Regional geopolitics

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Date: Thu, 30 Jul 2015 13:30:08 +0000 (UTC)

BALKANIZING SYRIA, BUFFER ZONE IN NORTHERN SYRIA. REDRAWING THE MIDDLE EAST MAP

By Stephen Lendman
Global Research, July 29, 2015
Region: Middle East & North Africa, USA
Theme: US NATO War Agenda
In-depth Report: SYRIA: NATO'S NEXT WAR?

Image: author Stephen Lendman

Longstanding US/Israeli plans call for redrawing the Middle East map -
including balkanizing Iraq and Syria along with installing regional
puppets serving Western/Zionist interests.

The ugly scheme involves endless wars - killing millions through
violence and deprivation. Imperialism works this way - causing
unspeakable human misery for power, resource control and profit.

America, key NATO allies, Israel and rogue Arab states like Saudi
Arabia are allied in potentially embroiling the entire region and
beyond in endless conflicts - wanting regime change in Iran, Syria
and elsewhere.

Washington wants all independent governments replaced by pro-Western
puppet regimes. Israel wants all its regional rivals eliminated -
Iran, Hezbollah in Lebanon and Assad in Syria.

Former US Political Advisor for the Coalition Provisional Authority
in Baghdad, current Consul General to Jerusalem Michael Ratney was
just appointed US Special Envoy for Syria.

It comes when Turkey joined America's war on the Syrian Arab Republic
directly - by attacking Syrian Kurds on the pretext of fighting Islamic
State terrorists it actively supports - providing them safe haven in
its territory, training them and funneling them cross-border to wage
war on Syria as US proxy foot soldiers.

Last week, Obama and Turkish President Recep Tayyip Erdogan agreed on
letting US warplanes use Ankara's Incirlik and Diyarbakir air bases
to bomb Syrian targets - along with the first step toward balkanizing
its territory by establishing a buffer and no-fly zone in northern
Syria bordering Southeastern Turkey.

At Monday's daily State Department press briefing, AP's Matt Lee asked
spokesman Admiral John Kirby "what's going on with the Turks? (I)t
seems like a really bizarre situation has unfolded over the course
of the past week with them (claiming to join) the air strikes against
ISIS, but at the same time bombing PKK positions" in Syria and Iraq.

"So what exactly is going on here, and doesn't this just make an even
bigger mess out of the situation than" earlier?

Kirby ducked the question saying "(w)e are grateful for Turkey's
cooperation against ISIL (America's ally, not enemy) to include now use
of some of their bases for coalition (US/Britain/Israel and now Turkey)
aircraft to go against targets - ISIL targets, particularly in Syria."

Fact: Washington provides air support for IS proxy foot soldiers.

Syrian infrastructure is targeted. Easily visible columns of IS
elements (via satellite imagery) move free of US attacks.

They could easily be destroyed if Washington wanted them eliminated.

Just the opposite. Kirby and other US officials claiming America is
at war with IS is polar opposite truth.

Matt Lee pressed Kirby on attacking PKK fighters in Iraq and YPG Kurds
in Syria - "perhaps the most effective (ones) on the ground against
ISIS/ISIL," he said. "You don't have a problem with that," he asked?

Kirby disagreed on Kurdish effectiveness, called the PKK "a foreign
terrorist organization" because Washington say so, and added "Turkey
has a right to self-defense" - the same rationale as Israel's phony
claim about a Palestinian threat.

Lee pressed further asking "(i)s the US telling Turkey not to go
after the PKK if the PKK in Syria are going after ISIL - yes or no?"

Kirby seemed nonplussed - interrupted by another reporter asking
"(s)o you don't know (about Kurdish elements) fighting inside Syria?"

Kirby lied saying "I have no specific information."

Question: "Who is shooting at whom at this point?"

Kirby ducked the question - without explaining sophisticated US
satellite imagery he understands well as a retired navy admiral,
able to follow ground activity wherever the Pentagon wishes.

An unnamed US official said Washington and Ankara are cooperating to
create "an ISIL-free zone and ensure greater security and stability
along Turkey's border with Syria."

Fact: The last thing Washington wants is stability anywhere in Syria
or other targeted countries - regionally or elsewhere. It defeats US
imperial aims. Endless wars serve them.

On Tuesday, all 28 NATO ambassadors are meeting in Brussels (at
Turkey's request) to discuss Ankara's intervention in Syria and Iraq
along with US/Turkish plans for Syrian buffer and no-fly zones -
escalating Obama's war to oust Assad and perhaps enlisting greater
NATO involvement even if not announced.

An Alliance statement said member states "follow developments very
closely and stand in solidarity with Turkey." Whether it suggests
direct NATO involvement in Syria and/or Iraq (including ground forces)
remains to be seen.

On Monday, Turkey's Prime Minister Ahmet Davutoglu said Ankara will
press ahead with military action against PKK forces - claiming it's
part of its "war on terror" even though the secular PKK is bitterly
opposed to IS extremists, engaged in combat against them.

A Syrian Kurdish People's Defense Units (YPG) spokesman accused Turkey
of attacking its positions. Ankara claimed unidentified elements
fired cross-border from Syrian territory.

US officials said they're unaware of any such attack but support
Ankara's right to self-defense - even if its forces committed naked
aggression.

Meanwhile, US/Turkish plans call for a 60-mile-long buffer and
no-fly zone around 30 miles into Syrian territory, according to
various reports.

If established, it'll constitute a blatant violation of international
law without Security Council authorization, besides breaching Syrian
sovereignty - along with a first step toward balkanizing the country,
destroying it by dismemberment.

At the same time, a shaky 2013 established Turkish/PKK truce was
breached. A group spokesman said "(i)t seems Erdogan wants to drag
us back into war."

"When things reach this level and when all of our areas are bombed,
I think by then the ceasefire has no meaning anymore."

White House deputy national security advisor Ben Rhodes expressed
support for Turkey's "right to take action related to terrorist
targets."

So did EU foreign policy chief Federica Mogherini and Germany's
Angela Merkel - "expressing solidarity and support in the fight
against terrorism."

The region already is boiling. Turkey's intervention ups the stakes.

Stephen Lendman lives in Chicago. He can be reached at
[email protected].

His new book as editor and contributor is titled "Flashpoint in
Ukraine: US Drive for Hegemony Risks WW III."

http://www.claritypress.com/LendmanIII.html

Visit his blog site at sjlendman.blogspot.com.

http://www.globalresearch.ca/balkanizing-syria-buffer-zone-in-northern-syria-redrawing-the-middle-east-map/5465313

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

TURKEY ANTI-ISIL AERIAL ATTACKS JUST FOR SHOW: KURD LEADER

31.07.2015

PressTV - A top leader of Turkey's main Kurdish party has denounced as
nothing more than a "show" Turkey's alleged anti-terror police raids
and its military campaign against Takfiri ISIL militants in Syria.

In an interview with AFP on Thursday, Selahattin Demirtas, the co-chair
of the People's Democratic Party (HDP), accused the government of
Turkish President Recep Tayyip Erdogan of using purported anti-ISIL
airstrikes as a "cover" to bomb positions of the Kurdistan Workers'
Party (PKK).

"A few air raids were launched by Turkey against" ISIL targets "for
show only and it is over," Demirtas said, adding that the suspects
were also detained in the county "with a few operations for show and
most of them were released."

Turkey recently launched airstrikes allegedly against the PKK bases in
northern Iraq as well as ISIL positions in Syria after a deadly bomb
attack which left 32 people dead in the southwestern town of Suruc,
across the border from the Syrian Kurdish town of Kobani.

Ankara also launched a far-and-wide arrest campaign following the
July 20 Suruc bombing, which was blamed on the Takfiri ISIL militants.

However, figures from the Turkish government demonstrate that only
around one tenth of those detained in police raids were ISIL-linked
with the rest being Kurds.

Ankara is believed to be one of the main supporters of the terrorist
groups fighting against Syrian President Bashar al-Assad since 2011,
with reports showing that the Turkish government actively trains and
arms the militants operating in Syria, and also facilitates the safe
passage of would-be foreign terrorists into crisis-hit areas.

Ankara, PKK peace process

Elsewhere in his remarks, the HDP co-chair accused the Turkish
administration of putting the peace process between Ankara and the PKK
"in deep crisis" by its military campaign and efforts to equate the
ISIL with the PKK.

"This (the peace process) was going to be settled," before the Turkish
air offensive, said Demirtas, adding that Erdogan was trying to put
the PKK and ISIL on the "same scale."

The comments came as a ceasefire that had stood since 2013 was recently
declared as null by the PKK following the Turkish airstrikes against
the group, all but killing the chances of the warring sides reaching
a deal in the near future.

Erdogan's AKP election defeat

Demirtas also noted that Erdogan is orchestrating the crisis in attempt
to bolster his own powers after he failed to gain his desired outcome
in the country's parliamentary elections.

Erdogan's Justice and Development Party (AKP) "is dragging the country
into a period of conflict, seeking revenge for the loss of its majority
in the June election," he said.

Last month, Erdogan's AKP failed to obtain an absolute majority in
parliament for the first time since coming to power in 2002.

http://www.strategic-culture.org/news/2015/07/31/turkey-anti-isil-aerial-attacks-just-for-show-kurd-leader.html

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

TURKEY FREEZES "TURKISH STREAM" GAS PIPELINE TALKS

30 July, 2015

YEREVAN, JULY 30, ARMENPRESS. Turkey has decided to temporarily freeze
the negotiations with the Russian Federation over the "Turkish Stream"
due to lack of progress in the negotiation process. "Armenpress"
reports that "TASS" informs about this citing the Haberturk TV channel.

One of the reasons for freezing the above-mentioned negotiations is
the absence of the final document that was to provide discount for
delivering Russian gas. Russia and Turkey were arranging an agreement
according to which the price for gas was to be discounted by 10.25%
starting from January 1, 2016, but the document has not been signed
up till now.

According to the Russian experts no document will be signed until
Turkey forms the new government.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Hmm Papian is in cahoots with that idiot Muradian? That is not good.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Հայաստանը պետք է կարողանա օգտագործել միջազգային հարթակներում Իրանի քաղաքական կշիռը
2015-08-01
Հեղինակ՝ Արմինե Ավետյան Հյուր` Վարդան Ոսկանյան




«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը

– Պարոն Ոսկանյան, ավարտվեցին Իրանի և «վեցյակի» երկրների միջև ընթացող բանակցությունները: Այս փուլից հետո ի՞նչ կարելի է սպասել:

– Պետք է սպասել այդ համաձայնագրի հաստատմանը նախ ՄԱԿ-ում, հետագայում՝ ԱՄՆ Կոնգրեսում և Իրանի Իսլամական Հանրապետության խորհրդարանում՝ Մեջլիսում: Կարելի է ենթադրել, որ Իրանում համաձայնագիրը խնդիրներ չի առաջացնի, թեև հռետորաբանության մակարդակով հայտարարություններ կլինեն: Այլ հարց է ԱՄՆ-ի կողմից վավերացումը, որը բավական բարդ գործընթաց կլինի՝ նկատի ունենալով այն հանգամանքը, որ Կոնգրեսում մեծամասնությունը զբաղեցնում է ներկայիս ամերիկյան վարչակարգի ընդդիմությունը՝ հանրապետականները: Բացի դրանից՝ Կոնգրեսում բավական ուժեղ դիրքեր ունի հրեական լոբբին, և ակնհայտ է, որ Իսրայելը դեմ է Իրանի հետ ցանկացած տիպի համաձայնության, այդ թվում նաև այս համաձայնությանը: Իսկ ամերիկյան վարչակարգն էլ, ի դեմս Օբամայի, հայտարարում է, որ վետո կկիրառի, եթե Կոնգրեսը դեմ որոշում կայացնի այս համաձայնագրին: Այսինքն՝ երկու երկրներում էլ ամենաբարձր մակարդակով կա համաձայնություն, քաղաքական կամք՝ կյանքի կոչելու այդ համագործակցությունը: Այլ հարց է, թե գործընթացներն ինչ հունով կընթանան: Հավանաբար, արդյունքը դրական կլինի:

– Ի՞նչ պետք է անի Հայաստանը, և այդ համագործակցության սկսվելուց հետո ի՞նչ է սպասվում Հայաստանին:

– Իրանը՝ որպես Հայաստանին հարևան, նաև բարեկամ, մեզ հետ գործընկերային հարաբերություններ ունեցող երկիր, ստանալու է նոր կարգավիճակ: Բայց պետք է հասկանալ, որ դա անմիջապես վաղվանից չի տեղի ունենալու: Վաղվանից այդ գործընթացը սկսվելու է: Ամբողջական ձեռքբերումներն ակնհայտ կդառնան մոտ մեկ-երկու տարի հետո: Բնականաբար, Իրանը կստանա տնտեսական լրացուցիչ խթաններ, կստանա քաղաքական ազդեցության շատ ավելի արդյունավետ գործիքներ, քան թե մինչ այժմ ուներ: Թեև հիմա էլ այն շատ մեծ է Մերձավոր Արևելքում: Հայաստանն էլ, որպես Իրանի հարևան ու բարեկամ երկիր, կկարողանա օգտվել այդ հնարավորություններից՝ մասնավորապես հայ-իրանական տնտեսական ծրագրերի դեպքում: Առաջին հերթին, ինչու չէ, մեր շահերը առաջ տանելու նպատակով պետք է օգտագործել միջազգային հարթակներում Իրանի քաղաքական կշիռը:

– Արդեն իսկ մտահոգություններ են հնչում, թե Հայաստանը գուցե չկարողանա օգտագործել այս նոր բացվող հնարավորությունները, դառնա արևմուտքը արևելքին կապող տնտեսական, առևտրային, էներգետիկ միջանցքներից մեկը:

– Ես չեմ կարծում, որ մենք պետք է անմիջապես վատատեսական սցենար ունենանք: Դատելով Հայաստան-Իրան երկաթուղու կառուցման վերաբերյալ վերջին ամենաբարձր՝ Ուֆայում ՀՀ նախագահի մակարդակով հայտարարություններից, ակնհայտ է դառնում, որ Հայաստանը պատրաստ է այս ծրագրի իրականացման համար: Դա փաստացի հրավեր էր ուղղված ներդրողներին՝ մասնակցելու այս ծրագրին: Ես կարծում եմ, որ իրանական կողմն էլ նկատի կունենա և շահագրգիռ կլինի այս ծրագրի կյանքի կոչմանը:

Ինչ վերաբերում է էներգակիրների տարանցիկ միջանցք լինելուն, դա արդեն քննարկման խնդիր է: Պարզապես Իրանի հետ հարաբերությունները, չգիտես ինչու, միշտ դիտարկվում են Հայաստանի՝ որպես պոտենցիալ տրանզիտ երկիր դառնալու հավանականության հետ: Մինչդեռ կան բազմաթիվ այլ ուղղություններ, մասնավորապես՝ իրանական կապիտալի ներհոսքը Հայաստան, որին կնպաստի մեր երկրի՝ Եվրասիական տնտեսական միությանն անդամակցումը: Կարևոր է նաև Իրանի տարածքում մեր գործարար ակտիվությունը, ինչի համար մինչև այժմ միջազգային պատժամիջոցների պատճառով կային որոշակի սահմանափակումներ:

Հայաստանը կարող է որոշակի դերակատարություն իրականացնել նաև բանկային ոլորտում: Այսինքն՝ միայն նավթի և գազի խնդիրը չէ, որ մեզ կապում է Իրանի հետ: Կան բազմաթիվ ոլորտներ, որտեղ, իմ կարծիքով, մենք պատրաստ ենք և ունենք համագործակցելու, մեր շահերը առաջ մղելու, տնտեսական ու քաղաքական օգուտներ քաղելու համար:

– Կարծիք կա, որ եթե Իրանի նկատմամբ միջազգային պատժամիջոցները հանվեն, և Հայաստանը սկսի օգտվել այդ նոր հնարավորություններից, ապա մեր երկիրը արտաքին քաղաքական ազդեցությունը կրելու առումով որոշակի հավասարակշռություն ձեռք կբերի, ինչն այդ ոլորտում կարող է ի վնաս Ռուսաստանի լինել:

– Ինչպես ցանկացած երկիր՝ մենք նույնպես նախ մեր շահերով ենք առաջնորդվում: Բայց ցանկացած երկիր որքան էլ անկախ քաղաքականություն վարի, հաշվի է առնում տարբեր գերտերությունների, տարածաշրջանային խաղացողների շահերը: Եվ այս տեսանկյունից սխալ է Հայաստանին դիտարկել որպես տարածաշրջանում ՌԴ-ի պոտենցիալ մրցակից: Թեև ՌԴ իշխանական վերնախավում և լրատվամիջոցներում գուցե նման միտում կա: Ժամանակին ԱՄՆ-ը Հարավային Կովկասում իր ազդեցությունը ուժեղացնելու նպատակով տարբեր տնտեսական ծրագրերով կիրառեց Թուրքիա-Վրաստան-Ադրբեջան առանցքը: Այս համատեքստում, իմ կարծիքով, ՌԴ-ն ոչ թե պետք է մերժողական դիրքորոշում որդեգրի, այլ փորձի իր անմիջական մասնակցությամբ, աջակցությամբ ձևավորել այն առանցքը, որի մասին բազմիցս խոսվել է նախկինում՝ Իրան-Երևան-Մոսկվա առանցքը: Եվ բնականաբար՝ իր մասնակցությունը հայ-իրանական տարբեր ծրագրերին: Սա արդեն կբխի ՌԴ-ի շահերից:

Երկրորդ կարևոր հանգամանքն այն է, որ ՀՀ-ն ՌԴ-ի համար դաշնակից պետություն է, ինչը հայտարարում է նաև ռուսական կողմը: Եվ շատ տրամաբանական է, որ ցանկացած դաշնակից ցանկանա իր դաշնակցի հզորացումը:

– Բայց Հայաստանի նկատմամբ Ռուսաստանի վարած քաղաքականությունը դա չի ապացուցում:

– Դա այնքան էլ միանշանակ չէ: Թեկուզ զինատեսակների վերաբերյալ առկա վերջին տեղեկատվությունը ցույց է տալիս, որ ռուսական քաղաքական վերնախավում կան տարբեր շերտեր: Նույն Բաղրամյանի դեպքերը ցույց տվեցին, որ փոխազդեցության հետևանքով ՌԴ դիրքորոշումը կարող է փոխվել: Կոնկրետ տեղեկատվական դաշտում դուք նկատեցիք, թե այն ինչպես փոխվեց: Եվ մեր շահերը, ճիշտ ներկայացնելու դեպքում, կարող են բազմաթիվ կետերով համընկնել ռուսական շահերի հետ:

– Իսկ այդ նոր զարգացումների դեպքում տարածաշրջանում ի՞նչը ձեռնտու չի լինի ՌԴ-ին:

– Ակնհայտ է, որ Հարավային Կովկասում ռուսական քաղաքականությունը բյուրեղացած չէ և փոփոխական է: Այսինքն՝ երբ այդ քաղաքականությունը չի բխում մեր շահերից, համապատասխան ազդեցության դեպքում դրա մեջ կարելի է որոշակի ճշգրտումներ մտցնել:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Turkey: The erratic ally

Mark Urban

Diplomatic and defence editor, BBC Newsnight
28 July 2015

If you're sitting in the Pentagon or State Department there's good news and bad news.

The good news is that Turkey is embracing the struggle against the Islamic State group with a vigour it has never shown before; bombing them; allowing US aircraft to use Turkish air bases for the same purpose; arresting hundreds of suspects in Turkey, and tightening security on the Syrian border.

The bad news is that President Recep Tayyip Erdogan is also taking the opportunity for an onslaught on a long-standing enemy of Turkey's, the PKK Kurdish extremist group.

So keen are the Americans to disabuse people in the region that they've given any sort of green light for this attack on the Kurds that a senior official, Brett McGurk, tweeted an unusually blunt message, pointing out "there is no connection between these airstrikes against PKK and recent understandings to intensify US-Turkey cooperation."


After Turkey called an extraordinary meeting at Nato on Tuesday, its allies are nervous that it could link its actions against IS and the PKK in ways that they would rather avoid.

For the Americans, strikes against Kurdish armed groups in Iraq and Syria are highly unwelcome because these troops are one of the few reliable partners they have on the ground in the struggle against IS. To the Turks, the so-called Caliphate of IS and the PKK are two sides of the same coin - terrorist movements that endanger their security while exploiting the power vacuum in northern Syria and Iraq.


Syria conundrum

Mr Erdogan apparently calculates that hitting the PKK, against which Turkey fought a long and bitter insurgency, will not overly endanger his relations with the US or a two-year-old ceasefire with the Kurdish group; nor will they shatter the peace of south-east Turkey more generally. He tested the waters last October with air strikes against PKK bases inside Turkey, which despite some angry rhetoric and Kurdish street protests did not reignite a full-blown insurgency.

His actions exploit the fact that Kurdish politics is very factional, with many Turkish Kurds rejecting the Marxist-hued politics and violence of the PKK. Furthermore Mr Erdogan has built good relations with the Kurdish factions in northern Iraq that have not so far been endangered by military action against the PKK.

Syria presents a trickier conundrum, because the PKK is closely linked to the Kurdish People's Protection Units (YPG), which, backed by coalition air power, successfully fought off IS in Kobane and has expanded the area under its control. The YPG is another Marxist group closely aligned with the PKK.


Turkey has launched airstrikes on the Kurdish PKK group in northern Iraq

For Nato ambassadors, the risk therefore was backing anything that might lead to a new conflict in south-east Turkey or endanger recent gains by anti-IS forces in northern Syria.

At the same time, they had to acknowledge both the importance of Turkish co-operation against IS and its right to self-defence against groups, including the PKK, that might bring terror to its streets.

These calculations could become even more fraught if Turkish troops enter Syria to create a buffer zone. Mr Erdogan has been toying with this idea for the past two years - seeing it as a way to fill a power vacuum, thwart the Kurds, and give a serious blow to the regime of President Bashar al-Assad. Now there are reports suggesting that the US has agreed to a limited buffer zone.

If Turkish armour does indeed roll across the Syrian frontier, President Erdogan's gamble will be that the US and Nato have little choice but to back him. The consequences in terms of the fractured politics of Kurdish nationalism and the Syrian opposition would though be far harder to predict.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Հայաստանը բաց է թողնում եւս մի «գնացք»

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
29 Հուլիսի 2015,


Միանգամայն հստակ է, որ Թուրքիան օգտվել է Իսլամական պետության դիրքերին հարվածելու ԱՄն թույլտվությունից, որպեսզի հարվածներ հասցնի նաեւ Քուրդիստանի Քրդական բանվորական կուսակցությանը: ԱՄՆ ստիպված էր հավանության արժանացնել իր գործընկերոջ այդ գործողությունները՝ որը վաղուց արդեն գործընկեր չէ, որպեսզի նրան վերադարձնի պարտավորությունների շրջանակ:

Թուրքիայի խորհրդարանական ընտրությունը ցույց տվեց, որ երկիրը կանգնած է պետական կառուցվածքում դուալիզմի ստեղծման փաստի առաջ, քանի որ պռոքրդական «Խաղաղության եւ ժողովրդավարության ժողովրդավարական» կուսակցությունը սկսել է հավակնել իշխանության մասի: Դրա հետ մեկտեղ, լավ հայտնի է, որ այդ համեմատաբար նոր կուսակցությունն առաջացել է որպես Քրդական բանվորական կուսակցության այլընտրանք, ամերիկացիների մտահղացմամբ: Մտահղացումը հանգում է նրան, որ լինի քրդական քաղաքական կուսակցությունների եւ խմբերի ինտեգրացիա Թուրքիայի, Իրաքի, Իրանի եւ Սիրիայի պետական կառուցվածքին: Բոլոր այդ երկրներում քրդերը պետք է պահանջեն ինքնավարություն, ընդ որում տարածքային ինքնավարություն: Դրա հետ մեկտեղ, «Դեմոկրատական կուսակցությանը», ի տարբերություն Բանվորական կուսակցության, բավարար էր լինել ազատական, ինտերնացիոնալ, նրան չպետք է հատուկ լինեն հեղափոխական իդեալները, ինչպես նաեւ պայքարի ռազմական տարբերակները:
Բանվորական կուսակցությունը նոր կուսակցությանը վերաբերվեց ոչ միանշանակ: Հարկ է նշել, առաջին հերթին, որ «Դեմոկրատական կուսակցությունը» զգալիորեն ստեղծվել է Բանվորական կուսակցության կազմակերպական եւ կադրային ռեսուրսի հիման վրա: Բանվորական կուսակցության անդամների մի մասը միանգամայն աջակցեցին նոր կուսակցությանը, մյուսները հանդես եկան այդ նախաձեռնության դեմ եւ շարունակեցին արմատական դիրքավորումը:

Քրդական իրականությունում զգալիորեն դասավորվեց «իռլանդական մոդելը», երբ «Շին Ֆեյն. Կուսակցության կողքին կա նաեւ Իռլանդիայի Հանրապետական կուսակցությունը: Բայց, Թուրքիան չի դիտարկում «Դեմոկրատական կուսակցությունը» որպես սահմանադրական իմաստով ընդունելի, եւ համարում է, որ այն Բանվորական կուսակցության շարունակությունն է: «Դեմոկրատական կուսակցությունը» ակտիվորեն պայքարում է ԻԼԻՊ դեմ, այսինքն մասնակցում է զինված պայքարին:

Դրա հետ մեկտեղ, «Դեմոկրատական կուսակցության» որոշ գործիչներ համարում են, որ Բանվորական կուսակցությունը խանգարում է իրենց գործունեությանը, ինչի հետեւանքով, բացի այն, որ թուրքական իշխանությունը ստանում է քրդական շարժման ճնշման առիթ, ընդհանուր առմամբ, «Դեմոկրատական կուսակցության» շարքերում ավելի ու ավելի են առաջանում ձախ եւ արմատական տրամադրություններ: Իհարկե, ամերիկացիները ձգտում են թուրքական պետականության մեջ քրդական ազգային գաղափարի աստիճանական ներդրման եւ կցանկանային Բանվորական կուսակցության դերի թուլացում, որը ԱՄՆ համարում է ահաբեկչական կազմակերպություն:

Այդ ինտրիգում մեծ դեր ունի Իրաքյան Քուրդիստանի կառավարությունը, որը գտնվում է Բանվորական կուսակցության հետ բավական թշնամական հարաբերություններում: Բացի այդ, Իրաքյան Քուրդիստանի կառավարությունը փորձում է վերահսկողություն հաստատել բոլոր քրդերի հանդեպ եւ դա բարեհաջող իրականացրել է Սիրիայի քրդական տարածքներում, օգտվելով նավթի արտահանումից առաջացած զգալի ֆինանսական հոսքերից: Թեեւ Իրաքյան Քուրդիստանի ղեկավարը հայտարարել է, որ Բանվորական կուսակցության ճամբարներին Թուրքիայի հարվածները ցանկալի չեն, իրականում քչերն են հավատում այդ հայտարարությանը: Ընդհաուր առմամբ ուշադրության է արժանի այն, որ ոչ միայն հենց Քուրդիստանում կան սուր հակասություններ եւ թշնամանք քրդական խմբավորումների եւ թայֆաների միջեւ, այլ նաեւ նրանց պատմական հայրենիքի սահմաններից դուրս՝ Լիբանանում, Ֆրանսիայում, Բելգիայում, Գերմանիայում: Դա չի կարող չթուլացնել քրդերի դիրքերն աշխարհում:

Եվ դա այն պայմաններում, երբ ԱՄՆ հավանության է արժանացրել Թուրքիայի գործողությունները ԻԼԻՊ եւ Քրդական բանվորական կուսակցության դեմ, եւ դա Անկարայի «մանկության երազանքն» է, որը որոշել է, որ եկել է իր գլխավոր նպատակի իրականացման ժամանակը՝ ՆԱՏՕ-ի մասնակցությունը Մերձավոր Արեւելքի պատերազմում, երբ Թուրքիան կկատարի կարեւորագույն դեր:

ԱՄՆ նախկինում էլ առաջարկում էր Թուրքիային ակտիվորեն մասնակցել Մերձավոր Արեւելքում իրենց գործողություններին, բայց առանց ցամաքային օպերացիայի: Հենց ԱՄՆ է տարիներ շարունակ Թուրքիային զսպում ցամաքային գործողության հարցում: Իր կողմից, Թուրքիան համաձայն է ցամաքային գործողության միայն ՆԱՏՕ մասնակցությամբ, ինչը կապահովի այդ գործողության լեգիտիմությունը եւ կբերի Եվրաատլանտյան հանրույթում Թուրքիայի դերի բարձրացման:

Այդպիսով, Մերձավոր Արեւելքը նոր եւ նշանակալի իրադարձությունների առաջ է: Շատ բան կախված է նրանից, թե քանի պետություն կմասնակցի ԻԼԻՊ դեմ կոալիցիային: Հայաստանը կարող էր մասնակցել կոալիցիային եւ ձեռք բերել միանգամայն նոր նշանակություն միջազգային հարաբերություններում, բայց հազիվ թե դա հավանության արժանացնի Ռուսաստանը, որը Հայաստանը ներքաշել է Կենտրոնական Ասիա զինվորականներ գործուղելու գործընթացի մեջ, առանց ՄԱԿ որեւէ որոշման: «Հայկական կառամատույցից հեռանում է եւս մի գնացք եւ պարզ չէ, թե արդյո՞ք էլի գնացքներ մնացել են»:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....vT6kF4zJ.dpuf