եւ գիտական գրականությամբ: Հեղինակը հանգամանորեն քննարկել է իրանական, թյուրքական, կովկասյան եւ առհասարակ իսլամական ազդեցությունները ադրբեջանական ինքնության ձեւավորման հարցում, ուսումնասիրել ադրբեջանցիների ծագումնաբանության գործընթացը, ինքնանվանման (էթնոնիմի) փնտրտուքն ու բովանդակությունը, ադրբեջանական ինքնության բաղադրիչները թե՛ նոր, թե՛ նորագույն շրջաններում, խնդրի վերաբերյալ տարբեր հեղինակավոր հետազոտողների տեսակետները, նաեւ` 19-րդ դարի վերջին եւ 20-րդ դարի առաջին տասնամյակներին առկա աշխարհաքաղաքական այն իրողությունները, որոնք ի վերջո նպաստեցին Ադրբեջան պետության ու որպես հետեւանքՙ ադրբեջանական ազգի ստեղծմանը:

Մենագրության հեղինակը փորձում է գիտականորեն ապացուցել, որ էթնոգենեզի ադրբեջանցիների օրինակն արդյունք է «ոչ թե էթնոսի ազգայնացման, ինչպես ընդունված է կարծել, այլ` ազգի էթնիկացման»: Հեղինակի կարծիքով` «ադրբեջանական էթնոս», «ադրբեջանցիների էթնիկ տարածք» եւ «էթնիկ ադրբեջանցի» եզրերը գիտականության տեսանկյունից ավելի շատ միֆոլոգեմներ են (ինչպես օրինակ` «սովետական մարդ» կամ «եվրոպական ինքնություն»): Խնդիրն այն է, որ տարբեր էթնոլեզվական, կրոնական, նույնիսկ ռասայական բաղկացուցիչներ ներառող «ադրբեջանական էթնոսի» ձեւավորման գործընթացը դեռեւս ավարտված չէ: Ադրբեջանական ինքնության ձեւավորման ճանապարհին կարեւոր դեր է խաղացել անցումը իրանականությունից դեպի թյուրքականություն, սակայն այդ գործընթացն էլ կասեցվել է խորհրդայնացմամբ եւ նորՙ ադրբեջանական ինքնության հռչակմամբ: Ադրբեջանական ինքնությունն, ըստ էության, կայացման փուլում է, իսկ նրա կորիզը համարվող թյուրքականությունը` վիճարկվում է անգամ նույն Ադրբեջանում:

Թեեւ Ադրբեջանին ու ադրբեջանցիներին նվիրված աշխատությունների պակաս չկա, սակայն Թ. Վարդանյանի բարձրացրած հարցերն ու առաջարկած լուծումները նորույթ են: Փաստորեն, առաջին անգամ փորձ է կատարվել ադրբեջանցիների էթնիկ ինքնության կառուցակցման բարդ գործընթացները քննել էթնոսի վերաբերյալ ժամանակակից տեսությունների լույսի ներքո եւ ադրբեջանցիների ծագումնաբանությունը ներկայացնել փաստարկված, հիմնավորված, կուռ եւ ամբողջական հայեցակարգի տեսքով:

Թամարա Վարդանյանի նշված աշխատանքը, որ նախատեսված է ինչպես մասնագիտական շրջանակների (պատմաբանների, արեւելագետների, ազգագրագետների, քաղաքագետների), այնպես էլ ընթերցող լայն հանրության համար, կարեւոր ներդրում է կովկասագիտական հետազոտությունների ոլորտում: Աշխատանքի շահեկան կողմերից մեկն էլ այն է, որ գիրքը գրված է ռուսերենով եւ կարող է լավագույնս հակազդել այն բազմաթիվ կեղծգիտական թեզերին, որոնք հետեւողականորեն առաջ են մղվում Ադրբեջանում:

[Federate]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

1st Talysh radio broacast, from Shushi!

[Vahram]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

1st Talysh radio broacast, from Shushi!

Nice find brother!

When superpowers don't listen to the voice of people, it is nice to see little tinny Armenia not forget the forgotten. In the end Armenia does not have any claims on the Talysh, we just continue to carry the torch! I wonder at time why god has forsaken us!

[Vahram]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

God has forsaken us!

Yet we still carry the torch, and mere idiots wait for the Olympics to see different batch of folks run with make believe torchs. While a famous Englishmen once said " Our ships can't climb mountains" even after waiting all this time for mercy we still carry the torch.

Getze Hayastan!

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

IRAN DENIES INVOLVEMENT NAGORNO-KARABAKH BROADCASTS

Payvand, Iran
March 28 2013

Source: RFE/RL

BAKU -- The Iranian Embassy in Baku says Tehran has nothing to do
with a new radio station broadcasting in the Talysh language from
Azerbaijan's breakaway territory of Nagorno-Karabakh. The denial was
issued on March 28.

The Voice of Talyshistan began broadcasting March 20 from the
territory, which is mostly populated by ethnic Armenians.

Armenian media reported last week that the radio's mission is to
protect rights of the Talysh minority in Azerbaijan.

The Talysh live mostly in Azerbaijan and Iran and speak a Persian
dialect.

http://www.payvand.com/news/13/mar/1204.html

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Embattled Talysh Editor Awarded Human Rights Prize

March 31, 2013

Hilal Mamedov, who is currently on trial in Baku on charges of spying for Iran, fuelling inter-ethnic hatred, and illegal possession of drugs, has been awarded the Azerbaijan Institute of Peace and Democracy’s Isakhan Ashurov Prize in recognition of his human rights engagement. Meanwhile, the court proceedings were adjourned last week after the prosecution’s key witness failed to appear to face questions from Mamedov’s lawyers.

Mamedov, 53, is a member of Azerbaijan’s Talysh minority and editor in chief of a weekly newspaper in the Talysh language named “Tolyshi sado” (Talysh World). He was arrested in Baku last June, shortly after a video clip was posted on YouTube of him singing in Russian, to a traditional Talysh melody, the refrain “Who the hell are you? Why don’t you get lost?” The clip went viral across Russia.

A subsequent search of Mamedov’s apartment yielded a small quantity of heroin which his family and the Baku human rights community are convinced was planted by police.

According to Rafiq Jalilov, co-chair of a committee formed last summer to defend Mamedov’s rights, the espionage charge against him is based exclusively on testimony by Elman Quliyev. Quliyev had been arrested in 2007 together with Mamedov’s predecessor as editor of “Tolyshi sado,” the literary scholar Novruzali Mamedov (the two Mamedovs are not related). Quliyev and Novruzali Mamedov were sentenced in 2008, Quliyev for six years on treason charges and Mamedov for 10 years on charges of espionage for Iran. Mamedov died in jail the following year.

Testifying on March 6 at Hilal Mamedov’s trial, Quliyev said he had a five-hour conversation with Mamedov in a Baku tea-house in 2006 during which Mamedov said in the presence of two other men that he had contacts in Iran with whose help he was working to undermine Azerbaijan’s state sovereignty. (The Talysh are an Iranian ethnic group living on both sides of Azerbaijan’s southern border with Iran.)

But the two purported witnesses to that conversation, both now living abroad, have provided written depositions denying having been present, according to Halil Bagirov, one of Mamedov’s lawyers. Bagirov also points out that during his trial in 2008, Quliyev said he did not know Hilal Mamedov.

Quliyev was in jail at the time of Hilal Mamedov’s arrest in late June but has since been released prior to completion of his sentence. His current whereabouts, and why he failed to show up in court on March 27, are not known.

Speaking last week at the formal presentation of the Isakhan Ashurov prize to another of Mamedov’s lawyers, Leyla Yunus, who heads the Institute of Peace and Democracy, explained that Mamedov was selected as the first recipient because of all Azerbaijan’s human rights campaigners, journalists, and lawyers, he is currently in the most difficult situation. She characterized Mamedov as a man who always sought to defend human rights despite the pressure and threats to which he was subjected.

The Isakhan Ashurov prize is named after a former Interior Ministry investigator who fell foul of the Azerbaijani authorities in 1994 and was jailed on grounds of “exceeding his authority.” On his release two years later, Ashurov began representing political prisoners and prisoners of conscience. He died last year after a long illness.

Also last week, the Talysh Cultural Center decided to resume publication of “Tolyshi sado” in both Talysh and Azeri. According to Jalilov, publication was suspended in June 2011 when Hilal Mamedov was first subjected to “pressure” from persons he (Mamedov) declined to name.

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

ON AIR: RADIO BROADCASTS FOR TALYSHES BEGIN FROM KARABAKH'S SHUSHI

http://armenianow.com/karabakh/45044/armenia_karabakh_radio_talysh

KARABAKH | 05.04.13

Photolure

Ara Papyan (left) and Garnik Asatryan
By GOHAR ABRAHAMYAN
ArmeniaNow reporter

The Voice of Talyshstan radio designed for ethnic Talyshes
that recently went on air with broadcasts organized from the
Nagorno-Karabakh Republic's town of Shushi has already drawn some
angry reactions in Azerbaijan where the station has been accused of
pursuing a political agenda.

Yet, the authors of the project say the radio broadcasts have no
political context, but are of purely cultural significance.

The Voice of Talyshstan AM-9977 radio station is a joint project
of the Caucasian Center for Iranian Studies and the Modus Vivendi
non-governmental organization. Its operator is the Impulse Radio
Company (News Radio FM106.5 in Yerevan). It has been on air already
for 10 days with a three-hour-long daily transmission of programming
solely concerning the culture and history of the Talysh people and
available throughout Azerbaijan and beyond.

Professor Garnik Asatryan, who heads the Department of Iranian Studies
at the Yerevan State University and is director of the Caucasian Center
for Iranian Studies, told reporters on Friday that the establishment
of a radio station broadcasting in Talyshi is also of great strategic
importance to the Eurasian region.

An estimated 1.8 million ethnic Talyshes live in Azerbaijan today,
being one of the major ethnic minority groups in this multiethnic
country with an entire population estimated at over 9 million.

"A Talysh radio is not something that has come out of the blue, it is
a result of hard work of many years and is at the same time a logical
continuation of the humanistic thought and traditions of our people,"
said Asatryan.

He said that despite attempts by government-controlled media and
pundits in Azerbaijan to portray the radio as a political tool,
the Voice of Talyshstan remains a purely cultural project.

"They even voiced accusations against neighboring Iran, but in response
to such baseless accusations, the Iranian embassy in Azerbaijan
fairly stated that Iran has nothing to do with this radio station,"
said Asatryan.

According to him, short waves ensure coverage within thousands of
kilometers and the radio has already received numerous positive
responses from Baku, Tehran, Minsk, Moscow, etc.

Modus Vivendi center director and political scientist Ara Papian said
that as a minority group Talyshes are subjected to discrimination
and persecution in Azerbaijan and do not even have a radio station
of their own.

"In general, it is important not only to develop relations with other
states, but also with ethnic and religious minorities living in these
states. Therefore, our friendly relations with the Talysh people that
have a centuries-old history are very important for us," said Papian.

Papian said the radio station is a private project, has no specific
budget and its staff works on a voluntary basis. It is expected
that the amount of the radio station's broadcasts will increase in
the future.