Regional geopolitics

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Vestnik Kavkaza, Russia
Oct 10 2015

James Warlick cautioned Armenia from recognizing the independence of
Nagorno-Karabakh

Oct 10 - 12:09 pm


Nagorno-Karabakh cannot be recognized as an independent entity by
Armenia, because the result of such a move there would be "a dangerous
military response" from Azerbaijan, the US co-chairman of the OSCE
Minsk Group James Warlick stated.

"Both Armenia and Azerbaijan committed themselves to taking steps
towards a peaceful settlement of the Nagorno-Karabakh conflict. We
assure them of our commitment to continue working with the parties on
the basis of negotiations," Trend quoted Warlick as saying.

The diplomat reminded that today the region has an extremely high
level of tension, and warned Armenia from taking any actions which may
lead to further escalation of the conflict.

http://vestnikkavkaza.net/news/James-Warlick-cautioned-Armenia-from-recognizing-the-independence-of-Nagorno-Karabakh.html

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Բաքվում իրարանցում է սկսվել Հայաստանի սպառնալիքից հետո

ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
Մեկնաբանություն - 10 Հոկտեմբերի 2015,


Սեպտեմբերին Ղարաբաղում եւ հայ-ադրբեջանական սահմանին իրավիճակի էսկալացիայից հետո Հայաստանի իշխանությունները մի քանի հայտարարություններ են արել, որոնք Բաքվում աժիոտաժ են առաջացրել: Սկզբում Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ Ղարաբաղը Հայաստանի անբաժանելի մասն է, եւ Հայաստանը պաշտպանելու է Ղարաբաղի անվտանգությունը: Այնուհետեւ արտաքին գործերի նախարար Էդվարդ Նալբանդյանը խորհրդարանում հայտարարեց, որ եթե Ադրբեջանը շարունակի ռազմական սադրանքները, Հայաստանը համապատասխան քայլեր կձեռնարկի, ընդհուպ մինչեւ ԼՂՀ ճանաչումը:

Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն եւ նախագահի աշխատակազմը նյարդային են արձագանքել այս հայտարարություններին՝ չնայած ճանաչման դեմ ոչ մի փաստարկ չեն ներկայացրել: Բացի այդ, ադրբեջանական լրատվամիջոցները սկսել են դիմել ձեռքի տակ ընկած ամեն մեկին՝ խնդրելով մեկնաբանել Հայաստանի հայտարարությունները:

Հրապարակ բերվեցին իր հեղինակությունն արդեն սպառած Մեթյու Բրայզան եւ որոշ ռուս փորձագետներ: Հերթը հասավ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքին: Ադրբեջանական Թրենդ գործակալությունը հարցազրույց է հրապարակել, որում Ուորլիքն իբր հայտարարում է, որ եթե Հայաստանը ճանաչի Ղարաբաղը, Ադրբեջանը ռազմական գործողություններ կսկսի:

Այս նախադասությունը բերված է որպես անուղղակի խոսք, ինչը կասկածներ է հարուցում դրա հավաստիության վերաբերյալ: Հավասարակշռված Ուորլիքը հազիվ թե Ադրբեջանի անունից պատերազմով սպառնար Հայաստանին:

Փաստացի, Հայաստանի կողմից Ղարաբաղի ճանաչումը Բաքվում իրական ու վտանգավոր են համարում: Դա կնշանակի, որ բանակցություններն ավարտված են, որի ընթացքում Բաքուն այս կամ այն դաշնակիցների օգնությամբ փորձում է զիջումներ կորզել Հայաստանից: Դա նշանակում է նաեւ ստեղծված ստատուս-քվոյի ճանաչում, որը Բաքուն իր համար անթույլատրելի է համարում:

Նալբանդյանն ասում է, որ ճանաչումը կլինի այն դեպքում, եթե Ադրբեջանի ռազմական արկածախնդրությունները շարունակվեն: Այդ արկածախնդրությունները շարունակվում են: Այսօր, օրինակ, ԼՂՀ ՊՆ-ը հայտարարել է Ադրբեջանի հերթական դիվերսիոն ներթափանցման փորձի մասին:

Հայաստանը կգնա՞ նման քայլի, եթե Ադրբեջանը զսպի իր հավակնությունները եւ դադարեցնի սադրանքները: Ներկայիս ստատուս-քվոն այնքան փխրուն է, որ այն պետք է ամրապնդել եւ առանց ռազմական առիթի: Դրա համար անհրաժեշտ է Հայաստանի քաղաքական կամքը եւ առաջին հերթին ազգային շահերով առաջնորդվելու ունակությունը: Այդ շահերն ինչ-որ պահի կթելադրեն ԼՂՀ անկախության ճանաչման ակտը:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....T5e3Q2D9.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Թուրքիայի դերը ԱՄՆ տարածաշրջանային նախագծերում

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Մեկնաբանություն - 11 Հոկտեմբերի 2015,


1990-ականներին ԱՄՆ-ն մշակել է Մեծ Մերձավոր Արեւելքում աշխարհքաղաքական եւ գաղափարախոսական նոր կոնֆիգուրացիայի ծրագիրը, որը ենթադրում էր Թուրքիայի ակտիվ մասնակցությունը: Ծրագիրը մշակել էր Բուշ-ավագի վարչակազմը, այն իրականացնում էր Քլինթոնի վարչակազմը:

Ծրագիրը նշանակում էր Թուրքիայի ներքաշումը հակաարաբական ու հակաիսլամական բլոկ, ինչը կանխորոշելու էր նրա ճակատագիրը որպես ռազմական տերություն, որը սերտ կապված է ԱՄՆ-ին ու Իսրայելին: Դա նշանակում էր, որ Թուրքիան մեկուսանում էր ոչ միայն Մերձավոր Արեւելքում, այլեւ Եվրոպայում:

Որոշակի առումով դա աշխարհքաղաքական աղետ էր Թուրքիայի համար, թեեւ որոշակի մոտակա օգուտներ էր խոստանում ռազմական ու տնտեսական օգնության, ինչպես նաեւ նավթային աղբյուրներին մուտք ունենալու առումով:

Սակայն իրադարձությունների հետագա ընթացքը ցույց տվեց, որ ԱՄՆ ծրագրերը սկզբունքորեն իրագործելի չեն, քանի որ Թուրքիան դուրս եկավ վերահսկողությունից եւ ձգտում է անկախություն ձեռք բերել ԱՄՆ-ից: Դա հանգեցրեց նաեւ ՆԱՏՕ-ի հետ խնդիրների:

Օբաման փորձեց Թուրքիայի հետ հարաբերությունները հասցնել նոր ստանդարտի, սակայն այդ փորձերը ոչնչի չհանգեցրին: Օբամայի նախագահության շրջանը բնութագրվում է թուրք-ամերիկյան հարաբերությունների ավելի բարդացմամբ: Այնուամենայնիվ, ԱՄՆ-ն բավական աշխույժ նախագծումներ է անում Թուրքիայի հանդեպ, փորձելով սահմանափակել նրա ազդեցությունը տարածաշրջանում, ինչը նրա համար առաջացնում է ներքին ու արտաքին նոր խնդիրներ:

ԱՄՆ-ն Ռուսաստանի ռազմական միջամտությունը Սիրիայում համարում է գործոն, որը կբարդացնի Թուրքիայի վիճակը, որը ձգտում է դա ցույց չտալ: Տպավորություն է ստեղծվում, որ Սիրիայի իրադարձությունները հանգեցնում են տարածաշրջանում Ռուսաստանի ու Թուրքիայի նշանակության աճին, սակայն իրականում երկու պետությունների դիրքերը վատանում են:

Առայժմ հասկանալի չէ, թե որքանով են ԱՄՆ-ն ու ՆԱՏՕ-ն փոխելու իրենց վերաբերմունքը Սիրիայի իշխող ռեժիմին՝ կապված այդ իրադարձություններին Թուրքիայի ու Ռուսաստանի միջամտության փորձերին: Ներկայում շատ բան տարօրինակ է թվում, սակայն մոտ հեռանկարում արդեն զգալի են լիովին նոր մոտիվացիաներ:

Իրաքի իրադարձությունները ցույց տվեցին ոչ միայն խնդիրները թուրք-ամերիկյան հարաբերություններում, այլեւ ՆԱՏՕ-ի դիրքորոշման մեջ: ՆԱՏՕ-ն այն ժամանակ չմասնակցեց ռազմական գործողությանը, եւ դա նշանակում էր, որ Թուրքիան այդ խնդիրներում չի կարող համարվել ԱՄՆ-ի գործընկեր ոչ միայն անմիջականորեն, այլեւ որպես ՆԱՏՕ-ի անդամ:

Այդ ինտրիգում Թուրքիան պաշտպանում էր իր շահերը որպես երկիր, որը ցանկանում է ընդունվել Եվրամիություն: Վարկածը, որ Թուրքիան իրաքյան գործողությանը չի մասնակցել եվրոպական առաջատար պետությունների շահագրգռության բացակայության կապակցությամբ, հիմնավոր է թվում, թեեւ կային ավելի կարեւոր պատճառներ:

Թուրքիան բավական երկար սպասում էր եվրոպացիների «երախտագիտությանը», սակայն ոչ մի երախտագիտության մասին խոսք չէր կարող լինել: ԵՄ դիրքորոշումը բավական սպեկուլյատիվ ու ցինիկ էր, եւ շատ շուտով Թուրքիային հասկացրին, որ անհնար է նրա անդամակցությունը Եվրամիությանը:

Պարզվել է, որ Թուրքիան չունի որեւէ այլ, այլընտրանքային «բեւեռ» ոչ Արեւելքում, ոչ Եվրասիայում, ոչ էլ Մերձավոր Արեւելքում, եւ նրա համար հնարավոր են միայն երկու «բեւեռներ»՝ ԱՄՆ եւ Եվրամիություն: Այսինքն, Թուրքիան շարունակում է մնալ բացառապես Արեւմուտքի քաղաքականության շրջանակներում:

Այն պայմաններում, երբ աշխարհում սկսվել է տնտեսական գլոբալ ճգնաժամ, Թուրքիան պարզել է նաեւ, որ չի կարող գոյատեւել առանց ԱՄՆ-ի, ՆԱՏՕ-ի, Եվրամիության եւ միջազգային ֆինանսական կազմակերպությունների տնտեսական ու ռազմա-տեխնիկական օգնության:

ԱՄՆ-ից ու Եվրամիությունից կտրվածությունը խնդիրներ է առաջացրել Թուրքիայի ու ՆԱՏՕ-ի հարաբերություններում: Եթե հաշվի առնենք նաեւ, որ Թուրքիան ՆԱՏՕ-ում իր մասնակցությամբ ու կշռով մշտապես շանտաժի է ենթարկում Եվրոպական միությանը, կարելի է ենթադրել, թե որքան է դա նյարդայնացնում ոչ միայն եվրոպացիներին, այլեւ ԱՄՆ-ին:

Թուրքիան զգուշանում է, որ ՆԱՏՕ-ն իր պահվածքը կորակի որպես «ոչ նորմատիվային»: Թուրքիան միշտ պատրաստ է իր քաղաքականության կտրուկ փոփոխություններին, եթե դա պահանջի ՆԱՏՕ-ն, եւ դա արդեն առկա է Մերձավոր Արեւելքում:

ԱՄՆ-ն ու Մեծ Բրիտանիան Սեւ ծովում ամերիկյան ռազմական ներկայության մեծացման կապակցությամբ արդեն որոշակի դեր են խաղացել Թուրքիայի դիրքորոշման փոփոխության հարցում, թեեւ դա անընդունելի էր Թուրքիայի համար, հաշվի առնելով նրա աշխարհքաղաքական նպատակները:

Սակայն, չնայած թուրքական քաղաքականության այս ճկունությանը, ՆԱՏՕ-ի անդամ պետությունները հասկանում են, որ Թուրքիայի անդամակցությունը Դաշինքին հանգեցնում է որոշումների սահմանափակման, հատկապես ռազմական գործողությունների հարցում: ՆԱՏՕ-ի անդամ պետությունների գլխավոր խնդիրը ռազմական գործողություններին Թուրքիայի մասնակցության անթույլատրելիությունն է: Դա խիստ անցանկալի է, նույնիսկ այն տարածաշրջաններում, որտեղ Թուրքիան կարող էր կարեւոր դեր խաղալ:

Եվրոպական պետությունները բավական դժգոհ են ԱՄՆ-ի ու Թուրքիայի ռազմավարական համագործակցության շարունակմամբ, եւ կցանկանային ԱՄՆ խոշորագույն ռազմական բազաների այլ տեղակայում Մերձավոր Արեւելքում:

Ներկայում կարելի է վստահ ասել, որ ՆԱՏՕ-ի երկրների մեծամասնությունը կապված են Թուրքիային ռազմական մատակարարումների, մասնավորապես՝ ուղղաթիռների, ավիացիայի, ՀՕՊ համակարգերի, ռազմա-ծովային միջոցների շրջափակման հարցով ինչ որ պայմանավորվածություններով:

ՆԱՏՕ-ի ու Թուրքիայի խնդիրները խորանալու են, եւ չի բացառվում ճգնաժամը նրանց հարաբերություններում:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....mH3MOIqi.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

10 Հոկտեմբեր, 2015
Թուրք մասնագետները Ռուսաստանից գազի ներմուծման այլընտրանք չեն տեսնում




Թուրքիայի Նախագահ Ռեջեբ Թայիփ Էրդողանի այն հայտարարության կապակցությամբ, թե «կարող են գազ ձեռք բերել այլ տեղից», թուրք մասնագետները հայտարարել են, որ Թուրքիան սպառած գազի 70 տոկոսը գնում է Ռուսաստանից եւ այդ գազն այլ տեղից չի կարող ձեռք բերել:

Ինչպես հաղորդում է DemokratHaber լրատվական կայքը, Թուրքիայի կողմից ձեռք բերվող բնական գազի ծավալների հետ կապված հայտարարությամբ հանդես է եկել նաեւ Ռուսատանի էներգետիկ զարգացման հիմնադրամի տնօրեն Սերգեյ Պիտկինը:

«Կոմերսանտ»-ի հետ զրույցում, մեկնաբանելով Էրդողանի արած հայտարարությունը, Պիտկինն ասել է, որ դա արվել է ռուսաստանյան գազի գինը նվազեցնելու միտումով:

Նրա խոսքով` Թուրքիային վաճառվող գազի մատակարարման համաձայնագրերում ամենակարեւոր կետը գինն է, եւ Էրդողանն աշխատում է նվազեցնել այն:

Նշելով, որ Թուրքիան Ռուսաստանից գազը գնում է ամենաէժան գնով` Պիտկինն ասել է, որ Էրդողանը չի հրաժարվելու ռուսաստանյան գազից, եւ Անկարայի նպատակը «Գազպրոմ»-ից գազի գնի 10 տոկոս զեղչ ստանալն է:

Սանկտ Պետերբուրգի պետական համալսարանի միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետի աշխատակից, դոկտոր Ալեքսանդր Սոտնիչենկոյի կարծիքով` գազի հարցում Ռուսաստանի հետ համագործակցությանը վերջ դնելու Էրդողանի հայտարարությունների նպատակը նոյեմբերի 1-ին Թուրքիայում անցկացվելիք արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններն են:

«Թուրքիան գազի իր սպառման 70 տոկոսը ձեռք է բերում Ռուսաստանից, եւ այդչափգազ նա չի կարող գտնել մի այլ խողովակաշարում: Չնայած շատ այլընտրանքներ կան, օրինակ` Իրանը, Քաթարը, իրաքյան Քրդիստանը, սակայն, այդ տեղերից կամ խողովակաշարեր դեռեւս անցկացված չեն, կամ էլ եղածները բավարար չեն:

Իսկ Քաթարից Թուրքիան գազ կարող է մատակարարել Սիրիայի վրայով, ինչը կարող է անել միայն այդ երկրում կայունություն հաստատվելուց հետո: Էրդողանի հայտարարություններն ընտրազանգվածի ուշադրությունը ներգրավելուց բացի, այլբան չեն»,- ասել է Սոտնիչենկոն:

Սիրիայում Ռուսաստանի օդուժի կողմից ռազմական գործողությունների սկսվելուց հետո Էրդողանը հայտարարել էր, թե եթե Մոսկվան չդադարեցնի Նախագահ Բաշար Ասադին ենթակա ուժերին աջակցությունը, ապա Թուրքիան կվերանայի ռուսաստանյան գազի հետ կապված պայմանագրերը:

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

'

http://syria.liveuamap.com/

.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

'

http://syria.liveuamap.com/

.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/88/Syrian_civil_war.png

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

http://lratvakan.am/?p=45460&l=am/naxorei+paytyuny+turqakan+qaxaqakan+mshakuytin+shat+bnorosh+e+levon+shirinyan

11 / Հոկտեմբեր / 2015
Նախօրեի պայթյունը թուրքական քաղաքական մշակույթին շատ բնորոշ է. Լևոն Շիրինյան

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

11 / Հոկտեմբեր / 2015
Վերադարձրեք մեզ հին ու բարի ամերիկյան ռմբակոծությունները.«Թարմ ուղեղով»՝ Գուրգեն Արսենյանի հետ

http://lratvakan.am/?p=45461&l=am/veradardzreq+mez+hinvo%D6%82+bari+amerikyan+rmbakocutyunerytarmvo%D6%82xexov%D5%9D+gurgen+arsenyani+het+

Սիրիայի տարածքում ռուսական ռազմական մուտքից հետո բարձրացավ նավթի գինը: Գործի մեջ ցուցադրելով ռազմական տեխնիկան՝ Ռուսաստանը գովազդեց իր զենքը՝ գրավելով նոր գնորդների: Ռուսաստան-Արևմուտք հակամարտության սիրիական ճակատն ու Ռուսաստանի տնտեսական շահը ՝ «թարմ ուղեղով» ԱԺ պատգամավոր Գուրգեն Արսենյանի հետ:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Vi racconto come sono entrata nella black list dell’Azerbaijan
06 - 10 - 2015Anna Mazzone

http://www.formiche.net/2015/10/06/vi-racconto-entrata-nella-black-list-dellazerbaijan/#.VhOYEMTMmo8.facebook

Vi racconto come sono entrata nella black list dell’AzerbaijanIl governo dell’Azerbaijan ha aumentato la repressione contro i suoi oppositori, facendo registrare un drammatico deterioramento in un panorama già povero di per sé. Negli ultimi anni, decine e decine di attivisti per i diritti umani, politici e civili, giornalisti e blogger sono stati arrestati o imprigionati per motivi politici, costringendo tanti altri a fuggire dal Paese. I conti bancari di gruppi civili indipendenti e quelli dei loro leader sono stato congelati, impedendo loro di lavorare e, in qualche caso, costringendoli a chiudere definitivamente la loro attività. Nuove leggi rendono praticamente impossibile per i gruppi indipendenti riuscire ad avere donazioni dall’estero. E se da una parte la comunità internazionale critica il pugno di ferro del governo in Azerbaijan, dall’altra fallisce nell’agevolare miglioramenti della situazione.Questo è quanto si legge sul sito di Human Rights Watch quando si cerca “Azerbaijan”.

Non ero mai stata inserita in una “lista nera”, ma nella vita mai dire mai. E’ successo e la cosa mi rende felice, perché essere inclusi nell’elenco delle persone “non gradite” a un dittatore è sempre una nota di merito. Per ottenere questo riconoscimento in realtà ho fatto ben poco, semplicemente il mio lavoro. Da giornalista sono anni che racconto le vicende armene e quelle dell’Azerbaijan, un angolo di mondo che sembra essere tanto lontano, ma che in realtà è molto più vicino di quello che pensiamo. Basta chiedere agli abitanti di Melendugno, in Puglia, che da tempo sono scesi sul piede di guerra per impedire la realizzazione del gasdotto transadriatico TAP, che parte da Baku e arriva sulle coste pugliesi per poi portare il gas del regime azero verso i Paesi del nord Europa. Oggi Simone Zoppellaro, anche lui maglia nera a causa di un servizio in Nagorno Karabakh non autorizzato dal regime di Baku, mi ha informata che siamo nella stessa lista di cittadini italiani a cui è vietato l’ingresso in Azerbaijan.

E’ l’ultima versione della black list, pedissequamente aggiornata mese dopo mese dall’ambasciata azera in Italia e da tutte le sedi diplomatiche nel resto del mondo.Va detto che sono in ottima compagnia. La lista si apre con Antonia Arslan, straordinaria scrittrice armena che, in questo anno in cui cade il centenario del genocidio per mano dei Giovani turchi, ha attraversato in lungo e in largo la Penisola per raccontare cosa è successo in Turchia tra il 1915 e il 1918.

E poi ci sono Milena Gabanelli e una schiera di giornalisti e operatori televisivi, colpevoli – probabilmente – di non aver baciato la pantofola del tiranno Ilham Alijev. Nella lista nera azera ci sono però anche artisti, scultori, impiegati dell’accademia di Belle arti di Firenze, architetti, attrici e attori. Tutti “non graditi” al regime.Diciamolo, per rientrare nella black list azera basta poco. Si deve semplicemente dire la verità, quello che è sotto gli occhi di tutti. Così fece Milena Gabanelli nei primi anni ’90, quando in solitaria raccontò la guerra in Nagorno Karabakh, e così ho fatto io qualche anno fa, tornando nello “Stato sospeso”, in quel fazzoletto di terra tra Armenia e Azerbaijan dove la guerra oggi non è solo un ricordo lontano, ma è un conflitto che può riesplodere da un momento all’altro. E così hanno fatto recentemente due giornalisti del canale televisivo France 2.

In un servizio sull’Azerbaijan hanno definito Alijev un dittatore e quella azera una delle più feroci dittature del mondo. Il presidente-raìs se l’è presa a male e li ha minacciati di fargli causa, non potendo utilizzare per i giornalisti stranieri gli stessi metodi che usa per quelli azeri: imprigionamenti senza processo, condanne senza prove, imbavagliamento di qualsiasi attività di opposizione al governo del tiranno. Mi spiace non avere la possibilità di visitare Baku, la capitale del petrolio e del gas mondiale. Provenendo da un Paese libero e democratico e da una cultura altrettanto libera e democratica, trovo assurdo il divieto di poter entrare in un altro paese e di poterlo raccontare. Ma me ne farò una ragione e – soprattutto – aspetterò che in Azerbaijan esploda la democrazia. Stia tranquillo Alijev, quella è una cosa che prima o poi capita anche ai “migliori dittatori”.

------
Armenian translation:

http://www.tert.am/am/news/2015/10/06/azerbaijan/1808608

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

http://www.formiche.net/2014/07/22/mazzone/