-
-
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
Սերժ Սարգսյանի ինքնատիպ քայլերը
ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
Մեկնաբանություն - Ուրբաթ, 27 Հունիսի 2014
Հայաստանն ինքնատիպ է ոչ միայն իր հին մշակույթով, այլեւ նույնիսկ արտաքին քաղաքականության մեջ մանր մոտիվներով առաջնորդվելու կարողությամբ: Դա հատկապես վառ է արտահայտվել օրերս, դեսպաններ նշանակելիս:
Հատկանշական է Վրաստանի, Իրաքի ու ԱՄՆ-ի օրինակը: Թվում էր, այստեղ պետք էր առաջնորդվել արտաքին քաղաքական առաջնահերթություններով, քանի որ ներկայում այս երեք երկրները առանցքային են Հայաստանի համար: Սակայն, դատելով նշանակումներից, արտաքին քաղաքական առաջնահերթությունները վճռական դեր չեն խաղացել:
Իրաքը ներկայում մոլորակի ամենաթեժ կետն է, եւ նույնիսկ այս երկրի իշխանությունն է պնդում, որ դժվար թե հաջողվի պահպանել երկրի ամբողջականությունը: Իրաքի իրադարձությունները լուրջ հետեւանքներ են ունենալու մեր տարածաշրջանի վերաձեւման հարցում: Եւ այս պատասխանատու պահին Հայաստանը ազատում է դեսպանին եւ չի նշանակում նորին: Հայտնի չէ՝ Հայաստանն արդյոք շահեր ունի Իրաքում, բայց երբ դեսպան նշանակեցին ռուսական ԲԱՄՕ ընկերության սեփականատեր Մուրադ Մուրադյանին, հայկական ղեկավարությունը պնդում էր, որ նա այնտեղ պաշտպանելու է Հայաստանի շահերը: Թեեւ, մամուլում տեղեկություններ կային, որ Հայաստանի դեսպանը Իրաքում պաշտպանելու է ռուսական բիզնեսի շահերը: Երեւում է, դա էլ տեղի է ունեցել:
Սակայն, դատելով մամուլի հրապարակումներից, Մուրադյանին ազատել են ոչ թե այդ պատճառով, այլ Սերժ Սարգսյանի հետ ունեցած ինչ-ինչ խնդիրների: Արդյունքում, Հայաստանի համար արտաքին քաղաքական կարեւոր այս դիրքը թափուր է: Խոսակցություններ կան, թե այդ պաշտոնում նշանակելու են Սամվել Ալեքսանյանին: Ի դեպ, նա Իրաքում վիսկի է վաճառում: Սակայն, երեւում է պատերազմի պայմաններում նա չի գնա դեսպան: Ոչ այն պատճառով, որ վախենում է՝ չէ՞ որ, ըստ գեներալ Մանվելի, նա Արցախյան պատերազմի հերոսներից է: Խնդիրն այն է, որ իսլամիստները ներկայում արգելում են ալկոհոլը:
ԱՄՆ-ի դեպքում եւս այնքան էլ դեր չեն խաղում արտաքին քաղաքական առաջնահերթությունները: Լոս Անջելեսում հյուպատոս է նշանակվել ռուսական ՌԵՍՈ ընկերության համասեփականատեր Սերգեյ Սարկիսովը, ով ստացել է դիվանագիտական անձեռնմխելիություն: Ինչ է ստացել Հայաստանը նրանից, որ աշխարհի ամենահայաշատ քաղաքներից մեկում հյուպատոս է նշանակվել ռուսական միլիարդատերերից մեկը՝ հասկանալի չէ: Ի դեպ, Սարկիսովի եղբայրն էլ հյուպատոս է նշանակվել ֆրանսիական Լիոնում:
Հիմա էլ ԱՄՆ-ում դեսպան են նշանակել նախկին վարչապետ Տիգրան Սարգսյանին, որին պետք էր աշխատանքի տեղավորել այնպես, որպեսզի անհրաժեշտ պահին «ակտուալացնեն»:
Սակայն Վրաստանն այս ցուցակում թերեւս ամենակարեւորն է: Վրաստանը Հայաստանի համար «կյանքի ճանապարհ» է, բացի այդ, Վրաստանը հայտնվել է եվրատլանտյան պատասխանատվության գոտում, ինչը իրավիճակը դարձնում է առավել բարդ ու պատասխանատու: Այնտեղ Հայաստանի դեսպանի աշխատանքից չափազանց շատ բան է կախված: Սերժ Սարգսյանը սակայն դեսպան է նշանակել ծանրամարտիկ Յուրի Վարդանյանին: Յուրի Վարդանյանը Հայաստանից ԱՄՆ էր հեռացել մի մեծ խումբ «նշանավոր մարդկանց» թվում, որոնք ծանր էին տանում ռուսական կայսրության փլուզումը եւ որոնց համար Հայաստանի անկախությունն անհասկանալի ինչ որ բան էր: Ինչպես ասում է փորձառու դիվանագետ Արման Նավասարդյանը, Յուրի Վարդանյանի համար այս նոր ծանրաձողն ուժից վեր է:
Ավելի վաղ, Մոսկվայում աղբահանության բիզնես ունեցող Հրաչյա Աղաջանյանը նշանակվել էր Դանիայի, հետո Նորվեգիայի դեսպան:
Ներկայում քննարկվում է Ռուսաստանում Հայաստանի դեսպանի հարցը, եւ տրվում է Կիեւում ներկայիս դեսպան Անդրանիկ Մանուկյանի անունը: Այս պաշտոնի համար էլ կգտնվի մեկը, ում պետք է տեղավորել:
Իսկ արտաքին քաղաքականություն Հայաստանը միեւնույն է չունի: Հովիկ Աբրահամյանն էլ արձանագրել է դա՝ դեսպաններից պահանջելով «փող բերել»:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....Wc5OX3GC.dpufComment
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
Sarkisian’s Pick For Ambassador Raises Eyebrows
Ruzanna Stepanian
Հրապարակված է՝ 27.06.2014
Two retired senior Armenian diplomats criticized President Serzh Sarkisian on Friday for appointing a politically inexperienced former weightlifter as Armenia’s ambassador to neighboring Georgia.
Yuri Vartanian’s appointment, announced on Tuesday, continued a pattern of unusual diplomatic postings made by Sarkisian during his six-year rule. In particular, Sarkisian has given ambassadorial and consular posts to several wealthy Diaspora Armenians who have never lived in Armenia.
Vartanian was named to run the Armenian Embassy in Tbilisi on Tuesday less than two months after being dismissed as minister of sports and youth affairs. He had served as an adviser to Sarkisian before taking up the ministerial post in May 2013.
Vartanian, 58, is one of Armenia’s most renowned athletes, having won the 1980 Olympic Games in Moscow and several world championships for the Soviet Union and setting world records in the process.
Vartanian’s one-year ministerial stint proved turbulent not least because of his tense rapport with the influential chairman of the Armenian National Olympic Committee, Gagik Tsarukian. He faced opposition calls to resign after the arrest of his son Davit on drug trafficking charges last fall. Vartanian lost his job as a result of a government reshuffle initiated by Sarkisian in April.
The president’s decision to pick the ex-athlete with no experience in internal relations for an important diplomatic position abroad raised eyebrows in Armenian opposition and media circles. Critics believe that Vartanian was simply compensated for his recent sacking and is unfit for the new job.
“I just can’t see a logic behind that appointment,” said Arman Navasardian, a retired diplomat who held senior positions in the 1990s. “He is very far from politics and diplomacy. I think that Yuri Vartanian will fail to lift the bar lying in front of him.”
Aleksandr Arzumanian, who served as foreign minister from 1996-1998 after running the Armenian mission to the United Nations, agreed. “I very much respect Yuri Vartanian as a fantastic athlete who earned our country glory and reached phenomenal results. But if we follow the same logic, we should also appoint Henrik Mkhitarian as culture minister or ambassador,” he said, referring to Armenia’s top football player aged 25.
Speaking to RFE/RL’s Armenian service (Azatutyun.am), both Navasardian and Arzumanian insisted that Sarkisian should have appointed an experienced diplomat or political figure given Georgia’s significance to Armenia.
“We have four neighbors and we are in conflict with two of them,” argued Arzumanian. “Another neighbor [Iran] is isolated by the international community. There is only one neighbor through which we can do business with not only the EU but also ‘brotherly’ Russia.”
Arzumanian, who is now an opposition deputy, also complained that Sarkisian has used ambassadorial appointments to reward or placate sacked government officials and political allies.
The Armenian president’s high-level diplomatic picks have also included a number of prominent Diaspora Armenians. French-Armenian singer Charles Aznavour’s appointment in 2009 as Armenia’s ambassador to Switzerland and international organizations headquartered in Geneva is a case in point. The 90-year-old crooner still giving concerts has played a largely symbolic and ceremonial role in that capacity.
In 2010, Sarkisian appointed Murad Muradian, an Armenian-born Russian businessman, as Armenia’s first-ever ambassador to Iraq. Muradian was sacked on Thursday amid a deepening financial dispute between the Armenian government and the Moscow-based construction firm BAMO that privatized Yerevan’s largest concert and sports arena in 2005. Muradian is the principal owner of BAMO.
Two other, even wealthier Russian-Armenians, insurance magnate Sergei Sarkisov and his brother Nikolai, also a billionaire, joined the Armenian diplomatic service last year. Sergey was named Armenia’s consul-general in Los Angeles, while Nikolai took over the Armenian consulate general in Lyon, France. Both brothers were born and raised in Russia.
Armenia also opened a consulate in another French city, Marseille, in 2011. It has since been headed by Vartan Sirmakes, a Turkish-born Swiss businessman of Armenian descent. Sirmakes is a co-founder of the Swiss watchmaker Franck Muller and reportedly has business interests in Armenia as well.Comment
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
Պարտություն Բաքվի ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովում. Հայոց խորհրդարանական դիվանագիտության թշվառությունը
1 հուլիսի, 2014
Ստեփան Սաֆարյան, քաղաքական վերլուծաբան
Հայաստանի հեռուստաընկերություններն ու էլեկտրոնային ԶԼՄ-ները հատվածաբար լուսաբանում են հունիսի 28-ից Բաքվում մեկնարկած ԵԱՀԿ 23-րդ Խորհրդարանական վեհաժողովի աշխատանքները՝ պատառիկներ ներկայացնելով հայկական խորհրդարանական պատվիրակության ելույթներից, բայցեւ՝ շրջանցելով առանցքային զարգացումները:
Եթե հետեւենք միայն հայկական լրատվամիջոցներին՝ ապա տպավորություն կստեղծվի, թե հայկական խորհրդարանական պատվիրակությունը Արցախի ինքնորոշման ու այլ հարցերով կատարյալ փոթորիկ է անում Բաքվում եւ սառը ցնցուղ պահում ադրբեջանցիների գլխին: Մինչդեռ, նրանք, ովքեր առցանց հետեւել են վեհաժողովի աշխատանքներին, թերեւս ականատես են եղել ավելի քան խայտառակ պատկերի:
Այսպես, հունիսի 30-ին ԵԱՀԿ ԽՎ Քաղաքական հարցերի ու անվտանգության հանձնաժողովի նիստում հայկական պատվիրակության անդամ Արտաշես Գեղամյանը Վեհաժողովին մեղադրեց ժողովուրդների ինքնորոշման սկզբունքը անտեսելու մեջ: Սակայն, լրատվամիջոցները լռեցին, թե այդ ի՞նչ քննարկում էր եւ ի՞նչ արժեք ուներ Արտաշես Գեղամյանի ելույթը. այն հաջողված հարձակո՞ւմ էր, թե՞ անհաջող ինքնապաշտպանություն ու ինքնարադարացում:
Այդ օրը ԵԱՀԿ ԽՎ նշված հանձնաժողովը քվեարկությամբ հաստատել է բանաձեւի մի նախագիծ, որը այսօր՝ հուլիսի 1-ին կամ ամենաուշը հուլիսի 2-ին կքվեարկվի ու կընդունվի Վեհաժողովի կողմից: Ինչպես ադրբեջանական լրատվամիջոցներն են տեղեկացնում, դրանում մեծաքանակ փոփոխություններ են առաջարկվել, որոնցից ընդամենը 6-ն են ընդունվել:
Դեռեւս չխորանալով բանաձեւի մանրամասների մեջ, ասենք, որ հայկական պատվիրակությունը եւս առաջարկություններ ներկայացրել է բանաձեւի նախագծում: Սակայն, դրանք չեն ընդունվել: Ավելին՝ չէին էլ ընդունվելու Վեհաժողովում հայկական պատվիրակության անդամների ելույթների ընդգծված ռուսամետ շեշտադրումների պատճառով: Իսկ Ռուսաստանի վարած քաղաքականությունն Ուկրաինայում Վեհաժողովի ամենագլխավոր հարցերից մեկն էր:
Հայկական լրատվամիջոցները կարող են իրենք մոլորության մեջ լինել կամ փորձել մոլորեցնել հանրությանը՝ մեզ հրամցնելով խրոխտ, բայց գրոշի արժեք չունեցող ելույթներն ու հայ պատգամավորների մուննաթները այս կամ այն վեհաժողովում: Սակայն միջազգային կառույցներից քաջատեղյակ կամ դրանց հետեւողներին նրանք մոլորեցնել չեն կարող:
Անողոք փաստն այն է, որ անցած տասնամյակներում չկա մի միջխորհրդարանական վեհաժողով, որի մակարդակով ընդունված լինի հայկական շահերի հաղթանակն արձանագրող բանաձեւ: Թերեւս մասնակի բացառություն կարող են լինել 2012թ. մայիսին Բաքվում Եվրանեսթ խորհրդարանական վեհաժողովի ընդունած բանաձեւերն ու զեկույցները, որի մասին առաձին կգրենք:
Ի տխրություն մեզ, մյուս կողմից կարելի է թվարկել, թե քանի անգամ են ԵԽԽՎ, ՍԾՏՀ խորհրդարանական վեհաժողովները, Եվրոպական խորհրդարանը ընդունել բանաձեւեր՝ ղարաբաղյան հակամարտությունը դասելով «ծայրահեղական հակամարտություններին», կամ ամրագրելով Ադրբեջանի «տարածքային ամբողջականությունը», «Ադրբեջանական տարածքներում հայերի իրականացրած էթնիկ զտումները», «Ադրբեջանական հողերի օկուպացիան Հայաստանի կողմից» եւ այլն:
Չնայած այդ ամենին, հայ խորհրդարանականնները առիթը բաց չեն թողել հայրենի ԶԼՄ-ներով տարածելու բոցաշունչ եւ կրակոտ ելույթների տեքստերը, որոնք մակերեսայնությունից անդին որեւէ խորություն չեն ունեցել, առավել եւս՝ ընդունված բանաձեւերից հետո դրանք կամ խայտառակությունը քողարկելու հնարք, կամ հուսահատ ճիչ են եղել՝ միջազգային կառույցներին աջուձախ մեղադրելով կողմնակալության մեջ:
Այդպիսին էր նաեւ Արտաշես Գեղամյանի ելույթը, որը նա հունիսի 30-ին ունեցավ ԵԱՀԿ ԽՎ Քաղաքական հարցերի ու անվտանգության հանձնաժողովի նիստում, որտեղ քննարկվում էր ֆին Պիա Կաումայի պատրաստած «Հելսինի+40. Դեպի մարդկային անվտանգություն բոլորի համար» բանաձեւի նախագիծը: Այդ բանաձեւի ընդունումը պարզապես հայոց խորհրդարանական դիվանագիտության պարտությունն է:
Ի նշանավորումն 1975թ. Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի ընդունման 40-ամյա հոբելյանի, որը 2015թ. հանդիսավորությամբ կնշվի, 2013թ. դեկտեմբերին ԵԱՀԿ Նախարարների խորհուրդը հռչակագիր ընդունեց Հելսինի+40 գործընթացը առաջ մղելու մասին: Այն կոչված է խրախուսել ապագա նախագահություններին՝ գտնելու եւ մշակելու այդ գործընթացին ԵԱՀԿ գործադիր կառույցների ու Խորհրդարանական վեհաժողովի առավել մեծ աջակցության ձեւերը:
Մասնավորապես, վերոնշյալ գործընթացում Խորհրդարանական վեհաժողովի ավելի մեծ դերակատարման հրամայականի մասին հռչակագիր ընունվեց 2013թ. Ստամբուլում՝ ԵԱՀԿ 22-րդ Վեհաժողովի ժամանակ: Ի շարունակություն դրա, Բաքվում ընթացող 23-րդ Վեհաժողովի լիագումար նիստը, ինչպես վերը նշեցինք, հուլիսի 1-ի կեսօրից հետո (կամ հուլիսի 2-ին) կընդունի Քաղաքական հարցերի ու անվտանգության հարցերի հանձնաժողովի հաստատած բանաձեւի նախագիծը:
ԵԱՀԿ ԽՎ պաշտոնական կայքում տեղադրված բանաձեւի նախագծի (հանձնաժողովի նիստում ընդունված 6 փոփոխությունների մասին ամբողջական տեղեկատվություն դեռեւս չկա) 23-րդ կետում ամրագրված է, որ ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովը «Ընդգծում է մասնակից պետությունների տարածքային ամբողջականության եւ սահմանների անխախտելիության սկզբունքը հարգումը, ինչպես որ հռչակված է Հելսինկիի եզրափակիչ ակտում»:
Նախագծում ոչ մի խոսք չկա ԵԱՀԿ հիմնարար փաստաթղթի մյուս հանրաճանաչ սկզբունքները, այդ թվում՝ ժողովուրդների ինքնորոշման սկզբունքը հարգելու մասին: Այս առումով հայկական պատվիրակությունը իր առաջադրած 38-րդ ուղղումով առաջարկել է, որպեսզի Հելսինկյան եզրափակիչ ակտում ամրագրված ժողովուրդների ինքնորոշման սկզբունքը հավասարեցվի տարածքային ամբողջականության եւ սահմանների անձեռնամխելիության սկզբունքներին, սակայն, ինչպես տեղեկանում ենք, մերժվել է:
Բանաձեւում ներառվել են կետեր Եվրոպայում սովորական սպառազինությունների վերահսկողության մասին պայմանագրի, Վիեննայի փաստաթղթի (1990թ.), Բաց երկնքի պայմանագրի հենքի վրա սովորական սպառազինությունների վերահսկողության մեխանիզմներն ասօրվա ռազմա-քաղաքական իրողություններին համապատասխանեցնելու, զինված ուժերի նկատմամբ ժողովրդավարական վերահսկողոթյան օրենսդրական հիմքերը բարելավելու, նոր սպառնալիքներին (կիբեր անվտանգություն, ահաբեկչություն, փոքր զենքերի անօրինական վաճառք եւ այլն) դիմակայելու եւ այլնի մասին դրույթներ: Չի շրջանցվել իրադրությունը Ուկրաինայում, Սիրայում կամ եվրոպական ինտեգրացման տարածքներում:
Իհարկե, առաջին հերթին ենթատեքստում ունենալով Ղրիմի հանրաքվեն, սակայն շատ ավելի լայն համատեքստի համար Վեհաժողովը 24-րդ կետում «կոչ է անում ունենալ ազգային հանրաքվեների ավելի հուսալի եւ կարգավորված իրավական շրջանակ՝ խուսափելու համար դրանց չարաշահումից, եւ հաշվի առնելով ազգային սահմանադրություններն ու համապատասխան միջազգային չափանիշները»:
Իսկ նախագծի 21-րդ կետում Վեհաժողովը «ի գիտություն է ընդունում տեղական եւ տարածաշրջանային իշխանությունների դերն ու մասնակցությունը հետհակամարտությունային վերականգնման դիպաշարերում»:
Բանաձեւի հաստատված նախագծի այս կետերը վկայակոչվեցին՝ ցույց տալու համար, թե ինչպես են բավարարվել Ադրբեջանի մոտեցումներն այն մասին, որ ԼՂ կարգավիճակի շուրջ հանրաքվեն պարտադիր պետք է տեղի ունենա (եթե երբեւեէ տեղի ունենա) միայն իրենց Սահմանադրությանը համապատասխան, այսինքն՝ ողջ Ադրբեջանի տարածքում ու Բաքվի համաձայնությամբ: Կամ՝ ԼՂՀ օրինական ընտրված իշխանությունները ընդամենը տեղական՝ լոկալ իշխանություններ են, եւ նրանք լավագույն դեպքում կարող են մասնակցել միայն հետհակամարտությունային կարգավորման, բայց ոչ հակամարտության կարգավորման բանակցային շրջանում:
Ադրբեջանական կողմը դեռեւս երեկ չի էլ թաքցրել բանաձեւի վերոնշյալ կետերի այսպիսի մեկնաբանությունները: Մասնավորապես, ԵԱՀԿ ԽՎ քաղաքական հարցերի ու անվտանգության հարցերի հանձնաժողովի փոխնախագահ, ԵԱՀԿ ԽՎ բյուրոյի անդամ, Ազայ Գուլիեւը նախ տեղեկացրել է, որ ադրբեջանական պատվիրակությունը վերոնշյալ երկու կարեւոր առաջարկությունն արել է դեռեւս Կոպենհագենում՝ Բյուրոյի նիստում: Թե ինչո՞ւ են հայ պատվիրակները մինչեւ այժմ լռել դրա մասին ու հայ հանրությունից թաքցրել, թողնում ենք ընթերցողի եզրակացությանը:
Գուլիեւը մեկնաբանել է, որ տարածքային ամբողջականության ու սահմանների անձեռնմխելիությանը վերաբերող դրույթի նպատակը այն է, որ հակամարտությունների կարգավորումը փնտրվի միջազգային հանրության կողմից ճանաչված սահմանների ու տարածքային ամբողջականության շրջանակում: Ըստ նրա՝ երկրորդ առաջարկի նպատակն այն է, որպեսզի որոշ պետություններ «չճանաչված հանրաքվեների միջոցով չձեւակերպեն այլ պետությունների տարածքների բռնազավթումը». «Ցավոք, այդպիսի իրավիճակի մենք բախվեցինք Ուկրաինայում: Համարում եմ, որ դա պետք է կարգավորվի որոշակի շրջանակներում»:
Նշելով, թե Ադրբեջանը նույնպես բախվել է այդպիսի իրավիճակի, Գուլիեւը նշել է. «Մեր առաջարկը կայանում է նրանում, որ հանրաքվեն պետք է անցկացվի միայն այդ պետությունների օրենքներին ու սահմանադրությանը եւ միջազգային իրավունքին համապատասխան: Դա նշանակում է, որ առանց կենտրոնական կառավարության թույտվության որեւէ երկրում անհնար կլինի հանրաքվե անցկացնել»:
Թերեւս ադրբեջանցի խորհրդարանականը իրավացի է, որ այս հարցը առաջին անգամ է տեղ գտել ԵԱՀԿ ԽՎ բանաձեւում, նաեւ հույս հայտնելով, որ հարցն իր արտացոլումը կգտի Բաքվի հռչակագրում: Սա իսկապես աննախադեպ բան է, որ հայկական խորհրդարանական պատվիրակության անըմբռնելի վարքագծի արդյունքում սեփական հիմնարար սկզբունքների խտրական, անհավասարակշիռ մեկնաբանություն է տեղ գտնում մի կառույցի բանաձեւում, որը զբաղվում է ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմամբ:
Ի տարբերություն այլ վեհաժողովների, ԵԱՀԿ ԽՎ-ում նման միակողմանի փաստաթղթերի ընդունումը կասեցնելը բոլոր ժամանակներում ամենահեշտն է եղել, երբ հայկական կողմը հղում կատարել նրան, որ ԵԱՀԿ գործադիր մարմինն զբաղվում է հակամարտության կարգավորմամբ եւ պետք չէ խոչընդոտել, նաեւ վկայակոչել է Հելիսնկյան եզրափակիչ ակտի երեք հավասարազոր սկզբունքները՝ տարածքային ամբողջականությունը, ժողովուրդների ինքնորոշումը եւ ուժի կամ դրա սպառնալիքից հրաժարումը: Իսկ այսպիսի փատաթուղթը, որքան է այն իրավաբանորեն պարտադրող չլինի, որքան էլ այն խորհրդարանական ձեւաչափի պատկանի, այդ կառույցի քաղաքական հավասարակշիռ դիրքորոշման խոտորման վկայությունն է:
Ցնցող է, որ բանաձեւի նախագծի վերջին՝ 28-րդ կետը ամրագրում է հետեւյալը. Վեհաժողովը «կոչ է անում ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովի կազմում ստեղծել արբիտրաժի նոր համակարգ, որպեսզի կատարելագործի համագործակցությունը եւ կանխի այնպիսի իրավիճակները, երբ մասնակից պետությունները սույն փաստաթղթի մանրամասներին ու իմաստին տարբեր մեկնաբանություններ կտան»:
Ահա հենց այսպես. հայկական կողմն անգամ չի էլ կարողանալու մեկնաբանել, թե, օրինակ, բանաձեւոմ ամրագրված տարածքային ամբողջականությունը կամ սահմանների անձեռնամխելիությունը վերաբերում է նաեւ ԼՂՀ-ին, որովհետեւ գոնե ԵԱՀԿ-ը դա չի ընդունում... Թե ինչ տեսք կստանա այս վերջին դրույթը, պարզ կդառնա Վեհաժողովի լիագումար նիստում փաստաթղթի սպասվող վերջնական ընդունումից հետո:
Իհարկե, այս ամենում Ադրբեջանը լավագույնս օգտվել է Ղրիմի իրավիճակից, որի հանրաքվեի հանդեպ միջազգային հանրության գերակշիռ մասի վերաբերմունքը բացասական է եղել եւ մնում: Մինչդեռ, Հայաստանը մարտի 27-ին բացահայտ դեմ գնաց աշխարհին՝ Ռուսաստանի հետ հայտնվելով սակավաթիվ ոչ հեղինակավոր երկրների շարքում, որոնց զգալի մասն անգամ ԵԱՀԿ անդամ չէ:
Ընթերցելով բանաձեւի նախագիծը, հասկանում ես, որ Հայաստանը, ԼՂՀ ու նրա շահը բացակա են նաեւ այստեղ: Եւ ամոթալի պարտություն է, որ Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի հոբելյանական տարեդարձին ընդառաջ մեզ չի էլ հաջողվել համապատասխան բանաձեւում ամրագրել այդ հիմնարար փաստաթղթի այլ սկզբունքներ: Եւ ահա, երեկ այս մասին է սրտնեղել Արտաշես Գեղամյանը Բաքվում, զայրանալով, թե այն տպավորությունն ունի, որ Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի այլ սկզբունքներ գոյութուն չունեն, եւ կան միայն տարածքային ամբողջականությունն ու սահմանների անխախտելիությունը:
Թերեւս սա առաջին հերթին Սերժ Սարգսյանի ղրիմյան քաղաքականությանը հատուցումն է, որը ցավոք շարունակություն ունեցավ Բաքվում՝ հայկական պատվիրակության կատարմամբ, ինչը հաստատապես հաճելի չէր կարող լինել այլ պատվիրակությունների համար:
Ուստի, Հայաստանը չէր կարող ակնկալել, որ Բաքվում զորակցություն կունենա: Հայկական պատվիրակության ելույթները չափազանց հստակ գիծ էին սպասարկում եւ իսպառ զրկում դաշնակիցներ ունենալուց: Այս առումով Արտաշես Գեղամյանի հարցազրույցը www.haqqin.az կաքին որքան էլ լրացնում է ասվածը, սակայն, պատկերացրեք, ամենաանմեղ դրվագն է: Թե ինչ ավելի խորքային գործընթացի հետեւանք էր սա, կանդրադառնանք հաջորդիվ:
Լուսանկարը` haqqin.az-ի
(շարունակելի)Comment
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
Politics is not about the pursuit of morality nor what's right or wrong
Its about self interest at personal and national level often at odds with the above.
Great politicians pursue the National interest and small politicians personal interestsComment
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
Grigoryan named Armenian ambassador to Iraq
Karen Grigoryan will replace Murad Muradyan as the extraordinary and plenipotentiary ambassador of Armenia to Iraq,
according the President Serzh Sargsyan’s order signed today.
Muradyan owns a sports and concert complex in Yerevan.
He founded the BAMO construction company with his brothers Boris, Akop and Ovik in the late 1990s.
Ovik was killed in Moscow on June 11, possibly over the debts of his company.
Murad Muradyan was dismissed as the ambassador on June 26.
.Politics is not about the pursuit of morality nor what's right or wrong
Its about self interest at personal and national level often at odds with the above.
Great politicians pursue the National interest and small politicians personal interestsComment
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
Ռիչարդ Կիրակոսյան․ «ԵՄ-ն պատրաստակամ է Հայաստանի հետ նոր հարաբերություններ հաստատել»
Տարածաշրջանում նոր բաժանարար գիծ է առաջացել, ինչը բարդ մարտահրավեր է առաջ բերում հայերի համար, բայց մյուս կողմից էլ նոր հեռանկար է բացվում, ընդգծում է քաղաքագետը:
Նանե Սահակյան
Հրապարակված է՝ 05.07.2014
Հարևան Վրաստանի, Մոլդովայի և Ուկրաինայի՝ Եվրամիության հետ Ասոցացման համաձայնագրերի ստորագրումից հետո Արևմուտքն ավելի մեծ ուշադրություն կդարձնի Հայաստանին, կարծում է Տարածաշրջանային հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն Ռիչարդ Կիրակոսյանը, ով տեղյակ է, որ Եվրամիությունը քննարկում է Հայաստանի հետ նոր հնարավոր պայմանագիր ստորագրելու հարցը։
«Այժմ Հայաստանը պետք է սպասի Եվրամիության նոր հանձնաժողովի ձևավորմանը, ու Հայաստանի կառավարությունն էլ պետք է որոշի, թե որ ոլորտներում է ցանկանում առավել սերտ համագործակցել Եվրամիության հետ։ Ֆյուլեի հանձնաժողովը միշտ հստակ ի ցույց է դրել, որ թեև Հայաստանի իշխանությունները հրաժարվեցին Ասոցացման համաձայնագրից, միևնույն է, Եվրամիությունը Հայաստանի ժողովրդից երես չի թեքի», - նշեց Կիրակոսյանը:
Նա պարզաբանում է՝ Եվրամիությունը պատրաստակամ է Հայաստանի հետ նոր հարաբերություններ հաստատել․ ոչ թե Ասոցացման պայմանագիր ստորագրել, այլ գործողությունների ծրագիր հաստատել։ Անգամ սևագիր փաստաթղթեր արդեն կան, ասում է Կիրակոսյանը։
Քաղաքագետն ավելացնում է, որ, այնուամենայնիվ, Հայաստանի կառավարությունը դեռ չի որոշել, թե հարաբերությունների ինչպիսի մակարդակ է ուզում ունենալ Եվրամիության հետ։
Հայաստանի նախագահի վարչակազմում անկեղծորեն ցանկանում են Եվրամիության հետ որոշակի հարաբերություններ հաստատել, վստահ է Կիրակոսյանը, բայց, ըստ նրա, Հայաստանի նոր Կառավարությունը փորձառու չէ, իսկ եվրոպացիների հետ բանակցող փոխարտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանին ուղարկել են Նյու Յորք՝ ՄԱԿ-ի գրասենյակ։
«Հայաստանի կառավարության համար մարտահրավեր է ոչ միայն եվրոպացիների հետ նոր հարաբերություններ կառուցելը, այլև տարածաշրջանում առաջացած նոր բաժանարար գիծը հաղթահարելը», - ասում է Տարածաշրջանային հետազոտությունների կենտրոնի տնօրենը։
«Մի կողմ թողնելով այն, թե Հայաստանը ի վերջո կստորագրի Եվրասիական տնտեսական միությանը միանալու պայմանագիր թե ոչ, Վրաստանի՝ Ասոցացման պայմանագրի ստորագրումից հետո տարածաշրջանում նոր բաժանարար գիծ է առաջացել, ինչը բարդ մարտահրավեր է առաջ բերում հայերի համար, բայց մյուս կողմից էլ նոր հեռանկար է բացվում. Վրաստանն արդեն որպես Ասոցացման պայմանագիրը ստորագրած երկիր կարող է ավելի մեծ հնարավորություններ ընձեռել Հայաստանին Վրաստանի միջոցով առևտուր անելու համար», - ընդգծեց քաղաքագետը՝ շարունակելով․ - «Հայերի համար մյուս նոր հնարավորությունն այն է, որ Իրանի հանդեպ պատժամիջոցները մեղացվում են, և Հայաստանն էլ դառնում է Իրանն ու Արևմուտքը կապող հարթակ»։
Վրաստանում Հայաստանի նոր դեսպանի նշանակումն այս համատեքստում մեծ սխալ ու հետքայլ է, ամենասխալ պահին ամենասխալ մարդուն են ուղարկել դիվանագիտական աշխատանքի, ասում է քաղաքագետը՝ խոսելով սպորտի և երիտասարդության հարցերի նախկին նախարար Յուրի Վարդանյանին Թբիլիսիում Հայաստանի դեսպան նշանակելու մասին։
Կիրակոսյանն ավելացնում է, որ Վարդանյանը միակ սխալ մարդը չէ, որ ուղարկվել է դիվանագիտական աշխատանքի, նշելով, որ Հայաստանի շատ դեսպաններ պարզապես գործարարներ են կամ անգամ օլիգարխներ, ինչպես, օրինակ, դեսպանները Ռուսաստանում, Ուկրաինայում ու Վրաստանում։ Այս նշանակումները բարդացնում են արտգործնախարար Նալբանդյանի աշխատանքը, իսկ դեսպաններին նշանակում է Հայաստանի նախագահը, հիշեցնում է Կիրակոսյանը:Comment
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
Ի՞նչ ահազանգ է Պաշտպանության նախարարությունում
ՀԱՅԿԱԶՆ ՂԱՀՐԻՅԱՆ, Գլխավոր խմբագիր
Կիրակի, 06 Հուլիսի 2014,
Այսօր ԱԻՆ-ում ահազանգ է ստացվել, որ պայթուցիկ է տեղադրված Մուրացան զինվորական հոսպիտալում եւ Պաշտպանության նախարարության շենքում, նախարարի սենյակում: Ահազանգը կեղծ է եղել:
Մուրացան զինվորական հոսպիտալի դեպքում պարբերաբար նման ահազանգեր են լինում: Սակայն ՊՆ-ի դեպքում կարծես թե առաջին անգամ է:
Հնարավոր է, ինչ որ մեկը, ով անձնական ինչ-ինչ հաշիվներ ունի, նման կերպ «վրեժ է» լուծում, պարբերաբար նյարդային վիճակներ առաջացնելով: Չի բացառվում, որ ինչ որ մեկը պարզապես «կատակում» է: Սա պետք է պարզեն իրավապահները:
Օրինակ, Հայաստանի ԱԱԾ-ն վաղուց պետք է պարզած լիներ այս պարբերական ահազանգերի հեղինակին: Օրերս ԱԱԾ-ն հաղորդագրություն տարածեց, որում խոսք էր գնում ադրբեջանական ցանցի բացահայտման մասին: Այս ֆոնին, ահազանգի հեղինակին գտնելը պետք է որ դժվարություն չներկայացնի:
Խնդիրը կարեւոր է, մանավանդ ներկայիս իրավիճակում, երբ Հայաստանում բանակի դերն ավելին է, քան պարզապես պաշտպանական գործառույթները: Մեր բանակը գտնվում է կիսապատերազմական իրավիճակում եւ պարբերաբար մարտական գործողություններ է վարում հակառակորդի հաճախակի դարձած դիվերսիաների պայմաններում:
Դրանից զատ, բանակը Հայաստանում գրեթե միակ կառույցն է մնացել, որն իր վրա է կրում Հայաստանի ինքնիշխանության պատասխանատվությունը եւ ընդունակ է ինքնիշխան որոշումներ կայացնել: Բանակն ինչ որ առումով ստանձնել է ԱԳՆ գործառույթներ այն պայմաններում, երբ արտգործնախարարությունը փաստացի վեր է ածվել ռուսական ԱԳՆ-ի «մասնաճյուղի» եւ չի զբաղվում հայկական խնդիրներով ու շահերով: Հայկական Զինված ուժերի ղեկավարությունը պահպանում է քիչ թե շատ ինքնիշխան հարաբերություններ թե Ռուսաստանի, թե Արեւմտյան հանրության ռազմա-քաղաքական կառույցների հետ, Հայաստանը պահելով «ջրի երեսին»:
Այս առումով, հատկանշական էր պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի պահվածքը ՀԱՊԿ վերջին կոնֆերանսում, որտեղ նա վճռական հայտարարություն արեց այն մասին, որ հայկական բանակն ի վիճակի է պաշտպանել խաղաղությունն ու կայունությունը Ղարաբաղյան հակամարտության գոտում, եւ խաղաղարարների կարիք չկա: Մինչ այդ էլ, պաշտպանության նախարարը տարբեր ֆորումներում հանդես է եկել Հայաստանի ու Ղարաբաղի ինքնիշխան քաղաքականության եւ շահերի դիրքերից:
Ինչպես հայտնի է, Ռուսաստանն ուղղակի կամ ՀԱՊԿ միջոցով ցանկանում է զորք մտցնել Ղարաբաղյան գոտի: Զորքը մտցնելուց հետո, Մոսկվան նախատեսում է Ադրբեջանը մտցնել Եվրասիական նախագծի մեջ, նրան աստիճանաբար հանձնելով Ղարաբաղը: Այս սխեման Մոսկվայում արդեն չեն էլ թաքցնում:
Հատկանշական է, որ Մոսկվայում տեղի ունեցած նման ֆորումներից մեկից վերադարձի ժամանակ ինքնաթիռը, որով Հայաստան էր վերադառնում Սեյրան Օհանյանը, տեխնիկական խնդիրներ էր ունեցել: Ներկայում էլ, խաղաղարարների վերաբերյալ կտրուկ հայտարարությունից հետո, նախարարի սենյակում ռումբի ահազանգ է հնչում:
Հնարավոր է՝ այս ամենը պատահականություններ են: Հայկական իրավապահները, հանրությունը պետք է համախմբվեն մեր զինված ուժերի՝ Հայաստանի ինքնիշխանության պահապան կառույցի շուրջ, իսկ նրա հանդեպ որեւէ «ահազանգ»՝ ներքին թե արտաքին, պետք է հայտնաբերվի, կանխվի եւ պատժվի խստագույնս, որպես պետության դեմ ուղղված հանցագործություն: Նույնիսկ եթե դա ընդամենը «չար կատակ» էր:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....jUrQaWrO.dpufComment
-
Re: Problems related with the MFA of Armenia
What's That Bomb Threat of Ministry of Defense For?
Haikazn Ghahriyan, Editor-in-Chief
Comments - Monday, 07 July 2014,
On Sunday the Ministry of Emergency Situations reported a threat of bomb in Muratsan Military Hospital and the Ministry of Defense building, the minister’s office. It was a false threat.
Bomb threats are frequent in the case of the military hospital. But this is the first case for the Ministry of Defense.
It is possible that someone who has some personal issues is taking revenge by regularly causing stressful situations. It is not ruled out that someone is joking. The law enforcement agencies are supposed to find out everything.
For instance, the National Security Service should have found out the author of regular bomb threats. The NSS has recently released a message on revealing an Azerbaijani network. In this context, it should not be difficult to find the author of false threats.
The issue is important, especially now that the role of the army in Armenia is more than just defense functions. Our army is at a semi-war situation and conducts military actions regularly against the recently frequent sabotage actions of the enemy.
Besides, the army is the only organization left in Armenia which bears responsibility for the sovereignty of Armenia and is capable of autonomous decisions. The army has assumed the functions of the Ministry of Foreign Affairs while the Ministry itself has actually become a branch of the Russian foreign ministry and is not dealing with Armenian issues and interests. The government of the Armenian army sustains more or less sovereign relations with Russian and Western military political organizations, keeping Armenia afloat.
In this respect, the behavior of the minister of defense Seiran Ohanyan in the latest CSTO conference is notable. There he made a tough statement that the Armenian army is capable of protecting peace and stability. Earlier, the minister of defense attending different forums upheld sovereign policy and interests of Armenia and Karabakh.
It is known that Russia wants to deploy forces in the area of the Karabakh conflict directly or through CSTO. After deployment of troops Moscow intends to include Azerbaijan in the Eurasian project. Moscow is not hiding this scheme any more.
Interestingly, the plane on which Seiran Ohanyan was fling back to Armenia from one of such forums in Moscow had technical problems. And now, a tough statement on peacekeepers is followed by the threat of bomb in the minister’s room.
These might be a coincidence. The Armenian law enforcement agencies and the public must come together around our armed forces, the protector of sovereignty of Armenia, and any threat, whether internal or external, must be disclosed, prevented and punished as a crime against the state, even if it was just a “practical joke”.
- See more at: http://www.lragir.am/index/eng/0/com....kYbZtYlW.dpufComment
Tweet
Comment