Regional geopolitics

[Vrej1915]

US reinforcements arrive in Manbij ahead of Turkish invasion (photos)

By Leith Aboufadel
-
02/04/2018


BEIRUT, LEBANN (7:10 P.M.) – The U.S. Coalition sent reinforcements to the northern Aleppo district of Manbij, the Turkish state-owned Anadolu Agency reported on Sunday.

Citing “trustworthy local sources,” the Anadolu Agency claimed that the U.S. military sent at least 300 soldiers to Manbij in a convoy comprised of several armored vehicles and construction machines.

The Anadolu report added that the U.S. troops were deployed near the Sajur River and village of Zub’ul Bayn in western Manbij.

The U.S. Coalition has not commented on this Anadolu report.
US military vehicleUS military vehicle

[Vrej1915]

Ալիեւը Հայաստանին համոզեց հետ չվերադարձնել ոչ մի տարածք. ամերիկացի փորձագետ

• Lragir.am
• Քաղաքականություն - 04 Ապրիլի 2018,

Հայաստանի առջեւ ծառացած մարտահրավերներին էր նվիրված Վաշինգտոնում, Ռազմավարական եւ միջազգային հետազոտությունների կենտրոնում անցած քննարկումը: Մարտահրավերներից կարեւորագույնը ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումն է, համաձայնեցին ամերիկյան փորձագետները, հաղորդում է «Ամերիկայի ձայն»-ը:



Վուդրո Վիլսոնի կենտրոնի վերլուծաբան Քենեթ Յալովիցի խոսքով, մինչեւ հակամարտության վերջնական կարգավորում Հայաստանն ու Ադրբեջանը չեն կարողանալու իրագործել սեփական ներուժը. «Անընդհատ պատերազմի շեմին գտնվելու փաստը պատրվակ է դառնում ղեկավարների համար՝ ժողովրդավարությունն ու մարդու իրավունքները չզարգացնելու համար»:



Վերլուծաբանի խոսքով, ինքը հույս ուներ, որ քառօրյա պատերազմից հետո Ադրբեջանը, իր իսկ խոսքով, «մեկ-երկու բլուր վերադարձնելուց հետո» կվերականգնի ինքնավստահությունն ու պատրաստ կլինի իրական զիջումների վերաբերյալ բանակցել: Հայաստանը սակայն, իր հերթին պետք է զիջումների պատրաստ լինի, նշում է Յալովիցը. «Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ այդ տարածքների վերաբերյալ դուք պետք է որոշում կայացնեք՝ արդյոք ձե՞ր շահերից է այդ տարածքները պահել չնայած ամեն ինչի, թե՝ ժամանակն է այդ տարածքների փոխարեն Ադրբեջանից զիջումներ ստանալ»:



Դրան հակառակ սակայն, ապրիլյան պատերազմն էլ ավելի կողմերին հեռացրեց միմյանցից, իսկ պաշտոնական Բաքուն հայտարարեց Երեւանը «վերադարձնելու» վերաբերյալ: Հայտարարություն, որը փորձագետներն անհասկանալի են համարում: Կարնեգիի հաստատության վերլուծաբան Փոլ Սթրոնսկին ասում է. «Դա շատ անառողջ հայտարարություն է Ադրբեջանի նախագահի կողմից: Կարծում եմ, այն ներքին սպառման համար է, սակայն, այն Հայաստանին ավելի է համոզում որեւէ տարածքներ չվերադարձնել»:



Անդրադառնալով ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման գործում Ռուսաստանի դերին, Սթրոնսկին նշում է, թե չի հավատում, որ Ռուսաստանը կարող է հաջողության հասնել, եթե փորձի Հայաստանի վրա ճնշում գործադրել տարածքներ զիջելու համար.



«Ռուսաստանը կարեւոր դեր է խաղում այստեղ, սակայն, ես չեմ հավատում, որ բոլոր խաղաթղթերը Ռուսաստանի ձեռքում են»:



Ժողովրդավարության ազգային հիմնադրամի ներկայացուցիչ Միրիամ Լանսկոյի կարծիքով, ապրիլյան պատերազմը ցույց տվեց հայ հասարակությանը, որ հույսը պետք է դնել միայն սեփական ուժերի վրա, քանի որ Ռուսաստանից որեւէ աջակցություն պատերազմի դեպքում չի լինելու:



«Հայաստանում մարդիկ ակնկալում էին, որ Ռուսաստանն աջակից կլինի Հայաստանին, ավելին կանի Հայաստանը պաշտպանելու համար», - նշում է Լանսկոյը:



Սակայն, երբ դա տեղի չունեցավ, Հայաստանի հասարակությունն ու իշխանությունները սկզբում հիասթափություն ապրեցին, այնուհետեւ՝ փորձեցին ավելի ամրապնդել Արեւմուտքի հետ հարաբերությունները, նշում է վերլուծաբանը:



Ռուսաստանը ղարաբաղյան հակամարտության տարածաշրջանում պատերազմ չի ցանկանում, սակայն, բոլորովին այլ հարց է, թե որքանով է Ռուսաստանին ձեռնտու խնդրի վերջնական խաղաղ կարգավորումը, ավելացնում է Քեն Յալովիցը: Ինչ վերաբերում է Միացյալ Նահանգներին, ապա այն կարող է դրական դեր խաղալ հակամարտության կարգավորման գործում. «Հիմնական բանը, որ մենք կարող ենք անել, եւ հավատացած եմ, ռուսները նույնպես կարող են անել, թույլ չտալ պատերազմական գործողությունները»:

[Vrej1915]

Ռուսաստանին ու Թուրքիային հարվածող «երրորդ ձեռքը». Իրանի զգուշացումը Բաքվում

• • ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
  • Մեկնաբանություն - 04 Ապրիլի 2018,

Անկարայում ապրիլի 4-ին տեղի կունենա Ռուսաստանի, Իրանի եւ Թուրքիայի նախագահների հերթական եռակողմ հանդիպումը, որը վերաբերելու է Սիրիային: Հայտարարվել է, որ հանդիպումը լինելու է «սլաքների ճշտում», առնչվելու է հրադադարի շուրջ պայմանավորվածությունների իրականացմանը, թեեւ ինչպես նշում են միջազգային փորձագետները, կողմերի միջեւ հակասությունները թույլ չեն տալիս Սիրիայում հասնել տեւական կայուն եւ խաղաղ իրավիճակի հաստատման:



Եռակողմ նախորդ հանդիպումը տեղի էր ունեցել նախորդ տարի ամռանը, Սոչիում: Դրանից առաջ եղել էր Ասիա-խաղաղօվկիանոսյան Վեհաժողովը Վիետնամում, որտեղ խոսվում էր Պուտին-Թրամփ հնարավոր հանդիպման մասին: Հանդիպումը չեղավ, սակայն հետո եղավ համատեղ հայտարարություն Սիրիայի վերաբերյալ, որտեղ ԱՄՆ եւ ՌԴ նախագահները հայտարարում էին հրադադարի շուրջ պայմանավորվածությունների մասին: Դրանից որոշ ժամանակ առաջ էլ եղել էր ԱՄՆ թեւավոր հրթիռներով հարվածը Սիրիայի կառավարական օդուժին, որը դե ֆակտո հարված էր Ռուսաստանին:



Վիետնամի համատեղ հայտարարությունից հետո Սոչի մեկնեցին Էրդողանն ու Ռոհանին, Պուտինի հետ դարձյալ «սլաքները», իսկ իրականում թերեւս Թրամփի հետ նրա պայմանավորվածությունների բուն բովանդակությունը ճշտելու կամ հասկանալու: Պուտինը հետո հայտարարեց Սիրիայում ռազմարշավը հաջողությամբ ավարտելու եւ զինուժի հիմնական մասը դուրս բերելու մասին, մեկնելով Սիրիա, իսկ հետո Թուրքիա:



Կարճ ժամանակ անց Սիրիայում տեղակայված ռուսական օդուժը ստացավ մի քանի հարվածներ: Եղան տեղեկություններ, որ դրանք կատարվել են թուրքական պատասխանատվության գոտուց: Ռուսաստանը սակայն հրաժարվեց դրա համար Թուրքիային մեղադրելուց, կրկնելով արդեն ավանդական դարձած միտքը, որ ինչ որ երրորդ ձեռք է փորձում հարվածել ռուս-թուրքական բարեկամությանը:



Այդ բարեկամությունը գործնականում «ոխերիմ» բարեկամություն է, երբ Անկարան ու Ռուսաստանը շատ լավ հասկանում են, որ հեռանկարում հակասությունները շատ ավելին են, քան շահը, սակայն ստիպված են բարեկամություն անել: Այլ կերպ ասած, նրանք երկուստեք առաջնորդվում են թերեւս հայտնի սկզբունքով՝ չես կարողանում հաղթել, բարեկամացիր:



Ով է ցանկանում հարվածել ռուս-թուրքական բարեկամությանը, Մոսկվան չի կոնկրետացնում: Այդ առումով կա տարածված ընկալում, թե դա Արեւմուտքն է: Համենայն դեպս, թե Անկարան, թե Մոսկվան արել են այդպիսի ընկալմանը նպաստող ակնարկներ: Միեւնույն ժամանակ, նաեւ կա մտայնություն, որ Արեւմուտքն իսկապես կցանկանա հարվածել այդ բարեկամությանը, թեեւ գործնականում օրինակ հենց Արեւմուտքը Թուրքիային ու Ռուսաստանին մղեց հաշտեցման՝ այդ թվում Գերմանիայի Բունդեսթագում ընդունված հայերի ցեղասպանության մասին բանաձեւով, ինչը Անկարային ստիպեց ընդունել Լավրովի անուղղակի առաջարկը՝ եթե չեք ուզում այդպիսի անակնկալներ, ապա եղեք Ռուսաստանի հետ պայմանավորվածություններին հավատարիմ:



Դա իհարկե 2016 թվականին էր, երբ հետո եղավ հեղաշրջման փորձը Թուրքիայում, որի համար Էրդողանը դարձյալ մեղադրեց Արեւմուտքին, ու հայտարարեց նաեւ, թե Ռուսաստանն է ժամանակին իրազեկելով օգնել իրեն փրկվել:



Խոշոր հաշվով, Արեւմուտքին պետք չէ խանգարել ռուս-թուրքական բարեկամությանը: Այն պետք է ընդամենը կառավարել եւ նկատելի է, որ կառավարվում է հիմնականում արդյունավետ:



Իսկ ու՞մ է պետք խանգարել ռուս-թուրքական բարեկամությանը: Գուցե Իրանի՞ն: Թեհրանը մեծ հաշվով կարող է ունենալ բավականին երկակի կամ երկշերտ խաղի մտավախություն, այդ թվում սիրիական ուղղությամբ, երբ Ռուսաստանն ԱՄՆ-ի հետ պայմանավորվում է ռազմավարությունը, իսկ հետո Թուրքիայի հետ իրականացնում դրա ապահովման մարտավարությունը: Համենայն դեպս, Վիետնամի համատեղ հայտարարությունից հետո տեղի ունեցավ ուշագրավ տրանսֆորմացիա՝ Ռուսաստանը էապես նվազեցրեց իր ռազմական ներկայությունն ու սահմանափակեց վերահսկողության տարածությունը, իսկ Թուրքիան դրանից հետո մտավ Սիրիա, Աֆրին՝ դե ֆակտո Ռուսաստանի ազատ թողած ճանապարհով:



Թեհրանն անկասկած պատկերացնում է, որ ռուս-թուրքական բարեկամությունը արեւմտյան քաղաքականության աշխարհքաղաքական ռազմավարությունների համար առանցքային գործիքներից է: Հետաքրքիր է, որ Անկարայում Էրդողան-Պուտին-Ռոհանի հանդիպումից առաջ Պուտինը հաղորդակցվել է Թրամփի հետ, ով զանգահարել էր Պուտինին վերընտրության առիթով շնորհավորելու եւ խոսել հանդիպելու ցանկության մասին:



Խոշոր հաշվով, Անկարայում հանդիպումը ոչ թե 3-ի ֆորմատով է, այլ 3-1-ի, որտեղ մի կողմում Արեւմուտքը, Ռուսաստանն ու Թուրքիան են, իսկ դիմացը՝ Իրանը: Դա անշուշտ իրավիճակային խաղ է, որը սակայն Թեհրանին կարող է պատճառել բավական անհարմարություններ: Ըստ երեւույթին այդ առումով կանխարգելիչ էր Ռոհանիի այցը Բաքու, որի ընթացքում նա արեց բավականին թափանցիկ ակնարկներ Ադրբեջանի մասով, Մոսկվային ու Անկարային թերեւս ցույց տալու համար, որ եթե Իրանը որեւէ տեղ ունենա լուրջ խնդիրներ, նրանք կարող են լուրջ խնդիրներ ունենալ Ադրբեջանում:

[Vrej1915]

Բաքուն մեր «Իսկանդեր»-ի թիրախում է

2018-04-04 13:52:23



«Նախքան ապրիլյան պատերազմը բանակցային գործընթացը գնում էր Մադրիդյան սկզբունքների շուրջ: Կար նաև կազանյան փաստաթուղթը, իսկ հանդիպումների ընթացքում քննարկվում էր այն, որ հայկական կողմը վերադարձնում է որոշ շրջաններ, իսկ Արցախի կարգավիճակը որոշվում է հանրաքվեով, որը կունենար իրավական ուժ: Սա եղավ հիմնական պատճառը, որ Ադրբեջանը պատերազմ սանձազերծեց»,-լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ՀՀ Պաշտպանության նախկին նախարար, գեներալ-լեյտենանտ Վաղարշակ Հարությունյանը։

Բանախոսը հիշեց նաև Թուրքիայի կողմից ռուսական ինքնաթիռի խոցման և ՌԴ-ի կողմից սանկցիաներ կիրառելու մասին:

«Հետևանքն այն եղավ, որ Թուրքիան Ադրբեջանին հրահրեց պատերազմ սկսել, որպեսզի լուծի իր հարցերը ՌԴ-ի հետ: Իսկ Ադրբեջանը Արցախը վերադարձնելու խնդիր չէր դրել իր առջև, ուզում էր փոփոխել շփման գիծը»,-նկատեց Վաղարշակ Հարությունյանը։

Ինչ վերաբերում է ռազմական գործողությունների կրկնությանը, ՀՀ Պաշտպանության նախկին նախարարը նկատեց.

«Լայնածավալ պատերազմը նրանց ծրագրերի մեջ չի մտնում: Մենք պետք է գիտակցենք, որ գործ ունենք ադրբեջանա-թուրքական դաշինքի հետ և որոշումներն ընդունվում են Ստամբուլում: Նրանց բոլոր սպաները սովորել են Թուրքիայում: Պատերազմի ժամանակ վաշտի ու նախարարների կողքին թուրք խորհրդականներ են կանգնած եղել»:

Վաղարշակ Հարությունյանը Ադրբեջանին զսպող գործոնը մեր զինտեխնիկան է համարում:

«Իսկանդեր»-ի մասին էլ չեմ խոսում: Ռազմավարական զենք է ու ոչ ոքի չի վաճառվում՝ մենք ունենք: «Իսկանդեր»-ը հասանելի է դարձնում Բաքուն ու բոլոր թիրախները: Սա է զսպող գործոնը: Ադրբեջանի միակ հույսը մեր տնտեսության վատացումն ու արտագաղթն է»,-ընդգծեց ՀՀ Պաշտպանության նախկին նախարարը:

Անի Կարապետյան

[Vrej1915]

ՀԱՅԼՈՒՐ լրատվական
3 avr. 2018


Վաղարշակ Հարությունյան. ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Ի՞նչ փոխեց ապրիլյան պատերազմը Արցախյան հարցի կարգավորման մեջ ռազմաքաղաքական և դիվանագիտական հարթակում, և ի՞նչ դերակատարություն ուներ և ունի այստեղ Թուրքիան: Քաղաքական առումով ի՞նչ դիրքում էր թե հայկական կողմը թե Ադրբեջանը մինչև 2016թ-ի ապրիլը, և ինչպիսի՞ն է իրավիճակն այժմ: Ապրիլին Ալիևը հարձակվեց Էրդողանի՞ հրահանգով: Ընդհանրապես ի՞նչ չափաբաժին ունի Թուրքիան Բաքվի որոշումների վրա: Ադրբեջանում վերջին զորավարժություններից հետո Զաքիր Հասանովը թղթապանակով այցելեց Թուրքիա, ի՞նչ է սա նշանակում: Գերտերությունների լռության ներքո մենք այսօր տեսնում ենք Թուրքիայի ազդեցության բարձրացում մեր ռեգիոնում, ինչու՞ Ի՞նչ դեր ունի թուրքական այս խաղի մեջ Ադրբեջանը: ՌԴ-ն ինչպես կարող է զսպել թուրք-ադր տանդեմի ախորժակը: Այս զարգացումների համտեքստում ո՞րն է ՀՀ-ի անելիքը:

[Vrej1915]

Assad loses 2,000 tanks since Syrian War started, still has thousands more anyway, also happens to be winning

By Andrew Illingworth
-
27/03/2018

BEIRUT, LEBANON (6:10 P.M.) – The latest hype to be spread around by opposition sources to ease humiliation suffered by East Ghouta rebels is the new-found realization that the Syrian Army and allied forces have lost around two thousand armored vehicles since the Syrian War started in 2011.

In reality, the mentioning of this probably true (since it is reportedly based on video evidence and assuming every recorded hit equals a knock-out) statistic by opposition sources is a compliment in disguise for Syrian government forces because it actually proves their resourcefulness.

Around 2,000 armored vehicles in seven years (2,550-odd days) could be better translated as less than one fighting vehicle per day on average. Let it be said that double that number is the case (which it is not) – that is less two fighting vehicles per day when averaged out.

One does not need to be a military analyst to know that such a loss rate does not even register on the lowest ranks of what is considered major army equipment losses in the history of modern warfare.

Opposition analysts have also failed to factor in how about half of all knocked-out government tanks are recovered, repaired and then eventually returned to service, how new military equipment is constantly arriving from Russia or how the Syrian Army still currently possess thousands of battle tanks and infantry fighting vehicles (an ever increasing amount of them modernized types).

Finally, another reality seems to elude opposition analysts in all of this – the Syrian Army is winning the conflict at a time when the supply of anti-tank weapons given to rebel fighters by rich outside powers is drying up.
ALSO READ Breaking: Syrian Army seizes full control of imperative rebel town in east Damascus
Indeed, the latest opposition ‘analysis’ report has served to prove something other than what opposition sources were hoping to prove. This is that rebel forces – who will not lay claim to a single tree in Aleppo province without first recording themselves next to it on a high-definition camera – have, despite the expenditure of thousands of sophisticated anti-tank missiles and tens of thousands of artillery shells provided by the US, Europe, Turkey and various Gulf States, failed to defeat the second-tier army of a small-power Arab nation after seven years of conflict.

Disclaimer: The views and opinions of this article are those of the author and do not necessarily reflect those of Al-Masdar.

[Vrej1915]

Թուրքիան Հարավային Կովկասում կարող է սրել իրավիճակը



ՀԱՅԼՈՒՐ լրատվական

10 apr. 2018


Կարեն Վերանյան. «Նորավանք» հիմնադրամի քաղաքական հետազոտությունների կենտրոնի ղեկավար Ինչո՞ւ հանկարծ Իսրայելին պետք եղավ ներգրավվել սիրիական կռվում: Փետրվարին Իսրայելը դարձյալ հարվածել էր հենց այս ավիաբազային: Հիմնական սպառնալիքը Իսրայելի համար հենց ա՞յս տարածքից է: Ընդհանուր առմամբ ի՞նչ հնարավոր վտանգներ կան Իսրայելի համար Սիրիայից: Մասնակցության ինչ չափաբաժին ունի Իսրայելը սիրիական հակամարտության մեջ, և որն է այստեղ Իսրայելի շահը: Սիրիա, Իրաք, Էրդողանի ձեռքերը հասել են արդեն Սինջար, այս հավակնությունները ձեռնտու՞ են Իսրայելին թե ոչ: Այսօր թուրք-իսրայելական հարաբերություններն ինչպիսի՞ն են: ՌԴ-Թուրքիա-Իրան, այս համագործակցության թիրախը հիմնականում Մերձավոր Արևելքն է, Իսրայելի տեսանկյունից սա ի՞նչ տեք ունի, ձեռնտու, թե վտանգավոր: Այս զարգացումների համատեքստում Հայաստանին սպառնացող ի՞նչ վտանգներ կան: Կակտիվանա Մերձավոր Արևելքում և հատկապես Սիրիայում Իսրայելը:

[Vrej1915]

ԱՄՆ-ը չի զիջի, Ռուսաստանը կագրեսիվանա

ՀԱՅԼՈՒՐ լրատվական
9 apr. 2018

Հայկ Խալաթյան. Քաղաքական վերլուծաբան Ինչո՞ւ հանկարծ այսչափ մեծ ալիք սկսվեց ՌԴ-ի դեմ: Եվրոպացի գործիչները նշում են ընդհանուր աշխարհակարգի մեջ Մոսկվայի չափն անցնելու մասին, Ձեզ համար պարզ է, թե ինչի՞ մասին է խոսքը: Ո՞րն է ԱՄՆ-ի վերջնանպատակը ՌԴ-ի դեմ սկսած այս արշավանքում: Ի՞նչ է ըստ էության ԱՄՆ-ն ուզում Ռուսաստանից: Որքա՞ն կդիմանա Մոսկվան այս ճնշմանը, կամ ունի՞ արդյոք բավարար ներուժ դիմանալու: Ովքե՞ր են ՌԴ-ի դաշնակիցները և ի՞նչ հակաքայլեր կարող է անել ՌԴ-ն իր դաշնակիցնրի հետ ԱՄՆ-ի կամ եվրոպայի դեմ: Պուտինը ընտրվելուց հետո առաջին այցը կատարեց Թուրքիա, նախապես ծրագրված այց էր, բայց հակամարտության ֆոնին ուշագրավ է, այժմ կռի՞վ է գնում է Թուրքիայի համար: Ի՞նչ կերպ կանդրադառնա այս հակամարտությունը Հայաստանի վրա: Ի՞նչ զարգացումներ սպասել առաջիկայում, կխորանա՞ ռուս-ամերիկյան ճգնաժամը:

[Vrej1915]

Ճակատագրական պահ է․Եթե Ադրբեջանը անցնի հարձակման, Թուրքիան առաջինը կհարվածի

[Vrej1915]

Israeli media alarmed over Russia’s potential sale of the S-300 system to Syria

By News Desk
-
15/04/2018




The statement, made by the Russian Defense Ministry, that Moscow might reconsider a sale of the S-300 systems to Damascus following the US and allied airstrike, has raised concern among Israeli analysts and journalists, who are concerned over possible threats it may pose to Israel.

The Jerusalem Post has warned that “Israel’s air superiority is at risk of being challenged in one of the most difficult” areas if Russia decides to sell Syria more advanced air defense systems. The newspaper has voiced fears that the Israeli pilots might get killed if Damascus had its hands on more effective missiles. The unit in question is the S-300, a Russian long range surface-to-air missile system, developed to defend against aircraft and cruise missiles. The system is one the most advanced weapons in its class.

Analyst from I24 news broadcaster Ron Ben-Yishai backs these concerns, saying that the Jewish state would have to take “cautionary and preventive measures not yet taken so far.”

Chief of the Main Operational Directorate of the Russian General Staff Col. Gen. Sergey Rudskoy said that Russia might consider selling the S-300 systems to Damascus shortly after US-led strikes on April 14.

Moscow had already decided against selling them to Damascus, Syria some time ago due to “the pressing request of some of our Western partners.” But as the General stated, taking the latest events into the account, Russia can consider the question not only for Syria, but for other states.

According to the media, the more up-to-date S-300 systems could be a needed upgrade for Syrian air defense, which now consists of Soviet-era weapons. According to the JP, the most advanced Russian system Damascus possesses is a short range set Pantsir S-1, able to shoot down drones and missiles in Syrian airspace.