What are the borders of Nagorno-Karabakh?

[arakeretzig]

Re: What are the borders of Nagorno-Karabakh?

fun fact, i was looking at google maps, and noticed it says "Artsakh" in what looks like Stepanakert

[Vrej1915]

Re: What are the borders of Nagorno-Karabakh?

Երազում եմ, որ մի օր Ակնի մասին խոսելիս ստիպված չլինեմ փակագծում գրել Աղդամ, Վարանդայի դեպքում` Ֆիզուլի…
25 Օգոստոսի 2012 - 16:53

Օրեր առաջ times.am լրատվական կայքում հրապարակվել էր ռազմական հոգեբան Դավիթ Ջամալյանի «Հարկավոր է հանրայնացնել Արցախի որոշ բնակավայրերի հայերեն անվանումները» վերտառությամբ հոդվածը:
Պատմական համառոտ ներածականից հետո, ռազմական փորձագետը հիշեցնում է. «Արցախի կառավարության որոշմամբ նախկին թրքանուն բնակավայրերը վաղուց է ինչ անվանափոխվել են: Այստեղ տեղին է հիշեցնել, որ նախկին Աղդամը վերանվանվել է Ակնա, նախկին Ջաբրաիլը` Ջրակն, նախկին Զանգելանը` Կովսական, նախկին Կուբաթլուն` Սանասար ավան, նախկին Լաչինը` Բերձոր, նախկին Քելբաջարը` Քարվաճառ: Սակայն մեզանում հաճախ կիրառվում են այդ բնակավայրերի նախկին` թուրքերեն անվանումները. հարց է ծագում` ինչո՞ւ: Անտեղյակության արդյունք է դա, թե իռացիոնալ վախվորածության: Առավել քան ակնհայտ է, որ իրերի նման դրությունը ուղղակիորեն սպառնում է մեր երկրի հոգեբանական–տեղեկատվական անվտանգությանը:

Հարկ է հստակ գիտակցել. ազատագրված Արցախի որոշ բնակավայրերի նախկին թրքանուն ձևերի կիրառությունը հայաստանյան հանրային գիտակցության մեջ օտարում է այդ բնակավայրերը «մեր»-ի, «հայկական»-ի տիրույթից: Չէ՞ որ այսօր մեզանում արդեն ոչ ոք Ծաղկաձորի փոխարեն` չի ասում Դարաչիչակ, Վարդենիսի փոխարեն` Բասարգեչար: Եվ ուրեմն հարկ է բացառել այս բնակավայրերի նախկին թուրքերեն անվանումների կիրառությունը և պաշտոնական գրագրության մեջ, և լրագրության ոլորտում: Ավելին. հասարակական-պետական գործիչները, լրագրողները պետք է հանրայանացնեն այս բնակավայրերի հայերեն անվանումները: Ի վերջո հարկավոր է հարգել Արցախի կառավարության որոշումները, որոնք հիմնված են արցախահայության հավաքական կամքի վրա»:

Դավիթ Ջամալյանը ընդգծում է նաև, որ ազատագրված տարածքների հայկական անվանումների շրջանառությունն ամրապնդելու է միջազգային հարթությունում Արցախի հայապատկան լինելու փաստը:

Ինչպես սպասելի էր ռազմական հայ փորձագետի առաջարկ-կոչին բուռն կերպով արձագանքեցին ադրբեջանական լրատվամիջոցները: Մասնավորապես` Vesti.az-ի թղթակից Բահրամ Բատիևը (ով ի դեպ, որոշ ժամանակ անց մի մեծ հոդված էր նվիրել Գերորգի Վանյանին` կոչ անելով գնահատել այդ «թանկարժեք գանձին»:

Հակադարձել էր. «Հայերը հրաժարվում են ընդունել «օկուպացված» տարածքների հայկական անունները» հոդվածով, որտեղ բնականաբար դրսևորել էր ադրբեջանական «փայլուն» մտաթռիչքներ` հերքելով ազատագրված տարածքների հայկական լինելու փաստը և որ մի օր պատմական «արդարությունը» հաղթելու է: Բահրամ Բատիևը չհրաժարվելով ադրբեջանական հակահայկական քարոզչությանը հատուկ մառազմից և զավեշտից, Դավիթ Ջամալյանին ակնարկում է, թե ազգանունը հայկական ծագում չունի` հորդորելով հայաֆիկացնել: Այս ամենը ծիծաղ և զայրույթ է առաջացնում, բայց հոդված գրելու շարժառիթ հանդիսացավ ոչ թե ադրբեջանական «փայլուն» մտքի հերթական արգասիքն, այլ ադրբեջանցի հոդվածագրի այս դիտարկումը.« ..да и сами армяне Армении и Нагорного Карабаха продолжают употреблять азербайджанские названия населенных пунктов, находящихся под оккупацией», հետո շարունակում է, թե գիտեն, որ վերադարձնելուն են մի օր, այդ պատճառով էլ… Ինչո՞ւ ենք թույլ տալիս, որ մեր մասին այսպես արտահայտվեն: Ինքս իմ հոդվածներում օգտագործում եմ ազատագրված տարածքների հայկական անվանումները, բայց ցավում եմ, որ ստիպված եմ լինում փակագծի մեջ գրել ոչ հայկական տարբերակները. մի անգամ օգտագործեցի Վարանդա և շատերը չիմացան ո՞ր քաղաքի մասին է խոսքը: Ինչու ադրբեջանական լրատվամիջոցներն ու պաշտոնյաները կարող են օգտագործել «Խանքենդի» ձևակերպումն, իսկ մենք չենք կարող ասել.«Արցախում….»: Որպես լրագրող, երազում եմ, որ մի օր Ակնի մասին խոսելիս ստիպված չլինեմ փակագծում գրել Աղդամ, Վարանդայի դեպքում` Ֆիզուլի…որպես ընթերցող էլ` կարդալ ու տեսնել…

Մարիամ Պետրոսյան


HayNews.am

[Vrej1915]

Re: What are the borders of Nagorno-Karabakh?

Քարվաճառ քաղաքը զինանշան ունեցավ
13.Մարտ.2013

http://times.am/?p=20390&l=am

Քարվաճառ քաղաքն ունեցավ իր զինանշանը:

Զինանշանի կենտրոնում վահանն է, որի վրա պատկերված է միջնաբերդ, ինչը խորհրդանշում է քաղաքի կարգախոսը` «Քարվաճառը հայոց միջնաբերդ է»: Այն ընկած է կանաչ բլուրների և կապույտ երկնքի մեջ, ինչը բացի քաղաքի շրջակա տեղանքը, խորհրդանշում է նաև խաղաղ բարգավաճումը:

Զինանշանի վերևի մասում պարզ հնգագմբեթ քարե թագն է, ինչը խորհրդանշում է քաղաքի կարգավիճակը: Վահանի ձախ կողմում Աստծո բանբեր Ամբրիելն է, որը նաև պաշտպանության և հաղորդակցման հրեշտակն է: Նրա ձեռքում ներքև պահած սուրն է, որը խորհրդանշում է Աստծո հովանավորությունը և խաղաղության ձգտումն, ինչպես նաև` ցանկացած պահի հակառակորդին դիմակայելու պատրաստականությունը:

Վահանի աջ կողմում պատկերված արծիվը խորհրդանշում է ուժ և իմաստություն: Զինանշանի ստորին հատվածում երկաթագիր տառերով գրված է' «ՔԱՐՎԱՃԱՌ»:

Զինանշանի հեղինակը Քարվաճառի բնակիչ, Քարվաճառի դպրոցի պատմության ուսուցիչ Դավիթ Եղիազարյանն է:

[Vrej1915]

Re: What are the borders of Nagorno-Karabakh?

Դավիթ Ջամալյան. «Քարվաճառը հայոց պետականության ողնաշարն է»
01.Մարտ.2013

http://times.am/?p=19682&l=am

«Քարվաճառի շրջանը հայոց պետականության ողնաշարն է: Եւ փառք Աստծո, մենք այսօր այստեղ տեսնում ենք կյանք, տեսնում ենք ընտանիքներ, բազմազավակ ընտանիքներ: Միեւնույն ժամանակ, ցավոք, տեսնում ենք նաեւ վիթխարի տեսանելի եւ անտեսանելի խնդիրներ: Մենք մեր բոլոր ռեսուրսները պետք է ներդնենք, որ կայացնենք խաղաղ կյանքն այս տարածաշրջանում»: Այս մասին Times.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց ռազմական հոգեբան Դավիթ Ջամալյանը: Վերջինս նկարահանող խմբի հետ այս օրերին Քարվաճառի շրջանում է' տարածքի մասին նյութեր պատրաստելու եւ հանրությանը ներկայացնելու համար:

«Չունենալ, չբնակեցնել Քարվաճառը նշանակում է՝ հարվածի տակ դնել հայոց պետականությունը լայն առումով: Այս համատեքստում շատ կարեւոր է, որ երեւանյան լսարանը քաջատեղյակ լինի քարվաճառյան իրողություններին: Ինչու՞, որովհետեւ, այնուամենային, թերեւս անտեղյակության պատճառով ու բանակցային նախորդ գործընթացից մնացած ինչ-որ իներցիայով ժողովրդի մեջ դեռ կա տեսակետ, թե այստեղ ամեն ինչ ժամանակավոր է, ու վաղ թե ուշ այս տարաքծները հանձնվելու են»: Ըստ փորձագետի, չնայած կյանքն այստեղ շատ բարդ ու դժվար, բայց այնուամենայնիվ, կայանում է, եւ տարածք հանձնելու մասին այսօր կարող են խոսել միայն ծայրահեղականները:

«Շատ կարեւոր է, որ երեւանյան լսարանի համար անընդհատ տիրապետող լինեն Քարվաճառից եկող լուրերը: Մեր հասարակությունը պետք է հասկանա, որ Քարվաճառը մեր մի մասն է, սա էլ է հայրենիք, եւ այնքան ամուր հայրենիք է, որքան Կապանը, Գյումրին, Ալավերդին: Եւ կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր ոք, քիչ թե շատ հանրային կերպար դրան պիտի նպաստի, մենք էլ մեր ձեւով ենք փորձում դրան նպաստել», այցի նպատակները ձեւակերպելով' նշեց Դ. Ջամալյանը:

Մինչեւ Քարվաճառ քաղաքն այցելելը խումբը եղել է Նոր Կարաչինար, Նոր Խարխափուտ, Քնարավան եւ Եղեգնուտ համայնքներում:

«Այստեղ մենք տեսանք նոր կառուցված դպրոցներ, զգացվում է, որ այստեղ ներդրում է եղել: Կյանքը կազմակերպելու, ենթակառուցվածքները կազմակերպելու համար ահագին միջոցներ են ծախսվել, բայց որքան ծախսվել է, մի տասնապատիկ անգամ էլ դեռ անելիք կա: Եւ սա այն դեպքն է, երբ չպետք է ամեն ինչ թողնել պետության հույսին, հանրային ամենատարբեր կառույցներ կարող են իրենց նպաստը բերել: Գիտեմ, օրինակ, որ շատ տարբեր ժամանակներում մարդիկ գրքահավաքներ են կազմակերպում: Մարդիկ կարող են ինչ-որ բանով օգնել եւ օգնում են: Շատ ողջունելի է, որ չորս գյուղ մեր պետականության ամենակարեւոր հատվածում կայացել է, բայց անելիք դեռ շատ կա»:

Ըստ ռազմական փորձագետի' առաջնային է մեր հանրային ընկալումներում վերջնականապես արմատախիլ անել ինչ-որ բան զիջելու գաղափարը:

«Այդպիսով մենք մեր ռազմաքաղաքական ղեկավարության թիկունքը պինդ կպահենք: Դա այն լրջագույն գործոնն է, որը կարող է օգտագործել ամենադժվարին բանակցային պահին: Քանի որ ամեն ինչին կարելի է կուլ գնալ, շատուշատ փաստարկներ կան, որ կարող են չգործել բանակցային դժվարին պահերին, բայց այն փաստարկը, որ ժողովուրդը դեմ է որեւէ տարածք հանձնելուն, ամենահզորն է ու ամենաընկալելին»:

Դավիթ Ջամալյանի համոզմամբ' այս առումով մենք հաստատ շատ լուրջ հաջողություններ ունենք, եւ շատ քչերն են այսօր մտածում ազատագրված տարածքի որեւէ հատվածի հանձնման մասին: Փորձագետը համոզված է նաեւ, որ այսօրվա իշխանությունը հող հանձնող իշխանությունի չէ: «Ես դա հաստատ եմ ասում: Այլ խնդիր է, որ տարածքը դանդաղ է զարգանում, միգուցե այդտեղ օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներ կան, բայց որ այս իշխանությունը հող չի հանձնելու, դա հաստատ է:
Արցախի ղեկավարությունն էլ բավականին կտրուկ ու հստակ ասել է, որ որեւէ տարածք չի հանձնվելու, եւ ՀՀ իշխանությունն էլ հաճախ հղում է անում հենց այդ դիրքորոշմանը: Սա հաջողված դիվանագիտական կոմբինացիա է», ամփոփեց փորձագետը:

Թամարա Գրիգորյան