Nakhitchevan

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

Ուժեղ հարված Նախիջեւանի ուղղությամբ

ՀԱՅԿԱԶՆ ՂԱՀՐԻՅԱՆ, Գլխավոր խմբագիր
08 Հոկտեմբերի 2014,


ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի ուղեկցությամբ ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Բորդյուժան այցելել է հայ-ադրբեջանական սահմանագոտու հարավ-արեւմտյան հատված, այսինքն՝ Նախիջեւանի հետ սահմանի, հայկական մարտական դիրքեր եւ ծանոթացել իրավիճակին, ինչպես ասվում է պաշտոնական հաղորդագրության մեջ:

Բորդյուժան առաջին անգամ է այցելում հայկական դիրքեր եւ պետք է զեկույց կազմի սահմանագոտու իրավիճակի կապակցությամբ: Ինչո՞ւ է հանկարծ ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղարը հիշել ՀԱՊԿ անդամ Հայաստանի սահմանները, եւ ի՞նչ զեկույց է պատրաստելու: Այն դեպքում, երբ ՀԱՊԿ-ը այդպես էլ ոչ մի անգամ չդատապարտեց Ադրբեջանի ագրեսիան անդամ-երկրի՝ Հայաստանի դեմ:

Բորդյուժան այս անգամ Հայաստան է այցելել, ինչպես ՀՀ ԱԳՆ հաղորդագրության մեջ է նշվում, «ՀԱՊԿ անդամ պետությունների պետական սահմանների անվտանգության ապահովման նպատակով համագործակցության մեխանիզմների ամրապնդման» համար: Բորդյուժան եւ Նալբանդյանը քննարկել են ինչպես այս, այնպես էլ ՀԱՊԿ անդամ երկրների արտաքին քաղաքականության համատեղման հարցեր:

Վերջին շրջանում ՀՀ ԱԳ նախարար Նալբանդյանը զբաղվում է ՀԱՊԿ-ի «լոբբինգով», եւ դա բավական լուրջ տարաձայնություններ է առաջացրել Հայաստանում: Մինչ այդ, Հայաստանի ԶՈՒ ղեկավարությունը բազմիցս հայտարարել է, որ ՀԱՊԿ խաղաղարարների կարիքը Հայաստանը չի զգում եւ ի վիճակի է սեփական ուժերով պահպանել խաղաղությունը հայ-ադրբեջանական գոտում:

Ըստ ամենայնի, օգոստոսյան պատերազմից հետո, երբ հայկական բանակն ապացուցեց իր այդ կարողությունը, Մոսկվայում սկսել են զորք մտցնելու այլ տարբերակներ մտածել, եւ հայտարարվել է անդամ երկրների «պետական սահմանների անվտանգության ապահովման» խնդիրը:

Նալբանդյանից հետո Բորդյուժային ընդունել է Սերժ Սարգսյանը եւ հանդիպման ժամանակ հայտարարել, որ ՀԱՊԿ անդամ երկրների պահվածքը չի նպաստում տարածաշրջանում խաղաղության պահպանմանը եւ Ադրբեջանին մղում է ագրեսիվ գործողությունների: Նա փաստացի նկատի է ունեցել Ռուսաստանին, Ղազախստանին ու Բելոռուսին, որոնք զինում են Ադրբեջանին եւ միջազգային հարթակներում աջակցում նրան:

Դիվանագիտական լեզվով դա նշանակում է, որ Հայաստանը չի կարող վստահել այդ կազմակերպությանը: Իսկապես անհեթեթ իրավիճակ է ստացվում՝ ՀԱՊԿ անդամ երկրներն աջակցում են ՀԱՊԿ մեկ այլ անդամ երկրի դեմ հարձակումներ գործող երկրին, որը ՀԱՊԿ անդամ չէ: Փաստացի, ՀԱՊԿ-ը սպառնալիք է իր անդամ երկրի՝ Հայաստանի համար, եւ հայկական կողմը դիվանագիտորեն մերժել է ՀԱՊԿ խաղաղարարների մուտքը Ղարաբաղ:

Այս ֆոնին, հետաքրքիր է դառնում Բորդյուժայի այցը Նախիջեւանի հետ սահման: Ի դեպ, վերջերս այնտեղ էր այցելել նաեւ Նալբանդյանը:

Նախիջեւանում Ալիեւը ստեղծել է թուրք-ադրբեջանական համազորային բանակ, որը զինված է ռուսական ժամանակակից զենքով, եւ որի կազմում կան Թուրքիայի ստորաբաժանումներ: Այս տարվա հունիսի սկզբին այդ բանակը դիվերսիա իրականացրեց հայկական դիրքերի ուղղությամբ, սակայն հայկական բանակը պատասխան գործողություններով զբաղեցրեց նոր դիրքեր, վերահսկողության տակ առնելով բավական ընդարձակ տարածք: Այդ ժամանակ ՀՀ ՊՆ-ն տարածեց հաղորդագրություն, ըստ որի ադրբեջանական կողմում նկատվել են թուրք զինվորականներ:

Ըստ ամենայնի, Բորդյուժային տարել են այնտեղ, որպեսզի նա համոզվի, որ Հայաստանն այստեղ էլ ընդունակ է ինքնուրույն պաշտպանել իր սահմանները, եւ ՀԱՊԿ «խաղաղարարների» կարիք չկա:

Ընդհանրապես, Նախիջեւանի խնդիրը վերջին շրջանում ակտուալ է դարձել: Աշխարհքաղաքական նոր իրողությունների պայմաններում, երբ Ռուսաստանը հայտնվել է մեկուսացման մեջ, Նախիջեւանը կարող է դառնալ ելք Իրանի համար, որը Արեւմուտքի հետ կարգավորում է իր հարաբերությունները: Այս իրավիճակը ձեռնտու չէ Ռուսաստանին, քանի որ Իրանի «բացվելը» Ռուսաստանին սպառնում է քաղաքական ու տնտեսական բավական լուրջ հետեւանքներով, եւ դա կանխելու համար անհրաժեշտ է «փակ պահել» Նախիջեւանը: Այդ իրավիճակը ձեռնտու չէ նաեւ Թուրքիային ու Ադրբեջանին:

Մյուս կողմից, Ռուսաստանում հաճախ են սկսել խոսել Հայաստանի «ապաշրջափակման» մասին, քանի որ Եվրասիական միության շրջանակներում Հայաստանը եւ Ռուսաստանը չունեն ցամաքային հաղորդակցություն: Խոսվում է ապաշրջափակման դիմաց Ղարաբաղյան մի քանի շրջաններ Ադրբեջանին հանձնելու մասին:
Հայկական կողմը մերժել է այս տարբերակը: Արդյոք «ապաշրջափակումը» կարող է տեղի ունենալ Նախիջեւանի ուղղությամբ:

Սակայն, ներկայում միջազգային կոշտ պատժամիջոցների ու մեկուսացման պայմաններում Ռուսաստանը կարող է կանգնել Հարավային Կովկասից «հեռանալու» անհրաժեշտության առաջ: Հայ-ռուսական քաղաքական հարաբերությունների փորձը ցույց է տալիս, որ Ռուսաստանի «հեռանալու» դեպքում հայկական գործոնը տարածաշրջանում ուժեղանում է: Ռուսաստանը ներկայում կանգնած է քաղաքական ու տնտեսական փլուզման եզրին, որը չեն թաքցնում արդեն Մոսկվայի պաշտոնական շրջանակներում: Նման իրավիճակում, 1990-ականներին, Հայաստանը դուրս եկավ ռուս-թուրքական աքցանից ու վերադարձրեց Ղարաբաղը: Այսինքն, աշխատեց հայ-ռուսական հարաբերությունների դասական սխեման:

Ի՞նչ զեկույց է պատրաստելու Բորդյուժան իր այցի արդյունքում: Խնդիրն այն է, որ ով բացի Նախիջեւանը, նա էլ վերահսկելու է այս երկրամասը: Դա կարող է լինել ինչպես Ռուսաստանը, այնպես էլ Հայաստանը: Ավելի հավանականը եւ գերադասելին վերջին տարբերակն է:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....CXTruKoH.dpuf

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

Դավիթ Շահնազարյանը՝ ՌԴ-ի եւ Բաքվի «նեւրոզի» մասին՝ Իրան-Հայաստան երկաթգծի հետ կապված

Այսօր Միջազգային եւ անվտանգության հարցերի հայկական ինստիտուտում «ԼՂ հակամարտություն. ապասառեցո՞ւմ, թե՞ բանակցությունների վերսկսում» թեմայով քննարկման ժամանակ «Մոդուս Վիվենդի» կենտրոնի ղեկավար Արա Պապյանն անդրադարձավ Իրան-Հայաստան երկաթգծի կառուցմանը:

Նա ասաց, որ այդ երկաթգծի կառուցման հետ դժվար է հույս կապել, որովհետեւ այդ հարցը 1992-93-ին քննարկվել է, տեխնիկական խնդիրներ կան Մեղրի-Քաջարան հատվածում. «Շատ ծախսատար, գերծախսատար կլինի այդ հատվածում երկաթգծի կառուցումը»: ԳԽ նախկին պատգամավոր Ազատ Արշակյանն արձագանքեց. «Դե ուրեմն պետք է Նախիջեւանը հետ բերել»:

Արա Պապյանի դիտարկմամբ՝ «Մենք պետք է առաջարկենք, որ Նախիջեւանով անցնի, թող ներգրավեն ՀՀ-ն, Ադրբեջանը, Վրաստանը, թող Ադրբեջանը մերժի, վատ տղեն ինքը լինի, բայց միգուցե եւ համաձայնի:

Համենայնդեպս, մենք պետք է առաջարկներ ներկայացնենք»: Ըստ Արա Պապյանի, Հայաստանի պասիվությունը միշտ չէ, որ հօգուտ մեզ է լինելու: Համաձայնություն քաղաքական հետազոտական կենտրոնի ղեկավար Դավիթ Շահնազարյանն ասաց, որ այդ տեխնիկական խնդիրների մասին մանրամասն տեղյակ է, բայց դա ավելի շատ քաղաքականության նախագիծ է: Դրանով ավելի շատ քաղաքականություն է հոսելու, տեղափոխվելու, քան ապրանքներ. «Բաքվում եւ ՌԴ-ում այս նախագծերն ուղղակի արդեն նեւրոզի են բերում:

Իրանը շարունակում է առաջ տանել այդ թեման, եւ ասել, որ այդ նախագծով հետաքրքրված են էլի երկրներ՝ Չինաստանը»: Դավիթ Շահնազարյանը հիշեցրեց, որ 1993-ին ՀՀ կառավարությունը հայտարարությամբ է հանդես եկել, որի իմաստն այն է, որ ՀՀ-ի բոլոր ճանապարհները բաց են Նախիջեւանի համար եւ ՀՀ կառավարությունը երաշխավորում է բոլոր ճանապարհների անվտանգությունը. «Սա նաեւ ուղղակիորեն Ադրբեջանի վրա ճնշում է՝ մտածել այդ մասին, որովհետեւ այդ դեպքում Նախիջեւանն է դուրս մնում:

Հիմա ՀՀ-ի ակտիվ քաղաքականությունն է պետք: Դիվանագիտության եւ այլ խողովակներով հսկայական դաշտ կա, որտեղ չխաղալը նշանակում է հերթական անգամ չօգտվել: Սպառնալիքներն էլ են շատացել, բայց հնարավորություններն էլ մի քանի անգամ ավելացել են»: Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2015/07/30/597466/

© 1998 - 2015 Առավոտ – Լուրեր Հայաստանից

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

Азербайджан теряет единственного союзника

http://voskanapat.info/?p=12304

Очередное курдское восстание на территории Западной Армении создало серьезные проблемы для Турции. Основным политическим направлением неоосманских идеологов под девизом «0 проблем с соседями», что, впрочем, они успешно провалили, являлся Ближний Восток. Поддерживая ИГИЛ, в Анкаре надеялись укрепить свои позиции в Сирии и Ираке, создавая тем самым противовес курдам. В результате, внутри самой Турции встали лицом к лицу перед курдским вопросом.

Стоит отметить, что «падение турецких акций» является прямым ударом по Азербайджану. Турция является единственным союзником Азербайджана, а в военно-политических планах Баку турецкий фактор всегда занимал решающую роль. Теперь этот фактор становится слабее, заставляя бакинских «бизимдыристов» думать о новых пропагандистских трюках. Напомним, что в последние годы турецко-азербайджанское военное сотрудничество развивалось быстрыми темпами. Посредством члена НАТО – Турции, Азербайджан пытался создать противовес ОДКБ в регионе.

Сейчас ситуация кардинально изменяется. Курды накаляют ситуацию в Турции, и Анкара не только не располагает ресурсами для того, чтобы оказать поддержку Азербайджану, но и должа задуматься о внутренней стабильности и своих южных рубежах. Пословицa «сеятель ветра пожинает бурю» весьма актуальна для нынешней ситуации в Турции. Оказывая поддержку ИГИЛ и разрушая соседние страны, Эрдоган заварил кашу и получил «бурью» на своей территории.

Вернемся к Азербайджану. В контексте нынешней геополитической ситуации в Южном Кавказе Нахиджеван является «ахиллесовой пятой» Азербайджана. Нахиджеванский анклав, имея всего семикилометровую границу с Турцией, находится в окружении таких стран, у которых взаимоотношения с Азербайджаном, мягко говоря, негладкие. У границ Нахиджеванской Автономной Республики стоят иранские и российские войска, а Армения может войти в Нахиджеван в любой момент либо из Араратской долины, либо же с высот Сисиана и Мегри.

В Баку всегда осознавали, что Нахиджеван оказался и остается в составе Азербайджана исключительно благодаря российско-турецкому военно-политическому балансу в регионе, в противном случае, в начале 90-х армянская армия давно бы освободила НАР. В Баку также четко осознают, что передача Нахиджевана Армении является лишь вопросом времени. Возможно, именно этим и обусловлено то, что согласно данным ЦБ Азербайджана от 8 сентября 2015 года, Нахиджеван лидирует в Азербайджане в списке невозвращенных кредиторов. Алиевские экономисты объясняют это тем, что в отличие от других регионов Азербайджана, Нахиджеван не располагает позитивной бизнес средой, регион отстает в плане социально-экономического развития, но очевидно, что у проблемы более глубокие корни.

Турок, проживающий в Нахиджеване, в глубине души осознает, что не имеет ничего общего с землей, на которой он находится. Армянское историческое и культурное наследие, с одной стороны, находящиеся по соседству иранские и российские войска - с другой, готовность армянских вооруженных сил развернуть боевые действия в любой момент, а также курды, атакующие турецко-нахиджеванскую границу, вынуждают кавказских турок думать о том, что пора «собирать манатки» и убраться в направление Апшеронского полуострова.

Жителям Нахиджевана психологически очень трудно смириться с той мыслью, что они проживают в военно-политическом анклаве. Нахиджеванский турок осознает, что руководство армии, освободивший Арцах и имеющий стратегическую амбицию на правобережие Куры, находится в Ереване, и не упустит подходящего момента для того, чтобы освободить существующий под ее носом турецко-азербайджанский анклав. С другой стороны, действия отрядов ПКК также мешают нахиджеванского турка заниматься социально-экономическим развитием региона. И зачем же тогда выполнять кредитные обязательства, в то время как вполне возможно, что они будут вынуждены покинуть незаконно занятые территории и заселены в палаточных лагерях центрального Азербайджана? Ведь единственным гарантом «тюркского Нахиджевана» является именно Турция, которая все более слабаее контролирует ситуацию.

Так вот, 8 сентября турецкая пресса сообщила. «На территории провинции Игдыр полицейские расположенного на границе с Нахчыванской Автономной Республикой Азербайджана в селе Дилуджу таможенно-пропускного пункта подверглись нападению боевиков ПКК. Микроавтобус с полицейскими был взорван, когда направлялся в сторону таможенного пункта. По предварительным данным, 10 полицейских погибли, трое ранены». Это является ярким свидетельством того, что кольцо вокруг Нахиджевана сужается, и Анкара уже не в силах гарантировать безопастность нахиджеванских турок.

Что касается действий армянской стороны, то нам остается спокойно ждать дальнейшего развития событий, наблюдать за тем, как курдский мятеж опустошает Анатолию и постепенно ослабляет кавказский геополитический потенциал Анкары. Важно не пропустить исторический момент, и поступать так, как в случае с Арцахом в конце 20-ого века...

Мигран АКОПЯН

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

Quote Originally Posted by Armynia View Post
Nakichevan road will not be blocked from turkey in near future.

However, Kurdish repeated attacks will make Nakichevan like a Leningrad. I mean no supplies and no aid will enter Nakichevan unless Kurds completely cut the road from turkey.


------
When using historic comparisons, one must keep reason.
There can't be any similarities, between what happened to Leningrad, and anything that might happen, even in best scenario, for Nakhitchevan.
For some major differences:
- Nakhitchevan is not surrounded by its foe, that is us. At best we have 3 major access roads, all perfectly well defended by now. The rest of the territory is mostly protected by the Zankezur chain's impregnable barrier. If ever we have the chance to clean it ( that needs the neutralisation of Turkey + end of the russian veto), it will be more than a challenge for our armed forces... in fact, most of the front with Nakhitchevan is overlapping inside republic of Armenia territory. For huge sections of the front, they still do have topographic upper hand.. just as we do in Artsakh. This is because during Artsakh war, we underestimated this front, and they did took advantage on all sectors, when they could.
The last 2 major gains last June, and this year, a couple of months back, are just local correction.
We just returned to the legal border, where we should have been legally...

- Nakhitchevan is very accessible from the Iranian side, (Arax is the only obstacle), but yet again, I do not think Iran will do anything more than passive approach, in most scenarios. Till now, Iranian territory is open for vital traffic from Horadiz to Jugha....

- Nakhitchevan is very much accessible from turkish occupied Western Armenia, via a tiny appendice facing Yeraskh/Armash lakes. This road might be closed easily by our artillery, but yet again, this would challenge Turkey, and probably Russia, as garantor of Nakhitchevan's non reintegration into Armenian Republic (Moskwa and Kars treaties).
But even so, we will face a similar risk, since tree major life-road sections of ours are under direct control of the turko-azeri army corps occupying Nakhitchevan:
1- Yeraskhavan- Areni.
2- Saravan-Sissian.
3- Kajaran- Meghri.
Plus, they can as easily close our only official crossing to Iran, in Agarak....

- Nakhitchevan has full air access towards Baku (by the way flying daily flights over Jermuk), Turkey and Iran, and these won't be shut, in best scenarios. At best, the line to Baku will be diverted over Iran, costing them might be an extra 30'...

- The Kurds have yet done nothing serious to threaten the road link between Igdir and Norashen. They just bombed one bus, and potentially fired some rounds on a border crossing. Even if they stormed it, they can in no way keep such a position, as long as Turkey has such a huge fire power advantage, and full control of the skies, with limitless air superiority. At best, and I doubt they may, or even wish, they can harass the traffic by occasional guerrilla actions. This has nothing to do with a blockade....

- It is highly probable, than on a longer run, the Kurds, achieving huge gains (no matter short term costs with war, life losses...), by not only creating 2 Kurdish entities in Irak and Syria, but by digesting all of Western Armenia virtually, will have pretentzia for themselves, on Nakhitchevan. Thus, Nakhitchevan might be claimed not only by Azarbaijan, Turkey, Iran, but probably by Kurdistan too....

- So in any standard, Nakhitchevan can't be compared to Leningrad, since it is not blockaded, nor will it be, unless a very inprobable scenario where Turkey and Russia are neutralised, and Iran + Kurdish forces operating on Mt. Ararat slopes are actively our allies. This will not happen in any forseeable scenario....

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

can someone please share that post if possible, thank you very much. I seemed to have missed it
That's good to know, how about the threat of bombing Yerevan from Nakhichevan?

As already mentioned, specially in this previous post, the front of Nakhitchevan is in no way as well secured, as the front in NKR.
In NKR, I may say, for 95% of the frontline, the strategically dominant terrain is in our hands.
The laps are some hills in and around Gulistan, and some peaks west of Mrav pass.

In Tavush front, roughly speaking, it must be something like 55/45.

In Nakhitchevan front, it was something like 50/50 untill last year. After the two major corrections last year and yet early this one, we reistablished the official state border, by liberating some 150-200 Km2 of republic of Armenia territory previously occupied by azerbaijan, but yet, we did not enter Nakhitchevan proper. We stopped on the chrpajan/watershed.
That unnormal set of thing is due to the very special protection Nakhitchevan enjoys by both Turkish and Russian garantees, since Kars and Maskwa treaties.

Today, we must control something arround 65-70/30 of the dominant terrain on this front.
Nevertheless, the remaining dominant terrain in their hands are pretty very strategically situated. Mainly between Armash and Khatchik 'enclave", and some on the virtual "enclave" of Khntzorud.
That's where they do have the possibility to hurt us, at least in the begining of large scale operations, by blocking the axes previously detailed.
On the contrary, any strategic advance deep inside Vayk is virtually impossible, since the terrain is similar to Karvajar. Climbing uphill against Armenians, in very narrow gorges for Turks, contrary Arpa streem is as "easy"/deadly, as Armnians doing same up Drdu stream in Karvajar back in 27 March/3 of April 1993.......
So that's not the main danger.
Even taugh we may bet, they will grately make our life very dangerous on the main North South Axis, specially the lifeline from Yerevan to Akarak bridge/Arax.
Lately, major by-road artificial waal/hills were created, at huge logistic expenses, to make transport between Yeraskh and Surenavan safer. You may see that without any difficulty while travellin on the axis. While this is presumably meant to protect against relative close range sniper fire, it is already useless if minamiots are used, not to say artillery...
For the communications with NKR, thanks God, we by now have some secondary options, by Vartenyatz pass and Sotk Pass. There are other options too, that I do not need the necessity to detail now.

The main strategic dangers that come from Nakhitchevan, are:
- its very special status, making Turkey and Russia guarantors of its borders against us. Touching this needs at least as big backing, as these two...
- by its sole existence, it blocks big chunks of our own armed forces , we may assume at least 20%. That's huge proportion. It makes our own internal transports very unsafe, under risk of an attack at any moment...., that is even worse.
- the Smerch that are placed in Nakhitchevan, since the last delivery of our ally to our enemy. The operative radius is according specifics of the missiles used, somewhere around 90 Km. The distance between Armash front and Yerevan is 65 Km. That will force baku to bring its Smerches as close as Norashen plain, to aim Yerevan. We may bet, they will, if they go "va bank"... but it will be suicide mission, since if they do come that close, we may spot them pretty quckly from our own strategic hights, and our own artillery may destry them. Not to say the rest of our arsenal..., but they may definitly reach Yerevan outskirts, or even center. Yet, the real danger of the Smerch is not the psychological/panic effect of reaching yerevan in a suicidal operation, but the reaching of all our internal transportation networks from within Nakhitchevan plain, while well defended against our classical artillary.
This is why, we did our last 2 major operations, to capture the watersheds... spotting the Smerchs once active, will make them climat dependent only..
- they may also place bigger assets, they do have, in Nakhitchevan, like Totchka, in which case reaching Yerevan will not be a problem....

Nevertheless, in large scale operations, liberation of Nakhitchevan will be for Yerevan the same, as was that of Shushi, for Stepanakert.
No matter the cost, it will need to be cleared, if we are to survive.

[Shant03]

Re: Nakhitchevan

Armenia should have a zero tolerance policy. If we receive any cease-fire violations from Nakhichevan, we should take it by force with Iran's assistance as Nakhichevan is more of a liability for them (with Israel it for drones).

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

Today marks 10 years since destruction of Armenian cultural heritage in Nakicevan
15.12.15

http://www.tert.am/en/news/2015/12/15/jugha/1874963

Ten years ago today, the Azerbaijani authorities destroyed the Armenian monuments on the territory of Nakicevan and the Armenian cemetery of Jugha.

In the unprecedented act of vandalism, thousands of Armenian khachkars (cross-stones) were leveled down with the help of heavy equipment.

The desecration of the monuments began back in 2003 and continued through 2006 onwards, reaching its end only in 2006.

Speaking to Tert.am, Samvel Karapetyan, a monument expert studying samples of Armenian architecture in and outside of Armenia, described Azerbaijan’s vandalism as an act encouraged first of all by Turkey, the country traditionally considered its more powerful brother.

“The ancient site of international significance does not exist for ten years, so we are not able to do anything to return [it]. But we can, of course, raise the world’s awareness of the crime committed. To rule out such brutalities, that country must be condemned and punished. Otherwise, such incidents will always repeat themselves. And they do; while we are talking now, the Azerbaijanis are destroying [more monuments]. That’s also because their ‘elder brother’, Turkey, wasn’t punished for that.”

International reaction to Azerbaijan’s vandalism from European Commission to UNESCO

Azerbaijan’s vandalism received an international reaction by such authoritative institutions as the European Commission, the Parliamentary Assembly of the Council of Europe (PACE) and even the Holy See of Vatican and the Greek Orthodox Church’s Synod, as well as the International Council on Monuments and Sites (ICOMOS). World-renowned scholars and politicians also voiced their criticism over the act of desecration.

On February 16, 2006 the European Parliament adopted a resolution condemning the destruction of a medieval cemetery in Jugha, as well as the historical monument on Azerbaijan’s territory and demanding that the European Parliament representatives be allowed to visit the country.

The question is raised at almost every session of the PACE. A European parliamentarian has once even proposed organizing a visit to Jugha, but Azerbaijan strongly rejected the idea.

In comments to Tert.am, Naira Zohrabyan, a member of the Armenian delegation to the PACE, recalled the screening of the movie “20th Century Vandals” at a joint session of the EU-Armenia Parliamentary Cooperation Committee. The Armenian parliamentarian, who then headed the Committee, remembered the strong reaction to the move.

“And it was unprecedented, as we managed to break the Azerbaijani lobbyist resistance to organizing the screening. Of course, numerous notes of protest by the Azerbaijani Foreign Ministry followed, but we believe we did manage to attract European organizations’ attention to the problem,” she noted.

Different international scholars, joined by US senators, so-signed a letter to the UNESCO and other international bodies, condemning Azerbaijan’s aggression. Mikhail Borisovich Piotrovsky, the director of the Hermitage Museum in Saint Petersburg, described the violence as an act tantamount to a crime. A British member of the European Parliament, Charles Tennock, compared it with Taliban’s move to destroy the monument of Buddah.

Adam Smith, an anthropology professor at the Chicago University, condemned the vandalism as “a shameful episode in humanity's relation to its past, a deplorable act on the part of the government of Azerbaijan which requires both explanation and repair."

In 2010, a cross-stone park with 20 replicas of the vandalized khachkars opened near the Church of Holy Savior of All in Gyumri, Armenia’s second largest city.

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

23:27 - 6 / Ապրիլ / 2016

Նախիջևանյան հատվածում կրակոցների մասին տեղկատվությունը կեղծիք է
lratvagan

Նախիջևանյան հատվածում կրակոցների և այլ հետևանքների մասին տեղկատվությունը լիովին կեղծիք է: Նախիջևանյան հատվածում տվյալ պահին հանգիստ է:
Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանը:

[Vrej1915]

Re: Nakhitchevan

I do not agree with parts of the analysis, and there are common inaccuracies in it, yet intersting:

==========

07.04.2016 04:37
Թուրքիան գործադրում է «նախիջևանյան» խաղաքարտը

Bagrat Movsisyan

Նախիջևանի շուրջ թուրք-ադրբեջանական լրատվականների աղմուկը մեծ վտանգ է պարունակում և այն պետք չէ թերագնահատել։ Նախ Անկարան Մոսկվայի հետ միասին 1921 թվականից Նախիջևանի երաշխավորն է, իսկ դա նշանակում է, որ իրավասու է միջամտել որևէ վտանգի դեպքում` ընդուպ զորքեր տեղակայել։ Այ հենց այստեղից է, որ սկսվում է ստորջրյա խութը։ Ռուսաստանը այստեղ ևս որպես երաշխավոր է։ Բայց առ այն, որ մարզը կմնա Ադրբեջանի կազմում` առանց երրորդ երկրին փոխանցման իրավունքի։ Բնական է, որ Թուրքիան երրորդ երկիր չէ, այլ առսջինը (ըստ Մոսկվայի պայմանագրի`Թուրքիան զիջում էր Նախիջևանի այն ժամանակվա «ինքնավար տարածքը» Ադրբեջանական ՍՍՀ-ին. հոդված 3): Եվ եթե Անկարան զորք մտցնի` Ռուսաստանն ինքնաբերաբար կարող է կորցնել երաշխավորի իրավասությունները և փաստացի` դուրս մղվել Կարսի պայմանագրից։ Կարելի է կրկին ենթադրել, որ «վունդերկինդ» Էրդողանը պատրաստվում է շատ գեշ նվեր մատուցել Կրեմլին։ Եվ եթե Արցախում թուրք-ադրբեջանական հրոսակի բլիցկրիգը խայտառակ ձևով տապալվեց, ապա այստեղ արդեն լռիվ այլ զարգացումներ տեղի կունենան։

Կարսի պայմանագրի տապալմամբ` Թուրքիան մեծ հարված կհասցնի նաև Վրաստանին` ներքաշելով այդ մեծ ավանտյուրի մեջ նաև Թբիլիսին, և…Իրանը, քանի որ 1931 թվականին` փոխանցելով Կոտորի հովիտը և ստանալով Փոքր Արարատն ու կապը Նախիջևանի հետ` Թուրքիան նաև Իրանին էր երաշխավորում, որ երբեք Նախիջևանում զորք չի ունենա։ 1993 թվականին, երբ թուրքական զորքերը մոտեցան Սադարակին, Իրանը ոչ միայն բողոքի նոտա հղեց` անհանգստանալով «ստատուս-քվոյի» հնարավոր փոփոխության համար, այլ նույնպես զորքեր կենտրոնացրեց Նախիջևանի սահմանին… Իրանի ուշադրությունը կտրուկ կշեղվի Սիրիայից և Իրաքից…

Փաստացի, Էրդողանը որոշել է, իրոք «խաղալ վա բանկ»` քաջ գիտակցելով, որ Նախիջևանի փաստացի անեքսիան համարժեք կլինի Ռուսաստանի կողմից Ղրիմի միացմանը և խորագույն վիրավորանք ՌԴ նախագահ Վ.Պուտինին։ Դրանով նա կարող է ազդել նաև Ռուսաստանի առաջնորդի ներպետական և միջազգային վարկանիշի վրա։

Վրաստանը կհայտնվի դիվանագիտական խորը ծուղակի մեջ և կդառնա Անկարայի խամաճիկը` հանուն Աջարիայի։

Իրանը` վերջիվերջո կունենա նոր սահման ՆԱՏՕ-ի հետ, վտանգված կլինի Արաքսի հովտում` (Մեղրիում) ստեղծվելիք հայ-իրանական ընդհանուր էներգոհամակարգը: Հետագայում կրկին Ադրբեջանի միջոցով Թուրքիան կարող է նոր պատերազմ հրահրել` այս անգամ փորձելով երկու կողմից հարվածել Մեղրիին, և , դրանով, նվազագունը` վտանգել Հայաստան – Իրան կապը (Աջարիայի պատճառով թուրքական ճիրաններում հայտնված Վրաստանը ստիպված կմիանա Հայաստանի նոր շրջափակմանը):

Այսպիսով` «նախիջևանյան խաղաքարտի» գործադրումը կարող է հանգեցնել լրջագույն դիվանագիտական քաոսի, որը, թերևս, չի կարող լուծվել ռազմական ճանապարհով, քանի որ իրավական առումով` Անկարան ունի որոշ առավելություններ և գործելու ուղիներ։ Բացի այդ` լինելով ՆԱՏՕ-ի անդամ` պաշտպանված է ցանկացած «պատժիչ» գործողություններից։ Նման կերպ Էրդողանը կփոխհատուցի Կրեմլին Սիրիայի համար, և կպարտադրի հանուն Անդրկովկասում ստատուս-քվոի պահպանմանը Վ.Պուտինին վերջիվերջո նստել իր հետ բանակցությունների` արդեն իր համար շահավետ պայմաններով։ Միգուցե սա նաև պատասխան է Կրեմլի կողմից Մոսկվայի պայմանագրից հրաժարվելու նախաձեռնությանը։

Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/Viverex/pos...59983568257062