Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[Vrej1915]

Ադրբեջանը հաստատում է գեներալ-մայորի խոցումը

Lragir.am,
14.07.2020


Ադրբեջանական բանակի գեներալ մայոր Փոլադ Հաշիմովը զոհվել է, գրում է report.az կայքը՝ հղում անելով Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությանը։ Ավելի վաղ բարձրաստիճան սպայի խոցման մասին հայտնել էին ադրբեջանական սոցցանցերի օգտատերերը։

[burjuin]

Armenian Air Defense

[burjuin]

Գիշերային պատժիչ գործողություններ

[burjuin]

Ադրբեջանական «Elbit Hermes 900» ԱԹՍ-ի խոցումը

[Achemish]

Protests in support of war last night in Baku were massive, protesters had slogans of "End the quarantine, start the war" and breached the National Parliament around 3:30 am. I have to imagine Aliyev is pretty concerned about this since they could spill over into anti-Aliyev protests.

Protests in streets: https://twitter.com/517design/status...613273607?s=09
Protesters in parliament: https://twitter.com/i/status/1283237654612582401

[burjuin]

MOD spokeswoman: Armenia shot two unmanned aerial combat vehicle of Azerbaijani side
09:07, 15.07.2020


Armenian Defense Ministry spokeswoman Shushan Stepanyan took to her Facebook to share an update on the situation at the Armenia-Azerbaijan border.

"Starting from 00:15am of July 14 the situation on NE part of Armenian-Azerbaijani border has been relatively calm. No artillery was used.

Around 10 to 11pm Armenian Armed Forces shot two unmanned aerial combat vehicle of Azerbaijani side," she noted.


Armenia News - NEWS.am

[burjuin]

Իրավիճակը հայ-ադրբեջանական սահմանին. Արծրուն Հովհաննիսյանի ճեպազրույցը:

[Vrej1915]

Ալիեւի իշխանությունը Հայաստանի ձեռքում է. ինչ է վերցրել հայկական բանակը

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
15.07.2020


Տավուշի սահմանագոտում տեղի ունեցողը գործնականում կարող է վճռել Ադրբեջանի իշխանության հարցը: Հայկական բանակի ստորաբաժանումները ադրբեջանական սադրանքին տված պատասխան հարվածով վերցրել են ոչ միայն հայկական սահմանամերձ գյուղերի անվտանգության պարբերական սպառնալիքի աղբյուր եղած բարձրունք: Հայկական ուժերը ազատագրել են բարձունք, որը գործնականում ապահովում է հայկական գերակայություն Ադրբեջանի հյուսիսարեւմտյան տարածքի ահռելի հատվածի նկատմամբ, որտեղով անցնում են ճանապարհային եւ էներգետիկ կարեւոր ենթակառուցվածքներ:

Միաժամանակ, բարձունքն ու դրանից բխող գերակայությունը հայկական ուժերին ռազմավարական առավելություն են տալիս հայ-ադրբեջանական սահման-ճակատի ամբողջ, այդ թվում՝ արցախյան ուղղության համատեքստում: Գործնականում, Արցախի հյուսիսային սահմանի հարաբերակցությամբ ստեղծվում է Հայաստանի հյուսիսարեւելյան սահմանից թիկունքային ռազմավարական հարվածի խորության հնարավորություն, որը կարող է հայկական ուժերին տալ Հայաստանի հյուսիսարեւելքից եւ Արցախի հյուսիսից ընդառաջ միանալու հնարավորություն: Իսկ այդ ճանապարհին է ի դեպ նաեւ ադրբեջանական օկուպացիայի տակ գտնվող Գետաշենի եւ Շահումյանի շրջանը, կամ Զինավոր դայու հայկական թագավորությունը, ինչպես կասեր Վլադիմիր Հարությունյանը:

Այդպիսով, ադրբեջանական սադրանքին հաջորդած պատժիչ գործողությամբ հայկական զինուժը իր ձեռքն է վերցրել Ադրբեջանի նախագահ Ալիեւի՝ «պատերազմի իրավունքի» վրա կառուցված իշխանությունը:

Բաքվում հաջորդած «բանակի աջակցության եւ հայրենասիրական կոչերի» վերաբերյալ բազմահազարանոց ցույցը դրա պարզորոշ վկայությունն է: Դրանք Բաքվի իշխանության կազմակերպած լոկ խորհրդանշական ակտ չեն, ընդ որում պարզ չէ, թե իշխանության հատկապես ո՞ր թեւի կազմակերպած: Դրանք ինքնապաշտպանական քայլ են, ներքին ինքնապաշտպանական քայլ, որով Ալիեւը փորձել է կանխել իշխանության կորստի բերումով անբերանպաստ իրադարձությունների զարգացումը Բաքվում: Միաժամանակ, անգամ դա պահել հնարավոր չի եղել եւ այդ «աջակցության» ակցիան դուրս է եկել կառավարումից եւ Ադրբեջանի իշխանությունը ստիպված է եղել ցրել իր իսկ կազմակերպած ակցիան: Կամ իշխանության մի թեւը ստիպված է եղել ցրել մյուսի կազմակերպած ակցիան:

Միաժամանակ, հանգամանքը, որ հայկական զինուժը դե ֆակտո իր ձեռքն է վերցրել Բաքվի իշխանությունը, խոսում է այն մասին, որ մինչ այդ հարցի հանգուցալուծումը Ադրբեջանը լինելու է բավականին անկանխատեսելի, առավել եւս այդ երկրի «պաշտպանական» վարքագծի արտաքին ներգործության տեսանկյունից: Որովհետեւ Ադրբեջանի իշխանության հարցի անմիջական երեք չորս շահառուները դրան չեն վերաբերելու անտարբեր՝ Թուրքիա, Ռուսաստան, Իրան, Իսրայել: Այստեղ Հայաստանն, ի դեպ, այդ հարցում ունի երկու բավականին ակնառու գործընկեր եւ դաշնակից՝ Ռուսաստան եւ Իրան, որոնց հետ կարող է լինել արդյունավետ աշխատանքի մեծ դաշտ: Երեւանը վերջին շրջանում սկսել էր սերտացնել աշխատանքը նաեւ Իսրայելի հետ:

Այդ առումով ի դեպ հատկանշական է օրեր առաջ Հայաստանի փոխարտգործնախարարի եւ Շվեյցարիայի արտաքին գործերի դեպարտամենտի ղեկավարի հեռախոսազրույցը, հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Շվեյրացիան տարբեր հարցերում Հայաստանի կարեւոր գործընկեր լինելուց բացի, նաեւ հայ-թուրքական հարաբերության բազմափրոձ միջնորդ է: Արդյո՞ք շոշափվել էր այդ թեման, փաստորեն Տավուշի իրադարձությունների զարգացումից մի քանի օր առաջ:

Բանն այն է, որ ինչքան էլ Անկարան ներկայումս կոշտ հայտարարությամբ աջակցություն է հայտնում Ադրբեջանի իշխանությանը, այդուհանդերձ, չի կարող հաշվի չնստել իրողության հետ, որ այդ իշխանությունն այժմ հայկական ձեռքում է: Իսկ վերցնել այն, Անկարայի համար մեղմ ասած միարժեք հարց չէ, հաշվի առնելով այն, որ այդ իշխանության հայկական ձեռքում լինելու հարցում էապես շահագրգռված են գործնականում բոլորը, այդ թվում գերակա բեւեռները՝ ԱՄՆ ու Չինաստանը: Մի քանի օր առաջ դեսպանները Հայաստանի պաշտպանության նախարարի հյուրն էին:

[Vrej1915]

Ադրբեջանի վախերը․ Բաքվում պատրաստվում են Հայաստանի նախիջեւանյան արշավին

ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
15.07.2020


Հայ-ադրբեջանական սահմանին իրադարձությունները տագնապալի տրամադրություններ են առաջացրել Ադրբեջանում, որտեղ լրատվամիջոցներում ու սոցցանցերում չեն թաքցնում անհանգստությունը։ Եթե կենցաղային մակարդակում մարդիկ մտահոգ են, որ հարկ է լինելու թողնել բնակավայրերը եւ փախստական դառնալ, ապա փորձագետներն ու քաղաքական գործիչներն ավելի խորն են փորում։ Բոլորը հասկանում են, որ տարածաշրջանում աշխարհաքաղաքական տեղաշարժեր են սպասվում՝ ավարտվում են 100 տարվա ռուս-թուրքական պայմանագրերը, նավթային դարաշրջանն ավարտվում է, ԱՄՆ-ը եւ Չինաստանը դառնում են նոր բեւեռները։ Այս ֆոնին Թուրքիան ու նրա արբանյակ Ադրբեջանն ավելի ագրեսիվ են փորձում ջրի երեսին մնալ ու պահպանել ամբողջը՝ գոնե մասը կորցնելով։

Հուլիսի 12-ի միջադեպից անմիջապես հետո Ադրբեջանում սկսեցին խոսել, որ հայերի հաջորդ թիրախը Նախիջեւանն է լինելու։ Ընդ որում, Բաքվում հիանալի հասկանում են Նախիջեւանի պատկանելության իրավական հիմքերի փխրունությունը, այդ պատճառով էլ դրա պաշտպանության հարցում հույս են դնում Թուրքիայի վրա։ «Հայերն ահա այսպիսի խաղ են անում կրակի հետ՝ փորձելով սադրել Ադրբեջանին «անհամաչափ» պատասխան տալու, ընդ որում, Նախիջեւանի ուղղության դեպքում Կարսի պայմանագրի հիման վրա, գործին կարող է միջամտել Թուրքիան», – գրում է ադրբեջանցի վերլուծաբանը։

Ռուս փորձագետ Ստանիլսավ Տարասովը չի բացառում, որ «նոր միջադեպ կարող է տեղի ունենալ հայ-ադրբեջանական սահմանի այլ կետում՝ Նախիջեւանի շրջանում, որտեղ Ադրբեջանի զինված ուժերը բերվել են բարձր մարտական պատրաստվածության վիճակի»։ Նա նկատում է, որ Բաքուն ու Երեւանն այս ուղղությամբ քայլեր են արել միմյանց ընդառաջ՝ «բանակցային օրակարգից հանել են Վիեննայի ու Սանկտ Պետերբուրգի համաձայնությունները, որոնցով նախատեսվում է հակամարտող կողմերի շփման գծին մոնիտորինգի մեխանիզմների ներդրում, ինչպես նաեւ բովանդակազրկել են հակամարտության կարգավորման հիմնական սկզբունքները»։

Բաքվում վախենում են Նախիջեւանում Թուրքիայի եւ Ռուսաստանի բախումից, որի հետեւանքով այդ երկրները կարող են չերկարացնել 1921 թվականի Կարսի պայմանագիրը։ Դա կարող է հանգեցնել Ադրբեջանի համար ոչ միայն Նախիջեւանի, այլ նաեւ ադրբեջանական պետության գոյության իրավական հիմքերի կորստին։

Ահա թե ինչու է Ադրբեջանի նախագահի օգնական Հիքմեթ Հաջիեւն ասում, որ ՀԱՊԿ-ը «ղարաբաղյան հակամարտությանը մասնակցելու որեւէ մանդատ չունի»։ Ի՞նչ կապ ունի ղարաբաղյան հակամարտությունը, եթե բախումները տեղի են ունենում Հայաստանի ու Ադրբեջանի սահմանին։ Բաքվում կարծու՞մ են, որ այդ սահմանը նույնքան վիճելի է, որքան Արցախի հետ շփման գիծը։

Բաքվում վախենում են, որ հայերը ռուսների հետ կպայմանավորվեն ու Նախիջեւանում կանեն այն, ինչ Արցախում։ «Հայաստանն իր ժամանակակից պատմության որոշ դրվագներ կարող է կրկնել, բայց դա հաստատ տարածքային գրավում չի լինի եւ ոչ էլ 366-րդ գնդի ժամանակների տեխնոլոգիա», – գրում է ադրբեջանցի վերլուծաբանը։ Հիշեցնենք, որչ 366-րդ գունդը տեղակայված էր Ստեփանակերտում, իսկ 1990 թվականի օգոստոսին հայ աշխարհազորայինները կարողացան վերցնել գնդի ողջ զինանոցը՝ թույլ տալով ռուս զինվորականներին բարեհաջող հեռանալ Ղարաբաղից։ 366-րդ գնդի համար «մարտեր» չեն եղել, եւ Բաքվում վախենում են, որ մարտեր չեն լինի նաեւ Գյումրիի բազայի համար։

[Vrej1915]

«Այդ դիրքից բավականին կարևոր ենթակառուցվածքներ է դիտարկման դաշտում պահվում». Վիտալի Մանգասարյան



Ադրբեջանի գործողություններում, մեծ առումով, առանձնահատուկ բան չկա, նրանք բազմիցս առիթ ունեցել են ապացուցելու, որ, երբ ցավոտ հարվածներ են ստանում հայկական ԶՈՒ-ի կողմից, դիմում են խաղաղ բնակավայրերի բնակչությանը «նեղացնելու» տակտիկային՝ հարվածներ հասցնելով խաղաղ բնակչությանը. 168.am-ի հետ զրույցում ասաց «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի փորձագետ Վիտալի Մանգասարյանը:

«Նրանց այդ պահվածքից ակնհայտ է դառնում մի բան՝ հայկական բանակի հարվածները եղել են մաքսիմում թիրախային և ցավոտ, ինչի հետևանքով նրանք ունեցել են ոչ միայն մարդկային, այլև տեխնիկական և դիրքային կորուստներ։ Այստեղ կարևոր եմ համարում ընդգծել, որ մեր հրետանային ստորաբաժանումների, այսպես ասած, «բիլյարդային» հարվածներ հասցնելու կարողությունը մի քանի անգամ մեծացել է Տավուշի թևում համապատասխան տեսադիտարկման համակարգերի տեղադրումից հետո, որոնք դարձել են հրետանու «աչքերը»։ Այսինքն՝ երբ հրետանին ունի «հեռատես աչքեր», բնականաբար, է՛լ ավելի արդյունավետ է աշխատում, ինչի արդյունքը տեսանք պաշտոնական հրապարակված տեսանյութերում։ Այդ և այլ տեխնիկական միջոցների համագործակցության շնորհիվ է, որ բանակը կարողանում է սկզբում պարզել և հետո գերճշգրիտ հարվածներ հասցնել թշնամու բարձր հրամանատարական օղակներին, գիտենք, որ ոչնչացվել են բարձրաստիճան զինվորականներ, առնվազն մեկ գեներալ և մեկ գնդապետ»,- նշեց նա:

Անդրադառնալով Տավուշի ուղղությամբ հայկական ուժերի կողմից ադրբեջանական դիրք վերցնելուն կամ դիրքերի բարելավմանը, ռազմական փորձագետը կարծիք հայտնեց, որ հակառակորդի վերջին օրերին դրսևորած ագրեսիան խոսում է հենց այն մասին, որ բավականին նպաստավոր դիրքի մասին է խոսքը:

«Ենթադրում եմ՝ բավականին կարևոր ենթակառուցվածքներ է դիտարկման դաշտում պահվում այդ դիրքից (Ղարա Դաշ-Ադրբեջանի Թովուզի շրջանի Աղդամ գյուղի շրջակայքում գտնվող բարձունքն է.- Մ.Պ․): Դա է պատճառը, որ հակառակորդը մեծ ուժեր և տեխնիկական միջոցներ է կենտրոնացրել այդ դիրքերը հետ բերելու համար: Այստեղ կարևոր եմ համարում նաև մարտական գործողություններին զուգահեռ՝ այդ և այլ դիրքերի ինժեներական աշխատանքները, քանի որ ակնհայտ է, երբ դիրքերին հրետանային հարվածներ են հասցվում, ինչ-որ ենթակառուցվածքներ կարող են վնասվել, և դրանք հնարավորինս շուտ վերականգնելու անհրաժեշտություն է առաջանում, ինչը պատվով մեր տղաներն իրականացնում են: Բանակի կողմից իրականացվող բոլոր գործողությունները պետք է դիտարկել մեկ ամբողջության մեջ, բոլոր ստորաբաժանումներն էլ իրենց դերակատարումն ունեն և կարևոր են։ Այս պահին պարզապես ավելի շատ, կարելի է ասել, ծանրաբեռնված են հրետանային ստորաբաժանումները: Սակայն հասկանում ենք, որ կապի, հետախուզության, թիկունքային ապահովման և այլ ստորաբաժանումների արդյունավետ համագործակցության արդյունքում է, որ կարողանում ենք այնպիսի արդյունքներ գրանցել, ինչին ականատես ենք լինում հրապարակված տեսանյութերում»,- ընդգծեց Մանգասարյանը:

Նրա կարծիքով՝ բանակը և հասարակությունը պետք է պատրաստ լինեն, քանի որ բացառել, որ այս ամենը լայնամասշտաբ գործողությունների չի վերածվի, թերևս, միամտություն է:

«Սակայն այստեղ պետք է հաշվի առնել մեկ հանգամանք. հնարավոր պատերազմի դեպքում թշնամու հիմնական հարվածի ուղղությունը լինելու է ոչ թե՝ Տավուշի հատվածը, այլ՝ Արցախը»,- եզրափակեց ռազմական փորձագետը: