Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Հայաստանի «ավազի ժամացույցը» սպառվում է

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Շաբաթ, 31 Մայիսի 2014,



ԽՍՀՄ փլուզումից հետո Ռուսաստանը քաոսից կարողացավ դուրս գալ Արեւմտյան հանրության հետ սերտ համագործակցության շնորհիվ, սակայն դա ընկալվեց որպես Մոսկվայի իշխող էլիտայի մեծագույն վաստակը: Տպավորություն է ստեղծվում, որ Ռուսաստանին չեն ցանկացել հրել անդունդը, եւ նրան միշտ ինչ որ մեկը փրկում է, քանի որ նրա վերջնական փլուզումը սպառնում է գեոքաղաքական գլոբալ աղետով:
Ռուսաստանի հետագա մասնատման վերաբերյալ ռուս լիբերալների որեւէ ծրագիր չի ընդունվել Արեւմուտքի քաղմշակումների կենտրոնների կողմից, եւ դա մնաց ընդամենը «կարմիր փալաս» ռուսների համար: Հետեւելով Չեչնիայի եւ Հյուսիսային Կովկասի մյուս շրջանների իրադարձություններին, կարելի էր նկատել Ռուսաստանից այս կարեւորագույն տարածաշրջանը անջատելու ցանկության բացակայությունը Արեւմուտքի առավել պատասխանատու կենտրոնների կողմից, թեեւ, միաժամանակ, կային բավական լուրջ նախաձեռնություններ՝ ուղղված Ռուսաստանի աստիճանական տարածքային փլուզմանը, որոնք կան նաեւ ներկայում:
Եւ եթե ոմանք գերադասում են այդ ծրագրերը կապել միայն ամերիկյան ինտելեկտուալ կենտրոնների հետ, դա ամենեւին էլ այդպես չէ: Ավելի առարկայական ու հիմնավոր ինչ որ բան եղել է նաեւ Եվրոպայում, ներառյալ նաեւ ատլանտյան եւ եվրոպական-մայրցամաքային նախաձեռնությունները:
Պետք է ասել, որ առաջինը Ռուսաստանի մասնատման դեմ հանդես են եկել ամենեւին էլ ոչ ամենահաս «ձախ նախագծի» ներկայացուցիչները: Հակառակը՝ առավել պահպանողական ուժերը, նույնիսկ աջ-պահպանողական քաղաքական ակումբները, որոնք հասկացել են, թե ինչ աղետ կդառնա Ռուսաստանի փլուզումը համաշխարհային կարգի համար:
Ինչ որ իմաստով Ռուսաստանին փրկեցին իսլամական շարժումները, որոնք ուժ էին հավաքել 90-ականներին, եւ Չինաստանը, որը «գլխացավանք» էր դարձել Արեւմուտքի համար: Ռուսաստանը պետք է հավասարակշռեր ռիսկերն ու սպառնալիքները, ապահովելով ուժերի հավասարակշռությունը Եվրասիայում: Ընդ որում, ենթադրվում էր, որ պաշտպանության գիծը ճեղքելու Ռուսաստանի ցանկացած փորձ կհանգեցնի Արեւմուտքի պատասխան արձագանքին, ինչը թույլ կտա մանեւրել ուժերի քաղաքական դասավորության մեջ:
Արեւմուտքն այդպես էլ չկարողացավ ստեղծել ենթարկեցված էլիտա, եւ հակառակը՝ ինտեգրելով ռուսական էլիտային, ստեղծվեց ինչ որ քաղաքական ընդհանրացված «դաշտ», որը թույլ տվեց ռուսական նոր էլիտային ներգրավել որոշումների ընդունման մեջ:
Ռուսաստանի համար շուտով առաջացան արտաքին քաղաքական եւ տնտեսական բարենպաստ պայմաններ (նա ստացավ 196 միլիարդ դոլար նավթի եւ 28 միլիարդ դոլար գազի արտահանումից, չհաշված հումքի ու մետալուրգիայի արտահանման մյուս ճյուղերը): Ռուսաստանը դարձել է հումքային ու ֆինանսական կարեւոր շուկա, եւ ռուսական շուկայում աղետները մեծ տհաճություններ են պատճառում նույնիսկ ընտրական գործընթացներին Եվրոպայում:
Սակայն եկել են ժամանակներ, երբ Ռուսաստանի հույսերը չեն համապատասխանում համաշխարհային ֆինանսական որոշակի կենտրոնների շահերին, որոնք չեն ցանկանում թույլ տալ Ռուսաստանում ֆինանսական ինքնիշխան կենտրոնի ձեւավորումը, նույնիսկ գլոբալ քաղաքական էլիտային ինտեգրված:
Միաժամանակ, ռուս առաջնորդները չցանկացան հարմարվել նոր իրավիճակին եւ գերադասեցին «ճեղքման» հավակնոտ քաղաքականությունը: Ընդ որում, Ռուսաստանը մոտեցել է այն սպառնալիքներին, որոնցից այդքան վախենում էր, այսինքն՝ մեկուսացմանն ու շրջափակմանը: Արեւմտյան հանրությունը դնում է արդեն ոչ թե չափավոր, այլ արմատական գեոքաղաքական ու գեոտնտեսական շրջափակման կոշտ խնդիրներ: Ռուսաստանն ինչ որ չափով սադրել է Արեւմուտքի այս քաղաքականությունը:
Այս իրադարձությունների արդյունքում մենք ապրում ենք մի երկրում, որն ունեցել է դրոշ, օրհներգ եւ ազգային շատ խորհրդանիշներ: Դա հայրենասերների երկիր էր, ներկայում բոլորը սկսել են համակերպվել այն մտքին, որ այն կոչվում է «զոնա»: «Զոնայում» նախկինի պես խոսում են էթնիկ լեզվի զանազան բարբառներով, որոնք բազմաթիվ փոխառություններ ունեն, օգտագործում են ավանդական ուտելիք եւ քիչ ինչ դատողություններ անում ինչ որ բանի մասին, որը թվում է քաղաքականություն: «Զոնայի» բնակչությունը ապրում է պատրանքներով, եւ այդպիսով հարմարվել է քիչ թե շատ հոգեկան կոմֆորտին, թափառելով սեփական հիվանդագին էթնիկ գիտակցության մութ անկյուններում:
Միեւնույն ժամանակ, կարելի էր նկատել, որ միշտ չէր այդպես: Ռուսաստանը քիչ թե շատ կայուն հետեւել է Արեւմտյան հանրության կառույցներին «զոնայի» ինտեգրմանը: Սակայն ինչո՞ւ այդպես փոխվեց իրավիճակը: Եւ ինչո՞ւ այդպես արմատական փոխվեց Ռուսաստանի վերաբերմունքը «զոնային»:
Ռուսաստանն ընդունելի է որպես առաջատար գործընկեր, ռազմավարական գործընկերության տարրերի առկայությամբ, ոչ միայն «զոնայի», այլեւ ինքնիշխան գործընկերների համար, հանդես գալով ուժեղ տարածաշրջանային մակրոտերության դերում եւ չհավակնելով կայսրության դերին: «Զոնան» իր նախկին անվան ու դերի, իր ազգային շահերի պայմաններում երկար տարիներ կատարել է խնդիրները ու պարտավորություններն առաջատար գործընկերոջ հանդեպ, եւ դա մեծ առարկություններ չէր հարուցում, չնայած իրադարձությունների բազմաթիվ տհաճ շրջադարձերին:
Կարելի՞ էր արդյոք կանխատեսել այն իրադարձությունները, երբ Ռուսաստանը, 4 միլիարդ դոլարի զենք մատակարարելով Ադրբեջանին եւ 2011 թ. մարտի 16-ին պայմանագիր կնքելով Թուրքիայի հետ, սկսեց իրականացնել «զոնայի» վասալացման ծրագրերը: Որոշակի փուլում լիովին հասկանալի է դարձել, որ «զոնայի» պատմության մեջ առավել բարենպաստ ժամանակաշրջանը շուտով կավարտվի, եւ «ավազի ժամացույցը» անհույս կորցնում է ավազի պաշարը:
Ներկայում «զոնայի» իշխանության լաքեյները փորձում են սեպտեմբերի 3-ի աղետը հիմնավորել նրանով, որ ղեկավարությունն ընտրություն չուներ եւ ստիպված էր գնալ ինքնիշխանությունը հանձնելու ճանապարհով: Ընտրություն միշտ կա, եւ տվյալ դեպքում ընտրություն չպետք է արվեր: Պետք էր շարունակել թեկուզեւ այն քաղաքականությունը, որն իրականացվում էր:
Նախեւառաջ, պետք էր հասկանալ, որ Ռուսաստանն ամենամեծ սպառնալիքը չէր, եւ Արեւմտյան հանրությունն իրենից ամենամեծ սպառնալիքն է ներկայացնում, եթե դառնա հակառակորդ: Ի՞նչը «զոնայի» էլիտային թույլ չտվեց հասկանալ դա, մինչեւ այժմ: Պրոֆեսիոնալիզմի բացակայությունը, վերլուծությունը շատախոսությամբ փոխելը, ինչպես նաեւ անհույս գավառականությունը: Գավառականության եւ մանր կրպակավարների հոգեբանության ամբողջությունն էլ հանգեցրեց վասալային «զոնային»:
Այս իրավիճակից ելք, այնուամենայնիվ, կա, սակայն այն միշտ չի լինի, քանի որ «ավազի ժամացույցը» սահմանափակ է որպես պատրանքները պահելու միջոց: Տարածաշրջանում մի քանի շաբաթվա ընթացքում տեղի են ունեցել աղետալի փոփոխություններ, եւ «զոնան» հայտնվել է աղբահորում ու ոչ մեկին չի հետաքրքրում:
ԱՄՆ-ն եւ ՆԱՏՕ-ն ձեւավորում են նոր կոնֆիգուրացիաներ, որոնցում «զոնան» տեղ չունի, եւ ամեն ինչ արդեն սպառիչ կոնկրետությամբ ասվել է: Սակայն հենց այս իրավիճակում էլ կա «փրկության» հույսը: Այն է՝ Ռուսաստանին կրկին հասցնել տարածաշրջանային տերության կարգավիճակին, նրան ընդմիշտ զրկելով կայսերական կարգավիճակ ձեռք բերելու ցանկությունից: Միայն այս բնույթով Ռուսաստանը կարող է դիտարկվել ու իրապես հանդես գալ որպես «զոնայի» գործընկեր, որը կարող է վերադարձնել իր նախկին անունը:
Ռուսաստանը ներգրավվում է «սառը պատերազմի» ու տարածաշրջանային դիմակայության մեջ, եւ նրան արդեն թույլ չեն տա թուլացնել արագությունը արտաքին քաղաքականության մեջ, ինչպես ձիուն վազքի ժամանակ՝ հարկ է շարունակել այդ պրովոկացիոն քաղաքականությունը մինչեւ անհրաժեշտ սահմանը, որը նրան ցույց կտրվի:
Ռուսաստանի տնտեսությունը փլուզվելու է, եւ այդ կապակցությամբ որոշումն արդեն կա, ինչը չի կարող չհարուցել ոչ միայն բնակչության լայն շերտերի, այլեւ օլիգարխիայի դժգոհությունը: Հնարավոր բոլոր ֆինանսատնտեսական խմբերը, որոնք Մոսկվան փորձում է ներգրավել Արեւմուտքի հետ երկխոսության մեջ, ընդունակ չեն լուծել այդ խնդիրները:
Պուտինը փորձում է մշակել «քաղաքական պաշտպանության» մարտավարությունը, եւ հիմա արդեն էքսպանսիայի ժամանակը չունի՝ Ուկրաինայի, Սեւ ծովի, Կովկասի եւ Կենտրոնական Ասիայի հակամարտություններին ներգրավվելը հավասարազոր է մահվան: Սակայն գլխավորն ամենեւին էլ նյութական ու քաղաքական ռեսուրսները չեն, այլ ռուսական ներկայիս հասարակության մենթալությունը, որը հոգնել է պատմությունից:
Արդյունքում ռուսները ստիպված են վերանայել սեփական հարաբերությունները գործընկերների հետ, լինելով տարածաշրջանային տերության կարգավիճակում, որի մասին արդեն երազում են: Ամեն ինչ տեղի կունենա զգալիորեն ավելի արագ, քան կարող է թվալ: Սակայն դա չի նշանակում, որ Ռուսաստանին հնարավորություն կտան կապիտուլյացվել ժամանակից շուտ, նա դեռ պետք է արժանանա կապիտուլյացվելու իրավունքին: Նրանից քամելու են բոլոր ռեսուրսները եւ հասցնեն քաղաքական սնանկության:
Հետո նրան, ինչպես նախկինում, կառաջարկեն լիովին պատվավոր տեղ ուժի համաշխարհային դասավորության մեջ, եւ նա իհարկե կընդունի դա: Հարցը միայն այն է, որ «զոնայի» տիպի երկրները չմնան արդեն ոչ թե կայսրության, այլ տարածաշրջանային տերության վասալներ: Քվազի-ստացիոնարությունը քաղաքականության մեջ սարսափելի բան է:
Հասկանալի է, որ խոսքը գլոբալ խնդրի իրականացման մասին է, սակայն որքանով է ինքը «զոնան» ընդունակ մասնակցել այդ ծրագրի իրականացմանը: Իրականում «զոնան» ունի շատ ռեզերվներ, նախեւսռաջ՝ «պարտիզանական գաղափարախոսություն», որի դեմ հնարքներ չկան, բացի բաց մասշտաբային պատերազմից, որը չափազանց կբարդացնի Ռուսաստանի վիճակը, կհասցնի նրա գեոքաղաքական կոնֆիգուրացիայի փլուզմանը ոչ միայն ակտուալ փուլում, այլեւ ապագայում: Կգնա՞ Ռուսաստանը դրան:
«Զոնային» ամեն կերպ փորձում են ներշնչել մտածողության պարզունակ ու պարզեցված մոդել, ինչն այդ նույն լեզվով նշանակում է Հայրենիքի շահերի դավաճանություն: Այսինքն՝ ներշնչել ու ներդնել ստրկության ու գավառականության գաղափարախոսություն: Սակայն այդ «գաղափարախոսներն» իրենցից ներկայացնում են սալոնային դեգեներատիվ հեղինակներ, որոնք ընդունակ են նամակներ գրել Պուտինին եւ իշխանությունների ինտելեկտուալ սահմանափակությունը մեկնել որպես «հարկադրված միջոց»: Այս ողորմելի «գաղափարախոսներին» պահում են ու միշտ են պահել՝ հեռանկարի հաշվարկով, երբ նրանք պետք է ապահովեն Ադրբեջանին Ղարաբաղը հանձնելու լեգիտիմությունը:
Սակայն, որքան էլ տարօրինակ է, հենց այս աղբանոցում պահանջված է ամենաինտելեկտուալ՝ պահպանողական հեղափոխական բնույթի գաղափարախոսությունը: Եթե Հայրենիքին վիճակված է դառնալ «զոնա», ուրեմն գործելու ենք այնպես, ինչպես ընդունված է «զոնայում»: Ներկայում արդեն կասկած չկա՝ ռուսներն ու նրանց լաքեյները կստանան «զոնա»՝ իր ողջ տրամաբանությամբ եւ իմաստավորվածությամբ:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....JRNFG5l4.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

"Իսկ ո՞վ է ասել, որ Ղարաբաղով ենք մտնելու Մաքսային միություն". ՀՀ նախագահը՝ Նազարբաեւի հայտարարության մասին
31/05/14

http://www.yerkirmedia.am/?act=news&lan=hy&id=20487

azatutyun.am - Աստանայում Նազարբաևի հնչեցրածը "տհաճ էր, բայց դա որևէ վնաս չի կարող մեզ տալ", այսօր հայտարարել է Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը:
Իշխող Հանրապետական կուսակցության (ՀՀԿ) երիտասարդական կազմակերպության հերթական հաշվետու հավաքի մասնակիցների հետ Ծաղկաձորում կայացած հանդիպմանը, պատասխանելով երիտասարդ հանրապետականներից մեկի հարցին, թե ի՞նչ կարծիք ունի Եվրասիական տնտեսական միությանը Հայաստանի միանալու գործընթացի վերաբերյալ՝ նկատի առնելով Աստանայում Նազարբաևի կողմից ընթերցված Ադրբեջանի նախագահի նամակը՝ կապված միությանն անդամակցելու դեպքում Հայաստանի սահմանների և Լեռնային Ղարաբաղը ևս այդ սահմաններում ներառելու խնդրի հետ, Սերժ Սարգսյանը շեշտել է․ - "Նախ պետք է ասեմ, որ որևէ խոչընդոտ չկա Հայաստանի Մաքսային միությանն անդամակցելու մասով: Եվ երբ մենք այնտեղ ասում ենք, որ 2-3 հարց կա, այդ 2-3 հարցը զուտ տեխնիկական նշանակության հարցեր են և վերաբերում են մեր առևտրային հարաբերություններին":

"Ինչ վերաբերում է Նազարբաևի հնչեցրածին. նախ այն գլխից սխալ է սահմանների մասին խոսելը: Ի՞նչ սահմանների մասին ենք խոսում: Ղարաբաղի խնդիրը Մաքսային միությունում չի լուծվում", - ասել է Հայաստանի նախագահը՝ շարունակելով․ - "Իսկ ո՞վ է ասել, որ մենք Ղարաբաղով ենք մտնելու Մաքսային միություն: Այդպիսի բան չի եղել և չի էլ կարող լինել, որովհետև Ղարաբաղը գոնե մեր օրենսդրությամբ, գոնե մեր պատկերացումներով Հայաստանի մաս չէ այսօր կազմում: Իսկ որ Մաքսային միությանն անդամակցելը նպաստում է Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծմանը՝ սա միանշանակ է":

"Իհարկե, Նազարբաևի հնչեցրածը տհաճ էր, բայց դա որևէ վնաս չի կարող մեզ տալ", - Հայաստանի նախագահի աշխատակազմի հասարակայնության և տեղեկատվության միջոցների հետ կապերի վարչության փոխանցմամբ՝ հարցին իր պատասխանը ամփոփել է Սերժ Սարգսյանը:

Հիշեցնենք՝ հինգշաբթի օրը Աստանայում Եվրասիական բարձրագույն խորհրդի ընդլայնված նիստի ժամանակ Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևը հայտարարեց, որ Հայաստանը կարող է միանալ Եվրասիական միությանը ՄԱԿ-ի կողմից ճանաչված սահմաններով, այսինքն՝ առանց Լեռնային Ղարաբաղի:


------
Hanjar unenk ashkharhe tchuni......

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

ԵՄ հետ Ասոցացման համաձայնագրում ԼՂ հարցին վերաբերող միակ պարբերությունը
Lragir.am
Շաբաթ, 31 Մայիսի 2014,


«Առաջին լրատվական»-ի տրամադրության տակ է Եվրամիության հետ Հայաստանի Ասոցացման համաձայնագրում Լեռնային Ղարաբաղին վերաբերող միակ պարբերությունը, որը կայքը մեջ է բերում թարգմանաբար: Նշենք, որ Ասոցացման համաձայնագրի ամբողջական տեքստը մինչև այժմ պաշտոնապես հրապարակված չէ:
«Ճանաչելով Հայաստանի հավատարմության կարևորությունը ԼՂ հակամարտության խաղաղ և երկարատև կարգավորման գործում և անհրաժեշտությունը դրան հասնել որքան հնարավոր է արագ՝ բանակցությունների այն շրջանակում, որն ընթանում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության ներքո: Ճանաչելով նաև անհրաժեշտությունը՝ հասնել այս կարգավորմանը հիմնարար սկզբունքների հիման վրա, որոնք ամրագրված են ՄԱԿ-ի կանոնադրությունում և Հելսինկյան եզրափակիչ ակտում, մասնավորապես նրանց, որոնք վերաբերում են ուժի չկիրառմանը, տարածքային ամբողջականությանը և ինքնորոշման ու ժողովուրդների հավասար իրավունքների սկզբունքին, ինչպես որ դա ընդունված է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի նախագահության շրջանակներում՝ 2008-ի նախարարների կոմիտեի ժողովից ի վեր: Նաև նշելով ԵՄ հավատարմությունը՝ աջակցելու այս կարգավորման գործընթացին»,- նշված է Ասոցացման համաձայնագրում:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/pol....Yf1dOFVu.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Առանց Ղարաբաղ Մաքսային միությո՞ւն. Վերլուծաբանները Սերժ Սարգսյանի «շատ տխուր» հայտարարության մասին
Lragir.am
Շաբաթ, 31 Մայիսի 2014


Medialab.am. Սերժ Սարգսյանի՝ Մաքսային միություն առանց Ղարաբաղի մտնելու վերաբերյալ այսօր արած հայտարարության պարագայում, Հայաստանը շատ տխուր վիճակում է հայտնվում: Այս կարծիքին է «Ժառանգություն» կուսակցության քարտուղար, վերլուծաբան Ստյոպա Սաֆարյանը:
Հիշեցնենք, որ Սերժ Սարգսյանն այսօր Ծաղկաձորում անդրադարձել է Աստանայում օրերս անցկացված Եվրասիական տնտեսական բարձրագույն խորհրդի ընդլայնված կազմով նիստի ժամանակ տեղի ունեցածին՝ նշելով.
«Իսկ ո՞վ է ասել, որ մենք Ղարաբաղով ենք մտնելու Մաքսային միություն: Այդպիսի բան չի եղել և չի էլ կարող լինել, որովհետև Ղարաբաղը գոնե մեր օրենսդրությամբ, գոնե մեր պատկերացումներով Հայաստանի մաս չէ այսօր կազմում»:
Հիշեցնենք, որ Աստանայի համաժողովում այս հարցը բարձրացրել էր Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևը, ով ընթերցել էր Ադրբեջանի նախագահի նամակը, որում նշվում էր, թե Հայաստանը պետք է Եվրասիական միության անդամ դառնա ՄԱԿ-ի կողմից ճանաչված սահմաններով, այսինքն՝ առանց Ղարաբաղի:
«Ոչ միայն Հայաստանը չի ճանաչում Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը, այլև Հայաստանի Հանրապետության նախագահը, Հայաստանը մտցնելով Եվրասիական միություն, ինքն էր հայտարարել, որ մտնում ենք՝ լուծելու մեր անվտանգության խնդիրները: Իսկ մեր անվտանգության թիվ մեկ խնդիրը դա Ղարաբաղի խնդիրն է: Փաստորեն ստացվում է, որ մենք Մաքսային միություն մտնելով՝ ոչ մի խնդիր չենք լուծում ըստ էության»,- «Մեդիալաբին» ասում է վերլուծաբանը:
Նրա խոսքով՝ այս դեպքում հետաքրքիր է, թե ինչո՞ւ է Հայաստանը մտնում Մաքսային միություն, եթե Ղարաբաղը մեզ հետ չէ: Նա նշում է որ փաստորեն Սերժ Սարգսյանը համաձայն է Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևի հետ, ով Աստանայում ընթերցել էր Ադրբեջանի նախագահի նամակը:
«Մի բան էլ ավելին է ստացվում, ոչ միայն Նազարբաևի, այլև Սերժ Սարգսյանը համաձայն է նաև Ալիևի հետ»,- ասում է Ստյոպա Սաֆարյանը:
Շարունակությունը՝ medialab.am-ում
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/pol....idGq7xE7.dpuf

[Hakob]

Re: Regional geopolitics

ԵՄ հետ Ասոցացման համաձայնագրում ԼՂ հարցին վերաբերող միակ պարբերությունը
lragir.am
Շաբաթ, 31 Մայիսի 2014,


«Առաջին լրատվական»-ի տրամադրության տակ է Եվրամիության հետ Հայաստանի Ասոցացման համաձայնագրում Լեռնային Ղարաբաղին վերաբերող միակ պարբերությունը, որը կայքը մեջ է բերում թարգմանաբար: Նշենք, որ Ասոցացման համաձայնագրի ամբողջական տեքստը մինչև այժմ պաշտոնապես հրապարակված չէ:
«Ճանաչելով Հայաստանի հավատարմության կարևորությունը ԼՂ հակամարտության խաղաղ և երկարատև կարգավորման գործում և անհրաժեշտությունը դրան հասնել որքան հնարավոր է արագ՝ բանակցությունների այն շրջանակում, որն ընթանում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության ներքո: Ճանաչելով նաև անհրաժեշտությունը՝ հասնել այս կարգավորմանը հիմնարար սկզբունքների հիման վրա, որոնք ամրագրված են ՄԱԿ-ի կանոնադրությունում և Հելսինկյան եզրափակիչ ակտում, մասնավորապես նրանց, որոնք վերաբերում են ուժի չկիրառմանը, տարածքային ամբողջականությանը և ինքնորոշման ու ժողովուրդների հավասար իրավունքների սկզբունքին, ինչպես որ դա ընդունված է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի նախագահության շրջանակներում՝ 2008-ի նախարարների կոմիտեի ժողովից ի վեր: Նաև նշելով ԵՄ հավատարմությունը՝ աջակցելու այս կարգավորման գործընթացին»,- նշված է Ասոցացման համաձայնագրում:
- see more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/pol....yf1dofvu.dpuf

so???

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Հայաստանի և ԼՂՀ-ի միջև մաքսային սահման չի կարող լինել
Lragir.am
Ուրբաթ, 30 Մայիսի 2014,



Հայաստանի Հանրապետության դիրքորոշումը` Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունների միջև մաքսային սահմանի վերաբերյալ, անփոփոխ է: Այս մասին ՍիվիլՆեթի հետ զրույցում ասաց արտաքին գործերի նախարարության մամուլի խոսնակ Տիգրան Բալայանը` անդրադառնալով ՀՀ և ԼՂՀ-ի միջև մաքսակետ սահմանելու հնարավորության վերաբերյալ հարցին:
Մայիսի 29-ին Եվրասիական տնտեսական խորհրդի ընդլայնված նիստին Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևը ընթերցել էր Ադրբեջանի նախագահի նամակը, որի համաձայն` Հայաստանը Եվրասիական տնտեսական միությանը պետք է անդամակցի իր միջազգայնորեն ընդունված սահմաններով, այսինքն՝ առանց Լեռնային Ղարաբաղի:
«Մեր դիրքորոշումը հայտնի է, և այն բազմիցս հայտարարվել է»,- ասաց Տիգրան Բալայանը:
ՀՀ և ԼՂՀ իշխանությունները բազմիցս արված պաշտոնական հայտարարություններով բացառել են Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունների միջև մաքսային սահմանի հնարավորությունը:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/pol....JofZ27GT.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Պանթուրքիստների կազմակերպած ծեծն Աստանայում
Lragir.am
Ուրբաթ, 30 Մայիսի 2014,

Ղարաբաղը կկործանի Կարթագենը


Հայաստանի հանրության մեջ թափ է հավաքում բացասական արձագանքը Ղազախստանի նախագահի սկանդալային հայտարարության կապակցությամբ, որը հնչել է այսպես կոչված Եվրասիական միության բարձրագույն խորհրդի նիստի ժամանակ: Դրա վրա կանգնելը, ինչպես նաեւ նրանց շարքերը մտնելը, ովքեր սովոր են կուրորեն պիտակավորել ամեն ինչ ու բոլորին, պարզապես հիմարություն է, քանի որ այդպիսով ակամա հայտնվում ես զոմբիացված զանգվածի շարքերում: Օրինակ, այդ զանգվածը կարող է փրփուրը բերանին հիստերիկ դատապարտել ԱՄՆ-ին Սիրիա զենք ուղարկելու համար, սակայն չի դատապարտում Ադրբեջանին Ռուսաստանի կողմից գերժամանակակից զենքի գծային մատակարարումները:
Եկեք մեկ անգամ նայենք ինքներս մեզ եւ ինչպես ասում են՝ մեր ներսից:
Աստանա քաղաքի համաժողովի սեղանը կլոր էր: Այն րոպեներին, երբ Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթանը վերամբարձ տոնով ելույթ էր ունենում, այդ կլոր սեղանը ընթացքում վերածվեց ուղղանկյունի, որոշակի թեքվածությամբ: Ավելին ասեմ, քչերն են նկատել, որ աթոռը, որին նստած էր Հայաստանի նախագահի պաշտոնը զբաղեցնողը, Կասպիցի ափերից ստացված նամակն ընթերցելուց հետո կարճացավ մի քանի սանտիմետրով եւ հազիվ հնարավորություն տվեց ձեռքերով հասնել այդ ուղղանկյուն սեղանի ծայրին:
Պանթուրքիստների կազմակերպած ծեծի ժամանակ նուրբ ջղաձգումները Ռուսաստանի նախագահ Պուտինի կողմը, ով ինչ որ գրքույկ էր թերթում, նույնպես մնաց առանց հայրական համապատասխան գուրգուրանքի ու հոգածության:
Ցավում եմ նրա համար, մի մարդու, ով ժամանակին ամպագոռգոռ «հայտնաբերել էր ՍՊԻԴ-ը բուժող դեղամիջոցը», եւ ով ինքզինքը թագադրել էր «Շուշին ազատագրող եւ Հայաստանի նախագահ»:
Հիմա թեմայի մասին:
Շնորհակալություն, Նուրսուլթան: Դու ամեն ինչ տեղը դրեցիր: Եւ դու բացարձակապես ճիշտ ես ամեն ինչում: Սակայն դու մի բան հաշվի չես առել: Արցախի հանրապետությունն իսկապես ոչ մի քաղաքական-տնտեսական կապեր չունի ոչ Հայաստանի Հանրապետության, ոչ Ադրբեջանի, ոչ էլ առավել եւս քո եւ քո տափաստանի հետ:
Եւ եթե Ղրիմին թույլատրված է դառնալ տարածքային միավոր Ռուսաստանի կազմում, ապա շատ հնարավոր է, որ սեղմ ժամկետում ԼՂՀ-ն մի հիանալի եւ հակա-պանթուրքական օր հանրաքվե անի եւ մտնի ԱՄՆ իրավական դաշտ:
ՀԳ. Մեր մեջ ասած, Շուշիում կովկասյան Գուանտանամո պետք չէ կառուցել: Այնտեղ բանտ կա, եւ վաղուց: Թող այդ մասին չմոռանան զանազան տիպի դիկտատորները եւ ինքնակոչները:

Էդուարդ Էնֆիաջյան, Կալիֆորնիայում Գեոպոլիտիկայի և գեոէկոնոմիկայի ինստիտուտի ներկայացուցիչ, վերլուծաբան, Շուշիի ազատագրման մասնակից
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/pol....ERkUxe69.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Azerbaijan’s Plans for Nuclear Power Raise Concerns
May 30, 2014
by Shahin Abbasov



Oil- and natural gas-rich Azerbaijan has hinted it may be interested in developing nuclear energy capabilities. While a preliminary agreement only allows for a 10- to 15-megawatt facility, the government has not disclosed the scale of a project slated to start construction by the end of 2014.

At first glance, it doesn’t add up; why is Azerbaijan, a country brimming with oil and gas, interested in developing nuclear power capacity?

It’s a question befuddling local experts and environmental activists in Baku. But the questions don’t stop there. Under a May 8 executive order, Azerbaijani President Ilham Aliyev has given responsibility for the nuclear project not to the Ministry of Energy or the Ministry of Industry and Economy, but to the Ministry of Communications and High Technologies, specifically, to a National Center for Nuclear Research that is answerable to the ministry.

The executive order stressed that Azerbaijan’s nuclear capabilities would be “for peaceful purposes,” according to Azerbaijani news outlets.

Work on the nuclear project is slated to begin by the end of 2014, with a hoped-for completion date “within three to four years,” Communications Minister Ali Abbasov announced on his ministry’s website May 13. Abbasov did not specify the cost of the project or the scale of the future power plant, though he referred to the construction of “several nuclear reactors.”

In 2008, the International Atomic Energy Agency (IAEA) issued to Azerbaijan a preliminary agreement for construction of a single 10-15-megawatt nuclear reactor for research purposes. Baku has not yet formally applied to the IAEA for an agreement about additional reactors.

The nuclear facility would be situated on a plot of government-owned land 15 kilometers north of the capital, Baku.

Abbasov, a 61-year-old native of President Aliyev’s ancestral Nakhchivan region with a doctorate in microelectronics and a passion for digital IT, has no experience in nuclear energy. Nor, for that matter, do any of his deputies.

Baku’s interest in developing nuclear power dates back to the Soviet era. Those plans were mothballed amid the 1991 collapse of the Soviet Union, as well as Azerbaijan’s involvement in a prolonged conflict with Armenia over the Nagorno-Karabakh enclave.

France, which generates over three-quarters of its energy from nuclear power and already has longtime energy ties with the Aliyev administration, apparently senses an opportunity.

During his May 12 trip to Baku, French President François Hollande mentioned that unspecified French companies are willing to work with the Azerbaijani government on the construction of a nuclear-power plant. Earlier, Abbasov had named VINCI Construction Grands Projets, one of the world’s largest builders of mega-infrastructure facilities, as among the French concerns interested in getting involved in the nuclear project.

Some local economic experts question the logic behind Azerbaijan “going nuclear.”

The country’s economic growth rate is relatively brisk; the Asian Development Bank projects up to 5 percent growth for 2014. Economist Natik Jafarly believes that oil-and-gas-rich Azerbaijan already has the energy and electricity it needs to keep its economy going strong.

According to official data, Azerbaijan in 2013 consumed 20.6 billion kWt/h of electricity out of a production supply of 21.5 billion kWt/h. The extra supply was exported to neighboring Georgia and Russia.

Azerbaijan, though, does not produce uranium or nuclear fuel, and would have to look for exporters. “It will make Azerbaijan dependent on uranium price-changes and also politically dependent [on exporting countries],” argued Jafarly, head of the non-governmental Society of Economic Bloggers. The government has not named any possible sources for such uranium supplies.

Other experts believe that the plant will not generate power. In February 2012, the director of Azerbaijan’s National Academy of Sciences' Institute for Radiation Problems, Adil Garibov, told ANS TV that the government would build a reactor strictly for research purposes, including the production of isotopes for use in medical treatments. Garibov added that his institute had hired 16 young physicists who were being trained at nuclear centers abroad for such tasks.

Whatever the project’s purpose, environmentalist Farida Huseynova, head of the Greens Movement of Azerbaijan, believes that the 2011 Fukushima and 1986 Chernobyl nuclear disasters show that the dangers of nuclear power outweigh the benefits for a country like Azerbaijan. “Supporters of this project say that Azerbaijani scientists will get the chance to conduct nuclear research. However, there are very few such nuclear physicists in Azerbaijan and they could do their research in other countries,” Huseynova said.

Rather than nuclear power, building up alternative energy resources well suited to Azerbaijan’s climate and geography – hydropower, solar power or wind power – would be preferable, she underlined. Jafarly agreed, noting the contradiction with the Azerbaijani government’s long-term demand that neighboring Armenia close its 38-year-old Metsamor plant, currently the only nuclear facility in the South Caucasus, because of its regional environmental risk.

“Since Baku consistently demands the closure of the Armenian plant, it is not clear why the government wants to create a new threat on its own territory,” Jafarly said.

As yet, government officials have not commented publicly on the nuclear project.

Editor's note: Shahin Abbasov is a freelance correspondent based in Baku.

[Hakob]

Re: Regional geopolitics

Առանց Ղարաբաղ Մաքսային միությո՞ւն. Վերլուծաբանները Սերժ Սարգսյանի «շատ տխուր» հայտարարության մասին
Lragir.am
Շաբաթ, 31 Մայիսի 2014


Medialab.am. Սերժ Սարգսյանի՝ Մաքսային միություն առանց Ղարաբաղի մտնելու վերաբերյալ այսօր արած հայտարարության պարագայում, Հայաստանը շատ տխուր վիճակում է հայտնվում: Այս կարծիքին է «Ժառանգություն» կուսակցության քարտուղար, վերլուծաբան Ստյոպա Սաֆարյանը:
Հիշեցնենք, որ Սերժ Սարգսյանն այսօր Ծաղկաձորում անդրադարձել է Աստանայում օրերս անցկացված Եվրասիական տնտեսական բարձրագույն խորհրդի ընդլայնված կազմով նիստի ժամանակ տեղի ունեցածին՝ նշելով.
«Իսկ ո՞վ է ասել, որ մենք Ղարաբաղով ենք մտնելու Մաքսային միություն: Այդպիսի բան չի եղել և չի էլ կարող լինել, որովհետև Ղարաբաղը գոնե մեր օրենսդրությամբ, գոնե մեր պատկերացումներով Հայաստանի մաս չէ այսօր կազմում»:
Հիշեցնենք, որ Աստանայի համաժողովում այս հարցը բարձրացրել էր Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևը, ով ընթերցել էր Ադրբեջանի նախագահի նամակը, որում նշվում էր, թե Հայաստանը պետք է Եվրասիական միության անդամ դառնա ՄԱԿ-ի կողմից ճանաչված սահմաններով, այսինքն՝ առանց Ղարաբաղի:
«Ոչ միայն Հայաստանը չի ճանաչում Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը, այլև Հայաստանի Հանրապետության նախագահը, Հայաստանը մտցնելով Եվրասիական միություն, ինքն էր հայտարարել, որ մտնում ենք՝ լուծելու մեր անվտանգության խնդիրները: Իսկ մեր անվտանգության թիվ մեկ խնդիրը դա Ղարաբաղի խնդիրն է: Փաստորեն ստացվում է, որ մենք Մաքսային միություն մտնելով՝ ոչ մի խնդիր չենք լուծում ըստ էության»,- «Մեդիալաբին» ասում է վերլուծաբանը:
Նրա խոսքով՝ այս դեպքում հետաքրքիր է, թե ինչո՞ւ է Հայաստանը մտնում Մաքսային միություն, եթե Ղարաբաղը մեզ հետ չէ: Նա նշում է որ փաստորեն Սերժ Սարգսյանը համաձայն է Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևի հետ, ով Աստանայում ընթերցել էր Ադրբեջանի նախագահի նամակը:
«Մի բան էլ ավելին է ստացվում, ոչ միայն Նազարբաևի, այլև Սերժ Սարգսյանը համաձայն է նաև Ալիևի հետ»,- ասում է Ստյոպա Սաֆարյանը:
Շարունակությունը՝ medialab.am-ում
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/pol....idGq7xE7.dpuf

There you go. Opposition making an Artsakh issue in EEU entry a roadblock in order to derail it.
A question: If signing the european association agreement, was Artsakh recognised as part of Armenia by EU?
NO?
Why wasn't there a word from opposition? Idiots are playing in EU or US hands and voila. Because in any association agreement talking that Artsakh is part of the deal with Armenia is simply killing it.
No matter what, Armenia is going to enter EEU.
This is just another false crisis perpetrated by our proeurope oppsition. But thankfully Armenian public has been regarding those as naked lunatics running around for some time.
And Vrej, to remind you. This s a forum for discussions.
No matter how much you flood it with articles from Lragir and like, people do read the posts in between the this flood.
Crying and yelling louder and more does not make it right and convincing.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Vostok Battalion, A Powerful New Player In Eastern Ukraine

http://www.rferl.org/content/vostok-battalion-a-powerful-new-player-in-eastern-ukraine/25404785.html

May 30, 2014

Rumors that battle-hardened Chechen fighters from Russia's notorious Vostok Battalion are active in eastern Ukraine have been swirling for weeks.

They unexpectedly materialized on May 29 when dozens of heavily armed men identifying themselves as members of the Vostok Battalion stormed the separatists' headquarters in central Donetsk, evicting the motley band of pro-Russian rebels that had occupied the building since March.

The brazen raid, conducted in broad daylight, has plunged the region into new uncertainty. The emergence of such a widely recognizable Russian military structure in eastern Ukraine has also raised questions about Moscow's role in the conflict.

So what is the Vostok Battalion and what is it doing in eastern Ukraine?

The Vostok ("East") Battalion was formed by Chechen warlord Sulim Yamadayev in 1999, at the onset of the second Chechen war.

Together with his four brothers, Yamadayev defected from the Chechen separatist insurgency in protest at its growing Islamization and rounded up a group of loyal fighters.

The newly formed Vostok Battalion remained stationed in Chechnya.

It answered directly to the Russian Defense Ministry's main intelligence directorate, the GRU, and was tasked with rooting out Arab jihadists fighting alongside local insurgents.

In 2008, the unit was dispatched to help pro-Russian separatists from South Ossetia in the Russian-Georgian war.

It was officially disbanded shortly after the war in what experts believe was a political move to end the scorching rivalry between "Vostochniki," as the battalion was colloquially known, and members of the "Kadyrovtsy," the feared militia controlled by Moscow-backed Chechen leader Ramzan Kadyrov.

Yamadayev's 2009 killing in Dubai sealed the Vostok Battalion's demise.

The unit, however, was not truly dissolved.

"It was never really broken up, it was re-profiled and incorporated into a Defense Ministry unit based in Chechnya," says Ivan Sukhov, a Russian journalist and North Caucasus expert.

Despite Russia's claims that it isn't involved in the eastern Ukrainian conflict, the emergence of a Vostok Battalion in Donetsk is not entirely surprising.

"We know there are well-trained North Caucasus units, formed on the basis of their ethnicity, that are ready for combat and have long been in reserve," Sukhov says. "They were used during the war with Georgia in 2008, and those in charge no doubt remember they have this resource at their disposal."

The battalion now flexing its muscles in eastern Ukraine, however, is unlikely to be an exact resurrection of the commando formed by Yamadayev 15 years ago.

"I think the heart of the unit is made up of veterans of the original battalion," says Mark Galeotti, a New York University professor and expert on Russian security affairs. "But it is clear that the present incarnation also includes non-Chechens and soldiers who did not fight in the earlier force."

The Vostok fighters in Donetsk say they want to put an end to the rebels' looting of groceries from local supermarkets.

Their raid on the separatists' headquarters, however, is widely seen as an attempt by a group of Moscow-connected separatists to rid the insurgency of ragtag elements and assert control over eastern Ukraine.

This group is led by Igor Girkin, who goes by the pseudonym "Strelkov" and commands the separatists' military operations in Slovyansk, and Aleksandr Borodai, the prime minister of the self-proclaimed "Donetsk People's Republic."

Girkin -- who the Kyiv government says is a Russian military intelligence officer -- has himself taken a tough stand against indiscipline within rebel ranks, recently ordering the execution of two looters.

The Donetsk raid was obviously aimed at shaming the militants who had established quarters there, analysts say.

Vostok fighters actually led Western journalists through the reclaimed building, vigorously breaking down doors and showing off the groceries, cigarettes, and alcohol looted by the previous occupiers.

This adds weight to the notion that Moscow, after tacitly fueling separatist unrest for weeks, is now eager to rein in the spiraling anarchy unleashed in eastern Ukraine.

Galeotti says the battalion was "clearly either directly created by Russian military intelligence or at the very least blessed by it."

"I think this represents an attempt to put in a force that is more disciplined but above all that looks to Moscow for orders," he adds.

Galeotti says Russia could also be seeking to rein in the potentially explosive enmity between different armed rebel factions.

But while the Vostok fighters seem cut out for the job, with their experience in underground guerrilla operations, their appearance considerably raises the stakes in Ukraine.

"The presence of these people in southeastern Ukraine," says Ivan Sukhov, "is a scandal."

RFE/RL's Russian Service correspondent Svetlana Pavlova contributed to this report