Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Որն է Մոսկվայի անբնական հիստերիայի պատճառը
Իգոր Մուրադյան
Կիրակի, 03 Նոյեմբերի 2013,



Այն, ինչ տեղի է ունենում ռուսական ԶԼՄ-ներում Ուկրաինայի հարցում, անհնար էր պատկերացնել Ռուսաստանի թելադրանքի տալից Ուկրաինայի դուրս գալու որեւէ փորձի ժամանակաշրջանում: Հիմնական թեզը հետեւյալն է՝ հենց Յանուկովիչը Վիլնյուսում ստորագրի համաձայնագիրը, ուկրաինական տնտեսությունը կփլուզվի, եւ երկրին սպասում է տնտեսական աղետ:
Ընդ որում, մոռացվում է, որ ռուսական մեքենաշինության մնացորդները գոյատեւում են ուկրաինական էժան սեւ մետաղների ու հատուկ պողպատի շնորհիվ, եւ որ ուկրաինական արտահանումն ավելի ու ավելի է կողմնորոշվում դեպի եվրոպական շուկա, եւ Կիեւը լուրջ քայլեր է անում Ռուսաստանից էներգետիկ անկախությունն ուժեղացնելու համար:
Ռուսաստանի հեռուստաալիքներով ելույթ ունեցող տաղանդավոր տնտեսագետներն ամենայն հավանականությամբ տհաճություն են զգում, երբ հարկադրված պատմում են ուկրաինական տնտեսության մասին բոլոր այդ հեքիաթները: Մինչ այժմ Ուկրաինան ինտեգրված չէր Եվրոպայի տնտեսությանը եւ մշտապես զգում էր Ռուսաստանի կոշտ պրեսինգը: Եւ ի՞նչ, դա բերե՞լ է ներկայիս վիճակից դուրս գալուն:
Հետաքրքիր է, որ ինչպես Հայաստանի դեպքում, Ռուսաստանում չեն գտնվում քիչ ինչ սոլիդ փորձագետներ, որոնք կցանկանային հանդես գալ նման դեմագոգիկ ոգով: Քարոզչության հնագիտական ընդերքից հանել են այնպիսի շովինիստների, ինչպիսին Պրոխանովն է, որոնք բաց ռեժիմով պատմում են, թե ինչպիսին պետք է լինի Ուկրաինայի մասնատման տեխնոլոգիան, եթե Վիլնյուսում ստորագրվի համաձայնագիրը: Այս շովինիստները ժամանակին Ադրբեջանի լոբբիստներն էին եւ ընկերություն էին անում Ղարաբաղի դահիճների՝ Պոլյանիչկոյի ու Սաֆոնովի հետ:
Կուլտուրա ալիքով ցուցադրում են Բուլգակովի պիեսի խեղաթյուրված վարկածը, որը հայտնի է իբրեւ «Дни Турбинных», որում իբր հեղինակը՝ Ուկրաինայի հայրենասերը, ուկրաինացիներին ներկայացնում է որպես բթամիտ մարդկանց, ավելի ճիշտ ոչ թե մարդկանց, այլ գազանների: Եւ գլխավոր եզրահանգումը՝ որ եթե ուկրաինացիները ցանկանում են մարդ լինել, պետք է մնան Մոսկվայի սապոգի տակ: Որեւէ նման բան Բուլգակովը չի ասել:
Ռուսաստանի քաղաքականությունը հանգեցրել է նրան, որ Ռուսաստանին նվիրված քաղաքական գործիչը, կարելի է ասել՝ ռուսական կրեատուրան՝ Վիկտոր Յանուկովիչը, Ուկրաինան տանում է Եվրոպական միություն, հակառակ արդեն անլուրջ այն գործոնների ու փաստարկների, թե Ուկրաինայի Հարավ-արեւելյան շրջանները միանշանակ ռուսամետ են:
Պետք է նշել, որ նախագահի ու խորհրդարանի նախորդ ընտրություններին ակնհայտ դարձավ, որ Հարավ-արեւելքի երիտասարդության մեծ մասը քվեարկել է այն քաղաքական կուսակցությունների օգտին, որոնք հանդես էին գալիս Եվրոպական միության հետ ինտեգրման օգտին: Օրինակ, Յուլիա Տիմոշենկոյի Բատկովշչինա կուսակցությունը մեծ հաջողություն է ունեցել հենց այս մարզերում:
Վերջին տարիներին գերմանական ու ֆրանսիական ընկերությունները կազմակերպական մեծ աշխատանք են տարել Դոնեցկի, Լուգանսկի եւ Դնեպրոպետրովսկի «ռուսամետ» մարզերի մետալուրգիական, քիմիական ձեռնարկությունների հետ, եւ այստեղ այլեւս չկան ֆոբիաներ ապագա շուկաների հարցում:
Ներկայում Կիեւի իշխող թիմը ավանդական պրո-ռուսական կողմնորոշման մարդիկ են, եւ ուկրաիներենին կարգին չեն էլ տիրապետում, սակայն համոզված են, որ Ուկրաինան պետք է ինտեգրվի Եվրոպական միության հետ: Նման տրամադրություններ են ձեւավորվել նաեւ Ուկրաինայի հարավային մարզերում, որտեղ չկա խոշոր արդյունաբերություն:
Միաժամանակ, պետք է հասկանալ, որ Արեւմտյան Ուկրաինայի սահմանները էապես տեղաշարժվել են դեպի արեւելք եւ հասել են Դնեպրին: Ռուսաֆիկացված միլիոնավոր ուկրաինացիներ, որոնք ապրում են երկրի տարբեր մարզերում, ռուսական քարոզչության հետեւանքով բարդույթավորվել են եւ դատապարտում են Մոսկվային այլանդակ պասաժների համար:
Այսպիսով, Ուկրաինան այլ է, եւ դրա հետ հնարավոր չէ հաշվի չնստել:
Ռուսաստանն Ուկրաինայում իրականում նպաստում է ուկրաինական ազգայնական տրամադրությունների աճին, «կյանքի կոչելով» արդեն ոչ թե մարգինալների քաղաքական նոր կուսակցություններ, այլ կուսակցություններ, որոնց աջակցում է 15-20 միլիոն մարդ:
Մոսկվայի նման հակաբնական հիստերիան կարող է բացատրվել միայն երկու ձեւով: Կամ Ռուսաստանը, հասկանալով իր այս քաղաքականության դատապարտվածությունը, դրել է Ուկրաինայի պետական-տարածքային պառակտման խնդիր, կամ էլ Մոսկվայի այդ քաղաքականությունը նախագծվում ու իրականացվում է քաղաքական կամքի լիովին այլ կենտրոններում, որոնց գործունեությունն ուղղված է Ռուսաստանի աշխարհքաղաքական լիակատար շրջափակմանն ու մեկուսացմանը:
Լավ կլիներ հասկանալ, թե ինչ է կատարվում տվյալ դեպքում: Օգտակար կլիներ բոլորի համար:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....tNnuzl5p.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Անկման ֆիքսացիա չի լինի: Չի կարելի «մաստը» փոխել
Իգոր Մուրադյան
Չորեքշաբթի, 30 Հոկտեմբերի 2013,

Որոշ մեկնաբաններ, որոնք դրական են վերաբերվում Արեւմտյան հանրությանը Հայաստանի ինտեգրմանը, հասկանալի մոտիվներով փորձում են բարենպաստ սպասումներ նկատել այդ ուղղությամբ:
Հնարավոր է Հայաստանի քաղաքական ղեկավարությունը ենթադրում է, որ սեպտեմբերի 3-ի աղետով ֆիքսվելու է մեր երկրի անկման մակարդակը, այսինքն՝ գործն արված է, եւ դրանով ամեն ինչ կավարտվի: Իսկ հետո հնարավոր կլինի, պահպանելով Ռուսաստանի հետ հարաբերությունը, լիովին հաջող շարունակել Արեւմուտքի հետ հարաբերությունը, որոշակի աճման ընթացքով:
«Պետական գործիչները», որոնք նախագահին համոզել են, որ մաքսային միություն մտնելն էական վնաս չի հասցնի Արեւմուտքի հետ հարաբերությանը, ներկայում սկսել են ավելի առարկայական քննարկել այդ թեման իշխանության կաբինետներում ու միջանցքներում, առ այն, որ երկրին սպասում է միջազգային մեկուսացման շատ երկար ժամանակաշրջան: Եվ որքան էլ ցինիկ լինի, այդ աղետի մեջ մեղադրում են նախագահին:
Առանցքային բոլոր երեք գերատեսչություններում մաքսային միություն մտնելու կողմնակիցները ներկայում կցանկանային ավելի մանրամասն հասկանալ, թե ինչ է սպասում Հայաստանին ներկայում եւ հետագայում:
Նախեւառաջ, լինելու է քաղաքական ու մարդկային խայտառակության գագաթնակետը, եթե նախագահն այնուամենայնիվ մեկնի Վիլնյուս եւ այնտեղ ստորագրի «կապույտ թուղթը»:
Այս սկանդալի շուրջ աղմուկն այնքան էլ շատ չէ, ընդ որում՝ մի քանի պատճառներով: Նախ, Արեւմուտքի համար որեւէ աղետ տեղի չի ունեցել, այլ պարզապես տհաճ իրադարձություն: Երկրորդ, եվրոպացիները, որ ոչինչ չեն արել Հայաստանի անվտանգության վերաբերյալ առաջարկների մասով, չէին ցանկանա սկանդալի ծավալումը: Եվ, վերջապես, Արեւմուտքում արդեն վերանայել են Հարավային Կովկասում ուժերի դասավորության հեռանկարներն ու պատկերացումները, եւ ներկայում գլխավոր խաղադրույքը կատարվելու է Ադրբեջանի վրա:
Վրաստանը ենթադրում էր ուժերի նոր, հնարավոր է իրեն ձեռնտու դասավորություն, եւ ներկայում ստիպված է լինելու համակերպվել այն պայմաններին, երբ Հարավային Կովկասում Արեւմուտքի առաջատար գործընկերը դառնալու է Ադրբեջանը:
Որքան էլ տարօրինակ է, սակայն Եվրամիությանն ու ՆԱՏՕ-ին ձեռնտու չէր իրերի նման վիճակը: Նրանց առջեւ կանգնած էր տարածաշրջանում (ինչպես նաեւ այլ տարածաշրջաններում) Թուրքիայի ազդեցության աճը թույլ չտալու եւ Ադրբեջանից, որպես լիովին անընդունելի գործընկերոջ, որոշակի հեռավորության խնդիրը: Վրաստանի ու Հայաստանի «կապը» հնարավորություն կտար թույլ չտալ Հարավային Կովկասի դերի հետագա նվազումը Եվրոպայի ու ԱՄՆ համար, սակայն ներկայում հարկ է սրբագրել շատ բան, եւ ամենեւին էլ ոչ դրական պլանում:
Դա խոսում է այն մասին, որ Հայաստանը, հնարավոր է, Արեւմուտքին զգալիորեն ավելի էական վնաս է հասցրել (ավելի ճիշտ ոչ թե Հայաստանը, այլ Հայաստանը Ռուսաստանից կախված), եւ դրանով ինքզինքը դրել «օրենքից դուրս»: (Հայաստանի քաղաքական ղեկավարներն, ըստ էության, պետք է լավ իմանան, որ ըստ «պանյատների»՝ չի կարելի փոխել «մաստը», թե չէ ավելի դժվար կլինի, բայց այդ մասին մոռացել են կամ էլ հույս չեն ունեցել, որ…):
Եվրոպական միությունն այս կամ այն կերպ ներկայացնող քաղաքական գործիչները, ֆունկցիոներները եւ դիվանագետներն արդեն համոզիչ հայտարարել են, որ Հայաստանի վերաբերյալ տնտեսական հարաբերություններն ու ծրագրերը էապես կրճատվելու են, եթե վերջնականապես չփակվեն, իսկ ղարաբաղյան թեմային սպասում են վաղուց մոռացված, թվում է անհնար ձեւակերպումներ, որոնք նշանակում են Ղարաբաղի վերադարձը Ադրբեջանի վերահսկողության տակ:
Հարավային Կովկասում ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի հատուկ ներկայացուցիչ Ջեյմս Ափաթուրայը գերադասեց բավական հեղհեղուկ ձեւակերպում, ինչն իրականում նշանակում է ոչ այլ ինչ, քան այն, որ Հայաստանը ՆԱՏՕ-ի հետաքրքրության սանդղակում իջել է մի քանի աստիճանով: Շատ շուտով պարզ կլինի տվյալ հայտարարության իրական նշանակությունը: Կարո՞ղ է արդյոք ՆԱՏՕ-ն հարաբերություն կառուցել գոյություն չունեցող սուբյեկտի հետ, ինչի՞ համար:
Բայց այս դեպքում էլ անկման ֆիքսացիա չի լինի: Ռուսաստանը նրա համար չի Հայաստանին ներգրավել այս պրոֆանացիայի մեջ, մաքսային միություն անվամբ, որպեսզի ուժեղացնի նրա տնտեսությունը, այլ նրան ՆԱՏՕ-ի ազդեցության տակից վերջնականապես հանելու համար, բացառելով որեւէ համագործակցություն: Հաջորդ փուլն այնպիսի աբրակադաբրան է, ինչպիսին է Եվրասիական միությունը:
Հանրապետության նախագահին լավ կլիներ արդեն հիմա հայտարարել, թե արդյոք նա ենթադրում է Հայաստանի անդամակցումն այդ աբրակադաբրային, եւ հասկանալի կլիներ՝ Հայաստանն ընդհանրապես մնո՞ւմ է որպես պետություն: Դա մեծ ուրախություն կլիներ նրանց համար, ովքեր ուրախությամբ են ընդունել իրենց տեսակետից այս անհաջող էքսպերիմենտը, որը կոչվում է Հայաստանի Հանրապետություն:
Որոշ մեկնաբաններ փորձում են հղում անել օրինականությանն ու Սահմանադրությանը, Առեւտրի համաշխարհային կազմակերպության կանոններին, սակայն տվյալ դեպքում ոչ ոք ուշադրություն չի դարձնում օրինականության վրա. ինչու պետք է Ռուսաստանը հաշվի նստի Հայաստանի օրենքների հետ, եթե այն չի համարում լեգիտիմ պետություն: Սակայն այս դեպքում էլ անկման ֆիքսացիա չի լինի:
Հին էջին որեւէ բան գրելու իմաստ չկա, լավ կլիներ ամեն ինչ սկսել մաքուր էջից: Դա հենց այն է, որին երբեւէ ընդունակ չեն եղել քաղաքական դեգեներատներն ու ընդհանրապես քաղաքական գործիչները:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....Jd7UT4FH.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

3 November 2013

Israel denies Palestinians shot drone down over Gaza



An Israeli drone has come down in the northern Gaza Strip, with Israel denying Palestinian reports that it was shot down.

The armed wing of Hamas, which controls the Gaza Strip, claimed it had shot down and seized the mini-drone.

But the Israel Defense Forces (IDF) said the crash was the result of a technical fault and the matter was being investigated.

Israel is among the world's biggest manufacturers of drones.

They are unmanned aerial vehicles which Israel uses to gather intelligence and, sometimes, to carry out attacks.

"IDF clarifies, in contradiction to Palestinian reports, that a 'Skylark' tactical mini UAV system crashed earlier today in the Gaza Strip due to a technical malfunction, and was not shot down by Palestinian militants," an IDF spokesperson told the BBC on Sunday.

"The IDF is looking into the matter."

But Hamas said fighters from its military wing, the Izz al-Din Qassam Brigades, had downed and seized the drone.

Hamas sources told the BBC that it came down east of Jabaliya in the northern Gaza Strip.

Last May, a drone of the same model crashed near Gaza, because of a technical error. Troops recovered the drone after a 12-hour search.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Turkey and Iran sign secret intelligence cooperation pact. Ankara rolls up anti-Iran spy rings
DEBKAfile Exclusive Report
November 3, 2013

Turkish and Iranian Foreign Ministers Ahmet Davutoglu and Javad Zarif secretly signed in Ankara a pact covering intelligence cooperation between their two countries, Friday, Nov. 1, DEBKAfile’s excusive sources report.
Although a member of NATO, Turkey undertook under this accord to stop cooperating with any third countries in spying on Iran and to roll up anti-Iranian spy rings operating from its soil. Most significantly, the Erdogan government agreed to end the activities of agents collecting information on Iran from the Turkish side of the Iranian border.
The details of the new pact were worked out in six weeks of discussions between Hakan Fidan, head of the Turkish MIT intelligence service and Khosrow Hosseinian, Iran’s deputy intelligence minister in charge of special duties.
Our Iranian sources add that this Iranian official operates under such deep cover that he uses a false name and few people even in Tehran know his real identity.
Sitting in too on some of their sessions was acting Iranian Revolutionary Guards chief and head of its intelligence, Brig. Gen. Hossein Salami.
The new pact presents a major obstacle to any further credible intelligence-gathering on Iran from Turkey.
Our sources disclose that the MIT showed Tehran its good will by jumping the gun on the pact in the third week of October and forcing the many agents based on the Turkish border with Iran to pack their bags and quit. Their main task, with or without the knowledge of Ankara, was to quiz fleeing Iranians who were heading via Turkey for Europe or the United States.
That Turkey and Iran were in the process of setting up an intelligence partnership came to the Obama administration’s knowledge last month. It is believed to have prompted The Washington Post disclosure of Oct. 17 that Turkey had blown the cover of an Iranian spy ring working for Israel.
According to that report, Prime Minister Tayyip Erdogan and Fidan last year shopped 10 Iranian agents serving the Israeli Mossad and US intelligence, who had been using the ease of crossing the border without requiring passports to meet their handlers in Turkey.
Turkey’s betrayal of that network opened the door to negotiations with Iran on the new pact.
Our intelligence sources also report that the day it was signed, Victoria Nuland, assistant secretary of state for European and Asian Affairs and former US State Department spokesperson, was on a visit to Ankara. It is not clear if she was in on the pact.
Having just signed it, the Turkish foreign minister reacted with extreme anger Saturday to Lebanes press claims that Ankara had provided intelligence for the Israeli Air Force strike on a Russian anti-air missile consignment in the Syrian coastal town of Latakia Wednesday Oct.30, to prevent its delivery to Hizballah. Clearly uncomfortable, Davutoglu burst out: “There is an attempt to give the impression that Turkey has coordinated with Israel. We have issues with Syria based on a principle. But let me say it clearly: The Turkish government has never cooperated with Israel against any Muslim country, and it never will,” he told reporters. “Despite differences on Syria, we have deep and historic relations with Iran,” he added.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Mystery explosion at Iran’s Arak heavy water reactor
DEBKAfile Exclusive Report
November 3, 2013

Tehran did its utmost to conceal the mystery blast which last week struck the heavy water reactor under construction at Arak in western Iran. It is revealed here for the first time by DEBKAfile’s intelligence and Iranian sources. The explosion, whether accidental or not, will delay for a second time the reactor’s first test with real fuel. Tehran informed the International Atomic Energy Agency in August of a previous holdup.
The cause of the blast and the extent of the damage it caused have not yet been established. According to the partial information initially reaching our sources, it occurred inside the reactor building when preparations were underway for a test scheduled for this month with artificial fuel and light water. The site of the explosion may have been the large coolant containers and the pressure gauges attached to the reactor’s core.
Iranian Atomic Council experts and intelligence agents are testing four possible causes of the explosion:
1. Sabotage.
2. A virus planted in the computers that control the systems administering the test.
3. An error in engineering calculations in the design of the coolant containers which underestimated their strength for standing up to the required level of pressure.
4. The deliberate sale to Iran of inferior steel materials that were not strong enough to withstand such pressure.
Last August, Iran informed the nuclear watchdog that the test with real fuel would be the final one before the reactor entered its running-in stage. The damage caused by the explosion will have postponed that stage indefinitely.
The Arak reactor, known as IR-40 and designed for a capacity of 40 megawatt, is the cause of deep concern in Israel because it is capable of producing plutonium for use in nuclear bombs as an alternative to enriched uranium.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Syrian rebel chief in Aleppo quits after Assad's Al Safira win
DEBKAfile
November 3, 2013,

Gen. Abdel Jabbar al-Okaidi, head of Syrian rebel forces in the Aleppo region angrily threw in the towel Sunday saying: “This is no way to fight!” DEBKAfile’s military sources say he was reacting to the failure of any foreign backers, Saudi Arabia, Turkeu or Qatar, to help the rebels fend off the Syrian army’s assault around the big army base at Al Safira near Aleppo. By Sunday, Assad’s army had retaken all parts of the region and cleansed it of rebel presence. Syria’s largest chemical store is located in that base.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ակնարկ. Թեհրան-Արեւմուտք Նախամերձեցման Փուլը Եւ Անգարայի Անհանգստութիւնը
By ADMINX - Sat Nov 02

http://www.aztagdaily.com/archives/158600

Ժընեւ-2»-ը գումարել-խափանելու պարանաձգութիւնը կը շարունակուի: Առնչակից կողմերու քաղաքական յայտարարութիւնները կրնան ամփոփել այն մթնոլորտը, որուն մէջ փորձ կը կատարուի ճշդելու երկիրներու մասնակցութեան հարցը:
Ճգնաժամային դիւանագիտութեան ժամանակաւոր արդիւնաւորումը յանգեցաւ պատերազմական գործողութիւններու առկախման որոշումին: Խորքին մէջ, անիկա այն ելքն էր, որ Մոսկուան հրամցուց սահմանափակ, կարճաժամկէտ, պատժիչ եւ դաստիարակիչ բնոյթ ունեցող զինուորական հարուածի անխուսափելիութիւնը յայտարարած Ուաշինկթընին:
Երեւցածը անշուշտ ռուս-ամերիկեան համաձայնութիւնն էր, որ երկուստեք ծառայեց դիմափրկումի (ֆէյս սէյվինկ): Չերեւցած բայց ազդեցիկ բաժինը կը վերաբերէր Թեհրանին: Չափաւորական նախագահի ընտրութիւնը, Թեհրանէն դէպի Ուաշինկթըն եւ փոխադարձաբար նախանշային փոխասացութիւնները կը խօսին Թեհրան-Ուաշինկթըն յարաբերութիւններու նոր հարթութեան մը ձեւաւորման մասին:
Իսկ եթէ մտաբերենք սուրիական ճգնաժամի սկզբնաւորութեան յայտարարուած Մոսկուա-Թեհրան-Դամասկոս առանցքի կազմաքանդումի մասին հնչած մօտեցումները, կը տարուինք մտածելու այդ առանցքէն Թեհրանի ցուցաբերած որոշ ճկունութեան, դէպի Արեւմուտք եւ դէպի Միացեալ Նահանգներ ուղղած նշաններուն եւ փոխադարձ համապատասխան հակազդեցութիւններուն մասին: Եւ պատահական չէ, որ Օպամա-Ռուհանի նամակագրական եւ հեռաձայնային կապերէն ետք օրակարգային թեմայի կը վերածուէր Թեհրան-Ուաշինկթըն թռիչքներու վերսկսման հաւանականութիւնը: Նոյնպէս այն, որ Թեհրանի քաղաքապետարանի որոշումով հակաամերիկեան կարգախօսերը կը վերցուէին Թեհրանի կեդրոնական պողոտաներէն: Կամ բանակցութիւններ ընթացք կ՛առնէին Լոնտոն-Թեհրան դիւանագիտական յարաբերութիւններու վերաբնականոնացման նպատակով:
Թեհրան-Արեւմուտք մերձեցման մասին խօսիլը կը թուի թէ կանուխ է. այսուհանդերձ կարելի չէ անտեսել այն զարգացումները, որոնք հրապարակային բնոյթ ունին եւ կրնան տարածաշրջանին մէջ վերահաշուարկումներու դուռ բանալ:
Կը թուի, թէ նախամերձեցման այս փուլը անհանգստացուցած է Անգարան, որուն դերակատարութիւն վերապահուած էր Մոսկուա-Թեհրան-Դամասկոս ռազմավարական գիծին դիմաց հակաառանցքային դերակատարութիւն ունենալու: Ռուս-ամերիկեան թէկուզ ժամանակաւոր համաձայնութիւնն ու մանաւանդ Թեհրանի ցուցաբերած որոշակի ճկունութիւնը Անգարայի դերի աստիճանի նուազում ենթադրող երեւոյթներ են:
Ամերիկեան մամուլը այս մասին կ՛արտայայտուի արդէն. աւելի մասնակիօրէն` Թուրքիոյ առնուազն ոչ նախկին դերակատարութիւնը լոյսին բերելով: ՕԹԱՆ-ի պաշտօնատարներ Անգարայի դերակատարութիւնը խնդրոյ առարկայ կը դարձնէին հարց տալով, թէ ծայրայեղ իսլամականութեան զօրակցելով Թուրքիան ի՞նչ դեր կը փորձէ վերապահել իրեն:
Կտրուկ շրջադարձներ չեն արձանագրուած տակաւին. եւ ասիկա հասկնալի է անշուշտ: Միացեալ Նահանգներու արտաքին գործոց նախարարութիւնը կը շարունակէ շեշտել, որ պատերազմի արհաւիրքի վերացումը չի պայմանաւորուիր քիմիական զինաթափումով: Մինչ, Մոսկուան իր դիրքորոշումը կը յստակացնէ, որ նախագահականի հրաժարականով չի պայմանաւորուիր «Ժընեւ-2»-ի կայացումը:
Ռուս-ամերիկեան այս պայմանականութիւններու բարձրաձայնումը կրնայ զուտ յայտարարողական բնոյթ ունենալ: Փաստը կը մնայ փաստ, որ զինուորական գործողութիւնները կը շարունակեն մնալ առկախուած: Մինչ դիւանագիտութիւնը կը բանի նոր համաձայնութիւններու յանգումի համար:
Իրանեան գործօնին հետ հաշուի նստելու, Թեհրան-Արեւմուտք նոր էջ բանալու միտող երեւոյթներու ի տես վերահաշուարկներ կատարելու իրականութիւնները կը մղեն մտածելու Անգարայի դերին նուազեցման մասին: Մինչ այդ սակայն, միջազգային ընտանիքը պիտի նկատէ եւ համապատասխան դիրքորոշում ունենայ Անգարայի կողմէ զինուող եւ ֆինանսաւորուող ծայրայեղ տարրերու նկատմամբ, որոնց համար անիկա սովոր է օգտագործելու «միջազգային ահաբեկիչներ» եզրը:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ըստ Ամերիկեան Զեկուցումի Մը. Թուրքիա Միջին Արեւելքի Իրադարձութիւններուն Վրայ Ազդելու Քաղաքական Շատ Քիչ Լծակներ Ունի
By ADMINX - Sat Nov 02

http://www.aztagdaily.com/archives/158553

Ուաշինկթընի մէջ Երկկուսակցութեան քաղաքական կեդրոնի հրապարակած զեկուցումին մէջ նշուած է, որ Թուրքիա Միջին Արեւելքի իրադարձութիւններուն վրայ ազդելու շատ քիչ քաղաքական ուժ եւ լծակներ ունի: 72 էջերէ բաղկացած «Հռետորաբանութենէն իրականութիւն. Միացեալ Նահանգներու թրքական քաղաքականութեան վերաձեւաւորումը» խորագիրով զեկուցումին մէջ կարեւոր նշանակութիւն կը տրուի Թուրքիոյ նկատմամբ Միացեալ Նահանգներու վերաբերմունքի ակնյայտ փոփոխութեան:
«Արմենփրես» լրատու գործակալութիւնը, վկայակոչելով թրքական «Հապերա» կայքէջը, կը հաղորդէ, որ զեկուցումին մէջ տեղ գտած են նաեւ Թուրքիոյ մէջ Միացեալ Նահանգներու նախկին դեսպաններ Մորթոն Ապրամովիչի եւ Էրիք Էտըլմանի տեսակէտները:
Զեկուցումին մէջ կ՛ըսուի, որ «Թուրքիոյ այլեւս շատ քիչ քաղաքական ուժ եւ լծակներ մնացած են Միջին Արեւելքի զարգացումներուն վրայ ազդելու համար: Դրացիներու հետ «զերօ խնդիր» քաղաքականութիւնը որդեգրելու մասին յայտարարելէ ետք անոր մօտ աւելի շատ խնդիրներ ծագած են: Թուրքիան ուզեց, որ Սուրիոյ մէջ Ասատը հեռացուի: Չճանչցաւ Եգիպտոսի նոր կառավարութիւնը, Իսրայէլի հետ խզեց դիւանագիտական յարաբերութիւնները, զայրացուց Իրանը` իր տարածքին մէջ տեղադրելով ՕԹԱՆ-ի հակաօդային հրթիռները եւ աջակցելով Սուրիոյ մէջ ապստամբութեան, վէճի բռնուեցաւ Պաղտատի կեդրոնական կառավարութեան հետ, ջղայնացուց Ծոցի երկիրները` պաշտպանելով «Իսլամ եղբայրները, սպանութիւններով, անհիմն մեղադրանքներով ու դաւադրական տեսութիւններով իրմէ հեռացուց Եւրոպան»:
Զեկուցումին մէջ կը նշուի, որ Թուրքիոյ իշխող Արդարութիւն եւ բարգաւաճում կուսակցութիւնը այլեւս անպարտելի չէ: «18 ամիսներուն իրարու ետեւէ կատարուելիք երեք ընտրութիւնները շրջադարձային իրավիճակ պիտի ստեղծեն Թուրքիոյ մէջ: Անգարա յայտնուած է միջինարեւելեան իրադարձութիւններուն վրայ ազդելու շատ քիչ քաղաքական լծակներ ունեցողի վիճակին մէջ: Իր ներքին խնդիրները փոխզիջումներու եւ համագործակցութեան միջոցով լուծելու փոխարէն, Արդարութիւն եւ բարգաւաճում կուսակցութիւնը ընտրած է կրօնական մոլեռանդութիւնը եւ հռետորաբանութիւնը», կը նշուի զեկուցումին մէջ:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Եվրասիան պատկանում է Իսլամին
Իգոր Մուրադյան
Երկուշաբթի, 04 Նոյեմբերի 2013,


Ռուս-իսրայելական Ռեգնում տեղեկատվական ծառայությունը օպերատիվ արձագանքում է lragir.am կայքի հրապարակումներին, եւ դա հասկանալի է, քանի որ lragir.am-ը տեղեկատվական բազա է ռուս պաշտոնական վերլուծաբանների համար, «Հայաստան» թեմայով:
Գյումրիի ռուսական բազայի ֆունկցիոնալ նշանակության վերաբերյալ lragir.am-ի հրապարակմանն անմիջապես հետեւեց այդ բազայի հրամանատարի ելույթը, ով պնդում էր, թե ԼՂՀ դեմ Ադրբեջանի ագրեսիայի դեպքում բազան կմասնակցի ռազմական գործողություններին: Կամ ինչ որ բան է փոխվել ռուս-հայկական պայմանավորվածություններում, կամ էլ բազայի հրամանատարն անցնում է անլեգալ դրության, այսինքն՝ պարտիզանական դրության:
Հայաստանի ու Եվրոպական միության միջեւ առաջացած հեռավորության կապակցությամբ Թուրքիայի ու Ադրբեջանի ցնծության մասին lragir.am-ի հրապարակումներին ի պատասխան հայտնվեցին հրապարակումներ, թե Թուրքիան ու Ադրբեջանը վշտացել են Մաքսային միություն մտնելու մտադրության կապակցությամբ:
Ռուսական բազայի հրամանատարի հայտարարությունը, ավելի ճիշտ՝ ռեպլիկը, պարզապես ծաղրանկար է, նման հայտարարություն պետք է անի Ռուսաստանի նախագահը, կամ նվազագույնը՝ պաշտպանության նախարարը: Ի՞նչ է անելու ռուսական բազան պատերազմի դեպքում՝ բազայի հրամանատարը պարզապես չի կարող իմանալ, եւ դժվար թե դա հստակ պատկերացնում են նաեւ Ռուսաստանի քաղաքական ղեկավարությունն ու ռազմական հրամանատարությունը:
Ինչ վերաբերում է սեպտեմբերի 3-ի աղետի կապակցությամբ Թուրքիայի ու Ադրբեջանի տրամադրություններին, ապա նրանց շահերն առավել քան ակնհայտ են: Համենայնդեպս, կա տեղեկատվության երեք աղբյուր, ավելի ճիշտ՝ երեք հանգամանք:
Նախ, թուրքական եւ ադրբեջանական ԶԼՄ-ները, որոնք անթաքույց արտահայտվում են այդ կապակցությամբ, եւ փոքր ինչ հետեւելու դեպքում կարելի է համոզվել դրանում:
Երկրորդ, Եվրոպայի ու ԱՄՆ մի ողջ խումբ փորձագետների գնահատականներն ու կարծիքները, որոնք նյութապես շահագրգիռ աշխատում են Թուրքիայի ու Ադրբեջանի շահերի օգտին: Ռուս-իսրայելական Ռեգնում գործակալությունը երեւի մոռացել է, որ ժամանակին հենց ինքն է հրապարակել այս փորձագետների հայտարարություններն ու կարծիքները, բնականաբար՝ համոզելու համար Հայաստանին, որ նրան Եվրոպայում որեւէ լավ բան չի սպասվում:
Եվ վերջապես երրորդը՝ ռուսական օֆիցիոզի ներկայացուցիչների կարծիքը, որոնք որպես կանոն երբեւէ չեն իմացել ռեժիմայնության օրենքները եւ դուրս են տալիս ինչ ասես:
Պետք է խոստովանել, որ ռուսական ԶԼՄ-ների համար բարդ է նման ոչ ստացիոնար վիճակում աշխատելը, երբ Մոսկվայում տեղեկատվության արտահոսքը եւ ներապարատային ինտրիգները սովորական բան են (տարբեր պատճառներով):
Թուրքիան առիթը բաց չի թողնում ՆԱՏՕ-ի հետ Հայաստանի համագործակցությունն ու ինտեգրումը շրջափակելու համար, դա արդեն լայնորեն տարածված է Եվրոպայի ու ԱՄՆ վերլուծական հանրության շրջանում: Դա շատ լավ հայտնի է նաեւ ՆԱՏՕ-ում Ռուսաստանի ներկայացուցիչներին:
Նման աշխատանք Թուրքիան ու Ադրբեջանը տանում են անմիջական, ինչպես նաեւ Եվրոպայի խորհրդի տարբեր երկրների պատգամավորների եւ եվրոպական տարբեր կառույցների ներկայացուցիչների միջոցով:
Արեւմտյան հանրության մեջ Հայաստանի շրջափակումը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի քաղաքականության կարեւոր ուղղությունն է: Եւ այս բացահայտ քաղաքականության ֆոնին ադրբեջանցիներն ու թուրքերը, պարզվում է, տխրել են, որ Հայաստանը մտադիր է մտնել Մաքսային միություն:
Եվրասիական լցոնի հնարավոր բոլոր բլոկներն ու դաշինքները ձեռնտու են եւ Թուրքիային, եւ Ադրբեջանին, քանի որ կասկած չկա, որ Եվրասիայում Ռուսաստանի դոմինանտությունը պատմականորեն ժամանակավոր երեւույթ է: Եւ արդեն ներկայում դա առավել քան ակնհայտ է: Եվրոպայից այս աստիճանի համառ հեռավորությունը ցանկացած եվրասիական պետության կվերափոխեր ասիականի:
Հիշվում են բաշկիր մի ինքնուս ինտելեկտուալի խոսքերը՝ «Ինչքան էլ տարբեր խելոքներ վիճեն այն մասին, թե ում է պատկանում Եվրասիան, այդ ամենը դատարկություն է: Եվրասիան պատկանում է Իսլամին»:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....pf7wu4Gr.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Նախարար. «ՄՄ մտնելը գազի նոր թանկացումից խուսափելու գինն էր»


Ռուզաննա Ստեփանյան
Հրապարակված է՝ 04.11.2013

Մաքսային միություն մտնելը այն գինն էր, որը Հայաստանը պետք է վճարեր գազի նոր թանկացումից խուսափելու համար, այս մասին «Ազատությանը» տված հարցազրույցում փոխանցեց էներգետիկայի նախարար Արմեն Մովսիսյանը՝ ընդգծելով, որ Մաքսային միություն մտնելու շնորհիվ ապրիլի 1-ից սկսած Հայաստանը 270 դոլարի փոխարեն 1000 խորհանարդ մետր գազի համար կվճարի 189 դոլար:

Սա էներգետիկայի նախարարը մեծ ձեռքբերում է համարում: Նշենք, որ մինչև Մաքսային միություն մտնելու որոշումը, Հայաստանի իշխանությունները երկարատև բանակցությունների մեջ էին ռուսական կողմի հետ՝ փորձելով ճանապարհներ գտնել ապրիլի 1-ից թանկացած գազի գնի 30 տոկոսը սուբսիդավորելու համար: Փաստորեն երկարատև բանակցությունները հանգեցրին նրան, որ Հայաստանը ի վերջո որոշեց ստորագրել ոչ թե Եվրամիության Ասոցացման համաձայնագիրը, այլ պարզապես մտնել Մաքսային միություն՝ այդ կերպ գազի գինը պահելով 189 դոլար, ինչպես նաև ազատվել ապրիլի 1-ից մինչ օրս կուտակած պարտքերից:

«Դա էներգետիկ հարկ է, որը ուղղակի չի գործելու Հայաստանի պարագայում»,- ասաց նախարարը՝ միանշանակ արդարացված համարելով հանուն գազի գնի չթանկացման ՄՄ մտնելու որոշումը.- «30 տոկոսը բավականին մեծ թիվ է, բնականաբար, արդարացված է»։

Հարցին, թե հնարավո՞ր չէր Ասոցացման համաձայնագիրը ստորագրել և միևնույն ժամանակ ռուսական կողմի բանակցել, նախարարը պատասխանեց.- «Ասոցացման համաձայնագրում գազի մասին ընդհանրապես խոսք չկար։ Իմ կարծիքով՝ Մաքսային միություն մտնելը ճիշտ էր, հատկապես էներգետիկ ոլորտի համար։ Գազի գինը, չմոռանանք, որ 270 դոլար է, և այսօր 189 դոլար է դարձել այսօր։ [Այդ 30 տոկոսը] Հայաստանը արդեն չի վճարում՝ ապրիլից, այսինքն թանկացումից սկսած այդ գումարները չեն վճարվում»։

Ուշագրավ է, որ թեև ըստ էներգետիկայի նախարարի, Հայաստանը ապրիլի 1-ից սկսած գազի գնի համար 270-ի փոխարեն վճարելու է 189 դոլար, սակայն այդ պայմանավորվածությունը ռուսական կողմի հետ առայսօր իրավական ձևակերպում չի ստացել: Արմեն Մովսիսյանը դժվարացավ ասել, թե երբ այդ փաստաթղթերը կստորագրվեն:

«Դա միայն գազի մասով չպետք է ստորագրվի, բոլոր փաստաթղթերը միասին կստորագրվեն, նաև մյուս ոլորտներին վերաբերվող։ Հիմա «ճանապարհային քարտեզն» է ստեղծվում, թե ինչ ժամկետներով և ինչ գրաֆիկով պետք է այդ բոլորն արվի»,- ասաց Մովսիսյանը։

Այսօր էներգետիկայի նախարարը Ազգային ժողովում մասնակցում էր 2014 թվականի բյուջեի նախագծի քննարկմանը: Ընդդիմադիր Հայ ազգային կոնգրեսի պատգամավոր Արամ Մանուկյանը հարց ուղղեց նախարարին, թե ի վերջո ե՞րբ կստորագրվի գազի գնի շուրջ պայմանագիրը: Արմեն Մովսիսյանը կրկին կոնկրետ ժամկետ չնշեց՝ ասելով, թե «մինչև Նոր տարի», ամեն դեպքում «այդպես են վստահեցնում իրենց ռուս գործընկերները»:

«Ես չեմ կարծում, որ մեր պայմանավորվածություններից մեր գործընկերները կհրաժարվեն, ուղղակի չեմ կարծում։ Կարող է մի օր էս կողմ, մի օր էն կողմ...»,- ասաց նա։

Թեև էներգետիկայի նախարարը կարծում է, որ ռուսները իրենց պայմանավորվածությունից հետ չեն կանգնի և ի վերջո կստորագրեն գազի գնի շուրջ պայմանագիրը, Արամ Մանուկյանը պնդում է՝ ռուսները չեն վստահում Հայաստանի իշխանություններին և հետևաբար ձգձգում են պայմանագրի ստորագրումը:

Ընդդիմադիր պատգամավորը չի բացառում, որ ռուսները պարզապես սպասում են այս ամիս Վիլնյուսում կայանալիք գագաթնաժողովին՝ մտավախություն ունենալով, որ Հայաստանը կարող է վերջին պահին ինչ-որ մի փաստաթուղթ ստորագրել նաև Եվրամիության հետ:

«Մեր իշխանությունները արդեն իսկապես էլ վստահելու բան չեն թողել, մասնավորապես, ռուսական իշխանությունները իսկապես զայրացած են Սերժ Սարգսյանի իշխանության վրա, որովհետև այսքան խաբել, այսքան գաղտնի գործընթացներ իրականացնել, ուղղակի անհնար է»,- ասում է Մանուկյանը։