Անկյանք ծնւնդ
Թւյնավոր ամպերը կյանքի ձմեռից կյանք տվեցին վարդի շւրթերին,
ոչ հողից, ոչ ջրից, μայց քարի ներսից.
Առանց ձայն,առանց փւշ,
առանց հայ հոգւ, մայրը μերեց տւն սև լւյս:
Հայ զինվորի քարին թքած ծախեց մեր ազգը,
ոչինչ, սատանայի գերւն էլ մի ժամանակ սիրեց աստվածը:
Հրեշտակները վեր հանեցին մարդւ միջի սատանան,
խաμեցին ւ խաμվեցին, միայն հայ մայրը չհավատա:
Ինչ ազգ կմնա, եթե ազգի աղջիկը չտեսնի լւյսով,
թող μերի կամ զինվոր կամ քւյր, միայն հղիանա հւյսով:
~Հենրիկ
Comment