Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Video footage of Russian airstrikes aiding Turkish Army against ISIS in east Aleppo
By Leith Fadel - 03/01/2017
Almasdarnews

BEIRUT,, LEBANON (4:15 A.M.) - Turkish state media posted video footage of Russian jets carrying out airstrikes in the Al-Bab countryside of Aleppo on Monday, confirming the military coordination the two world powers.

Two weeks ago, the Russian Air Force began carrying out airstrikes in the Al-Bab countryside in order to aid their Turkish allies during their offensive against the so-called "Islamic State of Iraq and Al-Sham" (ISIS).



Initially, reports regarding the Russian Air Force bombing ISIS in east Aleppo were denied by some media outlets; however, these claims would later prove true.

The Russian and Turkish armed forces have recently coordinated with one another to implement a nationwide ceasefire among all non-jihadist parties involved in the Syrian War; so far, it has been successful, despite a few breaches from both sides.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

ISIS launches large-scale offensive near strategic east Aleppo airport
By Leith Fadel - 05/01/2017

BEIRUT, LEBANON (2:15 P.M.) - The so-called "Islamic State of Iraq and Al-Sham" (ISIS) launched a massive offensive in the eastern countryside of the Aleppo Governorate on Wednesday night, targeting the Syrian Arab Army's (SAA) positions north of the strategic Kuweires Military Airport.

ISIS began the offensive by sending a large wave of terrorists towards the village of Nasrallah in the northern countryside of the Kuweires Airport; this resulted in a violent battle that lasted for most of the night.

According to a military source in Aleppo, the Syrian Arab Army was able to repel the first two infiltration attempts; however, the Islamic State is still sending wave-after-wave of combatants towards their defenses in order to overwhelm their forces.

Today's assault by the Islamic State forces is likely being conducted in order to deter the Syrian Arab Army from launching their upcoming offensive in Deir Hafer, which is one of the last strongholds for the terrorist group.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Turkey dumps US air support in Syria, requests for Russian assistance instead
By Paul Antonopoulos - 05/01/2017

Two US military officials have said that Turkey has declined US air support for its troops fighting Syria against ISIS, and instead has asked Russia to assume the role instead.

For the last few days, Turkey has been accepting air support from Russia, the NBC News reported on Wednesday.

This is while, the Turks have turned down the US-led coalition’s help, the officials claimed.

In December, Turkish President Recep Tayyip Erdogan stressed that the US had failed to keep its promise of air support in Ankara’s operations in the Arab country, mainly in the city of al-Bab, which has proven a tough battle for the Turks, PressTV reported.

"Even though the US-led coalition has failed to keep its promises [pledging air support] in our operation to liberate al-Bab, we will rid the city of Daesh terrorists, no matter what," Erdogan said back then.

The complaints continued on Wednesday, with Turkish Defense Minister Fikri Isik saying that he lack of US air support was fueling negative public sentiments over Washington’s use of Turkey’s Incirlik airbase, the PressTV report continued.

According to NBC, when one of the military officials was asked whether Russia was pounding ISIS in the city, he said “for now they are.”

===========
NB: Interesting question:
To begin with, why does Turkey need air support at a distance of less than 25 Km from its border??
Why can't the hundreds of turkish state of the art jets do, what a dozen of russians can????

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

http://www.lorientlejour.com/article/1027672/liran-la-turquie-et-la-russie-pourraient-reussir-un-coup-diplomatique-sur-la-syrie.html

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ankara threatens to ground US fighters at key Turkish air base
DEBKAfile January 5, 2017

Turkish Defense Minister Fikri Isik said Wednesday that his country would consider not allowing the US to use its Incirlik Air Base in light of Washington's refusal to help the Turkish air force carry out operations in the area of the Syrian city of Al-Bab. He said the US lack of assistance "is leading to serious disappointment in Turkish public opinion" that "is leading to questions over Incirlik." Foreign Minister Mevlut Cavusoglu commented regarding the issue that "We have cooperation (with the US) in every field, but there is the reality of a confidence crisis in the relationship at the moment." DEBKAfile's intelligence sources report that the crisis has been created by Turkish President Tayyip Erdogan to pressure the US into extraditing exiled Turkish opposition leader Fethullah Gulen, who Ankara claims initiated the country's attempted military coup. Washington, however, is dragging its feet and is not rushing to help the Turkish air force in order to avoid confrontation with forces from the Kurdish YPG militia, which is backed by the Pentagon, operating in the area of Al-Bab.

[arakeretzig]

Re: Regional geopolitics

===========
NB: Interesting question:
To begin with, why does Turkey need air support at a distance of less than 25 Km from its border??
Why can't the hundreds of turkish state of the art jets do, what a dozen of russians can????

just a wild guess, but maybe they dont have enough missles in stock for such an operation, or they are afraid of being shot down and another pilot gets barbequed by ISIS.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Պատերազմի վերսկսման պայմանը

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Մեկնաբանություն - 06 Հունվարի 2017


Հարավային Կովկասը հակամարտությունների ծագումից հետո (1990-1993) ներառվել է միջազգային քաղաքական հարաբերությունների ոլորտում, ինչը հանգեցրել է հակամարտությունների «միջազգայնացմանը» եւ խոշոր տերությունների ու միջազգային քաղաքական կազմակերպությունների ակտիվ միջամտությանը:

Անգամ ԱՊՀ նորանկախ պետությունների ֆոնին, որոնց ճակատագրի հանդեպ ուշադիր են ԱՄՆ-ն, ՆԱՏՕ-ն և առհասարակ Արեւմուտքը, Հարավային Կովկասի երկրները հատուկ ուշադրության են արժանանում նրանց կողմից՝ որպես Եվրասիայի՝ ռազմական-ռազմավարական նշանակություն ունեցող առանցքային տարածաշրջան:

Իրավիճակի զարգացումը դիտարկելու համար շատ կարեւոր է պատկերացնել տարածաշրջանի երկրների՝ քաղաքական որոշումներ կայացնելու իրական հնարավորությունները: Հաշվի առնելով այնպիսի կարեւոր նշաններ, ինչպիսիք են վերլուծկան ու հետազոտական հաստատությունների ու կենտրոնների ստեղծումը, Պետդեպի եւ եվրոպական երկրների արտաքին քաղաքական գերատեսչությունների համապատասխան ստորաբաժանումները, Թուրքիայում ԱՊՀ և թյուրքալեզու պետությունների հարցերով համապատասխան պետական կառույցների առկայությունը, տարածաշրջանում այդ պետությունների ակտիվությունը, կարելի է պնդել, որ Արեւմուտքի արտաքին քաղաքական ռազմավարություններում Հարավային Կովկասը դիտարկվում է որպես Եվրասիայի կարեւորագույն պոլիգոն:

Ըստ էության, Արեւմտյան հանրությունը հմակարգայնացրել է տարածաշրջանի երկրների ներքին հասարակական-քաղաքական կյանքը եւ առանձին դեպքում անգամ կանոնակարգել (եթե հաշվի առնենք, որ խորհրդարանական ու նախագահական ընտրությունների լեգիտիմության վերաբերյալ վերջնական վճիռ կայացվում է Արեւմուտքում): Արեւմուտքը տարածաշրջանում իրագործում է կոմունիկացիոն եւ աշխարհտնտեսական նշանակության առավել ակտուալ եւ դինամիկ նախագծերը: Դրանց իրագործման հետ է կապվում Արեւմուտքի տնտեսապես առաջատար երկրների ռեսուրսային ապահովվածությունը եւ տնտեսական բարեկեցությունը:

Հատուկ նշանակություն է ձեռք բերում տարածաշրջանի երկրների ռազմաքաղաքական համագործակցությունն Արեւմուտքի (Վրաստան, Ադրբեջան) եւ Ռուսաստանի (Հայաստան) հետ: Արեւմուտքի քաղաքական եւ ռազմական կառույցներում այդ երկրների ներգրավումը նույնպես խոսում է այն մասին, որ տարածաշրջանն Արեւմուտքի համար շարքային նշանակություն չունի: Եվրոպայի խորհրդին տարածաշրջանի երկրների անդամակցությունն ըստ էության նրանց դարձրել է եվրոպական երկրներ, որն ըստ երեւույթին պետք է ռազմական ինտեգրացիայի համակարգում ներգրավման նոր փուլ դառնար:

Ներկայիս Ադրբդջանը պատրաստվում է պատերազմի եւ ուսումնասիրում է Ռուսաստանի եւ Թուրքիայի հնարավոր արձագանքը, սակայն ակնհայտորեն թերագնահատում է ԱՄՆ եւ ՆԱՏՕ-ի արձագանքը: Ինչ վերաբերում է Ռուսաստանին, ապա այդ պատերազմի սկսման գործում նրա դերն ակնհայտ է: Ռուսաստանը փորձում է թույլ չտալ ՆԱՏՕ-ի մուտքը Հարավային Կովկաս, ինչը կարող է տեղի ունենալ հարաբերական խաղաղ գոյակցության պայմաններում:

Ռուսներին հետաքրքրում է փոքր պատերազմը, որը պայմաններ կստեղծի Ռուսաստանի միջամտության, տարածաշրջանում իրավիճակը կառավարելու համար: Թուրքիան շահագրգռված է Ադրբեջանի եւ Հայաստանի միջեւ փոքր պատերազմով՝ տարածաշրջանում իր քաղաքական եւ ռազմական ներկայությունը հիմնավորելու համար:

Ըստ էության, Ռուսաստանն ու Թուրքիան Հարավային Կովկասում նույն ծրագրերն են առաջ քաշում՝ այդ գոտում ՆԱՏՕ-ի եւ ԱՄՆ-ի ուժեղացման բացառումը: Ադրբեջանը, սակայն, վախենում է այդ պատերազմում պարտությունից եւ հույս ունի սպառազինության նոր տեսակներ ձեռք բերել:

Ժամանակի ընթացքում ոչ Ռուսաստանը, ոչ Թուրքիան ունակ չեն լինելու մեկուսացված վիճակում պատերազմ նախաձեռնել, որը մտնում է միջազգայնացման նոր փուլ: Ռուսները հասկանում են դա եւ սահմանափակում իրենց ակնհայտ գերազանցությունը:

Դոնալդ Թրամփի ընտրությունը Սեւծովյան-Կովկասյան տարածաշրջանում ամերիկյան ազդեցության աճի նոր փուլ է սկզբնավորելու: Կովկասյան եւ սեւծովյան հակամարտությունները խիստ կապված են ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի շահերի հետ:

Եթե փորձենք բնութագրել ՆԱՏՕ-ի, ԱՄՆ-ի ու Եվրամիության նպատակներն ու խնդիրները տարածաշրջանի պետությունների հանդեպ, ապա կարելի է ենթադրել հետեւյալը. Արեւմտյան հանրությունը, տարածաշրջանը դիտարկելով որպես «առանցքային» իր եվրասիական քաղաքականությունում, փորձում է այդ երկրներին ու մի շարք այլ պետությունների բուֆերային գոտու դեր պարտադրել, որն ունակ կլինի առանց ՆԱՏՕ-ի անմիջական մասնակցության պաշտպանել իր ինքնիշխանությունն ու ապահովել անվտանգությունը, որպեսզի իրենց կապիտալի համար համապատասխան պայմաններ ստեղծվեն:

Այդ նպատակին են ենթարկված տարածաշրջանի վրա ազդեցության տնտեսական, քաղաքական և ռազմատեխնիկական ազդեցության բոլոր մեթոդները, որոնք, անկասկած, տեղավորվում են Արեւմտյան հանրության քաղաքականության ընդհանուր համակարգում: Կարելի է որպես կարեւոր ռազմավարություն դիտարկել Թուրքիայի քաղաքականությունը, որն իրագործում է իր երկու արտաքին քաղաքական հայեցակարգերը՝ պանթյուրքիզմն ու պանօսմանիզմը:

Հարավային Կովկասի եւ Կենտրոնական Ասիայի հանդեպ Թուրքիայի քաղաքականությունը հիմնականում ինքնուրույն է եւ նպատակ ունի քաղաքական ու տնտեսական կայսրություն ստեղծել: Առայժմ այդ քաղաքականությունը համապատասխանում է Արեւմուտքի պահանջներին, սակայն գնալով ավելի նվազ չափով:

Ադրբեջանում ավելի անկայուն իրավիճակ է ստեղծվել, քան Վրաստանում ու Հայաստանում: Դա մեծապես կապված է ընդդիմության լիակատար ջախջախման եւ նախագահի պաշտոնում ժողովրդականություն վայելող թեկնածուի բացակայության հետ: Ադրբեջանում ներքին քաղաքական պայքարը վառ արտահայտված կլանային բնույթ ունի եւ շատ սերտ կապված է հարստացման աղբյուրներին հասանելիության հետ: Իհարկե, պայքարող կլանների գլխավոր խնդիրն է նավթային եկամուտների վերահսկողությունը:

Քաղաքական պայքարում միշտ օգտագործվել է ղարաբաղյան գործոնը, սակայն վերջին ժամանակներս այդ գործոնը հատկապես օգտագործվում է քարոզչական նպատակներով: Ընդդիմադիր առաջնորդները փորձում են վերակենդանացնել ազգայնական տրամադրությունները եւ կառավարությանը մեղադրել Ղարաբաղի կորստի հետ հաշտվելու մեջ:

Դա ստիպում է նախագահ Իլհամ Ալիեւին մշտապես ագրեսիվ հայտարարություններ անել եւ իրավիճակի գնահատականներ տալ: Հայաստանի հետ բանակցություններում Հեյդար Ալիեւի շահագրգռվածությունն ավելի շուտ կարեւորագույն քարոզչական քայլ էր եւ չէր համապատասխանում իրական նպատակներին ու հռչակված խնդիրներին: Հիմքեր կան պնդելու, ու Հեյդար Ալիեւը մասնակի կարգավորման փոքր հույս ուներ, ինչն իր որդի Իլհամի Ալիեւի համար, որին ձգտում էր նախագահ դարձնել, քաղաքական խնդրահարույց իրվիճակի մակարդակի նվազման պայման կլիներ:

Այսինքն, մասնակի կարգավորումը հաջորդ նախագահի վրայից կհաներ խնդիրների մի մասը: Հեյդար Ալիեւն ամբողջությամբ մերժում էր ղարաբաղյան հարցի ուժային լուծման հնարավորությունը: Դա կապված չէր զոհերի մեծ թվի մտահոգության հետ: Ավելի շուտ, Հեյդար Ալիեւը պարզապես չէր հավատում պատերազմում հաղթանակի կամ էլ նշանակալի ռազմական հաջողության հասնելու հնարավորությանը:

(Հիմքեր կան պնդելու, որ 1993 թվականին նրա սանձազերծած պատերազմը նպատակ ուներ ապացուցել այդ ճանապարհով նպատակին հասնելու անհնարինությունը, սակայն չէր կարող պատկերացնել, որ հասարակության այդ համոզմունքը ձեռք կբերվեր այդքան բարձր գնով):

Իլհամ Ալիեւը նախընտրել է Ղարաբաղի վերադարձի առավել արմատական միջոցներ, ինչը, իհարկե, քաղաքական-քարոզչական նշանակություն ունի, եւ բացի այդ, միլիտարիզացիան կարեւոր նշանակություն ունի միջոցների լվացման, բյուջետային աղբյուրներից լրացուցիչ եկամուտների ստացման առումով:

Ըստ վարկածներից մեկի՝ Ադրբեջանի ղեկավարությունում միլիտարիզացիան իբր դիտարկվում է որպես սոցիալական արդիականացման, նոր միջին դասի ստեղծման եւ երկրում զինված ուժերի, սպայական կորպուսի էլիտարության թուրքական ավանդույթների ներդրման միջոց:

Շատ հնարավոր է, որ հենց այդ գաղափարն էլ հետապնդվում է, սակայն ադրբեջանական հանրությունը չի առանձնանում ուժեղ միլիտարիստական տրամադրություններով եւ պատրաստ չէ այդքան նորարարական մոդելի:

Ադրբեջանը միլիտարիզացիայի, ռազմական տեխնիկայի ձեռքբերման, կադրերի պատրաստման լայնածավալ ծրագիր է իրագործում: Ռազմական փորձագետների գնահատականներով, Ադրբեջանը նպատակ է դրել ստեղծել տարածաշրջանում ամենամեծաթիվ եւ մարտունակ բանակը: Ռազմական գործողությունների ժամանակ Ադրբեջանի բանակի գլխավոր շտաբը խնդիր է դնում 155-165 հազարանոց զորք հանել՝ հաշվի առնելով նաեւ պահեստազորայիններին:

Անհասկանալի է մնում, թե ինչպես է դա համապատասխանելու ՆԱՏՕ-ի պահանջներին, չնայած Ադրբեջանը վաղուց հնարավորություն ունի այդպիսի բանակ սպառազինել: Ադրբեջանի ռազմական գաղափարախոսությունն ու հայեցակարգը ստեղծել է Թուրքիան, որը գործնականում ձեւավորում է Ադրբեջանի զինված ուժերն ու հատուկ ծառայությունները: Իրանական լրատվամիջոցներում երկրի իշխանությունների նախաձեռնությամբ բազմիցս հրապարակումներ են եղել, որ Թուրքիան փաստացի իր զինված ուժերն է ստեղծում Ադրբեջանում:

Ռուս փորձագետների կարծիքով, Ադրբեջանում ստեղծվում է մոբիլ բանակ՝ հիմնականում հարձակողական նպատակներով: Ադրբեջանի բանակի գաղափարախոսությունը, կառուցվածքը եւ օպերատիվ պլանները հաստատում են, որ այդ բանակը հարձակողական նպատակներ ունի:

Նույն գնահատականների համաձայն՝ Ադրբեջանը, չնայած բանակաշինության ոլորտի բազմաթիվ խնդիրներին, կարողացել է լուծել գլխավոր խնդիրներից մեկը՝ հրամանատարական կազմի եւ սպայական կադրերի պատրաստումը: Բանակում սպայական խմբավորումներ գոյություն ունեն՝ խորհրդային բանակի ներկայացուցիչներ, ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ ձեւավորված սպաներ եւ սպաների նոր սերունդ, որը ռազմական կրթություն է ստացել Թուրքիայում եւ այլ երկրներում:

Վերջին խմբավորումն առավելություններ ու հեռանկարներ ունի: Նրանք առանձնանում են կարգապահությամբ եւ սպայական պատվի մասին պատկերացումներով: Այդ խմբավորումների միջեւ պայքար է ընթանում:

Ներկայում, չնայած քաղաքական գործիչների արմատական հայտարարություններին ու արտաքին քաղաքականությունում ուժի ցուցադրման ձգտմանը, Ադրբեջանը չի կարող ինքնուրույն որոշում կայացնել ռազմական գործողություններ վերսկսելու վերաբերյալ: Դա միանշական է ու հավաստի:

Ադրբեջանը պարտավորեցնող պայմանավորվածություններ ունի Թուրքիայի հետ ռազմավարական համագործակցության մասով: Դրա արդյունքում Ադրբեջանի ռազմա-քաղաքական ներուժը պետք է դիտարկել որպես թուրքական բանակի «արեւելյան բլոկ»: Հեյդար Ալիեւն ու Սուլեյման Դեմիրելը ժամանակին ռազմավարական համագործակցության սկզբունքային պայմանագիր են ստորագրել, ըստ որի՝

1. Ադրբեջանը չի կարող առանց Թուրքիայի համաձայնության որոշումներ կայացնել ռազմական գործողություններ սկսելու վերաբերյալ,
2. Թուրքիան երաշխավորում է Ադրբեջանի անվտանգությունը վերջինիս դեմ ցանկացած ագրեսիայի դեպքում եւ ռազմական ու քաղաքական օգնություն ցույց կտա Ադրբեջանին;
3. Ռազմավարական համագործակցության իրագործման առաջարկվող սխեմայում երեք հավանական հակառակորդ կա՝ Ռուսաստան, Իրան, Հայաստան:

Այդ խնդիրները սակայն հիմնարար չեն դարձել եւ իրենց «չեն արդարացրել»: Իշխանության է եկել այլ նախագահ, որը շատ բան է ժառանգություն ստացել, սակայն հաջողությամբ քանդելու է Ադրբեջանը:

[Azad]

Re: Regional geopolitics

Does anyone know if there is a bigger picture with the Turkmenistan or just basic economic cooperation? Nothing to do with pipelines or some kind of a leverage with the azeris?

"Armenia, Iran, Turkmenistan consider perspectives of trilateral cooperation"

“We are interested in developing the Armenia-Iran-Turkmenistan trilateral economic cooperation. We have the capacity to increase the volume of commodity turnover between our countries and this meeting is a testament to the importance we attach to our cooperation,” he said.

http://www.armradio.am/en/2017/01/09/armenia-iran-turkmenistan-consider-perspectives-of-trilateral-cooperation/

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Does anyone know if there is a bigger picture with the Turkmenistan or just basic economic cooperation? Nothing to do with pipelines or some kind of a leverage with the azeris?

"Armenia, Iran, Turkmenistan consider perspectives of trilateral cooperation"

“We are interested in developing the Armenia-Iran-Turkmenistan trilateral economic cooperation. We have the capacity to increase the volume of commodity turnover between our countries and this meeting is a testament to the importance we attach to our cooperation,” he said.

http://www.armradio.am/en/2017/01/09...l-cooperation/

It is a way to bypass azergayjan. Good idea!

[Azad]

Re: Regional geopolitics

Self destructing turkey. We now officially have two perpetual Sultans. One at each side of our nation.

"Turkey vote brings President Recep Tayyip Erdogan a step closer to increased executive power.

The reform would also allow Mr Erdogan to become leader of the ruling party while in office again, and possibly stay in power for another 12 years."

http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/turkey-president-recep-tayyip-erdogan-increased-executive-power-turkey-parliament-vote-a7518846.html