Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

[ninetoyadome]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Double murder committed in the Azerbaijani armed forces
At the armed forces of Azerbaijan's double murder. As the Mia.az, in a military unit of Terter in a shootout killed two soldiers.

According to the source, who were in office Alkhan Agakerimov and two other men began to quarrel, which resulted in Agakerimov was beaten. Soldiers opened fire with machine guns, as a result two soldiers were killed.

Earlier, Azerbaijani media reported that Rashad Mammadov, Babak Shahlarzade and Alkhan Agakerimov injured due to "careless handling of weapons."

Slain soldiers were recently transferred to the Tartar army unit of Naftalan, the source said.

/ Times.am /

http://translate.googleusercontent.com/translate_c?hl=en&ie=UTF8&prev=_t&rurl=translate.google.com&sl=ru&tl=en&twu=1&u=http://voskanapat.info/blog/dvojnoe_ubijstvo_soversheno_v_vs_azerbajdzhana/2011-06-13-6066&usg=ALkJrhhlt61Uh94WvWLv8uHNeOBs3j9dZA

[Mos]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

There can never be peace with genocidal barbarians. History always repeats itself. Armenia & Artsakh would be better off with Turkish & Azeri borders closed until we cross them in military uniform one day and liberate our lands.

I didn't say "peace" - I said "breakthrough"...

[Vrej1915]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Вся правда о

http://voskanapat.info/news/vsja_pra...011-06-11-1443

Вся правда о «международно признанных границах» Азербайджанской Республики. Часть 2
Продолжение. Начало - здесь

... Однако уже на следующий день – 3 сентября выходит в свет ультимативное Постановление Президиума Верховного Совета Азербайджанской Республики «Об антиконституционной акции утратившего полномочия Совета народных депутатов НКАО по изменению статуса НКАО Азербайджанской Республики», в котором арцахцам опять угрожают проведением карательных акций с участием МВД, КГБ и прочих силовых структур.

18 октября 1991 года Верховным Советом АР был принят еще один нелепый и полностью извращенный в историко-правовом плане документ - Конституционный акт «О государственной независимости Азербайджанской Республики», в котором образование Азербайджанской ССР объявлялось результатом вооруженной агрессии, аннексии и оккупации со стороны Советской России. Договор об образовании СССР 1922 г. был также объявлен аннексионистским и «недействительным с момента подписания в части, относящейся к Азербайджану». Подтверждалось, что «Азербайджанская Республика является преемницей существовавшей с 28 мая 1918 по 28 апреля 1920 гг. Азербайджанской республики». Таким образом, весь период существования Аз. ССР в составе СССР с 29 апреля 1920 г. по 30 августа 1991 г. объявлялся недействительным. При этом нельзя забывать, что в декабре 1920 г. АДР получила отказ от Лиги Наций на вступление в эту организацию из-за отсутствия стабильного правительства, невозможности контролировать территории, на которые эта «республика» положила глаз (а надо сказать, что глаз она положила на земли всех своих территориальных соседей – П.), наличия территориальных споров с соседними Арменией и Грузией, а также, как мы уже указывали выше, по причине отсутствия признания со стороны хотя бы одного государства - члена Лиги Наций. Помимо этого (редчайший и позорнейший случай в мировой практике – П.), данное искусственное гособразование не имело ни грамма политической самостоятельности, всецело полагаясь на турецкие штыки. Свидетельством тому - договор о военном союзе с Турцией, согласно которому правительство Азербайджана не имело права заключать внешние договора без «ведома и одобрения Оттоманского Правительства». В итоге фантомное гособразование, не имевшее, ко всему прочему, ни регулярной армии, ни конституции, ни долгое время даже собственной столицы (где уж там кому-либо раздаривать «иреваны» - П.), кануло в лету, так и не обретя легитимных и, уж тем более, «международно признанных» границ. Самое же смешное заключается в том, что провозгласив себя преемницей АДР, современная Азербайджанская Республика вернулась к правовым реxалиям гособразования-уродца 1918-1920 гг., по существу став, как и оно, «гоxсударством без граxниц».

В результате всех своих односторонних шагов, и в нарушение Закона СССР от 3 апреля 1990 г., Азербайджан оформил одностороннее отделение от СССР и решил, что данным актом он нивелирует на своей территории действие Конституции СССР, законов единого Союза, а также всех органов советской власти, в том числе, Совета народных депутатов НКАО. Но не тут-то было! Дело в том, что азербайджанские законодатели в пылу эйфории напрочь забыли учесть несколько существенных обстоятельств. Во-первых, Азербайджан провозгласил восстановление государственной независимости Азербайджанской Демократической Республики 1918-1920 гг. и объявил себя ее преемником. Однако в состав этого, созданного на волне турецкой экспансии в Закавказье государства, никогда не входили ни армянский Карабах, ни армянский Нахиджеван. Скажем больше, самим Советским Азербайджаном в декларациях Азревкома от 30 ноября 1920 г. «О признании Нагорного Карабаха, Зангезура и Нахичевани составной частью Армянской ССР» и от 2 декабря 1920 года в связи с установлением в Армении Советской власти, Зангезур, Нахиджеван и Нагорный Карабах признавались неотъемлемыми частями Советской Армении. Из газеты «Бакинский рабочий» от 2 декабря 1920 г.:

«…территории Зангезурского и Нахичеванского уездов являются нераздельной частью Советской Армении, а трудовому крестьянству Нагорного Карабаха предоставляется полное право самоопределения…».

Более того, сама Азербайджанская ССР была создана не как республика азеротурок, а, «исходя из необходимости национального мира между мусульманами и армянами» как их «единый государственный союз», т. е. армяне изначально были одним из этносов-создателей и носителей государственности данной советской республики.

Во-вторых, признав недействительным Договор об образовании СССР 1922 г. в части, относящейся к Азербайджану, последний, таким образом, автоматически отказался и от действия Конституции СССР, согласно как раз которой Нагорный Карабах и входил в состав Азербайджанской ССР.

А вообще некоторые фразы из данного «конституционного акта» можно смело включать в антологии юмора. Как вам это?

«Территория Азербайджанской Республики в исторически сложившихся границах едина, неделима, неотчуждаема».

Какие «исторически сложившиеся границы»? АДР? Но у нее, как мы знаем, не было никаких границ. И, тем более, в нее не входили ни Нахиджеван, ни Нагорный Карабах. Азербайджанской ССР? Но азеротурки в этом самом акте официально отказались от советского наследия в части, относящейся к Азербайджану.

Еще один перл из этого порнографического «конституционного акта»:

«29 мая 1918 года Национальный Совет Азербайджана принял Декларацию о независимости Азербайджана, возобновив тем самым многовековые традиции государственной независимости азербайджанского народа».

Какие могли быть «многовековые традиции государственной независимости» (! – П.) у конгломерата тюркских кочевых племен, которые «азербайджанским народом»-то стали только в 1936 году. Да и не было в природе никакого «национального совета Азербайджана» - ложь это! Был Мусульманский национальный совет, в который входили представители различных мусульманских народов бывших закавказских губерний Российской империи.

«Азербайджан так же, как и в 1806-1828 годах, был вновь аннексирован Россией».

И опять откровенное вранье! Не существовало, дорогие азеротурки, в те далекие годы никакого «Азербайджана» севернее Аракса, и завоевала Россия в ходе русско-персидской войны (а не «аннексировала» - П.) территории, входившие в состав Персии. Персии, а не «Азербайджана».

ПАНДУХТ

Продолжение следует...

http://voskanapat.info/news/vsja_pravda_o_mezhdunarodno_priznannykh_granicakh_azerbajdzhanskoj_respubliki_chast_2/2011-06-13-1446

[Vrej1915]

Yerpek tchmoranank , Artzakhi oughigh gesse, Mrovitz Ardsvashen, ter tchnamou tzern e

Бывшие жители Шаумян – Геташен требуют постоянно поднимать проблему оккупации Северного Арцаха


PanARMENIAN.Net - Проблему оккупации Северного Арцаха Азербайджаном нельзя оставлять без внимания. Об этом на пресс-конференции в Ереване, посвященной 19-ой годовщине оккупации Шаумянского района Азербайджаном, заявил глава земляческого союза «Шаумян – Геташен» Эдик Балаян.
«Мы неоднократно призывали Минскую группу ОБСЕ, чтобы они отправили мониторинговую группу в Северный Арцах, где азербайджанские власти проводят активную политики заселения», - сказал Балаян, добавив, что их просьба так и не получила положительного ответа. Как отметил глава союза, бывшие жители Северного Арцаха недовольны тем, что МГ ОБСЕ проявляет однобокость в этом вопросе и выполняет лишь требования азербайджанской стороны.
Эдик Балаян особо подчеркнул, что Северный Арцах не может иметь будущего в составе Азербайджана. Глава союза уверен, что пока арцахская сторона не станет участвовать в переговорах, вопрос Северного Арцаха так и не будет поднят.

/Panarmenian.net/

[londontsi]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

This was the declared position of SS a year or so ago.

http://www.youtube.com/watch?v=OBgULM9GaK0&feature=related

Very lose and open to interpretation.

Implies huge land concessions.

Sad truth is once you declare your position almost impossible to revise and “improve” it.

[Vrej1915]

Հողերի հանձնումը եւ դավաճանություն-1

Հողերի հանձնումը եւ դավաճանություն-1




Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունն արդեն ավելի քան քսան տարի գտնվում է հասարակությանը հուզող խնդիրների կիզակետում: Այսօր եւս մեր քաղաքական դաշտի օրակարգում այն գլխավոր տեղում է: Կազանում նախագահների սպասվելիք հանդիպումից առաջ հայ հանրությունը փորձում է գտնել մի շարք հարցերի պատասխանները: Դրանց թվում` մասնավորապես այն, թե գերտերությունների` կողմերին առաջադրած լուծումն ու Ադրբեջանի ու Հայաստանի նախագահների բանակցությունների արդյունքում ապագայում «ձեռք բերվելիք» պայմանավորվածությունները որքանով կհամապատասխանեն մեր ազգային շահերին, եւ Մադրիդյան սկզբունքների հիման վրա կազմված որեւէ փաստաթղթի տակ ստորագրողներն արդյոք դավաճանություն չե՞ն գործի:

Ստանալ այս հարցերի պատասխանը` առանց փոքրիշատե մանրամասնելու հանրության շրջանում տարածում գտած ղարաբաղյան հակամարտության լուծման հիմնական ռազմավարությունները, անհնար է: Ուստի հարկ է նախ մի փոքր անդրադարձ կատարել ղարաբաղյան խնդրի լուծման այն տեսլականներին, որոնք գոյություն ունեն հայ հանրության շրջանում:

Ըստ էության, մեր հասարակության մեջ բանավեճը հիմնականում նպատակային երկու ուղեգծերի շուրջ է` Ա. տարածքների հանձնում Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի եւ միջազգային ճանաչման դիմաց եւ Բ. ստատուս քվոյի պահպանում այն ցանկությամբ, որ հեռանկարում տերությունների ռազմաքաղաքական շահերի համընկման դեպքում ամրագրվեն Արցախի անկախ կարգավիճակն ու միջազգային ճանաչումը:

Արդեն գրեթե մեկուկես տասնամյակ է` այս երկու խաչվող ուղեգծերի շուրջ հասարակական բանավեճ է ընթանում: Առաջինն առավել գործնական դիրքերից ու որոշ հստակությամբ փորձում է հակադրվել, իսկ պաշտոնական հետեւողական միջամտությամբ` նաեւ չեզոքացնել երկրորդին, քանզի այն փաստացի առավել հուզական ու անորոշ ռազմավարություն է հիշեցնում: Վերջինն, ըստ ամենայնի, գոյության իրավունք է ձեռք բերել առավելապես արտաքին ներդրում հանդիսացող Ա տարբերակին հակադրվելու համար: Այստեղից էլ` նրա հուզական ու անորոշ բնույթը: Միաժամանակ Բ տարբերակն այդպիսին է, քանի որ պաշտոնական Երեւանի (շատ դեպքերում նաեւ` Ստեփանակերտի) գործողություններում բացարձակ ցանկություն չի նկատվել ու նկատվում հասնելու այդ ուղեգծի հնարավորությունների իրացմանը: Մասնավորաբար դրա վկայությունն են ազատագրված տարածքների վերաբնակեցման, մրցունակ տնտեսության ստեղծման, ժողովրդավարական հասարակարգի հաստատման եւ այլ հարցերում Հայաստանի ու Արցախի իշխանությունների ցուցաբերած անգործությունը կամ թերի վարքը:

Հարկ է նկատել նաեւ, որ առաջին տարբերակն ունի արտաքին մեծ աջակցություն` շնորհիվ միջազգային այն միջնորդների, որոնք նախագծում են ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման ընդհանուր ռազմավարությունը: Հայաստանի բարձրագույն իշխանության «կլիենտային» բնույթի պատճառով հենց Ա տարբերակն էլ Մադրիդյան սկզբունքների տեսքով ընկած է հակամարտության կարգավորման համար ընթացող բանակցությունների հիմքում: Արդյունքում Ա տարբերակն անընդունելի համարող հայ քաղաքական մտքին այլ բան չի մնացել, քան խոսել Բ տարբերակի` ստատուս քվոյի պահպանման մասին` ապագայում քաղաքական այլ հարմար իրավիճակում զենքի ուժով ձեռք բերած հաջողություններն առավել շահավետ իրացնելու նկատառումով:

Ռազմավարական այս ուղեգծերը միմյանց նկատմամբ գտնվում են խիստ բեւեռացված դիրքերում, քանզի հենվում են սկզբունքային հակադրության վրա: Խնդրի լուծման փոխզիջումային պրագմատիկ տարբերակը (որը սնվում է աշխարհաքաղաքական կենտրոնների realpolitik-ից) հակադրվում է խնդրի առկախման անզիջումային հուզական տարբերակին (որը սնվում է ազգային «օջախների» հայրենասիրական ընկալումներից): Այստեղից էլ քաղաքականացված հանրության բավական ստվար մի զանգվածի (եթե ոչ` բացարձակ մեծամասնության) շրջանում առաջ է գալիս այն պնդումը, որ ուղեգծերից Ա-ի իրագործումը դավաճանություն է ազգային շահերին, որովհետեւ ազատագրված յուրաքանչյուր տարածքի համար մեծ գին է վճարվել:

Հասարակության ներսում տվյալ պնդման առկայությունն արդեն իսկ երեւակում է այն խնդիրը, որի լուծումից է կախված Ա տարբերակի գոյությունը` ազատագրված տարածքների հանձման միջոցով Լեռնային Ղարաբաղի անկախության ու միջազգային ճանաչման հասնելու ռազմավարությունը մեր կողմից բանակցությունների սեղանին դնելու իրավունքը: Ուստի խնդիր է դառնում պարզել, թե ազատագրված հողերի` Ադրբեջանին հանձնումը քաղաքական տեսանկյունից դավաճանություն է, թե ոչ: Հարցի քաղաքական պատասխանը գտնելուց հետո միայն հնարավոր կլինի խոսել դրա իրավական բնորոշման մասին, քանի որ իրավականը մշտապես քաղաքականի լծորդն է (քաղաքական հասունության զգալի պակաս ունեցող մեր ժողովրդի շրջանում մշտապես սա չի ընկալվում): Միաժամանակ այդ պատասխանից է կախված նաեւ հարցի հուզական վերարտադրության կենսունակությունը:

Անհրաժեշտ է ընդգծել նաեւ, որ վերջին տասնհինգ տարում ղարաբաղյան խնդրում ձեւավորված իրականության մեջ հակամարտող կողմերի գլխավոր ու սկզբունքային անհամաձայնության կետը եղել է ոչ թե կարգավիճակի, այլ ազատագրված հողերի ապագա պատկանելիության հարցը: Կողմերի բոլոր խնդիրները (կարգավիճակ, փախստականներ, նյութական փոխհատուցում եւ այլն) ժամանակային կտրվածքով որոշակի լուծում ունեն եւ տեսանելի ապագայում, ի վերջո կարող են իրականություն դառնալ: Միայն տարածքների հարցում է, որ պատասխան չստանալով` մեր հանրության հուզական արձագանքին է արժանանում կարգավիճակի դիմաց ազատագրված հողերի հանձման առանձին շրջանակների ցանկությունը: Հետեւաբար` առաջնահերթ խնդիր է դառնում պարզել, թե առանձին գործիչների կողմից Ղարաբաղի կարգավիճակի դիմաց ազատագրված հողերի (կամ դրանց մի մասի) հանձնումը կարո՞ղ է արդյոք «դավաճանություն» որակվել:

(Շարունակելի)
ՍԱՐՈ ՍԱՐՈՅԱՆ, ՌԱՀՀԿ փորձագետ

http://www.lragir.am/armsrc/comments49281.html

[Eddo211]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Relax boys, we are not going to give even an inch of land back (including buffer zones)......remember the protocols and how that ended after what was said
about giving concessions.

[Armanen]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

This was the declared position of SS a year or so ago.

http://www.youtube.com/watch?v=OBgULM9GaK0&feature=related

Very lose and open to interpretation.

Implies huge land concessions.

Sad truth is once you declare your position almost impossible to revise and “improve” it.

Since when do we expect politicians to speak the truth? It is not hard to imagine positions changing, and Serj is no exception. No reason to fear monger.

[burjuin]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

Military Armenia to discuss with Russia the supply of weapons and equipment RKHBZ
11:58 | 14 / 06 / 2011

YEREVAN, June 14 - News-Armenia. Armenian military delegation arrived in Russia to discuss the possibility of supply of equipment and weapons for Radiation, Chemical and Biological Defense (RKHBZ), said Tuesday the Ministry of Defence spokesman Lt. Col. Sergei Vlasov.

"The delegation will head of CBR defense troops of Russian Armed Forces, Major General Eugene Starkov," - said Vlasov, RIA Novosti reported.

It is assumed that in the event of successful negotiations, Russia will supply Armenia domestic samples of weapons and equipment RKHBZ.

According to Vlasov, the relationship between the military establishments of both countries in the field of CBRN defense developed since 2004 in the form of an annual exchange delegatsiyami.-0--

http://translate.google.ru/translate?hl=ru&sl=ru&tl=en&u=http%3A%2F%2Fnewsarmenia.ru%2Fdefence%2F20110614%2F42472694.html

[londontsi]

Re: Nagorno-Karabagh: Military Balance Between Armenia & Azerbaijan

I have no doubt such equipment has a place in the Armenian Army armoury.

What I am not sure ( with my little mind) what order of priority does it represent in terms of actual threat.

I would have though defending the liberated territories had a higher priority.