Syrian Armenian

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Հալեպում իրավիճակը ավելի է սրվել

Կառավարական զորքերի առաջխաղացմանն ի պատասխան՝ ընդդիմադիրները ակտիվացել են ու թիրախ ընտրել խաղաղ բնակչությանը, փոխանցում է հալեպահայ լրագրողը:

Նաիրա Բուլղադարյան
Հրապարակված է՝ 16.11.2013

Վերջին շրջանում Սիրիայի Հալեպ քաղաքում իրավիճակը ավելի է սրվել՝ կառավարության դեմ պատերազմող զինյալ խմբավորումների կողմից ավելացել են ռմբակոծությունները խաղաղ բնակչության դեմ։

«Ազատություն» ռադիոկայանի հետ հեռախոսազրույցում Հալեպի «Գանձասար» շաբաթաթերթի աշխատակից Զարմիկ Պողիկյանը փոխանցեց, որ արդեն մի քանի օր է՝ հայկական ու նաև արաբական դպրոցները հարկադիր արձակուրդում են, և եթե վիճակը չփոխվի, դասերը հավանաբար առաջիկա երկուշաբթի էլ չեն վերսկսվի։

«Այսինքն, Հալեպում գործում են հինգ ազգային դպրոցներ, կան հինգ թեմական, միութենական, տասը դպրոցներ կան, որոնք գործում էին շատ բնականոն ձևով, մի շարք դպրոցների վայրերը տեղափոխվել են, սակայն բոլորն էլ օրինական կերպով գործում էին: Այս անցնող մի քանի օրերին արձակուրդ հայտարարեցին բոլորը անխտիր, արաբական դպրոցներ էլ կան, որոնք արձակուրդ հայտարարեցին՝ այն մտավախությամբ, որ այդ արկերի և այլն կարող են դպրոցներ, աշակերտները թիրախ դառնան, ինչպես որ պատահեց Դամասկոսում», - ասաց Պողիկյանը:

Հալեպահայ լրագրողի կարծիքով՝ վերջին սրացումների պատճառը կառավարական զորքերի առաջխաղացումն է, ինչին ի պատասխան՝ ընդդիմադիրները ակտիվացել են ու թիրախ ընտրել խաղաղ բնակչությանը։

Պողիկյանը հիշատակում է երկու օր առաջ Հալեպի Մուշիե թաղամասում տեղի ունեցած ուժգին պայթյունները, որոնց արդյունքում զոհվել է շուրջ վեց տասնյակ մարդ, այդ թվում ՝ ազգությամբ հայ 47-ամյա Գևորգ Պողոսյանը։ «Մուշիեում որ վերջինը պայթեց՝ շատ սրտաճմլիկ պատկեր էր», - փոխանցեց հալեպահայ լրագրողը: «Այսպիսի անապահով վիճակի մեջ ենք», - ընդգծեց նա:

Պողիկյանը մեկ այլ օրինակ բերեց՝ անցած շաբաթ Վիլլաներ կոչվող թաղամասում արկ է պայթել, ինչի հետևանքով վիրավորվել են հինգ հայեր։ Բարեբախտաբար, նրանց կյանքին վտանգ չի սպառնում։

Ռումբերի, արկերի ու հրթիռների պայթյունների տակ ավելի քան երկու տարի կյանքը շարունակող սիրիահայերը վախով են դուրս գալիս փողոց։ Հալեպից չհեռացած ընտանիքները ստիպված են գոյատևել առանց էլեկտրականության, ջրի ու սննդի։

«Ազատություն» ռադիոկայանի հետ հեռախոսազրույցում Տիգրանուհի Պարոնյանը պատմում է, որ հիմնականում ապրում են կալանավորների պես ու հազվադեպ՝ մեծ անհրաժեշտության դեպքում են տնից դուրս գալիս։ «Այո, շատ վտանգավոր է: Չգիտես՝ որտեղ, երբ, ինչ պետք է լինի», - ասաց նա:

Զինյալների ակտիվացման պատճառով վերջին շրջանում էլեկտրականության և ջրի խնդիրն ավելի է սրվել։ Նրանց հարձակումներից վնասվել են էլեկտրալարերը։ Կինն ասում է, որ օրվա մեջ կես ժամ է էլեկտրականություն լինում, ջուր քիչ կա։

Հալեպահայ լրագրող Զարմիկ Պողիկյանը «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում անդրադարձավ նաև սննդի խնդրին։ Հատկապես սուղ է կաթնամթերքի ու մսամթերքի հարցը: Եղածն էլ տասնյակ անգամ թանկ է ու շատերի համար անհասանելի։

Սփյուռքի երբեմնի ամենակազմակերպված համայնքում այսօր մնացել են հիմնականում նրանք, ովքեր ուղղակի հնարավորություն չունեն երկրից դուրս գալու, նշեց լրագրողը։ Հատկապես մեծահարուստ հայերն են լքել Սիրիան, ասաց նա:

«Մեծահարուստներ, օրինակ՝ գործատերեր, որոնք մեծ դրամագլուխներով են աշխատում, վախեցան, որ կարող են առևանգվել, այդ պատճառով նրանց 60 տոկոսը, կարող եմ ասել, որ արդեն Հալեպը լքել են, մեկնել են տարբեր երկրներ՝ Հայաստան և Լիբանան կամ Եվրոպա», - փոխանցեց Պողոսյանը:

Ավելի քան երկու տարի շարունակվող սիրիական հակամարտության հետևանքով հայկական համայնքի կորուստներն անցնում են հինգ տասնյակը։ ՄԱԿ-ի տվյալներով՝ երկրում զոհերի թիվը գերազանցում է 100 հազարը։

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Սիրիայում հայ զինվոր է զոհվել
22 Նոյեմբերի 2013


Դամասկոսի Հարասթա շրջանում 3 օր առաջ տեղի ունեցած պայթյունի հետևանքով զոհվածների թվում հայ զինծառայող է եղել։
Այս մասին տեղեկանում ենք «Դամասկահայ Լրատու»-ի ֆեյսբուքյան էջից։

Զոհված հայ երիտասարդի՝ Հակոբ Տեր Ղազարյանի դին հնարավոր է եղել գտնել երեկ՝ երկար փնտրտուքներից ու փորձաքննություններից հետո։

Զինյալ ընդդիմադիրների կողմից արձակված ականի թիրախում հայտնվել էր Դամասկոսի Հարասթա շրջանում գտնվող զինվորական կարևորագույն կենտրոններից մեկը՝ զինվորական մեքենաներն ու հրասայլերը վերանորոգելու վարչական երկու շենքերը։

Պայթյունի հետևանքով շենքերը փլուզվել են, ինչի հետևանքով գրանցվել էին տասնյակ զոհեր և վիրավորներ։

Եռօրյա փնտրտուքներից հետո, զոհերի թվում հայտնաբերվել է 1988թ.-ին ծնված Հակոբ Տեր Ղազարյանի դին։

HayNews.am

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Հալեպում ականանետման հետևանքով հայ մանուկ է վիրավորվել
30 Նոյեմբերի 2013


Այսօր կեսօրին Հալեպի Սուլեյման-Նոր գյուղ հատվածում երկու ական է ընկել:
Առաջինն ականն ընկել է Զվարթնոց եկեղեցու և Օրուլյան վաճառատան հարևանությամբ գտնվող շենքերի վրա և պայթել:

Հայ մանուկ Անթո Թութունջյանը վնասվածքներ է ստացել գլխի և ոտքերի շրջանում: Նա տեղափոխվել է հիվանդանոց և անհրաժեշտ օգնություն ստանալուց հետո վերադարձել իր տուն, հաղորդում է «Բերիոյ նյուզը»:

Երկրորդ ականն ընկել է Թերթեն բենզալցակայանի հարևանությամբ գտնվող շենքի վրա: Պատճառվել է միայն նյութական վնաս:

Նշենք, որ վերջին շրջանում հաճախակի են հրթիռակոծման ենթարկվում Հալեպի հայաբնակ Սուլեյման, Նոր գյուղ և Ժիտեյտիե շրջանները:

HayNews.am

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Հալեպում կրկին հայ է զոհվել

http://www.yerkirmedia.am/?act=news&lan=hy&id=17844

18/12/13
Հալեպում հրետակոծությունները շարունակվում են։ Երեկ Մունշիե շրջանում ընկած արկի հետեւանքով զոհվել է հայազգի 62-ամյա Նազարեթ Պրեժյանը:

Այս մասին տեղեկացնում է մեր թղթակից Մարիա Գաբրիելյանը։

Այսօր Հալեպում տեղի է ունեցել Պրեժյանի հուղարկավորությունը։

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Haleb:
Since the launch of the government counter offensive on the Haleb front, (for the moment only air raids: helicopter dropped concrete/TNT barrels, to spare issiles), the rebels have began an intensive attack on the christian sectors, mainly mortar fire.
The fire is specially intense for the last 2 days.
One mortar hit the Parekordzagan storage, where all the humanitarian aid of the Armenian community was stored.
The brazed fire destroyed much of the reserves...

For the last 2-3 weeks, getting out of Haleb is once again possible, but only towards the South (Damaskos), with great risk of sniping and kidnapping on. (even this was not possible for last months, before the break of the blockade on SE front a month ago)

Kessab:
Local self defense is insured by the Mussa Lertzis, some mortar fire inside the limits of Kessab in past months. Fighting and shelling in the hills, in the Torkoman villages. The main costal road to Latakia is closed. By pass road by the montains is possible, risky. Sea link with Latakia possible.

Latakia:
Security road blocks everywhere, but situation under control.

Tartus:
Only calm sector.

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

http://www.yerkirmedia.am/?act=news&lan=hy&id=17960

Հալեպում հրետակոծությունները շարունակվում են, կան վիրավորներ, այդ թվում՝ մեկ հայ
19:28 . 25/12/13
Հալեպում հրետակոծությունները շարունակվում են, եւ հայ համայնքից կրկին վատ լուր է ստացվել։ Մեր թղթակից Մարիա Գաբրիելյանը հաղորդում է, որ հայաբնակ Սուլեյմանիե եւ հարակից թաղամասերում իրականացված հրետանային հարձակման հետեւանքով կան վիրավորներ:
Այս պահի դրությամբ հաջողվել է ճշտել, որ նրանց թվում մեկ հայ կա:
19.58
Րոպեներ առաջ մեր թղթակիցը նաեւ տեղեկացրեց, որ պարզվել է վիրավորի ինքնությունը։ Նա ուսանող Անի Դավթյանն է։ Վիրավորվել է ուսից՝ տան վրա ընկած հրթիռի բեկորից։ Նրա կյանքին վտանգ չի սպառնում։

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Գյումրու երկրաշարժի և Սիրիայի պատերազմի ականատեսը պատմում է Ղարաբաղի կյանքի մասին
Մերի Մամյան

http://hetq.am/arm/articles/31664/gyumru-erkrasharzhi-ev-siriayi-paterazmi-akanatesy-patmum-e-xarabaxi-kyanqi-masin.html

26 դեկտեմբերի, 2013
«Մի անգամ կռվող ջահելներից մեկն եկավ ինադու ինձի խփեց, անցավ: Ես էլ, չիմանալով, որ ինքը մուսուլման ա, կռիվների մասնակից, դարձա, իրան հարցրեցի` խի ես խփում: Շատ վատ ձևով հարձակվավ ինձ վրա, ու էդ օրվանից տնից չիջա մինչև Հայաստան գալը», - պատմում է սիրիահայ Հարութը:

2012 թ. սեպտեմբերին Հարութ Հալլաջյանը մոր` Տիրուն Մուրադյանի, եղբոր` Սարգիսի և քրոջ` Լուսինեի հետ եկել են Հայաստան: Տիրունը պատմում է, որ Սիրիայում կռիվները սկսվելուց հետո իմացավ, որ ավագ որդին` Սարգիսը, զինվորական ծառայության հաշվառման մեջ է, և հունվարից այլևս չի կարող անցնել սահմանը: Երբ առաջին անգամ տոմս առան դեպի Հայաստան, օդանավակայանում նրանց արգելեցին հեռանալ երկրից: Այնուհետև Տիրունի ամուսինը` Գևորգ Հալլաջյանը, գրություն է թողնում, ըստ որի` Սիրիա վերադառանալուց հետո իր երկու տղաները պետք է զինվորական ծառայություն անցնեն: Դրանից հետո սիրիահայ ընտանիքը կարողանում է գալ Հայաստան:

«Անկեղծ ասած, Հայաստան վերադառնալու միտք չունեի: Հայաստանը շատ եմ սիրում, բայց հոս ծնողներ չունեմ: Ամուսնուս ընտանիքը, որ հարզատ ընատնիքի պես է, Սիրիայում է. չէի ցանկանա նրանցից բաժանվել», - ասում է Տիրունը:

Այժմ Սիրիայում են մնացել Գևորգի մայրը, եղբայրը և քույրը իրենց ընտանիքների հետ: Սկզբնական շրջանում նրանք չէին ցանկանաում թողնել Սիրիան, բայց այժմ տեղափոխվելու հետ կապված դժվարություններ ունեն: Բացի այդ` Գևորգի եղբայրն այնտեղ մասնակցում է կռիվներին: Ասում է. «Սուրիա ծնվել ենք, Սուրիա մեծացել ենք, Սուրիայի վայելքները վայելել ենք, մեռնիլն էլ Սուրիա պիտի մեռնիմ»:

Այժմ Հալլաջյանների ընտանիքը հաստատվել է ԼՂՀ Քաշաթաղի շրջանի Կովսական քաղաքում: Ժամանակավոր ապրում են սիրիահայերի համար կառուցված շենքի մի բնակարանում, որն իրենցը չէ: Սպասում են, որ առաջիկայում տեղափոխվեն սիրիահայերի համար կառուցված նոր շենք, որը դեռևս շահագործման չի հանձնվել: Այստեղ նրանք հաշվառման մեջ են, և պետք է ստանան 3 սենյականոց բնակարան: Այժմյան տունը փոքր է, խոնավ, պայմաններն էլ` բարվոք:

Տիրունը պատմում է, որ դեռևս 2000 թ.-ին, երբ Քաշաթաղը վերաբնակեցման կարիք ուներ, իրենք ընտանիքով տեղափոխվում են Դիցմայրի գյուղ: Սակայն 2006 թ.-ին, երբ Գևորգը ողնաշարի հիվանդություն է ձեռք բերում, գնում է Սիրիա բուժման, որից հետո այնտեղ են տեղափոխվում նաև ընտանիքի մյուս անդամները:

«Ամեն ինչ լավ էր, բայց այդ կռիվները մեզ ոտքի հանեցին, բերեցին Հայաստան, - ասում է Տիրունը: - Գալիս որոշել էինք, որ պետք է վերադառնանք Ղարաբաղ, բայց ոչ Դիցմայրի: Դիցմայրիի տանջանքն արդեն գիտեի, այնտեղ ապրելը դժվար է»:

Սարգիսն արդեն 6 ամիս է, ծառայում է Մարտունիում, իսկ 6 ամիս հետո ծառայության պետք է գնա նաև Հարութը: Սպասում են, որ Նոր տարուց առաջ Սարգիսը բանակից արձակուրդ գա:

«Գիտեմ, որ ծառայությունը շատ դժվար բան է, բայց մի օր գանգատ չի անում: Իմ տղաներն էլ են ասում, որ տղա ենք, պիտի ծառայենք, - ասում է Տիրունը: - Ամենաբացասականն այն է, որ հիմա աշխատանք չունեմ: Ընտանիքում 5 հոգի ենք, այսօր դյուրին չէ զինվոր ունենալ դուրսը: Թեկուզ ամենահասարակ գործը էղնի, ես կգնամ, թեկուզ պստիկ ամսականը մտնի իմ տուն»:

Հալլաջյանների ընտանիքը Ղարաբաղ տեղափոխված այն եզակի ընտանիքներից է, որ եկել է Հալեպից: Ասում են, որ իրենք երբևէ գործ չեն ունեցել հողագործության կամ անասնապահության հետ: Բայց քանի որ գործ չունեն, այստեղ գյուղատնտեսությամբ են զբաղվում: Գևորգը, ով մասնագիտությամբ խառատ է, մի քանի ամսով գնացել էր Երևան աշխատելու: Հարութը ևս պարբերաբար մայրաքաղաք է գնում. աշխատում է շինարարության վրա:

Անցյալ տարի Հալլաջյանների ընտանիքը վերցրել էր սիրիահայերին հատկացվող գյուղատնտեսական վարկը, սակայն քանի որ այն ուշացրել և տվել էին միայն դեկտեմբերի վերջին, չեն հասցրել վարուցան անել: Որոշեցին այդ գումարը չվատնելու համար խոզ առնել: Առաջին անգամ էին անասուն պահում. 21 խոզ առան, պահում էին Դիցմայրիում: Բայց գյուղում խոզերի հիվանդության վարակ տարածվեց, և բոլոր խոզերը սատկեցին: Նախատեսել էին խոզերից ստացված հասույթով վարկը փակել, նոր գործի մեջ ներդրում անել, բայց արդյունքում շուրջ 2 մլն-ի վնաս կրեցին: Այժմ ցանկանում են նոր վարկ վերցնել և գարի ցանել: Սակայն դեռևս վարկ չեն տրամարդել, բացի այդ` իրենց ասել էին, որ նախորդ վարկը նպատակային չեն օգտագործել: Բարերարներից մեկն էլ իրենց համար կով է առել. հույս ունեն դրանից որոշակի եկամուտ ունենալ:

«Չեմ բողոքում, ուր էլ էրթաս, սկզբնական շրջանում դժվար է, պիտի հաղթահարենք: Աշխատանք ունենաք, դուրս չենք գա էստեղից, - ասում է Տիրունը, հետո հավելում. ունենանք-չունենանք հետադարձ ոչ մի տեղ չունենք: Էսպես էլ որ մնա, կմնանք, ի՞նչ ընենք»:


Տիրունի և Գևորգի աղջիկը` Լուսինեն
Տիրունը կցանկանար Հայաստանում մնալ, եթե իր ընտանիքն իրենց հետ լիներ: Իսկ Հարութն ու Լուսինեն ասում են, որ կուզենային վերադառնալ Սիրիա և շատ են կարոտում այնտեղի կյանքը: Հիմա էլ լարված հետևում են լուրերին` վախենալով, որ հանկարծ իրենց բարեկամներից մեկի անունը չտան:

«Մենք մի երկիր էինք գնացել, որտեղ ապագա շտկելը հեշտ էր, - ասում է Հարութը: Արհեստը, ուսումը կար, ապագայում էլ գործ կլիներ»:

Սիրիայում տղաները համ սովորում էին, համ արհեստ ուսանում: Մեծը կանանց վարսավիր էր, փոքրը` մեխանիզատոր: Լուսինեն, ով այժմ դպրոցական է, նույնպես ցանկանում է վարսավիր դառնալ:

«Կյանքում չեմ էլ պատկերացրել, որ կարող է իմ ճակատագիրն այնպես լինի, որ ես դուրս գամ, երթամ հասնիմ մինչև Սիրիա, - ասում է Տիրունը: - Լեննականցին խոսք ունի` թախտիցդ կփախնես, բախտիցդ չես կըրնա փախնես: Դժգոհ չեմ եղել, բայց կյանքս էնպես եղավ, որ ֆռացինք, գնացինք, նորից եկանք Ղարաբաղ»:

Տիրունը գյումրեցի է, 1980-ականների վերջին ծանոթացել է ապագա սկեսրոջ հետ, ով եղել է իր և Գևորգի ամուսնության միջնորդը: Տիրունը և Գևորգը նշանվել են Սիրիայում, 1994 թ.-ին Հայաստանում գրանցել իրենց ամուսնությունը, այնուհետև տեղափոխվել Սիրիա: 1995 թ.-ին էլ ծնվել է ավագ որդին: Տիրունը պատմում է, որ երկրաշարժից հետո չէր գնացել Գյումրի, չէր կարողանում մտնել հարազատ քաղաք:

«Գյումրին ընձի շատ ցավ է պատճառել: Ընձի համար Գյումրին անտանելի էր երկրաշարժից հետո: Գալուցս հետո երկու անգամ եղել եմ Գյումրի, բայց իմ ծնված, մեծացած շենքի կողքով չեմ կարողացել անցնել: Չեմ գնացել այդ շենք, - ասում է Տիրունը: - Գյումրին բարեկարգվել, վերանորոգվել է, բայց իմ Գյումրիս չկա: Էնի ուրիշ Գյումրի էր, համով Գյումրի էր»:

Այժմ Տիրունը երազում է, որ Սիրիայում պատերազմն ավարտվի, իրենց բարեկամները ապահով լինեն: Ասում է, որ ականատես եղավ երկրաշարժի, պատերազմի, տեղահան եղան, բայց եթե խաղաղություն լինի, իրենք օրվա հացը կվաստակեն: Չնայած Սիրիայի դեպքերի պատճառով Հայաստան գալն իրենց ընտրությունը չէր, բայց ուրախ է, որ Ղարաբաղում գոնե առաջվա պայմանները չեն: Միաժամանակ, գտնում է, որ այստեղ ոչ մեկի համար` լինի տեղացի, թե սիրիահայ, հեշտ չէ ապրել:


Տիրունը և Լուսինեն
«Էսօր հայրենիքը մեզի անօթևան չի թողնում, բայց ամեն մարդ էլ չէ, որ կուգա այս տարածքներում կապրի», - ասում է Տիրունը:

Միայն անհանգստանում է, որ «աշխատող ձեռքերը տղաներն են, նրանք էլ գնում են բանակ»: Ինքը գործազուրկ է, ամուսինն էլ կայուն աշխատանք չունի, բացի այդ, ողնաշարի հիվանդությունը վերջնական չի բուժվել:

«Զինվոր էղնելը հեշտ չէ, բայց էն, ինչ-որ պարտականություն է, էն ինչ-որ տղա զավակը պիտի անե, նրանք էլ էդ տղա զավակներից մեկն են, - ասում է Տիրունը: - Էսօր իրանք էլ մեր հայրենիքի պաշտպաններից մեկն են: Մենակ երազանքս էդ է` էրեխեքս անփորձանք ծառայություն ընեն, հետ գան»:

Առաջին լուսանկարում` Տիրունը և իր որդին` Հարութը

Լուսանկարները` Էրիկ Գրիգորյանի

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Բեյրութում կառավարության շենքի մոտ պայթյունից նաեւ հայ է զոհվել


27/12/13
Լիբանանի մայրաքաղաք Բեյրութում տեղի ունեցած ահաբեկչության հետեւանքով մեկ հայ զոհվել է, եւս մեկը՝ վիրավորվել: Զոհվածը 75-ամյա Գեւորգ Թահթաջյանն է:
Երկրի կառավարության շենքի մոտակայքում տեղի ունեցած պայթյունը 5 մարդու կյանք է խլել:
Մահացածների թվում է նաեւ ֆինանսների նախկին նախարար, սուննի գործիչ Մուհամեդ Շաթահը: Նա եղել է նախկին վարչապետի խորհրդականը, Միացյալ Նահանգներում Լիբանանի դեսպանը: Նրա ավտոշարասյունը ահաբեկչության պահին հանդիպման էր շտապում:
Պայթյունից վիրավորվել է 20 մարդ:

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Armenian child killed in Syria

January 04, 2014



ALEPPO. - Armenian child was killed on January 3 in an artillery
shooting in Suleymaniye, Armenian quarter of Aleppo, the press service
of Diocese of Beroea of the Armenian Apostolic Church in Aleppo
informs Armenian News-NEWS.am.

In the following explosion, several students who were waiting for
school bus at that time were injured. In addition, two adults - Gogo
Gevorkian and Levon Lahmechian - also suffered injuries. The condition
of the injured is stable.

According to the Syrian authorities, the terrorists' activity
increased in the last week.


News from Armenia - NEWS.am

[Vrej1915]

Re: Syrian Armenian

Aks Al-Ser, Syria
4 January 2014

Living in the town for 6 year, two Armenian families convert to Islam in Aleppo

[Translated from Arabic exclusively for Armenian News Network Groong
by KATIA M. PELTEKIAN]


AksAlser was informed that two Armenian families, residing in the town
of Kafr Hamra in the suburbs of Aleppo, have converted to Islam at the
town mosque a few days ago.

Local sources stated that the two families proclaimed Islam in front
of the the people of the town and at the hands of Sheikh Wadah Kengo
at the Musab bin Omair Mosque.

Activists added that some 9 Armenian families have been living in
Kafr Hamra for more than six years, and the building where they live
in the Al-Sabbagh community is known as `The Armenian Building.'

The activists pointed out that these families did not leave the town,
and were neither subjected to harm nor forced to convert to Islam; it
is to be noted that the radical faction `The Islamic State' has
existed in the town for a long time.

Sources from the town confirmed to AksAlser that if these families
were compelled to convert to Islam, then all nine families would have
converted also, or at least would have been forced to since the town
was liberated.

These sources clarified that these families converted to Islam with
full conviction because of the good treatment they received from the
townspeople.

Watch the video at

http://aksalser.com/?page=view_articles&id=033a6ca85e2655ec79a214eb71f0818b&ar=358664902