Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ղարաբաղ. Ծրագրվում է նոր Քի-Ուե՞սթ
Իգոր Մուրադյան
Երեքշաբթի, 19 Նոյեմբերի 2013,


Lragir.am-ը բազմիցս զգուշացրել է, որ Հայաստանի միջազգային շրջափակումն ու մեկուսացումը, որը սկսել է Եվրոպական միության հետ ասոցացումից հրաժարվելուց հետո, ավտոմատ կերպով հանգեցնելու է ղարաբաղյան թեմայի վերակենդանացմանը:
Վիեննայի հանդիպումն առավել քան ծաղրանկարային է, քանի որ Հայաստանը որեւէ լծակ կամ ծանրակշիռ փաստարկ չունի բանակցություններում եւ հանդես է գալիս որպես Ռուսաստանի վասալ: Թուրքիայի ու Ադրբեջանի համար ստեղծվել է բավական բարենպաստ իրավիճակ, որոնք առանց հապաղելու ԱՄՆ-ին եւ Ռուսաստանին առաջարկել են հնարավոր ամեն բան, նկատի ունենալով այս երկու կողմերի դիրքորոշումների հակասականությունը:
Հայաստանը տվյալ փուլում կորցրել է աշխարհառազմավարական արժեքը, եւ նրա ենթադրվող գործառույթները հեշտությամբ կփոխարինվեն Ադրբեջանի ծառայություններով, չխոսելով արդեն Թուրքիայի մասին:
Ներկայում ԱՄՆ շահագրգռված չէ այն պետությունների հետ դիմակայությամբ, որոնք թեեւ առաջ են քաշում ավելորդ պահանջներ, սակայն մնում են ԱՄՆ գործընկերները եւ նույնիսկ դաշնակիցները: Սակայն խնդիրը գործընկերներին բավարարելը չէ, այլ քաղաքականության ծավալումն ի պատասխան Արեւելյան գործընկերության նախագծի մասնակիցների դեմ Ռուսաստանի աննախադեպ ճնշման եւ շանտաժի:
Ինչպես 2001 թվականին, երբ ԱՄՆ-ին անհրաժեշտ էին փաստարկներ եւ հակակշիռներ «հրթիռային» քաղաքականության մեջ, եւ նա օգտվեց ղարաբաղյան թեմայից, ներկայում էլ առաջացել է նման իրավիճակ, եթե նկատի առնենք, որ «հրթիռային» թեման մնում է ակտուալ: Այսինքն, ծրագրվում է նոր Քի-Ուեսթ, եւ հետաքրքիր է այն, որ մշակողները մասնակիորեն կարող են լինել այն ժամանակվա նախագծողները (թեեւ ընդհանուր առմամբ մշակողների կազմը նոր է):
Պետական դեպարտամենտը դեռ սեպտեմբերի վերջին ամերիկացի փորձագետների նեղ շրջանակին հայտնել է, որ ԱՄՆ մտադիր է արձագանքել Ռուսաստանի տվյալ քաղաքականությանը: Ստեղծվել է իրավիճակ, երբ Եվրոպական միության հետ Արեւելյան Եվրոպայի երկրների ասոցիատիվ համաձայնության արագացված կնքումն առայժմ նպատակ չէ: Առավել կարեւոր է լեգիտիմ իրավիճակի ստեղծումը, երբ կարելի է կազմակերպել լայն ճակատով ճնշում Ռուսաստանի վրա, դրանից բխող հանգամանքներով ու խնդիրներով:
Ղարաբաղյան թեման նախկինում էլ օգտագործվում էր օպերացիոն ծրագրավորման մեջ, սակայն հենց ներկայում առաջացել է իրավիճակ, երբ Հայաստանը դուրս է մնում խաղի մասնակիցների թվից: Հայաստանին անտեսելու են եւ նրա հետ հաշվի չեն նստելու, իրավիճակի ցանկացած զարգացման դեպքում, քանի որ Հայաստանը կորցրել է սուբյեկտությունը եւ դարձել է Ռուսաստանի պոլիգոն: Պոլիգոնի հետ բանակցություն չեն վարում, այն ռմբակոծում են: Ավելին, պոլիգոնին չեն ատում, ինչպես մետրոպոլիային, այլ արհամարհում են, առավել եւս նրան, որը ցուցաբերել է փոքրոգություն եւ ինքնիշխանությունը զիջելու պատրաստակամություն:
Թուրքիան հնարավորություն է ստացել նման քաղաքականություն կառուցել ինչպես ԱՄՆ, այնպես էլ Ռուսաստանի հետ: Թուրքիան կարող է ընդունելի գին առաջարկել, գործնականում նույն թեմաներով ու սյուժեներով: Ադրբեջանը հանդես է գալիս Թուրքիայի հետ միասնաբար:
Առկա է քաղաքական ծառայությունների հիերարխիա խաղի իրական բոլոր մասնակիցների կողմից: ԱՄՆ ձգտում է Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի դիրքերի ապակազմակերպմանը, այսինքն, նախեւառաջ, Ռուսաստանից Թուրքիային ու Ադրբեջանին հեռացնելուն, Հայաստանի կապիտուլյացիայի գնով, բոլոր ուղղություններով:
Իր հերթին, Ռուսաստանը ձգտում է ԱՄՆ-ից հեռացնել Թուրքիային ու Ադրբեջանին, նույնպես Հայաստանի կապիտուլյացիայի գնով եւ բոլոր ուղղություններով: Լիովին հայելային իրավիճակ է, եւ այլ հանգամանքներում Հայաստանը կարող էր օգտվել դրանից: Ներկայում Հայաստանը չի կարող ոչինչ, նա չունի նույնիսկ չարյաց փոքրագույնն ընտրելու հնարավորություն: Հայաստանը բուտաֆորիա է:
Արդյոք հնարավոր չէր հասկանալ, որ արդեն երկրորդ քայլի դիտարկման ժամանակ պարզվում են մեր երկրի շրջափակման եւ մեկուսացման աղետալի հետեւանքները:
Ինչպե՞ս դուրս գալ այս իրավիճակից: Ոչ մի կերպ, իրական խաղացողներից ոչ մեկին պետք չէ, որպեսզի Հայաստանը դուրս գա այս իրավիճակից: Այս իրավիճակը բավական ձեռնտու է, եւ դժվար թե հնարավոր լիներ այն հատուկ մտածել: Նման իրավիճակը թանկ արժե, եւ դրանից օգտվում են բոլորը: Հայաստանն ինքնիշխան պետություն ճանաչել շարունակելը կնշանակեր հրաժարվել տարածաշրջանում ուժերի հավասարակշռությունը փոխելու երկար սպասված հնարավորությունից:
Ժամանակը ֆիզիկապես հոսում է այլ կերպ: Նամակներ գրեք Պուտինին:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....FkqSaXP3.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ինչ որ բան այն չէ. Պուտինի երեւանյան այցի պատճառը
Իգոր Մուրադյան
Չորեքշաբթի, 20 Նոյեմբերի 2013,

Կարծես թե ամեն ինչ բավական բարեհաջող ավարտվեց, Սերժ Սարգսյանին ստիպեցին համաձայնվել Հայաստանի անդամակցությանը Մաքսային միությանը, եւ Մոսկվան կարող է լիովին բավարարված լինել եւ նույնիսկ տոնել հաղթանակը: Սակայն ինչ որ բան այն չէ «թագավորությունում», քանի որ հեռանկարներն ակնհայտորեն ուրախալի չեն:
Ոչ ոք չի կարողանում բացատրել, թե ինչի կհանգեցնի Հայաստանի գաղութացումն ու Ղարաբաղն Ադրբեջանին հանձնելու փորձը Ռուսաստանի համար: Բոլորին հասկանալի է, որ մաքսային միությունը, ինչպես նաեւ Եվրասիական միությունը, լիակատար պրոֆանացիա է, որը բնութագրվում է քաղաքական բաղկացուցիչի բավական մեծ դեֆիցիտով, չխոսելով արդեն միջազգային, իրավական լեգիտիմության մասին:
Մոսկվայում շատ լավ հասկանում են, որ տվյալ որոշումը Հայաստանում մեղմ ասած չեն ողջունում, եւ հասարակական կարծիքի հարցումները համատարած փչոց են: Հայերն ավելի ու ավելի են ատում ռուսներին, ինչն առաջին անգամը չէ պատմության ընթացքում, սակայն ներկայում դա ստանում է արմատական բովանդակություն: Ռուսաստանի դիվանագետներն այնպիսի բարենպաստ կենսամիջավայրում, ինչպիսին Հայաստանն է, հաջողությամբ տապալել են ռուսական քաղաքականությունը, այդպես էլ չհամարձակվելով Մոսկվա զեկուցել իրերի իրական վիճակի մասին:
Մոսկվայում մեծ նշանակություն են տալիս քարոզչությանը, ցանկանալով առավելագույնս նմանվել ամերիկացիներին, չհասկանալով, որ ամերիկացիներն ունեն լիովին այլ մոտեցումներ ու փաստարկներ: Ռուս լինելու համար պետք չէ կաթոլիկ լինել, կաթոլիկը չի կարող ռուս լինել: Սակայն ռուսական քարոզչությունը սկզբունքորեն չի կարող լինել բարոյական կամ համենայնդեպս արժանավայել: Ռուսական քարոզչությունը կեղտի, խաբեության, լկտիության եւ վերջին ատյանի ճշմարտության հավակնության խառնուրդ է:
Հայաստանում դա հաջողությամբ ընդունել են, բայց ովքե՞ր: Սրիկաների մի խումբ, որոնց հետ դեռ հաշիվ կմաքրեն: Այդ պատճառով, հետեւելով ամերիկյան մեթոդներին ու մոտեցումներին, ռուսները համապատասխան մշակումներին ներգրավել են էթնոհոգեբանների, որոնք Ռուսաստանում շատ են, այդ թվում եւ լավ պատրաստված (ճիշտ է՝ չափազանց ինքնահավան ու շատախոս): ՖՍԲ-ն ունի էթնոհոբեբանների մեծ խումբ, ակադեմիական հայտնի հաստատություններից:
Այսպիսով, Հայաստանի վերաբերյալ կան մշակումներ, որոնք ներառում են հայերի կամքն ամեն կերպ ճնշելու խորհրդատվություն, ազգային նվաստացման մեթոդով, որոնք պարունակվելու են հնարավոր բոլոր հայտարարություններում ու գնահատականներում: Համարվում է, որ հայերին շատ հեշտ է ենթարկեցնել, ընդ որում՝ «կամավորության սկզբունքով»: Արժանավայել ազգի միջավայրում դրան ի պատասխան սպանում են, սակայն երեւում է առայժմ համբերում են: Անկասկած է, որ Պուտինի այցը Երեւան կապված է հենց այս տեխնոլոգիայի հետ, այսինքն՝ ամփոփել եւ կնիք դնել հայ ժողովրդի ճակատագրի վրա:
Մեդվեդեւը Հայաստան ժամանեց Ադրբեջանին C 300 համակարգեր մատակարարելու վերաբերյալ հայտարարությունից հետո: Ընդ որում, Հայաստանի իշխանությունը տասնյակ հազարավոր մարդկանց հավաքեց հրապարակում, որտեղ ներկայում կանգնում են մարմնավաճառներն ու հոմոսեքսուալիստները:
Երեւում է պատրաստվում է նման, կամ էլ հայ ժողովրդին նվաստացնելու առավել նողկալի մի բան: Այսինքն, ցանկանում են լիովին իրականացնել ռուս էթնոհոգեբանների խորհրդատվությունը:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....YN3K3oYB.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ռուս-իրանական հարաբերությունը ձեռք է բերում թշնամական բնույթ
Իգոր Մուրադյան
Երեքշաբթի, 19 Նոյեմբերի 2013,

Իրանական խնդիրը դարձել է ռուս-իրանական հարաբերությունների՝ որպես ռազմավարական բնույթի հարաբերություններ, զարգացման իրական նախադրյալների պարզաբանման ասպարեզ: Ռուսաստանն ու Չինաստանը Իրանը դիտարկում են որպես կարեւոր գործընկեր ռազմատեխնիկական, բարձրտեխնոլոգիական եւ էներգետիկ համագործակցության մասով:
Ռուսաստանը եւ Չինաստանը ցուցաբերել են իրանական միջուկային թղթապանակը ՄԱԿ-ի ԱԽ-ին հանձնելու պատրաստակամություն: Սակայն դա ամենեւին չի նշանակում, թե այս երկրները արագ համաձայնվել են Իրանի դեմ պատժամիջոցների կիրառմանը: Ռուսաստանն ու Իրանը պնդում են դիվանագիտական միջոցների շարունակումը, Իրանին ստիպելով հրաժարվել միջուկային ծրագրի այն մասերից, որոնք պարունակում են անվտանգության սպառնալիքներ:
Ռուսաստանն ու Չինաստանը, ինչպես Արեւմտյան տերությունները, շահագրգռված չեն, որ Իրանը ստեղծի միջուկային ռումբ, սակայն նրանց դիրքորոշումը պետք է դիտարկվի ժամանակի գործոնը հաշվի առնելով: Դա նշանակում է, որ Ռուսաստանն ու Չինաստանը իրանական միջուկային ռումբի ստեղծումն անթույլատրելի են համարում միայն որոշակի ժամանակահատվածում, քանի որ իրատեսական դիրքորոշումը նշանակում է այն բանի ընկալումը, որ միջուկային զենքի տարածումը կատարված փաստ է, եւ Իրանն այսպես թե այնպես կունենա զանգվածային ոչնչացման զենք:
Ռուսաստանն ու Չինաստանը փորձում են առավելագույն վերահսկողություն հաստատել Իրանի միջուկային ծրագրի վրա, առանց խոչընդոտների զարգացնել համագործակցությունը ռազմատեխնիկական ու բարձրտեխնոլոգիական, ինչպես նաեւ էներգետիկայի ոլորտներում: Որոշակի իմաստով Իրանը Ռուսաստանին ու Չինաստանին հետաքրքրում է որպես աշխարհքաղաքական գործընկեր Կենտրոնական Ասիայում ու Մերձավոր Արեւելքում:
Սակայն Իրանի հանդեպ Ռուսաստանի ու Չինաստանի տվյալ քաղաքականությունը չի նշանակում, որ այս տերությունների շահերը համապատասխանում են Իրանի ու ԱՄՆ եւ Արեւմտյան հանրության հարաբերությունների կարգավորմանը:
Միեւնույն ժամանակ, իրանցիների կարծիքով, ի տարբերություն Չինաստանի, որը երկար ժամանակ Իրանին մատուցել է տարբեր ծառայություններ ռազմական տեխնիկայի եւ սպառազինության ոլորտում, չփորձելով սպեկուլյացիաներ անել Իրանի մեկուսացվածության իրավիճակով, Ռուսաստանը որպես կանոն փորձում է առեւտրի մեջ մտնել Արեւմուտքի հետ, փորձելով ինչ որ բան պոկել սպեկուլյացիաներով եւ Իրանի շահերն ակնհայտորեն անտեսելով: Արդյունքում Իրանի հարաբերությունները Չինաստանի հետ ձեռք են բերել բավական վստահելի ու ռազմավարական բնույթ, իսկ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները, չնայած բազմաթիվ փոխադարձ շահերին եւ բավական լայն համագործակցությանը, ձեռք են բերում թշնամական բնույթ:
Իրանն առայժմ փորձում է Ռուսաստանի հետ բարեկամական վերաբերմունք ցուցադրել, ձգտելով չնվազեցնել սեփական դիրքերը Արեւմուտքի հետ երկխոսությունում: Սակայն, ԱՄՆ եւ Եվրոպայի հետ հարաբերության կարգավորման առաջին իսկ քայլերը կհանգեցնեն Ռուսաստանի հետ հարաբերության վերանայման. ռուս-իրանական հարաբերություններին սպասում է սառեցում: Իրանն արդեն չի ունենալու սահմանափակումներ այն տարածաշրջաններում, որտեղ Ռուսաստանը սեփական շահերն ունի:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/pol....AViYWLOD.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Եգիպտոսը արտաքսում է Թուրքիայի դեսպանին

23.11.2013
Եգիպտոսի իշխանությունները պահանջել են Թուրքիայի դեսպանին լքել իրենց երկիրը։ Այս որոշումը Կահիրեն բացատրում է նրանով, որ Թուրքիան աջակցում է այն կազմակերպություններին, որ ձգտում են իրենց երկրում իրավիճակը անկայուն դարձնել:

Թուրքիան բազմիցս քննադատել է Եգիպտոսին նախագահ Մուհամադ Մուրսիին պաշտոնանկ անելու համար, Եգիպտոսը ի պատասխան` մեղադրում է Թուրքիային իր ներքին գործերին խառնվելու մեջ:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

23 November 2013

Egypt expels Turkish ambassador


Egypt has told the Turkish ambassador to leave the country, a day after the Turkish leader called for ousted President Mohammed Morsi to be freed.

Relations with Ankara would be lowered to charge d'affaires, officials said.

On Friday, Turkish leader Recep Tayyip Erdogan repeated his criticism of the July overthrow of Mr Morsi and urged the Egyptian authorities to free him.

Egypt's foreign ministry accused Mr Erdogan of provocation and interfering in Egypt's internal affairs.

Responding to Cairo's decision to expel ambassador Huseyin Avni Botsali, Turkey also announced the downgrading of ties and barred the Egyptian ambassador, declaring him "persona non grata".

Egyptian activists and pro-government protesters demonstrate outside the Turkish embassy in Cairo (August 2013)
Egyptians have held protests outside the Turkish embassy in Cairo
Turkey has been a vocal critic of the military overthrow of Mr Morsi, who is in prison awaiting trial on charges of inciting murder and violence.

He is one of thousands belonging to the Islamist Muslim Brotherhood who have been detained in a crackdown the interim authorities have portrayed as a struggle against "terrorism".

Hundreds of people have also been killed in clashes with security forces.

Bitter row
Mr Erdogan renewed his criticisms on Friday, condemning the violent dispersal of pro-Morsi protesters in August.

Egypt's Foreign Ministry spokesman Badr Abdelatty accused Mr Erdogan of "interfering in Egypt's internal affairs".

He said Turkey was "attempting to influence public opinion against Egyptian interests, supported meetings of organisations that seek to create instability in the country".

A bitter row over the August crackdown led both countries to recall their ambassadors.

Turkey's ambassador to Cairo returned in September, but the Egyptian ambassador to Turkey was never reinstalled.

Mr Erdogan, like Mr Morsi, has his roots in political Islam. Ankara and Istanbul have hosted a series of meetings of the international Muslim Brotherhood

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Evident and casual turkish sheepschiit, nevertheless shows the russian dream of an illusionary honeymoon/ turkish blackmail to the West..... same game that did cost us so much, so often.....
Do never forget, Russia did not change, and has no reason to change, as long as we kiss their boot, no matter how hard they sell our vital interest, for a gamble that has no chance of success...... since it costs them nothing.
We have to change, and no matter hard, however seemingly impossible it may look, we are condemned to find a way out, if we do not want the same equation to result the same cataclysm ....
_________

Erdogan To Putin: Let Us Into SCO!
November 23, 2013 -
by Joshua Kucera


Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan, visiting Moscow, repeated his request for Turkey to be allowed in to the Shanghai Cooperation Organization to "save us from the trouble" of trying to get into the European Union. And at the same time, he seemed to endorse Turkey's entrance into the Russian-led Eurasian Union.

Turkey became a "dialogue partner" of the SCO earlier this year, but that distinction apparently doesn't mean much: Turkey wasn't even invited to the September summit in Bishkek. In spite of that shabby treatment, Erdogan still holds hope for the SCO, it seems.

In Moscow, at a joint press conference with Putin, a reporter asked a double-barreled question: to Putin about Ukraine's move to halt its EU accession, and to Erdogan about Turkey's interest in the Eurasian Union. Putin ended his comments on Ukraine by noting that "Turkey has a lot of experience of negotiating with the European Union. We will ask the Prime Minister’s advice on what line to take in this situation." And then Erdogan brought up the SCO. From the Kremlin's official transcript:

RECEP TAYYIP ERDOGAN: Yes indeed, we have 50 years’ experience. That counts for something (laughter).

In response to Mr Putin’s statements, let me make another proposal: accept Turkey into the Shanghai Cooperation Organisation.

VLADIMIR PUTIN: I think or rather I know for a fact that Turkey’s international influence and the independent and sovereign policy that Turkey follows under your leadership give every reason to have Turkey play a more active part in regional international organisations. Russia welcomes this.

RECEP TAYYIP ERDOGAN: And we also support the idea of concluding a free trade agreement with the Eurasian countries. As for the Shanghai Cooperation Organisation, I have raised this question before at talks with Mr Putin, and I say again now that this is something we want.

According to media who were there, Erdogan's statement was slightly different, and included an intriguing line that the official transcript missed: “You are right. Fifty years of experience is not easy. Allow us into the Shanghai Cooperation Organization and save us from this trouble.”

It's hard to know what Erdogan means by this. In this case, the SCO (and the yet-to-exist Eurasian Union) benefit from their lack of accomplishments, as it allows people to project whatever virtues they want on to the organization. The SCO, thus, has become a sort of rallying point for people who believe that the western-dominated world order has run its course -- or at least shouldn't have the only say in how the world is run -- and who are looking for alternatives. Last time Erdogan mentioned the SCO it occasioned a long period of speculation over the future Turkey's geopolitical orientation. And that is probably what Erdogan intended by this statement, as well.

[bell-the-cat]

Re: Regional geopolitics

20 November 2013

Chechens drawn south to fight against Syria's Assad
By Murad Batal al-Shishani
BBC Arabic

The report fails to mention that there are many existing Chechen settlements in Syria, settlements that date back to the Ottoman era and which were established by the Turks to create articifial populations of supporters of the Ottoman empire in areas where no Turks lived. These Chechen settlers were also heavily involved in committing the Armenian Genocide, in Syria they took the place of the Kurds.

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Hey Vrej it is Turkey that is doing all the dreaming in the article you posted yet you claim it is the Russians doing the dreaming. It is very obvious your perception of reality is compromised by your blind hatred.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Hey Vrej it is Turkey that is doing all the dreaming in the article you posted yet you claim it is the Russians doing the dreaming. It is very obvious your perception of reality is compromised by your blind hatred.

Ba hoooooooooooooooo
Ay Bidza, zzvtzerir.
Targi el gur russamolutiunet...., kare pakhlayitz tchess garum zanazanel, gartatzadzit gesse dzur ess haskanum.
Hasgatzank, rusnerin chad ess sirum, enkan vor pakhel ess amerikanere.....
Enkan vor Hayeren garkin krel tchess garum, anunet trel ess adzagan, gardzess abrank lineyir...
Anklerenov adzagan ou pare nuynen en, hayerenov votch ....

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Նոր դաշինք ընդդեմ Հայաստանի
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Երեքշաբթի, 26 Նոյեմբերի 2013,

Իրանի եւ «վեցյակի» համաձայնագիրը միարժեք չի ընկալվել ԱՄՆ Կոնգրեսում, որտեղ դժգոհություն կա Իրանի հետ համաձայնության կապակցությամբ: Հնարավոր է, որ Կոնգրեսը կայացնի հակառակ որոշում եւ դեմ քվեարկի Իրանի դեմ պատժամիջոցը մեղմելու Օբամայի վարչակազմի քայլին:
Դա անշուշտ կլինի Իսրայելի սրտով, որովհետեւ Թել-Ավիվն անթաքույց դեմ է հանդես գալիս Իրանի հետ համաձայնությանը եւ հայտնում, որ պետք չէ մեղմել Թեհրանի հանդեպ վերաբերմունքը: Շատ հավանական է, որ ԱՄՆ Կոնգրեսում գործի է անցել հրեական լոբբին, որն, ինչպես հայտնի է, համարվում է ԱՄՆ քաղաքական շրջանակներում գործող ամենաազդեցիկ լոբբին:
Մյուս կողմից, նաեւ հայտնի տեսակետ կա, որ լոբբին ԱՄՆ-ում աշխատում է մինչեւ այնտեղ, որտեղ ԱՄՆ շահն է: Այդ իմաստով հարցն այն է, թե արդյոք ԱՄՆ շահից է բխում Իրանի հանդեպ պատժամիջոցի կիրառումը, նկատի ունենալով նաեւ ԱՄՆ-Իսրայել դաշնակցային հարաբերությունը:
Իսրայելին հասկանալ կարելի է՝ Իրանում բավական բարձր մակարդակով հնչում են այդ պետությունը ոչնչացնելու կոչեր: Իհարկե, նոր նախագահ Ռոհանիի դեպքում իրավիճակը կարծես թե մի փոքր այլ է, համենայն դեպս նախագահի մակարդակում կարծես թե այդպիսի կոչեր դեռեւս չեն եղել, եւ ավելին՝ Իրանում ընթացիկ տարվա ընթացքում Ռոհանիի ընտրվելուց հետո տեղի չունեցավ ավանդական ամենամյա հակասեմական հավաքը, որի մասնակիցների հրավերները ուղարկվել էին դեռեւս Ահմադինեժադի պաշտոնավարման ժամանակաշրջանից:
Այնպես որ, իրավիճակի փոփոխություն նկատելի է, թեեւ չի բացառվում, որ ընդամենը որպես դիվանագիտական շղարշ: Միեւնույն ժամանակ սակայն, Իսրայելի համար խնդիրը միայն ազգային անվտանգության հարցը չէ, այլ ընդհանրապես սեփական քաղաքական կշռի: Իրան-Արեւմուտք, Իրան-ԱՄՆ հարաբերության նորմալացման պարագայում Թել-Ավիվը կարող է զգալիորեն կորցնել իր քաղաքական դերակատարման, կշռի հարցում:
Պատահական չէ, որ այս օրերին ձեւավորվում է յուրօրինակ եռանկյունի՝ Թուրքիա-Ռուսաստան-Իսրայել: Իսրայելի վարչապետը նոյեմբերի 20-ին այցելել է Ռուսաստան եւ հանդիպում ունեցել Պուտինի հետ, նոյեմբերի 22-ին Ռուսաստան է այցելել Թուրքիայի վարչապետը: Այս հանդիպումների մեջ իրանական թեման միասնական շղթա չի կազմել, բայց դա միայն հայտարարված օրակարգի մասով, իսկ ենթատեքստում անկասկած եղել է Իրանի խնդիրը: Իսրայելն ու Թուրքիան Ռուսաստանին փորձում են համոզել, որպեսզի ընդդիմանա Իրանի հետ Արեւմուտքի հարաբերության նորմալացմանը: Այստեղ եռանկյունու ընդհանուր շահը պարզ է՝ երեքն էլ կորցնում են քաղաքական դերակատարության մասով, եթե ձեւավորվում է Իրան-ԱՄՆ գործակցության առանցք:
Ռուսաստանը համաձայնագրին չընդդիմացավ, չխափանեց Ժնեւը, միգուցե պարտավորված լինելով հատուցել Արեւմուտքին Վիլնյուսը խափանելու Ռուսաստանի ջանքերին լրջորեն չընդդիմանալու համար: Սակայն, Իսրայելի վարչապետն արդեն մի քանի օր է ցած չի իջնում Ռուսաստանի համապետական հեռուստաընկերությունների եթերից: Նրա հետ ծավալուն հարցազրույցներ են անում Ռուսաստանի հեռուստատեսության ակադեմիկներն ու գաղափարական-քարոզչական առաջամարտիկները, որոնք Նաթանյահուին հնարավորություն են տալիս ամենայն մանրամասնությամբ նկարագրել Իրանի հանդեպ պատժամիջոցների մեղմացման վտանգները:
Միգուցե Ռուսաստանը սույնով փորձում է նոր առեւտուր սկսել Արեւմուտքի հետ, իսկ գուցե նաեւ պարզապես սկսում է Ժնեւում կայացած համաձայնագրի իրագործման դեմ Թուրքիա-Իսրայել-Ռուսաստան դաշինքի ձեւավորումը, որին անկասկած կմիանա նաեւ Ադրբեջանը, որը դարձել է ռուս-իսրայելական ռազմական բիզնեսի հարթակ:
Այս պայմաններում շատ ուշագրավ է դառնում Հայաստանի վիճակը: Պետական շահը պահանջում է Իրան-ԱՄՆ հարաբերության կարգավորում, սակայն պետությունը գտնվում է Ռուսաստանի գերազդեցության ներքո, որը կփորձի Հայաստանը ծառայեցնել ռուս-թուրք-իսրայելական դաշինքին՝ համեմված Ադրբեջանով:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....pIYwaEBB.dpuf