Preservation, conservation of monuments.

[bell-the-cat]

Re: Preservation, conservation of monuments.

The Azeris don't look gift horses in the mouth.

"ARMENIA: AN OPEN-AIR MUSEUM OF VANDALISM"

http://www.regionplus.az/en/articles/view/1529

[Vrej1915]

Re: Preservation, conservation of monuments.

Սա գենետիկ տհասության խնդիր է
Սիրանույշ Պապյան
Շաբաթ, 09 Նոյեմբերի 2013,

Մեր զրուցակիցն է հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանը
Պարոն Կարապետյան, ըստ ամենայնի՝ «Պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ու պատմական միջավայրի պահպանության և օգտագործման մասին» ՀՀ օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին օրինագիծը կհաստատվի: Արդյոք կա՞ր դրա անհրաժեշտությունը, մանավանդ որ օրենքներ կան ինչքան ասես, բայց չեն գործում:
Լավ է, որ լավ օրենք ունենանք, դրանում ոչ մի խոսք: Մյուս կողմից, հասարակության վերաբերմունքը հուշարձաններին, մեր նախնիների ժառանգությանն այնքան անբավարար մակարդակի վրա է, որ զուգահեռ կրթական ոլորտում շատ մեծ աշխատանք կա անելու՝ սկսած հանրակրթական դպրոցից, քանի որ նրանք մեր վաղվա քաղաքացիներն են և նրանց միջից են գտնվում այն անհատները, որոնք զբաղվում են գանձախուզությամբ, կամ անհարգալից դրսևորումներ ենք տեսնում հուշարձանների նկատմամբ, ընդհուպ հուշարձանների տարածքում խմել, թափել, ապականել, հեռանալ: Ամբողջ հասարակությունը մեծ հաշվով չունի հարգանք իր նախնիներից ժառանգած հուշարձանների նկատմամբ, և այս իրավիճակում նույնիսկ ամենալավ օրենքները շատ օգուտ չեն կարող տալ: Այսինքն՝ օրենքները հարկավոր են, բայց զուգահեռ շատ մեծ բաց կա կրթական համակարգում:
Մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանն ասում է, որ եթե ամբողջ բյուջեն ուղղված լինի հուշարձանների վերկանգնմանը, պահպանմանը, դարձյալ քիչ է լինելու:
Վստահ կարող եմ ասել՝ այդպես է: Ենթադրում եմ՝ այդպիսի գումար միայն ԱՄՆ-ի պես պետությունը կարող էր հատկացնել իր հուշարձաններին, եթե ունենար նման հուշարձան: Այսօր մենք չունենք հուշարձան, որ գոնե ամրակայման աշխատանք հարկավոր չլինի անել տվյալ վայրում, էլ չեմ խոսում վերականգնումից: Վերականգնումը մեր օրերում շատ վտանգավոր է անել, քանի որ պետք եկած մասնագիտական ներուժը հանրապետությունը չունի, և որոշ հուշարձանների փորձը ցույց է տալիս, որ շատ վատ արդյունքով է ավարտվում: Ստացվում է՝ դժվարությամբ գտնված գումարը հատկացվում է, բայց լավ արդյունք չենք ունենում, որովհետև դեռ մասնագիտական կողմը շատ է կաղում: Նույնիսկ վերականգնված հուշարձանները նվազագույնն ամրակայման կարիք ունեն: Խորհրդային տարիներին վերականգնված որ հուշարձանն էլ մատնանշենք, այսօր նվազագույնը ծածկերի խնդիր ունի: Երկաթ բետոնով օտար մարմինները խցկել են մեր հուշարձանների մեջ, վերականգնել, սակայն այն պետք է վերականգնել հարազատ նյութերով: Չի կարելի երկաթ և բետոն օգտագործել, կրաշաղախ է պետք և այլն: Այսինքն՝ մեծ դաշտի վրա է խնդիրը:
Պարոն Կարապետյան, թեև նշում եք հանրության կրթության հարցը, սակայն Ծածկած շուկայի դեպքում մենք ունեինք և այսօր էլ ունենք Մշակույթի նախարարության, քաղաքապետարանի բացասական վերաբերմունքը, և կար հանրային պահանջ և այսօր էլ շարունակվում է այդ պահանջը:
Իհարկե, նախօրոք ուզում եմ ասել, որ ես խնդրին մոտ չեմ, շենքն էլ մտած չկամ, հեռուստատեսությամբ շենքը տեսա ներսից ու դրսից: Շեշտվում էր, որ շենքի արտաքին ճակատը չէր փոխվել, լուրերով անհամեմատ մաքուր տեսա շենքը, ես սովետական տարիներին եմ եղել շենքում, հիմա անհամեմատ լուսավոր և մաքուր տեսա շենքը: Այս իմաստով չեմ իմանում՝ արդյոք երիտասարդների պայքարի ավյունը ճիշտ խնդրի վրա էր կենտրոնացել, թե ոչ, իսկապես չեմ իմանում...
Ի՞նչ կարծիք ունեք օդանավակայանի հին շենքի վերաբերյալ, արդյոք այն ունի պատմաճարտարապետական արժեք:
Մասնագետ չեմ, բայց իբրև քաղաքացի՝ սկզբունքորեն կուզեի, որ ոչ միայն այդ շենքը, այլ մյուս բոլոր շենքերը, Երիտասարդության պալատը և նման այլ կառույցներ չքանդվեին, քանի որ յուրաքանչյուր դարաշրջան պատմության մեջ պետք է ունենա իր հետքերը, որ հետագա սերունդները կարողանան ճանաչել իրենց հայրենիքում ստեղծած արժեքները՝ ըստ ժամանակաշրջանի: Մենք չենք կարող ինչ-որ մի ժամանակաշրջան ջնջենք, ասենք, որ նախորդները ամոթ է, որ ունենք, այդ ձևով հետագա սերունդն էլ կքանդի այսօրվա կառուցածը, ինչը ճիշտ ապրելակերպ չէ:
Պարոն Կարապետյան, վերջին տարիներին բուռն կերպով շարունակվում է եկեղեցիների շինարարությունը: Արդյոք դրա վրա պետք է շեշտադրում կատարվի:
Սա մեր ամոթն է, ավելին՝ սա մեր խայտառակությունն է: Եվրոպական երկրների զբոսաշրջիկները գալիս են, մի քանի եկեղեցիներ և վանքեր տեսնելուց հետո առաջին հարցադրումն է՝ լա՛վ, դուք մեզ էլ ոչինչ չունե՞ք ցույց տալու: Սա ոչ միայն Հայաստանի, այլ բոլոր հետամնաց երկրների ցավն է՝ անկախ դավանանքի ուղղությունից՝ լինի մահմեդական, թե քրիստոնեական, եթե երկիրը հետամնաց է, դեռևս երրորդ հազարամյակում կառուցում է Աստծո տներ: Ճիշտն ասած, մենք մեր գաղափարի ձեռքը կրակն ենք ընկել: Մի քանի օր առաջ հանդիպեցի հայրենասեր, իր հողն ու ջուրը սիրող անհատի, բայց որը մի քիչ կարողություն ունենալու դեպքում մտածել էր ինչ անել գյուղի համար, եւ եկեղեցի էր կառուցել: Նրա երեք որդիները Ռուսաստանում են, ինքն էլ ստիպված հայրենի գյուղում վաճառում է իր տունը, որ գնա միանա միայն ռուսերենով իր հետ խոսող թոռնիկներին: Երբ այս պատմությունը պատմում էր, ես ասացի, որ դուք ինչ ցանել էիք, դա էլ հնձեցիք: Երբ դուք ձեր ունեցվածքով եկեղեցի կառուցեցիք, դուք չտեսա՞ք, որ ձեր գյուղացիները գաղթել են, և այդ հոսանքը կանգ չի առել, չհասկացա՞ք՝ ինչն է պատճառը, մի՞թե եկեղեցին է պատճառը... կառուցեցիք, այլևս չեն գաղթո՞ւմ, չէ՞ որ գաղթում էին, որովհետև հիմնական խնդիրն աշխատատեղն էր: Լայնարձակ հողատարածքներ ունի գյուղը, արոտատեղիներ, կարելի էր անասնապահական ֆերմա կառուցել, իսկ նա եկեղեցի էր կառուցել, որը մտնող չկար: Սա ընդհանրական խնդիր է, շատ գյուղերում, նաև ՀՀ սահմաներից դուրս՝ Ջավախքում, հիմա այդ հիվանդությունը նաև Արցախում է տարածվել, երբ Ռուսաստանում կամ Ամերիկայում իրենց գրպանները լցվում է, հիշում են իրենց գյուղը:
Ուզում են իրենց անո՞ւնը թողնել:
Բայց չէ՞ որ եկեղեցին միակ ճանապարհը չէ անուն թողնելու, սա անուն թողնելու ամենահիմար ավարտն է, որովհետև դա որևէ մեկին այսօր այլևս պետք չէ, քանի որ եթե քո գյուղացիները աստանդական են դառնում, ուրեմն աշխատատեղերի խնդիր կա, դուք կարող եք դպրոց ու մանկապարտեզ կառուցել ու նորից այդ մեկենասի անունը դնել: Սա մեր ամոթն է, հետամնացության ցուցանիշ է:
Կարծում եք՝ բիզնես նպատա՞կ է հետապնդում:
Ես արդեն սկսում եմ մտածել, որ սա գենետիկ տհասության խնդիր է, այսինքն՝ երրորդ հազարամյակում ազգը չի կարողանում հասկանալ՝ իրեն ինչ է պետք, և շարունակում է իր քրտինքն ու կարողությունները դնել մի ոլորտում, որն իրեն պետք չէ, և ի վիճակի չէ դա տեսնել, հասկանալ և ըմբռնել, սա գենետիկ տհասության խնդիր է:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/int....2YNMgesv.dpuf

[Vrej1915]

Re: Preservation, conservation of monuments.

[Vrej1915]

Re: Preservation, conservation of monuments.

Wonderful nature, and monuments of Haterk sub district, western part of Martakert, Northern Artsakh.
Here are presented the monastery of Vaghuhas (hero village of latest war, having changed hands several times during 92-93), and Tchapar villages fortress Hakarakaberd.
The village of Getavan was virtually leveled to the ground by the occupation army during summer 92.
This place is not very far, of the place where the now infamous `Geranboy battalion` of Nejammetdin Sadikov was shamefully surrounded, and fled the battelfield, while being filmed by a russian enbeded reporter.....

[Vrej1915]

Re: Preservation, conservation of monuments.

A new piece of Negationism BBC style....
Ani de-Armenised into a seljuk turk, georgian and ottoman empire...

http://www.bbc.com/travel/story/20160309-the-empire-the-world-forgot

[londontsi]

Re: Preservation, conservation of monuments.

A new piece of Negationism BBC style....
Ani de-Armenised into a seljuk turk, georgian and ottoman empire...

http://www.bbc.com/travel/story/2016...e-world-forgot

When I go on the link ( in the UK) this is what I get.
Just for the record the BBC World service is independently financed by the Foreign Office, ( foreign ministry),
not that their UK counterpart bias is any better.

Help
BBC Worldwide (International Site)

We're sorry but this site is not accessible from the UK as it is part of our international service and is not funded by the licence fee. It is run commercially by BBC Worldwide, a wholly-owned subsidiary of the BBC, the profits made from it go back to BBC programme-makers to help fund great new BBC programmes. You can find out more about BBC Worldwide and its digital activities at www.bbcworldwide.com.

.

[Vrej1915]

Re: Preservation, conservation of monuments.

https://www.hstry.co/timelines/the-ghosts-of-empires-past-in-the-ruined-city-of-ani-60d4

When I go on the link ( in the UK) this is what I get.
Just for the record the BBC World service is independently financed by the Foreign Office, ( foreign ministry),
not that their UK counterpart bias is any better.



.

History
The empire the world forgot
Ruled by a dizzying array of kingdoms and empires over the centuries, the former regional power of Ani is now an eerie, abandoned city of ghosts.

- magnific photo of Hovvi yegeghetzi under snow

An abandoned city of ghosts
Ruled by a dizzying array of kingdoms and empires over the centuries – from the Byzantines to the Ottomans – the city of Ani once housed many thousands of people, becoming a cultural hub and regional power under the medieval Bagratid Armenian dynasty. Today, it’s an eerie, abandoned city of ghosts that stands alone on a plateau in the remote highlands of northeast Turkey, 45km away from the Turkish border city of Kars. As you walk among the many ruins, left to deteriorate for over 90 years, the only sound is the wind howling through a ravine that marks the border between Turkey and Armenia.

- photo of the rear parts of the walls, badly renovated or in ruins...

The toll of many rulers
Visitors who pass through Ani’s city walls are greeted with a panoramic view of ruins that span three centuries and five empires – including the Bagratid Armenians, Byzantines, Seljuk Turks, Georgians and Ottomans. The Ani plateau was ceded to Russia once the Ottoman Empire was defeated in the 1877-78 Russo-Turkish War. After the outbreak of World War I, the Ottomans fought to take back northeast Anatolia, and although they recaptured Ani and the surrounding area, the region was given to the newly formed Republic of Armenia. The site changed hands for the last time after the nascent Turkish Republic captured it during the 1920 eastern offensive in the Turkish War of Independence.

- photo of the collabsed bridge on the Akhuryan, markink the border between occupied and Independant Armenias .

A hotly contested territory
The ruins of an ancient bridge over the Akhurian River, which winds its way at the bottom of the ravine to create a natural border, are fitting given the vexed state of Turkish-Armenian relations. The two countries have long disagreed over the mass killings of Armenians that took place under the Ottoman Empire during World War I, and Turkey officially closed its land border with Armenia in 1993 in response to a territorial conflict between Armenia and Turkey’s ally Azerbaijan.

- photo of a "renovayed church"

A bid to save the ruins
Although the focus on Turkish-Armenian tension preoccupies most discussion of Ani, there’s an ongoing effort by archaeologists and activists to save the ruins, which have been abandoned in favour of more accessible and less historically contested sites from classical antiquity. Historians have long argued for Ani’s importance as a forgotten medieval nexus, and as a result, Ani is now on a tentative list for recognition as a Unesco World Heritage Site. With some luck and careful restoration work, which has begun in 2011, they may be able to forestall the hands of time.

- photo of Armenian inscription and carvings on a wall of church, guess the Cathedral of Ani

‘The City of 1,001 Churches’
At its height during the 11th Century, scholars estimate that Ani’s population reached as high as 100,000 people. Artistic renderings based on the site’s archaeological findings show a bustling medieval centre crowded with myriad homes, artisanal workshops and impressive churches scattered throughout.
Known as “The City of 1,001 Churches”, Ani’s Armenian rulers and city merchants funded an extraordinary number of places of worship, all designed by the greatest architectural and artistic minds in their milieu. Although the nickname was hyperbole, archaeologists have discovered evidence of at least 40 churches, chapels and mausoleums to date.

- photo of the Cathedral of Ani

An imposing cathedral
A rust-coloured brick redoubt, the Cathedral of Ani looms over the now-abandoned city. Although its dome collapsed in an earthquake in 1319 – and, centuries later, another earthquake destroyed its northwest corner – it is still imposing in scale. It was completed in 1001 under the reign of Armenian King Gagik I, when the wealth and population of Ani was at its peak. Trdat, the renowned Armenian architect who designed it, also served the Byzantines by helping them repair the dome of the Hagia Sophia.

- photo of a renovation on halved church


Half of a church
Only one half of the Church of the Redeemer remains – a monument to both the artistic prowess of the Armenian Bagratid Dynasty and the inevitability of time. Propped up by extensive scaffolding now, the church was an impressive architectural feat when it was built. It featured 19 archways and a dome, all made from local reddish-brown volcanic basalt.
The church also housed a fragment of the True Cross, upon which Jesus was crucified. The church’s patron, Prince Ablgharib Pahlavid, reportedly obtained the relic during a visit to the Byzantine court at Constantinople.

- photo of Krikor Abughamretz church

Half of a church
Only one half of the Church of the Redeemer remains – a monument to both the artistic prowess of the Armenian Bagratid Dynasty and the inevitability of time. Propped up by extensive scaffolding now, the church was an impressive architectural feat when it was built. It featured 19 archways and a dome, all made from local reddish-brown volcanic basalt.
The church also housed a fragment of the True Cross, upon which Jesus was crucified. The church’s patron, Prince Ablgharib Pahlavid, reportedly obtained the relic during a visit to the Byzantine court at Constantinople.

- photo of the troglodyte undergrund parts of Ani, in the river canyon

The remnants of an underground city
Opposite the Church of St Gregory of the Abughamrentsare a series of caves dug out of the rock, which some historians speculate may predate Ani. The caves are sometimes described as Ani’s “underground city” and signs point to their use as tombs and churches. In the early 20th Century, some of these caves were still used as dwellings.

- photo of a magnificent part of a church arc, still clearly painted makhaghat style, unprotected under open sky

A church that keeps watch
The Church of St Gregory of Tigran Honents stands vigilant over the ravine that separates Turkey and Armenia. Commissioned by a wealthy merchant and built in 1215, it was constructed when the then-controlling Kingdom of Georgia granted Ani as a fiefdom to a bloodline of Armenian rulers, the Zakarians. During the winter, the lonely church makes for a striking sight against the endless, snow-covered Armenian steppe in the distance.

- photo of frescoes of Tigran Honentz dome

Frescoes cover the walls
The Church of St Gregory of Tigran Honents is one of Ani’s best preserved buildings, adorned with remnants of paintings depicting scenes from the life of Christ and St Gregory the Illuminator. Detailed fresco cycles did not ordinarily appear in Armenian art of the era, leading scholars to believe the artists were most likely Georgian.

- photo of part of the King palace tranformed into "mosque' by occupation regime

An Islamic minaret still stands
The Seljuk Empire – a Turkish state in Anatolia that drove out the Byzantines and eventually gave way to the Ottoman Empire – controlled the greater area of what is today northeast Turkey and Armenia beginning in the mid-1000s. However, in 1072, the Seljuks granted control of Ani to an Islamic dynasty of Kurdish origin, the Shaddadids. The Shaddadids, in turn, left their mark on Ani with buildings like the mosque of Manuchihr, which is perched precariously on the edge of the cliff. Its minaret is still standing from when the mosque was constructed in the late 1000s; the rest of the mosque is most likely an addition from the 12th or 13th Centuries.

- photo of the panorama seen fron inside the window of the palace

Origins up for debate
The original purpose of the mosque of Manuchihr is debated on both the Turkish and Armenian sides. Some contend that the building once served as a palace for the Armenian Bagratid dynasty and was only later converted into a mosque. Others argue that the structure was built as a mosque from the ground up, and thus was the first Turkish mosque in Anatolia. From 1906 to 1918, the mosque served as a museum of findings from Ani’s excavation by the Russian archaeologist Nicholas Marr. Regardless of the building’s origins, the mosque’s four elegant windows display spectacular views of the river and the other side of the gorge.

- photo of the wall from inside,

Once formidable city walls
Ani’s city walls may seem ready to crumble, but when they were constructed in the 10th Century, they made for a formidable defence. The Bagratid family of kings built them in order to fortify their new capital and, over the centuries, they protected the city’s occupants against siege after siege by various armies. These ramparts, along with Ani’s inhabitants, witnessed bloody conflicts between the Bagratids and the Byzantines, and the Byzantines and the Seljuks.
Despite Ani’s history as a field of warfare, the ruins also represent many periods throughout history where the city saw a remarkable interchange of cultures, religions and artistic motifs.
- photo of the panrama

_Interactive poster


If you liked this story, sign up for the weekly bbc.com features newsletter, called “If You Only Read 6 Things This Week”. A handpicked selection of stories from BBC Future, Earth, Culture, Capital, Travel and Autos, delivered to your inbox every Friday.

[Vrej1915]

Re: Preservation, conservation of monuments.

THE GHOSTS OF EMPIRES PAST IN THE RUINED CITY OF ANI
From the Bronze Age to the Turkish War of Independence and beyond
Circa 1000 BC
Bronze Age settlers create dwellings on the Ani plateau, leaving behind traces of pottery and small tools.
(Credit: Michele Burgess/Alamy)
5th Century
The Armenian Kamsarankan dynastic family builds a citadel (pictured) at Ani.
(Credit: Sémhur/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0)
961
In a move to forge a legacy, King Ashot III of the Bagratid dynasty moves his kingdom’s capital from Kars to Ani, a sign of the city’s growing commercial and cultural importance (pictured: Armenian feudal kingdoms around 1000 AD).
1045
The Bagratid leaders of Ani are defeated by the Byzantines, who take the city as a long-awaited prize in their campaign against the Armenian kingdom.
DID YOU KNOW?
(Credit: VirtualANI)
When Ani was the capital of Armenia (during the Bagratid dynasty), its population was estimated at 100,000, surpassing London and Paris at that time (pictured: details of an artistic rendering of Ani).
(Credit: Hafiz-i Abru/Wikimedia Commons)
1064
The Seljuk Turks, led by Alp Arslan (depicted on his throne above), defeat the Byzantines and capture Ani.
1072
The Seljuks grant control of Ani to the Shaddadid dynasty.
(Credit: Ivan Vdovin/Alamy)
1199
The Kingdom of Georgia, led by Queen Tamar, captures Ani from the Shaddadids (pictured: portrait of Queen Tamar from a Georgian 50 Lari banknote).
(Credit: imageBROKER/Alamy)
1236
The Mongols invade Ani, capturing the city, which enters into a sustained period of decline.
(Credit: Westend61 GmbH/Alamy)
1319
Ani is devastated by a tremendous earthquake, which causes the dome of its cathedral (pictured) to collapse. (Ani sits near the North Anatolian fault line, and many earthquakes – the biggest occurring in 1319, 1832 and 1988 – have devastated the city).
15th Century
Several Turkic dynasties, including the Karakoyunlus (also known as the Black Sheep Turkomans) and the Akkoyunlus each control Ani for a period of time.
1579
Ani is incorporated into the Ottoman Empire.
DID YOU KNOW?
(Credit-Armenica.org/Wikimedia Commons)
Because of its many places of worship, Ani became known as “The City of 1,001 Churches”. While the nickname was hyperbole, archaeologists have found evidence of at least 40 related ruins to date.
Credit: Dominic Dudley/Alamy)
1650s
Ani is gradually abandoned, except for a few surrounding villages, due to shifting trade routes and the rise of new regional centres of commerce.
1878
The city of Kars and the ruins at Ani are ceded to Russia as a part of the Ottoman Empire’s territorial losses from the Russo-Turkish War.
1918
The Ottoman Empire retakes Ani during a World War I campaign, but is forced to cede the region to the newly formed Armenian Republic after the Ottomans are defeated.
1920
Turkish forces under the command of Kâzım Karabekir capture Ani during the Turkish War of Independence. According to his memoirs, Karabekir ignored a command from a government minister to level the ruins. The Treaty of Kars in the following year officially recognizes Turkish sovereignty over the plateau.
(Credit: Pacific Press/Alamy)
1993
Turkey closes its 311km land border with Armenia in response to the Nagorno-Karabakh conflict and initiates a diplomatic freeze that exists to this day.
(Credit: Bob Gibbons/Alamy)
Today
Restoration efforts by the Turkish Ministry of Culture and Tourism are underway, and officials hope that 2016 will bring with it Unesco recognition of Ani as a World Heritage site.

[bell-the-cat]

Re: Preservation, conservation of monuments.

A new piece of Negationism BBC style....
Ani de-Armenised into a seljuk turk, georgian and ottoman empire...

http://www.bbc.com/travel/story/2016...e-world-forgot

Could someone please post a copy of the text. (Maybe there is some way of working around the BBC blocking of their own content from UK residents, but I doubt anything from the BBC is worth the effort to do it.)

Though I am making assumptions of content I have not seen, I would not be surprised it if is actually US sponsored negationism, fully supported by some Armenian academics in America, by a number in Europe too, and by Armenian ngos in Turkey like the Hrant Dink Foundation.

[bell-the-cat]

Re: Preservation, conservation of monuments.

Could someone please post a copy of the text. (Maybe there is some way of working around the BBC blocking of their own content from UK residents, but I doubt anything from the BBC is worth the effort to do it.)

Though I am making assumptions of content I have not seen, I would not be surprised it if is actually US sponsored negationism, fully supported by some Armenian academics in America, by a number in Europe too, and by Armenian ngos in Turkey like the Hrant Dink Foundation.

Or has it already been posted, the "The empire the world forgot. Ruled by a dizzying array of kingdoms and empires over the centuries, the former regional power of Ani is now an eerie, abandoned city of ghosts" post above? The photo "captions" are not the real ones, I assume. If the point was to show inaccuracies in the BBC article, why not reproduce what the captions actually say?

The article is full of the usual lazy clichés, plus a wide selections of lies and distortions. It is definitely partly derived from US Embassy / WMF produced propaganda, being entirely on message with its "remarkable interchange of cultures, religions and artistic motifs" bullxxxx.