Politics in Hayastan

[Artsakh]

Re: Politics in Hayastan

I much rather believe him because he is free .... for now

.

Look at this guy making statements of fact without any backup. Armenia's population is certainly not "now under 2 million." The traffic in Yerevan and tremendous increase in the number of cars in Armenia can attest to that as one indicator. No one is trying to diminish the immigration problem. However, what he's doing lying flat out to further a political agenda. I remember that 5 years into independence people were disseminating false news of "only 1.5 million people remaining in the country." That Armenia's population has remained stagnant at 3 million for 25 years attests to the problem, but he's making it appear worse than it is in an attempt to spread panic and desperation. Hardly commendable, though im sure turks will salute his work!

[ASALA2116]

Re: Politics in Hayastan

your lack of comprehension skills (or is an intentional state of stupidity) never ceases to amaze.
I tried to reasonably disprove your nonsense on ArmeniaFund in the other thread, but I guess once the discussion stopped going your way you decided to stop responding. Let me try again. The ArmeniaFund produces everything at less than 10% of what they cost to build here. The Armenia fund in its totality has raised $250 million dollars. Just for comparison, thats less than 10% of the cost of the North-South Highway and the Iran-Armenia rail. I know you're an expert in all walks of life, but large scale infrastructure projects usually costs in the billions of dollars. For a war torn and disaster stricken nation like Armenia, it usually takes dozens of such projects to rebuild the nation. Meaning tens of billions of dollars. Maybe that should explain to you why these donations don't transform the nation.

Also, I apologize if I don't put a lot of fate into an opposition led by that parasite Dodi Gago and the cartoonish Raffi to lead us to better days.

I truly apologize if I cant' take seriously a group of people asking for something sure to bring suffering to the nation just so they can come to power.

Show me an opposition party in Armenia worth supporting and I'll be the first to support them, because I definitely don't support the one in power, I just recognize the lesser of two evils.

Please refrain to responding to my posts in the future. I've been doing my best to avoid responding to your nonsense, but you keep responding to my posts.

You're a very intelligent man. I'm sure you don't live in Armenia .. I agreed with everything you said about the Government, opposition and so on. People think nothing gets built in Armenia. They don't realize to run a nation with a tiny budget is just impossible. This Government stepping down would be catastrophic in Armenia

[Artashes]

Re: Politics in Hayastan

You're a very intelligent man. I'm sure you don't live in Armenia .. I agreed with everything you said about the Government, opposition and so on. People think nothing gets built in Armenia. They don't realize to run a nation with a tiny budget is just impossible. This Government stepping down would be catastrophic in Armenia

--- I'm sure you don't live in Armenia ---
Mher repatriated to Armenia. Until h states otherwise, he's there now.

[Vrej1915]

Re: Politics in Hayastan

[Eddo211]

Re: Politics in Hayastan

Long live Artsakh....not one millimeter back or given to Baboons.

[Vrej1915]

Re: Politics in Hayastan

[Vrej1915]

Re: Politics in Hayastan

[Vrej1915]

Re: Politics in Hayastan

[Vrej1915]

Re: Politics in Hayastan

Live coverage by AZATUTYUN.
Nowdays main media avoiding regime orchestrated disinformation.

[Vrej1915]

Re: Politics in Hayastan

Անակնկալ հանգուցալուծում

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
Մեկնաբանություն - 20 Հուլիսի 2016,


Հայաստանին հուշեցին երկու ճանապարհ. Իշխանությունը կընտրի՞, թե կպարտադրվի

Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձություններին արձագանքել է նաեւ Միացյալ Նահանգների Պետքարտուղարությունը, դատապարտելով բռնության միջոցով քաղաքական փոփոխության տարբերակը, միաժամանակ իշխանությանը հորդորելով ապահովել բացառապես խաղաղ հանգուցալուծում:

Փաստացի, Նահանգները երկրորդ համաշխարհային ուժային կենտրոնն է, որ անդրադարձել է Հայաստանի իրավիճակին: Մինչ այդ դա արել էր Ռուսաստանը:
Մոսկվայի ու Վաշինգտոնի արձագանքների տարբերությունն ուշագրավ է: Ռուսաստանի նախագահի մամուլի խոսնակ Պեսկովը հուլիսի 18-ին հայտարարել էր, որ Հայաստանում տեղի ունեցողը «քրեական» իրադարձություն է:

Վաշինգտոնի արձագանքը փաստացի տրամագծորեն հակառակն է, այն իմաստով, որ դատապարտելով բռնությունը, Նահանգներն այդուհանդերձ իրավիճակը դիտարկում է քաղաքական խնդրի համատեքստում եւ խոսում «քաղաքական փոփոխության» փորձի մասին, իհարկե կիրառված տարբերակը կամ մեթոդը համարելով անընդունելի: Ու նաեւ իշխանությանն են անում քաղաքական հանգուցալուծման կոչ:

Հատկանշական է, որ Նահանգներն իրավիճակին արձագանքել է այն բանից հետո, երբ երկու-երեք օր շարունակվող զարգացումներում նկատվեցին նոր երանգներ: Մասնավորապես, տեղի ունեցավ Սարի թաղի միջադեպը, որն ինքնին լինելով լոկալ բախում, այդուհանդերձ հատկանշական էր իր էությամբ: Միեւնույն ժամանակ, դրան զուգահեռ տարածվեց տեղեկություն, որի աղբյուրը կարծես թե ՊՊԾ գունդը գրաված խումբն էր, թե Հայաստան է ժամանում ռուսական Ալֆա հատուկ ջոկատը՝ խմբի դեմ հատուկ օպերացիայի համար:

Չի բացառվում, որ խմբի տարածած այդ տեղեկությունն ուներ կանխարգելիչ նշանակություն: Առավել եւս, որ դրանից ժամեր առաջ տեղի էր ունեցել մեկ այլ հատկանշական իրողություն: Հայաստանի ՊՆ պաշտոնական հաղորդագրությունը հայտնում էր, որ հուլիսի 19-22-ը Հայաստան է ժամանում ՌԴ զինված ուժերի զինված ուժերի գլխավոր օպերատիվ և ռազմավարական վարչության պատվիրակությունը, որպեսզի վերջնական քննարկեն հայ-ռուսական միացյալ զորախմբի մասին համաձայնագիրն ու այն պատրաստեն ստորագրության:

Այդ հայտարարությունը հետաքրքիր է նրանով, որ հայ-ռուսական միացյալ զորախումբ ստեղծված է վաղուց, տարիներ առաջ, հայկական ստորաբաժանումների եւ ռուսական ռազմակայանի միավորումների մասնակցությամբ: Այն իրականացնում է պարբերական զորավարժություններ, զորախումբը ղեկավարում է գեներալ Միքայել Գրիգորյանը: Ուրեմն, ի՞նչ համաձայնագրի մասին է խոսքը, ի՞նչ վերջնական քննարկման: Արդյոք Ռուսաստանը փորձում է օգտվել Հայաստանում ստեղծված առիթից եւ լուծել ինչ-ինչ քաղաքական հարցեր, օգտվելով Հայաստանում առկա իրավիճակից եւ իշխանության համար ստեղծված որոշակի ցայտնոտից կամ ցուգցվանգից:

Առավել եւս, երբ իրավիճակն էլ ավելի հատկանշական է դառնում հիշելով ընդամենը մի քանի օր առաջ ՌԴ պաշտպանության նախարար Շոյգուի հայտարարությունը, թե Հարավային Կովկասի ու Կենտրոնական Ասիայի երկրներում մոտակա ժամանակահատվածում առկա է ապակայունացումների մեծ ռիսկ:

Իսկ հաշվի առնելով այն, թե ինչ մեծ ազդեցություն եւ ներկայացվածություն ունի Ռուսաստանը Հայաստանում, միանգամայն տրամաբանական է հարցը, թե արդյոք Ռուսաստանի համար Հայաստանում կարող է տեղի ունենալ անսպասելի ապակայունացում, ինչպես Մոսկվայի ազդեցության գոտում մնացած որեւէ հետխորհրդային երկրում ընդհանրապես:

Վերջապես, դրան սկսեց հաջորդել այդ իրադրության քարոզչական սպասարկումը, որտեղ ռուսական քարոզչությունը սկսեց նախ նրբորեն, ու ժամերի ընթացքում գրեթե բացեիբաց կիրառել ավանդական քարոզչական «թիկունքի» կառուցմանն ուղղված հնարքները, «մեղավոր» ներկայացնելով Արեւմուտքին:

Ահա այդ իրավիճակում, վերը բերված թե ներքին, թե արտաքին գործոնների համատեքստում հնչում է ԱՄՆ պետքարտուղարության արձագանքը, որն ինչ որ իմաստով հնարավոր է համարել նաեւ հենց պատասխան Ռուսաստանի գործողություններին ու մտադրություններին:

Փաստորեն, ԱՄՆ աջակցություն է հայտնում Հայաստանի իշխանությանը, այդպիսով ամրացնելով այդ իշխանության արտաքին քաղաքական դիրքը, միաժամանակ սահմանում այդ աջակցության գինը կամ արժեքը՝ խուսափել ուժային լուծումից եւ գնալ քաղաքական, խաղաղ հանգուցալուծման:

Այսինքն, այս իմաստով տեսնում ենք այն, ինչ արտահայտում է Հայաստանի պետական շահը՝ թե ներքին, թե արտաքին քաղաքականության, պետական անվտանգության իմաստով: Առավել եւս, որ տեղի ունեցածով փաստացի բացահայտվել է հենց պետական անվտանգության լրջագույն խնդիրը, անկախ զինված խմբի գործողությունների հանդեպ հասարակական տարբեր շերտերի վերաբերմունքից:
Ինչ խոսք, դեռ լիովին անորոշ է, թե ինչը ինչպես է ստացվել, առկա են բազմաթիվ հարցեր, որոնց պատասխանն իրավապահ համակարգի, հատուկ ծառայությունների տիրույթում է: Բայց ակնհայտ է, որ տեղի է ունեցել պետական անվտանգության համակարգի ճեղքում՝ անկախ այդ պետության ղեկը պահող իշխանության հանդեպ վերաբերմունքից:

Ճեղքը անհրաժեշտ է վերականգնել, ընդ որում անհապաղ: ԱՄՆ պետքարտուղարության արձագանքն էլ փաստացի այդ մասին է: Ընդ որում, տվյալ պարագայում առկա է բավական նուրբ եւ հակասական իրավիճակ: Շատերը համարում են, որ ինչքան շարունակվում է ներկայիս վիճակը, այնքան բարդանում է, ծանրանում, դժվարանում խաղաղ ելքը:

Իրականում այստեղ մեծ հավանականությամբ կարող է լինել ծուղակ: Վերջին հաշվով, խոսքը վերաբերում է ներպետական խնդրի, որտեղ դիմակայության երկու կողմում էլ Հայաստանի Հանրապետության սուբյեկտներ են, անկախ նրանց տրվող գնահատականներից: Ընդ որում, պարզ չէ նույնիսկ, թե արդյոք այդ սուբյեկտները հենց երկուսն են, թե իրավիճակն ավելի բազմաշերտ է:

Համենայն դեպս, այդ պարագայում ժամանակը բոլոր դեպքերում աշխատում է Հայաստանի օգտին, եթե անգամ տեւական ժամանակ չի գտնվում խաղաղ հանգուցալուծման տարբերակը: Աշխատում է Հայաստանի օգտին, քանի դեռ կողմերը եւ առաջին հերթին իշխանությունը չի դադարում անարյուն հանգուցալուծման տարբերակի որոնումն ու չի դիմում ուժային գործողության: Որքան Հայաստանում շարունակվում է գերլարված, բայց ուժային պայթյունից զերծ մնացող վիճակը, այդքան Հայաստանը շահում է, եւ իրավիճակի ավելի բարդացման, փակուղու խորացման մասին պնդումները կարող են լինել կամա թե ակամա ծուղակ:

Թող իրավիճակը շարունակվի շաբաթներ, եթե դա է ուժային նոր եւ անկասկած առավել արյունալի բռնկման վտանգը զսպելու գինը: Միաժամանակ, անկասկած է, որ պետք է զսպել նաեւ ոստիկանության բիրտ գործողությունները:

Կասկած չկա, որ ինչքան էլ գործ ունենք ներքին խնդրի հետ, չափազանց կարեւոր եւ վճռորոշ կարող են լինել արտաքին արձագանքները, հաշվի առելով մի շարք օբյեկտիվ հանգամանքներ: Հայաստանն արդեն իսկ արժանացել է երկու ուժային առանցքային կենտրոնների առնվազն նախնական գնահատականի, վերաբերմունքի, որոնք ինչ որ իմաստով նաեւ «ուղենշային» են:

Եվ այդ իմաստով ակնհայտ է, որ Հայաստանը կանգնած է երկու հակադիր հեռանկարների առջեւ՝ քրեական բնորոշումը ենթադրում է «նպատակն արդարացնում է միջոցները» սահմանազանց զարգացում, որը Հայաստանում եղել է իշխող համակարգի քառորդ դարի նշանաբանը եւ ուղենիշը ու փաստացի ստեղծել ներկայիս ծայրահեղ վտանգավոր իրավիճակը, իսկ քաղաքական հարթության վրա խնդրի դիտարկումը ենթադրում է իրավիճակի առավել խորքային ու համակարգային հանգուցալուծում, որից Հայաստանը իրադրության որեւէ զարգացման դեպքում կարող է դուրս գալ շատ ավելի ուժեղ եւ հաջողած, ինչքան էլ որ դա տարօրինակ հնչի:

Վերջին հաշվով, այն, ինչ արել է զինված խումբը, Հայաստանի համար իր արդյունավետությամբ չպետք է չափվի լոկ իշխանափոխությամբ՝ եթե հասել է իշխանափոխության կամ ինչ որ աղմկոտ հրաժարականների, ուրեմն հաջողված է, իսկ եթե ոչ՝ ուրեմն տապալված կամ անհաջող էր: Մարդկանց գոնե այդ անձնազոհ քայլը չպետք է թույլ տալ, որ հայտնվի իշխանափոխություն «ավանդական» ու պարզունակ չափորոշիչի ծուղակում: