Regional geopolitics

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

I disagree with your conclusion regarding the usefulness today. His teachings have been adapted to the fields of business, sports, international relations...if there is competition involved these teachings apply. Yes in military all countries do or should study his teachings but that does not make them irrelevant. There are different ways of applying his teachings which bring limitless possibilities and unpredictability.

In any competitive environment from war to business to win you have to have an edge.
If that edge is Sun Tzu, transparent and available to anybody, then where is the edge.

You might say the edge is in the implementation.
True but then where is the core philosophy of Sun Tzu.
Well its ingrained in the day to day activities of those professionals without giving Sun Tzu the credit.

Another analogy, laws of morality are in the bible.
Very few people read the bible but the ethics are applied without crediting the bible or religion.

No doubt there are ignorant people who give all this a miss.
As a result they become vulnerable to the subconscious Sun Tzu practitioner.

To those failures we do not say ignorant of Sun Tzu but simply ignorant again without giving credit to Sun Tzu.

.

[Eddo211]

Re: Regional geopolitics

The West wants peace between us and the Turks and they want open borders so they can run their oil pipelines across Armenia.....thats all, they don't care who it is, Armenians or not. Our leaders were agreeing to this major income and open border to black sea. Too many pre-conditions killed that.

They do not want Genocide.
Unfortunately only another invasion and massacres would work.

[Hakob]

Re: Regional geopolitics

The West wants peace between us and the Turks and they want open borders so they can run their oil pipelines across Armenia.....thats all, they don't care who it is, Armenians or not. Our leaders were agreeing to this major income and open border to black sea. Too many pre-conditions killed that.

They do not want Genocide.
Unfortunately only another invasion and massacres would work.

We were ready for peace with turkey. Without preconditions. And that is the smartest thing our government did, with that move. That showed to west that we are willing to engage in the game.
But Turks have big appetite. They wanted to kill all the birds with their stone.
Part of it was their calculation that Russia will be reseeding and we will have no protective Aliance and political chips left to burgain with or no way not to agree because we would be left alone.
See turkey had put more trust into west letting the deal to go on their way than ours. Plus with the Georgian problem Russia's problems got worse and turkey was hoping and still is that one day Russia will be driven out from Caucasus and the way will be open. With forcing negotiations or with military.
Plus, the Ukraine problem was brewing for 10 years already in diplomatic levels and turkey was watching as Brzezinski and whole bunch of neocons had embedded them selfs deep in U.S. Politics and containing Russia was priority in politics.
Turkey banked on time being in their side and put the preconditions.
Even if we agree on all of them, they'll put new ones. The idea is to break Armenias diplomatic and economic spine.
Why we told them to go to hell? Because we entered the Eurasian Union.
In my opinion every Armenian should pray that it work.
But unfortunately, we've got lot of puppets or slaves of US neocons in armenianpolitics. They are well funded.
They are in joy with every setback in Eurasian Union way. They blubber nonestop that it's a mistake and it will never succeed.
They sugarcoat the western orientation as much as they can.
But the way to Europe goes tru peace with turkey on Turkish terms.
About that nobody talks.
Of course along with turkey, Azerbaijan has its hopes too. That is why it does not give in even one millimeter. On the contrary.
Nobody talks that Azerbaijan will keep away from west and play independent as long as Armenia has not been firmly netted for west.
That way, by leaving the door open for Russia it can prevent full Russian backing of Armenia in solving Artsakh problem Armenia's way once and for all.
As soon as we turn to west and start open border negotiations with turkey, and start burgaining away our positions, Azerbaijan will quickly make integration deals with west.
At this point we will have west as arbitrator and turkey and Azerbaijan with their political and economic weight as complainants.
At this time Russian -Azeri armaments deals and political flirting will have felt as a child's game for us, that we would wish for, compared with what is happening.
Has anybody ever thought of this?
You got lragir and many publications and their cohorts funded by neoconia (slaves of neocons) dazzling your heads and injecting anti Russia/Armenia alliance propaganda.
My fear is that we see clear less and less and one day we may swallow the bait.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

We were ready for peace with turkey. Without preconditions. ///////allow the bait.

That's a good one.
I just begin to get your sense of humour.

[Armynia]

Re: Regional geopolitics

We were ready for peace with turkey.

No! You misunderstood

Our Hakob means we are ready for the war and possible Kicking turKick Ass, because if you want peace get ready for the war.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

No! You misunderstood

Our Hakob means we are ready for the war and possible Kicking turKick Ass, because if you want peace get ready for the war.

He is joking. He reads a western text by an oriental deciphering mashine...., its an old trick.
He made my day, and spared my time in futile debate.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

https://www.yerkir.am/news/view/92980.html

Խորհրդավոր զարգացումներ ԼՂ հարցում. ինչո՞ւ է ակտիվացել Թուրքիան
18 Սեպտեմբերի 2015,


Թուրքիայի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի միջև վերջին օրերին տեղի են ունենում արտառոց ինտենսիվ բանակցություններ: Ընդամենը օրեր առաջ Բաքու մեկնեց Թուրքիայի ժամանակավոր կառավարության արտգործնախարար Ֆերիդուն Սինիրլիօղլուն, ով հանդիպումներ ունեցավ Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի և արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովի հետ: Այդ հանդիպումներից հետո Սինիրլիօղլուն հայտարարեց, թե ԼՂ հակամարտությունն ամենամեծ խնդիրն է տարածաշրջանի անվտանգության և զարգացման համար, և նշեց, որ Թուրքիան մտադիր է շարունակել ջանքերը` հարցը Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանակներում լուծելու համար:

Թուրքիայի արտգործնախարարի մակարդակով նման հայտարարություն լսելը, այն էլ` Բաքվից, նորություն չէ: Մանավանդ, որ արտգործնախարարի կարգավիճակում դա Սինիրլիօղլուի առաջին այցն էր եղբայրական Ադրբեջան: Հետաքրքիրն այն է, սակայն, որ Բաքվից Սինիրլիօղլուն անմիջապես մեկնեց Սոչի` հանդիպելու Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի հետ, ով ընդամենը երկու շաբաթ առաջ էր եղել Ադրբեջանում: Ըստ պաշտոնական տեղեկատվության` արտգործնախարարները Սոչիում քննարկել են ռուս-թուրքական օրակարգում գտնվող բավական լայն շրջանակի հարցեր` սկսած առևտրատնտեսական հարաբերություններից մինչև Մերձավոր Արևելքում ստեղծված իրավիճակը: Սակայն որևէ ակնարկ այն մասին, որ Լավրովը և Սինիրլիօղլուն քննարկել են նաև Ղարաբաղյան հիմնահարցը, այդ հաղորդագրություններում չկա:

Փոխարենը այսօր հայտնի դարձավ, որ սեպտեմբերի 23-ին Մոսկվա է մեկնում Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը` մասնակցելու Ռուսաստանի մայրաքաղաքում մզկիթի բացման արարողությանը: ՌԴ նախագահի մամուլի քարտուղարն արդեն հաստատել է, որ այցի շրջանակներում Էրդողանը հանդիպում կունենա ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ: Ակնհայտ է, որ ղարաբաղյան թեմատիկան Պուտին-Էրդողան բանակցությունների ամենաառանցքային հարցը չի լինելու: Հատկապես` ռուսական ռազմական տեխնիկան և կոնտինգենտը Սիրիայում հայտնվելուց հետո ռուս-թուրքական հարաբերությունները փաստացի հայտնվել են ճգնաժամի մեջ: Օրեր առաջ Էրդողանը հայտարարել էր, թե ապշած է Պուտինի հակասական վարքագծից, քանի որ այս տարի հունիսին Բաքվում Եվրոպական խաղերի բացման արարողության շրջանակներում կայացած հանդիպման ընթացքում սիրական ճգնաժամի հարցում նա արտահայտել է մի դիրքորոշում, սակայն հիմա գործում է դրան տրամագծորեն հակառակ տրամաբանությամբ: Սիրիա զինուժ մտցնելու և դրանով նախագահ Ասադի վարչակազմի պաշտպանությունը փաստացի ստանձնելու` Պուտինի որոշումը խափանում է Թուրքիայի պլաններն այդ երկրում, և Անկարայում խնդիր ունեն հասկանալու, թե որո՞նք են Էրդողանին ապշահար անող Պուտինի իրական նպատակները, մանավանդ` եթե հաշվի առնենք այն տեղեկությունները, որ Կրեմլի առաջնահերթ նպատակներից մեկը Լաթաքիայում, այսինքն` Թուրքիայի հարավային սահմանի մոտ ռուսական ռազմաբազա տեղակայելն է:

Բացի դրանից` նախորդ շաբաթ պարզ դարձավ, որ Անկարան փաստացի սառեցնում է Ռուսաստանի համար ստրատեգիական նշանակություն ունեցող «Թուրքական հոսք» գազատարի կառուցման նախագիծը` Մոսկվայից արտոնյալ պայմաններ պահանջելով թե' գազի տարանցման և թե' ներքին սպառման գազի գների հարցում: Չի բացառվում, որ Պուտինը Էրդողանին հանդիպելու համաձայնություն է տվել այս խնդիրը բանակցությունների առարկա դարձնելու պայմանով միայն: Դրա մասին է վկայում այն փաստը, որ Թուրքիայի արտգործնախարարի` Սոչի այցելելու նախօրեին ՌԴ արտգործնախարարությունը հանդես էր եկել հատուկ հայտարարությամբ, որում նշվում էր, թե «Թուրքական հոսք» գազատարի նախագիծը երկու երկրների հարաբերություններում առաջնային նշանակություն ունեցող թեմաներից է, և որ նախագծի գործարկման շուրջ համաձայնությունների` ժամանակին և ճշտորեն իրականացման վերաբերյալ բանակցությունները կվերսկսվեն հնարավորինս շուտ: Թե ի՞նչ արդյունք կտա այս առումով Պուտին-Էրդողան հանդիպումը, առայժմ դժվար է ասել, սակայն ակնհայտ է, որ Մոսկվայում բարդ խոսակցություն է սպասվում:

Արտգործնախարարների և նախագահների մակարդակով ռուս-թուրքական բանակցությունները Հայաստանի տեսանկյունից հետաքրքրական են դառնում ոչ միայն նախորդ շաբաթ Սերժ Սարգսյանի` Մոսկվա այցելելու, Սինիրլիօղլուի և Լավրովի` Բաքու կատարած` բովանդակության անհայտության առումով խորհրդավոր այցելությունների պատճառով, այլ նաև սեպտեմբերի 15-ին Դուշանբեում կայացած ՀԱՊԿ անվտանգության խորհրդի նստաշրջանում նախագահ Սերժ Սարգսյանի արած` Հայաստանում ՀԱՊԿ խաղաղապահների կազմակերպություն ստեղծելու առաջարկության ֆոնին: Մի կողմից` սա ՀԱՊԿ-ն վերակենդանացնելու և դրանում Հայաստանի մասնակցությունն իմաստավորելու Երևանի` հուսահատ փորձն է: Սակայն չի բացառվում, որ այն ուղղակի կապ ունի նաև հայ-ադրբեջանական շփման գծում վերջին շրջանում ստեղծված իրավիճակի հետ և ածանցված է ռուս-թուրք-ադրբեջանական եռակողմ խուլ պրոցեսներից:

Ողջ հարցն այն է, թե տարածաշրջանում, ի դեմս խաղաղապահական կորպուսի, ռուսական հենքով ռազմական պոտենցիալի ավելացման գաղափարը գալիս է Երևանի՞ց, թե՞ Մոսկվայից: Ներկայիս ստատուս քվոն չի կարող բավարարել Բաքվին` շփման գծում խաղաղապահների տեղակայմանը համաձայնություն տալու համար: Եթե Երևանում համարում են, որ դա անխուսափելի է, չի բացառվում, որ նախագահի առաջարկությունը բխում է հենց ներկայիս ստատուս քվոյի պայմաններում խաղաղապահների տեղակայման սկզբունքից, որով Երևանը թերևս փորձում է լուծել չարյաց փոքրագույնի խնդիրը: Հետևաբար, ենթադրելի է, որ ռուս-թուրք-ադրբեջանական եռակողմ բանակցությունները կարող են ուղղված լինել այս հարցում օպտիմալ լուծումներ գտնելու հետ: Սակայն սա առայժմ զուտ հիպոթեզի հարթությունում գտնվող խնդիր է, որի շուրջ որոշ իրողություններ և տենդենցներ գուցե հստակեցվեն Մոսկվայում առաջիկայում սպասվող բանակցություններից հետո:

Գևորգ Դարբինյան

[Armynia]

Re: Regional geopolitics

We were ready for peace with turkey. Without preconditions. But Turks have big appetite.

What is your saying here!

Turks have big appetite, and we are ready for peace? That Is Nonsense

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

ԱՄՆ-ն օգնության է գալիս Հայաստանին

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
18 Սեպտեմբերի 2015,


Հայաստանի անկախության տոնի առիթով ուշագրավ շնորհավորական ուղերձ է հղել ԱՄՆ պետքարտուղար Ջոն Քերին: Ուղերձն ուշագրավ է թե տարածաշրջանային վերջին զարգացումների ֆոնին, որոնք տագնապներ են պարունակում Հայաստանի եւ Արցախի անվտանգության համար, թե Հայաստանի անկախության առիթով ԱՄՆ պետքարտուղարի նախկին շնորհավորանքների համեմատությամբ:
Ջոն Քերին մասնավորապես շեշտել է, որ Հայաստանի եւ ԱՄՆ հարաբերությունը ներկայում ուժեղ է առավել քան երբեք: Ընդ որում, հետաքևրքիր է ձեւակերպումը՝ «մնում են» առավել ուժեղ, քան երբեւէ: «Մնում» են եզրույթն օգտագործելով, Ջոն Քերին ակնարկում է, որ Հայաստանի ռազմավարական կարեւորությունն ԱՄՆ համար փոփոխության չի ենթարկվել, չնայած այն բանին, որ Հայաստանը հարկադրված է պարբերաբար կատարել քայլեր, որոնք աղերս չունեն ինքնիշխանության ու սուբյեկտության հետ:

Որպես ապացույց պետքարտուղարը մատնանշում է Հայաստանում ԱՄՆ ներդրումների պատմական մակարդակը, նկատի ունենալով Որոտանի կասկադի գործարքը, որը ամերիկյան ամենախոշոր ներդրումն է Հայաստանի տնտեսության մեջ անկախությունից ի վեր՝ 200 միլիոն դոլար: Իհարկե, անկախությունից ի վեր ԱՄՆ Հայաստանին ցուցաբերել է ավելի քան 2 միլիարդ դոլարի անհատույց օգնություն:

Այդպիսով, Ջոն Քերին ըստ երեւույթին ակնարկում է, որ հայ-ամերիկյան հարաբերություններն ընթանում են ԱՄՆ համար առանց որեւէ անսպասելի կամ արտառոց սցենարի:
Հատկանշական է ԱՄՆ պետքարտուղարի ուղերձում հավաստիացումը, որ ԱՄՆ աջակցում է Հայաստանի անվտանգությանը: Եվ այս առումով անակնկալ կարող է դիտվել ԱՄՆ պետքարտուղարի շնորհակալությունը հայկական զորքին՝ միջազգային խաղաղապահ առաքելություններում խիզախության եւ անձնազոհության համար:
Այստեղ ակնհայտ է երկու ուղերձ: Նախ, ԱՄՆ աջակցությունը հայկական զորքին անկախության տոնի առիթով ուղերձում, ինչն ըստ էության ակնարկ է այն մասին, որ ԱՄՆ ներկայում հենց հայկական զինուժն է դիտում անկախության գլխավոր երաշխավոր գործոն: Միեւնույն ժամանակ, երբ դիտարկում ենք, թե որտեղ է հայկական զորքն իրապես գործադրում իր անձնազոհությունն ու խիզախությունը, ապա ակնհայտ է դառնում, որ ԱՄՆ պետքարտուղարը Նահանգների աջակցությունն է հայտնում Արցախի գոտում խաղաղությունն ապահովող հայկական զինուժին, որն այդպիսով պահում է Հայաստանի եւ Արցախի ինքնիշխանության վերջին թելը:

Ի դեպ, առաջին անգամը չէ, որ ԱՄՆ բավական բաց տեքստով է ակնարկում հայկական զինուժին իր աջակցության մասին: Առաջին անգամ դա տեղի ունեցավ նախորդ տարի նոյեմբերին, երբ հայկական հատուկ ջոկատայինները ադրբեջանական դիրքերից դուրս բերեցին հայկական խոցված ուղղաթիռի անձնակազմի աճյունները:

Եթե այն ժամանակ ԱՄՆ աջակցությունը հայտնվում էր դեսպանի եւ պետքարտուղարության պաշտոնյաների մակարդակով, ապա այժմ այդ աջակցությունը հայտնվում է հենց պետքարտուղարի մակարդակով, այն էլ անմիջականորեն անկախության տոնի առիթով: Փաստացի, Քերիի ուղերձը ճանաչում է հայկական զինուժը որպես միջազգային անվտանգության համակարգի կարեւոր բաղադրիչ:
Դրան զուգահեռ, Քերիի ուղերձի դրույթը ուշագրավ երանգ է ստանում վերջերս ՀԱՊԿ խաղաղապահների թեմայով Սերժ Սարգսյանի առաջարկի ֆոնին: Սարգսյանն օրեր առաջ Դուշանբեում առաջարկեց Հայաստանի խաղաղապահ բրիգադի կենտրոնը դարձնել ՀԱՊԿ խաղաղապահների պատրաստման կենտրոն: Դա փաստացի նշանակելու է, որ ՆԱՏՕ եւ ԱՄՆ հետ սերտ գործակցությամբ ձեւավորված Հայաստանի արդիական խաղաղապահ զորքը հայտնվելու է ՀԱՊԿ շրջանակի մեջ:

Քերին ընդգծելով միջազգային առաքելություններին հայկական զորքի մասնակցությունը, փաստացի ակնարկում է, որ այդ մասնակցությունը կտրելով, Հայաստանի քաղաքական իշխանությունը հայկական զինուժը կարող է կտրել միջազգային անվտանգության համակարգից, եւ այդպիսով կտրել նաեւ Հայաստանի անկախության եւ ինքնիշխանության վերջին թելը:
Խոշոր հաշվով, ԱՄՆ պետքարտուղարի ուղերձը շոշափելի քաղաքական աջակցություն է Հայաստանին, որն այժմ հայտնվել է բավական ծանր վիճակում եւ որի շուրջ սեղմվում է ռուս-թուրք-ադրբեջանական օղակը: Միջազգային մեկուսացման մեջ հայտնված այդ եռյակը փորձում է ներկայում իր դիրքերը պահել ապակայունացման շանտաժով, հերթական անգամ պայմանավորվելով հայկական շահերի եւ անվտանգության հաշվին: Սեպտեմբերն այդ առումով դարձավ եռյակի ինտենսիվ բանակցության ամիս: Ըստ երեւույթին, ԱՄՆ որոշել է անախության տոնի առիթով բավական ուժեղ ուղերձով հիշեցնել, որ սեպտեմբերը Հայաստանի անկախության ամիսն է:

Ուշագրավ է, որ Քերիի ուղերձին զուգահեռ անսպասելի այցով Բաքու է այցելել նաեւ ԱՄՆ պաշտպանության նախարարի օգնականի տեղակալը: Ըստ երեւույթին, նա առաջին ձեռքից կթարգմանի Քերիի ուղերձը ադրբեջանցիների համար, որպեսզի նրանց համար առավելագույնս հասկանալի լինի ռազմական որեւէ խոշոր սադրանքի ծանր գինը:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....kmLhjnjJ.dpuf

[Armynia]

Re: Regional geopolitics

ԱՄՆ-ն օգնության է գալիս Հայաստանին

Nonsense