Tweet
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
-
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Մեր գլխավոր ձեռքբերումներն են` ինքնության պահպանումը և Ղարաբաղի ազատագրումը. Վահան Շիրխանյան
21 Սեպտեմբերի 2015,
Մեր գլխավոր ձեռքբերումներն են` ինքնության պահպանումը և Ղարաբաղի ազատագրումը. Վահան Շիրխանյան
Անկախության 24 տարիների մեր գլխավոր ձեռքբերումներն են` ինքնության պահպանումը և Ղարաբաղի ազատագրումը. Yerkir.am-ի հետ զրույցում նշեց պաշտպանության նախկին փոխնախարար Վահան Շիրխանյանը:
«Անկախությունն ազգերի համար իրենց ինքնության պահպանման գլխավոր գործոնն է: Առանց անկախության դժվար է պահպանել ինքնությունը, և, այդ առումով, մեզ ինչ-որ բան հաջողվել է: Երկրորդ մեր ձեռքբերումը, ես կասեի`ամենակարևորը, Ղարաբաղի ազատագրումն է: Ուրիշ բան նշել չեմ կարող, ինձ համար ամենակարևորը սրանք են»,- ասաց նա:
Շիրխանյանի խոսքով` մեզ պակասում է համահայկական միասնությունը: «Այն ինչը հնարավոր չէր սովետական ժամանակաշրջանում, պետք է որ իրագործվեր անկախության տարիներին: Մենք ոչ թե մասնատված ենք, այլ միասնական չենք: Միասնական հայությունը մի հզոր ուժ է, որն անմիջապես կերևար ամբողջ աշխարհի համար: Հայաստանն այս վիճակում չէր լինի, եթե հայությունը միասնական լիներ: Դրան մենք չենք հասել: Ես այսօր էլ նման ընթացք չեմ տեսնում»,- ասաց նախկին փոխնախարարը:
Շիրխանյանը նաև շնորհավորեց համայն հայությանը անկախության 24-րդ տարեդարձի առթիվ և նշեց. «Ես մեր ժողովրդին մաղթում եմ խաղաղություն, նաև` համբերություն: Վստահ եմ, որ գալու են շատ ավելի լավ ժամանակներ: Պետք է համբերել, չպետք է լքել երկիրը»:Comment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Comment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Comment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
THE FORGOTTEN WAR OF NAGORNO-KARABAKH
The World Weekly
Sept 24 2015
FROZEN CONFLICTS
La Stampa, Italia
By Roberto Travan
מ ~L The Nagorno-Karabakh War may have been forgotten by much of the
outside world, but over two decades after it began, sporadic fighting
continues in spite of a ceasefire signed back in 1994.
Marut is wearing faded camouflage, with a bayonet clamped to his belt
and a degree in his pocket. He tells us how his grandfather fought the
Germans in 1945, how an uncle of his took on the Taliban in Afghanistan
in the 1980s and how his father fought against Azerbaijan in the 1992
war for independence.
Two years ago, Marut joined the fight himself, serving on the frontline
against Azerbaijan just like his father once did.
Marut's story is hardly unique in these parts. "Here, everyone has
fought to defend our land and our mountains," he explains, holding a
Kalashnikov so battered it seems to have taken part in all the wars
he just described. Theirs is a fight clearly against the odds, as the
international community considers the would-be breakaway republic of
Nagorno-Karabakh to be part of Azerbaijan.
Marut and his men -- young conscripts barely pushing 20 with gaunt
faces, shaved heads and sunburned skin -- stay in the shade of
the sandbags, hiding both from the snipers and the suffocating
heat. They battle various enemies: the insects, the homesickness,
the time passing so slowly, any way they can. Some close their eyes
and pray in an improvised chapel by the nettings, covered in dust,
creased holy pictures and spent tealights.
But the main enemy, the Azeri military, is just meters away from
the barbed wire, beyond the minefields at the end of the no-man's
land. "A couple of weeks ago they killed one of our men," says Marut,
pointing to the centimeters-wide opening in the wire through which
the fatal shot passed.
מ¢"For every season
The front, several hundreds of kilometers long, follows the entire
frontier with Azerbaijan, from Iran up to Armenia. It is furrowed
with trenches that are sweltering in the summer, humid quagmires
in autumn and frigid, windswept shelters from enemy mortars in the
winter. It is a quiet war of attrition, a conflict forgotten for 25
years -- and perhaps many more to come. Up here in the mountains,
peace seems such a distant prospect it doesn't really get talked about.
Azerbaijan wants its province back while Nagorno-Karabakh wants
its freedom, and this fragile standoff (at times no shots are fired
for months, then raging combat suddenly resumes) continues to cost
millions of dollars in armaments and a toll in human lives, including
at least ten killed this summer.
Seventy years before its collapse at the end of the 1980s, the Soviet
Union transferred this Christian Armenian-majority province to the
the Muslim region of Azerbaijan. In 1991, an independence referendum
sparked two years of warfare that left 30,000 people dead, thousands
injured, almost a million refugees and countless internally displaced.
Dozens of villages were razed, with crumbling bridges, mosques and
churches reduced to rubble.
We are concerned about the reports of ceasefire violations and use of
artillery, including heavy weapons by both parties. Use of shells and
heavy weapons is unacceptable. We are particularly concerned about
the losses among the civilian population and have repeatedly urged
the parties to take all possible steps to prevent such violence.
מ£" James Warlick, US co-chair of the OSCE Minsk Group
Many on both sides of the conflict say that the war was fought above
all along ethnic lines. But others point to the increasingly religious
nature of the conflict. "We are the last stronghold to defend Christian
Europe from the assault of Islam," says an official, holding a rosary
in his hands. "Russia understands this, you [in the West] don't ..."
While Russia maintains a military garrison in Armenia, this doesn't
stop Moscow from selling weapons to Azerbaijan at dizzying prices.
Caught in the middle is this tiny land's obstinate struggle for
independence that has so far gone unrecognized by every state in the
world -- not even by "mother" Armenia.
"We are our mountains," reads a monument at the doors of Stepanakert,
the capital of Nagorno-Karabakh. These mountains are rough, beautiful
and forgotten, where young men like Marut continue to face down the
enemy and die for the sake of an elusive independence.
Translated by World Crunch.
Comment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Comment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Պառավաքարն ու Բերդավանը գիշերվա գնդակոծությունից հետո
Originally posted by Vrej1915 View PostComment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Արցախում զոհված 18-ամյա Հարութ Հակոբյանը Ավշար գյուղից էր, 3 ամսվա զինծառայող
Ադրբեջանական զինուժի կողմից հրթիռակոծման հետեւանքով այսօր՝ սեպտեմբերի 25-ին զոհված ՊԲ զինծառայող Հարութ Հակոբյանը Արարատի մարզի Ավշար գյուղից էր:
NEWS.am-ի տեղեկություններով՝ Հարութ Հակոբյանը ապրում էր մոր, ավագ քրոջ ու եղբոր հետ, հայրը մի քանի տարի առաջ էր մահացել: Մայրը հողագործությամբ էր զբաղվում:
Հարութ Հակոբյանը բանակ էր զորակոչվել 2015թ.հուլիսի 3-ին:
Ավելի վաղ NEWS.am-ը հայտնել էր, որ ժամը 17:30-ի սահմանում, ադրբեջանական զինուժի կողմից թուրքական արտադրության TR-107 կայանքներից հրթիռահրետանային արկակոծման է ենթարկվել ՊԲ-ի հյուսիս-արեւելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկի պահպանության տեղամասը, ինչի հետեւանքով բեկորային մահացու վիրավորում են ստացել ՊԲ զինծառայողներ Նորայր Միքայելի Խաչատրյանը (ծնված 1995թ.), Ռոբերտ Սուրենի Մկրտչյանը (ծնված 1995թ.), Հարութ Մաքսիմի Հակոբյանը (ծնված 1997թ.) եւ Կարեն Գեւորգի Շահինյանը (ծնված 1997թ.): Կան վիրավորներ:Comment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Հրադադարի կնքումից ի վեր առաջին անգամ Ադրբեջանն օգտագործել է 122 մմ Դ-30 հաուբից հրանոթ. ԼՂՀ ՊԲ
26.09.15
Սեպտեմբերի 25-ին և լույս 26-ի գիշերը ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծում հակառակորդի կողմից հրադադարի պահպանման ռեժիմըմ խախտվել է շուրջ 100 անգամ, որի ընթացքում, տարբեր տրամաչափի հրաձգային զինատեսակներից, ինչպես նաև 60 /16 արկ/, 82 /28 արկ/, և 120մմ /2 արկ/ ականանետերից ու ՌՊԳ-7 /1 արկ/ և ՀԱՆ-17 /30 արկ/ տիպի նռնականետերից, հայ դիրքապահների ուղղությամբ արձակվել է ավելի քան 1000 կրակոց, տեղեկացնում է ԼՂՀ պաշտպանության բանակի մամուլի ծառայությունը:
Վերոնշված զինատեսակներից բացի հայկական դիրքերի ուղղությամբ հակառակորդը կիրառել է նաև թուրքական արտադրության TR-107/12 արկ/ տիպի ռեակտիվ հրթիռահրետանային կայանք, ինչպես նաև կրակի դադարեցման մասին համաձայնագրի ստորագրումից ի վեր առաջին անգամ` 122 մմ Դ-30 /30 արկ/ հաուբից հրանոթ (լուսանկարները ստորև):
ՊԲ առաջապահ զորամասերի կողմից ձեռնարկված պատասխան գործողությունների արդյունքում` հակառակորդի նախահարձակ գործողությունները լռեցվել են:Comment
-
Re: Military Forces of the Republic of Armenia
Արցախում վիրավորված զինծառայողները 16-ն են. անունները
26 Սեպտեմբերի 2015,
ՀՀ քննչական կոմիտեն հաղորդագրություն է տարածել վիրավոր զինծառայողների մասին:
«Երրորդ կայազորային քննչական բաժնում հարուցվել է քրեական գործ՝ հակառակորդի կողմից շատերի կյանքի համար վտանգավոր եղանակով հայ չորս զինծառայողների սպանության և մի քանի այլ զինծառայողների նկատմամբ սպանության փորձ կատարելու դեպքի առթիվ:
25.09.2015թ.` ժամը 17:30-ի սահմաններում, հակառակորդի կողմից N զորամասի պահպանության շրջանի ուղղությամբ հրանոթից արձակված արկերի պայթունների հետևանքով ստացած մարմնական վնասվածքներից զոհվել են ժամկետային զինծառայողներ՝ Նորայր Միքայելի Խաչատրյանը, Ռոբերտ Սուրենի Մկրտչյանը, Կարեն Գևորգի Շահինյանը, Հարութ Մաքսիմի Հակոբյանը:
Տարբեր աստիճանի մարմնական վնասվածքներ են ստացել և զինհոսպիտալ տեղափոխվել ժամկետային զինծառայողներ Արկադի Արմենի Մուրադյանը, Հարություն Նորիկի Թովմասյանը, Կարեն Սասունի Վարդանյանը, Վանիկ Ավետիքի Մարտիրոսյան, Թաթուլ Աշոտի Պողոսյանը, Սերգեյ Հարությունի Էլոյանը, Խաչատուր Հայրիկի Պապիկյանը, Յաշա Արկադիի Բաղդասարովը, Արման Արմենակի Ստեփանյանը, Նարեկ Սարմենի Թառումյանը, Կարեն Անատոլիի Երեմյանը, Սաֆար Արսենի Սաֆարյանը, Վուրգ Աղասու Գալստյանը, Ռազմիկ Նորիկի Խաչատրյանը, Սեդրակ Հովսեփի Ղարիբյանը, Հայկ Հովհաննեսի Հովհաննիսյանը:
Դեպքի առթիվ Երրորդ կայազորային քննչական բաժնում հարուցվել է քրեական գործ՝ ազգային, ռասայական կամ կրոնական ատելության կամ կրոնական մոլեռանդության շարժառիթով, սպանելու նպատակով, շատերի կյանքի համար վտանգավոր եղանակով, ապօրինաբար երկու և ավելի անձանց դիտավորությամբ կյանքից զրկելու, և ազգային, ռասայական կամ կրոնական ատելության կամ կրոնական մոլեռանդության շարժառիթով, սպանելու նպատակով, շատերի կյանքի համար վտանգավոր եղանակով, ապօրինաբար երկու և ավելի անձանց դիտավորությամբ կյանքից զրկելու փորձ կատարելու համար:
Կատարվում է նախաքննություն»:Comment
Comment