Announcement

Collapse

Forum Rules (Everyone Must Read!!!)

1] What you CAN NOT post.

You agree, through your use of this service, that you will not use this forum to post any material which is:
- abusive
- vulgar
- hateful
- harassing
- personal attacks
- obscene

You also may not:
- post images that are too large (max is 500*500px)
- post any copyrighted material unless the copyright is owned by you or cited properly.
- post in UPPER CASE, which is considered yelling
- post messages which insult the Armenians, Armenian culture, traditions, etc
- post racist or other intentionally insensitive material that insults or attacks another culture (including Turks)

The Ankap thread is excluded from the strict rules because that place is more relaxed and you can vent and engage in light insults and humor. Notice it's not a blank ticket, but just a place to vent. If you go into the Ankap thread, you enter at your own risk of being clowned on.
What you PROBABLY SHOULD NOT post...
Do not post information that you will regret putting out in public. This site comes up on Google, is cached, and all of that, so be aware of that as you post. Do not ask the staff to go through and delete things that you regret making available on the web for all to see because we will not do it. Think before you post!


2] Use descriptive subject lines & research your post. This means use the SEARCH.

This reduces the chances of double-posting and it also makes it easier for people to see what they do/don't want to read. Using the search function will identify existing threads on the topic so we do not have multiple threads on the same topic.

3] Keep the focus.

Each forum has a focus on a certain topic. Questions outside the scope of a certain forum will either be moved to the appropriate forum, closed, or simply be deleted. Please post your topic in the most appropriate forum. Users that keep doing this will be warned, then banned.

4] Behave as you would in a public location.

This forum is no different than a public place. Behave yourself and act like a decent human being (i.e. be respectful). If you're unable to do so, you're not welcome here and will be made to leave.

5] Respect the authority of moderators/admins.

Public discussions of moderator/admin actions are not allowed on the forum. It is also prohibited to protest moderator actions in titles, avatars, and signatures. If you don't like something that a moderator did, PM or email the moderator and try your best to resolve the problem or difference in private.

6] Promotion of sites or products is not permitted.

Advertisements are not allowed in this venue. No blatant advertising or solicitations of or for business is prohibited.
This includes, but not limited to, personal resumes and links to products or
services with which the poster is affiliated, whether or not a fee is charged
for the product or service. Spamming, in which a user posts the same message repeatedly, is also prohibited.

7] We retain the right to remove any posts and/or Members for any reason, without prior notice.


- PLEASE READ -

Members are welcome to read posts and though we encourage your active participation in the forum, it is not required. If you do participate by posting, however, we expect that on the whole you contribute something to the forum. This means that the bulk of your posts should not be in "fun" threads (e.g. Ankap, Keep & Kill, This or That, etc.). Further, while occasionally it is appropriate to simply voice your agreement or approval, not all of your posts should be of this variety: "LOL Member213!" "I agree."
If it is evident that a member is simply posting for the sake of posting, they will be removed.


8] These Rules & Guidelines may be amended at any time. (last update September 17, 2009)

If you believe an individual is repeatedly breaking the rules, please report to admin/moderator.
See more
See less

Regional geopolitics

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • Re: Regional geopolitics

    A week on from Russia's first air strikes in Syria, the BBC's Jonathan Marcus asks US-based analyst Michael Kofman what Moscow's strategy and possible endgame in the country might be.


    Syria crisis: Russia's strategy and endgame?
    By Jonathan Marcus
    BBC

    Diplomatic correspondent
    8 October 2015


    Russia's air campaign in Syria has been under way for a little over a week, and it is now possible to begin to analyse what it is achieving, what weaponry is being used and where it may be heading.
    Already there are indications that the initial phase is over and that Syrian government forces and their allies may be starting localised offensives on the ground with the support of Russian air power.
    Ever since the first build-up of Russian forces in Latakia, US-based analyst Michael Kofman, of the CNA Corporation and a scholar at the Kennan Institute, has been monitoring the air campaign closely. So, a week on, I asked him for his assessment. Given the number and tempo of Russian air attacks, could he deduce any clear pattern in terms of the nature of the targets and Moscow's broader strategic aims?
    "Russia's operational tempo is about 20 sorties per day, which is not that intense, but moderate, given the logistics they have in place," he told me. "The targets are known weapon storage areas, ammunition dumps, production facilities, and any command-and-control infrastructure that Syrian intelligence is aware of."

    Russia is also softening up opposition forces by eliminating conventional weapons such as tanks, armoured personnel carriers and rocket artillery that they have captured from the Syrian army.
    The targets are largely the coalition of groups under al-Nusra Front, to the north by Idlib and Aleppo, along with various rebel groups supported by members of the US coalition near Homs and Hama, to the east of Syrian government positions.
    "These are the primary threats to Assad, and the areas where Syrian ground counter-offensives are likely to take place," Kofman says. "The campaign is therefore a softening of these groups and elimination of their weapon caches."
    Of course one of the most contentious aspects of the Russian air campaign is precisely who Russian bombs and missiles are targeting? Russia says on the one hand it is attacking the so-called Islamic State (IS), but on the other what it terms a variety of "terrorist" groups.

    map

    So to what extent is Russia hitting IS?
    Michael Kofman is sceptical. "It seems that what strikes have been carried out against IS targets are simply for appearance and to buy credibility for the overall air campaign. The focus of the Russian attacks is on forces immediately in proximity to the Syrian army, which do not belong to IS."
    He also thinks that the initial, or softening-up, phase of the air campaign may be shifting to one where Russian air power is used to assist Syrian government forces on the ground.
    "All the indications are that a combined Syrian, Iranian and perhaps Hezbollah force will be attacking to retake territory."
    Another controversial aspect of the Russian air campaign is the munitions that it is using. By and large, recent Western air campaigns have relied heavily on precision-guided munitions to try to avoid unnecessary civilian casualties. (It should be noted, as the recent US attack on a hospital in Afghanistan shows, even with precision weapons things can still go badly wrong.)
    Kofman notes that the predominant munitions being used by the Russians in Syria are "dumb bombs being dropped from medium altitude, although there is a great deal of variation".
    These are of various types: "From the most generic FAB-500 bomb, to high fragmentation OFAB 250-270, to bunker busting BETAB-M bombs and anti-tank cluster munitions such as the RBK-500 SPBE-D."
    He says that only a low percentage of precision-guided munitions are being used - perhaps 15-20% of the strikes involve weapons "such as the satellite-guided KAB-500S and laser-guided missiles of the Kh-29ML type".

    "Russia's most modern tactical strike aircraft, the Su-34, appears to be flying with the satellite-guided bombs, while older aircraft like the Su-24M2 seem to be using primarily unguided weapons but also some laser-guided missiles," he says.


    In the last few days, Russia has also begun to use long-range cruise missiles fired from warships in the Caspian Sea. Like many other Western analysts, Michael Kofman believes that there was a large element of bravado here.
    "It was a demonstration of long-range precision attack capability, to show they have some parity with the US, and of course a publicity coup. There was no tangible military necessity for launching pricey missiles over 1,500 km from the Caspian, especially since Russia has already tested this missile's operation previously with the Caspian Flotilla. The strike was a show, and an effective one, but the same results could easily have been achieved with Russian aviation in place."
    What then of the wider Russian strategy? Kofman believes this can already be discerned and that there is a clear goal for the next several months, though "it is not a fully fleshed out and thought-through strategy. A counter-offensive by Syrian forces is expected, and Russian aviation will support this campaign, but it has limited goals.
    "Most likely the Syrian army will seek to regain some of the recently lost territory, and then hold it with Iranian and Russian support."

    But this he believes will inevitably increase tensions between Russia and the West, and with the West's Gulf allies.
    "This will entail the defeat of fighters backed by the US, and its coalition allies, leaving the only alternatives to Assad as the Islamic State and al-Nusra Front.
    "I suspect this is precisely what Russia is after, eliminating the immediate threat to the Syrian army, leaving no sensible opposition to Assad, while legitimating his forces as part of an anti-IS coalition.
    "Further down the line, Russia will likely seek European support for a new political process, and try to force the US to come on board, as a vehicle for accepting Assad staying in power in the near term."
    One of the great paradoxes of the current situation he notes is that "a more robust American campaign against IS is complimentary with Russian objectives, and a win-win scenario for Assad.
    "Ultimately, Russia and Iran have secured their position in Syria. Assad or no Assad, the West will have to deal with Russia directly, and most likely as an equal, in settlement to the Syrian conflict."

    Comment


    • Re: Regional geopolitics

      Russian Missile Launch Jolts Sleepy Caspian
      October 7, 2015 ,
      by Joshua Kucera
      Eurasianet

      Russian cruise missiles launched from ships on the Caspian Sea have struck targets inside Syria, adding a dramatic exclamation to what had been a slow, quiet militarization of the sea.

      The strikes took place Monday and Tuesday and were announced with great fanfare on Wednesday, including comments from Russian President Vladimir Putin and a slickly produced video detailing the strike.

      In total, 26 missiles were fired against 11 targets inside Syria from four ships from Russia's Caspian Flotilla. The 3M14 Kalibr missiles were used in combat for the first time, Russian defense industry sources told news site Lenta.ru. They flew over Iranian and Iraqi airspace en route to Syria, and Defense Minister Sergey Shoigu emphasized that Russia had gotten permission beforehand from those "partners."

      Putin's comments praised the soldiers and military staff involved the strikes, but also Russia's defense industry. "The fact that these strikes were carried out using high-precision weapons launched from the Caspian Sea’s waters, around 1,500 kilometres away, and all of the planned targets were destroyed is evidence of our defence industry’s good preparation," Putin said. The strikes, and the large amount of publicity they were given, likely served two interests: demonstrating the Russian military's ability to strike from a long distance, and demonstrating the ability of Russian weaponry -- a key element in Russia's strategy for economic recovery -- to carry out such strikes.

      And so there likely was no particular significance given to the fact that the missiles were fired from the Caspian qua the Caspian; it was just a convenient site. Nevertheless, it is a vivid illustration of what the Caspian's militarization might mean, and Russia's neighbors along the sea are no doubt wondering: what does this mean for us?

      Since the fall of the Soviet Union, the sea's two traditional powers -- Russia and Iran -- along with the three newly independent states -- Azerbaijan, Kazakhstan, and Turkmenistan -- have all been slowly building up their navies on the sea. Russia's role in this is ambiguous: it partners with all the fledgling navies for exercises and training, but it is also the sea's hegemon and the smaller states don't want Moscow to be able to call all the shots on the sea. Azerbaijan and Turkmenistan, for example, want to build a gas pipeline across the sea, which Russia strongly opposes; relative naval might is no doubt in the backs of the minds of all those planning such a project.

      This is the environment in which Russia carried out those strikes. Among the regional reactions, particularly noteworthy is the fact that the event does not seem to have been reported much, if at all, in Kazazkhstan's media. A search through some of the major news sites (TengriNews, KazInform, KazTag) showed no stories about the Caspian launch.

      Azerbaijani and Iranian media did cover the strike, and Azerbaijan's state-friendly Trend.az even carried a glowing commentary. The strike "was an effective demonstration of Russian military power, including on the Caspian," wrote the analyst, Elmira Tariverdiyeva.

      "Moscow, controling more more and more territory in the region, is ready to challenge the United States's traditional air dominance in the Middle East," the commentary continued. "And the Russian alliance with Iran -- another Syrian ally which can provide its airspace to Russia -- will play not an insignificant role in this." There is no mention of what Azerbaijan's role in all this is, however, or what effect it might have on the Caspian security picture.

      It's also worth noting that while earlier monitoring of Russian flights to Syria suggested they were avoiding Azerbaijani airspace, one flightspotter noticed a Russian military flight on October 5 that appeared to go over Baku. A report in Russian newspaper Kommersant said that while some Russian flights avoid Azerbaijani airspace, others don't. (It gave no explanation for the distinction.) Does this mean that Azerbaijan is at least partly cooperating?

      Regardless, this is an event that will long remain in the minds of the Caspian's various naval strategists.

      Comment


      • Re: Regional geopolitics



        Թուրքական ուղղաթիռների Հայաստանի սահմանի հատումը Երևանին մտածելու տեղիք պետք է տա․ ՀՀ-ն նույնականացվում է ՌԴ-ի հետ
        2015-10-12

        «Անվտանգությունը կոնկրետ գործողություն է, որը պետք է պահպանվի: Կարծում եմ՝ հայկական կողմը անակնկալի էր եկել թուրքական ուղղաթիռների հատման ժամանակ, որը տևեց մի քանի րոպե, և փորձում էր ռուսներից հասկանալ, թե ինչ պետք է անել: Քանի որ ամեն ինչ շատ կարճ տևեց, հայկական կողմն այդպես էլ որևէ բան չարեց»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց թուրքագետ Գևորգ Մելիքյանը՝ անդրադառնալով վերջերս թուրքական ուղղաթիռների կողմից Հայաստանի օդային տարածքը հատելու փորձին:

        Կարելի՞ է սա համարել Ռուսաստանի կողմից Թուրքիայի օդային տարածքը խախտելու պատասխան «այց»՝ հարցին մեր զրուցակիցը որոշակի պատասխան չտվեց. «Փորձագիտական հանրությունը համարում է, որ սա ռուսական կողմից իրենց սահմանը հատելու պատասխանն է:

        Կարելի է ասել, հայկական կողմը մնացել է շվարած և չի կարողանում դուրս գալ այս վակուումից այնպես, որ առավել քննադատության տակ չընկնի»:

        Մեր զրուցակիցը ըստ էության համաձայնեց մեր այն դիտարկման հետ, որ ռուս-թուրքական հակամարտության ֆոնին այս միջադեպը մեր երկրի ինքնիշխանության կորստի արդյունք է:

        «Անվտանգությունը կոնկրետ գործողություն է, որը պետք է պահպանվի: Կարծում եմ՝ հայկական կողմը անակնկալի էր եկել թուրքական ուղղաթիռների հատման ժամանակ, որը …

        Comment


        • Re: Regional geopolitics

          IRAN'S PARLIAMENT BACKS NUCLEAR DEAL

          11:18, 13 Oct 2015
          Siranush Ghazanchyan

          Iran's parliament has approved a deal on its nuclear programme agreed
          with six world powers, the BBC reports.

          The deal was passed with 161 votes in favour, 59 against and 13
          abstentions, the official IRNA news agency said.

          However, parliament insisted that international inspectors would have
          only limited access to military sites.

          The agreement, struck in July, authorises the lifting of sanctions
          in return for Iran curbing sensitive nuclear activities.

          Iran insists that its nuclear programme is entirely peaceful.

          The deal between Iran and the so-called P5+1 - the US, UK, France,
          China and Russia plus Germany - was reached after 20 months of
          negotiations.

          Hayastan or Bust.

          Comment


          • Re: Regional geopolitics

            Gulf States to Purchase Israel's Iron Dome System

            Several Gulf nations are currently in negotiations to purchase the Israeli-made Iron Dome missile defense system, Sky News reported on Tuesday.

            The report said that member nations of the Gulf Cooperation Council want to defend themselves against a growing "Iranian arsenal of missiles."

            A senior Gulf government official was quoted as saying that "If Netanyahu were not making less of a mess of things and was more like [Egypt's] Anwar Sadat, then we would be happy to buy the missiles straight from Israel."

            The official was apparently referring to is the Gulf states' intention to buy the systems through American contractors who co-developed them, rather than directly from Israel.

            The report also quotes Bahrain's Foreign Minister Khalid bin Mohammed al Khalifa, who said during a visit to London that "The Israelis have their small Iron Dome. We'll have a much bigger one in the GCC."

            The GCC includes Saudi Arabia, Kuwait, the United Arab Emirates, Qatar, Bahrain and Oman. ......


            read more: http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/1.680291
            Politics is not about the pursuit of morality nor what's right or wrong
            Its about self interest at personal and national level often at odds with the above.
            Great politicians pursue the National interest and small politicians personal interests

            Comment


            • Re: Regional geopolitics

              14 / Հոկտեմբեր / 2015
              Կռվողին՝ դաշնակից. ինչպես Պուտինը հասավ օգնության Ասադին. «Cui prodest» կամ ում է ձեռնտու




              Անգամ ամենածանր ճգնաժամի պահին դաշնակիցները հայտնվում են. օգնությունը գալիս է նրան, ով կամք է ցուցաբերում պահելու իր սահմանը: Իսկ թույլ երկիրը պատերազմի հրահրիչ է՝ մենք այսօր կարծես ախորժակ ենք գրգռում: Ռուսաստան-Սիրիա համագործակցության, հայ- քրդական հնարավոր դաշնակցության ու այլ բաների մասին «Cui prodest» կամ ում է ձեռնտու հաղորդաշարի այս թողարկման ընթացքում:

              Հաղորդման սղագրություն
              Ողջույն: Ձեր ռադիոընդունիչը FM 106.5 հաճախության վրա է: «Լրատվական» ռադիոյի եթերում իր աշխատանքն է սկսկում «Cui prodest» կամ ում է ձեռնտու» հաղորդաշարը: Տաղավարում աշխատում են Հայկուհի Մինասյանը և հաղորդաշարի հեղինակ, Մանկավարժական համալսարանի Քաղաքագիտության և իրավունքի պատմության ամբիոնի վարիչ, քաղաքական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Լևոն Շիրինյանը:
              -Ողջույն պրն. Շիրինյան: Հարգելի ունկնդիրներ, այսօր կրկին խոսելու ենք Սիրիայի մասին: Բանն այն է, որ նախորդ հաղորդաշարից հետո շատ արձագանքներ եղան, և պրն. Շիրինյանը ֆեյսբուքյան իր էջում քաղաքացիներին խնդրել էր ուղղել իրենց հետաքրքրող հարցերը: Եվ ահա ունենք մոտ 6 հարց:
              -Պրն. Շիրինյան, առաջին հարցը հետևյալն է. ինչի՞ վրա հիմնվելով եք Դուք ասում, որ Ասադին կհաջողվի պահպանել իշխանությունը, եթե արդեն իսկ մնացել է Սիրիայի 20 տոկոսը:
              - Ես կանխավ ասեմ, որ եթերում տեղեկատվական դաժան պատերազմ է, և դա մենք պետք է հասկանանք: Ո՞վ է ասել՝ 20 տոկոս է: Այդ բոլորը հավանական թվեր են: Յուրաքանչյուրն իր տեսակետն է հայտնում, բայց ես այլ բան էի ասում. այս պարագայում օրինական իշխանությունն Ասադն է, և նա լեգիտիմ է: Սա շատ ավելին է, քան 20 տոկոսը: Հիմա պատմական փորձին էլ դիմենք: 1918 թ. մայիսին Սարդարապատի հերոսամարտի արդյունքում Հայաստանը պետություն դարձավ 10-11 հազար քառ. կմ տարածքով, 2 տարի էլ չլրացավ՝ 7 անգամ աճեց: Օգոստոսին՝ մինչ ռուս-թուրքական ագրեսիան և ազգությամբ հայ բոլշևիկների՝ հայրենիքի հանդեպ դավաճանությունը, Հայաստանը 71 հազար քառ. կմ էր դարձել: 2-րդ համաշխարհային պատերազմում Ռուսաստանի դեպքը շատ ավելի ցցուն է: 1941թ. դեկտեմբերի նախօրեին գերմանացիները կանգնած էին Մոսկվայից, ինչպես պայմանական ասում են, մի կանգառի հեռավորությամբ: Եթե չեմ սխալվում, Գալտերը՝ Վերմախտի գլխավոր շտաբի պետը, զեկուցում էր Հիտլերին, նաև իր օրագրում գրել է, որ Ռուսաստանի հարցը արդեն լուծված է, իրենք համաշխարհային պատմական հաղթանակն արդեն տարել են: Իսկ հիմա առաջարկում եմ նայել՝ որտեղ Հիտլերը, որտեղ՝ Սովետական Միությունը: Բայց գլխավորն Ասադի քաղաքական կամ ռազմական ճակատագիրը չէ: Ես ուրիշ բան էի ուզում ասել, փոխանցել մեր ժողովրդին, որն ինձ համար ավելի կարևոր է:
              Սիրելի՛ հայ քաղաքացի, եթե կառչես հայրենիքիցդ, որ այսօր պետականությունն է, կերտես այդ պետականությունը, և կռվես դրա համար, չմտածես, որ օտարը պիտի գա, սահմաններդ պահի, ուրեմն այդ պայմաններում ճգնաժամի պահին միշտ կհայտնվի օգնողը, ինչպես Պուտինը հասավ Ասադին: Տեսան կռվում է, չի հանձնվում, եկան իրենց փոխադարձ շահերի համատեղումով իրար հետ հայրենիք պահելու, և հիմա տեսեք՝ Ասադի հայրենիքը մի շաբաթում արդեն ընդարձակվել է: Վստահ եղեք, որ մեր հանդիպումից մի շաբաթ հետո 30-40 տոկոս արդեն դարձել է : Կռվիր, կունենաս դաշնակից. սա է ասածս:
              - Պրն. Շիրինյան, քանի որ խոսեցիք նաև Ռուսաստանի ներկայության մասին, վերջին մեկ շաբաթվա ընթացքում միջազգային մամուլը և միջազգային լուրջ մեկնաբաններն անընդհատ այն միտքը, այն մեսիջն են փորձում մարդկանց ուղարկել, որ այս ամենը Ռուսաստանին պարտադրվեց: Այսինքն, Միացյալ Նահանգները և Եվրոպան ստիպեցին, որ Ռուսաստանը գնա այդ քայլին: Ի՞նչ եք կարծում, որքանո՞վ է սա իրական և սրանով արդյո՞ք իրենք պարզապես իրենց չեն արդարացնում:
              - Նախ ես ուզում եմ սկզբից ասել, որ իմ մեկնաբանությունները, ելակետը Հայաստանի պետության շահերն են:
              Ինձ թվում է՝ հիմա Պենտագոնում, Բրյուսելում և Անկարայում սուգ է, ոչ թե նպաստեցին. այդպես կտարածեն դեմքը փրկելու համար: Ինչո՞ւ, որովհետև Ռուսաստանը նաև Կասպից ծովով արձակված հրթիռներով իր ազդեցության սահմաններն է ընդարձակում: Էսպես կարող եք ասել. եթե մինչև Սիրիա Ռուսաստանի էս միջամտությունը ազդեցության գոտին ուրվագծվում էր Արաքսի ափերով՝ Գյումրու ռազմաբազայով, կարո՞ղ եք հիմա հաշվել, որ Ռուսաստանի ազդեցության գոտին հասել է Սիրիա և Լաթաքիա: Ես ասել եմ, սա նաև էս լուծումն ունի: Ի՞նչ գլխավոր խնդիր է Ռուսաստանը լուծում: Առաջինը, լուծում է իր ազգային շահերը,պետության ազգային անվտանգության հարցերը, երկրորդը՝ օտարերկրյա պետությունների համար փակում է նեղուցների ճանապարհը: Այս քայլով՝ Սիրիայում տեղավորվելով, վերահսկողության տակ վերցրեց Բոսֆոր- Դարդանել անցնող ջրուղիները, որի մասին չի խոսվում առհասարակ:
              - Ինչպե՞ս նավերը կարողացան անցնել Բոսֆորի նեղուցով և ինչպե՞ս Թուրքիան չմիջամտեց:
              - Ինձ թվում է՝ սկզբից Թուրքիայի օդային տարածքով հրթիռներն են անցել, ի՞նչ նավ. նաև՝ Վրաստանի, նաև՝ Ադրբեջանի, նաև՝ իրեն դաշնակից Ռուսաստանի: Էս մեկ: Երկրորդը, նեղուցների հարցը Թուրքիայինը չէ, այն կարգավորվում է Մոնտրյոյի 1936թ. պայմանագրով, որով Թուրքիան ունի որևէ մեկին չխանգարելու պարտավորություններ, եթե նորմատիվները չեն խախտվում և այլն: Եթե նա խախտի, միջուկային պատերազմ կլինի: Թուրքիան ո՞վ է, որ չթողնի նեղուցներով անցնել, մանավանդ, եթե հրթիռների էդ շարժը տեսնում է:
              Տեսնո՞ւմ եք, ոնց են պապանձվել, էն Չեբուրաշկան՝ Դավութօղլուն, մեծ-մեծ խոսում է, բայց անկախ դրանից, ռուսական ինքնաթիռները օդային տարածք մտնում-ելնում են: Գիտե՞ք ինչի համար: Ինձ թվում է՝ ուզում են ասել՝ էդ փասափուսադ կքաշես Այսրկովկասում միջամտելու փորձից՝ զենք տրամադրել, հրահանգիչներ և այլն՝ ինչ որ արցախյան հարցի մեջ է մտնում: Էսպես ընդհանրացնենք. եթե Ռուսաստանը տվյալ պարագայում, մի ուրիշ պարագայում՝ Ամերիկան, այդ գերտերությունը իր ազդեցության գոտին, շրջագծերն է սահմանում, չափում, էստեղ հոխորտանքն ու սուտ խոսակցություններն անարդյունավետ են և վտանգավոր: Դա թուրքերի համար եմ ասում: Էնպես որ, չէր կարող չանել, բացառված բան էր: Նախ դա օրենքով էր, միջազգային օրենք կա նեղուցների մասին, հո իրե՞նը չի: Եթե չեն ուզում, պիտի բախվեն ռուսական ռազմական պոտենցիալի հետ:
              Ամերիկացիներն էլ նահանջեցին, չէ՞, ամերիկյան 6-րդ նավատորմը Միջերկրական ծովում է: Կարող է մի մասն էլ Սև ծովում է, ես դա չգիտեմ, բայց ձայն չեն հանում, չէ՞, գործարք է եղել, իրար հետ համաձայնվել են:
              Ինչո՞ւ: Հիմա ես վերադարձնեմ էս ընկերոջը առարկայական հարցադրման մեջ Ֆուկիդիդեսին, որովհետև ով ուզում է գեոստրատեգիայի իմաստը հասկանալ, պետք է կարդա իմաստուն հույնի՝ 2000 տարի առաջվա գրածը:
              Պելեպոնեսյան պատերազմի մասին աշխատանքի մեջ ի՞նչ է ասում՝ հզորացող պետությունը դառնում է խախտված հավասարակշռությունը վերականգնող ուժ, նա պատերազմ է հրահրում, եթե դիմադրում են: Կարո՞ղ են թուրքերը դիմադրել: Խոսքը սրա մասին է: Զուգահեռ ասենք նաև ցավալի մի բան, որ մեր քաղաքական ղեկավարությունը, գեներալիտետն այս բանը հաշվի առնի. թույլ և թուլացող պետությունը դառնում է պատերազմի հրահրիչ: Ինչո՞ւ: Հարևաները ախորժակով սպասում են խժռելու թուլացող պետությանը: Էս բոլորի փորձն ընդհանրացրել, հետևյալն եմ ասում՝ կռվեք, օգնող կգտնվի, հզորացեք, որպեսզի ուրիշի համար կերակուր չդառնաք:
              - Մինչև տաղավար մտնելը նշեցիք, որ թույլ պետությունը պատերազմի հրահրիչ է....
              -Այո, ախորժակները բացվում է: Ցավալի մի բան կա: Յովանովիչը, կարծեմ, Վիկիլիքսի հրապարակումների մեջ պատմում է, որ նույնիսկ վրացիները, որ ոչնչացված էին 2008 թ., գետնատարած ռուսի դիմաց էին փռվել, իսկ էդ ժամանակ Հայաստանում դեսպանը գնացել, խոսել է շրջափակման և այլնի մասին, այսինքն, թույլտվություն է խնդրել Հայաստանը խեղդելու: Իրենք խեղդված են, որովհետև ախորժակները մեծ է, և վրացու ուղեղ է, էլի՝ փոխանակ իրենց լացը լացեն, նույնիսկ այդ պարագայում: Ես էդպես եմ հասկանում, ամերիկացիները թույլ չեն տվել Հայաստանի սահմանները՝ ներկրումները, արտահանումները սահմանափակել: Սա էլ ի գիտություն մեր ռազմաքաղաքական ղեկավարությանն եմ ասում՝ ինչպես հասկանալ պետության շահերը: Եվ երկրորդը, բոլոր նրանց համար, ովքեր անընդհատ, գիշեր-ցերեկ ինչ-որ բարեկամությունից են խոսում: իրենք խոսում են վրացու հետ բարեկամությունից, վրացիները խոսում են հարևանի տեսակետով: Եվ իրենք ավելի ճիշտ են ստրատեգիայի մեջ: Ժողովրդական խոսակցության մեջ ինչ կուզեք խոսեք, ինչքան գինի ուզում եք, խմեք, խորովածն էլ կերեք: Դա բոլորովին այլ հարց է:
              -Պրն. Շիրինյան, ի՞նչ տեղի կունենա մոտ ապագայում այս տարածքում: Այսինքն Ռուսաստանը, ինչպես Դուք նշեցիք, ցամաքային զորքեր չի տեղափոխի, քանի որ Աֆղանստանի սինդրոմը գոյություն ունի, Վիետնամի սինդրոմը գոյություն ունի: Բայց ի՞նչ կանխատեսումներ ունեք Դուք, ի՞նչ զարգացումներ են սպասվում՝
              արդյոք կազատագրվի՞ Սիրիան, խաղաղոււթյուն կհաստատվի՞, թե՞ այս տարածաշրջանում միշտ լինելու է այս իրավիճակը, քանի կա «Իսլամական պետություն»՝ իր մտադրություններով:
              - Ինչքանով Ռուսաստանի պետական շահերը կշոշափվեն, այնքանով ցամաքային զորք չի ուղարկի: Բայց ես փորձագետների հետ համաձայն չեմ, որ այդ սինդրոմը վերջնականորեն և ընդմիշտ այդ ախորժակից ռուսներին կզրկի: Ո՞վ կարող է ասել, որ ծովային հետևակ չեն մտցնի. նայած՝ ինչ իրադրություն կառաջանա:
              Կանխատեսելը դժվար է, որովհետև հեղհեղուկ վիճակ է, և ուժերի բալանսի փոփոխություն է գնում: Ես, օրինակ, նորից ասեմ, շատ վստահ եմ, որ այսօր Մոսկվայո՛ւմ էլ, Վաշինգտոնո՛ւմ էլ, Բրյուսելո՛ւմ էլ էդ ուժային բաղադրիչի փոփոխության հաշվեկշիռ են հաշվում: Բայց որ Օբամայի և Պուտինի միջև գործարք է եղել, և նրանք համաձայն են, որ Ռուսաստանն էստեղ ակտիվանա, կասկած չունեմ, որովհետև հզորացել է: Հակառակը առճակատումն է, որը չեն ուզում: Հիմա սրա մեջ մի ուրիշ բան կա, որ ես վստահ կարող եմ ասել: Հետխորհրդային տարիներին շրջանառության մեջ դրվեց Մեծ Մերձավոր Արևելքի մասին ամերիկյան ռազմաքաղաքական, գուցեև՝ մշակութային հայեցակարգը: Այդ տարիներին էր, երբ Հանթինգտոնը հրատարակեց իր աշխատանքը՝ «Քաղաքակրթությունների բախումը», նախատեսեց Արևմուտքի և Արաբական աշխարհի բախում: Հիմա էս գործընթացով, որ Ռուսաստանն իր օդային և հրթիռային տեխնիկայով մտավ գործի մեջ, ինձ թվում է, որ Մեծ Մերձավոր Արևելքի նախագծի մեջ ճշգրտումներ, սրբագրումներ են կատարվում, «կարեկտիրովկա»՝ ինչպես կասեն ռուսները:
              - Ո՞վ է կատարում այդ կարգավորումները:
              - Ռուսաստանը: Ամերիկացիներն էլ արտաքնապես շատ հաճույքով, ներքնապես դժգոհությամբ, կարող են դիտել: Իհարկե այստեղ հարցն այդքան էլ չի վերաբերում ամերիկացիներին: Սրտի ցավով գորշ գայլը վանդակի մեջ ոռնում է հիմա, բայց ոչինչ չունի անելու, ոչինչ, որովհետև այս բոլորի մեջ կա ամերիկացիների
              համաձայնությունը: Ինձ թվում է, որ պայմանավորված է ո՛չ «Իսլամական պետությունով», ո՛չ այլ պարագայով,այլ պանթուրքիստական, պանիսլամիստական Թուրքիայի հզորացումով՝ տնտեսապես, քաղաքականապես և թուրքական ենիչերիի հայտնվելով տարբեր տեղերում: Հիշո՞ւմ եք Դավութօղլուի բանաձևը: Հայտարարեց ժամանակին՝ զրո խնդիր հարևանների հետ: Իրականում, ռուսները տեսան (ես ինքս սկզբից էլ համոզված էի, որովհետև ես թուրքին չեմ հավատում, այդ իմաստով ես մեր դեմոկրատների հետ գնալիք ճանապարհ չունեմ), ամերիկացիներն էլ տեսան, որ այդ բանաձևի տակ թուրքերը իրական բանաձևն են փորձում իրականացնել, որն էր՝ զրո հարևան առանց պրոբլեմի: Հիմա դրա համար էլ իրենց գլխին «սարքեցին»՝ զրո Թուրքիա առանց պրոբլեմի: Նայեք Էրդողանի դեմքին և անմիջապես կհասկանաք, թե կարո՞ղ է Թալեաթն է էս օրին հասել, կամ Էնվերը, նույնն են, նույն աղբն են բոլորը. ինչպես է անզոր ողբ ապրում, որովհետև ոչինչ չի կարող անել, Արևմուտքի աջակցությունից, հավանաբար, զրկվել է, ամերիկացիներից՝ հաստատ, չափի մեջ է խոսքը, բնականաբար: Իսկ Ռուսաստանն էլ հանկարծ նորից հայտնվեց. արջը անտառ էր գնացել, բոլորը մորթին կշռում էին, բաժանում, մեկ էլ արջը ուրիշ տեղից հայտնվեց: Էս անգամ պարզվեց՝ ոչ թե Սև ծովից, այլ Կասպից ծովից՝ հեռահար ճշգրտությամբ: Սա էլ պատասխան նրանց, ովքեր ասում էին՝ Ռուսաստանը նանոտեխնոլոգիա չունի, Ռուսաստանը չի կարող և այլն: Բայց իմ ասածի մեջ Ռուսաստանի գովք չկա, որովհետև երբեմն սխալ են հասկանում: Այդուհանդերձ դա միջուկային այն տերությունն է, որը մեր ռազմաքաղաքական դաշնակիցն է: Եթե դաշնակիցը չի, ապա գործընկերն է միանշանակ, և մենք մեծ շահեր ունենք Սիրիայում՝ համայնք, Ասադ, ալևիներ: Եվ ունենք գլխավոր խնդիրը Արևելյան Հայաստանում՝ ազատագրված տարածքներում: Ես համոզված եմ, որ հիմա մեր խնդիրն է գիշեր-ցերեկ ռուսների հետ աշխատել, համոզել, բացատրել, նաև զենքի ուժով ապացուցել, ինչպես ապացուցում են, որ մենք Արևելյան Հայաստանում պետք է ընդարձակվենք ավելին, քան հիմա կանք: Որովհետև ոչ մեկը չէր խնդրում, չէ՞, Արևմտյան Հայաստանում գենոցիդ անել, և մենք տեղափոխվենք Արևելյան Հայաստան: Մեր ծանրության կենտրոնն էստեղ է, և մեր պայքարի առաջին ճակատը Ցեղասպանության հարցով, վիլսոնյան ծրագրով, ամեն ինչով, անցնում է արցախյան ռազմաճակատով, Արևելքով: Եվ սա մենք պետք է անենք: Մենք պետք է աշխատենք, մեր պահանջները ներկայացնենք Ռուսաստանին, հիշեցնենք նաև, որ դու երբևէ չես կատարել քո պաշտոնական պարտավորություները Հայաստանի և հայ ժողովրդի հանդեպ: Մենք կատարել ենք. Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմին 300-350 հազար հայորդի է զոհվել հանուն Ռուսաստանի, թող հեքիաթ չպատմեն, թե հանուն Հայաստանի էր: Ուրեմն այս պարագայում ինքը պարտավորություններ ունի: Պարտավորության մեջ կա մի բան, որ ուզում եմ մենք անպայման շրջանառության մեջ դնենք: Ադրբեջանում պանթուրքիստական, պանիսլամիստական մի Ադրբեջան է գոյատևում՝ էթնոկրատիա ստեղծելով, այսինքն, նույն թուրքական հանրապետության ճամապարհն է անցնում: Առաջիկայում կդառնա 10-15 միլիոնանոց՝ իր նավթով, ագրեսիվ տրամադրություններով և այլնով: Է՞դ ես ուզում որովայնիդ մեջ: Ես կարծում եմ՝ այս վիճակը փոփոխական է: Իրենք դա պիտի հասկանան, գոնե՝ փորձագիտական շրջանակները, որ դա շատ վտանգավոր ուժ է: Առաջարկ ունեմ նաև քաղաքական ղեկավարությանը: 1920թ. հունիսի 28-ին Չիչերինը Լենինին ուղղված նամակում գրել է՝ կոնցեպցիայից հրաժարվեք, բալանս պահենք երկուսի միջև, խաղաղապահ տեղավորենք արանքում: Եղա՞վ: Հրաժարվեք սրանից, որովհետև մենք շատ ավելի լավ գործակիցներ կարող ենք լինել, որին, կարծում եմ, Ամերիկան դեմ չի լինի: Միակ դեմ եղող երկիրը կլինի քաղաքակրթության ոխերիմ թշնամի թուրք քաղաքական էլիտան և ռազմական էլիտան:
              -Պրն. Շիրինյան, խոսեցիք Թուրքիայի մասին: Մեկ հարց էլ ունեինք: Ձեր ֆեյսբուքյան ընկերներից մեկին հետաքրքիր էր, թե արդյո՞ք Հայաստանի Հանրապետությունը պետք է աջակցություն ցույց տա Թուրքիայի դեմ կռվող քրդերին: Եվ արդյոք դա պետք է լինի ՀՀ պետակա՞ն մակարդակով, թե՞ պետք է լինի ավելի գաղտնի ծառայությունների մակարդակով: Ի՞նչ եք կարծում:
              -Կարծում եմ՝ մենք պետք է համակրանք ցույց տանք քրդերի հանդեպ: Բայց մինչև քրդերից հաստատ երաշխիքներ չստանանք մեր իրավունքների մասին, նաև էն հաստատ փաստը, որ իրենք են ֆիզիկական իմաստով ոճիրը գործադրել.... ուրեմն սա դեռ պիտի լինի անպայման:
              -Իսկ այդ երաշխիքը ի՞նչ տեսքով կարող է լինել, հո չե՞ն երդվելու:
              -Երաշխիքները բազմաթիվ կարող են լինել: Նաև պիտի երդվեն աշխարհի դիմաց, թող մի անգամ էլ դրժեն:
              Որովհետև քուրդը կարող է 3 րոպե առաջ երդվել, 3 րոպե հետո ոճիրը գործել:
              -Դա եմ ուզում հարցնել, այսինքն երաշխիքները որո՞նք են լինելու:
              - Եթե մենք ուղեղ ունենք, էսպես պիտի լինի մեր տեսակետը, քրդական հարցում՝ առհասարակ: Եթե իրենք թուրքերի դեմ կռվելու են, եթե Արևմտյան Հայաստանում մեր մշակութային ժառանգությունը պաշտպանելու են, մենք կօժանդակենք իրենց: Եթե չէ, ուրեմն Վարդանիկի ասելով, «հում կարտոֆիլ ունեն, ուրեմն իրենք էլ թող խժռեն»: Բայց մի բան հաստատ է, մենք պիտի նաև թուրք էլիտային ասենք մի բան. վերջին հաշվով ստրատեգիական իմաստով Հայոց ցեղասպանությունից դու ոչինչ չես շահել, որովհետև Արևմտյան Հայաստանը հայերից «ազատագրել ես» քրդերի ձեռքով, կապ չունի այսօր ընդունում ես, թե՝ չէ, ոճրագործ ես՝ բոլորը գիտեն: Հիմա ինչքան ուզում ես հրաժարվիր, մանավանդ՝ թուրք ես, ով չգիտի, որ թուրք ես: Հիմա սրա կողքին կա նաև այլ բան. քո էլիտան սխալվեց, որովհետև մտածում էիք, որ քրդերին էլ կձուլեք:
              ///////

              Comment


              • Re: Regional geopolitics

                Հալեպը՝ լայնամասշտաբ գրոհի նախաշեմին (լուսանկարներ)
                15.10.15

                Սիրիայի կառավարական զորքն ու նրա դաշնակիցները հարձակում են պատրաստում Հալեպի վրա, որը գտնվում է մայրաքաղաք Դամասկոսից 360 կմ հեռավորության վրա: Reuters գործակալության տվյալներով՝ լայնամասշտաբ գործողությանը մասնակցելու համար ...



                Սիրիայի կառավարական զորքն ու նրա դաշնակիցները հարձակում են պատրաստում Հալեպի վրա, որը գտնվում է մայրաքաղաք Դամասկոսից 360 կմ հեռավորության վրա:

                Reuters գործակալության տվյալներով՝ լայնամասշտաբ գործողությանը մասնակցելու համար հազարավոր իրանցի զինծառայողներ են ժամանել երկիր։

                «Իսլամական պետություն» խմբավորման դեմ պայքարի համար երկրում են նաև լիբանանյան «Հըզբոլլահ» շարժման ներկայացուցիչները, գրում է gazeta.ru-ն։

                Հալեպի տարբեր շրջաններ ներկայում տարբեր խմբավորումների վերահսկողության տակ են գտնվում։ Այստեղ տարածքներ են վերահսկում ինչպես ԻՊ-ը, այնպես էլ այլ ահաբեկչական խմբավորումներ։ Քրդերի, սիրիական ընդդիմության, ինչպես նաև կառավարական զորքերի վերահսկողության տակ գտնվող թաղամասեր էլ կան։

                Ինչ տեսք ունի քաղաքը ռազմական գործողության նախաշեմին՝ Instagram-ի օգտատերերի ու տարբեր գործակալությունների հրապարակած լուսանկարներում.

                Comment


                • Re: Regional geopolitics



                  Recent changes in Syria controled ereas 8 Sept -13 Oct

                  Comment


                  • Re: Regional geopolitics

                    Turkish Blackmail with EU seems to have worked.
                    The threat used: organised migrant invasion of the EU.
                    Reward: 3 billion EU cash, visa freedom, etc....


                    -------------------
                    Migrant crisis: EU backs Turkey action plan
                    BBC
                    EU states back an action plan with Turkey which it is hoped will help to ease the flow of migrants to Europe, but Turkey says it remains a draft.


                    EU states have backed an action plan for Turkey, which it is hoped will ease the flow of migrants to Europe.
                    Nearly 600,000 migrants have reached the EU by sea so far this year, many of them travelling from Turkey.
                    The leaders, meeting in Brussels, agreed to "re-energise" Turkish ties with the EU if Turkey succeeds in stemming the influx of migrants.
                    Donald Tusk, the president of the European Council, said he felt "cautious optimism" over the deal.
                    Meanwhile a migrant thought to be Afghan was shot dead by a Bulgarian border guard after entering the country from Turkey late on Thursday.
                    Bulgarian Prime Minister Boyko Borisov left the Brussels talk on hearing the news.
                    Thursday's summit in Brussels, European leaders agreed to:
                    accelerate visa liberalisation for Turks wanting to visit the EU's borderless Schengen area - if Turkey complies with certain criteria
                    "re-energised" talks over Turkey joining the EU
                    Read more
                    The pull of Europe: Five migrant stories
                    Merkel under pressure: Chancellor's migrant policy faces criticism at home
                    Focus on Turkey: Why the EU views Syria's northern neighbour as key
                    Crisis in graphics: Migration numbers explained
                    Turkey had also asked for €3bn (£2.2bn, $3.4bn) in aid, something German Chancellor Angela Merkel said EU states were considering.
                    Jean-Claude Juncker, the president of the European Commission, said talks over the aid would continue with Turkish officials over the coming days.
                    Mrs Merkel will travel to Turkey at the weekend.
                    "There is still a huge amount to do," Mrs Merkel said. "But you cannot say that we've achieved nothing."




                    EU sources had said several countries were cautious about coming to an agreement with Turkey too quickly.
                    Among them were Greece, Cyprus and France.
                    Analysis - Chris Morris, BBC Europe correspondent, Brussels
                    If a deal with Turkey sticks, and if it really does help stem the flow of migrants to Europe, then this is an important moment. Those are a couple of big "ifs" though.
                    Turkey wants an additional €3bn in aid, but that figure has still to be agreed, and there is concern about its effect on the overall EU budget. Further concessions to Turkey - on visa-free travel to Europe, and on re-energising long-stalled EU membership talks - can best be described as preliminary.
                    Turkey will still have to meet certain criteria to make progress. It will also take some time to find out whether it really has either the will or the ability to stop migrants travelling to Europe.
                    But the very fact that the EU is paying Turkey so much attention looks like a big boost for the country's President Tayyip Erdogan - a couple of weeks before Turkey holds another general election.
                    Earlier on Thursday, Mrs Merkel said all EU countries must be prepared to send security staff to the bloc's external borders.
                    She said it would be unfair to ask EU countries seeing the majority of initial migrant entries to secure borders as well.
                    "It's quite obvious that only a few countries today take the majority of refugees and if these countries now are asked to secure the external borders on top of that, I don't think it would be what we could call a fair distribution of effort," Mrs Merkel said.
                    She described the current situation as "very disorderly".

                    In other developments:
                    Hungary's Prime Minister Viktor Orban said his country would decide whether to close its border with Croatia on Friday
                    EU foreign policy chief Federica Mogherini called for member states to address the causes of migration by providing more money for Syrian refugees in Jordan, Lebanon and Turkey and for development in Africa
                    Five members of a Lebanese family have drowned after a boat carrying them from Turkey to Greece capsized, relatives say. Another four are missing.

                    Turkey is hosting some two million migrants, most of them fleeing the war in neighbouring Syria.
                    Turkey has also called for the establishment of an international "safe zone" for refugees inside northern Syria - but Mr Tusk said Russia's involvement in Syria made the idea more difficult.
                    Also in Brussels, UK Prime Minister David Cameron said he would present four main demands for change in the EU in November. It comes ahead of a promised referendum on the UK's membership of the EU in 2017.
                    Mr Tusk welcomed Mr Cameron's announcement, adding that the "real negotiations" could start after early November.

                    Comment


                    • Re: Regional geopolitics

                      DEBKA

                      Israel and Iran engaged in a duel of messages on Wednesday and Thursday (October 14-15), with Russia standing behind Iran.
                      Israeli military and intelligence sources were uncharacteristically forthcoming when they revealed on Thursday, Oct. 15, that 3,000 Iranian Revolutionary Guards troops had secretly landed in Syria. This was the largest Iranian ground force ever to set foot in Syria.
                      Until now, Israel had kept under close wraps any intelligence obtained about the movement of the Iranian forces. However, in consideration of the large number of troops, the continuation of the Russian and Iranian airlifts of forces to Syria, and the possibility that the Iranian troops could be deployed on the Syrian side of the Golan, Israeli leaders decided to go public in this latest development.
                      This is because of their grave concern that Iran may take advantage of the IDF’s transfer of forces from its northern borders to the domestic fronts for quelling the current outbreak of Palestinian terrorist violence, to go for territorial gains on the Golan and the Israel-Lebanon border.
                      The IDF released information Wednesday night that it had sent drone and intelligence gathering units from the Northern Command to the center of the country to deal with the Palestinian terror.
                      The intelligence-gathering units are relatively new, attached recently to field brigades and divisions for supplying data gained by observation posts, forays behind enemy lines and questioning captured prisoners. The transfer of these units to the center of the country presents the IDF with difficulties on other fronts and may leave the military with no option but to start calling up army reserves very soon, if the wave of terror does not end.
                      Fearing the IDF may strike its forces in Syria, Tehran sent Jerusalem a deterrent message: the revelation of its underground tunnel networks for launching and storing ballistic missiles.
                      The missiles were shown loaded on dozens of giant trucks with team standing ready for launching, to show Israel that all his ready for immediate action, including war.
                      Revolutionary Guards chiefs were shown on Iran’s state TV inspecting the tunnels and the missiles and xxxxxling contemptuously on US and Israeli flags.
                      The previous day, Iran announced that its forces had conducted a test of the new “Emad” long-range ballistic missile, without specifying the weapon’s range or the date and location of the launch.
                      In Washington, the Obama administration’s response to these messages was low-key, describing the ballistic missiles as a certain violation of the UN arms embargo against Iran.
                      In another military development connected to the Golan, US defense sources revealed Wednesday night that that Russia had airlifted to Syria Cuban army units to fight alongside the army of Syrian President Bashar Assad. The sources said they were members of Cuban armored corps units who would drive Syrian tanks, adding that the Cuban chief of staff, Gen. Leopoldo Cintra Frias, arrived in Syria with the troops.
                      DEBKAfile’s sources: The arrival of the Cuban forces broadens the Russian war effort.
                      The fact that Cuban troops will man Syrian tanks attacking rebel groups represents a dramatic achievement for Russian President Vladimir Putin’s proxy war in Syria.
                      They are not in the Middle East for the first time. In 1974, the USSR flew two Cuban tank brigades to Syria and placed them opposite IDF positions on Mt. Hermon and other parts of the Golan. From February to May, the IDF traded heavy artillery fire with the Cubans, accompanied by dogfights between Israeli and Syrian warplanes. This war, conducted on the Syrian side by Russian officers, ended on May 31,1974 with the signing of a separation of forces agreement between Israel and Syria.
                      In addition to demonstrating Russia’s strategy of establishing an international military coalition to support President Assad, the deployment of Cuban troops serves as a clear hands-off signal to Israel.

                      Comment

                      Working...
                      X