Regional geopolitics

[Azad]

This gets funny by the minute. He is funny, stupid and right all at the same time.


“It is not possible for us to accept and swallow Bolton's statements made in Israel,” Erdogan said.

https://www.rt.com/news/448293-erdog...kurds-mistake/

[Hakob]

[QUOTE=Azad;n578015]This gets funny by the minute. He is funny, stupid and right all at the same time.


You forgot to mention that he is ugly as a hell.
Look at his face...
I remember Alexander Saroukhan, an Armenian political cartoonist who’s portrayal of ottoman Turk was remarkably erdoghan’s face.

[Azad]

You forgot to mention that he is ugly as a hell.
Look at his face...
I remember Alexander Saroukhan, an Armenian political cartoonist who’s portrayal of ottoman Turk was remarkably erdoghan’s face.

https://www.washingtonpost.com/news/...=.46a804495dbb

[Azad]

"Turkish lira slides as Erdogan rejects U.S. calls, threatens ‘necessary lesson’ to Kurds"

https://www.yahoo.com/news/m/bfe06c1...slides-as.html

[Azad]

Here comes the turkish ... F you USA!
Russia is happy for now. Not good for us.

"Turkey says U.S. missile deal impossible if tied to dropping Russian S-400s"


https://www.reuters.com/article/us-t...-idUSKCN1P40WP

[Vrej1915]

Անսպասելի բռնկում Բաքվում. Հայաստանի անելիքները

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան

21.01.2019 | Մեկնաբանություն


Հունվարի 19-ին Բաքվում տեղի է ունեցել ընդդիմադիր մեծ հանրահավաք: Ըստ տեղեկությունների, մարզադաշտը, որը իշխանությունը հատկացրել է հանրահավաքի համար, չի բավարարել մասնակիցներին տեղավորելուն, եւ հանրահավաքը հոսել է դուրս: Բազմամարդ ակցիայի մասնակիցները պահանջել են վերջ տալ բռնատիրությանը, ազատել քաղաքական շարժառիթներով դատապարտվածներին, հետ բերել օֆշորներ տեղափոխված փողերը, լուծել երկրի խնդիրները, եւ այլն:

Բաքվում բազմամարդ ընդդիմադիր հանրահավաքի իրողությունն անսպասելի է: Անսպասելի ոչ այն իմաստով, որ կան Ալիեւի իշխանությունից դժգոհներ, կամ՝ որ այդպիսի դժգոհներ դեռեւս կան ազատության մեջ: Անսպասելի է, որ նրանք անցկացնում են բազմամարդ ակցիա՝ ապրիլին տեղի ունեցած նախագահի ընտրությունից ամիսներ անց, եւ միաժամանակ՝ այն չի վերածվում իշխանության հետ խոշոր բախման, իշխանությունը չի գնում ակցիան ուժով ճնշելու ճանապարհով:

Նախորդ տարի հոկտեմբերին Ադրբեջանում պետք է լիներ նախագահի հերթական ընտրություն, սակայն Ալիեւը անսպասելի որոշում կայացրեց եւ ընտրությունը տեղափոխեց վեց ամիս առաջ: Շատերն այդ քայլը դիտարկեցին արցախյան կարգավորման համատեքստի շրջանակում, սակայն եղան նաեւ գնահատականներ, որ Ալիեւն այդպիսով փորձում է ընդդիմությանը զրկել հոկտեմբերի ընտրությանը լավ պատրաստվելու հնարավորությունից:

Բոլոր դեպքերում, ապրիլի վերարտադրությունը ստացվեց, ընդ որում Ադրբեջանի չափանիշներով՝ հնարավորինս անաղմուկ, թեեւ ակնառու էր, որ Ալիեւը վերարտադրվեց քաղաքական եւ քաղաքացիական ազատությունների նկատմամբ հերթական բռնության միջոցով:

Արդյոք Ալիեւն իսկապես մտահոգ էր հնարավոր ընդդիմադիր շարժման ուժգնության կապակցությամբ: Թե՞ Ադրբեջանի նախագահը մտահոգ էր ոչ այնքան ինքնին ընդդիմությունից, որքան դրան արտաքին հնարավոր աջակցությունից: Հատկանշական է, որ արդեն տեւական ժամանակ Ադրբեջանի նախագահը ինչ որ լրտեսական սկանդալներ է բացահայտում, որոնցից ոչ բոլորն է, որ ուղղում է հայերի կողմ: Բոլորովին վերջերս բացահայտվել էր հերթականը, եւ այդպես էլ հայտնի չդարձավ, թե Ալիեւը ու՞մ, ո՞ր պետության օգտին լրտեսություն իրականացրած խումբ էր բացահայտել:

Միաժամանակ մեկ այլ հատկանշական իրողություն է այն, որ նախագահի արտահերթացված ընտրությունից հետո Ադրբեջանում երկու-երեք ամիս անց տեղի ունեցան արտակարգ զարգացումները Գյանջայում եւ միաժամանակ նաեւ վթարը Մինգեչաուրի ՀԷԿ-ում, ինչը հոսանքազրկեց Ադրբեջանի մայրաքաղաքը եւ կաթվածահար արեց խոշորամասշտաբ զորավարժությունը, փաստացի ցույց տալով, որ Ադրբեջանն իրականում կարող է կախված լինել մեկ «էլեկտրալարից»:

Գյանջայի իրադարձություններում մեղադրվեցին ծայրահեղ իսլամականներ:

Այդ ամենն էլ տեղի էր ունենում Հայաստանում թավշյա հեղափոխության ֆոնին, որը քաղաքական խոշոր մարտահրավեր էր Ադրբեջանին մի շարք առումներով: Այն դեպքում, երբ Ադրբեջանն իր գործողություններով այդ ժամանակահատվածում փորձում էր մտահոգություններ առաջացնել սահմանին հնարավոր լարման կապակցությամբ, որի վրա, ի դեպ, թավշյա հեղափոխության դեմ փորձում էր խաղալ նաեւ իշխող նախկին համակարգը:

Ի՞նչ շարունակություն կունենա Բաքվում ընդդիմության անսպասելի բռնկումը: Դա վկայում է այն մասին, որ Ադրբեջանում նրա իշխանությունը այդուհանդերձ երերու՞մ է, թե՞ Ալիեւն է փորձում ինչ որ խաղ խաղալ եւ օգտագործել ընդդիմադիր տրամադրությունները, ինչ որ իմաստով գոլորշի բաց թողնել եւ իրականացնել այսպես ասած «դեմոկրատական» դիմահարդարում:

Ալիեւն այդպիսով գուցե կփորձի թուլացնել միջազգային եւ ներքին դժգոհությունը միաժամանակ, ձգտելով նաեւ եթե չհավասարվել, ապա կրճատել այն տարբերությունը, որ արձանագրեց Հայաստանը թավշյա հեղափոխությամբ:

Ադրբեջանի իրադարձություններն անշուշտ մեծ ուշադրության են արժանանում Հայաստանում: Այստեղ առանցքային հարցերը թերեւս երկուսն են: Նախ, Ադրբեջանում ներքին ցանկացած աշխուժության պարագայում Հայաստանում պետք է բազմապատկվի աչալրջությունը Ադրբեջանի հետ սահմանին: Երկրորդ՝ Հայաստանը պետք է փորձի հնարավոր խողովակներով ձգտել օգտագործել Ադրբեջանի ներքին իրողությունները արտաքին քաղաքական տիրույթում: Եվ թերեւս ամենագլխավորը՝ Հայաստանի համար Ադրբեջանում որեւէ իշխանափոխություն դրական իմաստ կարող է ունենալ մի դեպքում, երբ իշխանության եկած ուժը էապես այլ մոտեցում ունի Արցախի հարցում եւ հրաժարվում է ռազմական շանտաժի ու հայատյացության պաշտոնական քաղաքականությունից, այլ կերպ է մտածում եւ գործում Արցախի հարցում եւ պատրաստ է Ադրբեջանի հանրությանը դուրս բերել պատերազմի եւ ատելության հռետորաբանությունից:

Հակառակ դեպքում Ադրբեջանում որեւէ իշխանափոխություն, այդ թվում ոչ թե միջկլանային, այլ թեկուզ ժողովրդավարական, ոչ թե խաղաղ համակեցության հնարավորություն է, այլ նույնիսկ մարտահրավեր:

[Vrej1915]

Ինչ-որ մի պահի Արցախի գոյություն չունեցող հարցը հանրաքվեի դնելը Անին երկրորդ անգամ հանձնելու պես մի բան է լինելու

Hayk A. Martirosyan

23 հունվար 2019Ինչ-որ մի պահի Արցախի գոյություն չունեցող հարցը հանրաքվեի դնելը Անին երկրորդ անգամ հանձնելու պես, ուղղակի ավելի սարսափելի և անդառնալի հետևանքներով մի բան է լինելու:

Բրիտանացիները 1975թ-ին ձայների գերակշիռ մեծամասնությամբ քվեարկեցին Եվրոպական Միությանն անդամակցելու օգտին: 2016թ.-ին՝ Բրեքզիթի՝ Բրիտանիայի՝ Եվրոպական Միությունից դուրս գալու օգտին: Ընդամենը երկու և կես տարի անց բրիտանացիների տրամադրությունները դարձյալ փոխվել են և դուրս գալու օգտին քվեարկածների գերակշիռ մեծամասնությունը հիմա դեմ է իրենց իսկ վերջին քվեարկության արդյունքներին և նոր հանրաքվե է պահանջում՝ նախորդ որոշումը չեղարկելու համար: Երկիրը խոր քաղաքական ճգնաժամում է, որ տնտեսության համար տեսականորեն կարող է և կործանարար լինել:

Հանրաքվեները բացարձակ արժեք չեն: Եվ այսօրվա սերունդը, այսօրվա հասարակությունը որևէ դեպքում իրավունք չունի վաղվա սերնդի, վաղվա հասարակության և ընդհանրապես ազգային պատմության նման որոշումներ ընդունել՝ քվեարկություններով: Կան հարցեր, որոնք որոշելու կարիք չկա: Որևէ մեկն Իսրայելում հանրաքվեի չի դնի, ասենք, Երուսաղեմի հանձնման հարցը: Արցախի և այսպես կոչված ազատագրված տարածքների մեկ մետրը, կամ ինչպես ոմանք են սիրում ասել. «մի թիզ հողն» անգամ Հայաստանի Երուսաղեմն է, առանց որի Հայաստան այլևս չի լինի: Սա պետք էր հասկանալ, ամրագրել և անցնել առաջ: Սեփական պատմական և ազատագրված հողերի շուրջ երբեք, ոչ ոք, ոչ մի պարագայում չի բանակցում: Աշխարհում նման նախադեպեր չկան: Եվ քանի դեռ Մադրիդյան սկզբունքները կենդանի են ու սեղանին՝ հենց այդ հարցն է բանակցվում: Չի կարելի հղումներ կատարել հանրաքվեին, կամ ժողովրդի որոշմանը: Դա վատագույն սցենարներից է, որ կարելի է պատկերացնել:

Արցախի հարցով իր լավագույն որոշումը նոր իշխանությունն այդպես էլ չընդունեց: Եվ հիմա, կարծես թե ինքն իրեն կամովին շնաձկներով լիքը ջրեր է նետում: Զուգահեռաբար՝ հնարավորություն տալիս ամենատարբեր ուժերի՝ իր վրա հսկայական ճնշումներ բանեցնել: Հենց այդ հնարավորությունն էր, որ անհրաժեշտ էր հենց ի սկզբանե կանխել: Այս վտանգավոր իրավիճակում առկա ինքնավստահույթունը ավելի է վտանգավոր դարձնում վիճակը: Լավագույն վարքագիծը՝ և արցախյան խնդրի նոր և հստակ գաղափարախոսության բացակայության պայմաններում կլիներ գոնե լռելը և ոչինչ չանելը, հանդիպումներից խուսափելը և խնդրի ընթացքը նախ մասնագիտական լայն շրջանակների հետ թեկուզև փակ ռեժիմով քննարկելը:

Անհրաժեշտ է ծայրահեղ զգուշավորություն դրսևորել և վերանայել ընթացիկ մոտեցումները: Սրանք վտանգավոր իրավիճակ կարող են ստեղծել, եթե արդեն չեն ստեղծում:

[Vrej1915]

Desperately Seeking A Postwar President In Ukraine

January 25, 2019

• By Christopher Miller

---

Ukrainian President Petro Poroshenko with Ukrainian special forces in the Zhytomyr region, in northern Ukraine, on January 17.
KYIV -- Ukrainians say the biggest problem facing their country ahead of a crucial presidential election in March is the same one that ushered in the current head of state in the first place: war.

It's been almost four years since officials from Ukraine, Russia, France, and Germany agreed on a way to end a hot phase of the conflict between Ukraine's central government and Russia-backed separatists in the east.

Fast forward to today, and that deal, known as the Minsk accords, has largely failed, much to the dismay of most of Ukraine's 44 million citizens.

Sporadic fighting has killed more than 10,000 people and displaced 2 million more from an area sliced through by a 500-kilometer "line of contact" teeming with land mines. As the war grinds toward a sixth year, there is no end in sight.

But a growing field of challengers hopes that fellow Ukrainians are ready to turn the page on their wartime president, Petro Poroshenko.

Just don't insist on seeing the fine print.

"Everyone is saying they will finish the war...and they may talk about general ideas, like international peacekeepers, as a way of moving forward," says Oleksiy Haran, a professor of political science at Kyiv's Mohyla Academy and head of research at the Ilko Kucheriv Democratic Initiatives Foundation, a think tank. "But I think no politician is able to talk about specific details."

Moreover, he adds, any candidate who is brave enough to offer specifics "would immediately be accused of making concessions to [Russian President Vladimir] Putin."

In fact, that's already happened.

Talking To The Separatists

Candidates Yuriy Boiko and Oleksandr Vilkul, whose opposition parties are regarded by some as Russia-friendly or pro-Russian, have suggested any peace deal should include compromises and dialogue with the separatists -- a nonstarter for many Ukrainians who equate such a move with capitulation.

One candidate who has laid out a "new strategy for peace and security" is Yulia Tymoshenko, a former gas executive and prime minister who lost a presidential runoff to Viktor Yanukovych in 2010 and looks like a front-runner in the looming race.

She proposed a "Budapest+" negotiating format involving the European Union, China, France, Germany, Russia, the United Kingdom, and the United States. The name is a reference to widely lauded quadrilateral talks in 1994 at which a newly independent Kyiv agreed to give up the world's third-largest nuclear arsenal in exchange for security assurances from Washington, London, and Moscow. Russia's annexation of Crimea in 2014 and support for armed separatists in eastern Ukraine marked a clear abrogation of that commitment, in most Ukrainians' eyes.

Speaking to a packed house of supporters in the capital on January 22, Tymoshenko even offered up a hopeful vision to millions of eastern Ukrainians displaced by the war: "Gather up your fridge magnets, you'll soon have someplace to hang them."

SEE ALSO: This Street Once Brought Ukrainians And Russians Together. Now It Divides Them.

But throughout, Tymoshenko was short on her plan's specifics.

"It does not reject the Minsk agreements and does not say what may be compromised regarding Donbas," Fesenko says in a reference to the eastern regions where separatists control large sections of territory.

Another candidate, Volodymyr Zelenskyy, who plays a fictional president in a TV comedy series, recently offered voters something along the lines of "we'll meet in the middle" when asked how he might resolve the conflict.

"'Putin has his position; I have my position. We'll decide something and then have a referendum,'" is how Haran characterizes Zelenskyy, who is running third behind Tymoshenko and Poroshenko in early polling. "Zelenskyy demonstrated that he's totally unprepared for such questions."

Growing Desire For Peace

Many of the two dozen people who have declared their intention to run -- 17 of them already registered ahead of the February 8 deadline -- have talked about ending the war, albeit in extremely vague terms.

"Absolutely it is the most important issue," says Oleksandr Zenov, an eastern Ukrainian who has done humanitarian work during the conflict. "My [vote] will be based not only on the plans of action but also on the activities that have already been done." Ukrainian soldiers are still fighting in eastern Ukraine.
After all, he says, "most of the candidates have been in Ukrainian [politics] for more than 20 years."

Polls have shown Ukrainians' desire for peace growing as the election approaches.

A poll published in November suggested 57 percent of people saw the Donbas conflict as the country's most pressing issue, ahead of corruption. That was up from 53 percent in June. Later the same month, another survey put that number at 66 percent of Ukrainians. By December, more polling said 72 percent of Ukrainians regarded the war as the country's biggest problem.

Volodymyr Fesenko, director of the Kyiv-based Penta Center for Political Studies, says there are three main reasons why candidates avoid details when it comes to ending the war.

First, there's no "meaningful alternative" to the Minsk agreements at hand, and the Ukrainian and Russian positions are "fundamentally different." Second, Ukrainians themselves are not unified behind any single solution to the conflict. And third, he insists, Ukrainian voters and politicians are convinced that peace is most contingent on "Putin's position, [and] his readiness for a real compromise."

A peace breakthrough that could dramatically sway the race in Poroshenko's favor is unlikely before the election, given Putin's public disdain for the former businessman.

But both Fesenko and Haran suggest the war's hold on many voters, at least those farther from the war zones, might recede as election day nears. They point to the same polls indicating that the war falls to third or fourth place -- after economic issues, such as utility prices, salaries, and pensions -- when Ukrainians are asked what the most important issues are for their families.

"The Minsk plan can be compared to a seriously ill patient who is in the intensive-care unit," Fesenko says. "He can be saved from death, but he will no longer be completely healthy."

Ukraine's roughly 36 million voters must be wondering if the same is true of their country.

[Azad]

Artsakh was added to Armenia to prevent Western oil interest and turning the remaining Armenia turkic. This turk is a mouth piece of herya levon!

"Armenia interested in construction of transit pipeline in its territory: PM

Armenia is interested in construction of a transit gas pipeline in Armenia, Prime Minister Nikol Pashinyan said in an interview with Russian RBK asked whether Armenia plans to join the countries seeking to have less energy dependence from Russia and viewing variants like North Stream 2.

“Unfortunately today North Stream-2 is not being built in Armenia. We are interested in construction of transit pipeline in Armenia which would transfer gas or oil from A point to B,” Pashinyan said, adding that Armenia is very much interested in such projects.

https://www.aysor.am/en/news/2019/01...peline/1518938

[Hakob]

[QUOTE=Azad;n578261]Artsakh was added to Armenia to prevent Western oil interest and turning the remaining Armenia turkic. This turk is a mouth piece of herya levon!


Did Pashinian say that?