Regional geopolitics

[Shant03]

Re: Regional geopolitics

Yes great indeed. I have been saying a long time that the protocol process was a clear victory for Armenia and it is nice to see someone who knows something say it to. I disagree with Richard that our foreign policy success rests on the failure of others rather then success of our leaders. Our leaders are the ones who decided on when and how to sign on, they demanded certain terms and agreed and disagreed to other terms. Our government has done very well with geopolitics and even the EEU move is proving to be a good one. I wish our leaders were half as good at domestic policies as they are in foreign affairs.

Agreed, I started following him on twitter only to see him tweet "Kardashians ruined their reputation by meeting with the Prime Minister" made me realize he doesn't think too highly of our current administration. I think Armenian is headed in the right direction, just need to get Artsakh resolves, and by resolve I mean having azeris come to reality those lands belong to us. Our domestic issues will be solved once Artsakh is settled, considering ~70% of our GDP is spent on military.

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ինչո՞ւ են Նալբանդյանին կանչել Ռուսաստան

http://www.yerkir.am/am/news/83365.htm

07.04.2015

ՀՀ արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանը, ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի հրավերով, այսօր երկօրյա այցով մեկնում է Մոսկվա: Նալբանդյանի այս այցը էականորեն տարբերվում է նախորդներից: Եվ այդ տարբերությունը, որքան էլ զարմանալի է, ընդգծում է ռուսական կողմը. Մոսկվան ոչ միայն զուտ տեղեկատվական առումով է շեշտում այցի կարևորությունը երկու երկրների դաշնակցային հարաբերություններն ընդգծելու միջոցով, այլև՝ արարողակարգի:

Մասնավորապես` ՌԴ արտգործնախարարությունն այցի վերաբերյալ հանդես է գալիս հատուկ մեկնաբանությամբ, ինչն ինքնին արդեն եզակի դրսևորում է: Բայց առավել ուշագրավ է, որ դրանում ոչ միայն նշվում է, թե ինչ հարցեր են քննարկվելու Լավրովի հետ, այլ նաև ընդգծվում է ՌԴ-ին և Հայաստանին կապող դաշնակցային հարաբերությունների հանգամանքը՝ վկայակոչելով ռազմավարական գործընկերությունը սահմանող իրավապայմանագրային ողջ բազան:

Բացի դրանից` Նալբանդյանը, փաստորեն, ոչ միայն հանդիպելու է ՌԴ իր գործընկերոջ հետ, այլ նաև ՌԴ Պետդումայի նախագահ Սերգեյ Նարիշկինի, ով, ի դեպ, ընդամենը օրեր առաջ էր աշխատանքային այցով Հայաստանում: Նախատեսված է նաև հանդիպում Ռուսաստանի քաղաքագետների և ԶԼՄ խմբագիրների հետ:

Եթե դրան էլ ավելացնենք վերջին օրերին թե' Նալբանդյանի և թե' ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հետ ռուսական տարբեր առաջադեմ լրատվամիջոցների կողմից հարցազրույցներ անցկացնելու հանգամանքը, որը ՌԴ-ի պարագայում երբեք պատահական չի լինում, ապա ակնհայտ է դառնում, որ ռուսական կողմը ոչ միայն հոգ է տարել այդ այցի զուտ արարողակարգային, այլ նաև բովանդակային նշանակությունը բարձրացնելու ուղղությամբ: Բնական հարց է առաջանում, թե ո՞րն է Նալբանդյանի այցի նկատմամբ նման վերաբերմունքի պատճառը, և արդյո՞ք սա իրավիճակային է, թե՞ Մոսկվան փորձում է վերադառնալ Հայաստանի հետ ռազմավարական գործակցության` իսկապես հարիր հարաբերությունների: Այս իմաստով ուղղորդիչ նշանակություն ունի երկու գործոն:

Առաջինը Մոսկվա այցելելու հրավերը Նալբանդյանին ուղղելու համար ընտրված ժամանակն է: Այն տեղի է ունենում Լոզանում Իրանի և «Վեցյակի» երկրների միջև իրանական միջուկային ծրագրերի շուրջ շրջանակային համաձայնագրի ստորագրումից գրեթե անմիջապես հետո՝ ըստ էության, հարավկովկասյան տարածաշրջանում ստեղծված բոլորովին նոր տնտեսաքաղաքական իրականության ֆոնին, որին տարածաշրջանի երկրներն արձագանքեցին կայծակնային արագությամբ: Մինչ Ադրբեջանի նախագահն անակնկալ այց է կատարում Իրանի թշնամին և մրցակիցը համարվող Սաուդյան Արաբիա, Թուրքիայի նախագահը պատրաստվում է այցելել Իրան:
Ռուսաստանն ահա, որոշել է Իրանի՝ միջազգային քաղաքական արենա վերադառնալու պայմաններում նախ ճշգրտումներ մտցնել Հայաստանի հետ իր հարաբերություններում:

Մոսկվայում չեն կարող չհասկանալ, որ Իրանի նկատմամբ պատժամիջոցների վերացումն առաջին հերթին թուլացնում է Հայաստանի վրա իր ազդեցությունը, քանի որ, ի դեմս Իրանի, Հայաստանը ձեռք է բերում առևտրային, էներգետիկ, քաղաքական, նաև անվտանգության ապահովման պոտենցիալ այլընտրանքային ուղղություն, արտաքին աշխարհի հետ և հատկապես դեպի Արևելք ծավալվելու նոր հնարավորություն: Եվ որքան էլ Հայաստանի նկատմամբ Ռուսաստանի ազդեցությունը լինի անվիճելի, Մոսկվան «իրանական ելքը» փակելու կամ փակել ստիպելու ռեսուրս չունի, մանավանդ, որ Թեհանն ինքը ոչ միայն ստանում է Հայաստանում ներդրումներ կատարելու և այս դաշտում ևս Ռուսաստանի մրցակիցը դառնալու իրական հնարավորություն, այլ նաև առավել քան շահագրգռված է տարածաշրջանում Հայաստանի՝ հնարավորինս անկախ խաղացող դառնալու հարցում: Եվ ենթադրելի է, որ արդեն նոր կարգավիճակում ամեն ինչ կանի դրա համար, իհարկե` Հայաստանից համապատասխան ազդակներ լինելու դեպքում:

Այս հանգամանքը, կամա թե ակամա, ստիպում է Մոսկվային վերանայել Հայաստանի հետ հարաբերությունների որակը՝ շեշտը դնելով ոչ թե կամ ոչ այնքան կամքի թելադրման վրա, որքան վստահելի պարտնյոր ներկայանալու: Իսկ դա ստիպում է վերջապես բացել աչքերն ու ականջները և տեսնել հայ-ռուսական ռազմավարական հարաբերություններից, անխտիր բոլոր ուղղություններով, Երևանի` ակնհայտ բավարարված չլինելու հանգամանքը, որոնց մասին վերջին շաբաթներին վերջինս սկսել է խոսել ավելի ու ավելի կոշտ շեշտադրումներով: Այս իմաստով Սերգեյ Նարիշկինի՝ Հայաստան կատարած վերջին՝ ակնհայտորեն «ստուգողական» այցը, որի շրջանակում ևս բարձրացվեցին այդ հարցերը, Նալբանդյանին հրավեր ուղարկելու և հայ-ռուսական հարաբերությունների չեղած ռազմավարական բնույթն ընդգծելու երկրորդ հիմնական դրդապատճառն էր: Երևանում Նարիշկինին թե' հասարակական և թե' քաղաքական մակարդակներում շատ պարզ հասկացրին, որ ընդգծված հարգանքի, տեղ-տեղ նույնիսկ քծնանքի քողի տակ, այնուամենայնիվ, կա Ռուսաստանից ակնհայտ դժգոհություն, որը թվացյալ չէ, ինչպես կարծում են Մոսկվայում, և որը չնկատել տալու քաղաքականության շարունակումը, արդեն իրանական գործոնով թելադրված, այլևս անհեռանկարային է:

Շատ հնարավոր է, որ Նալբանդյանին Մոսկվա են կանչել, առաջին հերթին, ԵՄ-ի հետ «քաղաքական ասոցացման» հարցում կրկին խաղեր սկսելու, ինչպես նաև Չինաստանի հետ սկզբունքային հարաբերություններ կառուցելու շուրջ պարզաբանումներ ստանալու, երկրորդ` նրանից հավատարմության երդումներ ստանալու համար, ինչը վերջինս չի զլանալու տալ: Դրա մասին հուշում է ՀՀ նախագահի՝ ռուսական Россия 24 հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում արտահայտած այն միտքը, թե Երևանը ճիշտ է համարում ԵՏՄ-ին անդամակցելու որոշումը և հավատում է այդ միության հեռանկարայնությանը: Բայց արդեն նաև Մոսկվային է պարզ, որ այդ խոստումներն այլևս գրոշի արժեք չունեն, և դա չի խոչընդոտելու, որպեսզի իրավիճակը չփոխվելու պարագայում Երևանը շարունակի արտաքին քաղաքականությունը դիվերսիֆիկացնելուն ուղղված մանր քայլերը: Այս իմաստով Նալբանդյանի այցը Մոսկվա ոչ միայն զուտ հաշվետու լինելու, այլև, առաջին հերթին, առավել բաց տեքստով Մոսկվայի առջև ռազմավարական գործակցությունից բխող ակնկալիքներն ու պահանջներն առաջադրելու իրական հնարավորություն է:

Իրանի «վերադարձը» տալիս է ոչ միայն դրա քարտ բլանշը, այլ նաև, ի վերջո, իրանական գազը եվրոպական շուկաներ հասցնելու համար հայաստանյան միջանցքը օգտագործելու հարցում Մոսկվայի համաձայնությունը ստանալու: Ի վերջո, Իրանը գտնելու է իր ածխաջրածնային ռեսուրսները եվրոպական շուկաներ հասցնելու ճանապարհը, առաջին հերթին` Թուրքիայի կամ նույնիսկ Ադրբեջանի միջոցով՝ NABUKO նախագծի վերակենդանացման կամ պարզապես TANAP-ին միանալու ձևով, որոնք հավասարապես Ռուսաստանի համար գործնականում անվերահսկելի են և անշահավետ: Եվ եթե Մոսկվան ցանկանում է գոնե ինչ-որ ձևով ներգրավվածություն ունենալ իրանական գազի արտահանման պրոցեսում, ապա դրա լավագույն միջոցը, թերևս, այս «հայ-վրացական միջանցքի» տարբերակին համաձայնելն է: Ողջ հարցն այն է, թե ի՞նչ տրամադրվածությամբ է Էդվարդ Նալբանդյանը գնում Մոսկվա` իրական դիվանագիտություն վարելո՞ւ, թե՞ պարզապես դիվանագիտություն խաղալու` որպես ռուսական դիվանագիտական դպրոցի արժանի սան և ռուսական շահերի նույնքան արժանի «դեսպան» Հայաստանից:

Գևորգ Դարբինյան

Մանրամասները` yerkir.am կայքում:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Թոմաս դե Վաալ. Իրանը Կովկասում՝ երկար ճանապարհ է
10.04.2015


NEWS.am-ը զգալի կրճատումներով ընթերցողի ուշադրությանն է ներկայացնում լրագրող, Քարնեգի հիմնադրամի Կովկասի հարցերով ավագ գիտաշխատող Թոմաս դե Վաալի հոդվածը.

«Վերջին 25 տարիների ընթացքում Իրանը Հարավային Կովկասի մեծ, սակայն հիասթափված դիտորդ է՝ հետեւելով հյուսիսի իրադարձություններին եւ դրանցում աննշան դեր խաղալով: Այժմ Արեւմուտքի և Թեհրանի միջեւ ապրիլի 2-ի շրջանակային համաձայնագիրը նոր մերձեցման հեռանկարներ է բացում, իսկ Իրանի կովկասյան հարեւաններին հետաքրքրում է. կփոխվի՞ արդյոք իրավիճակը:

Իրանը սահմանակցում է Հայաստանին եւ Ադրբեջանին: Իրանը Ռուսաստանի եւ Թուրքիայի հետ միասին ունի նախկին կայսերական տերության զգացում (տարածաշրջանում առաջացնելով դժգոհություն), որ այդ հողերը դեռեւս որոշ իմաստով «իրենցն են», թեեւ գաղութատիրությունը ավարտվել է 1828թ.:

Սակայն Խորհրդային Միության վերջին ժամանակների կանխատեսումները, որ Իրանը տարածաշրջանում կարող է դառնալ հիմնական խաղացող, չի արդարացվել: Հայաստանը, Ադրբեջանը եւ Վրաստանը հայացքն ուղղեցին հյուսիս եւ արեւմուտք ու միացան Ռուսաստանի ղեկավարած կազմակերպություններին (ԱՊՀ, ՀԱՊԿ) կամ համաեվրոպական կազմակերպություններին (ԵԱՀԿ, Եվրոպայի Խորհուրդ, ԵՄ «Արեւելյան գործընկերություն»)

Իսլամական Հանրապետության ղեկավարության համար այդ տարածաշրջանը հիմնական ռազմավարական շահերի վայր չէ, ի տարբերություն ասենք, Իրաքի եւ Սիրիայի: Այստեղ Իրանը ռացիոնալ արտաքին քաղաքական խաղացող է, որը շփվում, է տարածաշրջանի երկրների բոլոր կառավարությունների հետ՝ չնայած գաղափարական տարաձայնություններին: Կփոխվի՞

դա արդյոք պատժամիջոցները դադարելուն պես եւ Իրանը կդադարի՞ արդյոք լինել միջազգայնորեն մերժված: Ոչ այդքան արագ:

Իրանը ամուր հարաբերություններ ունի տարածաշրջանի ամենաթույլ երկրներից մեկի՝ Հայաստանի հետ: Անցած տարի Հայաստնում Իրանի դեսպանը մամուլի ասուլիս է տվել եւ բազմաթիվ հայտարարություններ արել: Նա ասել է, որ Իրան-Հայաստան գազատարը կարող է երկարացվել մինչեւ Վրաստան եւ որ Իրանը չի ընդունի ղարաբաղյան հակամարտության գոտում երրորդ երկրներից խաղաղարարների ներկայությունը:

Խելամիտ է ակնկալել, որ նոր իրանական մերձեցումը կնպաստի երկու երկրների տնտեսական կապերի ամրացմանը: Դա կարող է կանաչ լույս վառել Իրանը Հայաստանին կապող մոտ 480 կմ երկաթուղու համար՝ տնտեսական լրացուցիչ ազդակ հաղորդելով Հայաստանին:

Իրանն ու Ադրբեջանը ուժեղ փոխադարձ կասկածներ ունեն: Իրանական կառավարության համար Ադրբեջանը կասկածելի աշխարհիկ պետություն է եւ Իսրայելի ընկերը: Լավագույնը, որ կարելի է ասել հարաբերությունների մասին, այն է, որ քանի որ երկու կողմերը հնարավորություն ունեն վնասել մեկը մյուսին, դրանք կարող են ցույց տալ փոխադարձ զսպվածություն:

«Financial Times» գրում, էր, որ նավթագազային ընկերությունները անհանգիստ են, թե ինչ տեղի կունենա, եթե Իրանը, որն ունի իր նավթի պաշարներով աշխարհում 4-րդն է, իսկ գազի պաշարներով՝ երկրորդը, կրկին բաց կդառնա: Պատժամիջոցների ռեժիմը բարդ է, իսկ էներգետիկ ենթակառուցվածքը գտնվում անմխիթար վիճակում է:

Սրանցից եւ ոչ մեկը չի նշանակում, որ Իրանի բացումը Կովկասի վրա ազդեցություն չի ունենա: Վերածնվող Իրանի ընկալումը տարածաշրջանում ինքնին կարեւոր է: Սակայն դա դանդաղ գործընթաց է:

Լուրեր Հայաստանից - NEWS.am

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

flasback..........

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Turkey anger at Pope Francis Armenian 'genocide' claim

The BBC's James Reynolds examines the Pope's comments


Turkey has recalled its envoy to the Vatican after Pope Francis described the mass killing of Armenians under Ottoman rule in WW1 as "genocide".
Turkey has reacted with anger to the comment made by the Pope at a service in Rome earlier on Sunday.
Armenia and many historians say up to 1.5 million people were killed by Ottoman forces in 1915.
But Turkey has always disputed that figure and said the deaths were part of a civil conflict triggered by WW1.
The row has continued to sour relations between Armenia and Turkey.

'Bleeding wound'

The Pope made the comments at a Mass in the Armenian Catholic rite at Peter's Basilica, attended by the Armenian president and church leaders.
He said that humanity had lived through "three massive and unprecedented tragedies" in the last century.

"The first, which is widely considered 'the first genocide of the 20th Century', struck your own Armenian people," he said, in a form of words used by a declaration by Pope John Paul II in 2001.

Pope Francis also referred to the crimes "perpetrated by Nazism and Stalinism" and said other genocides had followed in Cambodia, Rwanda, Burundi and Bosnia.

He said it was his duty to honour the memories of those who were killed.

"Concealing or denying evil is like allowing a wound to keep bleeding without bandaging it," the Pope added.
Armenia's President Serzh Sargsyan welcomed his comments, saying they sent a powerful message to the international community.

A person looks at portraits and a sign reading "1915 is a Genocide. Genocide is a crimes against humanity" during a demonstration on 24 April 2013 in Istanbul

Turkey rejects the use of the term "genocide" to describe the 1915 mass killings of Armenians
But Turkey immediately summoned the Vatican's ambassador to Ankara for an explanation, and then later recalled its ambassador from Rome.
The foreign ministry said it felt "great disappointment and sadness" at the Pope's remarks, which it said would cause a "problem of trust" between them.

Turkey's Foreign Minister Mevlut Cavusoglu tweeted: "The Pope's statement, which is far from the legal and historical reality, cannot be accepted.
"Religious authorities are not the places to incite resentment and hatred with baseless allegations," he added.


Pope Francis, who visited Turkey last year, would have been perfectly conscious that he would offend the moderate Muslim country by his use of the word "genocide".

But the Pope's powerful phrase "concealing or denying evil is like allowing a wound to bleed without bandaging it" extended his condemnation to all other, more recent, mass killings.

It now remains to be seen how far his remarks will impact upon the Vatican's future relations with moderate Muslim states. It was a bold decision but totally coherent with Pope Francis' philosophy of open discussion about moral arguments.

Pope Francis' focus today on Armenia, the first country to adopt Christianity as its state religion, even before the conversion of the Roman Emperor Constantine, serves as yet another reminder of the Catholic Church's widely spread roots in Eastern Europe and the Middle East.

'Political conflict'

In 2014, for the first time, Turkish PM Recep Tayyip Erdogan offered condolences to the grandchildren of all the Armenians who lost their lives.
But he also said that it was inadmissible for Armenia to turn the issue "into a matter of political conflict".

Armenia says up to 1.5 million people died in 1915-16 as the Ottoman empire split. Turkey has said the number of deaths was much smaller.
Most non-Turkish scholars of the events regard them as genocide. Among the other states which formally recognise them as genocide are Argentina, Belgium, Canada, France, Italy, Russia and Uruguay.

Turkey maintains that many of the dead were killed in clashes during World War I, and that ethnic Turks also suffered in the conflict.

[Mher]

Re: Regional geopolitics

Big News

Russia lifts ban on S-300 missile system delivery to Iran

http://www.bbc.com/news/world-europe-32290335

[Chubs]

Re: Regional geopolitics

Not just any S300, the mother of S300s is being sold to them...

I always enjoy a day where Israel shows off its obvious butthurt.

[Tsov]

Re: Regional geopolitics

Nagorno-Karabakh joins European Union political structures

On 17 April, during its annual General Assembly taking place in Bautzen, Germany, the European Free Alliance party (EFA), a pan-European political family, voted in favour of integrating the Democratic Party of Artsakh (DPA) into its ranks. "The EFA associated membership granted today is important not only because it contributes to a further international exposure of Karabakh. It also shows that Nagorno-Karabakh's political development is in line with EU standards and that its democratic progress is comparable with what we have in the EU" explains Mr Lorenzo Ochoa, Director of European Friends of Armenia. The DPA initiated its contacts with EFA over a year ago, which intensified with the time. As a result, the DPA President, Mr Ashot Ghulyan was invited to the previous EFA General Assembly and has lead the integration process that included 2 EFA study trips to Nagorno-Karabakh, as well as his recent visit to Brussels in October 2014. The associated membership was granted today to the DPA after President Ghulyan's hearing in front of the General Assembly. This membership represents the first EU structure ever accessed by any Karabakhi political institution or body. According to European Union treaties, pan-European parties are key pillars in forming European awareness, expressing political will and cohesion in Europe. The European Free Alliance is a European political organisation gathering European parties striving for sovereignty or self-government for their respective regions or countries. The Alliance supports the right of self-determination and advocates the right of people to decide their own future. It has around 40 national and regional member parties from over 17 countries of the EU. It has 12 representatives sitting in the European Parliament. "European Friends of Armenia has played a central role in building what is now a strong relationship between the DPA and EFA, getting in contact with EFA's Bureau and its staff, raising awareness among EFA MEPs about the complex situation in Nagorno-Karabakh which gave way to different visits to the country. EuFoA's follow-up activity not only brought about successful initiatives concerning Nagorno-Karabakh and Armenia in different European parliaments and institutions within the framework of several EFA member nations, but has been decisive as well to accomplishing DPA's membership in EFA", comments EFA's delegate, Miguel Martinez Tomey, who was originally the rapporteur on the DPA accession. It is important to underline that the associated status in EFA, just like in most EU political families, is designed to integrate the political parties from non-EU member states. Published on Friday 17 April 2015

http://www.eufoa.org/newsroom/309/51