Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

http://www.youtube.com/watch?v=OQ1ZOrEPT3s

Vazken Manukian, was the ideologue of Karabagh comitee II, Defense Minister of Armenia during liberation of Martakert and Karvadjar, Prime Minister of Armenia during the Artsakh war, second and ONLY really elected president of Armenia in 1996 .
Listen his words well: 22:20-23:30

About same ill informed, to say least, conception on supposed russian role during the war.

[lampron]

Re: Regional geopolitics

Any Armenian, volontering to a fight, where Armenia`s, or Armenian (ref to ME Armenian communities, ..) vital interests are not engaged, is at least an Esh Nahadag.
In my opinion, the qualification must be: TRAITOR.
Every one of our lives, is so precious, that we can`t afford to waste a single one, no matter what cause it might be.
If there are so keen to fight, let them join our army.

He had already been in the military in Karabakh. Have you?

You make no sense

Russia is the only country supplying Armenia with weapons. Armenia and Karabakh are made up of Armenian communities that need to be defended!

It is perfectly clear that for many Armenians like him Russia is a friend

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

He had already been in the military in Karabakh. Have you?

You make no sense

Russia is the only country supplying Armenia with weapons. Armenia and Karabakh are made up of Armenian communities that need to be defended!

It is perfectly clear that for many Armenians like him Russia is a friend

So what, he did serve in NKR?
As long as he did his duty, for his country, no problem.

At the moment he goes as a volonteer to Ukrain, no matter who's side, he is an ESH. (As far as I know, we already had 3 losses, 2 on Ukraina side, one on Russian side: what's the benefit for Armenia. Aren't they useless losses for us??)
Same if he goes to Africa, Columbia or Nicaragua.
He will be an Esh.
Same for all those who serve in the French Foreign Legion in Africa.
They are potential Esh Nahadags, if killed.
If they do not, they will remain mercenaries, if they were retributed.
If really volonteers, they will be triple ESH.

You are ill informed, about the arms supply matter.
Did you heard the 2 interviews I posted for you?

I would like you to explain me the sense you make:
What's the benefit for Armenia, or Armenians in general, of the loss of lives (in this case a soldier Armenia did form, spent money and time on) in Ukraina, no matter who's side it is?

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

http://www.1in.am/1371858.html

Vazken Manukian, was the ideologue of Karabagh comitee II, Defense Minister of Armenia during liberation of Martakert and Karvadjar, Prime Minister of Armenia during the Artsakh war, second and ONLY really elected president of Armenia in 1996 .
Listen his words well: 22:00-22:00

About same ill informed, to say least, conception on supposed russian role during the war.

The link provided does not correspond to your comments.
Please correct if possible.

.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

,,,,,,

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

The link provided does not correspond to your comments.
Please correct if possible.

.

Sorry:

http://www.youtube.com/watch?v=OQ1ZOrEPT3s

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Iampron do not bother arguing with vrej = he has i hate Russia blinders on and would rather die then to remove them. As for this airplane incident - well this could be a lot more then what it seems. Ask yourself what are the odds of two Malasian airlines meeting the fate they did meet in such a short amount of time? It would not be a stretch of anyones imagination to suspect that Malaysia is being targetted but by whome and why? Hmm lets see now what is Malaysia known for? Well they do have the equivalent of the world trade center and for a long time the tallest building in the world..Perhaps someone is trying to send it a message, perhaps some warnings were not heeded and this ugly resortation to attacking civilian airplanes is a sign of a desperate power bullying other financial centers in a disgusting attempt to maintain its financial supremacy? Yes the decision to fly over a warzone is just freakin stupid to say the least but the fact that it was a Malaysian airliner yet again involved in another horriffic event with huge loss of life, well this is starting to smell much more then fishy at this point.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Իրանական գամբիտ. ինչու կրկին խոսեց դեսպան Ռեիսին
Արմեն Առաքելյան

http://hetq.am/arm/news/55732/iranakan-gambit-inchu-krkin-khosec-despan-reisin.html/

18 հուլիսի, 2014


Հայաստանում Իրանի դեսպան Մոհամմադ Ռեիսին ասուլիսի ժամանակ հայտարարել է, թե իրենք դեմ են ղարաբաղյան հակամարտության գոտում խաղաղապահ ուժերի տեղակայմանը, քանի որ դա կվտանգի ողջ տարածաշրջանը: Իրանի դեսպանն արձագանքել է նաև Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին զենք և զինտեխնիկա վաճառառելու փաստին` նշելով, որ սպառազինությունը երբեք չի կարող համարվել անվտանգության ապահովման միջոց:

Ռեիսիի վերջին շրջանի հայտարարությունները ինքնանպատակ չեն եղել ո́չ բովանդակային ու ո́չ էլ ժամանակագրական առումներով: Այս անգամ ևս բացառություն չեղավ: Դեսպանն իմաստային առումով կրկնեց նախագահ Սերժ Սարգսյանի` Բուենոս Այրեսից արտահայտած մտահոգությունը Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին զենք վաճառելու վերաբերյալ, ինչպես նաև ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի` բազմիցս արտահայտած դիրքորոշումը` ԼՂ շփման գծում խաղաղապահների տեղակայման նպատակահարմարության վերաբերյալ: Սա կարելի է համարել Հայաստանի հետ երկու հարցերում էլ Իրանի համակարծության, լիակատար աջակցության արտահայտում:

Բայց մյուս կողմից` այս հայտարարությունները, առավելևս հենց այս փուլում ասուլիսով հանդես գալու դեսպանի քայլը խոսում են այն մասին, որ Թեհրանը ոչ միայն չափազանց անհանգստացած է տարածաշրջանում և մասնավորապես ԼՂ հակամարտության կարգավորման պրոցեսում դրսևորվող միտումներով, այլև դրանք արդեն համարում է իրատեսական: Եթե փորձենք այս երկու ուղերձները դիտարկել մեկ հարթության մեջ, ապա Ռեիսին թափանցիկ ակնարկում է, որ Ռուսաստանի քայլերում տեսնում է ուժային բալանսը Ադրբեջանի օգտին խախտելու, դրանով Հայաստանի կախվածությունն իրենից մեծացնելու և ճնշումներ գործադրելու միջոցով իր խաղաղապահներին հակամարտության գոտում տեղակայելու արհեստական պահանջարկ ստեղծելու միտում: Դա Իրանին, հատկապես հիմա, բոլորովին պետք չէ: Իրանում հասկանում են, որ այս զարգացումները տեղի են ունենում հարավկովկասյան տարածաշրջանը Ռուսաստանի և Թուրքիայի միջև «կիսելու» տրամաբանությամբ, որի իմաստը Ադրբեջանի տարածքային հավակնությունները մասամբ բավարարելու դիմաց շփման գծում ռուս խաղաղապահների տեղակայման համաձայնություն ստանալն է: Դրանից ելնելով` Թուրքիան կարող է բացել Հայաստանի հետ սահմանը Ցեղասպանության ճանաչման 100-ամյակին ընդառաջ, ԵՄ-ի հետ հարաբերությունների կարգավորման, ինչպես նաև սիրիական ճգնաժամում կորցրած միջազգային հեղինակությունը վերականգնելու շրջանակներում լուծելով այսպես կոչված «հայկական հարցը»:

Դրա ուղղակի հետևանքը տարածաշրջանից Արևմուտքի և հատկապես Իրանի դուրսմղումն է: Վերջինս կորցնում է Հարավային Կովկասում ոչ միայն քաղաքական, այլ նաև տնտեսական ու կոմունիկացիոն ազդեցությունը: Այդ հեռավորությունից Ռուսաստանի համար շատ ավելի հեշտ է դառնում տորպեդահարել դեպի Եվրոպա իրանական ածխաջրածնային ռեսուրսների արտահանման հետ կապված նախագծերը կամ առնվազն դրանցում մասնակցություն ունենալով` վերահսկելու ոտնակներ ձեռք բերելը:

Այս իմաստով Իրանին ձեռնտու չէ Հայաստանի` Եվրասիական տնտեսական միությանն անդամակցելը, որն ինքնին ռուս-ադրբեջանական բանակցությունների հարթակ է և խնդիրներ է ստեղծելու առևտրային հարաբերություններում: Հետևաբար, Մոհամմադ Ռեիսին պատահական չէ այդ կառույցի ստեղծման և դրան Հայաստանի միանալու հարցում ընդգծված զգուշավորություն ցուցաբերում:

Եվ ահա Թեհրանը Մոսկվային, Վաշինգտոնին, Բաքվին ու Երևանին հասկացնում է, որ չի պատրաստվում համակերպվել Հարավային Կովկասում իրեն վերապահվող` շարքային դիտորդի կարգավիճակի հետ: Բայց Իրանը, մեծ հաշվով, չունի իրավիճակը և զարգացումների ընթացքը փոխելու գործուն լծակներ և այդ փնտրտուքների մեջ է: Աառայժմ Իրանը կարողանում է ընդամենը հասկացնել, որ պատրաստ է իր ներդրումն ունենալ դրանց չեզոքացմանն ուղղված նախաձեռնություններում: Կոշտ, թե մեղմ տարբերակով, բայց Թեհրանը կգտնի միջոցը: Հարցն այն է` դրանում Հայաստանը խաղացողի՞, թե՞ կրկին խաղալիքի դերում կլինի:

Ռեիսին հասկացնում է, որ Իրանը պատրաստ է օգնել Հայաստանին` դուրս գալու այն ցայտնոտային վիճակից, որում վերջինս հայտնվել է ԵՏՄ-ին անդամակցելու թակարդն ընկնելու հետևանքով: Բայց հարցն այն է, որ Թեհրանը չգիտի, թե Երևանն ինքը ինչ է ուզում կամ ուզու՞մ է առհասարակ, որ իրեն օգնեն, թե՞ ոչ: Արդեն ամիսներ շարունակ Թեհրանն ամենատարբեր դիվանագիտական հնարքներով, ուղերձներով փորձում է Հայաստանից կոնկրետ պատասխաններ ստանալ: Նախ հայ-ռուսական խայտառակ գազային համաձայնագրերը ստորագրելու ժամանակ դեսպան Ռեիսիի շուրթերով Իրանն առաջարկեց որպես այլընտրանք գնել իր գազը համեմատաբար էժան գնով: Հետո առաջարկեց արագացնել Իրան-Հայաստան երկաթգծի շինարարությունը` անհրաժեշտ ներդրումների մի մասը վերցնելով իր վրա: Ապա Թեհրանից տեղեկատվական խայծ նետվեց առ այն, որ Իրանը պատրաստ է որպես իր գազը եվրոպական շուկաներ հանելու այլընտրանքային ուղի դիտարկել Հայաստանի տարածքը: Բայց այդ առաջարկություններին Երևանը պատասխանեց քար լռությամբ, բացարձակ անզգայությամբ: Եվ ահա հիմա էլ Իրանն առաջարկում է օգտագործել տարածաշրջանային այս զարգացումներին իր հակադրվելու հանգամանքը:

Պատային վիճակը, որում հայտնվել է Հայաստանը, գործնականում այլընտրանք չի թողնում, քան բնական կամ արհեստական եղանակով Իրանի գործոնն օգտագործելը, Թեհրանին տարածաշրջան ներքաշելը: Արևմուտքի և Իրանի հարաբերությունների նկատելի բարելավումը և հատկապես ռուսական հավակնությունները չեզոքացնելու հարցում Արևմուտքի նույնչափ շահագրգռությունը դրա համար նպաստավոր նախապայմաններ են ստեղծում: Մնում է մտածել` ինչպե՞ս դա կարելի է անել` առանց կրակի և ջրի զոհը դառնալու: Բայց, ըստ ամենայնի, Հայաստանը նախընտրում է ոչ թե մտածել, այլ մնալ փայտացման վիճակում, գործելու փոխարեն` սպասել: Սպասել, թե ինչ կորոշեն Մոսկվան, Անկարան ու Բաքուն իր փոխարեն և իր ճակատագրի համար:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Հայաստանի վիճակը կարող է գերադասելի դառնալ

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
17 Հուլիսի 2014,


Իրանա-ամերիկյան հարաբերությունների լիակատար կամ նույնիսկ էական կարգավորումը դեռ հեռու է, սակայն երկու երկրներն արդեն եկել են տարածաշրջանային ուղղություններում փոխշահավետ պայմանների ընկալմանը, նախեւառաջ Իրաքի ու Սիրիայի դեմ սունիի արմատականների պատերազմի, Աֆղանստանի ու Պարսից ծոցի, ինչպես նաեւ Սեւծովյան-Կովկասյան տարածաշրջանի հարցերում:

Այս փոխադարձ շահերը միշտ գոյություն են ունեցել, սակայն երկու երկրներն այս ուղղություններում երկարատեւ դիմակայությունից հետո եկել են այդ փուլը վերջնականապես փակելու անհրաժեշտության մասին որոշումների:

Այս որոշումներն արդեն հանգեցրել են դրական հետեւանքների Իրանի քաղաքական ու տնտեսական իրավիճակի զարգացման հարցում: Քիչ ինչ նվազել է գնաճը, նկատվում է տնտեսության դինամիկա եւ իրական աճ, եւ գլխավորը՝ ուժեղացել են դրական սպասելիքները, ինչը հանգեցրել է ներդրումների մեծացմանը: Վերադառնում է նույնիսկ իրանական կապիտալը, որը հեղափոխությունից հետո լքել էր երկիրը:

Քաղաքական իմաստով իրավիճակը դարձել է ավելի կայուն, կառավարությունը ներկայում ավելի պոպուլյար է, իսկ քաղաքական տարբեր ուժերն ակտիվացրել են իրենց գործունեությունը եւ պատրաստվում են մեծ հույսերով գործել ներքաղաքական ասպարեզում:

Իրանը սկսել է ավելի վստահ երկխոսել ոչ միայն Ռուսաստանի ու Չինաստանի, այլեւ եվրոպական պետությունների հետ: Իրանն իրեն ավելի անվտանգ է զգում Մերձավոր Արեւելքում, նոր առաջարկներ անելով ոչ այնքան արաբական պետություններին, այլ հենց ամերիկացիներին: Պարզվել է, որ սուննիների պատերազմի պայմաններում ԱՄՆ-ն ու Իրանը չունեն իրական դաշնակիցներ, բացի միմյանցից:

Իրանի հետ հարաբերությունները կարգավորելու հարցում ԱՄՆ ձգտումը պայմանավորված է շատ գործոններով, սակայն առկա է տարածաշրջանային երկու տիպիկ գործոն՝ վերահսկողությունից Սաուդյան Արաբիայի ու Թուրքիայի դուրս գալը եւ սուննի պետություններից ու տրանսազգային քաղաքական-կրոնական կորպորացիաներից եկող սպառնալիքները:

Իրանի քաղաքականության մեջ ԱՄՆ-ին գրավում է այն հանգամանքը, որ իրանցիները պայմաններ ու պահանջներ չեն դնում ու ԱՄՆ-ից չեն պահանջում սկզբունքային զիջումներ, այլ առաջարկում են կոնկրետ խնդիրներ անվտանգության հարցերով: Սակայն ձեւավորվել է հովվերգությունից հեռու իրականություն, քանի որ Իրանը մեծացնում է իր ազդեցությունը, քաղաքական ու տնտեսական ներկայությունը հարեւան տարածաշրջաններում:

Հարավային Կովկասն առանձնահատուկ տեղ է զբաղեցնում իրանա-ամերիկյան հարաբերություններում: Հարավային Կովկասը հայեցակարգային ու ռազմավարական առումով Արեւմուտքը դիտարկում է եվրոպական քաղաքական-գաղափարական տարածության բաղկացուցիչ մաս, որն ավելի ու ավելի է ինտեգրվում Եվրոպային, չնայած Ռուսաստանի ջանքերին:

Եթե նախկինում Իրանը բավական զգուշանում էր Եվրոպական միությանը եւ հատկապես ՆԱՏՕ-ին Հարավային Կովկասի երկրների ինտեգրումից, եւ այդ հարցում համերաշխ էր Ռուսաստանի հետ, ներկայում Իրանը ձգտում է թուլացնել Ռուսաստանի ազդեցությունը տարածաշրջանում, քանի որ Ռուսաստանի քաղաքականությունն ուղղված է Իրանի մեկուսացմանը եւ եվրոպական ուղղությամբ հաղորդակցությունների կառուցման նախագծերի տապալմանը:

Պետք է հասկանալ, որ Ռուսաստանի ու Իրանի միջեւ նախկին հարաբերություններն արդեն չեն լինի, քանի որ իրանցիներին ձանձրացրել է Թեհրանին հավասար գործընկեր չընդունելու Մոսկվայի հավերժական ձգտումը եւ պարբերաբար «գցելը»:

Իրանը Վրաստանը դիտարկում է որպես երկիր, որը գերադասում է ինտեգրվել Արեւմտյան հանրությանը եւ զարգացնել հարաբերություններն Իրանի հետ: Հայաստանն ու Ադրբեջանը Իրանը դիտարկում է որպես մեկուսացված երկրներ, սակայն այդ մեկուսացումն ունի տարբեր բնույթ:

Հայաստանը ձգտում է զարգացնել հարաբերությունն Արեւմուտքի հետ, որը դրական է դիտարկում Հայաստանի ցանկացած նախաձեռնություն նրան մերձենալու ուղղությամբ, սակայն զգում է Ռուսաստանի հզոր ճնշումը: Իսկ Ադրբեջանն Արեւմուտքի կողմից էներգետիկ տեսակետից համարվում է արժեքավոր, սակայն ոչ հարմար երկիր որպես քաղաքական ու ռազմական գործընկեր:

Իրանը շահագրգռված է Ադրբեջանի միջազգային ներկայիս վիճակի պահպանմամբ, որը ստիպված է մանեւրել խոշոր պետությունների միջեւ:
Իրանը շահագրգռված է Արեւմուտքի հետ Հայաստանի մերձեցմամբ եւ Ռուսաստանի հետ հարաբերություններում հեռավորության մեծացմամբ: Դա Իրանին թույլ կտա պահպանել դիրքերը Հայաստանում:

Իրանը հենց սկզբից սեպտեմբերի 3-ը եւ պրո-ռուսական եվրասիական միությանը Հայաստանի ներգրավումը դիտարկել է որպես մանկական խաղ, որը կփլուզվի Արեւմուտքի ճնշումից: Իրանցիները բավական մանրամասն վերլուծել են Հայաստանի իրավիճակը եւ եզրահանգել, որ ռուսական այդ նախագծի տապալումից հետո Հայաստանը կախվածության մեջ կընկնի Իրանից:

Իրանը հիանալի հասկանում է, որ ԱՄՆ-ի հետ մերձեցումը նվազեցնելու է Թուրքիայի ու Ադրբեջանի նշանակությունը, եւ ներկայում այդ երկրների հանդեպ կարող է վարել իր համար ավելի ընդունելի խաղ: Նա ցույց է տալիս, որ ընդունակ է իրականացնել գործառույթներ, որոնք նախկինում «ամրագրված» էին Թուրքիային ու Ադրբեջանին: Ընդ որում, Իրանը ԱՄՆ-ի ու Արեւմուտքի հետ հմտորեն ու համբերատար աշխատում է Թուրքիա-Ադրբեջան կապը խափանելու ուղղությամբ:

Նախկինում արժանվույն չէր գնահատվում Թուրքիայում ու Ադրբեջանում իրավիճակն ապակայունացնելու հարցում Իրանի հնարավորությունները: Ներկայում Իրանի այս պոտենցիալը ցանկալի է ամերիկացիների ու եվրոպացիների համար:

Միեւնույն ժամանակ, Իրանը Ադրբեջանն ապագայում դիտարկում է իրանիզացված պետություն «կրճատված» տարածքով, Իրանի հետ ասոցացված, սակայն ի՞նչ վիճակում կհայտնվի Հայաստանն այդ ժամանակ:

Հնարավոր է Հայաստանը կդիտարկվի տարածաշրջանում հարաբերությունների առավել լայն կտրվածքով, եւ նրա վիճակը կդառնա ավելի գերադասելի:
Ներկայում ամերիկացիներն ավելի ու ավելի են հնարավոր համարում Իրանի ներգրավումը ղարաբաղյան խնդրի կարգավորմանը, եւ կասկած չկա, որ ԱՄՆ-ն Իրանի դերը տվյալ դեպքում դիտարկում է Թուրքիայի ու Ռուսաստանի դիրքերի ուժեղացումը թույլ չտալու տեսանկյունից:

Իրանը կարող էր ԱՄՆ եւ Արեւմուտքի գործընկերը դառնալ նվազագույնը Հարավային Կովկասում հարաբերությունները հավասարակշռելու հարցում, հատկապես եթե Թուրքիային ու Ռուսաստանին այնուամենայնիվ հաջողվի դաշինք ձեւավորել: ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի համար դժվար կլիներ հակազդել այդ դաշինքին, եւ Իրանի նշանակությունը կարող է մեծանալ նաեւ այս դեպքում:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....ujTEq7lz.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Իրանը սկսում է մրցակցել Հայաստանի համար

ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
18 Հուլիսի 2014,

Հայաստանում Իրանի դեսպան Մոհամադ Ռեիսին հայտարարություններ է արել, որոնք հաստատում են Իրանի մտադրությունները՝ Հայաստանի տարածքն օգտագործել Եվրոպա գազ մատակարարելու համար: Նա ասել է, որ դրա համար անհրաժեշտ են համապատասխան չափերի խողովակներ եւ ներդրումներ, այլ խնդիրներ չկան:

Իրանի դեսպանն, անշուշտ, չէր կարող շոշափել այն հարցը, որ էներգետիկ ոլորտում Հայաստանի ու Իրանի համագործակցությանը խոչընդոտում է Ռուսաստանը: Նա ասել է, որ իրենք կարող էին գազի մատակարարման հարցում համագործակցել Ռուսաստանի հետ: Դիվանագիտական լեզվով, դեսպանը փաստացի պատասխանատվության տակ է դրել Ռուսաստանին:

Իրանի ու Ռուսաստանի հարաբերություններն ավելի ակտուալ են դառնում Իրանի ու Արեւմուտքի հարաբերությունների կարգավորման ֆոնին: Մի քանի օրից կարող է վերջնական համաձայնագիր ստորագրվել Իրանի ու Արեւմուտքի միջեւ, եւ Ռուսաստանը շտապում է պոկել իր բաժինը:

Այսօր Ռուսաստանում Իրանի դեսպանն, օրինակ, հայտարարել է, որ օգոստոսին հնարավոր է հաձայնություն Իրանում ռուսական ընկերությունների կողմից միջուկային նոր բլոկների կառուցման վերաբերյալ: Կան նաեւ այլ համատեղ նախագծեր:

Ռուսաստանը գերադասում է Իրանի հետ աշխատել ոչ թե Հայաստանի, այլ Ադրբեջանի միջոցով: Իսկ Հայաստանին Ռուսաստանը համառորեն կոնսերվացնում է, թույլ չտալով մասնակցել տարածաշրջանի նախագծերին: Պատճառներն ակնհայտ են՝ Իրանը Ռուսաստանի համար դառնում է գլխավոր մրցակիցը, իսկ Հայաստանի ճանապարհն ամենաշահավետն է, այդ պատճառով էլ Ռուսաստանը շրջափակում է այն: Բացի այդ, շրջափակելով Հայաստանը, Ռուսաստանը ցանկանում է մեկուսացնել Իրանին:

Իրանի դեսպանն ասել է, որ Հայաստանի էներգետիկայի նախարարն այցելելու է Թեհրան, որտեղ կարող է քննարկել գազի գնի հարցը:

Իրանի դեսպանն ակնհայտորեն կոչ է անում Հայաստանին համատեղել ջանքերն Իրանի, ինչպես նաեւ Արեւմտյան երկրների հետ եւ մասնակցել շահավետ նախագծերին: Արդյոք նրան ականջալուր կլինեն Հայաստանում:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....BiX08eY4.dpuf