Regional geopolitics

[Eddo211]

Re: Regional geopolitics

I encourage you guys to watch the documentary "ETHOS" came out in 2011 and it is a documentury by Charmers Johnson, Michael Moore, Woody Harrelson, Noam Chomsky, and Howard Zinn.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Բաքուն հասավ իր սպասածին: Հարավային Կովկասում մնում է երկու պետություն

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Ուրբաթ, 18 Ապրիլի 2014,

Սեպտեմբերի 3-ից հետո lragir.am-ը գրել էր, որ Հարավային Կովկասում իրավիճակը պետք է փոխվի, եւ ԱՄՆ-ն ու ՆԱՏՕ-ն, անօգուտ համարելով հետագայում էլ Հարավային Կովկասում իրենց սուբյեկտությունը կորցրած երկրների հետ հարաբերությունները զարգացնելը, հանգելու են Ադրբեջանի վրա արագացված ձեւով խաղադրույք կատարելու անհրաժեշտությանը: Հարավային Կովկասում վասալ երկիրը դառնում է ոչ միայն տհաճ ու անօգուտ, այլեւ բավական վտանգավոր, որպես Ռուսաստանի փակ բազա:
Սակայն այն ժամանակ՝ աշնանը, առկա էին տարբեր նրբություններ, առաջին հերթին Եվրոպայի կողմից, իսկ ԱՄՆ-ն ձգտում էր այնուամենայնիվ չայրել կամուրջները ռուսական վասալի հետ հարաբերություններում: Կային ՆԱՏՕ-ի շահագրգռվածության հույսեր, որը ԱՄՆ-ի եւ այլ պետությունների միջոցով ռուսական վասալին կառաջարկեր ինչ որ պարտավորեցնող երկխոսություն, որը թույլ կտար պահպանել հարաբերությունները, թեկուզ եւ խիստ կրճատված:
Սակայն Կիեւի Մայդանն արագացրեց գործընթացները եւ վասալ երկրներին հանգեցրեց միջազգային անթաքույց մեկուսացման: ՆԱՏՕ-ի վերջին որոշումներից մեկը, որը վերաբերվում է գործընկեր-պետությունների հետ հարաբերությանը, ռուսական վասալի հետ հարաբերությունը ցուցադրում է մնացորդային նշանով: ԱՄՆ-ն եւ ՆԱՏՕ-ն այլեւս հիմքեր չունեն հոգ տանել թշնամաբար տրամադրված ռուսական վասալի անվտանգության մասին:
Դեռեւս 2013 թ. գարնանը եւ ամռանը Lragir.am-ը փորձում էր բացատրել ԱՄՆ-ի եւ ՆԱՏՕ-ի դիրքորոշման իմաստը Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի ռազմական համագործակցության խնդրի շուրջ: ԱՄՆ-ի եւ ՆԱՏՕ-ի դիրքորոշումն ուներ թուրք-ադրբեջանական պաշտպանական գործոնի զսպման բնույթ, եւ ՆԱՏՕ-ում միանշանակ գտնում էին, որ թուրք-ադրբեջանական ռազմական փոխօգնության համաձայնագիրը լեգիտիմ չէ: ԱՄՆ-ն եւ ՆԱՏՕ-ն ունեին միանշանակ քննադատական դիրքորոշում այդ համագործակցության հարցում, քանի որ դա ըստ էության սպառնալիք էր ՆԱՏՕ-ի քաղաքականության համար՝ Հարավ-կովկասյան ռազմական հակամարտությանը Թուրքիայի միջամտության դեպքում: Ընդ որում, Թուրքիայի անմիջական միջամտությունը ՆԱՏՕ-ն կդիտարկեր որպես ագրեսիա՝ դրանից բխող հետեւանքներով:
Այսպիսով, ՆԱՏՕ-ն եւ ԱՄՆ-ն հանդես էին գալիս որպես Թուրքիայի միջամտությունը, ինչպես նաեւ ռազմական հնարավոր հակամարտության էսկալացիան զսպելու գործոն: Ավելի լավ է լինել ՆԱՏՕ-ի կողքին, քան ՆԱՏՕ-ի դեմ կամ անմասն Դաշինքի նպատակներին ու խնդիրներին:
Ներկայում այդ իրավիճակից մնացել են ընդամենը հիշողություններ: Փորձագիտական հանրությունը կասկած չունի, որ պաշտպանության ոլորտում Թուրքիայի ու Ադրբեջանի միջեւ պայմանավորվածությունների զարգացումը համաձայնեցված է ԱՄՆ-ի եւ ՆԱՏՕ-ի հետ: Դա այնքան համոզիչ ու ակնհայտ է, որ ոչ ոք չի պատրաստվում ժխտել տեղի ունեցածը:
Երկար տարիներ ԱՄՆ-ն վարում էր տարածաշրջանային տարբեր ուղղություններով Թուրքիային զսպելու քաղաքականություն, այդ թվում Հարավային Կովկասում: Սակայն Ուկրաինայում Ռուսաստանի գործողությունները հանգեցրին նրան, որ անհրաժեշտություն առաջացավ վերակենդանացնել Թուրքիայի դերը Սեւծովյան-Կովկասյան տարածաշրջանում, որպես ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի գործընկեր: Արդյոք դա կհանգեցնի Թուրքիայի եւ Արեւմուտքի ճգնաժամային հարաբերությունների կարգավորմանը: Ներկայում դժվար է ասել, բայց այն, որ ԱՄՆ-ի եւ Եվրոպայի համար կարեւոր է Ադրբեջանին Թուրքիայի օժանդակությունը, ակնհայտ է ու բացատրելի:
ԱՄՆ կարող էր «անվտանգության հովանոց» ստեղծել այլ պայմաններում, սակայն, երբ Ռուսաստանը բացահայտ ցուցադրում է ռազմական ագրեսիա, ինչո՞ւ չօգտվել Թուրքիայի ծառայություններից: Հարավ-կովկասյան խնդրին զուգահեռ, լուծվում է Մերձավոր Արեւելքից Թուրքիայի ուշադրությունը շեղելու հարցը, որն ԱՄՆ քաղաքականության կարեւորագույն ուղղություններից է: Թուրքիան ակնհայտ քարտ-բլանշ է ստացել Սիրիայում եւ բաց չի թողնի այդ հնարավորությունը, ինչպես նաեւ այլ հնարավորություններ:
Սակայն գլխավոր նպատակը, որը հետապնդում է ԱՄՆ-ն, Թուրքիայի ու Ռուսաստանի բախումն է աշխարհքաղաքական դիմակայության լայն ճակատով:
Հարավային Կովկասը բավական հարմարավետ է զգում այն պայմաններում, երբ ԱՄՆ-ն Թուրքիայի ու Ռուսաստանի հարցում վարում է «կրկնակի զսպման» քաղաքականություն: Սակայն, ինչ ձեւով կփոխվի այդ քաղաքականությունը, եւ ինչ նոր շեշտադրումներ ձեռք կբերի, երբ վասալ երկրները ջնջվեն գործընկերների շարքից, իսկ Հարավային Կովկասը բաղկացած լինի երկու պետություններից՝ Ադրբեջան եւ Վրաստան:
Ներկայում Հարավային Կովկասում նոր աշխարհքաղաքականությունը ձեռք է բերում նախկինում անպատկերացնելի գծեր, եւ այդ սցենարը ծավալվելու է աճող դինամիկայով:
Այս նոր աշխարհքաղաքականությունն, իհարկե, վերաբերվում է նաեւ Վրաստանին, սակայն գլխավոր սպառողը կդառնա, կամ արդեն դարձել է, Ադրբեջանը, որը երկար ժամանակ սպասում էր եւ ի վերջո հասավ միջազգային քաղաքականության երեք բաղկացուցչի.
ա. ԱՄՆ-ն եւ ՆԱՏՕ-ն հավանություն են տվել թուրք-ադրբեջանական դաշինքին, եւ այն դարձել է լեգիտիմ Արեւմուտքի տեսանկյունից եւ ելնելով նրա շահերից,
բ. Հարավային Կովկասում ռուսական վասալի բոլոր պահանջներն ու պահանջները կորցրել են նույնիսկ այն սահմանափակ ճանաչումը, որը կար ավելի վաղ,
գ. Ադրբեջանի հանդեպ Ռուսաստանի էքսպանսիան ճանաչվել է որպես ապակառուցողական, եւ Արեւմուտքը պատրաստ է աջակցել Ադրբեջանին՝ այդ էքսպանսիան հետ մղելու հարցում:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....1p6wAG6U.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Շանս Թուրքիայի համար

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Հինգշաբթի, 17 Ապրիլի 2014,

Թվում է Անկարայում հիշել են պանթյուրքիզմի մասին, եւ ԱՄՆ-ն թեթեւացած շունչ է քաշել: Շատ տարիներ առաջ, երբ նույնիսկ ընդունված չէր եկեղեցի գնալ, մի աստվածավախ հայի, ով տատանվում էր կնքվել-չկնքվելու հարցում, Բաքվի ռուս ուղղափառ եկեղեցու հոգեւոր հայր Ալեքսեյը առաջարկեց կնքվել որպես ուղղափառ, որին այդ հայը պատասխանեց, թե իր համար ուղղափառություն ընդունելը նույնն է, ինչ իսլամ ընդունելը: Շատ տարիներ պետք է անցնեին, հասկանալու համար, թե ինչ է նշանակում այդ արտահայտությունը:
Պանթյուրքիզմն ու նեօսմանիզմը թվում է նույն եկեղեցու երկու մուտքն է, սակայն, իրականում դրանք լիովին տարբեր եւ միմյանց հանդեպ թշնամական գաղափարախոսություններ են, ավելի ճիշտ՝ քաղաքական գաղափարախոսություններ: Ավելին, աշխարհքաղաքականության, առավել եւս նոր աշխարհքաղաքականության ձեւաչափում դրանք անհամատեղելի ռազմավարություններ են, եւ ոչ միայն այն պատճառով, որ ունեն աշխարհքաղաքական տարբեր ուղղություններ: Պանթյուրքիզմը ռասիզմի եւ շովինիզմի գաղափարախոսություն է, որը ենթադրում է «արյան գործոնը»: Այսինքն, դա լիովին միանշանակ միֆ է, առավել եւս, որ միֆը միշտ չէ, որ անիրական է, այլապես այն կլիներ սովորական բառախաղ:
Նեոօսմանիզմն այլ միֆ է, որն արտահայտում է էթիկայի ու էսթետիկայի իմպերատիվը (լայն պատկերացմամբ), եւ այս երկու միֆերն անհամատեղելի են, առավել եւս, որ նկատի ունեն տարբեր առաջնորդների, առաքյալների ու կրեատուրայի: Թուրքական քաղաքական ավանդույթում ընդունված է չմոռանալ, այլ միայն ժամանակավորապես մոռացության տալ ռազմավարությունները:
Վաղ թե ուշ Թուրքիան վերադառնում է մոռացված միֆերին, որպեսզի ոչ թե իրականացնի դրանք, այլ հայտարարի իր ու իր պահանջների մասին: Ենթադրվում էր, որ Թուրքիան կվերադառնա պանթյուրքիզմին իշխանությունից ներկայիս չափավոր իսլամիստների թիմին հեռացնելուց հետո, այսինքն բացառապես ներքին մղումներով, սակայն դա տեղի ունեցավ լիովին այլ կերպ, Արեւմտյան հանրության առավել լայն ու բազմակողմ շահերի շրջանակներում, նախեւառաջ՝ ԱՄՆ-ի եւ ՆԱՏՕ-ի:
Մայդանի իրադարձությունները վերացրեցին Անկարայի պատրանքները, թե կարող է քաղաքականություն վարել Վաշինգտոնից ու Բրյուսելից հեռավորության վրա: Որքան էլ տարօրինակ է, սակայն ժամանակակից աշխարհում ամեն ինչ կամ գրեթե ամեն ինչ փոխկապակցված է, եւ Մայդանն ուժեղացրեց Թուրքիայի կախվածությունն ԱՄՆ-ից ու ՆԱՏՕ-ից: Չնայած բարեհոգի հայտարարություններին, թուրք-ռուսական հարաբերությունները կրիտիկական վիճակում են, այսինքն ճգնաժամ է սկսվել, եւ կողմերը պետք է արագ որոշեն ինչ անել եւ ինչպես դիտարկել միմյանց աշխարհքաղաքական նոր իրավիճակում:
Անկարայում հասկացել են, որ Մերձավոր Արեւելքում էքսպանսիայի շարունակումը, համենայնդեպս նախկին ձեւաչափով, կհանգեցնի տհաճ հետեւանքների, եւ երեւում է Թուրքիայի քաղաքական ղեկավարությունը, հատկապես ընտրություններում հաղթելուց հետո, որոշում է ընդունել նոր խաղ սկսել ոչ թե Մերձավոր Արեւելքի, այլ Կովկասի ու Կենտրոնական Ասիայի ուղղությամբ, այսինքն՝ մերձեցում Արեւմուտքի հետ Ռուսաստանի հետ դիմակայության ուժեղացման բազայի վրա:
Անկարայում հասկանում են, որ Ռուսաստանը հայտնվել է խոր շրջափակման մեջ, կանգնած է տնտեսական ճգնաժամի հեռանկարի առաջ եւ պատրաստ չէ ոչ միայն Արեւմուտքի, այլեւ Թուրքիայի հետ դիմակայության: Ռուսաստանը հայտնվել է այնպիսի աղետալի ու անելանելի իրավիճակում, որ պատրաստ է ցանկացած «փոխզիջման», իրականում՝ զիջումների նույնիսկ ամենաաննշան պետություններին, եւ առավել եւս՝ Թուրքիային:
Թուրքիան ակտիվացել է Ադրբեջանի ու մասամբ Վրաստանի հարցում, ինչը հենց այնպես չէ, քանի որ Ադրբեջանը ոչ թե նպատակ է, այլ ցատկահարթակ ու գործիք անատոլիական քաղաքականության մեջ: Թուրքիային կրկին հետաքրքրել է Կենտրոնական Ասիան, եւ դեռ այնքան էլ հասկանալի չէ, թե ինչ ձեւաչափով: Հնարավոր է դա երկարատեւ ռազմավարություն չէ, այլ, ինչպես ասում են, սահմանափակ ռազմավարություն զուգահեռ նպատակներով: Թուրքիան ներկայում պետք է ցանկացած գնով ապացուցի, որ ինքը տարածաշրջանային մակրոտերություն է, ընդ որում՝ ոչ թե մարգինալ բնույթի, ինչպես Պակիստանը, այլ լիովին ներկայանալի երկիր ԱՄՆ-ի, ՆԱՏՕ-ի եւ Եվրոպական միության հետ նախկին պարտավորեցնող հարաբերություններով:
Կասկած չկա, որ ռազմական ոլորտում Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հարաբերությունների զարգացման նոր փուլը լիովին «հաստատված» է ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի կողմից: Թուրքիան կրկին խաղում է ատլանտյան դաշինքի նվիրված անդամի դերը, ինչը դեռ կես տարի առաջ նույնիսկ չէր ենթադրվում: Ռուսները Ուկրաինայում ու Սեւծովյան-Կովկասյան տարածաշրջանում իրենց քաղաքականությամբ Թուրքիային դարձրեցին Արեւմուտքի արժեքավոր գործընկեր, եւ նրան հիմա շատ բան են ներելու եւ աչք են փակելու նրա շատ պահանջների վրա: Այսպիսով, ոչ միայն իրենք հայտնվեցին հոտած ճահճում, այլեւ այնտեղ քաշեցին իրենց գործընկերներին ու վասալներին:
Արդյոք Թուրքիայի նոր ճնշումը Կովկասում ու Կենտրոնական Ասիայում սպառնալիք է Ռուսաստանի համար: Կարծես թե ոչ, քանի որ Ռուսաստանը, չնայած տարածաշրջանի շատ երկրների հետ ունեցած սերտ հարաբերություններին, փաստացի Կենտրոնական Ասիայի երկրների համար դադարում է լինել պատասխանատու տերություն, այդ գործառույթը փոխանցելով Չինաստանին: Սակայն տարածաշրջանի երկրները համարվում են պրոռուսական տնտեսական ու ռազմական բլոկների անդամ, եւ Ռուսաստանը չի կարող չարձագանքել Թուրքիայի հնարավոր գործողություններին:
Պետք է ասել, որ պրոռուսական այդ բլոկներն ըստ էության դատարկ բաներ են եւ կպայթեն առաջին իսկ կրակոցից կամ տնտեսական սուր ճգնաժամից: Մինչ այժմ Ռուսաստանը տարածաշրջանի դոմինանտի պատրանքներ ուներ, սակայն դա տեղի էր ունենում ԱՄՆ սահմանափակ ներկայության, ինչպես նաեւ Չինաստանի նրբանկատ պահվածքի պայմաններում:
Սակայն Թուրքիայի էքսպանսիան մեծ փոփոխություններ կմտցնի Կենտրոնական Ասիայի իրավիճակում, եւ Ռուսաստանը ստիպված կլինի ակտիվանալ այս տարածաշրջանում, կանգնելով արտաքին շահագրգիռ տերությունների մշակած ու ծրագրած ռազմական հակամարտություններին ներքաշվելու վտանգի առջեւ: Այսինքն, իրականացվելու է Ռուսաստանի գլխավոր սպառնալիքը, որը նրան կշեղի արեւմտյան ու մերձավորարեւելյան ուղղություններից եւ կհանգեցնի «եվրասիական» կամ «ասիական» տերության կարգավիճակի, որի մասին մոսկովյան քաղաքական թիմը տենչում է:
Որքա՞ն կմնա պանթյուրքիզմի ռազմավարությունը Կենտրոնական Ասիայում եւ որքան երկար Թուրքիան շահագրգռված կլինի այդ քաղաքականության մեջ, եւ գլխավորը՝ ինչպիսի՞ն է լինելու այդ քաղաքականության ռիթմը՝ դժվար է ասել, եթե նկատի առնենք Թուրքիայի էքսպանսիայի ոչ այնքան հաջող փորձը Կենտրոնական Ասիայում:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....mUE26IZ7.dpuf

[Hakob]

Re: Regional geopolitics

Western propaganda about Ukraine

http://rt.com/shows/crosstalk/154204...tary-conflict/

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

HAYKAKAN ZHAMANAK: ARMENIA, TURKEY APPARENTLY CONDUCTING MEDIATED TALKS

09:53 â~@¢ 25.04.14

Below is an excerpt from the paper's editorial:

An in-depth analysis of the past days' events demonstrates that the
situation on the Armenia-Turkey platform sees a certain progress.

Apparently, Armenia and Turkey are negotiating through a mediator. Or
rather, they are conducting talks not with one another, but with a
mediator who conveys messages to both sides.

Serzh Sargsyan's press secretary last week promised a political
statement on the Armenian Genocide. The expectation that the president
would recall Armenia's signature from the Armenian-Turkish protocols
had matured.

Sargsyan had apparently let the US, EU and Russia know of such an
intention; hence the news also reached Turkey. Erdogan, in turn,
unveiled plans for making the first ever address on the April 24
topic. So, the mediators talked Serzh Sargsyan out of recalling the
protocols unless Erdogan issues a statement. And after Erdogan's move,
such a statement would be deemed non-constructive.

And no matter how much the Armenian side would be critical of the
Turkish premier's address, it is obvious that both his and Serzh
Sargsyan's April 24 messages have something in common. Erdogan is
for the first time offering condolences in memory of the massacres
and paying respect to the victims, while Serzh Sargsyan admits for
the first time that there were Turks who saved Armenians from the
slaughters. Erdogan speaks of building a common future, with Serzh
Sargsyan saying that the Turkish society is not our enemy.

Armenian News - Tert.am

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

HAYKAKAN ZHAMANAK: ARMENIA, TURKEY APPARENTLY CONDUCTING MEDIATED TALKS
....


And no matter how much the Armenian side would be critical of the
Turkish premier's address, it is obvious that both his and Serzh
Sargsyan's April 24 messages have something in common.

Erdogan is for the first time offering condolences in memory of the massacres
and paying respect to the victims,

while Serzh Sargsyan admits for the first time that there were Turks who saved Armenians from the
slaughters.

Erdogan speaks of building a common future, with Serzh Sargsyan saying that the Turkish society is not our enemy.

Armenian News - Tert.am

Genocide recognition is all about the process for reparation. Land, financial and apology.

As long as our President does not forget that, he can make meaningless statements such as the above.

If during his tenure he cannot achieve the objective of the Genocide recognition then he has to pass the work in progress file to his successor.

At no time should he make any decision or statements that will undermine that process.

.

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Here is more interesting news
PRESIDENT HOLLANDE OF FRANCE TO ATTEND 100TH COMMEMORATION OF THE ARMENIAN GENOCIDE IN YEREVAN

15:08 25.04.2014

Armenia, Armenian Genocide, France, Francois Hollande

Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan's expression of condolences
to Armenians was an "advance" but not enough, French President
Francois Hollande said on Thursday at a ceremony in Paris to mark
the 99th anniversary of the slaughter of thousands by Turkish troops,
Radio France Internationale reports.

But that was not enough for Armenian President Serge Sarkissian,
who claimed that Turkey is continuing a policy of "total denial"
that the massacres constituted genocide.

The US was more positive, hailing a "positive step" towards
reconciliation between Truks and Armenians.

"This tragedy has a name, just one name, and that is genocide,"
Hollande told a commemoration organised by Paris's Armenian community
on Thursday evening.

He pointed out that France passed a law to that effect in 2001. A
2011 law that banned anyone from contesting the categorisation caused
considerable friction with Turkey before being blocked by France's
Constitutional Council.

Speaking after the ceremony, Hollande gave a cautious welcome to
Erdogan's declaration.

"It is a word that needed to be heard but it is not yet enough,"
he told journalists. "What must be said is what happened, even if
there has been an advance."

Hollande announced that he will be attending the 100th anniversary
ceremony in Yerevan next year.

http://www.armradio.am/en/2014/04/25/president-hollande-of-france-to-attend-100th-commemoration-of-the-armenian-genocide-in-yerevan/

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Putin Signals Black Sea Fleet Expansion Plans
April 27, 2014
by Joshua Kucera

Putin Signals Black Sea Fleet Expansion Plans

A Mistral-class warship in France; Russia will soon receive two ships of this class, one possibly destined for the Black Sea Fleet. (photo: Wikimedia Commons)


Russian President Vladimir Putin has signaled his intent to expand the country's Black Sea Fleet now that the previous restrictions to its size have been annulled.

On Friday, the Kremlin announced that "The Government and the Defence Ministry have been instructed to draft a development programme for the Black Sea Fleet." This follows the annulment of the agreements that Russia and Ukraine had signed in 2010, on account of the fact that Ukraine is no longer in charge of Crimea. As RIA Novosti puts it: "The development of Russia’s Black Sea Fleet became an important task for the country when a number of agreements were annulled with Ukraine after the Crimean Peninsula was reunited with Russia last month."

One key provision of those agreements was that Russia was not allowed to expand the number or capability of the ships it had in the Black Sea Fleet; instead it could only replace an old ship with a new one of the same class. When Russia reached a deal with then-president Viktor Yanukovych in December in a failed attempt to shore up Yanukovych's rule, it reportedly included a provision to "start negotiations on preparation of a bilateral agreement on replacement of weaponry and military equipment" of the fleet. Russia had long been pushing Ukraine to alter their agreement so that the fleet could add more ships; now those constraints are gone and Russia can add as much as it wants. Aside from potential additional ships, one analysis in the journal New Eastern Europe suggests various on-land expansion possibilities:

Now that Moscow’s military presence is no longer constrained by former legal agreements with the Ukrainian side, it can fully utilise the geostrategic potential of Crimea by implementing a broad spectrum of mutually reinforcing instruments. The Iskander surface-to-surface tactical ballistic missile, for example, with a 400 kilometre operational range, could cover the entire southern part of Ukraine - including important industrial cities like Odessa, Kryvyi Rih and Dnipropetrovsk, a large part of Moldova, the entire Romanian coastline and a significant part of the Turkish Black Sea coast. The surface-to-surface systems can be further complemented by long-range, anti-aircraft and anti-ship missiles providing a full spectrum of capability to strike ground targets, interdict maritime traffic and impose no-fly zones.

But there has been little concrete information about Russia may be planning for the Fleet. And Russia has ambitious military expansion plans all over, and there is ample skepticism about whether it will be able to afford them. RIA Novosti emphasizes the money that will be saved by annulling the Sevastopol base agreement:

As part of the former agreements, Russia paid the Ukrainian government $530 million annually for the base, and wrote off nearly $100 million of Kiev’s debt for the right to use Ukrainian waters.

As part of the 2010 deal, Ukraine also received a discount of $100 on each 1,000 cubic meters of natural gas imported from Russia, which was provided for by cutting export duties on the gas, money that would have gone into the Russian state budget.

But there are a number of other costs associated with annexing Crimea. Anyway, the development plan, for which Prime Minister Dmitry Medvedev and Defense Minister Sergey Shoigu are responsible, is due on Putin's desk by June 1.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Georgian President Sees Hope For 'Rational Dialogue' With Russia

http://www.rferl.org/content/georgia-president-interview-margvelashvili-dialogue-russia/25363041.html

By Salome Asatiani
April 25, 2014

Georgian President Giorgi Margvelashvili sounded an optimistic note on Georgia's relations with Russia, saying he sees the possibility of a "rational dialogue" with Moscow.

In an April 25 interview in Prague with RFE/RL's Georgian Service, Margvelashvili said he has hope Russia will understand that an independent and sovereign Georgia "does not pose any threat to Russia's vital interests."

"I believe -- and this is why I have hope and ambition for rational dialogue -- that as soon as we start communicating on the basis of rationality, it will become crystal clear that Georgia does not pose any threat to Russia's vital interests," he said.

"[I believe] that a territorially intact, calm, strong, and protected Georgia is only beneficial for Russia, not for its vital interests, but for good neighborly interests."

Georgia and Russia have had a rocky relationship over the last two decades, culminating in the 2008 war where the two countries broke diplomatic relations. In 2013, Russia lifted a seven-year-old embargo on two of Georgia's most popular exports, wine and mineral water.

Margvelashvili said that even if Russia were to reinstate the ban, then Georgia's economy would not be threatened. "When it comes to Georgia - when we calculate Russia's influence and abilities -- we can talk about the newly opened format, the import of [Georgian] wines and mineral waters [to Russia]. Now this is not going to destroy our economy."

On the other hand, he said that Russia had problems with its own economy to deal with. "I believe Russia has very serious economic needs. Its economy needs to be modernized. I say this [just] to you; there is no way I am going to preach anything to anyone. As well as demographic problems. These are Russia's vital problems."

Russia's economy has taken a sharp dive since it invaded Crimea at the end of February. It has seen over $50 billion in capital outflow in the first three months of this year. The Central Bank raised its benchmark interest rate to 7.5 percent on April 25 amid inflation.

Margvelashvili, however, said that he did not foresee a Ukraine-style scenario happening to Georgia. "I said I do not perceive an immediate danger [from Russia]. Immediate danger means that in the near future, today or tomorrow, some very strong steps will be taken against our country. For this, Russia had resources in Ukraine. In order to influence Ukraine’s choices. The resources included the business sector and the fact that Ukrainian society was not unified in its European choice."

The president criticized those in his country wanting to take a harder line with Russia.

"No matter how unacceptable this might seem to political forces in our country who believe that with very loud, aggressive statements, hysterical talk, someone can be persuaded of something, I believe we will be able to achieve rational dialogue [with Russia], albeit with difficulty," he said.