Announcement

Collapse

Forum Rules (Everyone Must Read!!!)

1] What you CAN NOT post.

You agree, through your use of this service, that you will not use this forum to post any material which is:
- abusive
- vulgar
- hateful
- harassing
- personal attacks
- obscene

You also may not:
- post images that are too large (max is 500*500px)
- post any copyrighted material unless the copyright is owned by you or cited properly.
- post in UPPER CASE, which is considered yelling
- post messages which insult the Armenians, Armenian culture, traditions, etc
- post racist or other intentionally insensitive material that insults or attacks another culture (including Turks)

The Ankap thread is excluded from the strict rules because that place is more relaxed and you can vent and engage in light insults and humor. Notice it's not a blank ticket, but just a place to vent. If you go into the Ankap thread, you enter at your own risk of being clowned on.
What you PROBABLY SHOULD NOT post...
Do not post information that you will regret putting out in public. This site comes up on Google, is cached, and all of that, so be aware of that as you post. Do not ask the staff to go through and delete things that you regret making available on the web for all to see because we will not do it. Think before you post!


2] Use descriptive subject lines & research your post. This means use the SEARCH.

This reduces the chances of double-posting and it also makes it easier for people to see what they do/don't want to read. Using the search function will identify existing threads on the topic so we do not have multiple threads on the same topic.

3] Keep the focus.

Each forum has a focus on a certain topic. Questions outside the scope of a certain forum will either be moved to the appropriate forum, closed, or simply be deleted. Please post your topic in the most appropriate forum. Users that keep doing this will be warned, then banned.

4] Behave as you would in a public location.

This forum is no different than a public place. Behave yourself and act like a decent human being (i.e. be respectful). If you're unable to do so, you're not welcome here and will be made to leave.

5] Respect the authority of moderators/admins.

Public discussions of moderator/admin actions are not allowed on the forum. It is also prohibited to protest moderator actions in titles, avatars, and signatures. If you don't like something that a moderator did, PM or email the moderator and try your best to resolve the problem or difference in private.

6] Promotion of sites or products is not permitted.

Advertisements are not allowed in this venue. No blatant advertising or solicitations of or for business is prohibited.
This includes, but not limited to, personal resumes and links to products or
services with which the poster is affiliated, whether or not a fee is charged
for the product or service. Spamming, in which a user posts the same message repeatedly, is also prohibited.

7] We retain the right to remove any posts and/or Members for any reason, without prior notice.


- PLEASE READ -

Members are welcome to read posts and though we encourage your active participation in the forum, it is not required. If you do participate by posting, however, we expect that on the whole you contribute something to the forum. This means that the bulk of your posts should not be in "fun" threads (e.g. Ankap, Keep & Kill, This or That, etc.). Further, while occasionally it is appropriate to simply voice your agreement or approval, not all of your posts should be of this variety: "LOL Member213!" "I agree."
If it is evident that a member is simply posting for the sake of posting, they will be removed.


8] These Rules & Guidelines may be amended at any time. (last update September 17, 2009)

If you believe an individual is repeatedly breaking the rules, please report to admin/moderator.
See more
See less

Military Forces of the Republic of Armenia

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

    The BBC must have received a BIG bribe, or a phone call from BP

    Two decades on, tensions between Azerbaijan and Armenia continue while refugees from the earlier conflict have yet to return home, the BBC's Damien McGuinness finds.


    Antiga Gahramanova has been waiting two decades for a resolution to the war which forced her from her home - but fears are growing that the so-called frozen conflict of Nagorno Karabakh could spring back to life, more ferociously than ever.

    A faded portrait hangs on the wall of the tiny room belonging to Mrs Gahramanova, who is now 80.

    It shows a beautiful young couple with dark mournful eyes: Mrs Gahramanova's daughter and son-in-law.

    Tears roll down her lined cheeks when she explains what happened to them during the war with Armenia two decades ago: "Armenian soldiers tied my son-in-law to a tree.

    "And they burnt him alive, screaming. Then they fired a bullet into the side of my daughter's head."

    Mrs Gahramanova and her daughter's four young children were forced to watch.

    Continue reading the main story

    Start Quote

    The only thing that I want is to go back to my homeland, to die in the place where I was born”

    Antiga Gahramanova
    Azerbaijani refugee
    "Then they shot my six-year-old granddaughter dead," she said, wiping the tears away with her patterned headscarf.

    "And they shot another granddaughter in the heel. They said it was to teach us a lesson."

    She herself managed to escape. She hid under bushes for four days with the remaining three grandchildren before making her way through the snow, dragging the children with her.

    For 20 years now Mrs Gahramanova has been living in a small room in a crumbling Soviet-era sanatorium. It is here that she has brought up her three orphaned grandchildren.

    "The only thing that I want is to go back to my homeland, to die in the place where I was born. I just want to be able to go home," she says.

    An estimated 600,000 Azerbaijanis, or 7% of the country's population, live similar existences in Soviet-era schools, hospitals or university buildings - families of five, six or seven people sharing one tiny room.

    Often there is no bathroom - just a couple of foul squat toilets to be shared between hundreds of people.

    In Armenia, meanwhile, around 10% of the population are refugees who fled from Azerbaijan, according to the Armenian political analyst, Alexander Iskandaryan.

    Horrific atrocities were allegedly committed by both sides.

    Strangers
    Today attitudes are becoming more entrenched: a whole generation has grown up being fed a one-sided, and sometimes even false, interpretation of history, without ever meeting people from the other side of the border.


    "For my students, Azerbaijanis are like something from the moon," says Mr Iskandaryan.

    "They know more about Britain than about Azerbaijan. And the same goes for young people in Azerbaijan."

    It was a brutal war over disputed territory, which broke out in 1991 amid the collapse of the former Soviet Union. The region of Nagorno Karabakh was in Azerbaijan but it was populated predominantly by Armenians.

    Up to 30,000 people were killed and a million forced to flee their homes before a tenuous ceasefire was agreed in 1994. Most of those who were displaced during the war have never been allowed back.

    Their homeland is now a war zone.

    The disputed region is controlled by Armenia but Azerbaijan wants it back.

    Hundreds of kilometres of deep trenches zigzag along the front line in western Azerbaijan. It all looks like something out of World War I.

    At regular intervals there are raised parapets, protected by sandbags, with gaps to shoot through.

    On the other side, just a few hundred metres away across no-mans-land and the battered remains of a vineyard, you can see a raised bank of earth, where Armenian snipers are stationed - presumably looking right back at us.

    Both countries have signed a ceasefire but an official peace agreement has never been agreed. Peace talks meanwhile have stalled.

    Soldiers say that shooting breaks out here on a daily basis, telling us that there was an exchange of fire at this position just a quarter of an hour before we arrived. Both sides blame the other, and say they only shoot in response.

    Conscripts
    What is clear is that over the past two years at least 60 people have been killed along the front line. Mostly soldiers, who on the Azeri side are often baby-faced conscripts in their teens or early twenties.


    Azeri conscripts like Elham Mammadov are drafted to serve at the front
    "I'm very proud to serve my homeland," says Elham Mammadov, a 19-year-old Azeri conscript, who has been stationed here at the front for eight months.

    "And every day, every hour, I want the war to start, so that we can liberate our homeland from the Armenian aggressor."

    He may sound like he is ready for a fight but he looks nervous.

    Azeri villagers are also regularly fired on by snipers. They tend cattle and plough fields amid the remains of bombed-out villages within metres of the front.

    There are fears the situation could again spiral out of control and, with more sophisticated weaponry available to both sides, analysts say a return to war could have even worse consequences.

    "There are now offensive missile systems capable of hitting Baku and Yerevan, the capitals of Azerbaijan and Armenia," says Lawrence Sheets from the International Crisis Group.

    "This is a conflict which has the danger of pulling in major regional powers."

    That would mean Nato-member Turkey on one side and Russia on the other. And with Iran next door, and the region a crucial source of oil and gas for Europe, all-out fighting would have serious implications.

    Comment


    • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

      In regards to the post above --- the last couple of sentences expresses all thar the "west" is really concerned about --- oil --- for their economies to be well greased.
      The don't care about the old baboon or the squalor or any suffering by anyone really, including their own people. The wealthy manipulative are screwing their own at every opportunity as readily as the rest of the world. It's just at a lesser screw rate and that's only momentary.
      The old baboon is essentially sniveling because the land obtained by murdering the true indeginous people's in the not so distant past was taken back. To say because she was born their that that is her ancestral home
      is propaganda bs and subtrafuge that both turks & kurds repeatedly use to great effect but crap none the less. If I caught up with the conniving xxxxx she be behind steel bars along with her ofxxxe for the rest of her miserable monkey existence or until some mongoloid group took them back.
      The people that were murdered to get that land are unable to shed any tears and they would be JUST tears.
      As in justice.
      No pity from me for the lying cxnt.
      If a many hundred year old masterpiece painting were found in the possession of someone who's father had given it to him but the painting had originally belong to Rothschild, or France or Washington the argument that "I had it my whole life wouldn't fly. Same with sunken treasure. It's all bs.
      We know that and actually so does every one else of any education or standing.
      If you gave them the option of crying or catching a .45 to the skull, guess which they'd pick. Duh.
      My family didn't have that option.
      Neither do they do they admit why they don't look like their ancestors much anymore --- RAPE & MURDER
      Have much more I can say but I have to make an honest living, can't go and kill someone for their land and house and the lease property to bp or us govt for my livelihood --- I'm an Armenian

      Comment


      • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

        Ռազմական փորձագետ. Ադրբեջանցիները համազարկային կրակի համակարգերի հիվանդագին ձգտում ունեն

        Դեկտեմբեր 18, 2012
        Ադրբեջանի բանակն առանձնանում է համազարկային կրակի տարբեր համակարգեր ձեռք բերելու իր ձգտմամբ: Այդ մասին NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում հայտնել է ռազմական փորձագետ Արկադի Գրիգորյանը:

        «Ադրբեջանցիների սերը համազարկային կրակի զանազան համակարգերի նկատմամբ հիվանդագին է: Իսկ դա բացատրվում է նրանով, որ նրանց դիրքորոշումը որքան հնարավոր է շատ քաղաքացիական բնակչություն սպանելն է, որքան հնարավոր է շատ ենթակառույցներ ոչնչացնելը: Յուրաքանչյուր ադրբեջանական ստորաբաժանման առաջ խնդիր է դրված` հակառակորդի որքան հնարավոր է շատ ուժեր ոչնչացնել: Այդ տրամաբանությամբ շուտով ամեն ստորաբաժանում կհամալրվի նման համակարգով, թեկուզ հենց 20 մմ տրամաչափով», - նշել է ռազմական փորձագետը:

        Ինչ վերաբերում է «նոր հետախուզական մեքենայի» ստեղծմանը, որով պարծեցել էր Ադրբեջանի պաշտպանական արդյունաբերության նախարար Յավեր Ջավալովը, ապա ԲՌԴՄ-ն (զրահապատ հետախուզական մեքենա) սկզբնապես ստեղծվել էր այդ նպատակով, եւ նման գործառույթները բնավ էլ նորություն չեն, նշել է փորձագետը: Ադրադառնալով մեքենայի «ինչպես ցամաքային, այնպես էլ օդային թիրախները» ոչնչացնելու «կարողություններին»` Արկադի Գրիգորյանը նշել է, որ աշխարհում շուրջ 500 տեսակի տանկ կա, սակայն դրանք հայտնի չեն օդային թիրախներ ոչնչացնելու իրենց ունակությամբ:

        Խոսելով նոր պարեկային «Գյուրզա» մեքենայի ստեղծման մասին` փորձագետը նշել է, որ դա արդեն 10 կամ 11-րդ տարատեսակն է: «Ռազմական տեսանկյունից նման մոտեցումը հիմարություն է: Հնարավոր է՝ հետապնդում են քաղաքական կամ այլ նպատակներ, սակայն բանակին դրանից քիչ օգուտ կա», - նկատել է Արկադի Գրիգորյանը:

        Comment


        • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

          Պաշտոնական Երեւանի նոր հավակնությունը
          ՋԵՅՄՍ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
          Մեկնաբանություն - Երեքշաբթի, 18 Դեկտեմբերի 2012,

          Ելույթ ունենալով ՀՀԿ նախընտրական համագումարում, նախագահի թեկնածու առաջադրված Սերժ Սարգսյանը բավական հետաքրքրական հայտարարություն արեց Հայաստանի զինուժի առնչությամբ: Ընդհանրապես, նկատելի էր նրա ելույթում բանակի հանգամանքի ընդգծվածությունը, որտեղ ակնհայտ մեսիջներ էին նկատվում հակառակորդ կամ մրցակից քաղաքական ուժերին: Սերժ Սարգսյանը պարզորոշ հասկացնում էր, որ առաջիկա նախագահի ընտրությանն իր գլխավոր հենարաններից մեկը տեսնում է բանակը:
          Սակայն, բանակի մասով նա արեց բավական ուշագրավ մեկ այլ հայտարարություն, որի հասցեատերն ակնհայտորեն ոչ միայն ներսում է՝ ներքաղաքական դաշտում, այլ նաեւ Հայաստանի սահմաններից դուրս:
          «Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերը չեն զբաղվելու հյուծող ու պասիվ պաշտպանությամբ, քանի որ ունակ են լինելու իրենց շարժունակությամբ և մարտունակությամբ անվտանգություն սփռել մեր տարածաշրջանում և նրանից դուրս, ինչի հիմքն արդեն իսկ դրված է աշխարհի տարբեր ծայրերում մեր խաղաղապահների կողմից մարտական խնդիրների գերազանց կատարմամբ», հայտարարեց Սերժ Սարգսյանը:
          Փաստացի, թերեւս առաջին անգամ պաշտոնական Երեւանը հռչակում է Հայաստանի զինուժի տարածաշրջանաին դերը, եւ այն էլ ոչ թե պաշտպանողական, այլ նախաձեռնողական կտրվածքում: Այլ կերպ ասած, այդ հայտարարության ենթատեքստում առկա է այն թելը, որ Հայաստանի բանակը հանդիսանալու է Հայաստանի արտաքին քաղաքական՝ տարածաշրջանային հավակնությունների կենսական գործիքներից ու դերակատարներից մեկը:
          Ընդ որում, հատկապես հետաքրքրական է նաեւ այն, որ Սերժ Սարգսյանը հիշեցնում է՝ «… ինչի հիմքն արդեն իսկ դրված է աշխարհի տարբեր ծայրերում մեր խաղաղապահների կողմից մարտական խնդիրների գերազանց կատարմամբ»: Այդ հիշեցումը էական է թերեւս նրանով, որ կարծես թե հանդիսանում է պաշտոնական Երեւանի հավակնությունների միջազգային լեգիտիմության վկայություն:
          Անկասկած, ամենից առաջ հարկ է ամրագրել, որ այն հավակնությունները, որ ներկայացվում են, պարզապես որեւէ ընդհանուր եզր չունեն այն իրավիճակի հետ, որ այսօր առկա է Հայաստանի զինուժում: Ոչ կանոնադրական հարաբերությունները՝ շարքերից մինչեւ սպայակազմ, լայնածավալ կոռուպցիան, գործարար-գեներալակազմը, այդ ամենի հետեւանքով պարբերական ողբերգությունները, որ խաղաղ պայմաններում հանգեցնում են զոհերի կամ վիրավորների, ոչ միայն չեն կարող նպաստել տարածաշրջանում եւ դրանից դուրս անվտանգություն սփռելուն, այլ հանդիսանում են հենց առաջին խոչընդոտը:
          Բայց, ռազմավարական հեռանկարում, Հայաստանն այլ ելք չունի, քան լուծել այդ խնդիրներն ու իրական հող ստեղծել բանակը պետական քաղաքականության կենսունակ գործիքի վերածելու համար: Բանն այն է, որ դա տարածաշրջանում հայկական գործոնի քիչ ռեսուրսներից է, որը պետք է օգտագործել աներկբա: Ավելին, այդ ռեսուրսները թերեւս երկուսն են՝ մարդկային ռեսուրսը՝ մտքի, ինովացիոն պոտենցիալի տեսանկյունից, եւ ոգին՝ մարտունակության տեսանկյունից:
          Հայկական բանակը կարող է դառնալ այն ներդաշնակ հարթությունը, որտեղ խաչվում են երկու պետնցիալը եւ ստանում իսկապես մարունակ, նոր որակի զինված ուժեր: Ոչ միայն կարող է դառնալ, այլ պետք է դառնալ, եթե Հայաստանն ունի տարածաշրջանում ռազմավարական նշանակություն ունեցող սուբյեկտ դառնալու, ոչ թե օբյեկտ լինելու ցանկություն: Հայաստանի ինովացիոն միտքը, ինովացիոն պոտենցիալը պետք է ծառայի ոչ միայն տնտեսության, այլ նաեւ զինված ուժերի տեխնոլոգիական արդիականացմանը:
          Ավելին, այդ իմաստով, հայկական բանակը կարող է դառնալ նաեւ հայկական ինովացիայի խթանիչներից մեկը: Դրա համար պարզապես անհրաժեշտ է, որ բանակում տեղի ունենա նաեւ վարքաբանական մշակույթի էական փոփոխություն, ինչը նշանակում է նաեւ կադրային էական լուծումներ սպայական բոլոր մակարդակներում՝ ընդհուպ գեներալակազմ: Հայաստանի բանակին անհրաժեշտ են նոր որակի, մտածող սպաներ՝ ոչ թե անձնական բիզնեսի կամ բանակից մի որեւէ բան փախցնելու, այլ զինված ուժերի ռազմավարական խնդիրների, սպայական պատվի մասին մտածող սպաներ: Հայկական բանակը պետք է դառնա նաեւ տարածաշրջանային եւ առավել լայն աշխարհաքաղաքական զարգացումներին ադեկվատ ուղեղային կենտրոն:
          Այլընտրանք Հայաստանը չունի, որովհետեւ տնտեսա-քաղաքական զարգացումը շատ քիչ է կովկասյան տարածաշրջանում դոմինանտության հասնելու եւ խաղի կանոններ թելադրելու համար: Կովկասում Հայաստանը կամ կլինի կանոններ թելադրող, կամ մշտապես ստիպված կլինի հարմարվել չորս կողմից եկող կանոններին:
          Բայց, այդ ամենի համար բնականաբար պետք է ինտենսիվորեն փոխել կանոնները երկրի ներսում, այդ թվում նաեւ զինված ուժերում: Հեռանկարն անկասկած մեկ-երկու տարվա չէ, այլ միգուցե մեկ-երկու տասնամյակի, բայց իրադարձությունները ժամանակակից աշխարհում զարգանում են շատ արագ, եւ ներկայում կորսված մեկ-երկու տարին ապագայի կտրվածքով համարժեք է մեկ-երկու տասնամյակի կորստի:

          Comment


          • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

            ՊԲ. ադրբեջանցիները ստում են

            17:36, 19 դեկտեմբերի, 2012
            Ադրբեջանական լրատվամիջոցների՝ դեկտեմբերի 18-ի տարածած այն հաղորդագրությունը, թե իբր Աղդամի ուղղությամբ հայ զինծառայողը փորձել է հատել ղարաբաղաադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գիծը և անցնել ադրբեջանական կողմ, չի համապատասխանում իրականությանը:

            ՊԲ լրատվության և քարոզչության բաժինը հայտնում է, որ ինչպես միշտ, այս անգամ ևս, ադրբեջանական պրոպագանդան, իրեն հատուկ շինծու տեղեկատվությամբ, ցանկալին ներկայացրել է իրականության փոխարեն: ՊԲ առաջապահ զորամասերը վստահորեն իրականացնում են մարտական հերթապահություն և անհրաժեշտության դեպքում պատրաստ են կանխարգելել հակառակորդի ցանկացած սադրիչ գործողություն:

            ԼՂՀ ՊԲ լրատվության և քարոզչության բաժին

            Comment


            • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

              У Алиева хватит ума дать нам возможность вернуться
              Наш с Ялчином муаллимом новый телефонный разговор вышел не самым дружеским, и, тем не менее, он публикуется без всяких редакторских ...


              Наш с Ялчином муаллимом новый телефонный разговор вышел не самым дружеским, и, тем не менее, он публикуется без всяких редакторских правок и без выводов. Пусть читатель сам делает свои выводы.

              Мне очень приятно, Ялчин муаллим, что вы позвонили мне. Хочу сказать, что ваше интервью Voskanapat.info вызвало большой интерес у наших читателей, в том числе и из Азербайджана.

              Да, мне это известно. Кое-кто из моих друзей в Кировабаде даже узнал меня, смог вычислить.

              Будьте осторожны, у них длинные руки.

              А мне плевать на их руки. Я – гражданин России.

              Так, может, мне назвать ваше истинное имя?

              Нет, еще рано. Хотя в Кировабаде у меня уже не осталось родственников, у меня там есть друзья, которые могут пострадать.

              А в России вы уже обжились?

              Конечно. Профессионалы нужны везде, кроме Азербайджана. И еще очень важно то, что Россия платит за твою работу.

              Вы поддерживаете контакты со своими соплеменниками в России? Я спрашиваю это с учетом реакции на ваше интервью.

              Вы думаете, мои соплеменники здесь что-нибудь читают? Кроме барыша от торговли их ничего больше не интересует. Вы знаете, только здесь я понял, насколько велик отток населения из Азербайджана. Здесь так много азербайджанцев, что я не могу понять: кто остался в Азербайджане?

              Не беспокойтесь, в Азербайджане население пока еще есть. Миллионов пять с половиной или шесть. Но Ильхам Алиев, наверное, добьется того, что часть из них будет уничтожена, а часть побежит к вам, в Россию, или Турцию с Ираном.

              Я вам честно скажу, Левон Грантович, мне часто не нравится, как вы пишете об азербайджанцах. В ваших статьях много правды, очень много правды, но вы постоянно оскорбляете азербайджанцев, называете нас закавказскими турками, кочевниками и так далее.

              Я тоже отвечу вам честно: я не стараюсь понравиться вам или вашим соплеменникам, мне ваши и ваших соплеменников чувства безразличны. Но, ответьте, пожалуйста, почему вы против собственной истории? Разве вы не были кочевниками до недавних пор? И почему вы это слово воспринимаете как оскорбление? И второй вопрос: как правильно называть закавказских турок?

              Вы правы, мы были кочевниками, но теперь мы уже перестали кочевать. Поэтому называть нас кочевниками неправильно. А что касается нашего самоназвания, то я предпочитаю называть себя азери – тюрк.

              А другой «азербайджанец» предпочитает называть себя азербайджанцем, а третий – мусульманином, а четвертый – просто турком, а пятый – согласен только на айрум, например. Вот я и выбрал обобщающее название. Кроме того, скажите, пожалуйста, какой вы азери – тюрк? Разве вы жили в Атрпатакане, то есть в расположенном к югу от Аракса исконном Азарбайджане, как эту территорию называют уже две с половиной тысяч лет иранцы? Ваш род, насколько мне известно, несколько поколений жил в Кировабаде, и если называть вас по предложенной вами системе, то вы – аранлы тюрк. А те же айрумы, или, например, падары – даглы тюрки. Кстати, не скажете, из какого вы племени?

              Я – из огузского племени авшар, и никогда не стеснялся этого.

              А в каком веке и откуда ваше племя перекочевало в зону Кировабада?

              Точно не знаю, но это и не имеет значения. Вообще, наш сегодняшний разговор не нравится мне: я чувствую себя словно на допросе.

              Не обижайтесь, Ялчин муаллим, но я никогда не встречал закавказского турка, который в разговоре с соплеменником называл бы себя «азербайджанцем».

              А кто виноват в этом? Темная малограмотная масса, для которой главным была религия, вот и называют себя мусульманами.

              Она такой же темной и осталась.

              Я согласен. Пока у нас в Азербайджане министром просвещения будет Мисир Марданов, наша молодежь останется безграмотной. Я удивляюсь, здесь, на базаре, наши торговцы, чтобы отнять из рубля 20 копеек, пользуются калькулятором.

              Разве проблема только в Марданове? В Кировабаде у нас была забава: читать ценники. Какие только анекдотичные случаи не встречались! До сих пор помню некоторые из них. Закавказские турки, за редким исключением, никогда грамотностью не отличались. Ваших детей родители чуть ли не с пеленок отправляют торговать, и об этом не только я говорю. Об этом ваш писатель еще в начале прошлого века писал.

              Может быть. Но вы опять меняете тему.

              Я просто не желаю, чтобы вы вновь обиделись. Если бы не это, я бы попросил вас поделиться мнением о «Гюляргейт» и о рейдерских захватах предприятий собственников в Азербайджане.

              Захваты предприятий братьев Зульфугарлы, с которыми я в свое время был знаком, это курдская экономическая агрессия против азербайджанцев. Так же отняли предприятие Доврана Мамедова. А сегодня я еще прочитал о том, как в Дашкесане группа вооруженных людей попыталась захватить комбинат Аладдина Садыкова по очистке руды в Дашкесане. Все это делается под руководством Рамиза Мехтиева. Но, вы знаете, я сильно удивлен тем, что на вашем сайте ничего не пишется о «Гюляргейт».

              Не надо удивляться. Мне противно писать о напоминающей пауков борьбе закавказских турок в банке.

              Давайте договоримся: или вы прекратите оскорблять азербайджанцев, или наши контакты прерываются навсегда. И учтите, главный кровопийца и герой этого скандала – Рамиз Мехтиев – курд по национальности.

              Ялчин муаллим, вы не знаете одной тонкости: тот, кто хоть раз вошел в Восканапат, остается здесь навсегда. Он может не писать, не звонить, не поддерживать с нами контактов, но оторваться от Восканапата он уже не сможет. И вы не сможете стать исключением. Но я предлагаю вам быть честным до конца. Вы считаете, что я должен относиться к вашим соплеменникам с уважением, я же считаю, что мое отношение адекватно тому, что они заслужили. Уверен, в глубине души вы не можете не согласиться со мной. Вы были в Кировабаде в феврале, а потом еще и ноябре-декабре 1988 года, вы были очевидцем того, как многотысячные толпы ваших соплеменников грабили, насиловали и убивали, в том числе и двенадцать престарелых обитателей Дома инвалидов. Почему вы считаете что я, намного моложе вас, но видевший и переживший несравнимо больше, должен с уважением относиться к убийцам? Почему вы считаете, что я должен уважительно относиться к тем, кто героизирует Рамиля Сафарова – подлого убийцу спящего человека.

              В каждом народе есть преступники и убийцы.

              Согласен, но в данном случае речь идет не об отдельных людях, а о целом конгломерате племен, о миллионах нелюдей, в том числе и авшаров, воспринимающих убийц как героев. Разве в Кировабаде грабили и насиловали единицы? Вы же сами видели многотысячные отряды убийц и погромщиков, большая часть которых были студентами, то есть, по вашей классификации, интеллигентами. Вы были очевидцем того, как ваши соплеменники в Кировабаде праздновали землетрясение в Армении… Повторяю, лично я видел зверств закавказских турок намного больше, чем вы себе можете представить. И не только в Кировабаде, естественно.

              Я читал, наверное, все ваши статьи. И мне на самом деле стыдно за тот праздник, который устроили азербайджанцы в Кировабаде после землетрясения.

              А вам не стыдно было за всенародный праздник, который устроили азербайджанцы в селах Храх-уба и Урьян-уба после изгнания оттуда лезгин? Вы ненавидите курдов, которые сегодня закупают ваши дома, лишают вас работы и так далее. Так позвольте мне адекватно относиться к тем, кто празднует изгнание жителей этих сел с отцовских домов. Видео этого "праздника победы" было на Восканапате.

              Левон Грантович, я понимаю и принимаю многие ваши аргументы, но все равно не могу согласиться с тем, как вы характеризуете азербайджанцев. Я вам напомню ваши же выражения: «кочевники», «потомки развратной волчицы», «сборище тюркских племен, пришедших в наш регион вслед за голодными баранами» и так далее. Вы считаете это правильным? Я уверен, что интеллигенция должна делать все, чтобы примирить два народа, а вы, человек очень больших и широких знаний, делаете все наоборот. Ведь ваша фраза «здоровье одного армянского воина для меня дороже жизни всех солдат армии Азербайджана», является лозунгом ненависти. Надо сеять добро, а не ненависть.

              Странно получается. Вы, представитель огузского племени авшар, честно соглашаетесь с тем, что ваши предки прибыли в наш регион откуда-то из Забайкальских степей. Скажите, что вас привело к нам, и я сниму упоминание о баранах, хотя оно имеет научное обоснование. Уничтожьте вашу легенду о раненом мальчике и родившей от него волчицы, и я забуду про развратную тварь. Вы сами признаете, что были кочевниками, а воспринимаете это слово как брань. Наконец, что за странные обиды? Почему вы считаете, что я должен заботиться о здоровье и жизни тех, кого учат убивать детей и стариков? Напомню вам еще раз о Сафарове, дослужившемся от лейтенантов до майора только за то, что он отрубил голову спящему армянскому офицеру. Напомню вам также о национальных героях Азербайджана – Вагифе Курбанове, летчике, бомбившем исключительно населенные пункты Республики Арцах, Шаине Тагиеве – вырезавшем 57 беззащитных стариков в Мараге и ставшем первым национальным героем Азербайджана. Вы предлагаете, чтобы я ценил жизнь этих нелюдей больше, чем здоровье наших детей? Сколько в вооруженных силах аскерни? Сто тысяч? Так вот, все они, вместе взятые, воспринимаются мной как враги. Ильхам Алиев, вложивший в руки Сафарова топор, дал мне индульгенцию на уничтожение любого существа в форме аскера Азербайджана. И при удобном случае я не премину это сделать. Бешеных собак пристреливают, Ялчин муаллим, ибо они опасны для любого общества.

              Вы не учитываете того, что в азербайджанской армии не служат добровольно, в армию призывают детей бедняков, тех, кто не может откупиться. Там есть и лезгины и талыши, о дружбе с которыми вы так много пишете.

              А вы не ответили мне на вопрос о волчице, и о причинах, приведших к перекочевке турок в наш дом. Меня совершенно не волнует классовый или национальный состав азербайджанской аскерни. Нищий там, или богатый, талыш или лезгин. Повторю еще раз: любого человека в форме вооруженных сил Азербайджана я воспринимаю как врага. Именно этого добивался Ильхам Алиев, когда вкладывал топор в руки Сафарова, и, надо сказать, ему это удалось.
              Да, на самом деле, я искренне симпатизирую автохтонным народам Азербайджана. Они должны прислушаться к воззванию своих лидеров, отказаться от службы на границе с армянскими государствами. Не могут откупиться, пусть бегут, не могут бежать, пусть массово откажутся служить в вооруженных силах государства, оккупировавшего их Родину. Разве это сложно понять?

              Мне казалось, что мы должны говорить о том, как установить демократию в Азербайджане, сделать так, чтобы всем народам, в том числе и армянам, жилось там хорошо. Но, кажется, мой звонок вам был ошибкой.

              Помилуйте. О какой демократии в Азербайджане вы говорите, и какое это имеет отношение ко мне? Мне совершенно безразлично, останется там у власти Алиев, или его заменит Иса Гамбар или Аббас Аббасов. Демократия в Азербайджане, это – право и возможность безнаказанно рубить топором представителей нетюркской национальности. Между нами должна сохраниться государственная граница. Это поможет нам жить спокойно, и спасет Азербайджан от уничтожения.

              Я хоть и жалею о своем звонке, но не могу не высказаться. Вы говорите о праве убивать нетюрков, но вы забываете, что мы – толерантный народ. Я во многом не согласен с Ильхамом Алиевым, я ненавижу его за установленный в Азербайджане режим, но с его словами о толерантности азербайджанского народа я не могу не согласиться…

              Вы со своим отношением к курдам являетесь ярким примером этой толерантности.

              Подождите. Дайте договорить. Да, сегодня курды захватили власть в Азербайджане, но мы от этого не изменились. Это тоже говорит о нашей толерантности. Мы не режем курдов, не убиваем их...

              Руки у вас коротки. Потому и бежите, что не можете оказать сопротивления.

              Вы опять меня прерываете. Вы же жили в Кировабаде, видели своими глазами толерантность азербайджанцев. Мы ходили в гости друг к другу, дружили семьями, азербайджанцы, армяне, русские. Наверное, и у вас были друзья азербайджанцы. Но вы сделали так, что все азербайджанцы ненавидят вас. Мы не ненавидим всех армян, но вас, Левона Мелик-Шахназаряна, ненавидит каждый азербайджанец.

              Я опасаюсь только закавказских турок с топорами за пазухой. На тех, кто ненавидит меня с огнестрельным оружием, мне просто плевать. А вы какое оружие припрятали для меня?

              Не надо так шутить. Я лично хочу, чтобы армяне вернулись в Кировабад, чтобы мы восстановили былую дружбу. Я хочу, чтобы армяне убедились в нашей толерантности.

              Мы вернемся, Ялчин муаллим, не беспокойтесь. У вашего президента хватит ума дать нам такую возможность. Мы вернемся к себе домой и в свои дома. Это вы обещали больше никогда не возвращаться в Кировабад, мы такого обещания не давали.

              Вы опять говорите о войне?

              Почему я? О войне говорит Ильхам Алиев, я лишь говорю о последствиях этой войны.

              Ильхам Алиев – враг азербайджанского народа.

              Это не наша проблема.

              Да, это – не ваша проблема. Но я знаю, придет время, когда азербайджанский народ избавится от Ильхама Алиева.

              Это тоже не наша проблема.

              Это время придет, и тогда вы сможете опять убедиться в честности и толерантности азербайджанского народа. Тогда мы сможем восстановить дружбу между нашими народами.

              Закавказские турки не толерантны, Ялчин муаллим, и вам это прекрасно известно. Толерантны армяне, лезгины, талыши, аварцы, но не закавказские турки.

              Что вы хотите этим сказать?

              Это долго будет отвечать. Я обещаю вам, что очень скоро отвечу на ваш вопрос статьей. И если вы не согласитесь с моими доводами, вам известен номер моего телефона.

              Я, наверное, больше никогда не позвоню вам. Мы не понимаем друг друга.

              Не зарекайтесь. Я уже говорил, что отказаться от Восканапата еще никому не удавалось. Всего доброго. Ждите сегодня публикации. А завтра постараюсь успеть ответить на ваш вопрос о толерантности коренных народов Азербайджана. И спасибо вам за звонок.

              До свидания.

              Всего хорошего.

              Беседу с бывшим жителем Кировабада, навсегда покинувшим этот город, вел Левон МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН

              Comment


              • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

                Հայաստանում ծնելիության պատկերը վերջին երեք տարիներին. Վիճակագրություն



                Հունվար 15, 2013 | 03:43
                2012թ Հայաստանում ծնվել է 42832 երեխա: Այս մասին NEWS.am-ի թղթակցի հարցմանն ի պատասխան` հայտնեցին Առողջապահության նախարարության լրատվական ծառայությունից: Իսկ 2011թ ծնվել էր 43297, 2010թ` 44737 երեխա: Ըստ որում` 2010թ համեմատ` 2011թ ծնվել է 1440-ով քիչ երեխա, իսկ նախորդ տարի 2011թ համեմատ` 465-ով քիչ երեխա:

                Առողջապահության նախարարության լրատվական ծառայությունից NEWS.am-ի թղթակցին հայտնեցին նաեւ, որ 2010թ Երեւանում ծնվել է 20797 երեխա, 2011թ` 21437, 2012թ` 21998: Հետաքրքիր է, որ եթե ամբողջ հանրապետության մասշտաբով ծնելիությունը նվազում է, ապա մայրաքաղաքում այն աճում է: Երեւանում 2011թ, 2010թ համեմատ, ծնվել է 640 երեխա, իսկ նախորդ տարի, 2011թ համեմատ, 561 երեխա:

                Մարզերում ծնելիության նվազումը ավելի ակնառու է, օրինակ` 2010թ մարզերում ծնվել է 23940 երեխա, 2011թ` 21860 երեխա, 2012թ` 20834: 2011թ, 2010թ համեմատ, ծնվել է 2080-ով քիչ երեխա, իսկ նախորդ տարի, 2011թ համեմատ, 1026-ով քիչ երեխա:

                Comment


                • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

                  Հավատալ թե ոչ ադրբեջանցիների հրապարակած սպառազինության գնումների ցուցակին
                  Posted on Հունվար 18, 2013

                  Օրերս ադրբեջանական «ԱՊԱ» գործակալությունը տեղեկություն է տարածել վերջին կես տարում Հայաստանի՝ Ռուսաստանից իբր ձեռք բերված սպառազինության մասին։

                  Փորձենք հասկանալ, թե որքանով են նշված տեղեկությունները արժանահավատ և ինչ եզրակացություններ կարել է անել։ Նախ ծանոթանանք «ԱՊԱ»-ի ցուցակի հետ։ Այն թեև պարունակում է մի շարք սխալներ, սակայն մենք ցուցակը կներկայացնենք «ԱՊԱ»-ի տված անվանումներով, իսկ սխալները կնանակենք աստղանիշներով և համապատասխան մեկնաբանությունները կանենք։
                  Զրահատեխնիկա

                  հետևակի մարտական մեքենա ԲՄՊ-3
                  հետևակի մարտական մեքենա ԲՄՊ-2
                  հրամանա-շտաբային մեքենա Ռ-149 ԲՏՌ-80-ի հիմքի վրա
                  զրահափոխադրիչներ ԲՏՌ-70/80
                  Հրետանի

                  152մմ հաուբից 2Ա65 «Մստա-Բ»
                  152մմ թնդանոթ 2Ա36 «Գիացինտ-Բ»
                  ինքնագնաց հրետանային համակարգ 2Ս3Մ «Ակացիա»
                  300մմ, 240մմ և 122մմ ռեակտիվ արկեր*
                  152մմ արկեր հրետանային համակարգերի համար
                  125մմ արկեր տանկերի համար
                  122մմ արկեր Դ-30 հրետանային համակարգերի համար
                  100մմ արկեր ՄՏ-12 թնդանոթների համար
                  պահեստամասեր հրետանու համար
                  պահեստամասեր 2Ս3Մ «Ակացիա» հրետանային համակարգերի համար
                  ՀՕՊ համակարգ և ավաիցա

                  Ս-300 ԶՀՀ համար կառավարվող հրթիռներ` 5Բ55Կ, 5Բ55Ռ և 5Բ55Ու*
                  «Կուբ» ԶՀՀ մեկ դիվիզիոն
                  80մմ չկառավարվող ավիացիոն հրթիռներ Ս-8
                  կառավարվող ավիացիոն հրթիռներ Խ-25ՄԼ
                  57մմ չկառավարվող ավիացիոն հրթիռներ Ս-5` ՈՒԲ-20-57 բլոկով
                  կառավարվող հրթիռներ Ռ-60Մ
                  Այլ

                  մեծ քանակով պահեստամասեր ռազմական տեխնիկայի հանգույցների համար
                  մեծ քանակով հրազեն, զինամթերք և ինժեներական գույք
                  Մենք չենք անդրադառնա ադրբեջանական կայքում տեղ գտած անհղում և ակնհայտ քարոզչական հայտարարություններին, թե իբր Միջազգային հանրությունը բազմից կոչ է արել փոխել գոյություն ունեցող ստատուս-քվոն, իսկ ահա Ռուսաստանը Հայաստանին զենք մատակարարելով` պահպանում է այն։ «Ստատուս քվո» և «ուժերի բալանս» հասկացությունների խառնելը թողնենք ադրբեջանցի լրագրողների խղճին։ Փաստենք միայն, որ այս լուրում չկա որևէ հղում տեղեկությունների աղբյուրի վրա։ Անհասկանալի է, թե սա ինչ ցուցակ է և ինչպես է այն հայտնվել «ԱՊԱ»-յի լրագրողների ձեռքում։ Հղումների վացակայությունը կարևոր հանգամանք է և այդ փաստը առանց այն էլ անվստահելի ադրբեջանական կայքի տեղեկության նկատմամբ վստահությունը չի ավելացնում։

                  Անմիջապես աչքի է ընկնում ևս մեկ հանգամանք. սպառազինության քանակական տվյալների բացակայությունը։ Ադրբեջանցիները բավարարվել են «ահռելի քանակով» և «մեծ քանակով» արտահայտություններով։ Նման անորոշությունը ևս հիմք չի տալիս վստահելու ադրեջանական լրատվակայքին։

                  Ուշագրավ է, որ ենթադրյալ գործարքներն ադրբեջանցիները նկարագրում են որպես «Ռուսաստանը Հայաստանին է փոխանցել …» (այլ ոչ. «Հայաստանը գնել է Ռուսաստանից …»)։ Սա ակնհայտ քարոզչություն է, քանի որ հազիվ թե ենթադրյալ գործարքի ֆինանսկան կողմի մասին ադրբեջանցի լրագրողը տեղյակ լինի։ Պարզապես այս տարբերակը համահունչ է պաշտոնական քարոզչության «սոված, ծարավ, աղքատ Հայաստան» թեզին։

                  Այժմ խոսենք աստղանիշներով նշած սխալների մասին։ Առաջին սխալը 240մմ-նոց ռեակտիվ հրթիռների հիշատակումն է։ Խնդիրն այն է, որ այդ տրամաչափի խորհրդային/ռուսական ռեակտիվ հրթիռներ գոյություն չունեն։ Ադրբեջանական աղբյուրի նշած թվին առավել մոտ է համազարկային կրակի «Ուռագան» համակարգի հրթիռի տրամաչափը՝ 220մմ։ Սա, իհարկե, շատ ավելի նման է հասարակ վրիպակի։

                  Երկրորդ սխալը Ս-300 ԶՀՀ համար նախատեսված 5Բ55Կ, 5Բ55Ռ և 5Բ55ՈՒ հրթիռներն են։ Խնդիրն այն է, որ այդպիսի հրթիռներ գոյություն չունեն։ Փոխարենը կան, համապատասխանաբար, 5Վ55Կ, 5Վ55Ռ և 5Վ55ՈՒ հրթիռներ։ Սակայն այս սխալն էլ, կարծես թե, ունի պարզ բացատրություն։ Հրթիռների ռուսերեն 5В55К, 5В55Р և 5В55У անվանումներում լրագրողը հավանաբար շփոթել է կիրիլյան «В»-ն լատինական «B»-ի հետ և համարել, որ գործ ունի լատիներեն «B» տառի հետ (բայց կիրիլյան «Р»-ն լատիներենի «P»-ի հետ չի շփոթել)։

                  Այսպիսով, ադրբեջանցիների տարածած լուրի հավաստիությունը խիստ կասկածելի է։ Եթե ենթադրենք, որ այն ամբողջությամբ կամ մասամբ կեղծիք է, ապա բնականորեն առաջ է գալիս նպատակների մասին հարցը։ Ցավոք սրտի` տեղեկությունները չափազանց սուղ են որևէ քիչ թե շատ համոզիչ և հիմնավոր ենթադրության համար, սակայն որպես նախնական վարկածներ կարելի է դիտարկել օրինակ.
                  ա. Գաբալայի շուրջ ռուսների հետ կոնֆլիկտից հետո սեփական բնակչության մոտ հակառուսական տրամադրություններ սրելու ցանկությունը։
                  բ. Բազմիցս անուղղակիորեն խոստացած «Ղարաբաղի ազատագրման» պատերազմը հերթական անգամ «հետաձգելու» պատճառների մասին հերթապահ բացատրություն սեփական ժողովրդին։
                  գ. Հայկական կողմի արձագանքը ստուգելու փորձ։

                  Սակայն, բացառված չէ, որ այս լուրը գոնե մասամբ համապատասխանում է իրականությանը։ Վերևում մենք նշեցինք այն հանգամանքները, որոնք այս ենթադրության օգտին չէին խոսում։ Այժմ նշենք այն հանգամանքները, որոնք հօգուտ այս ենթադրության են։

                  Առաջին` հայկական կողմն իսկապես պարբերաբար ձեռք է բերում մեծ քանակով սպառազինություն, սակայն սովորաբար խուսափում է այդ մասին տեղեկություններ հրապարակելուց։ Այնուամենայնիվ կողմնակի աղբյուներում ժամանակ առ ժամանակ հայտնված տեղեկությունները որոշակի պատկերացում տալիս են մեր երկրի ռազմական գնումների ինտենսիվության մասին և նմանատիպ տեղեկություններին Razm.info-ն պարբերաբար անդրադարձել է։

                  Միաժամանակ` Ռուսաստանը Հայաստանին սպառազինության թեև ոչ միակ, բայց հիմնական մատակարարն է։
                  Եվ ամենահետաքրքիր հանգամանքը. վերոհիշյալ ցուցակը բավական տրամաբանական տեսք ունի։

                  Զինամթերք հայկական բանակի զինանոցում գտնվող հրետանու համար։
                  220մմ (եթե 240մմ-ը վրիպակ համարենք) ռեակտիվ հրթիռներ Հայաստանի ձեռք բերած «Ուռագան» համակարգերի համար։
                  300մ ռեակտիվ հրթիռները պատկանում են «Սմեռչ» համակարգին, որի գնման մասին ոչ պաշտոնական և չհաստատված տեղեկություններ կան արդեն մի քանի տարի։
                  «Մստա-Բ» հզոր և հեռահար հաուբիցի պակասը հայկական բանակում, կարելի է ասել, որ զգացվում էր։ Եվ այդ համակարգի ձեռք բերումը մեր բանակի համար միանգամայն տրամաբանական է։ Ընդ որում` դատելով մի քանի տարի առաջ սոցցանցերից մեկում հայտնված Ռուսաստանում սովորող հայ կուրսանտների լուսանկարներից` «Մստա-Բ»-ի ձեռք բերումն իսկապես նախատեսվում էր և անակնկալ չէ։
                  Ս-300 ԶՀՀ հրթիռներ, ընդ որում` նախատեսված հենց հայկական բանակի Ս-300ՊՏ-1 և Ս-300ՊՍ մոդելների համար։ Այս շարքում ամենաուշագրավը 5Վ55Ու հրթիռներն են։ Դրանք Ս-300ՊՏ-1/ՊՍ համակարգերի համար նախատեսված ամենանոր և արդիական հրթիռներն են, որոնք Ռուսաստանում սպառազինության են ընդունվել 1992 թվականին։ Հրթիռների հեռահարությունը հասցված է 150կմ-ի (5Վ55Ռ-ի 75կմ-ի դիմաց)։ Եվ եթե այս տեղեկությունը հաստատվի, ապա կարող ենք ասել, որ այդ հրթիռները հայկական ՀՕՊ «երկար ձեռքն են»։
                  Ցուցակում հարցեր է առաջացնում միայն ԲՄՊ-3-ի առկայությունը։ Այդ մեքենան համարվում է անհաջող, ոչ միարժեք կոնցեպտով և դրա օգտակարության հարցը հայկական բանակում միանշանակ չէ։ Սակայն դա առանձին վերլուծության թեմա է։

                  Այսպիսով, թեև լուրը և լրատվամիջոցը արժանահավատ չեն, սակայն ներկայացված ցուցակն ինքնին տրամաբանական է թվում։ Մնում է սպասել առաջիկայում լրացուցիչ տեղեկությունների հայտնվելուն, որոնք գուցե հնարավորություն կտան ավելի հիմՆավոր և վստահ եզրակացություններ անել։

                  Comment


                  • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

                    Հայաստանի համար վտանգավոր ճոճանակը

                    ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
                    Մեկնաբանություն - Ուրբաթ, 18 Հունվարի 2013,

                    Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների կառավարության աջակցությամբ, Հայաստանում բացվել է հայկական ատոմակայանին կից միջուկային փորձագիտության լաբորատորիա: Այն կօգնի հայտնաբերել ռադիոակտիվ նյութեր եւ քրեական մեղադրանքի հիմքեր ապահովել: Լաբորատորիայի ստեղծումն իսկապես հետաքրքիր է, առավել եւս, որ այն իրականացվել է ԱՄՆ պետդեպարտամենտի միջուկային նյութերի մաքսանենգության դեմ պայքարի ծրագրի շրջանակում:
                    Այլ կերպ ասած, ԱՄՆ փաստացի Հայաստանում միջուկային մաքսանենգության հետ կապված մտավախություններ ունի: Դրա համար հիմքեր իհարկե կան, եթե նկատի ունենանք տարիներ առաջ տեղի ունեցած բացահայտումը Վրաստանում, երբ պարզվեց, որ Հայաստանի երկու քաղաքացիներ հարստացված ուրան էին տեղափոխել Հայաստանից Վրաստան: Եթե նկատի ունենանք այն, որ Հայաստանում ուրանի հարստացման տեխնոլոգիա չկա, ապա պետք է ենթադրել, որ հարստացված ուրանը սահմանով նախ մտել էր Հայաստան, հետո անցկացվել Վրաստան:
                    Իսկ այդ համատեքստում էլ ուշագրավ է, որ Հայաստանի սահմանը հսկում են ռուս սահմանապահները, եթե իհարկե հարստացված ուրանը երկիր չէր մտել հայ-ադրբեջանական շփման գծից, ինչը թերեւս քիչ հավանական է: Այլ կերպ ասած, Հայաստանում միջուկային մաքսանենգության ծրագրի շրջանակում միջուկային փորձաքննության լաբորատորիայի բացումը հանդիսանում է Հայաստանի պետական սահմանը հսկող ռուս սահմանապահների հանդեպ որոշակի անվստահության ակտ:
                    Այդ ակտը զուգորդվում է Ռուսաստանի հետաքրքիր նախաձեռնություններին: ՌԴ նախագահ Պուտինը հանձնարարել էր կառավարությանը Հայաստանի հետ ռազմատեխնիկական գործակցության շուրջ բանակցություն վարել եւ պայմանագիր կնքել: Թե ինչ է դա ենթադրելու հատկապես, պարզ չէ: Կան տեղեկություններ, որ խոսքը վերաբերում է Հայաստանին c-400 հակահրթիռային պաշտպանության նոր համակարգ տրամադրելուն: Չի բացառվում նաեւ, որ այն արդեն Հայաստանում է, եւ ընդամենը տեղի է ունենալու դրա իրավական ամրագրում:
                    Ռուսական մամուլը գրում է, որ Ռուսաստանը ամրացնում է իր ռազմական ներկայությունը Հայաստանում: Ռուսաստանի 102-րդ ռազմաբազայում ավելացվում է պայմանագրային զինծառայողների թիվը, Հայաստանի հետ նոր ռազմատեխնիկական պայմանագիր է կնքվում:
                    Ակնհայտ է, որ Արեւմուտքն ու Ռուսաստանը Հայաստանում այսպես ասած «անվտանգության մրցավազքի» մեջ են: Նախորդ տարեվերջին Հայաստան ժամանեցին ամերիկյան ռազմական մի քանի պատվիրակություններ, որոնք ստորագրեցին Հայաստանի զինուժի հետ գործակցության պայմանագրեր թե ռազմական արդյունաբերության, թե կադրերի վերապատրաստման առումով:
                    Հավանական է, որ Ռուսաստանը փորձում է հետ չմնալ եւ հասկացնել, որ ամենեւին մտադիր չէ ավանդական ռուսական համարվող ռազմական ոլորտը թողնել Արեւմուտքին: Միեւնույն ժամանակ, Սերժ Սարգսյանը ՊՆ-ում օրերս տեղի ունեցած ընդլայնված հավաքում ունեցած ելույթի ժամանակ հատուկ շեշտեց, որ Հայաստանի անվտանգության թիվ մեկ գործընկերը եղել եւ մնում է Ռուսաստանը:
                    Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Ջոն Հեֆերնը գրեթե նույն ժամանակամիջոցում ԱՄՆ Կոնգրեսի առաջ խոսելով Հայաստանի իրավիճակի մասին, նշել էր, որ Հայաստանը պետք է ավելի շատ հայաց ուղղի դեպի Արեւմուտք, բայց Արեւմուտքն էլ պետք է հասկանա Հայաստանի մի շարք ոլորտներում Ռուսաստանի մեծ ներկայացվածությունը:
                    Կարծես թե ակնհայտ է, որ Հայաստանը գտնվում է Արեւմուտքի եւ Ռուսաստանի նյարդերի պայքարի բովում: Քանի դեռ որեւէ մեկի նյարդերը տեղի չեն տալիս, Հայաստանի իշխող համակարգն իրեն այդ բովում բավական հարմար ու տաք է զգում: Բայց նաեւ նկատելի է, որ նյարդերը աստիճանաբար լարվում են, եւ ավելի ու ավելի դժվար է լինելու խուսափել որեւէ տեղ կտրվելու հեռանկարից:
                    Արեւմուտքն ակնհայտորեն փորձում է չսադրել Ռուսաստանին, թերեւս լավ իմանալով, որ հուսահատության կամ անելանելիության դեպքում Մոսկվան կանգ չի առնի ուժային սադրանքների առաջ՝ Հայաստանը դիտարկելով Կովկասի համար կյանքի եւ մահվան հարց: Իսկ դա անհարկի կարող է սրել իրավիճակը Կովկասում եւ առաջ բերել քաոտիկ զարգացումներ: Արեւմուտքի «սրտով» է նուրբ տեխնոլոգիական մրցակցությունը:
                    Չի բացառվում, որ հենց դրա համար էլ Վրաստանի պարագայում Արեւմուտքը գնաց որոշակի զիջումների, միգուցե հեռանկարում ակնկալելով Ռուսաստանի մոտ Հայաստանի ընկալման դյուրագրգիռ վիճակի որոշակի մեղմացում: Թե ինչ արդյունք կտա այդ մարտավարությունը, դժվար է ասել:
                    Այդ տեսանկյունից կարող է ուշագրավ լինել Վրաստանի նոր վարչապետ, Ռուսաստանի հետ հարաբերության կարգավորման ջատագով Բիձինա Իվանիշվիլիի այցը Հայաստան եւ Հայաստանի վարչապետի հետ ընդուպ «մանկական» ընդհանրության մասին նրա ակնարկները: Հնարավոր է, որ կարճաժամկետ առումով Արեւմուտքի մարտավարությունն առայժմ աշխատում է արդյունավետ եւ հաջողվում է նյարդերի գերլարման յուրաքանչյուր փուլից հետո ապահովել լիցքաթափումը:
                    Սակայն, այդ զիգզագը ավելի շուտ նյարդերը կմաշի եւ շարքից կհանի՝ սպառելով դրանց գործածության ժամկետը, ու անպայման որեւէ կողմից դրանց կպոկվեն: Իսկ այդ հեռանկարով ամենից քիչը պետք է շահագրգռված լինի Հայաստանը, քանի որ Հայաստանը կախված է այդ նյարդերից, եւ որ կողմում էլ որ դրանք պոկվեն, ընկնողն առաջին հերթին լինելու է Հայաստանը:
                    Հետեւաբար Հայաստանը պետք է ժամանակն օգտագործի ոչ թե Արեւմուտքի եւ Ռուսաստանի նյարդերի վրա ճոճվելու, այլ որպես պետություն վերակազմակերպվելու, վերափոխվելու, պետական եւ հասարակական համակարգերի արդիականացման, որակապես լիովին այլ մակարդակի դուրս գալու համար, երբ պետությունը կդառնա ոչ թե հանրային էներգիայի կոնսերվացման կամ արտահանման, այլ իրավապես պաշտպանված ստեղծագործական ազատության միջոցով գեներացման հարթակ: Հայաստանի համար դա է գերտերությունների նյարդերը «թարմ» պահելու եւ անկումից խուսափելու միակ ճանապարհը:

                    Comment


                    • Re: Military Forces of the Republic of Armenia

                      Ստեփանակերտի օդանավակայանը ռուսական զորքի համա՞ր են կառուցել

                      Նաիրա Հայրումյան
                      Քաղաքականություն - Ուրբաթ, 18 Հունվարի 2013,

                      Միջազգային դիտորդներն զգուշորեն խորհուրդ են տալիս հայկական կողմին չլարել իրավիճակը եւ չվերթներ չսկսել Ստեփանակերտի օդանավակայանից: Ղարաբաղի վարչապետը հայտարարում է, որ թռիչքները կսկսվեն մոտ օրերս: Հայաստանի պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանն ասում է, որ Հայաստանի ՀՕՊ համակարգերը կապահովեն Երեւանից Ստեփանակերտ թռիչքների անվտանգությունը: Ադրբեջանական լրատվամիջոցներն էլ նշում են, որ Ադրբեջանի ՌՕՈՒ ինքնաթիռները թռիչքներ են իրականացնում մերձճակատային Աղդամի ու Թարթառի շրջաններում:
                      Ստեփանակերտի օդանավակայանի բացումը զուտ քաղաքացիական գործողություն է եւ դրա խոչընդոտումը հակամարդկային քայլ է: Սակայն ակնհայտ է, որ օդանավակայանի բացմամբ, ինչպես նաեւ դրան հետեւելիք հավանական սադրանքից ցանկանում են օգտվել այն ուժերը, որոնք կցանկանային ղարաբաղյան հակամարտության գոտում զինված ստորաբաժանումներ տեղակայել:
                      Խոսքը նախեւառաջ Ռուսաստանի մասին է, որն ակնհայտորեն պատրաստվում է հայ-ռուսական ռազմական համագործակցության գոտու մեջ մտցնել Ղարաբաղը: Ըստ ամենայնի, հենց դա է նախատեսում Ռուսաստանի ու Հայաստանի միջեւ ռազմատեխնիկաան համագործակցության նոր պայմանագիրը:
                      Հունվարի 18-ին լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը նշել է, որ «հայ-ռուսական ռազմատեխնիկական համագործակցությունը նոր փուլ կմտնի: Խնդիրն այն է, որ ռուսական ռազմաբազայի սպառազինությունների պաշարը բաշխվի Հայաստանի ողջ տարածքում, այլ ոչ միայն Գյումրիում»:
                      Ադրբեջանի իշխող «Ենի Ազերբայջան» կուսակցությունը հույս է հայտնում, որ Ռուսաստանի ու Հայաստանի համագործակցությունն ուղղված չէ Ադրբեջանի դեմ: Կուսակցության գործադիր քարտուղար Ալի Ահմեդովն ասել է. «Կարծես թե իր վերջին հրահանգներով Վլադիմիր Պուտինը ցանկանում է աշխարհաքաղաքական համատեքստում կրկին օրակարգ մտցնել ռուս-հայկական ռազմաստրատեգիական համագործակցությունը»: Նրա խոսքով, Ադրբեջանի քաղաքացիներին անհանգստացնում է այն, որ Ռուսաստանը Հայաստանի հետ ռազնական համագործակցության հետ կկապի ղարաբաղյան հակամարտության խաղաղարարի դերը, տեղեկացնում է Ռոսբալթ գործակալությունը:
                      Միեւնույն ժամանակ, Ռուսաստանի ռազմավարության ու տեխնոլոգիաների վերլուծության կենտրոնի տնօրեն Ռուսլան Պուխովը, «Նեզավիսիմայա գազետայի» համար մեկնաբանելով Հայաստանի հետ ՌՏՀ վերաբերյալ պայմանագրի ստորագրման հնարավորությունը, աել է, որ «մինչեւ վերջերս տարօրինակ իրավիճակ էր ստեղծվել: Մեր դաշնակիցը Հայաստանն էր, սակայն զենք էինք մատակարարում Ադրբեջաին: Այժմ հուսանք, որ պայմանագրի շնորհիվ այդ շեղումը կշտկվի»: Պուխովը կարծում է, որ «Ադրբեջանը ոչ միշտ է Ռուսաստանի հետ բարեկամական հարաբերություններ պահպանում: Մենք գիտենք, մասնավորապես, որ ադրբեջանցիները հրաժարվել են ընդունելի պայմաններով երկարաձգել Գաբալայի ՌՏԿ-ի վարձավճարի ժամկետը, եւ որ Ռուսաստանը ստիպված է այլընտրանքներ փնտրել»:
                      Սեյրան Օհանյանը դեմ չէ Հայաստանի տարածքում ռուսական ՌՏԿ-ի տեղակայմանը: «Մենք հետեւել ենք ողջ գործընթացին եւ տեսել ենք, որ բանակցությունների շրջանակում փոխհամաձայնության չգալով, Գաբալայի ՌՏԿ-ի շահագործումը դադարեցվել է»,- ասել է նախարարը: «Եթե խոսքը մեր համաձայնության կամ էլ անհամաձայնության մասին է, ապա մենք դեմ չենք, որ ՌՏԿ-ը մեզ մոտ տեղակայվի»,- ասել է Օհանյանը:
                      Ռուսաստանին միայն առիթ է պետք, որպեսզի զորք տեղակայի Ղարաբաղում, եւ դրա առիթը կարող է դառնալ Ստեփանակերտ-Երեւան առաջին չվերթը:

                      Comment

                      Working...
                      X