Agriculture

[Vrej1915]

Re: Agriculture

Finally some real good news.
this must have been done 20 years ago: lav e ush, kan yerpek.

http://www.youtube.com/watch?v=YyhntmIEE8k

http://www.yerkirmedia.am/?act=news&lan=hy&id=19406#video

Բակո Սահակյանն այցելել է Արաքսի հովիտ եւ ծանոթացել իրավիճակին վիդեո

28/03/14
Արաքսի հովտի ռեսուրսների լիարժեք օգտագործմանն ուղղված հստակ քայլերը մեկնարկել են դեռեւս 2011 թվականին: Լեռնային Ղարաբաղի Նախագահի՝ կառավարությանն ուղղված հանձնարարականն այսօր արդեն նշանակալի արդյունքներ ունի:
Համապատասխան ենթակառուցվածքների ստեղծում` ժամանակավոր կացարաններից մինչեւ ժամանակակից բնակավայր: Արաքսի հովտի առաջին հողատերերի ու նրանց ընտանիքների անդամների հետ մարտի 26-ին հանդիպել է Լեռնային Ղարաբաղ Հանրապետության նախագահ Բակո Սահակյանը:
Մանրամասները` տեսանյութում

http://www.artsakh.tv/am/news/show/5974

[Vrej1915]

Re: Agriculture

http://hetq.am/eng/news/54131/ashkharhi-tasy-lavaguyn-ginineric-mekn-artadrvum-e-hayastanum.html/

Diasporan Armenian's Vineyard in Armenia Produces One of the World's Top 10 Wines
Marine Martirosyan

April 21, 2014
Zorik Gharibian, an Armenian living in Italy, made a life-changing decision in 1998: instead of growing grapes and producing wine in Tuscany, he decided to buy land in the village of Rind in Armenia's Vayots Dzor Province to produce wine and launch his winery, Zorah, here. For 10 years he researched grape varieties native to Armenia, and these are the varieties he wants to bring to the world stage. One of Zorah's wines, the Karasi Areni Noir, even caught the attention of a Bloomberg author, who included it in her list of top 10 wines of 2012.

Gharibian found out about making it to the list of the world's top 10 wines accidentally, after the article was published. "The other 9 wines have been in the market for several generations," he says, citing as an example the 2009 Domaine de la Romanee-Conti Romanee-Conti, which costs $14,000 – $18,000, and the 1963 Quinta do Noval Nacional port, costing $4,500 – $6,500 a bottle. For comparison's sake, the 2010 Zorah Karasi Areni Noir costs a mere $45.



The author of the Bloomberg article, Elin McCoy, sampled more than 4,000 wines in 2012 in the search for the best, including Zorah Karasi Areni Noir in her top 10. About this wine, she writes: "In Izmir, Turkey, I was wowed by my first-ever taste of an Armenian wine, this stylish red made from areni noir grapes and aged in traditional clay amphora. Smoky, silky elegance, soft mulberry-like fruit and wild earth notes are part of the wine’s appeal; I also savored the thrill of drinking history. It’s the first vintage from a new wine making project near the Areni-1 cave, where archeologists discovered the world’s oldest winery, dating back 6,100 years."

In Rind's "Italy"

From a high vantage point in the village, Gharibian proudly looks toward the horizon, where his vineyard can be found. In the field, local vintner Arsen's profile is discernible. The villagers call the factory and Gharibian's terrain "Italy," while the winery's founder considers himself partly a native of Rind. The factory is on the outskirts of the village, not too from the cemetery. "In the future, we're going to plant poplars here so the [final] resting place can't be seen. We've decided to build a small house right here where we're standing, but these are future plans," says Gharibian's wife Yeraz Tovmasyan, looking toward the cemetery. Tovmasyan is responsible for developing the company's image abroad.



The land belonging to Zorah winery is 40 hectares in size, of which 9 have been set aside for researching wines indigenous to Armenia. "I don't call myself a businessman because a lot of what I do is far from business — researching the clay amphora and the vineyard, and isolating the right one from among the varieties. I do that for my piece of mind," Gharibian says.

Gharibian lives in Milan, Italy, with his wife and two children. He graduated from the Moorat Raphael College of Venice (Collegio Armeno Moorat Raphael), then studied with the Mechitarists congregation. Gharibian is an economist by profession, but as he says he was always passionate about wine. Before 1998, he had decided to begin producing wine in Tuscany, but that very same year he came to Armenia as a tourist — a visit that changed his mind. Two year later, he began to search for land in Armenia where he could produce good wine. He finally settled on the rural village of Rind.



"[The village] attracted me by the power of its mountains and [rocky soils],1400 meters above sea level. The first thing I did was get the soil content and micro-climate analyzed for a 40-year span at two Italian universities. The tests concluded that my land is on the highest level at an international level," explains Zorah's founder, adding that getting grapes at this height is rare for global viticulture. There is also a second important fact: there is no industry on that terrain.

The Connection Between Clothing and Wine

After selecting the terrain, Gharibian for about 10 years worked on studying Armenian grape varieties. "My purpose is to be able to get to a level where the variety that's indigenous to Armenia will get the highest grade by international standards, and winemaking in Armenia will be able to secure its place on the map," he says, again emphasizing that winemaking is not a business for him — otherwise he would not be obliged to research Armenian varieties for 12 years.

In Italy, Gharibian has a clothing manufacturing business. He delivers the clothing he makes to large US department stores, and the money he makes from this business he invests in Armenia. "The only connection I see between clothing and wine is that in both cases you're dealing with beauty. In the case of clothing, you are the one who decides. The advantage of wine over clothing, at least for me, is that you begin to interact with nature. Can you imagine, for a large part of the year you work with nature and you don't yet know if you'll have harvest or not? In this case it's nature who decides," says Gharibian, smiling, who named the company after his name: "When I was a child, my mother called me Zorah, and that's what I decided to call the company."



He avoids talking about the investments he's made so that he too won't "be afraid" of the big numbers. According to him, locals sometimes don't believe that someone can come and produce wine in these hills, but he tells them that winemaking likes peace and tranquility, and wine is a living thing in which you have to invest love. Winemaking, he adds, yields serious results many years later.

On the Market

Today the Karasi Areni Noir is the winery's only wine that is available for purchase. It is exported to the UK, Germany, the Netherlands, Italy, France, the US, the Baltic states, and Russia, and will soon be sold also in Australia and Greece. Among these countries, Gharibian considers the sale to Italy his personal victory. In Armenia, the wine is sold in specialized shops and in a few restaurants, where one bottle costs $80.



"I'm very proud that especially diasporan Armenians praise our wine, but my goal is focused on the outside world, so that Armenia is placed on the map because abroad, where our wines are sold, [they] are on the highest mark. The most important thing for me is for wine lovers to value my wine," he says.

What's Missing from Armenian Winemakers?

"Unfortunately, [people] in Armenia don't understand what a treasure they have. Many world-famous winemaking countries such as, for example, Australia, New Zealand, and Argentina, don't have indigenous varieties, while Armenia has hundreds of indigenous varieties, which many are not interested in. This is lamentable. The second woeful fact is that we have a 6,000-year-old [winemaking] history and we don't pay attention to this fact, while in Europe they preserve their 500–600-year-old [winemaking] history to such an extent," he says.

He refrains from discussing the matter of Armenian winemakers producing Europeanized varieties, then stresses he's not saying that everyone has to work on producing Armenian varieties — he only wants that if not all, then at least the majority opt for Armenian grape varieties.

Sometime later, Gharibian adds that even the company's Italian winemaker, Alberto Antonini, is inspired by the Armenian varieties. Antonini is among the top 5 of Forbes' list of the world's best winemakers. The company's agronomist, Stefano Bartolomei, is also Italian.

"I'm now speaking about my land. Armenia has altitudes — this land, this water, history, indigenous varieties… we have all the links [to the chain] to develop winemaking, but what we're missing is self-consciousness," he says, looking toward the clay amphorae laid out in the first floor of the factory.



One of the problems today, according to Gharibian, is finding the clay amphorae in which they age the wine. The clay amphorae are found by going from village to village, house to house. "The [clay] amphorae has its scent, and a wine breathes differently in a [clay] amphora than wood. Our specialists abroad praise wine aged in amphorae more. First, it's a novelty; second, it gives a special balance to the wine. But let me also say that aging wine in amphorae is a very difficult process and it might not be profitable from a business perspective," he says, reminding us that in the past, wine was aged in amphorae in the caves. "The world can be envious of Armenia," he says, smiling.

On a School for Making Clay Amphorae

In order to preserve Armenian traditions, Zorah's founder has decided to open a school in Rind for making clay amphora. "I would never have thought that 20 years later my profession will come in handy," says Gharibian's wife, Yeraz Tovmasyan, who studied ceramics in the US. In the coming 1–2 years, two new Zorah wines, one red and one white, will be available for sale. The red will be more expensive than the Karasi Areni Noir.



Located next to the clay amphorae are the grape fermentation containers. All of the factory equipment is Italian. On the second floor of the building, there will be a wine exhibit hall where, according to the couple, winemakers from all over the world can come, taste the wine, and appreciate it. "We have many international winemaker friends, and we hope to turn this venue into a center of winemaking in the near future," says Gharibian.

Jancis Robinson, who writes articles about winemaking in The Financial Times and has already thrice written about Zorah, will be publishing a book about grape varieties and winemaking. Armenia will be represented in the book through the Zorah winery.

Photo credit: Narek Aleksanyan

[Vrej1915]

Re: Agriculture

Discrepency between state propaganda, and real life:

No need to detail the Pan-Armenia climatic (yet an other...) catstrophy of this year, when we had a rather warm and dry winter, early spring in March, and a siberian freezing temperatures for 3-4 days, meening all Apricot harvest, or virtually is lost, in Armenia this year.
People are crumbling with bank, high interest debts, since last year (hail damage..), at least in Arakadzoden and Armavir that I know.
This year, there won't be apricot, yet again at least in Ararat Valley, and Arakadzoden (may be very minimal harvest in Meghri, some in Vayotz zor, and very high villages north of Artik and Hraztan?).
1/ The agriculture minister, claimed all arround the TV-s, to irrigate gardens, saying water is available, a day before the first frost (encestral technigue against frostbite, but probably helpless against the -10 ° registered for 3 nights this year)
In all of Arakadzoden districts (Talin), there was no water available, even today, there is not yet water released in the Akhuryan canal....

2/ There was talk of at least helping people, by granting free water, or at least 50% discount this year: just help people save the orchards, for a would be harvest next year, while crumbling under debts for 2 years with no incomes or so...., or grant them the land taxes pf the year.
In real life, not only there is no discount in view, but yet, the water management "cooperatives" have sent full teams in fields, to recalculate surfaces, and maximize the 'taxes'. Each irrigation of a hectar costs 25.000 Tram, at each time. even if you have no harvest, to save your orchard, you need 5 irrigations, best is 6 to 7.... that is, for every hectar, you need at least 125.000 for water, plus taxes, ground work, labor, et....
It turns out, in this catstrophic year, our 'cooperatives', recalculating the surfaces, managed to add an average of 25-30% more on every orchard of Talin districts....

[Vrej1915]

Re: Agriculture

Ոչխարների խուզման մարաթոնը Սյունիքում կբացի զարգացման նոր հեռանկարներ
05 Մայիսի 2014

Մայիսի 3-ին Սյունիքի մարզում իսկական եռուզեռ էր․Տաթևեր ճոպանուղու Հալիձոր կայանում առաջին անգամ անցկացվում էր ոչխարների խուզման փառատոն։ Առաջին հայացքից արտասովոր թվացող միջոցառումը պարզում է ունի մեծ պատմություն։
Այս ավանդույթը լայն տարածում ունի հատկապես անգլալեզու այնպիսի երկրներում, որտեղ ոչխարաբուծության տնտեսությունն ահռելի մեծ ծավալներ է ընդգրկում և համարվում է գյուղատնտեսության զարգացման հիմքերից մեկը։
Եվրոպական յուրօրինակ ավանույթը Հայաստան ներմուծելու նախաձեռնության հեղինակը ռուսաստանաբնակ բարերար Ռուբեն Վարդանյանն է, ով ունի գյուղատնտեսական ոլորտում ևս ունի ներդրումային լայնածավալ ծրագրեր իրականացնելու մտադրություններ։

Պատահական չէր ընտրված մարաթոնի անցկացման վայրը՝ Սունիքը համարվում է Հայաստանում ոչխարաբուծության համար ավանդաբար զարգացած շրջաններից մեկը։

<<Տաթևի վերածնունդ>> և <<Հայրենիքի զարգացման նախաձեռնություն>> հիմնադրամի կեղմից կազմակերպած եվրոպական միջոցառումը շարջել էր մարզիի ողջ ազգաբնակչության հետաքրքրությունը։

Բաց երկնքի տակ, կանաչ դաշտում առավոտից մեկնարկած միջոցառմանը մասնակից եղավ շուրջ հինգ հազար մարդ, նրանց մեծ մասն ի դեպ զբոսաշրջիկներ էին՝ ամենատարբեր երկրներից ժամանած։ Օրվա կեսից նրանց միացան մեր երկրում հավատարմագրված դեսպաններ, մտավորականներ, քաղաքական և հասարակական գործիչներ և տեղական իշխանության ներկայացուցչներ։ Սյունիքի մարզպետ Վահե Հակոբյանի ու Գյուղատնտեսության նախարար Սերգո Կարապետյանի ողջույնի խոսքից հետո ոչխար խուզելու գործի գիտակներն անցան մրցելույթի։

ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպան Ջոն Հեֆերնը համարձակորեն ձեռքն առավ ավանդական մկրատը ու գառնուկ խուզելով ազդարարեց տոնական միջոցառման սկիզբը։ Մինչ գործի գիտակները ազգային երգ-երաժշտության ուղեկցությամբ կմրցեին հարթակում, միջոցառման մյուս մասնակիցները հնարավորություն ունեցան շրջել օրվա թեմատիկ հւշանվերների տաղավարներով, հիանալ տեղի բնակիչների ձեռագործ աշխատանքներով, վայելեցին Սյունիքի ավանդական կերակուրները, անուշահամ քաղցրավենիքն ու թարմ գաթան։
Լայն կանաչ դաշտում առավոթից տիրող տոնական տրամադրությունը չխափանեց անգամ ամպրոպն ու քամին։ Յոթ համայնքներից բերված երկու տասնյակ գլուխ ոչխարներն ու գառնուկները խուզվեցին շուրջ երեք ժամում։ Հաղթողներն ստացան ոսկկեգույն, պղնձե և արծաթե մկրատներ։

«Զարգացմած երկրներում սովորական դարձած տեղական զբոսաշրջության առաջին քայլերն արդեն արվում են Հայաստանում»,- վստահաբար հատարարեց «Տաթևի վերածնունդ» ծրագրի տնօրեն Արեն Ափիկյանը ու շարունակեց,- << Ճիշտ է՝ էլեկտրական մեքենայով էլ են խուզում ոչխարը, բայց Հայաստանում ավանդական դարձող այս փառատոնի գործիքն առայժմ կմնա մկրատը, ինչով մերը մարաթոնն առանձնանալու է մյուսներից, որովհետև այն Հայաստանում մինչև այսօր էլ խուզման ժամանակ կիրառվող հիմնական միջոցն է և իր մեջ կրում է ավանդականության տարրը: Նպատակ կա փառատոնը դարձնել համահայկական և հեռանկարային պլաններում ներգրավել նաև մյուս մարզերին: Աշխարհում ամեն տարի նման փառատոներ են անցկացվում, հուսանք ճանաչված կլինի նաև մեր փառատոնը>>։

Միջոցառման կազմակերպիչներն այսօրինակ ծրագրերով մտադիր են մարզում ընդլայնել ոչխարաբուծության տնտեսության ծավալները։ Ասում են՝ պետք է հետևել ոչխարաբուծության համաշխարհային առաջատար երկրների օրինակին՝ պետք է բազմապատկել ոչխարաբուծության եկամուտները, ուստի հարկավոր է ոչ թեբուծել ու արտահանել գլխաքանակը, այլև դրանք պետք է մորթել տեղում : Այդ դեպքում մարզում կստեղծվի ատադրության իրական շարժ, ըստ հաշվարկների կարելի է մշակել օգտագործել նաեւ ոչխարի բուրդը, կաշին, ինչու չէ նաև աղիները: Այս պահի դրության մարզպետարանի և Գորիսի կանանց <Ռեսուրներ> կենտրոի համատեղ ջանքերով Սյունիքում փորձ է արվում զարգացնել գորգագործությունը։

Արեն Ափինյանի խոսքով՝ «Տաթևի վերածնունդ» ծրագիրը Հայաստանի ազգային մրցունակության հիմնադրամի գործունեության կարևոր նախագծերից մեկը Տաթևի վանական համալիրի վերականգնման, համայնքային զարգացման և զբոսաշրջության խթանման ծրագիրն է, և դրան ուղղված ջանքերն առաջիկայում կնշմարվեն փուլ առ փուլ։

HayNews.am

[Vrej1915]

Re: Agriculture

http://www.youtube.com/watch?v=XSt7Aqet4kg

[Vrej1915]

Re: Agriculture

Snowstorm Damage To Armenian Agriculture Assessed


Naira Bulghadarian
Հրապարակված է՝ 07.05.2014

The Ministry of Agriculture assessed on Wednesday the severe consequences of an unprecedented spring snowstorm for thousands of farmers growing fruits and vegetables in southern Armenia.

Deputy Agriculture Minister Garnik Petrosian estimated at over 11 billion drams ($26 million) the total damage from a late blizzard that swept through the country at the end of March.

The heavy snowfall accompanied by freezing temperatures blocked some Armenian highways and forced the government to cancel classes in schools and universities. More importantly, it killed early blossoms on many fruit trees in the Ararat Valley south and west of Yerevan serving as a key source of revenue for local farmers.

Citing a detailed evaluation conducted by his ministry, Petrosian said the calamity damaged crops on over 9,000 hectares of agricultural land cultivated by residents of some 290 villages. He said their apricot orchards bore the brunt of the frost.

Petrosian predicted that Armenia’s apricot output will total only about 8,000 metric tons this year, sharply down from almost 90,000 tons reported in 2013. The damage to other crops such as peaches, grapes and apples was less severe, he told a news conference.

Petrosian unveiled a set of government measures designed to help the 3,700 or so rural households hit hard by the snowstorm. He said they will be exempted from land tax, given free vegetable seeds and entitled to a 50 percent discount on irrigation fees. Also, he said, the Central Bank of Armenia is negotiating with commercial banks to freeze repayment of agricultural loans extended to those farmers.

Prime Minister Hovik Abrahamian likewise promised government assistance to the farmers when he visited some of the affected areas late last week. But neither he nor the Ministry of Agriculture signaled plans to provided them with financial compensation.

Armenian villagers, most of them subsistence farmers, regularly lose much of their anticipated revenue due to hailstorms, frosts, droughts and other unfavorable weather conditions. Petrosian said mandatory agricultural insurance is the only realistic solution to this problem. But he gave no indications that the government will introduce it anytime soon.

[Vrej1915]

Re: Agriculture

Independent Armenia's First Wine Producer Receives Bronze Medal in 2014 Decanter World Wine Awards
Marine Martirosyan

May 19, 2014


Maran, a winery founded in 1991 but which dates back to the 1800s, produced the first wine in the Republic of Armenia after the country gained independence and recently received a bronze medal in the 2014 Decanter World Wine Awards for its Bagratuni dry red wine. Hetq paid a visit to Maran's premises and had a chance to speak with the founder and director Avag Harutyunyan.

The many trees on the winery's premises seem to evoke an attraction to the few buildings there. The winery's young employee tells us the buildings were constructed in the 1950s by German POWs and there was a huge wine factory there at one time. After Armenia gained independence, businessman Khachatur Sukiasyan's family bought the premises, which in 1998, was leased to Maran.

Apart from the Harutyunyan family, the winery has 5 employees. In 2013, the company received a gold medal in an international wine contest held in Moscow. The award-winning wine is produced in a small room using new technologies — a modern touch to the winery's centuries-old history.

The origins of Maran date back to 1829–1830, when Grandma Maran immigrated with her family from Persia to Armenia's Vayots Dzor Province. In 1860, Maran's son Harutyun planted a vineyard in the village of Artabuynk, calling it Maran's Vineyard after his mother. Three years later, a semi-production winery was founded.



Maran itself was founded in 1991 by Artur and Avag Harutyunyan, whose grandfather Avag and father Frunzik were also vintners, and it will pass on to his two sons Frunzik and Tigran. Also participating in the "birth" of wine is Avag's wife Armine. The company's 20-hectare vineyard planted in 2000–2001 is found in the village of Aghavnadzor in Vayots Dzor.

The company still doesn't have its own premises. Despite this, in 1991, in their home in Yeghegnadzor, the Harutyunyans began to get involved in wine production. As a result, the first wine — called Noravank — was born, samples of which are kept in the company's cellar.

"In 1991, I was in the village of Yelpin. I was looking at the vineyards, seeing almost ideal vineyards (they are called Leylan vineyards) — the soil rocky — and I say, people, I need you to give me grapes with a sugar level of 23%. They tell me, well, you know, we have been harvesting this field for 50 years and this vineyard has not produced grapes with a sugar level of more than 18%," says Maran LLC Executive Director Avag Harutyunyan.

Nevertheless, he convinced the Yelpin natives to produce grapes according to his conditions, promising to pay more than the set price. And lo and behold, grapes with higher sugar levels were grown. This successful practice was applied to Bagratuni. They began to harvest the grapes in November and get grapes with sugar levels of 25–28%.



However, according to Harutyunyan, such discoveries are not profitable from a business perspective because they require a lot of time and are somewhat risky. "This was a way that showed that there is the potential here to get good grapes, and imagine, we have 500 varieties of Areni [grapes]," he says.

Harutyunyan believes that Armenia has to produce expensive wines (in the 10–50 EUR segment) for the international market because even if Armenia was completely covered in vineyards it could not ensure 0.1% of the wine market in Europe. Furthermore, in the affordable wine segment no one bothers to inquire about the country of origin, whereas in the expensive wine segment , the wine's country of origin is accepted as a standard.



"Reflected in wine is the ethos, the history, the joys and tragedies, the climate, and so on. Imagine your family's portrait. They don't say this person is wearing this brand of xxxellery or clothing; they say, do you know who's grandchild he is? These are the multi-faceted factors. At the very top are the individual's, the parents' virtues; at the base, your tribe, your region; and at the very bottom are Armenia's virtues," he says.

In Armenia, big companies mainly use a European grape variety, which is of good quality and is recognized by the world. Thus, it's easy to enter the international market, but whether Armenia is regarded there with findings in wine tastes is another issue altogether.



In the last 300–400 years, Europe intensively developed its grape varieties, which comprise the bulk of the global wine market. Global taste was shaped with these varieties. On the other hand, there is a country (Armenia) that has a 7,000-year history of winemaking where, however, grape varieties are not yet studied and recognized. Harutyunyan, and others like him, believe instead of investing in foreign grape varieties, Armenian varieties should be developed.

Maran has 20 types of wine and also produces fruit vodkas. Its wine sells mainly for more than 10 EUR. Maran exports 40,000 bottles of wine annually — to France, Belgium, China, Poland, and Russia. If previously the expensive wines were exported to France, now Russia and China have a great demand for these wines. The Sign designs the labels, bottles are purchased from Saranist in Kotayk Province, while corks are imported from Italy. Soon, the company will offer a new wine, one bottle of which will cost $200.



"The state has to stand by producers: it doesn't have to stand by that big [business] because that big [business] has already caught the tail of business; it has advisors, and so on," says Harutyunyan.

He says that in terms of commerce, the use of Europeanized grape varieties are profitable, but in terms of concept, no. In Armenia, small and big companies are at the same tax level — both pay similar taxes — but unlike small business, big business has tax benefits. "I say, [dear] state, stand by that person who is trying to reveal cultural layers," he says.

The heavy door to Maran's wine cellar is partly open. Inside, it's 15ºC. The air is chill. Here, we are guided by Avag Harutyunyan's son, Frunz, who is a vintner by profession and is working on his PhD.



There are stairs on both sides, between which is the corridor to get the wine barrels to the cellar. In the cellar, Frunz carefully wipes the dust from one of the bottles, reads the name of the company's ancient wines. He says the names of the wines are easier to choose than the design of the labels. Both the names and the label have to have a conceptual foundation — as it is with wine production.

Photo credit: Narek Aleksanyan

[Vrej1915]

Re: Agriculture

Հայաստանի անտառների ծավալը նույնն է, որակը՝ ոչ
29 Մայիսի 2014


Ապօրինի հատումները Հայաստանում նվազել են և էական, բայց դա չի նշանակում, որ պետք է հանգստանալ ու ոչինչ չանել:
Այս մասին այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանը հայտարարեց գյուղատնտեսության նախարարության «Հայանտառ» ՊՈԱԿ-ի գլխավոր անտառապետ Ռուբեն Պետրոսյանը:

Ըստ անտառահատումների վերաբերյալ իրենց վերջին ուսումնասիրության՝ 2013-ին արձանագրվել է 928 ապօրինի ծառահատում, 2012-ին՝ 1328, 2011-ին՝ 2 480 ծառ, իսկ 2003-2004 թթ. ապօրինի ծառահատման 32 000 դեպք:

Ռուբեն Պետրոսյանի խոսքով՝ վիճակի բարելավմանը նպաստեց Կառավարության որոշումը՝ համաձայն որի, եթե անտառը օտարվում է որևէ հանքի, ապա ներդրողը պարտավոր է կտրված անտառից 2 անգամ ավել տարածքով անտառ հիմնել, և այն աճեցնել մինչև անտառ դարձնելը: Ապօրինի անտառահատման դեմ պայքարում նա առանձնացրեց գյուղատնտեսության նախարարի հրամանը, որով կանոնակարգվում է փայտի մթերումն ու իրացումը, ըստ այդմ՝ շինափայտը համարակալվում է հատուկ մուրճերով:

Ըստ նրա` ներկայիս անտառածածկը մոտ 32 000 հեկտար է: Անտառապետը հայտարարեց, որ ծավալով անտառը գրեթե նույնն է, բայց որակով՝ ոչ:

HayNews.am

[Vrej1915]

Re: Agriculture

Հայաստանից հուսախաբ գնացած գյուղատնտեսը ցորենի արտադրության առաջարկ է ներկայացնում
Մարինե Մարտիրոսյան

31 մայիսի, 2014
Եսայի Հավատյանը Լիբանանից է: Արդեն 20 տարի է՝ ղեկավարում է գյուղատնտեսական հարցերով զբաղվող հաստատությունը (հիմնադիրն ինքն է): Մասնագիտությումբ գյուղատնտես է: Ավարտել է Բեյրութի ամերիկյան համալսարանը: Բացի սերմերից, քիմիական նյութերից, դեղորայքի վաճառքից, հաստատությունը զբաղվում է նաև խորհրդատվությամբ: Նա մտադրվել է Հայաստանում և Ղարաբաղում ընդլայնել ցորենի արտադրությունը, իսկ դրա արդյունավետությունը ստուգելու համար առաջարկում է իրականացնել նախնական փորձ:

-Հայաստանի ցանքատարածության մեջ ամենաշատ տարածությունը գրավում են ցորենի ցանքերը: Արդեն 5 տարի է՝ ավելի խորը մխրճված եմ ցորենի արտադրության մեջ՝ օգտվելով իտալացիներից, իսպանացիներից և ամերիկացիներից:

Այսօրվա դրությամբ Բեքաայի հովտի մեջ 1 հա-ից 8-10 տոննա հացահատիկ ենք ստանում, երբ Հայաստանում 1 հա-ից 3 տ են ստանում: Ուզում եմ ցորենի արտադրության մեջ օգտակար լինել Հայաստանին և Ղարաբաղին: Նախքան այդ գործն սկսելը անհրաժեշտ է փորձն անել մի քանի տարբեր վայրերում, որովհետև օդը, ջուրը, կլիման, տաքը, պաղը, ամեն ինչ ազդող բաներ են: Դրա համար առնվազն պետք է փորձել Շիրակի, Արարատյան դաշտերը, Ղարաբաղի գոնե երկու շրջան:

Պետք է բերենք այն սերմերը, որոնք մենք ենք օգտագործում, որովհետև ամեն ինչ միայն խնամքից չէ կախված, սերմի ժառանգություն կա: Լիբանանը հոյակապ սերմեր ունի, որոնք իտալական են: Եվ դրա շնորհիվ է, որ այդ արդյունքները ձեռք ենք բերում:

-Ձեր տվյալներով՝ Հայաստանը ցորենի ի՞նչ սերմեր է օգտագործում:

-Հայաստանի մասին շատ տեղեկություն չունեմ: Հեռուստատեսությունից եմ իմացել, որ ռուսական նոր սորտեր են բերվել, որոնցից շատերը նույնիսկ 3 տոննա արդյունք չեն տվել:

-Իսկ իտալական Ձեր նշած ցորենի գինն ինչքա՞ն է:

-Ամեն տեղ ցորենի տեսակների մասին փոքր ուսումնասիրություն էի արել: Ցորենի սերմի և վաճառքի գինը նույնն են: Օրինակ, Լիբանանում ցորենը պետությունն է գնում ագրոնոմներից՝ 3 կգ-ը 1 դոլարով: Իտալական ցորենի սերմն ունի գրեթե նույն գինը:

Հիմա իմ ծրագիրն ու երևակայությունը հետևյալն է. հիմնական ցորենի արտադրությունն ունի 4 հանգրվան. առաջինն սկսում է ցանելուց, որը կախված է 3 բանից:

Առաջին. ի՞նչ տեսակ ենք ցանելու, երկրորդ՝ հյութը. այդ սերմը ցանելուց առաջ թաթախում ենք հատուկ բնական հյութի մեջ, որը ծովից է բերված: Դա հունդն ավելի տոկուն է դարձնում հիվանդությունների նկատմամբ և ավելի դյուրին արմատավորման համար: Ուստի, աճն ավելի արագ է լինում:

Երրորդն իսպանական քարայրների բնական նյութն է, որն ավազի պես է և ցանվում է ցորենի հետ: Այս նյութն ունի սննդարար հատկանիշներ, հողը փխրուն է դարձնում, որպեսզի բույսը շատ ուժ չվատնի արմատը հողի մեջ հրելու համար: Կա նաև ամերիկյան մանրէ, որը ցանելուց առաջ սրսկում ենք հողին: Դա ապրում է հողի վրա՝ այն դարձնելով շատ փխրուն: Ինչքան հողը փխրուն է, բույսն իր արմատները հրելու ուժի կարիք չունի, ուստի, չի սպառում իր ուժը և ավելի արագ է աճում:

Իսկ երբ ցորենը 15 սմ է լինում, նախատեսվում է 3 սրսկում: Մի նյութն, օրինակ, այն է, որ ցորենի ցողունը ոչ թե 1, այլ 3 հասկ տա: Երկրորդը՝ հասկին երկայնքը բարձրացնելու համար է (օրինակ, հասկը, որ 10 հատիկի շարք ունի, 16-ը դառնա), իսկ վերջինը` հատիկը մեծացնելու և կարծրացնելու նյութ է:

Այս նյութերը չկան Հայաստանում, իսկ փորձն անելու համար նախևառաջ պետք է բերվեն Հայաստան: Ղարաբաղի պատասխանատուներից մեկի հետ էի խոսել, ասաց, որ պետությունը հերկում և ցանում է ցորենը 400 դոլարով, այսինքն՝ պետությունն ինքն է ցանում՝ սերմն իրենից, հերկելն իրենից, ցանելն իրենից, և 1 հա-ը մոտավորապես տալիս է 1000 դոլարի արդյունք: Այսինքն՝ շահը շուրջ 600 դոլար է, որը ներդրմանը բաղդատած լավ է, բայց մեր ակնկալածի համեմատ քիչ է:

-Իսկ Դուք ինչքա՞ն եք ստանում:

-Իմ հաշիվն այսպիսին է. եթե ես 1000 դոլար եմ ներդնում, պետք է ստանամ 3500 դոլարի արդյունք: Հեկտարի վրա իմ ճիգը շահը բարձրացնելն է: Միևնույն ժամանակ մեր ծախսն ավելի շատ է լինում հեկտարի վրա:

-Թա՞նկ են այդ նյութերը:

-Շատ թանկ չեն: Փորձի համար մտադիր եմ այդ նյութերն անվճար տրամադրել: Մեր հայրենիքն է, վնաս չունի, որ այդ փորձը 1000 դոլար վնաս ունենա: Եթե տեսնենք, որ այդ փորձը ձեռնտու է, այդ պարագայում պետք է մտածենք, մեր երկրում ցորենի արտադրությունը բարձացնելու մասին: Ապագայում հացահատիկը շատ ավելի հարգի պիտի դառնա: Ուկրաինայում տեղի ունեցող կռիվներն էլ ազդեցություն կարող են ունենալ հացահատիկի գնի վրա, որովհետև Ուկրաինան աշխարհին հացահատիկ մատակարարողներից է:

-Ի՞նչ է անհրաժեշտ Ձեր նախաձեռնությունն իրականացնելու համար:

-Ամենակարևորը փորձն անելն է, Լիբանանից նյութերը բերելն է: Մոտավորապես 2 տոննա ապրանք կա, որ պետք է տեղափոխեմ Հայաստան: Հիմնական դժվարությունն այն է, թե ինչպես պետք է այդ ապրանքն անցնի սահմանը, գրանցվի, որովհետև այդ նյութերի արձանագրություն չկա, հետևաբար, պետական աջակցության անհրաժեշտությունը կա՝ այդ նյութերը սահմանակետերից երկիր բերելու համար:

-Ձեր առաջարկը ներկայացրե՞լ եք պետական որևէ կառույցի:

-Անկեղծ ասած, 2 տարի առաջ «Հայագրոֆորումի» ժողովից հուսախաբ գնացի և դրանից հետո չեմ խոսել որևէ մեկի հետ: Գործընկեր ունեի, որ 1 ամիս առաջ եկավ և նախնական ուսումնասիրություն է արել՝ տեսնելու համար, թե ուր կարող ենք անել փորձը: Ունեմ նաև վստահելի մի քանի հոգի Հայաստանում և Ղարաբաղում: Իրենք կարող են հսկել փորձի գործընթացը, երբ ես Լիբանանում լինեմ:

-Ինչո՞ւ հուսախաբ գնացիք «Հայագրոֆորումից»:

-Անցյալ «Հայագրոֆորումի» հուսախաբությունը շատ դառն է, և շատ չեմ ուզում խոսել այդ մասին, քանի որ շատ դառնացած և վշտացած եմ: Թողնելով իմ գործը՝ եկել էի հայրենիքի գյուղատնտեսության մասին հարցեր քննարկելու: Օրակարգով հարցեր պետք է քննարկվեին, զեկուցումներ պետք է տրվեին, և դրա լույսի տակ կարելի կլիներ բաներ ձեռնարկել, սակայն այդպես չեղավ: Ժողովի կես օրն անցավ շքանշաններ տրամադրելով, մյուս կես օրվա մեջ մի քանի հոգի զեկուցումներ տվեցին: Ինձ էլ պատիվ արեցին, որ եթե ասելիք ունեմ, ասեմ, թեև նախապես ասել էի, որ ասելիք ունեմ: Երևի թե դժգոհ մնացին իմ ելույթից, որովհետև անկեղծորեն ասացի այն, ինչ տեսել էի: Դա վշտացրել էր նախարարին ու նախարարության անդամներին: Իմ միտքը նրանց վշտացնելը չէր, այլ այն, թե ինչպես կարող ենք օգտակար լինել հայրենիքին: Ժողովին հանկարծ հռչակագիր կարդացին և փակեցին՝ ոչ քննարկումներ եղան, ոչ օրակարգով նշված բաները եղան:

Ժողովի նիստից չբացակայելու համար 3 օր առաջ էի եկել Հայաստան, պտտել էի Արարատյան դաշտը, գյուղացիների հետ էի խոսել, իսկ դրանից 1 ամիս առաջ ինտերնետով կարդում էի Հայաստանի գյուղատնտեսության մասին հրապարակումները, որպեսզի ամբողջական լիներ ասելիքս:

Ես ասել էի, որ գյուղատնտեսությունն է մեր երկրի ապագան, որովհետև Հայաստանը նավթ չունի, ծով չունի: Իսկ այն երկրում, որտեղ գյուղացին չի կարողանում ապրել, դժվար թե ապագա ունենա այդ երկիրը: Ես տեսա, որ գյուղացիները խեղճուկրակ էին, պարտքերի մեջ «թաղված»: Արարատյան դաշտի սարսափելի պատկերը տեսա, որի մեծ մասը խոպան, լքված էր: Այս դաշտը կարող է կերակրել ամբողջ Կովկասի հանրապետությունները: Մեր Բեքաայի դաշտը շատ փոքր է Արարատյան դաշտավայրի համեմատ, բայց ապահովում է Արաբական Էմիրությունների, Սաուդյան Արաբիայի, Քուվեյթի ամբողջ կարտոֆիլը հսկա քանակությամբ:

Մեր գալիք սերունդների գոյատևման աղբյուրն է Արարատյան դաշտը, որն այսօր 60-70 %-ով խոպան է: Եվ շատ վշտացած եմ այս դառը փորձառությունից, որովհետև մենք եկել էինք հայրենիքին օգտակար լինելու, բայց դուրս եկավ, որ նույնիսկ մեր խոսքը չընդունվեց, դժգոհություն առաջացրեց, ինչպես նաև թերթին տված իմ հարցազրույցից շատ դժգոհ էր մնացել նախարարը: Ասել էի, որ երկիրն արյունահոսություն ունի, գյուղացիները երկրից գնում են, և եթե արյունահոսությունը չկագնեցնեն, երկիրը կարող է արյունաքամ դառնալ և վաղն էլ կարող է մահամերձ լինել: Սա նախարարը վերցրել էր իր վրա, բայց ես մտահոգված էի երկրի ապագայով: Հիմա մտածում եմ, թե ինչպես մեր երկրի ցորենի արտադրությունը բարձրացնել, պարզապես ուզում եմ օգնած լինել իմ հայրենիքին:

[Vrej1915]

Re: Agriculture

http://www.youtube.com/watch?v=MFHIao5Uock#t=402

Dodi Gago opens fashion style cognac marans.