Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Second Russian aircraft crashes near Syrian coast
By Leith Fadel - 05/12/2016

https://www.almasdarnews.com/article/second-russian-aircraft-crashes-near-syrian-coast/

BEIRUT, LEBANON (1:30 P.M.) - A second Russian aircraft has reportedly crashed in the Mediterranean Sea after attempting to land on the Admiral Kuznetsov near the Syrian coast.

According to local reports, a Russian Su-33 fighter jet was preparing to land on the Admiral Kuznetsov - an aircraft carrier - when technical difficulties forced the pilot to abandon the aircraft on Monday.

No further details were released at this time.

The Russian Air Force has now lost three warplanes since the Admiral Kuznetsov first arrived near the Syrian coast.

===============

PS: According other sources, apparently the cable supposed to stop the landing aircraft broke.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Glencore and Qatar buy $11.3bn stake in Russia's largest oil company
BBC


The Kremlin has announced that commodities trader Glencore and Qatar's sovereign wealth fund are together buying a 19.5% stake in Rosneft, Russia's largest oil company.
"It is the largest privatisation deal, the largest sale and acquisition in the global oil and gas sector in 2016," President Vladimir Putin said.

The surprise move sees Glencore and Qatar paying $11.3bn for the stake in Rosneft, where BP already owns 19.75%.

Moscow will keep the controlling stake.

The long-planned sale is part of the Russian government's efforts to sell some state assets to help balance the budget amid a two-year recession caused by a drop in global oil prices and Western sanctions.

A deadline for the sale was missed, and speculation grew that Rosneft was struggling to find a buyer.

The deal also marks a turnaround for London-listed Glencore, which had seen a collapse in its share price amid a plan to sell assets and cut its huge debts.
Glencore's shares have rebounded this year. The Qatar Investment Authority is one of the biggest investors in Glencore.

Speaking at a televised meeting with Rosneft chief executive Igor Sechin, Mr Putin noted that the deal follows a rally in global oil prices after Opec's decision to cut production.

Russia, although not a member of Opec, has agreed to cut its output in line with the cartel, and will attend a meeting with its member countries on Saturday to discuss specific details.

Mr Sechin said that Glencore and the Qatari fund will form a consortium and have equal stakes. He added that Rosneft had conducted talks with more than 30 potential bidders before striking the deal.

It had been thought that US and EU sanctions imposed on Russia following the Ukraine conflict would deter huge investment in Russia, although companies were not explicitly prohibited from participating in the Rosneft sale.

The election of Donald Trump as US president has, however, raised speculation of a thaw in relations with Moscow.

Glencore said in a statement that it would finance part of the deal by putting up €300m of its own equity, with the rest financed by banks and by the Qatari sovereign fund. QIA had yet to make a statement.

The commodities trader stands to benefit by gaining access to Rosneft's crude output, while Qatar will further establish itself as a major investor in some of the world's biggest businesses.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

“Syrian 5th Corps” is new Shiite foreign legion

Syria and its allies came closer than ever to taking Aleppo on Friday, Dec. 2, when they captured the Tariq al-Bab district to gain control of 60 percent of the rebel-held eastern part of the city.
Drawing on the lessons of this success, the winning forces have begun building a military outfit modeled on the format of the victorious coalition. It is designated the “Fifth Corps” of the Syrian army, but DEBKAfile’s military and intelligence sources can identity the new unit as the framework for an international Shiite brigade or foreign legion.
It is the brainchild of the Iranian Revolutionary Guards’ Gen. Qassem Soleimani, commander of Iranian Mid East operations, who is in Iraq at present, supervising the Shiite militias on the Mosul front. However, his officers are overseeing its construction of the new military legion. It is composed of the remnants of the Syrian army’s First and Second Corps, which took a bad beating in the five years of conflict, the Hizballah expeditionary force in Syria and the Shiite militias which Tehran imported from Iraq, Afghanistan and Pakistan to fight for Bashar Assad.
The new framework aims to field 50,000 to 70,000 fighting men.
Its command structure is already taking shape in a form that is new for the Syrian army and indeed any other fighting force in the region. Syrian, Hizballah and foreign Shiite officers will make up this command, but not direct their own forces, only mixed units composed of Iranian, Syrian, Shiite and Hizballah servicemen.
It will be the first Shiite army or foreign legion ever seen in the Middle East.
An oblique reference to the novel force came from a Hizballah source this week who said: “The Fifth Corps is an important turning-point for the ties between allied forces within the same axis – Syria, Iran, Russia and Hizballah.”
Russia? DEBKAfile’s sources have heard no hint of the Russians joining the new Shiite legion. But Hizballah has been spreading reports in the past fortnight about its deepening ties with Russian officers, mainly on the Aleppo front, and their supposed appreciation of the Lebanese Shiites’ fighting prowess.
The Syrian high command has meanwhile moved forward on the new scheme with a decision this week to send the entire next class of military recruits to the new Fifth Corps.
The new Shiite foreign legion or international brigade presents a major headache for Syria’s neighbors, Turkey, Lebanon, Jordan and Israel. It provides a cover for Iran and Hizballah to sneak troops right up to their borders. Whenever this happened in the past, Israel and Jordan pushed back hard. But this will be more difficult once the Fifth Corps is set up as an integral part of the Syrian army.
Western and Arab observers following the Syrian war believe that, as soon as they finish off the rebels in Aleppo, the new foreign legion’s forces will turn south to repeat the exercise there with Russian support.
The Russian bombardment of rebel concentrations outside the southern towns of Jasim and Daraa Sunday, Nov. 27, was seen a message from Moscow to Jerusalem and Amman that southern Syria is now in line for the next battle.

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Up to 300 elite Turkish commandos will enter Syria to fight ISIS terrorists and the Kurdish-led Syrian Democratic Forces (SDF) whilst supporting the Free Syrian Army and Islamist militants, according to Anadolu News.
The commandos will come from the 11th Command Brigade.
A source told Anadolu News that the 11th Command Brigade have already been airlifed to Syria from the Cardak Military Airport in Western Turkey.

Turkish forces crossed into Syria on August 24 under the pretext of expelling ISIS from the border region but have cleared some 1,800 square kilometers (694 square miles) from not only ISIS, but also the Kurdish-led SDF.

https://www.almasdarnews.com/article/report-300-elite-turkish-commandos-enter-syria/

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Աղետը կանխվեց. Ադրբեջանին արգելեցին պատերազմել
lragir
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
Մեկնաբանություն - 10 Դեկտեմբերի 2016


Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորումը ՀԱԿ ամենամեծ առաջնահերթություններից է, նախօրեին «Անջատում հանուն փրկության» խորագրով քննարկմանը հայտարարել է կազմակերպիչ ՀԱԿ ներկայացուցիչ Լեւոն Զուրաբյանը: Հայաստանում թերեւս չի գտնվի քաղաքական ուժ, որը չարտահայտվի այդօրինակ առաջնահերթության օգտին, ասելով, որ կարեւորագույն խնդիր է համարում հակամարտության կարգավորումը:

Միեւնույն ժամանակ, Հայաստանի քաղաքական դաշտում կարծես թե չկա Արցախի հակամարտության թեմայով սկզբունքային բանավեճ կամ դիսկուրս: Դա էլ թվում է, թե կարող էր լինել բնական, եթե ընդհանուր առմամբ բանավեճի բացակայությունը չկառուցվեր այն տրամաբանության շուրջ, երբ կարգավորում ասելով նկատի է առնվում այսպես կոչված «փոխզիջումը» կամ տարածք կարգավիճակի դիմաց սզկբունքը, որտեղ տարբերությունն ըստ էության դետալների մեջ է` կարգավիճակի հստակության կամ սահմանի, տարածքների քանակի եւ այլն:

Փաստացի, Հայաստանի քաղաքական կյանքում կա չգրված, չբարձրաձայնված կոնսենսուս այդ հարցում, ինչը այլ բան չէ, քան կոնսենսուս առաջին պատերազմի հաղթական արդյունքը վերանայելու պատրաստակամության շուրջ:

Ընդ որում, ամենատարօրինակը թերեւս այն է, որ հայկական պետականությունը դրան համաձայնել է փաստացի պատերազմի ավարտից անմիջապես հետո, սկսված կարգավորման գործընթացում: Հետո, տարեցտարի, փուլ առ փուլ, տարբերակ առ տարբերակ հայկական պետականությունը վերհաստատել է հավատարմությունն այդ սկզբունքին:

Դա թույլ է տվել Ադրբեջանին քայլ առ քայլ, փուլ առ փուլ կոշտացնել դիրքորոշումը եւ լինելով պատերազմում պարտված կողմ, աստիճանաբար թելադրող դառնալ դիվանագիտական-քաղաքական գործընթացում, անցնելով ռազմական դիվանագիտության կիրառման:

Հայաստանը դրան չկարողացավ հակադրել ոչինչ, եւ մնաց միայն Ադրբեջանի այդ դիվանագիտական «ռեւանշի» ընթացքը կասեցնել զինված ուժերի միջոցով:

Փաստացի, ապրիլի պատերազմին, արդեն իհարկե զգալիորեն հարաբերական առումով, բայց Ադրբեջանը կրկին պարտված կողմ է, քանի որ վերցնելով որոշակի տարածք, այդուհանդերձ չկարողացավ սկզբունքորեն փոխել ստատուս-քվոն: Միաժամանակ, պարզ դարձավ, որ հասունացնելով պատերազմի «իրավունքը»` այդ թվում նաեւ Հայաստանի՝ իբրեւ ռազմավարական դաշնակցի գործուն աջակցությամբ, Ադրբեջանը սպառեց այն: Սպառումն այն էր, երբ պարզ դարձավ, որ Բաքուն անգամ հսկայական սպառազինական առավելության պարագայում ի զորու չէ ռազմական պարտության մատնել Հայաստանն ու Արցախը կամ ռազմական ճանապարհով լուծել խնդիրը:

Իսկ եթե չկա խնդիրը ռազմական ճանապարհով լուծելու հնարավորություն, ուրեմն չկա լուծելու հնարավորություն ընդհանրապես: Այդօրինակ խնդիրները լուծվում են ռազմական ճանապարհով: Դա լավ հասկանում են բոլորը, հայաստանյան քաղաքական իսթեբլիշմենթի մի զգալի մասից բացի, որն ինտենսիվ շարունակում է այս կամ այն կերպ ակնարկել առաջին պատերազմի ընթացքում խնդրի ռազմական լուծման արդյունքից հրաժարվելու պատրաստակամության մասին:

ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները պարբերաբար, իսկ ապրիլի պատերազմից հետո հաճախ հայտարարում են, որ խնդիրը չունի ռազմական լուծում: Դա ոչ թե նշանակում է, որ լուծումը դիվանագիտական ճանապարհ ունի, այլ նշանակում է, որ Ադրբեջանը չունի խնդիրը լուծելու պատերազմական տարբերակ: Ապրիլին Բաքուն համոզվեց դրանում գործնականում: Նա չի կարող հաղթել Հայաստանին ու Արցախին: Իսկ դա նշանակում է, որ չի կարող լուծել խնդիրը, եւ ուժի մեջ է մնում այն լուծումը, որն առաջին պատերազմում ապահովել է հայկական կողմը եւ կարողացել պահել ապրիլին:

Միջնորդները դա փաստացի եւս մեկ անգամ վերահաստատեցին Համբուրգում՝ ԱՄՆ, Ֆրանսիայի եւ ՌԴ արտգործնախարարների համատեղ հայտարարությամբ:

Դա փաստացի հայտարարություն էր Ադրբեջանին պատերազմն արգելելու մասին, եւ հորդոր` վերադառնալ բանակցային «հովացման» կամ սառեցման մեխանիզմի: Դա կարգավորման գործընթաց չէ: Կարգավորումն ընդամենը ցուցանակն է: Այդ գործընթացը ընդամենը միջազգային քաղաքական գործընթաց է, որտեղ յուրաքանչյուր կողմ հեապնդում է իր համար առաջնահերթ խնդիրը` թե միջնորդները, թե Ադրբեջանը:

Որն է դրանում հայկական կողմի խնդիրը: Այստեղ ակնհայտ է, որ կա խնդրի ձեւակերպման լրջագույն բաց: Ընդ որում, ոչ թե միջազգային հանրության, այլ նախ եւ առաջ ինքներս մեր առաջ: 20 տարի շարունակ ինքներս մեզ համոզել ենք, թե «փոխզիջման պատրաստակամությունն է խաղաղության գրավականը: Ադրբեջանը հետեւողականորեն հերքել է, ռազմավարական դաշնակիցը հետեւողականորեն հերքել է` կամա, թե ակամա, բայց Հայաստանում «փոխզիջումը» շարունակում է ընկալվել իբրեւ խաղաղասիրության եւ ինտելեկտի, աշխարհի հետ համընթաց քայլի, իսկ հակառակը` իբրեւ ռազմատենչության, հետադիմության, աշխարհից կտրվածության եւ ազգայնամոլության դրսեւորում:

Դրա շնորհիվ, բացի ներքին մանիպուլյացիաներից, իսկ արտաքին ասպարեզում էլ Ադրբեջանին պատերազմի «իրավունքի» հնարավորություն ընձեռելուց, չի լուծվել թե հայկական պետականության, թե տարածաշրջանային անվտանգութան տեսանկյունից որեւէ սկզբունքային խնդիր: Ապրիլի պատերազմը ոչ միայն Հայաստանի կառավարման մեղմ ասած անարդյունավետության բացահայտում էր, այլ նաեւ Արցախի խնդրում հայկական պետականության ռազմավարության եւ հայեցակարգի բացակայության, հանրային կարծիքի երկու տասնամյակի նենգափոխվածության բացահայտում:

Պատահական չէ, որ պատերազմի ընթացքում հանրության արձագանքը եւ արագ համախմբումը զինված ուժերի շուրջ, կամավորական ալիքի բռնկումը որոշակի անակնկալ էր Հայաստանի քաղաքական «իսթեբլիշմենտի» համար, քանի որ դա իր բնույթով ու տրամաբանությամբ հակասում էր այն մտածողությանը, որ երկու տասնամյակ շարունակ այդ «իսթեբլիշմենթը» թե իշխանության, թե ընդդիմության դիրքերից ներարկել է հանրային օրգանիզմ:

Բարեբախտաբար պարզ դարձավ, որ օրգանիզմը չի ընդունել ներարկումները եւ ապրիլին էլ փաստացի «փսխեց» դրանք: Դրա շնորհիվ կանխվեց մասշտաբային եւ աղետալի պատերազմն ու հաստատվեց տարածաշրջանային թեկուզ համեմատական կայունությունը:

Հարավային Կովկասի, եւ այդ ծիրում նաեւ Հայաստանի անվտանգության եւ կայունության թեկուզ հարաբերական պահպանումն ունի երկու տարբերակ` կամ Հայաստանը պետք է մշտապես պատրաստ լինի պատերազմի, կամ Հայաստանը պետք է գնա արագ կապիտուլյացիայի եւ պարտության:

Եվ կրկին բախվում ենք հայեցակարգային կամ աշխարհայացքային թյուրիմացության, այն առումով, թե «փոխզիջումը» Հայաստանի զարգացման ճանապարհն է, իսկ պատերազմի պատրաստվելը` ոչ: Հակառակը, Հայաստանը կարող է զարգանալ, եթե իրապես պատրաստվի պատերազմի, կամ ավելի շուտ` պատերազմ դիմագրավելու: Այդտեղ է Հայաստանի պետականության զարգացման եւ արդիականացման լրջագույն խթանը հարավկովկասյան մի շարք առանցքային եւ հակասական իրողությունների պայմաններում:

Երկու տասնամյակ շարունակ «փոխզիջման» պատրաստվելու հետեւանքն էր, որ Հայաստանն ապրիլին քիչ էր մնում մատնվեր աղետի: Ընդ որում, դրանով իսկ գործնականում աղետի էր մատնվելու միջազգային անվտանգության համակարգը, ինչը դիվանագիտական տողատակով ակնարկել էր ԱՄՆ պետքարտուղար Ջոն Քերին համբուրգում, Արցախի խնդիրը համարելով եվրոպական անվտանգությանն առնչվող խնդիր: Իսկ Արցախում անվտանգությունն ու կայունությունը ներկայում ապահովում է հայկական զինուժը, եւ այդ զինուժին թուլացնող ցանկացած բան՝ լինի դա նյութա-տեխնիկական, թե տարածքային բնույթի, թուլացնում է թե հայկական պետականության, թե տարածաշրջանի, թե եվրատլանտյան անվտանգության համակարգը:

Արեւմուտքը դա հասկացել եւ պարբերաբար ակնարկում է վաղուց: Մնում է, որ դա հասկանա նաեւ Հայաստանի քաղաքական «իսթեբլիշմենտը» եւ այդ իմաստով խնդիրները ձեւակերպի շատ ավելի պարզ ու համարձակ, առանց դիվանագիտական ավելորդ տողատակերի, ինչի հնարավորությունն ունի ի տարբերություն միջազգային հանրության:

Ացախի խնդիրը հայկական պետականության տեսանկյունից չունի միջազգային կարգավորման հրամայական, հրամայական է այն նախ եւ առաջ Հայաստանի հանրային-քաղաքական գիտակցության մեջ կարգավորելը, ինչը ենթադրում է հայկական պետականության թե տարածքային, թե որակական ամրացման ինտենսիվ աշխատանք` ստեղծելով սեփականն ու զուգահեռ ներգրավելով համաշխարհային առաջատար տեխնոլոգիաները կենսագործունեության բոլոր ասպարեզներում, գիտությունից մինչեւ մշակույթ եւ անգամ կենցաղ:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

ISIS reaches Palmyra’s gates as the Syrian Army attempts to hold the city
By Leith Fadel - 10/12/2016
almasdar

BEIRUT, LEBANON (4:30 P.M.) - The so-called "Islamic State of Iraq and Al-Sham" (ISIS) launched a massive offensive in the Palmyra countryside earlier this week, targeting several sites around this ancient city in a new bid to reclaim their lost territory.

On Saturday, the Islamic State launched another big assault near Palmyra's eastern gates, capturing the strategic Grain Silos after conducting a successful suicide attack against the Syrian Arab Army.

Following the capture of the Grain Silos, the Islamic State militants launched a powerful assault on Jabal Tar, marking the first time in several months that the terrorist group has had a presence in this mountain chain.

As a result of today's gains, the Islamic State is quickly closing in on Palmyra, as their forces surround the entire city from all defensive flanks.

According to a military source in Tartous, the Syrian Arab Army's High Command is considering the redeployment of their elite Tiger Forces to the Palmyra front in order to help drive by the terrorist group - no official confirmation as of yet.

[Azad]

Re: Regional geopolitics

Multiple explosions and gunfire outside football stadium in Istanbul

http://www.express.co.uk/news/world/742124/Istanbul-bombing-Besiktas-football-stadium-explosion-gunfire-turkey-Bursaspor-Taksim-Squar

[Azad]

Re: Regional geopolitics

Explosions with retards in the foreground

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Turkish Army suffers heavy losses in northern Aleppo after ISIS suicide attack
By Leith Fadel - 10/12/2016
almasdar

BEIRUT, LEBANON (1:30 P.M.) - The Turkish Army suffered heavy losses on Saturday afternoon, following a suicide bombing by the so-called "Islamic State of Iraq and Al-Sham" near the key town of Al-Bab in eastern Aleppo.

According to the Islamic State's official media wing, one of their suicide bombers killed more than 20 Turkish soldiers and destroyed over 10 armored vehicles near Al-Bab today.

Using a VBIED (vehicle borne improvised explosive device), the Islamic State suicide bomber reportedly scored a direct hit against the stationary Turkish Armed Forces inside the village of Baratah, which is located west of Al-Bab.

Intense clashes broke-out after the Islamic State suicide bombing near Al-Bab, as the Turkish Army attempts to avenge their losses to the aforementioned terrorist group.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Russian jets help the Syrian Army push back ISIS at Palmyra
By Leith Fadel - 10/12/2016

BEIRUT, LEBANON (10:25 P.M.) - The battle for Palmyra has been incredibly intense over the last four hours, with the Islamic State terrorists steadily advancing along several axes in and around the city.

According to a military source at the T-4 Military Airport, the terrorist group initially took the city after fierce clashes with the Syrian Arab Army; however, they were unable to take the entire district, thanks in large part to the bravery of the Shahin Group (Cheetah Forces) and Russian Air Force.

The Russian and Syrian air forces provided critical air support over the last two hours, striking several terrorist targets along the Sukhanah-Palmyra Road.

As of now, the Russian and Syrian air forces are pounding the Palmyra region of eastern Homs, forcing ISIS to flee the city's gates in order to avoid anymore casualties.

In May 2015, the Islamic State launched a similar attack that took 48 hours to effectively take control of Palmyra; this could likely happen again if the Syrian Arab Army does not recapture the Tar Mountains.