Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

[Federate]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Moderator please remove Serjik's comment above and give him warning for verbally abusing another member.

Serjik, not agreeing with someone or getting angry is not ground for insults. I have noticed that you du use this manner a lot.
Shutting up people with insults is not appreciated.

I back that. Let it be said, as a kid I've had it an affinity with Russians. It's up to them not to spoil it....

Serjik is on vacation until 2016. He has had enough chances and frankly, I'm tired of deleting his posts. I'm lenient with bans and prefer a laissez-faire approach but enough is enough. For every post someone finds of Serjik not trolling or insulting someone, I'll reduce his ban by a week

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Ադրբեջանը ցանկանում է ռուսական զորքերի միջոցով լուծել Ղարաբաղի հարցը հօգուտ իրեն. Աղասի Ենոքյան
16.09.15

http://www.tert.am/am/news/2015/09/16/aghasi-enoqyan/1790632

Քաղաքագետ Աղասի Ենոքյանը Tert.am-ի հետ զրույցում նշեց, որ Ադրբեջանը, հակառակ գնալով ողջ աշխարհին,տեղակայվում է Ռուսաստանի քաղաքական հովանու տակ: Ըստ նրա` սա նշանակում է, որ Ադրբեջանը ցանկանում է ռուսական զորքերի միջոցով լուծել Ղարաբաղի հարցը հօգուտ իրեն, Ռուսաստանի միջոցով հայկական կողմերից զիջումներ կորզել: Աղասի Ենոքյանը արձանագրում է նաև, թե քանի դեռ Հայաստանը ռուսական ազդեցության գոտուց ազատվելու ռեալ քայլեր չի արել, մեր հնարավորությունների շրջանակը գնալով պակասելու է:

-Այս տարեսկզբին պնդում էիք, որ ՌԴ-ին Ադրբեջանում ռազմաբազա է պետք, երկրորդը` Հարավային Կովկասում և որ Ռուսաստանը, ի դեմս Ադրբեջանի, կարող է նկատի ունենալ Ղարաբաղը: Հիմա էլ քաղաքագետ Իգոր Մուրադյանն է «Ռուսաստանի ու Ադրբեջանի մեղրամիսը» իր հոդվածով տեղեկացնում, թե «հայտնի է դարձել, որ Ադրբեջանն արդեն համաձայնվել է Ղարաբաղում խաղաղարարների անվան տակ ռուսական զորքի տեղակայմանը, հնարավոր է՝ ՀԱՊԿ այլ երկրների զինուժի, սակայն՝ անպայման ադրբեջանական զորքերի հետ միասին»: Արդյո՞ք սա այն ձևափոխված տարբերակն է, ինչի մասին խոսում էիք:

-Ես տեղեկություններ չունեմ, որ պատրաստվում են տեղակայել, բայց դա, կարծես թե, անխուսափելի է դառնում, քանի որ իրերի տրամաբանությունն է տանում նրան, որ ռուս խաղաղապահները կարող են տեղակայվել Ադրբեջանում: Եվ այսօր մենք տեսնում ենք, որ Ադրբեջանն ամբողջապես դեմ է գնում համաշխարհային քաղաքական զարգացումների տրամաբանությանը և շատ հանգիստ տեղակայվում է Ռուսաստանի քաղաքական հովանու տակ: Սա, կարծում եմ, նշանակում է, որ Ադրբեջանը ցանկանում է ռուսական զորքերի միջոցով լուծել Ղարաբաղի հարցը հօգուտ իրեն, Ռուսաստանի միջոցով հայկական կողմից զիջումներ կորզել:

-Մյուս կողմից, մենք ՀԱՊԿ-ում նախագահություն ենք ստանձնում, ըստ Ձեզ` դա ի՞նչ կտա մեզ:

-Ոչինչ չի տա, ինչպես ոչինչ չի տվել: Մենք տեսանք, որ ՀԱՊԿ-ը դատարկ, ոչինչ չտվող կառույց է, որը չի աշխատեցնում իր կոլեկտիվ անվտանգության մեխանիզմները: Մենք տեսնում ենք, թե այն, ինչ այսօր կատարվում է Հայաստանի ու Ադրբեջանի սահմանին, ՀԱՊԿ-ն անգամ դատապարտող հայտարարությամբ հանդես չի գալիս:

-Բայց, ամեն դեպքում, երաշխիքներ, որ Ադրբեջանը չի հարձակվի, չկ՞ան ավելի շատ, երբ ՀԱՊԿ-ում նախագահում է Հայաստանը:

-Ոչ, որովհետև դա զուտ ֆորմալ է` ՀԱՊԿ-ի նախագահ, ՀԱՊԿ-ի մենեջեր, ՀԱՊԿ-ի կառավարիչ…

-Իլհամ Ալիևը, ելույթ ունենալով թյուրքախոս ժողովուրդների վեհաժողովում, որն անցնում էր ԵՏՄ գործընկեր պետության մայրաքաղաք Աստանայում, խոսել է Ղարաբաղն ազատագրելու իր մտադրության մասին, ինչպես նաև հավակնություններ է բարձրաձայնել Զանգեզուրի նկատմամբ:

-Այո, Աստանան նաև մեր ՀԱՊԿ գործընկերն է: Այդ կառույցի մասին ասացի, որ տեսնում ենք, որ այն որևէ ցանկություն չունի ներգրավվելու հայ-ադրբեջանական հակամարտության մեջ:

-Ըստ Ձեզ, նման իրավիճակում Հայաստանը մանևրելու կամ հակաքայլեր անելու ի՞նչ հնարավորություն ունի:

-Հայաստանի այդ քայլերն ու հնարավորությունները գնալով նեղանում են, քանի որ ՀՀ-ն չի փորձում ռեալ քայլեր անել` դուրս գալու ռուսական ազդեցության գոտուց:

-Բայց Հայաստան-Եվրամիություն հարաբերությունների հարցում ոչ միայն անորոշություն կա, այլև վատատեսություն, մասնավորապես, որ նոր փաստաթուղթը ավելի ցածր կարգավիճակ է ունենալու և այլն: Մյուս կողմից` ներգաղթյալների խնդիրը, որոնք հիմա ԵՄ-ի համար թիվ մեկն են դարձել, չի՞ նշանակում, որ վերջն է արդեն Եվրոպայի հետ:

- Ամենևին: Իսկ համաձայնագիրն ավելի ցածր մակարդակի է լինելու, քանի որ Ռուսաստանի հետ կնքած համաձայնագիրը պարզապես մեզ հնարավորություն չի տալիս ավելի բարձր մակարդակով համաձայնագիր կնքել: Իսկ միգրանտների խնդիրը առօրեական խնդիր է Եվրոպայի համար, սա մարտահրավեր է, բայց միգրացիոն առումով ամենամեծ մարտահրավերն է Եվրոպայի համար, որովհետև ԵՄ-ի համար ամենամեծ մարտահրավերը Հունաստանն է շարունակում մնալ: Ի վերջո, չմոռանանք, որ փոքրիկ Հայաստանը Սիրիայից փախստականների ընդունելով երրորդն է աշխարհում` իր տարածքի համեմատ: Եվ Հայաստանն այդ ամեն ինչն արել է առանց շոուի, ինչը Եվրոպայում են անում: Ինչ վերաբերում է, որ այս խնդիրների պատճառով ԱլԳ հարևանության ծրագրերը մղվել են հետին պլան, ըստ իս, նման բան չկա. ամեն մեկով զբաղվում են տարբեր գերատեսչություններ, ամեն մեկով զբաղվում են տարբեր չինովնիկներ:

[Gevz]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

looooool

[Artsakh]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Armenia has no alternative to Russia in terms of security, says analyst

Armenia is in the zone of Russia’s influence, Yerevan-based political analyst Levon Shirinyan said on Wednesday, stressing that at this moment it is the most efficient solution in terms of ensuring the country’s security.

“I think there is nothing wrong [in the Armenia-Russia relations], but there is a wrong perception of it. The policy in this case is multifaceted. Military relations with Russia should not prevent us from focusing on the issue of military relations with the West as well,” the analyst said.

In particular, Shirinyan referred to assessments by some Armenian analysts, according to which the provisions in the final resolution adopted at the latest Collective Security Treaty Organization (CSTO) summit in the Tajik capital of Dushanbe earlier this week put the CSTO in opposition to the West and NATO, in particular.

Since the Moscow-led military alliance condemned the Western sanctions against Russia and the policy of the deployment of NATO missile defense systems in Europe, it turns out that as a member of this organization Armenia also condemned them.

But according to Shirinyan, Armenia has no alternative in this case.

“In other words, no other country offers us the allied relationship that Russia does… There is no leading power that would serve [Armenia] better, supply better weapons to Armenia than Russia. And the issue of security is very important for us,” he said.

The political analysts believes that if Russia’s military influence in the region gets weaker, its place will be taken by Turkey, which he considers to be undesirable for Armenia.

However, the expert also believes that Armenia’s foreign policy is unproductive, particularly because of the lack of initiative.

“The reason for that is first of all Armenia’s geographical position. But one cannot be limited to this only. I do not even have an idea whether the Ministry of Foreign Affairs has policy guidelines or it just works with the method of situational policies,” said Shirinyan, stressing that even in the issue of the recognition of the Nagorno-Karabakh state Armenia lacks a conceptual approach.

http://armenianow.com/news/region/66269/armenia_csto_summit_russia_levon_shirinyan

[Armynia]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Only after Second Artsakh conflict in near future will transform Armenia into powerful country.

Azeris have to understand that it is Armenia that needs the war the most, to get rid of Russian influence, nickname <<Azerbaijan>>.

[Hakob]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Only after Second Artsakh conflict in near future will transform Armenia into powerful country.

Azeris have to understand that it is Armenia that needs the war the most, to get rid of Russian influence, nickname <<Azerbaijan>>.

Abress... Armynia jan.
I have thought about that also. Once we eliminate treat from Azerbaijan and in war, force them for final agreement, then we become more independent. Russia looses influence big time. Everybody understands this. Including NATO, next door. Azerbaijan on the other hand would never want to switch places with us(Russian dominance).
So if Russia condones war (which it does not want, contrary of what rumors some spread) and we loose, what's left of us will be a NATO base. What's left of Azerbaijan will be the same too.
And the most important key here is that we will never give control of Artsakh to anybody without war. Russia knows this and if it pushes for placing its military there too hard, it risks causing a real prowest Orange Revolution in Armenia. And I don't see our government giving in either.
So don't believe when largir says.

[Armynia]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Armenian military is the greatest infrastructure of Armenian state since the independence, so having an good leader during the war also matters.

Most probably during Second Artsakh Conflict we will have Serian Ohanyan as our president, which means Armenia will make cold and right decisions for Armenian interest and Russia will only loose some of its influence over our country.

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Vagharshak Harutunyan is one of the most ardent defenders of russophilia / pro russian orientation in Armenia.
His views are somewhat "naive" regarding the value of russian signature, and the supposed 'protection' it brings us.
The pro russian propaganda has nothing special, it is the same old song as always....

Nevertheless, even such a pro-russian person asks for a symbolic SNG declaration (that did not occur, as we now know), and willy/nilly, he criticises the inaction of our MFA, by mentioning the places of an azeri agression must be debated.. the UN, ....
For Mr Harutunyan, artillary barrages on the RA is not considered an agression.
With his sense, the UN may have a lot of vacations, since rarely anything might be considered disturbing enough to make a declaration....

----------
ՊԱՏԵՐԱԶՄՆ ԱՎԱՐՏՎԱԾ ՉԷ

http://www.armworld.am/detail.php?paperid=5144&pageid=157408&lang=

Հարցազրույց պաշտպանության նախկին նախարար ՎԱՂԱՐՇԱԿ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԻ հետ

-Սահմանային պատերազմից մինչեւ լայնածավալ պատերազմը մեկ քայլ է. սա հայ-ադրբեջանական սահմանին տիրող վիճակի իրատեսական գնահատականն է՝ տրված մեր զինվորականների կողմից: Ի՞նչն է Ադրբեջանի առավել ագրեսիվության պատճառը։
-Նախ, պետք է հասկանանք, որ Ադրբեջանը մինչ օրս իր ռազմավարությունը չի փոխել, նա ամեն կերպ ձգտում է ԼՂ հակամարտության լուծումը տանել ադրբեջանանպաստ ուղիով, բայց դա իրեն չի հաջողվում. ո՛չ Մինսկի խմբի համանախագահներն են նրան նման առաջարկ անում, ո՛չ լիարժեք աջակցություն է ստանում այն երկրներից, որոնց նավթ է վաճառում: Չստանալով իր ակնկալած լուծումը՝ Ադրբեջանը չի էլ կամենում գնալ զիջումների:
Մյուս կողմից էլ Ալիեւը լավ է հասկանում, որ լայնածավալ պատերազմ չի կարող սկսել, որովհետեւ ո՛չ կկարողանա տարածքներ վերցնել, ոչ էլ կկարողանա իր օգտին լուծել Ղարաբաղյան հիմնախնդիրը:
Հետեւաբար Ադրբեջանի մարտավարությունը եղել ու մնում է նույնը. մի կողմից՝ պատերազմի սպառնալիքի տակ ստիպել Հայաստանին ու Ղարաբաղին գնալ զիջումների, մյուս կողմից՝ շանտաժի ենթարկել միջազգային հանրությանը՝ Մինսկի խմբի անդամ պետություններին ու այն երկրներին, որոնք Ադրբեջանում զբաղված են նավթարդյունաբերության իրականացմամբ:

-Հայաստանյան որոշակի շրջանակներ չեն դադարում շրջանառել, թե Ադրբեջանը, լարվածություն ստեղծելով, նպատակ ունի ԼՂ հարցում Ռուսաստանից պոկել որոշակի համաձայնություններ, միաժամանակ ինքն էլ խոստումներ է շռայլում Մոսկվային, ինչի գինը Ղարաբաղն է: Նաեւ կանխատեսումներ են արվում, թե ուր որ է՝ Մոսկվան Երեւանին զիջումների է պարտադրելու: Որքանո՞վ են իրատեսական սրանք:
-Ծիծաղելի մոտեցում է, ներկայումս այս կանխատեսումներն անհնարին են, անիրականանալի: Դրանք դիտում եմ որպես տեղեկատվական պատերազմի բաղկացուցիչ մաս. այդ մտքերը միտումնավոր շրջանառում են այլ պետությունների շահերի պաշտպանները: Անընդունելի եմ համարում նման միտումը, որի նպատակն է կասկած, թերահավատություն մտցնել հայ-ռուսական հարաբերություններում: Ի դեպ, հայ-ռուսական հարաբերություններում սեպ խրելը նաեւ Ադրբեջանի նպատակն է, ինչն այդ երկիրն անում է հենց Ռուսաստանում՝ իր լոբբինգի միջոցով:
Բացի դրանից, Ադրբեջանը մշտապես է խոստումներ տվել Մոսկվային, որ եթե վերջինս օգնի իրեն վերադարձնելու ազատագրված տարածքներն ու Շուշի քաղաքը, ապա ինքը կհամաձայնի իր տարածքում ռուսական ռազմակայան տեղակայել, սահմանը համատեղ պահպանել, կվերանայի ԵԱՏՄ-ին Ադրբեջանի անդամակցման հարցը, Կասպյան ավազանում էլ կանի այն, ինչը կբխի Ռուսաստանի շահերից:
Սա ամենեւին նոր բան չէ, այս մարտավարությունը Ադրբեջանը մշտապես գործադրել է: Բայց մի բան հստակ է՝ առանց Հայաստանի համաձայնության Ղարաբաղի հետ կապված որեւէ հարց հնարավոր չէ լուծել: Իսկ մենք շատ լավ գիտենք՝ Հայաստանը նման զիջման երբեք չի գնա:
Նաեւ հիշեցնեմ 2010-ին կնքված հայ-ռուսական բազային պայմանագիրը, ուր նշված է՝ ՌԴ-ն պարտավորվում է ապահովել հայ-ադրբեջանական սահմանի անվտանգությունը: Ի՞նչ է սա նշանակում. Ռուսաստանը Հայաստանը դիտում է դաշնակից երկիր, իսկ Ադրբեջանը՝ որպես հնարավոր հակառակորդ:
Ռուսաստանի ստորագրությունը նշանակում է, որ եթե Ադրբեջանը հարձակվի Հայաստանի վրա, իրականացնի ագրեսիա, ապա Ռուսաստանը կմտնի պատերազմի մեջ: Նման պայմանագրի առկայությունից հետո խոսել այն մասին, թե հայ-ռուսական հարաբերությունները կարող են փոխարինվել ռուս-ադրբեջանականով, մեղմ ասած, անիրատեսական է:
Չմոռանաք, որ եթե ռուս-ադրբեջանական հարաբերությունները գործընկերային կամ տնտեսական շահ հետապնդող են, ապա հայ-ռուսականը՝ ռազմավարական, դաշնակցային հարաբերություններ են՝ հիմնված լրջագույն փաստաթղթերի վրա:

-Ժամանակը չէ՞, ուրեմն, որ գործեն այդ ռազմավարական փաստաթղթերը, մենք զգանք ռազմավարական գործընկերոջ աջակցությունը, գուցե նաեւ տեղին է հիշեցնել բազմիցս հնչած հարցը՝ ՀԱՊԿ-ը Հայաստանի հանդեպ պարտավորություններ չունի՞: Չէ՞ որ Ադրբեջանն այսօր ոչ միայն ԼՂՀ-ի, այլեւ հենց Հայաստանի հանդեպ է ագրեսիա իրականացնում սահմանային գյուղերի ուղղությամբ կիրառելով անգամ խոշոր տրամաչափի հրազեն:
- Ասել, թե Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի դեմ իրականացվել է ագրեսիա, կնշանակի ոչ կոռեկտ գնահատել իրավիճակը, քանի որ ագրեսիա չի եղել: Իսկ ՀԱՊԿ պայմանագրի 4-րդ կետում գրված է՝ պետություններն աջակցում են, ներառյալ ռազմական օգնություն ցուցաբերում միայն ագրեսիայի դեպքում, եւ այն ժամանակ, երբ ագրեսիայի ենթարկված պետությունը, օգնության ակնկալիքով, դիմում է ՀԱՊԿ-ին:
Սակայն, կրկնում եմ, ագրեսիա չի կատարվել, Ադրբեջանի կողմից եղել է զինադադարի պայմանագրի կոպիտ խախտում:
Բացի դրանից, ՀՀ պաշտպանության նախարարը բազմիցս հայտարարել է, որ մենք չենք դիմում ՀԱՊԿ-ին, որովհետեւ մեր բանակի ուժերը բավարար են կանխելու ադրբեջանական ոտնձգությունները: Այսօր մեր բանակում տագնապ չի հայտարարված, ու այն ուժերը, որոնք տեղակայված են շփման գծում, լիովին իրականացնում են անհրաժեշտ մարտական ծառայություն, նրանց գործողությունները բավարար են ադրբեջանական կողմին զսպելու համար:
Իսկ այսօր կարող է միջամտել ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը՝ որպես հակամարտության կարգավորման միջնորդ:

-Հայ-ադրբեջանական սահմանային լարվածության պահին տեղի ունեցավ Սարգսյան-Պուտին հանդիպումը, ու չնայած տարածված սեղմ տեղեկատվությանը, այնուհանդերձ նկատելի են կարեւոր շեշտադրումները. Սերժ Սարգսյանը ոչ միայն տեղեկացրեց ադրբեջանական ագրեսիվ քայլերի մասին, այլեւ ընդգծեց՝ պատրաստվում է ՀԱՊԿ գագաթաժողովի ժամանակ խոսել այդ մասին: Կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ գագաթաժողովում Հայաստանը կոնկրետ առաջարկով կդիմի ՀԱՊԿ գործընկերներին:
- Շատ ճիշտ եմ համարում Հայաստանի նախագահի՝ Մոսկվայում կատարած հայտարարությունը։ Կարծում եմ, որ հարցը պետք է քննարկվի ՀԱՊԿ-ում: Ագրեսիա տեղի չի ունեցել, հետեւաբար անմիջականորեն ռազմական օժանդակություն չի կարող լինել, բայց փոխարենը ՀԱՊԿ պետությունները կամ Ռուսաստանը պետք է հանդես գան քաղաքական հայտարարությամբ ու անթույլատրելի համարեն, դատապարտեն զինադադարի պայմանագրի խախտումը Ադրբեջանի կողմից: Եվ ես չեմ բացառում, որ նման հայտարարություն կլինի:

-Բայց ժամանակն ապացուցում է, որ նման քայլերը ոչ մի արդյունք չեն ունենում ագրեսորին սաստելու հարցում:
-Մենք պետք է գիտակցենք, որ Ադրբեջանը միանգամից չի համաձայնելու եւ չի դադարեցնելու իր գործողությունները, քանի որ այդ երկիրն ունի հստակ խնդիրներ, ռազմավարություն, նպատակներ եւ գնում է դրանց իրականացման ուղիով: Բայց անկախ ամեն ինչից՝ ՀԱՊԿ հայտարարությունը պետք է անպայման հնչի:
Հայաստանը ոչ միայն ՀԱՊԿ-ին, այլեւ այն բոլոր կազմակերպություններին, որոնք զբաղվում են ԼՂ հարցի լուծմամբ, զինադադարի պահպանմամբ, պետք է տեղեկացնի Ադրբեջանի կողմից կատարվող զինադադարի խախտումների մասին, պահանջի ստեղծել մեխանիզմներ, որոնք կվերահսկեն զինադադարի պահպանումը, կբացահայտեն խախտում կատարած կողմին ու համապատասխան գործողություններ կիրականացնեն:
Իսկ այդ կազմակերպություններն են՝ Անվտանգության խորհուրդը, ՄԱԿ-ը, ԵԱՀԿ-ն, ԱՊՀ-ն: Հայաստանն այս կառույցներում պետք է կատարի դիվանագիտական լուրջ աշխատանք՝ նրանց ներկայացնելով, որ խախտում իրականացնող կողմը Ադրբեջանն է, մինչդեռ ո՛չ Հայաստանի, ո՛չ Ղարաբաղի շահերից դա չի բխում:

-Ոմանց կարծիքով, Հայաստանը պարզապես պետք է հուժկու հարված հասցնի հակառակորդին։ Որպես զինվորական ի՞նչ կարծիքի եք:
-Նման խոսքերը գուցե արդարացված կլինեն, եթե հնչեն միտինգներում, բայց իրական քաղաքականությունն այլ է, պետք է հասկանալ, թե ինչ հետեւանքներ կարող են ունենալ նման քայլերը:
Նրանք ովքեր ասում են՝ մեր բանակը պետք է հուժկու հարվածի, երեւի չգիտեն, թե հայկական զինված ուժերը ինչպիսի պատասխան են տալիս ադրբեջանական ոտնձգություններին: Մեր բանակում՝ շարքայինից սկսած մինչեւ բարձրաստիճան ղեկավարություն, հրաշալի տիրապետում են զինվորական գործին, ու շատ լավ գիտեն ինչ անել: Եվ արվում է այն, ինչ հարկավոր է, մեր պատասխանները համարժեք են:
Մենք պետք է հասկանանք, որ պատերազմն ավարտված չէ, ստորագրված է ընդամենը զինադադարի պայմանագիր, հետեւաբար մեր մտածողությունն էլ իրավիճակին պետք է համարժեք լինի:

ԱՐՄԻՆԵ ՍԻՄՈՆՅԱՆ

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

ՀԱՊԿ-ում խոսակցություն չի եղել ԼՂ-ում ռուսական խաղաղապահ զորքերի տեղակայման մասին. Սեյրան Օհանյան

https://www.yerkir.am/news/view/93022.html

19 Սեպտեմբերի 2015,


Խնդիրները, որոնք բարձրացվել են ՀՀ նախագահի կողմից, հանրության տարբեր ներկայացուցիչների կողմից ևս անընդհատ բարձրացվում են, դրանք լոկալ բնույթի խնդիրներ են, և դրանց պատասխանատուները` խախտողները, մեր հարևաններն են, իսկ արձագանքողները` մենք. լրագրողների հետ զրույցում ասաց պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը` պատասխանելով հարցին, թե ինչո՞ւ ՀԱՊԿ գագաթաժողովում, որին մասնակցում էր նաև ինքը, ՀՀ նախագահի կողմից բարձրացված հարցը, որ Ադրբեջանը ռմբակոծում է ՀՀ խաղաղ բնակավայրերը, արձագանք չունեցավ ՀԱՊԿ գագաթաժողովի ընդունած վերջնական տեքստում:

Նախարարն ընդգծեց, որ, իհարկե, բոլորի ցանկությունն է, որ միջազգային արձագանք լինի այս հարցին: «Բայց ես անձամբ դրան շատ հանգիստ եմ նայում»,- ասաց նա:

Դիտարկմանը` այդ դեպքում ինչո՞ւ է նախագահն անընդհատ բարձրաձայնում այդ մասին, պատասխանեց. «Ես արդեն պատասխանեցի, հիմա նույն բանը կրկնե՞մ»:

Ստացվում է` դաշինքի նշանակությունն այդ դեպքում հարցեր է առաջացնում: Նախարարն այս պնդմանը պատասխանեց. «Դաշինքի նշանակությունն այն է, որ այն նաև անվտանգության խնդիրների համար է պատասխանատու, և վերջին տարիներին ՀՀ ղեկավարությունը, որպես ՀԱՊԿ անդամ, բավական մեծ դերակատարություն է ունեցել ռազմական կոմպոնենտի զարգացման գործում»:

Նա հավելեց, որ, իր կարծիքով, դաշինքն իր գործունեությունը պետք է ծավալի այն գլոբալ խնդիրների դեպքում, երբ առաջանա ՀՀ անվտանգության համակարգի խախտում: «Այս պարագայում մենք գտնում ենք, որ ՀՀ զինված ուժերն ինքնուրույն կարող են իրենց առջև դրված խնդիրը կատարել»,- նշեց նա:

Լրագրողներին հետաքրքրում էր` պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ Դավիթ Տոնոյանը ԱՄՆ-ում պայմանավորվածություն ձեռք բերեց ամերիկյան հանձնախումբ տեղակայել` դեպքերի ուսումնասիրության համար, իսկ ՀԱՊԿ-ում խոսվեց ռուսական խաղաղապահների մասին, հակասությո՞ւն չկա, արդյոք, թե՞ մեկը մյուսին հակակշռում է, նախարարը պատասխանեց. «ՀԱՊԿ-ում, ընդհանուր առմամբ, խոսվեց խաղաղապահ ուժերի զարգացման մասին, այնտեղ խոսակցություն չի եղել մեր հակամարտության դեպքում ռուսական զորքերի տեղակայման մասին, և պետք է տեղեկացնեմ, որ հակամարտության միակ գոտին է, որն առանց երրորդ ուժի է. հայկական ստորաբաժանումները, որոնք Արցախի բանակում են, կարողանում են բարձր մարտական ոգու շնորհիվ իրենց առջև դրված խնդիրներն իրականացնել»:

Նախարարը շեշտեց` բանակցային գործընթացն ուղղված է հակամարտության լուծմանը, ուստի «խաղաղապահ ստորաբաժանումների տեղակայման մասին առայժմ խոսակցություն չի գնում»:

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Եթե ռուսական զորքերը մտնեն, մենք Ղարաբաղը կկորցնենք

ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆ, Հարցազրուցավար
22 Սեպտեմբերի 2015,

Մեր զրուցակիցն է «Մոդուս Վիվենդի» կենտրոնի ղեկավար Արա Պապյանը

Պարոն Պապյան, Դուշանբեում Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց ՀԱՊԿ խաղաղապահ կենտրոն ստեղծելու մասին։ Շատերը այստեղ վտանգներ են տեսնում և նշում, որ հնարավոր է՝ սա հերթական ռուսական ռազմաբազան լինի և սա Կրեմլի հերթական ծրագրերից մեկն է։ Ի՞նչ կարծիք ունեք Դուք նման կենտրոն ստեղծելու վերաբերյալ։

Եթե կենտրոնը մնար ինքնին կենտրոն, որևէ խնդիր չեմ տեսնում, բայց քանի որ մենք վարժվել ենք և դառը փորձ ունենք ամեն քայլի հետևում տեսնել այլ բաներ, ես էլ մտահոգություն ունեմ ռուսական զորքեր Ղարաբաղ մտցնելու հետ կապված։ Եթե ռուսական խաղաղապահ զորքերը մտնեն, մենք Ղարաբաղը կկորցնենք։ Մենք դա տեսել ենք 1921 թվականին, տեսել ենք 1989-91 թվականներին։ Այն տարածքը, որը ռուսական կամ խորհրդային զորքերը գրավեցին, մենք կորցրեցինք։ Հետևաբար ես մտահոգություն տեսնում եմ, որ սա ինչ-որ մի ծրագրի նախնական քայլն է։

ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանը հայտարարեց, որ ռուսական զենքն Ադրբեջանին վաճառելը սոսկ բիզնես պրոյեկտ է։ Ստացվում է՝ Սերժ Սարգսյանն իր հայտարարություններում զենքի վաճառքի հետ կապված մտահոգություն էր հայտնել, մինչդեռ Նալբանդյանը բիզնես ծրագիր է այն դիտարկում։

Նալբանդյանն, ի վերջո, պիտի Ռուսաստան վերադառնա, չէ՞։ Նա չի կարող այնպիսի մի բան ասել, որի պատճառով իրեն Ռուսաստանում մի լավ պաշտոն չտան։ Հետևաբար նա պիտի այս հարցում ավելի զուսպ լինի։ Հետո չմոռանանք, որ Նալբանդյանը Ռուսաստանի շահերն է սպասարկում, հետո ինչ, որ Հայաստանի ԱԳ նախարարի պաշտոնն է զբաղեցնում։ Դա բացահայտ է եղել միշտ, ու հիմա ավելի ակնհայտ է երևում։ Ի՞նչ է նշանակում զենքի վաճառքը համարել բիզնես պրոյեկտ։ Երբ բելառուսներն ուկրաինացիներին ռազմական բեռնատարներ էին վաճառում, որն, ի վերջո, բեռնատար է, ռուսներն աղմուկ բարձրացրին, թե ինչպես կարող է դաշնակիցը մեր թշնամուն բեռնատար վաճառել, իսկ այսօր ռուսները Ադրբեջանին վաճառում են հարվածային, հարձակողական, զանգվածային ոչնչացման զենքեր։ Իմ կարծիքով՝ ոչ միայն պետք էր դատապարտել այդ գործարքը, այլև ամեն մի նման գործողություններից հետո Հայաստանի ԱԳ նախարարությունը պարտավոր էր գրավոր բողոք ներկայացնել ռուսական կողմին՝ մեղադրելով նրան մի շարք միջազգային պարտավորություններ խախտելու մեջ։ Ի վերջո, չմոռանանք, որ Բիշքեկյան զինադադարի երաշխավորը եղել է Ռուսաստանը։ Այսինքն նա չի կարող մի կողմից հանդես գալ որպես խաղաղության երաշխավոր, մյուս կողմից զենք վաճառի կամ տա։ Եվ այն արդարացումները, որ իբր թե նաև Հայաստանին է զենք տալիս, բոլորովին չի մեղմացնում նրա քայլը։ Ինձ համար մեծ տարբերություն կա՝ հնարավոր պատերազմի ժամանակ հազար մարդ կզոհվի երկու կողմերից, թե՞ 100 հազար մարդ։ Ադրբեջանցու մահն էլ մահ է, ի վերջո այդ զինվորների մեծ մասը, որ զոհվելու են, էլի խեղճուկրակ ժողովուրդն է զոհվելու, Ադրբեջանի ղեկավարությունն ու օլիգարխիան չի զոհվելու։ Հետևաբար դատապարտելի է զենքի ցանկացած մատակարարում որևէ հակամարտության գոտի, առավել ևս դաշնակցի կողմից։ Հետևաբար Նալբանդյանի վարքն ընդունելի չէ։

Վերջին տարիներին մենք տեսել ենք, որ ՀԱՊԿ-ը որևէ կերպ չի արձագանքել հայ-ադրբեջանական սահմանի լարվածությանը։ Դա հաշվի առնելով՝ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունն ինչի՞ արդյունք է։

Շատերն արդարացնում են ՀԱՊԿ-ի անգործությունը նրանով, որ մենք չենք դիմել, բայց կներեք, մինչև ռազմական միջամտությունը, կան միջամտության այլ ձևեր, օրինակ դատապարտող հայտարարությամբ հանդես գալը, պաշտպանելով քո դաշնակցին՝ դատապարտել ոչ ՀԱՊԿ անդամ երկրին, որը հարձակում է գործել։ Իսկ ռուսական կողմի հայտարարությունների մեծ մասը, ինչպես նաև մյուսներինը, հիմնականում հավասարակշռություն պահելու խնդիր է լուծում։ Ես, ցավոք սրտի, չեմ տեսնում ՀԱՊԿ-ը որպես Հայաստանի անվտանգության երաշխավոր, որովհետև տպավորությունը Սումգայիթ-88-ի և Բաքու-90-ի նման է։ Չէ՞ որ ԽՍՀՄ-ն էլ էր մեր անվտանգության երաշխավորը։ Ի վերջո, Խորհրդային բանակը շատ ավելի լուրջ պարտավորություններ ուներ սեփական քաղաքացիներին պաշտպանելու հարցում, քան ՀԱՊԿ-ը՝ մեզ, բայց դա չարվեց։ Այս վիճակում ակնկալել, որ ՀԱՊԿ-ը որևէ քայլ կանի, լուրջ չէ, որովհետև բացի ամեն ինչից, որ քաղաքական ցանկությունը չեմ տեսնում, ես այնքան էլ վստահ չեմ, որ ՀԱՊԿ-ն այսօր այդ կարողությունն ունի լուրջ որևէ քայլ անելու՝ և պատրաստակամության, և պատրաստվածության առումներով։ Դրա համար Հայաստանը լրջագույն ձևով պետք է մտածի անվտանգության այլ բաղադրիչների մասին, նույն ՆԱՏՕ-ի հետ, Արևմուտքի հետ, ռուսների հետ, Իրանի հետ ավելի խորացնելու ու զարգացնելու առումով։ Էլ չեմ խոսում, որ մեր բանակը շատ ավելի արդիական սարքավորումներով պիտի ապահովված լինի։

ՆԱՏՕ-ի կենտրոնը բացվում է Վրաստանում, միաժամանակ Սերժ Սարգսյանը նման հայտարարություն է անում։ Այս գործողություններում կապ տեսնո՞ւմ եք։

Դե, դա արտացոլումն է այդ երկու երկրների իրականացրած արտաքին քաղաքականության։ Ակնհայտ է, որ մենք գնում ենք դեպի Ռուսաստան, կամ ավելի ճիշտ գնացել վերջացել ենք, Վրաստանն էլ գնում է դեպի Արևմուտք։ Ցանկացած քաղաքականություն դրսևորման ձևեր ունի, և դա դրսևորման ձեւերից է: Դա բոլորովին լավ չի, որովհետև տարածաշրջանում բաժանարար գծերն էլ ավելի է խորացնում, իսկ Վրաստանը մեզ համար կարևոր երկիր է։ Բացի այդ, որքան էլ Վրաստանն այսօր պատեհապաշտ քաղաքականություն է իրականացնում Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ, իր խորքում, այսինքն ավելի հեռանկարային ու լայն առումով, մեր շահերը համընկնում են։ Ուղղակի Վրաստանում ժամանակավոր խնդիրներն ավելի կարևոր են դիտարկվում, քան հեռանկարայինները։ Բաժանարար գծերի խորացումն, իհարկե, լավ չի, բայց կարծում եմ, որ ՆԱՏՕ-ի կենտրոնի բացումը Վրաստանի համար խելամիտ քայլ էր։

Հիմա սահմանադրական փոփոխությունների վերաբերյալ բուռն քննարկումներ են: Հնարավո՞ր է խորհրդարանական կառավարման մոդելի անցնելը Արևմուտքի կողմից պարտադրված քայլ լինի։

Օրինակ, Արևմուտքը մեզ պարտադրում էր, որ պետք է կոռուպցիայի դեմ պայքարի կառույց ստեղծենք և լավ գաղափար է, բայց մենք այնպիսի կառույց ստեղծեցինք, որ ավելի լավ էր չլիներ։ Այսինքն այդ կառույցում են մարդիկ, որոնք մշտապես լինելով պետական պաշտոնյաներ, իրենց կարողությունը հազարապատիկ գերազանցում է իրենց բոլոր ժամանակների ստացած եկամուտներն ու աշխատավարձերը։ Հիմա գուցե Արևմուտքը պարտադրում էր անցնել խորհրդարանական կառավարման, գուցե դրանում որոշակի առավելություններ կան, բայց այս ձևով, որ իրականացվում են սահմանադրական փոփոխությունները, մենք գնում ենք կուսակցապետության։ Այսինքն մենք գնում ենք անհատի իշխանությունից դեպի կուսակցության իշխանության։ Սա շատ նման է ԽՍՀՄ սահմանադրության 6-րդ հոդվածին, որտեղ գրված էր, որ Կոմկուսը խորհրդային հասարակությանն ուղղորդող ու ղեկավար ուժն է։ Մենք ստանում ենք կուսակցապետություն, որտեղ, անկախ նրանից, թե ով կլինի վարչապետն ու նախագահը, իշխողը լինելու է կուսակցապետը։ Չմոռանանք, որ օրինակ Ստալինը, բացառությամբ պատերազմի տարիների, որևէ պետական պաշտոն չի ունեցել։ Նա ընդամենը կուսակցության քարտուղարն էր և շատերը երևի չգիտեն, որ նրա օրոք, 1930-ական թվականներին Շվերնիկն էր պետության ղեկավարը, այսօրվա խոսքով՝ նախագահը։ Միշտ էլ այդպես է եղել։ Հետագայում, երբ սկսեցին ԱՄՆ-ի հետ բանակցել, Բրեժնևին դրեցին Գերագույն խորհրդի նախագահության նախագահ, որովհետև ամերիկացիներն ասում էին, մենք ինչպես կուսակցության ղեկավարի հետ բանակցենք, որը պաշտոն չունի։

Մենք հիմա գալիս ենք մի համակարգի, որտեղ կուսակցության ղեկավարն է ղեկավարելու՝ չունենալով որևէ պաշտոն։ Կարելի է չլիներ ԱԺ նախագահ, վարչապետ ու նախագահ, բայց եթե դու կուսակցությունով ես ղեկավարում, դա ավելի վատ է, որովհետև մենք տեսնում ենք, որ հասարակության մեջ այսօր տեղի է ունենում շահամոլական, կարիերիստական մղումներ, ու հատկապես երիտասարդության մեջ։ Այսինքն՝ կոմսոմոլի ոգին նորից վերականգնվում է։

Ցավոք, մենք վերականգնում ենք ԽՍՀՄ-ն՝ իր ավելի աղճատված, ավելի գրոտեսկային վիճակով։ Այս ամենի վատն այն է, որ մենք ժամանակի ռեսուրս չունենք։ Այս արտագաղթը, ծնելիության անկումը մեզ հնարավորություն չի տալիս, ասենք Սոմալիի կամ Եթովպիայի նման, որտեղ վիճակն ավելի վատ է, մի 100 տարի էլ այսպես յոլա գնալ, մտածելով, որ հետո լավ կլինի։ Եթե մենք առաջիկա 20 տարում էական փոփոխություններ չանենք, հետո կարող է լավ լինելու հույսն էլ չլինի, մենք տեսնում ենք, որ բնակչության էական կրճատումն արդեն ազդում է տնտեսական ակտիվության վրա, որն արդեն զրո է դարձել։

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/int....zo4Wtev2.dpuf