Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

[Vrej1915]

«Մոսկվան Հայաստանի հետ խոսում է ստրուկի լեզվով. Պահը հասունացել է»

• 
• • ՌՈԶԱ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ, Լրագրող
  • Ներքին կյանք - 16 Օգոստոսի 2017,

ԱԺ պատգամավոր, տնտեսագետ Վարդան Բոստանջյանը Lragir.am-ի հետ զրույցում անդրադարձել է իրանական գազի շուրջ ծավալվող վերջին իրադարձություններին:



Իրանի ազգային գազային ընկերության միջազգային հարցերով բաժնի տնօրեն Բեհզադ Բաբազադեն ասել է, որ դիտարկում են իրանական գազի Հայաստան մատակարարումն ավելացնելու Հայաստանի հարցումը: Վարդան Բոստանջյանն ասում է, որ հասունացել է պահը, որ Հայաստանն ու Իրանն այս հարցում այլ մակարդակի համագործակցություն պետք է ունենան, բայց ռուսական գործոնը կարող է խոչընդոտ հանդիսանալ:



«Մեր հյուսիսային հարևանը շատ վատ է նայում այդ հարցին: Բայց պահը հասունացել է, ես մտածում եմ, որ այլևս հին մոտեցումներով ու սկզբունքներով շարժվելն ակնհայտորեն մեզ համար վնաս է: Ես կարծում եմ, որ առանց վտանգավոր քայլերի մենք պետք է աստիճանաբար կարողանանք Իրանի հետ մեր հարաբերություններն ընդլայնել»,- ասաց Բոստանջյանը:



Նա նշում է, որ նոր համագործակցության պայմաններում գազամատակարարման նոր խողովակի կառուցման անհրաժեշտություն կլինի: «Գազամատակարարումը գոնե լավ հիմքերի վրա դնելու համար ակնհայտորեն առկա խողովակը բավարար չէ, հարկավոր է դրա թողունակությունն ավելի մեծացնել, իսկ դա ենթադրում է նոր խողովակաուղի կառուցելու խնդիր: Հայաստանի Հանրապետությունը շատ հակված է, որ դա այդպես լինի, բայց նորից ռուսական գործոնը մեջտեղ է գալիս: Նրանց մոտ Հայաստանի նկատմամբ մոտեցումների փոփոխություն չի եղել, էլի նորից իրենք Հայաստանի հետ խոսում են ստրուկի ու բատրակի լեզվով: Իսկ նման իրավիճակը բոլորի մոտ առաջացնում է հակակրանք: Եթե այդ կայսրությունն ուզում է իր ազդեցության գոտիները պահպանած լինի, ինչի մեջ մտնում է նաև ՀՀ-ն, պետք է հասկանա, որ որոշակի ճկուն քաղաքականություն է պետք: Բայց իրենք չեն կարողանում դուրս գալ իրենց մոտ կարծրացած վիճակից և չեն ուզում Հայաստանը տեսնել որպես միջազգային սուբյեկտ, սուվերեն երկիր: Եվ հանկարծակի այնտեղից հուզմունքներ չլինեն, որ 3 միլիոնն էս պահին գտնվում են Ռուսաստանում, և իբր թե Ռուսաստանը մեզ լավություն է անում: Իրենք չեն աշխատում, էլի էդ 3 միլիոնն է աշխատում: Եվ այս պայմաններում մեր պատմականորեն բարիդրացիական հարևանն Իրանն է մնում, որի հետ պետք է հարաբերությունները խորացնենք»,- ասաց Բոստանջյանը:



Տնտեսագետը ոչ պակաս կարևոր է համարում Հայաստանի միջոցով դեպի Եվրոպա իրանական գազն արտահանելու հարցը, ինչի մասին նաև Սերժ Սարգսյանն էր խոսել: Բոստանջյանը նկատում է, որ Իրանը տարանցման համար Հայաստանը դիտարկում է որպես հասուն ու անվտանգ երկիր, պետք է այդ հնարավորությունից օգտվել:



«Իրանը՝ որպես խոշոր ու ռեսուրսներով հարուստ երկիր, շրջանառության առումով ունի մեծ պոտենցիալ՝ հաջողությունների հասնելու համար: Իրանի համար որպես այլընտրանք ու կայուն հարևան Հայաստանն է, և գազի արտահանումը Հայաստանի միջոցով կարելի է իրականացնել ոչ միայն դեպի Եվրոպա, ինչո՞ւ ոչ, նաև Ռուսաստան, Եվրասիական տնտեսական միության այլ երկրներ: Ճանապարհները, ուզում ենք, թե ոչ, Հայաստանի Հանրապետությունով են գնում: Բացի այդ, Հայաստանը ապահովության ու բազմաթիվ այլ առումներով շատ ավելի կայուն ու ցանկալի է Իրանի համար, քան թե մեկ այլ երկրով, որը կարող է պատահի տարբեր պայմաններ առաջ քաշի: Ամբողջ խնդիրը կայանում է նրանում, որ Իրանն էլ մեր նման գտնվում է որոշակի հարցադրումների մեջ՝ կապված այն Հյուսիսային մեծ երկրի հետ»,- ասաց տնտեսագետը:

[Vrej1915]

Ադրբեջանը ռուսաստանյան նորագույն սպառազինության հնարավոր գնորդների շարքում է

Օգոստոս 21, 2017

• Ազա Բաբայան, Մոսկվա

---

c-400 զենիթահրթիռային համակարգը, արխիվ:

Վաղը Ռուսաստանում մեկնարկող «Բանակ 2017» խորագրով գագաթաժողով-ցուցահանդեսին առաջին անգամ ներկայացվելու են c-500 և Антей-400 նորագույն զենիթահրթիռային համակարգերը, որոնց հավանական գնորդների ցուցակում փորձագետները նշում են նաև Ադրբեջանը։

«Իզվեստիա» թերթը, հղում կատարելով ռազմական հարցերով փորձագետներին, գրում է, որ այս նորագույն համակարգերը մեծ հետաքրքրություն կառաջացնեն մի շարք պոտենցիալ գնորդների մոտ։

Մեջբերելով Անդրեյ Ֆրոլովին՝ թերթը գրում է, որ հնարավոր գնորդների ցուցակը բավականին մեծ է՝ Չինաստան, Հնդկաստան, Վիետնամ, Ալժիր, Ղազախստան, Ադրբեջան, Թուրքիա, Եգիպտոս, Իրան, Իրաք, Քուվեյթ, Քաթար։

Ընդ որում, պոտենցիալ գնորդներին c-500-ը և Антей-400-ը ներկայացվելու են փակ ցուցադրությամբ։

«Հայտնի է նաև, որ c-500-ը կարող է խոցել հայտնի թիրախներից գրեթե բոլորը, այդ թվում՝ նաև ամերիկյան թռչող սարքերը», - գրում է «Իզվեստիան»։

«Ռուսական բանակն այս համակարգը կստանա 2019-ին», - ասել է Алмаз-Антей կոնցեռնի ղեկավար Ալեքսանդր Վեդրովը՝ չբացահայտելով այլ մանրամասներ այս գաղտնի պահվող սպառազինության վերաբերյալ։

Ռազմական ակադեմիայի պրոֆեսոր Վադիմ Կոզյուլինը, մասնավորապես, գրում է, որ այդ համակարգերը կարող են խոցել թռչող օբյեկտներ ինչպես օդում մեծ հեռավարության վրա, այնպես էլ տիեզերքում։

c-500-ից շատ քիչ բան է հայտնի, թերևս միայն այն, որ դա c-400 զենիթահրթիռային համակարգի նորացված տարբերակն է։ Նոր համակարգի համար հատուկ ստեղծվել են նաև նոր հրթիռներ: «Էսպորտ վոորուժենիա» ամսագրի փորձագետ Անդրեյ Ֆրոլովի կարծիքով, առաջին գնորդը հավանաբար կլինի Հնդկաստանը, որի հետ Ռուսաստանն ունի համապատասխան պայմանագիր։

Ավելի վաղ Սիրիայում Ռուսաստանն արդեն օգտագործել է c-300 և c-400 համակարգերը՝ օդային հարձակումների համար անխոցելի դարձնելով Ասադի կողմից կառավարվող շրջանները։

Հիշեցնեմ, ավելի վաղ՝ հուլիսին, «Բլումբերգ» գործակալությունը, հղում անելով թուրքական բարձրաստիճան իր աղբյուրներին, գրել էր, թե Թուրքիան համաձայնել է 2,5 միլիարդ ԱՄՆ դոլար վճարել ռուսական հակաօդային պաշտպանության c-400 համակարգեր ձեռք բերելու համար: Գործարքով նախատեսված է Անկարային երկու c-400 համակարգերի տրամադրում, ևս երկուսի արտադրության կազմակերպում հենց Թուրքիայում։ Այսինքն, ըստ «Բլումբերգի», խոսքը ոչ միայն այդ համակարգերը, այլև դրանց պատրաստման տեխնոլոգիան ձեռք բերելու մասին է: Իսկ c-500 համակարգի պոտենցիալ գնորդների ցուցակում են նշված են և՛ Բաքուն, և՛ Անկարան:

[Vrej1915]

Մեզ խաբել է ոչ միայն Ռուսաստանը, այլև Չինաստանը՝ փչացած զենք ծախելով. Արկադի Կարապետյան

[Vrej1915]

https://www.youtube.com/watch?v=DgCYRhQExd8

Շփման գիծը գերեզմանոց է, իսկ տանկերը խաղալիք են. Մանվել Սարգսյան

[Vrej1915]

Զինվորների 80 տոկոսը նույն գիշերն է զոհվել՝ խրամատներում. Մանվել Սարգսյան

[Vrej1915]

Եթե Հայաստանին Ղարաբաղը կորցնելու վտանգ սպառնա, Ռուսաստանը կկորցնի ողջ Հարավային Կովկասը. Անդրանիկ Միհրանյան

27.08.17



Ռուսաստանցի քաղաքագետ Անդրանիկ Միհրանյանը Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնում է Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին զենքի վաճառքին, դրա դեմ ինչ-ինչ պրոհայկական լոբբիստական խմբերի աշխատանքին, Հայաստանում ռուսաց լեզուն երկրորդ լեզու հռչակելու ենթադրյալ փորձերին և հայ-ռուսական հարաբերություններում առկա այլ մտահոգությունների:

- Պարո՛ն Միհրանյան, տպավորություն կա, որ ռուսաստանյան քաղաքագետները վերջերս գնալով կոշտացնում են իրենց դիրքորոշումները Հայաստանի կողմից վարվող արտաքին քաղաքական հարցերի շուրջ: Մի տեսակ ավելի ուլտիմատիվ տոնայնությամբ են սկսել խոսել: Մեջբերում եմ նրանցից մեկին, որ, օրինակ, ռուս-ամերիկյան այս սառը պատերազմի ժամանակ Հայաստանի համար, ըստ էության, վերջացել են կոմպլեմենտար քաղաքականության ժամանակները: Որ Հայաստանը պետք է հասկանա՝ ով է թշնամին, ով՝ բարեկամը: Տեսակետ կա, որ սա Կրեմլի ջղաձիգ արձագանքն է Հայաստանի կողմից Եվրոպական միության հետ Համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության շրջանակային համաձայնագրի հնարավոր ստորագրմանը: Նման միտում տեսնո՞ւմ եք:

-Դրանք կարող են լինել ուղղակի ծախու փորձագետներ և «քաղաքագետներ», որոնք, ելնելով իրենց շահերից ու կապերից, կարող են այս կամ հայտարարությունն անել: Ես կարծում եմ՝ դրանք լուրջ ընդունելը և դրանցից ելնելով լուրջ հետևություններ անելը կլինի շատ նաիվ: Նման հայտարարություններ անում են ՌԴ արտաքին գործերի նախարարը, նրա ներկայացուցիչը: Կամ նման հայտարարություններ անում են ավելի լուրջ կառույցներում աշխատող մարդիկ: Եվ գուցե այս դեպքում կարելի է ավելի լուրջ վերաբերել դրանց ու փորձել հասկանալ, թե ինչ կնշանակեր այս կամ այն հայտարարությունը, որտեղից է քամին փչում, որ ուղղությամբ և ինչ հետևանքներ կարող է ունենալ: Ադրբեջանական կողմը մեծ գումարներ է ծախսում, որպեսզի ստեղծի և՛ լոբբիստական ճնշման ուժ տարբեր երկրներում, և՛ մյուս կողմից, որպեսզի, այո, գնի որոշ չափով հայտնի և ազդեցություն ունեցող քաղաքագետների, որոնք կարող են այս կամ այն կապակցությամբ պրոդրբեջանական գիծը տանել այս կամ այն երկրում: Կան որոշ մարդիկ, որոնց ճանաչում էի, որոնք զբաղվում էին այդ գործերով: Հայ լոբբիստները նույնպես լուրջ աշխատանք են տանում, և այդ աշխատանքը միշտ չէ, որ երևում է: Ի դեպ, լոբբիստներ կան, որոնց մասին որքան քիչ գրվի, այնքան լավ:

-Ասում եք՝ շատերը գործ են անում, բայց չեն բարձրաձայնում: Օրինակ՝ Ձեզ հայտնի է, որ հայաստանցիներին ամենաշատը հուզում է Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին զենք վաճառելու հարցը: Ձեզ հայտնի՞ է, որ մեր այդ լոբբիստները, օրինակ,Կրեմլին մերձ շրջանակների հետ փորձում են աշխատել, թե՞ բավարարվում են, ինչպես Արա Աբրահամյանը, Պան Գի Մունին բաց նամակ գրելով:

-Կարծում եմ՝ սրանք նամակների հետ կապ չունեցող բաներ են: Եվ համաձայն իմ որոշ տվյալների՝ կան մարդիկ, որոնք իրենց դրամական հնարավորություններով և անձնական կապերով են փորձում այդ ուղղությամբ անել ավելի լուրջ գործեր: Բայց, իհարկե, մնում է հարցը: Այս պրոբլեմը տասնյակ անգամ քննարկվել է նաև ռուսական պետական գործիչների հետ ամենաբարձր մակարդակով. նրանք էլ իրենց հայտարարություններն են արել այս կապակցությամբ: Ի վերջո, ամեն ինչ գալիս, հանգում է նրան, որ այդ զենքի վաճառքի պրոբլեմը մի քանի հարթությունների վրա է: Ռուսական կողմի դիրքորոշումն էլ՝ և՛ Պուտինի, և՛ Լավրովի, և՛ Ռոգոզինի, բացատրություններն այն են, որ, իհարկե, այդ զենքը Ռուսաստանը վաճառում է Ադրբեջանին, բայց, համենայնդեպս, Մոսկվայում չեն մոռանում, որ զենքը վաճառելու հետ միասին նրանք այդ տարածքում ունեն ստրատեգիական դաշնակից, որը զգալի չափով օգնություն է ստանում Ռուսաստանի կողմից և անհրաժեշտության դեպքում, իհարկե, Հայաստանի առաջ պարտավորություններ կան՝ անվտանգության ապահովման իմաստով: Եվ, իհարկե, Մոսկվան անտարբեր չի լինի և չի թողնի, որպեսզի այդ տարածքում մեծ պատերազմ լինի, որի դեպքում իր դաշնակիցը կարող է ունենալ լուրջ պրոբլեմներ: Անձամբ այդ հարցը մի քանի անգամ բարձրացրել եմ տարբեր մակարդակներով՝ ամենաբարձր: Եվ իհարկե, միակ բանը, որ ինձ, համենայնդեպս՝ որպես փորձագետի ու մարդու, ով մոտ է կանգնած քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներին ու քննարկումներին, հետաքրքրում է, թե հասկանո՞ւմ են Ռուսաստանում՝ այդ զենքի վաճառքից հետո տարածաշրջանում ինչ բալանս է ստեղծվում և այն ինչ աստիճանի վտանգ կարող է ներկայացնել ստրատեգիական դաշնակցի համար: Իհարկե, կարելի է փող աշխատել, բայց կա՞ նաև գիտակցումը, որ փող աշխատելուց բացի ուրիշ այլ պրոբլեմներ կան, որոնք կարող են բերել անդառնալի հետևանքների: Եվ պետք է ասեմ, որ անցյալ տարվա ապրիլյան 4-օրյա պատերազմից հետո այդ ըմբռնումը գոնե ես զգացել եմ: Իմ անձնական զրույցների ու քննարկումների մակարդակով: Այսինքն՝ հասկացողություն կա, որ այդ բալանսը խախտվել է, և վտանգավոր իրավիճակ է ստեղծվել, որովհետև, ի վերջո, ինչպես մի քանի անգամ ասել եմ՝ Ռուսաստանի համար Հարավային Կովկասում բանալին ոչ թե Բաքվում է կամ Թիֆլիսում, այլ Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի ներկայության համար բանալին գտնվում է Երևանում և Ստեփանակերտում:Եթե հայկական կողմն ունենա պրոբլեմներ և ենթադրենք՝ նրանք սպառնա ծանր վտանգ՝ Ղարաբաղը կորցնելու, այդ դեպքում Ռուսաստանը կունենա ծանրագույն պրոբլեմներ Հայաստանը կորցնելու առումով: Եվ դրա հետ միասին՝ ողջ Հարավային Կովկասը, իր «ոտքի տեղը» Հարավային Կովկասում: Որոշ ստրատեգիական մտածող մարդիկ սա լավ հասկանում են: Եվ, իհարկե, ես՝ ելնելով արցախյան հարցի երկարատև պատմության իմ վերլուծություններից, հասկացել եմ, որ եթե Ադրբեջանը հանկարծակի, կայծակնային հնարավոր «բլից կրիգի» հետ կապված հնարավորություններ չունենա, այսինքն՝ 1-2- 3 օրում կարողանա լուծել Ղարաբաղյան հարցը՝ ուժի կամ զենքի միջոցով, ապա տարածաշրջանում երկարատև պատերազմելու հնարավորություն չի ունենա՝ այն սկսելու ու շարունակելու: Եվ ինձ թվում է, որ այդ հավասարակշռությունը պահպանելու համար, գոնե ես այդպես եմ տեսնում, կա պատասխանատու ռուսական պետական կառույցների ղեկավարության կողմից:

-Պարո՛ն Միհրանյան, զենքի վաճառքի պատճառով ակնհայտ է, որ Հայաստանում կան որոշ հակառուսական տրամադրություններ: Նաև կա մտավախություն, որ փորձ է արվում Հայաստանում ռուսերենը երկրորդ պետական լեզու դարձնել: Սրա համար, Ձեր գնահատմամբ, օբյեկտիվ հիմքեր չկա՞ն:

-Շատ խորը սկեպսիսով եմ վերաբերում այդ մտացածին խոսակցություններին, որոնք ժամանակ առ ժամանակ առաջ են գալիս Հայաստանում՝ լեզվի հետ կապված: Ոչ մեկը Ռուսաստանում նման ցանկություն չունի՝ պարտադրել ռուսաց լեզուն Հայաստանին: Թեպետ, եթե Հայաստանում ռուսաց լեզուն զարգանա և ներկա լինի, դրանում լավից բացի ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում: Ու նորից եմ կրկնում՝ այսօր Ռուսաստանում խելագար չկա, որ պետք է ստիպի որևէ հանրապետության նման բան անել: Ինձ թվում է, որ որոշ խմբեր հակված են դեմոնացնելու Ռուսաստանը և չգիտես ինչ շահերից ելնելով՝ փորձել հակառուսական տրամադրություններ ստեղծել՝ օգտագործելով մի կողմից զենքի, մի կողմից լեզվի հարցը: Ես կրկնում եմ՝ ելնելով նաև պետական ղեկավարների հետ անձնական հանդիպումների բովանդակությունից, որ ինչ-որ հանգամանքներ կարող են տագնապ առաջացնել, բայց սրանք շատ դեպքերում չափազանցվում են և ավելի, քան իրականության մեջ:



Տիգրանուհի Մարտիրոսյան

[Vrej1915]

Հայաստանին պարտադրելու հարցն առանցքային է դառնում

• 
• • ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
  • Մեկնաբանություն - 30 Օգոստոսի 2017

Հայաստանի խորհրդարանի փոխխոսնակ եւ ՀՀԿ խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը Lragir.am-ին տված հարցազրույցում փորձել է ապացուցել, որ ԵԱՏՄ-ին անդամակցությունը պարտադրված չի եղել, եւ Հայաստանը ելել է իր շահերից: Նա մի քանի անգամ կրկնել է դա՝ կարծես թե փորձելով համոզել:



Հայաստանին պարտադրելու հարցը, ըստ ամենայնի, առանցքային է դառնում ԱՄՆ տարածաշրջանային քաղաքականությունում: Վերջերս Ռուսաստանի դեմ ԱՄՆ Կոնգրեսի ընդունած պատժամիջոցները կետ են պարունակում տարբեր երկրներին այս կամ այն ընտրության հարցում Ռուսաստանի կողմից պարտադրանքի մասին:



Սակայն, երկիրը պետք է խոստովանի, որ իրեն պարտադրել են, իսկ Հայաստանը մինչեւ հիմա պաշտոնապես հավաստիացնում է, որ ոչ մի պարտադրանք չի եղել:



Հնարավոր է, սա հակասության մեջ է Հայաստանի իշխանությունների լատենտ քաղաքականության հետ, որն Արեւմուտքի հետ երկխոսությունում մասնավոր զրույցներում ասում է, որ ԵԱՏՄ-ին անդամակցությունը հարկադրված է եղել, ֆինանսական եւ այլ աջակցություն ստանալու համար:



Ռուսաստանի կողմից ճնշում անկասկած կա, սակայն Հայաստանի իշխանության ու քաղաքական դասի մեղքն էլ պակաս չէ, եթե ոչ ավելի: Իշխանությունները, անկասկած, որոշ հարցերում դիմադրում են Ռուսաստանի ճնշմանը, սակայն գլխավոր գիծը պահում են:



Յանուկովիչը ժամանակին ասել էր, որ սարսափով է մտածում Պուտինի հետ զրույցի մասին: Սերժ Սարգսյանն էլ ժամանակին խոստովանել էր, որ Պուտինի հետ շփվելը հեշտ չէ:



Մինչեւ հիմա ԱՄՆ-ն ձեւ էր անում, որ հավատում է հայ պաշտոնյաների մասնավոր հավաստիացումներին, որ մեղավոր է Ռուսաստանը, բայց հիմա ԱՄՆ-ին կարծես թե ճնշման հրապարակային խոստովանություն է պետք: Իսկ Հայաստանն ամեն կերպ խուսափում է դրանից, որովհետեւ դրանով միանգամից կհայտնվի բարիկադի մյուս կողմում:



Պարտադրանքն առանցքային հարց է դառնում: Եթե պարտադրանք եղել է, ապա ԱՄՆ-ն կարող է օգնել Հայաստանին հաղթահարելու դա, եթե պարտադրանք չի եղել, ինչպես պնդում են իշխանությունները, ապա չարժե օգնության սպասել: Չէ՞ որ Արեւմուտքը Հայաստանի միլիարդավոր պարտքերի գլխավոր պարտատերն է:



Փաստացի, Հայաստանի հավաստիացումներն առ այն, որ պարտադրանք չի եղել, կարող է հակառակ արդյունք ունենալ. Հայաստանը կարող է ոչ միայն զրկվել Արեւմուտքի աջակցությունից, այլ նաեւ դառնալ նրա անվճարունակ հակառակորդը:



Օգոստոսի 29-ին Հայաստանի եւ Ռուսաստանի նախագահները շնորհավորել են միմյանց հայ-ռուսական ռազմավարական դաշնակցության պայմանագրի 20-ամյակի առթիվ: Նախագահները ձեւ են արել, որ հայ-ռուսական հարաբերություններում ամեն ինչ լավ է:



Հայ-ռուսական հարաբերությունները միայն էներգետիկան չեն, որը Ռուսաստանն ու հայկական օլիգարխիան կյանքի գնով պաշտպանում էին «օտարների ներխուժումից»: Դա միայն ռազմաբազան չէ, որի ճակատագիրը գնալով մշուշոտ է դառնում: Հայաստանում արդեն խոսում են, որ ոչ թե պետք է բազան դուրս բերել, այլ որ բազան պետք է Հայաստանում թողնի ողջ սպառազինությունն ու սարքավորումները՝ որպես վճար 20 տարիներին անվճար տեղակայվելու դիմաց:



Հայստանն անցել է Ռուսաստանին անվերապահ վստահելու սահմանագիծը, սակայն առայժմ չի անցել այն շեմը, որից հետո կհնչեն պարտադրանքի մեղադրանքներ:

[Vrej1915]

Ռուսաստանն Ադրբեջանին «Իսկանդեր» կվաճառի՞
«Հայկական ժամանակ»

02.09.2017

«Հայկական ժամանակ» թերթը գրում է. ««Իհարկե, լրիվ բացառել, որ Ռուսաստանը կարող է «Իսկանդեր»-ներ վաճառել, օրինակ, Ադրբեջանին, չենք կարող, որովհետեւ դա, ի վերջո, Ռուսաստանի որոշելու հարցն է: Միշտ չէ, որ Ռուսաստանը որոշումներ կայացնելիս մեր շահերն է հաշվի առնում»,- այս մասին «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում ասաց «Ռազմինֆո» մասնագիտացված կայքի համակարգող Կարեն Վրթանեսյանը՝ անդրադառնալով Ռուսաստանի ռազմատեխնիկական համագործակցության ֆեդերալ ծառայության տնօրեն Դմիտրի Շուգաեւի հայտարարությանը, թե ՌԴ-ն մի քանի երկրից «Իսկանդեր» համալիրի ձեռքբերման հայտեր է ստացել:

Նշենք, որ Շուգաեւի հայտարարությունն ադրբեջանական ԶԼՄ-ները մեկնաբանել էին, որ հնարավոր է ՌԴ-ն Ադրբեջանին էլ մատակարարի «Իսկանդեր» համալիր: Ի դեպ, ռուսական արտադրության «Իսկանդեր» համալիր, բացի արտադրող երկրից, ունի միայն Հայաստանը: «Կոնկրետ այդ թեման, որ «haqqin.az»-ում հայտնվել է, ըստ էության, ցույց է տալիս, որ կայքը զբաղված է թրոլինգով: Իրենք չունեն որեւէ լուրջ հիմք՝ եզրակացություն անելու, որ Ադրբեջանին պատրաստվում են «Իսկանդեր» վաճառել: Այդպես իրենք փորձում են սա ներկայացնել այնպես, թե կարծեք ինչ-որ բան եփվում է «Իսկանդեր»-ների հետ կապված:

Ըստ էության, դա քարոզչական հնարք է՝ ուղղված հենց հայկական լսարանին, որպեսզի հայկական լսարանում հերթական անգամ ինչ-որ դժգոհություն սերմանվի ռուս-հայկական հարաբերություններում, հանրության մեջ ռուսամետների եւ արեւմտամետների միջեւ փոխադարձ մեղադրանքների հերթական ռաունդը լինի»,- ասաց Կարեն Վրթանեսյանը՝ նշելով, որ նշված ադրբեջանական կայքը հիմնականում հայկական լսարանին ուղղված քարոզչական ռեսուրս է»:

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում

!

[Vrej1915]

Russia to sell Iskander to Azerbaijan?
Haykakan Zhamanak

02.09.2017

YEREVAN. – Of course we cannot completely rule out that Russia may sell the Iskander [missile system] to Azerbaijan, for example, because at the end of the day, this is a matter to be decided by Russia.

Karen Vrtanesyan, coordinator RAZM.info military specialized website, told the aforesaid to Haykakan Zhamanak (Armenian Times) newspaper of Armenia. He noted this reflecting on the statement by Dmitry Shugaev, Director of the Federal Service for Military-Technical Cooperation (FSMTC) of Russia, according to which several countries have placed orders to Russia for the acquisition of this missile system.

The newspaper noted that the Azerbaijani media had commented that Shugaev’s statement meant that Russia could supply the Iskander to Azerbaijan, as well.

Haykakan Zhamanak added that aside from the manufacturing country, solely Armenia has this Russian-made missile system.

“That specific topic that appeared in Haqqin.az [news agency Azerbaijan] actually shows that the website is engaged in trolling; they have no serious basis to conclude that they [Russia] are going to sell Iskander to Azerbaijan,” Vrtanesyan said. “In essence, that is a propaganda trick directed at the Armenian addressees themselves, so that yet again some dissatisfaction will be sown among the Armenian addressees in Russian-Armenian relations.”

[Vrej1915]

C-350-ն ավելի քան բավարար է Ադրբեջանի դեմ պայքարելու համար, եթե ՀՀ-ն ունի ՌԴ-ից այն գնելու հնարավորություն, պետք է ձեռք բերի դա. Ալ. Խրամչիխին

31.08.17



Մոսկվայի քաղաքական և ռազմական վերլուծությունների կենտրոնի փոխտնօրեն, ռազմական փորձագետ Ալեքսանդր Խրամչիխինի խոսքով՝ Հայաստանը պետք է կենտրոնանա ոչ թե նրա վրա, թե ինչ հակաօդային պաշտպանության համալիրներ ունի իր հակառակորդ Ադրբեջանը, այլ փորձի հասկանալ, թե ինչ հարվածային զինատեսակների ունի վերջինս, որպեսզի դրանցից պաշտպանվող համակարգեր ձեռք բերի:

Ռուս ռազմական փորձագետը Tert.am-ի հետ զրույցում «ոչ կոռեկտ» համարեց ադրբեջանական լրատվական կայքերի համեմատությունը, ըստ որի, քննվում էր Հայաստանի՝ C-350 գնելու վարկածը ու նաև մատնանշվում, որ դրան հակառակ, Ադրբեջանն ունի իսրայելական արտադրության «Բարաք 8» ՀՕՊ համակարգը:

«Եթե Հայաստանն ունի հնարավորություն ձեռք բերելու C-350, պետք է ձեռք բերի այն: Բայց դրա համար ֆինանսապես հնարավորություններ են պետք: Ես հասկանում եմ, որ Հայաստանը կցանկանա այդ զենքը ձեռք բերել այլ պայմաններով, իսկ Ռուսաստանը ցանկանում է փող աշխատել դրանով: Հայաստանի՝ այդ զենքը ձեռքբերելու հիմնական խնդիրը ֆինանսական է լինելու»,- նշեց նա:

Ալեքսանդր Խրամչիխինի խոսքով՝ Հայաստանը C-350-ը ձեռքբերելով կարող է հավասարակշռել իր հնարավորությունները Ադրբեջանի հետ: «Հայաստանն ունի միայն C-300-ի բավականին վաղ արտադրությունը, որը այնքան էլ վատը չէ, բայց ամեն դեպքում պետք է դրա թարմացումը: C-350 ստանալն ավելի քան բավարար է Ադրբեջանի դեմ պայքարելու համար: Հարվածային հրթիռներ իրականում Ադրբեջանը չունի էլ: Այն նաև լավ միջոց է անօդաչու թռչող սարքերի դեմ պայքարելու համար»,- նշեց նա:

Ռուս ռազմական փորձագետը նկատեց, որ ռուս և հարավկորեական համատեղ արտադրության C-350-ը գեր նորագույն զենիթային համակարգ է, որն այս պահին անգամ Ռուսաստանը չունի: «Ավելի նոր բան չես էլ կարող հնարել»,- բնորոշեց նա:

Ալեքսանդր Խրամչիխինը անիրատեսական համարեց, որ Հայաստանն այդ զինատեսակը կարող է գնել հայ-ռուսական համաձայնագրի շրջանակներում, ըստ որի՝ Հայաստանը 200 միլիոն ԱՄՆ դոլարի զենք պետք է ստանա Ռուսաստանից մինչը այս տարվա վերջը: «Դժվար թե մինչև այս տարվա վերջ Հայաստանը կարողանա ձեռք բերել այդ զինատեսակը: Այն անգամ Ռուսաստանը չունի: Չեմ կարծում, որ մինչ իր՝ այդ զենքն ունենալը նա այլ երկրի դա կվաճառի»,- ասաց նա:

Հարցին, թե իր կարծիքով, Հայաստանն ինչ զինատեսակների կարիք ունի և կարող է ձեռք բերել Ռուսաստանի հետ ստորագրած համաձայնագրի շրջանակներում, Ալեքսանդր Խրամչիխինը պատասխանեց․ «Հայաստանին պետք է հետաքրքրի ցանկացած տեսակի զենք, որովհետև «Իսկանդերից» բացի, մնացած տեխնիկան սովետական է, հին է: Ձեր փոխարեն լինեի,որևէ առաջնահերթություն չէի ունենա: Ձեզ հիմա ամեն ինչ պետք է: Ռուսաստանի պես Հայաստանն էլ պետք է վերազինի իր բանակը»:









Հռիփսիմե Հովհաննիսյան