Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Կիպրոսը պահանջում է իր ջրերից հեռացնել թուրքական նավերը,
11.01.2015

Կիպրոսի հարցով Թուրքիայի հետ երկխոսություն չի լինի, քանի դեռ թուրքական նավերը դուրս չեն բերվել Կիպրոսի տարածքային ջրերից: Այս մասին ասել է Կիպրոսի կառավարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Նիկոս Խրիստոդուլիդիսը: Անկարան պետք է գործնականում ցույց տա, որ հարգում է Կիպրոսի ինքնիշխանությունը:

Tanea.gr-ի փոխանցմամբ, պաշտոնական Նիկոսիայի ներկայացուցիչը հայտարարել է, որ Թուրքիայի ռազմական նավերը, որոնք գտնվում են Կիպրոսի Էքսկլյուզիվ տնտեսական գոտում, ոչ թե կիպրացի թուրքերի, այլ հենց Թուրքիայի շահերն են հետապնդում:

Նրա կարծիքով, թուրքական նավերը (որոնք ավելի քան մեկ ամիս նավարկում են կիպրական ջրերում - խմբ.) մեկ բան են նշանակում. Կիպրոսի խնդրի լուծման ցանկություն: Ամեն դեպքում, Խրիստոդուլիդիսը հավելել է, որ բանակցությունները պետք է այլ կերպ ընթանան:

Լուրեր Հայաստանից - NEWS.am

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Չափազանց լուրջ հիմքեր կան արյունոտ բախման համար

ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆ, Հարցազրուցավար
Հարցազրույց - 08 Հունվարի 2015,

Մեր զրուցակիցն է Միջազգային և անվտանգության հարցերի հայկական ինստիտուտի ղեկավար, քաղաքական վերլուծաբան Ստյոպա Սաֆարյանը


Հունվարի առաջին օրերին սահմանին կրկին իրադրությունը լարվեց: Որքանո՞վ սա կարող էր պայմանավորված լինել արտաքին գործոններով, կամ գուցե ինչպես որոշ քաղաքագետներ են նշում, պարզապես տոնը փչացնելու միտում ուներ:

Հակամարտության որևէ կողմի նախաձեռնությամբ կոպտագույն խախտումները, լինի դաժանությունների մի փոքր ավելի աննախադեպ դրսևորում, թե պատերազմական գործողությունների վերսկսման փորձ, լինում են այն ժամանակ, երբ այդ նախաձեռնողը վստահ է, որ ինքն անպատիժ է մնալու կամ հաղթելու է:
Դրա համար նա պիտի իր հաշվարկներում ընդունի, որ ինքն ավելի ուժեղ է, իսկ հակառակորդն ավելի թույլ, այդ թվում միջազգային աջակցության առումով, որովհետև Բաքվի վերջին տարիների քարոզչությունն այնպիսին է եղել, որ ոչ թե հայերն են իրենց հաղթել, այլ՝ ռուսները:
Եթե իրենք նախորդ տարվա ընթացքում կարողացել են Ռուսաստանին համոզել, որ իրենց հարձակողական զենք վաճառի, որ Ղարաբաղն առանձնացվի Հայաստանից, հիմա էլ մտածում են, որ հայ-ռուսական հարաբերությունները շատ վատ վիճակում են, որ Հայաստանը շատ թույլ է, եթե նախկինում կարող էր հույս դնել նաև Եվրոպայի վրա, ապա հիմա այդ կապերի խզման պատճառով Հայաստանն այդ հույսը չի կարող ունենալ, հետևաբար ինքը կարող է սանձարձակության գնալ: Սա է իրական պարզ հաշվարկը:

Այսինքն, ՀՀ արտաքին քաղաքականության մեջ կատարվածը որքան էլ սխալ մեկնաբանության ենթարկվի Ադրբեջանի կողմից, այնուամենայնիվ հիմք է ծառայել իր հաշվարկների համար: Մենք կարող ենք դրանցում անհեթեթություններ գտնել, որ հայ-ռուսական հարաբերություններն այդքան թույլ չեն, որքան Ադրբեջանն է ուզում տեսած լինել, սակայն տվյալ պարագայում խնդիրն այն տրամաբանությունն է, որով շարժվում է Ալիևի ուղեղը:

Մյուս կողմից, ադրբեջանցի դիվերսանտների վնասազերծումն ու դատավարությունը բավական զայրացրել են Ադրբեջանին: Դա միայն 3 մարդու, հետախուզության համար արժեքավոր երեք կադրի կորուստ չէր, դա նաև քաղաքացիական դիվերսանտի ինստիտուտի փլուզում էր Ադրբեջանում, որի ուղղությամբ Ալիևի վարչախումբը երկար ժամանակ աշխատում էր:
Այսինքն նրա նպատակն էր աճեցնել այդպիսի մարդիկ, որոնք քաղաքացիական հետախուզության վարպետներ կլինեն, որի համար և երիտասարդ սերունդ էին դաստիարակում նրանց օրինակով, և սովորեցնում նրանց ներխուժել սահմանամերձ կամ չեզոք տարածքներ և այլն: Նաև հասկանանք, որ Ադրբեջանի պոռոտախոս ղեկավարը խոստանում էր ամեն գնով վերադարձնել այդ մարդկանց: Այսինքն մենք ունենք մի քանի գործոններ, որոնք ազդում են իրավիճակի վրա: Դրանից զատ այս ամենը պարտության սինդրոմ է: Ալիևն ինչպես էլ ներկայացնի օգոստոսյան իրադարձությունները, հրաշալի հասկանում է, որ ինքը չհաղթեց և չհասավ նրան, ինչին ուզում էր հասնել:

Ուղղաթիռի խոցումից հետո հայկական կողմի հատուկ գործողությունը նույնպես ինչ-որ չափով նվաստացրեց նրան, որովհետև դա էլ նրա համար սակարկման, Հայաստանի վրա ազդելու հնարավորություն էր, որը փակվեց: Հետևաբար պիտի հասկանանք, որ լարվածության համար հիմքը բավական մեծ է, ու հակառակորդը փորձելու է մեզ բռնացնել այն օրերին, երբ իր հաշվարկով Հայաստանն ավելի թուլացած կլինի: Դժվար չէ հասկանալ, թե ինչ է ուզում անել Ալիևը և երբ նա դա կարող է անել: Այս կտրվածքով ինձ համար սպասելի էին հունվարյան իրադարձությունները, որի մասին կանխատեսումներ արել եմ տարեվերջյան իմ ասուլիսում:


ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը հայտարարել է, որ 2015-ը թող լինի ԼՂ խնդրի խաղաղ կարգավորման տարի, հայտարարությամբ հանդես եկավ նաև ԱՄՆ պետքարտուղարությունը: Այս հայտարարությունները որքանո՞վ են արդյունավետ, որքանով կարող են դրական ազդեցություն ունենալ իրադարձությունների զարգացման վրա:

Ադրբեջանի վարքագծի կամ սանձարձակությունների վրա ազդում է նաև այն, որ նա էապես դուրս է հայտնվել միջազգային վերահսկողությունից:
Նրա մոտ վերջին տարիների տնտեսական աճը, նավթի ու գազի վաճառքից ստացած հասույթները, ինչպես նաև աշխարհա-տնտեսական ծրագրերի համար Ադրբեջանի կարևորությունը բերել են նրան, որ Ալիևի մոտ գերինքնաբավության զգացում է առաջացել:
Նա իրավացիորեն մտածում է, որ կան իրեն պատժելու սահմաններ, որոնք Արևմուտքը երբեք չի անցնի: Այս համատեքստում նկատենք, որ գարնանից արդեն սրվել էին ԱՄՆ-ի և Ադրբեջանի հարաբերությունները:
Հիշենք, թե Ադրբեջանն ինչ գրոհ ձեռնարկեց ԱՄՆ դեսպանի դեմ նրա հարցազրույցից հետո, հիշենք ամերիկյան կազմակերպությունների արտաքսումն այդ երկրից, նաև Ազատություն ռադիոկայանի փակումը: Առայժմ մենք ականատես ենք լինում, թե որքան կարող է Ադրբեջանը հեռանալ իր միջազգային պարտավորություններից, որքան կարող է բարդացնել իր հարաբերություններն Արևմուտքի և մասնավորապես ԱՄՆ-ի հետ:
Այս իրավիճակում Արևմուտքն ինքն էլ չգիտի ինչ պատժամիջոցներ կիրառել Ադրբեջանի նկատմամբ՝ համոզե՞լ, սպառնա՞լ, թե մեկ այլ միջոցի դիմել: Հատկապես այս օրերին ԱՄՆ-ում տարատեսակ քննարկումների հրավիրումը և մամուլում բազմաթիվ նյութերի հայտնվելը Ադրբեջանի և նրա նախագահի վերաբերյալ, այդ թվում պատժամիջոցների ակնարկները, կարծեք թե լցրել են ԱՄՆ-ի համբերության բաժակը, և այս կտրվածքով համարձակվում եմ ասել, որ եթե հարաբերությունների դինամիկան այսպես շարունակվի, Ադրբեջանի նկատմամբ կարող են կիրառվել թեկուզ թույլ, բայց որոշակի պատժամիջոցներ: Չմոռանանք, որ նավթի գների անկումից տուժում է նաև Ադրբեջանն ու Ալիևն անձամբ:

ԱՄՆ-ը դեռ այնպիսի իրավիճակի առջև չի կանգնել, որքան էլ իր շահերին ուղղված հարվածները շատ են ու զգալի, որպեսզի հայտարարություններից բացի նաև այլ քայլերի կամ պատժամիջոցների դիմի: Դրա համար կա օբյեկտիվ սահման, որից ԱՄՆ-ը չի կարող անցնել, և Ալիևը հենց դրա վրա է խաղում: Այսինքն, ԱՄՆ-ը չի պատժի Ադրբեջանին ավելի շատ բան չկորցնելու համար:
Բայց նաև նկատելի է, որ Ադրբեջանում անշրջելի գործընթացներ են տեղի ունենում քաղաքացիական հասարակության, ժողովրդավարության և այլ առումներով, որոնք լուրջ սպառնալիք են Արևմուտքի և ԱՄՆ-ի համար, հետևաբար մենք կարող ենք սպասել, որ ինչ-որ պահից ԱՄՆ կողմից հայտարարություններից բացի այլ քայլեր կլինեն:


Ադրբեջանի կողմից լուրջ սադրանքը տեղի ունեցավ հունվարի 2-ին, երբ Հայաստանն անդամակցեց ԵՏՄ-ին: Որքանո՞վ այդ միջադեպերը կարող են կապ ունենալ Հայաստանի ԵՏՄ անդամակցության հետ:

Ես այն տեսակետին չեմ, որ Ռուսաստանը բառերով ու խոսքով դրդում է Ադրբեջանին: Ադրբեջանի կողմից կատարվողը կարելի է այս պահին համարել առավելապես հետախուզում: Նա ուղղակի փորձարկում է արդեն ԵՏՄ-ի անդամ երկրի դեմ ագրեսիայի դեպքում հնարավոր արձագանքները:


Որքանո՞վ էր մեր պատասխանը համարժեք:

Ես արդեն մի քանի տարի է հայտարարում եմ, որ սա վտանգավոր և արատավոր գործընթաց է, որի մեջ Հայաստանն ընկղմվել է և ընթանում է, ու նույնիսկ ադրբեջանական կողմին անհամաչափ պատասխանելը չի փոխում իրավիճակը: Իմ խորին համոզմամբ Հայաստանը պիտի ավելի համալիր մոտեցում ցուցաբերի այս արատավոր շղթայից դուրս գալու և Ադրբեջանին, մեղմ ասած, ենթարկեցնելու համար:
Խնդիրն իշխանության հաստատումն է ոչ միայն առաջնագծում, սահմանի վրա, այլև Ադրբեջանի հնարավոր վարքագծի կիրառումով:
Ցավոք, Հայաստանը ռազմավարական մտքի առումով այնքան տկար է, որ դրա համար չի կարողանում օգտագործել նույնիսկ թե նախկինում կատարված միջադեպերը, թե Ադրբեջանի ներսում առկա կոնֆլիկտները՝ Ադրբեջանին վանդակների մեջ դնելու համար:
Միայն տեսնում ենք, որ հաճույքով մամուլում կամ հեռուստատեսությամբ թվարկում են, թե որքան վատ բաներ են ասում Արևմուտքում Ադրբեջանի մասին: Իրականում Ադրբեջանի կոնֆլիկտները Հայաստանի համար պետք է յուրատեսակ հնարավորություններ դառնային նրանց միտքն ու գործողություններն այլ ուղղությամբ ուղղորդելու ու հարկադրելու առումով: Այդպիսին կարող էր լինել Կարեն Պետրոսյանի խոշտանգման ու սպանության պատմությունը, դիվերսատների դատավարությունը և այլն: Պիտի փորձ արվի նաև այդ ամենն օգտագործելով Ղարաբաղի իշխանություններին որպես պաշտոնական կողմ անմիջականորեն կապել միջազգային հանրությանը, որովհետև Ադրբեջանը խնդրել է միջազգային հանրությանը, և վերջինս պիտի նաև դիվերսանտների խնդրով Ղարաբաղից պարզաբանումներ ստանա, և դա լավ առիթ է ուղղակի կապ ապահովելու առումով:

Ուզում եմ ասել, որ հնարավորություններ եղել են, բայց Հայաստանը երբեք դրանք չի օգտագործել: Ոչ մի հետաքննություն չի պահանջվել, Հայաստանի խորհրդարանական դիվանագիտությունը պարզապես ուտուշ-խմուշների ու ճամփորդությունների մեջ է: Ես ուշիուշով հետևում եմ միջազգային վեհաժողովների աշխատանքին և որևէ տեղ դեռևս չեմ տեսել, որ քննարկում ծավալվի, որոնք կբերեն Ադրբեջանի դեմ որոշակի պատժամիջոցների: Այդպիսի հնարավորություններ այսօր էլ առկա են:


Որքանո՞վ եք հնարավոր համարում, որ սահմանին լարվածությունը հանգեցնի պատերազմական գործողությունների: Թե պարզապես Ադրբեջանի նպատակը վախի մթնոլորտի ձևավորումն է:

Իրականում վերջին դեպքերի դինամիկան կրկնում է նախորդ տարվա ամռան գործողությունները: Ադրբեջանում տեղի ունեցող դեպքերը՝ անկախ լրատվամիջոցների լռեցումը, քաղաքացիական հասարակության ոչնչացումը, ընդդիմախոսների ջախջախումը, նվաստացումն ու վարկաբեկումը ոչ միայն Ալիևի խոցված տրամադրության բալասան է, այլև նախապատրաստություն է պատերազմական գործողությունների, որովհետև Ալիևը կարծում է, որ այդ ինստիտուտներն ամռանը խանգարեցին իրեն հասնել իր նպատակին: Ալիևի կարծիքով, քաղաքացիական հասարակությունն ու իր ընդդիմախոսները խոչընդոտում են ռազմական եղանակով խնդիրը լուծելուն:
Այսինքն, սրանով Ալիևը ոչ միայն պատժում է իր մրցակիցներին, այլև նախապատրաստվում է պատերազմի: Ես առիթ ունեցել եմ օգոստոսյան դեպքերին նախորդող փուլի համար օգտագործել պատերազմական գործողությունների «գեներալնի ռեպետիցիա» արտահայտությունը: Հիմա էլ հետախուզում, զոնդաժ է իրականացվում, որին պիտի հաջորդի շատ ավելի լուրջ քաոս ու գործողություններ:

Նաև պետք է նկատի ունենալ, որ այդ առումով տարածաշրջանային դերակատարների շահագրգռությունները չեն նվազել, իհարկե, Արևմուտքն առանձնացրած:
Ադրբեջանում և Ղարաբաղում խաղաղապահ առաքելության իրականացմամբ շահագրգիռ է Ռուսաստանը, որն ուզում է ռազմական ներկայություն ունենալ ոչ միայն Հայաստանում, այլև հենց Ադրբեջանի տարածքում, դրանով ենթարկեցնելով այդ երկիրը:
Թուրքիան ևս չափազանց մեծ ակնկալիքներ ունի, որի համար անկայունությունը Կովկասում ԵՏՄ ձախողման և վակուում առաջացնելու հնարավորություն է:
Չմոռանանք, որ 2015-ի ապրիլին ընդառաջ Թուրքիան կցանկանա Հայաստանի գործողություններն ուղղորդել այլ ուղղությամբ, թուլացնել նրա ջանքերը Ցեղասպանության հետ կապված, իսկ Ղարաբաղի խնդիրը նրա համար ուղղակի տակտիկական գործիք է: Այսինքն չափազանց լուրջ հիմքեր կան արյունոտ բախումների համար:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/int....HYRQ71vt.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ankara Worried About New Arms Embargo From U.S.
January 15, 2015 ,
by Joshua Kucera

http://www.eurasianet.org/node/71636

The move by the U.S. Congress to deny secondhand warships to Turkey could portend an "arms embargo" from Washington, some military officials in Ankara are warning.

Last month, Congress approved the transfer of several naval frigates to Mexico and Taiwan, excluding Turkey -- which had been slated as one of the original recipients -- over concerns about its policies toward Israel and Cyrpus.

While the ships would have been of use to Turkey only as the source for spare parts, the move nevertheless has raised alarm in Ankara, according to Hurriyet Daily News.

“These are almost useless vessels of no strategic importance for the Turkish Navy,” one senior defense official in Ankara told the newspaper. “The Americans know that the ships would not be great naval assets for Turkey. We think the decision not to transfer the ships to Turkey may be reflecting the likelihood of a broader embargo in the future.”

Another official, also speaking anonymously, suggested that the reprisal could go the other way:

A defense procurement official in Ankara said any further U.S. move “that may look like an embargo due to political rifts” would trigger reaction and risk U.S. defense business in Turkey.

“The unfriendly U.S. move came at a time when our U.S. [and European] allies are trying to convince us that going for a Chinese solution in our air defense program is not a good idea. The timing of the frigate decision is puzzling. The Americans know very well which contracts potentially involving U.S. defense business in Turkey could be jeopardized and how much harm that may make to U.S. industry,” said the official.

While it's no doubt that Turkey is trying to diversify its weapons suppliers, and to decrease its Cold War legacy dependence on the U.S., the mutual dependence is too great for either side to seriously threaten the other, especially over such a minor issue. U.S. arms sales to Turkey totaled $3 billion in 2012 and $2.7 billion in 2013; the military relationship between the two sides is perhaps the strongest element in the bilateral relationship. Nevertheless, there is reason to believe this won't last forever. The U.S. Congressional Research Service wrote in August:

Turkey’s growing defense industry appears increasingly willing to engage in arms import-export transactions or joint military exercises with non-NATO countries, such as China, Russia, Pakistan, and South Korea. This suggests that Turkey is interested in maximizing its acquisition of technology, diversifying its defense relationships, and decreasing its dependence on the United States. It is unclear how Turkey’s procurement relationships with other countries might affect the availability of U.S. arms to Turkey.

And American analyst Steven Cook wrote in November about the deteriorating U.S.-Turkey relationship and evoked an earlier arms embargo:

Beyond the gauzy rhetoric of fighting and dying together in Korea and standing shoulder-to-shoulder to counter the Soviet threat, there was a war of words between President Lyndon Johnson and Turkish Prime Minister Ismet Inonu over Cyprus, and then after the Turks invaded the island in 1974, Washington imposed an arms embargo on Ankara. In between and even in the years after the United States lifted the sanctions on Turkey, mistrust was a constant feature of the relationship. No doubt some Turkey watchers will claim that if bilateral ties survived the difficult period of the 1960s and 1970s, there is no reason to believe that relations will be permanently impaired now, but that is a lazy argument. The factors that drove the strategic relationship—the Soviet Union, Middle East peacemaking, Turkey’s EU project, and soft landings in the Arab world—no longer exist.

This matter of the leftover frigates may not be a big deal in and of itself, but it seems to be yet another erosion of trust between the two countries.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Գյումրիի դեպքում, ամեն ինչ ավարտվեց ամոթալի պարտությամբ

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Մեկնաբանություն - 18 Հունվարի 2015,

Ավելի լավ կլիներ լռել

Գյումրիի ողբերգության կապակցությամբ Հայաստանի քաղաքական կուսակցությունները, հասարակական բազմաթիվ կազմակերպությունները, պրո-ռուսական ու պրո-իշխանական լրատվամիջոցները գերադասեցին խոսել այն մասին, որ չարժե քաղաքականացնել իրադարձությունները, մարդասպանն ազգություն չունի եւ այլ հիմարություններ:

Մի քանի հազար գյումրեցի երիտասարդներ իրենց դիրքորոշման մեջ մնացին մեկուսացված, այս ավանդաբար ԿԳԲ-ական քաղաքն, ըստ էության, դավաճանեց նրանց, հղում անելով ինչ որ պահերի, ինչը կեղծիք էր ու ստորություն:

Ինչո՞ւ չհավաքվեց ողջ քաղաքը, իսկ տեղական իշխանության ներկայացուցիչներն ու տեղական հարուստները մարդկանց կոչ արեցին մնալ հարմար տեղում, այսինքն դատախազության շենքի մոտ: Ամբոխի մեջ լսվում էին նախաձեռնություններ՝ ստեղծել խմբավորումներ ռուսների եւ նրանց համար աշխատողների վրա հարձակվելու համար, ինչպես նաեւ ստեղծել գրոհային ջոկատներ:

Սակայն այս ամենն ընդամենն այն է, ինչը մակերեսին էր, քանի որ Հայաստանի ԶԼՄ-ները հիմնականում պատկանում են կամ իշխանությանը, կամ հաստաքսակներին: Հայաստանում տեղի է ունեցել կարեւոր իրադարձություն, եւ ասպարեզը Գյումրին էր, այսինքն առաջացել է ոչ միան հակառուսական տրամադրությունների, այլեւ հակառուսական քաղաքականության փուլ:

Ընդ որում, երեւանյան փտած մտավորականության, ինչպես նաեւ ռուսական ագենտուրայի հայտնի գործիչները ցույց տվեցին սեփական ստորությունը եւ չհամարձակվեցին արտահայտել իրենց կարծիքը: Չափից ավելի ճչացող էր իրադարձությունը, եւ հետո դժվար թե հույս ունեին դրա համար գեշեֆտ (վճար կեղտոտ գործի համար) ստանալ: Ինչքան ստացել են՝ արդեն ստացել են, փողը քչացել է, այդ թվում ռուսների մոտ, հայկական արյունն անհրաժեշտ է արդարացնել անվճար: Ինչ որ ուշանում է հերթական նամակը Պուտինին:

Սակայն, ինչպե՞ս է վարվել հայկական ռազմական հրամանատարությունը: Շատ տարիների ընթացքում, այդ թվում ազգային անհեթեթության ներկայիս փւլում հայկական ռազմական շրջանակներն իրենց պահել են արժանապատիվ, փորձելով պահպանել որոշակի քաղաքականության փշրանքները, որոնք Հայաստանը կապում են Արեւմտյան հանրության հետ: ՆԱՏՕ-ի հետ հարաբերությունները պահպանվում են, թեեւ կրում են հաճախ անհետեւողական բնույթ:

Հայկական բանակի գործոնն Արեւմուտքում սպասումների ու հիմնավորումների կարեւորագույն գործոն է Հայաստանին տնտեսական լիակատար սնանկության այս ժամանակաշրջանում ֆինանսական օգնություն տրամադրելու հարցում: Իսկ այդ սնանկությունը լիովին պայմանավորված է Ռուսաստանի իրադարձություններով:

Ստեղծվել է իրավիճակ, երբ մեծ քաղաքականությունը մի ծայրով դիպել է Հայաստանին, սակայն իրենք՝ հայերն ի վիճակի չեն հասկանալ եւ գլխավորը՝ որ «միջանցքներում» եւ քաղաքական որ կառույցներում է քննարկվում Հայաստանի ճակատագիրը:

Մինչ Գյումրիի իրադարձությունները Արեւմտյան հանրության ռազմական շրջանակներում բավական ուշադիր էին դիտարկում Հայաստանի պահվածքը եւ ուշադրություն էին դարձնում այնպիսի անիմաստ քայլերի, ինչպիսիք էին Երեւանում ռուսների մասնակցությունը ռազմական շքերթին, Ուկրաինայի իրադարձությունների հանդեպ որոշ հայտարարությունները, եւ գլխավորը՝ Գյումրիի ռուսական բազայի ընդլայնումը:

Բայց ահա եղավ այն, ինչը հենց այնպես կուլ չեն տա, եւ դա արդեն զգացել են հայ զինվորականները, քանի որ ամենավերջին պահին ստացան ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցության մեջ իրենց մասնակցության բավական ձեւական գնահատականներ: Թեեւ, շատ բան կարող էր այլ կերպ լինել: Ի՞նչ են դրա դիմաց ստացել հայ զինվորականները Ռուսաստանից:

Գյումրիի իրադարձությունների կապակցությամբ պետք էր լռել եւ ցանկալի է ընդհանրապես «մեջ չընկնել»: Կարելի է հասկանալ, որ հավակնելով քաղաքական դերի, պետք է հնարավորություն ունենալ խոսել ավելի ազատ ռեժիմում, կամ էլ ընդհանրապես չխոսել: Սահմանափակ, բավական երկիմաստ հայտարարությունները վկայում են անհրաժեշտ տեղեկատվության բացակայությունը: Պետք չէ կասկածել, որ այդպես էլ իրականում կա, Գյումրիի իրադարձություններին ուշադիր հետեւել են Հայաստանում արեւմտյան երկրների դեսպանատները, եւ նրանք իրենց կառավարությանը փոխանցում են միանշանակ տեղեկատվություն՝ Հայաստանում տեղի են ունենում հակառուսական ցույցեր:

Սովորաբար հաշվի է առնվում այն, ինչ սպասվում է, իսկ սպասումներն Արեւմուտքում առավել քան ակնհայտ են՝ Ռուսաստանի ազդեցությունից Հայաստանի դուրս գալը: Նախորդ բոլոր ձեւակերպումերը հնացել են, ավելի ճիշտ՝ արդեն անիմաստ են ու անբովանդակ: Հայաստանի կամ Հայաստանի շահերն արտահայտողների առջեւ դրված է Արեւմուտքի առջեւ խնդիր դնելու հարցը:

Եթե Արեւմտյան հանրությունը ցանկանում է Հարավային Կովկասը հանել Ռուսաստանի ազդեցությունից, անհրաժեշտ է Հայաստանին տալ անվտանգության երաշխիքներ: Եվ հակառակը, եթե Արեւմուտքը դա չանի, ապա պատրաստ է Ռուսաստանին զիջել ոչ միայն Հայաստանը, այլեւ ողջ Հարավային Կովկասը:

Արեւմտյան երկրների մայրաքաղաքներում գտնում են, որ Ռուսաստանը ուժեղ ճնշում է սկսել Հայաստանի վրա, որի նպատակը հայկական զինված ուժերն են: Ռուսաստանի առջեւ միանշանակ խնդիր է դրված՝ վախեցնել հայ ժողովրդի լայն շերտերին, այդ թվում սփյուռքի հայերին: Ռուսաստանը շահագրգիռ է ցեղասպանության միջազգային ճանաչման տապալմամբ, նպատակ ունենալով հայ ժողովրդին զրկել նրա շահերի ճանաչման հույսերից: Այդ կապակցությամբ, Ռուսաստանն արդեն ընտրել է իր դաշնակիցներին ու շահագրգիռ կողմերին:

Հայաստանը վերցված է խնամքի տակ: Նրան հետեւողականորեն հեռացնում են Ռուսաստանից, եւ ոչ ոք արդեն չի հարցնում հայկական քաղաքական ղեկավարության կարծիքը, որը դադարել է լինել «քաղաքական», այլ միայն՝ վարչական-ոստիկանական: Դա տեղի է ունենալու նաեւ հետագայում: Ընդ որում, ռուսական ռազմական բազայի հարցը դառնալու է շատ կարեւոր, քանի որ այդ բազայի հետ են կապված Ռուսաստանի պահանջները ոչ միայն Հարավային Կովկասում, այլեւ ողջ Մերձավոր Արեւելքում:

Եթե Հայաստանում ձեւավորվի նոր էլիտա, ապա պետք է հասկանալ, թե ինչ ոճ է նրան անհրաժեշտ: Գյումրիի դեպքում, ամեն ինչ ավարտվեց ամոթալի պարտությամբ: Էլիտայի նորացում տեղի չունեցավ, թեեւ դրա համար կար բավական հաջող նախադեպ:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....BONRVKV2.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

102-րդ ռազմաբազա. Հայաստանի համար անցյա՞լ, թե՞ ապագա

http://hetq.am/arm/news/58249/102-rd-razmabaza-hayastani-hamar-ancyal-te-apaga.html

23 հունվարի, 2015
Սարո Սարոյան, քաղաքական վերլուծաբան

Գյումրիում տեղի ունեցած ողբերգությունը Հայաստանի հանրության ուշադրությունը սեւեռեց մի կարեւոր խնդրի՝ Ռուսական 102-րդ ռազմաբազայի Հայաստանի Հանրապետությունում գտնվելու նպատակահարմարության վրա։ Ծավալվեցին տարաբնույթ քննարկումներ, որոնք անդրադառնում էին ռազմաբազայի` Հայաստանում գտնվելու իմաստին, գործառույթներին, արդյունավետությանը։

Բացի ռազմաբազայի` Հայաստանի իշխող վարչախմբի հենարանը լինելու, նրա միջոցով Ռուսաստանի կողմից Հայաստանի Հանրապետությանը կրնկի տակ պահելու կամ մեր պետության անվտանգությունը պաշտպանելու դիսկուրսից, հանրային քննարկումներում ուշադրության արժանացան նաեւ այլ՝ նույնքան կարեւոր փաստարկներ ու համոզմունքներ։

Դրանք վերաբերում էին այդ ռազմաբազայի աշխարհաքաղաքական նշանակությանը։ Այն է՝ Ռուսաստանի ունեցած տարածաշրջանային ու գլոբալ շահերին կամ առկա մարտահրավերներին դիմագրավելու նրա անկարողությանը։ Այդ քննարկումներում պնդումներ արվեցին ինչպես ռազմաբազայի ունեցած ռազմաքաղաքական կարեւոր գործառույթի ներկայումս իր նշանակությունը չկորցնելու եւ հետեւաբար ռազմակայանի Հայաստանում գտնվելու հեռանկարը հիմնավորված համարելու մասին, այնպես էլ այն մասին, որ կապված նոր երեւան եկած հանգամանքների հետ վերջինս այլեւս չի բավարարում առկա քաղաքական գործընթացների առաջադրած պահանջներին եւ կարող է (պետք է) դուրս բերվի Հայաստանից։

Անշուշտ, Հայաստանում ՌԴ ռազմաբազայի գոյությունն առաջին հերթին պայմանավորված է եղել Ռուսաստանի աշխարհաքաղաքական շահերով։ Հարավային Կովկասի՝ որպես տրանզիտ ու բուֆեր տարածաշրջանի նշանակությունը Մեծ Մերձավոր Արեւելքում վերջին քառորդ դարում անչափ մեծ է եղել։ Ելնելով այդ ամենից՝ Հայաստանի տարածքը ձեռք է բերել նույնքան կարեւոր աշխարհաքաղաքական նշանակություն։ Ուստի, ՌԴ ռազմաբազայի առկայությունը Հայաստանում համաշխարհային քաղաքականության մեջ ընկալվել է ոչ միայն իբրեւ երկու պետությունների (Հայաստանի եւ Ռուսաստանի) լոկալ համընկնող շահերի արտահայտություն՝ միտված հայ-թուրքական խրթին հարաբերությունները մեղմելուն կամ Թուրքիայից Հայաստանին սպառնացող վտանգները չեզոքացնելուն։ Այն առավելապես եղել է համաշխարհային ռազմաքաղաքական մրցակցության արդյունքում 1990-ական թվականներին տերությունների միջեւ ձեւավորված ռազմաքաղաքական բալանսի արտահայտություն։ Իսկ Ռուսաստանի եւ Հայաստանում նրա գաղութային վարչակարգի կողմից տարիներ շարունակ 102-րդ ռազմաբազայի Հայաստանի անվտանգությունը պաշտպանելու գործառույթի թմբկահարումը մեր հանրության շրջանում, այսպիսով, ընդամենը ծխածածկույթ է եղել այդ ռազմաբազան Հայաստանի Հանրապետության միջոցներով պահելու փաստը հիմնավորելու համար։

Սակայն պետք է նկատել, որ Հարավային Կովկասում 2008թ. ռուս-վրացական պատերազմից եւ Վրաստանի Ռուսաստանի աշխարհաքաղաքական ազդեցությունից ձերբազատվելուց հետո ռուսական 102-րդ ռազմաբազայի Հայաստանում գտնվելը Ռուսաստանի համար դարձել է բավական խնդրահարույց գործոն։ Ռազմավարական ծրագրավորման առումով այն ինքնաբերաբար առաջ է բերել այնպիսի հարցեր, որոնք առաջին իսկ աշխարհաքաղաքական խոշոր բախման ժամանակ պետք է փաստի առաջ կանգնեցնեին հենց Ռուսաստանին։

Ռազմաբազայի բնականոն կենսագործունեության եւ ֆիզիկական սնուցումը կազմակերպելու համար, չունենալով ցամաքային կամ ծովային որեւէ ճանապարհ, ռուսական քաղաքական միտքը 2008թ․ սկսած փորձում էր նրան պատվիրակել տարածաշրջանում ռազմաքաղաքական մյուս ուժերին իր վրա բեւեռելու (հավաքելու) գլոբալ գործառույթ՝ նպատակ ունենալով այլ տարածաշրջաններում Ռուսաստանին ազատել ճնշման լրացուցիչ բեռից։ Հարավային Կովկասում ռազմաբազայի գոյությունն ինչ-որ առումով երաշխիք էր դիտվում, որ Արեւմտյան տերություններն ու Իրանը, ինչպես նաեւ այնպիսի հզոր ռազմաքաղաքական միավոր, ինչպիսին ՆԱՏՕ-ն է, Մերձավոր Արեւելքում ստիպված կլինեն բազմապատկել իրենց ռազմական «առաքելությունները», ֆինանսական ու տնտեսական ծախսերը, առանձին երկրներում ներդրումները եւ մյուս պետությունների ներքին գործերին միջամտելու դեպքերը՝ առաջացնելով տեղային հակազդեցություններ ու ստանալով ծավալման համար ահռելի դժվարություններ։ Ընդ որում, դա այն պայմաններում, որ Ռուսական 102-րդ ռազմաբազան, ըստ երկկողմ պայմանագրային պարտավորությունների, իր ծախսերը հոգալու էր ի հաշիվ Հայաստանի Հանրապետության բյուջեի։

Այսպես, ըստ այդ մտահղացման, Թուրքիայի դեպքում ռազմաբազան կշարունակեր ծառայել Էրդողանի կառավարության համար որպես հենման կետ տերությունների հետ նրա փոխհարաբերություններում։ Շահարկելով իր սահմանին կանգնած ռուսական ռազմաբազայի գոյության փաստը՝ այն թուրքական կողմին կհաղորդեր տրամաբանական հռետորաբանություն ու կոշտություն ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ի ու ՆԱՏՕ-ի հետ նրա ունեցած գործակցությունում։ Հայաստանում ռուսական ռազմաբազայի ներկայությունն այն էական փաստարկներից մեկն էր լինելու, որը պաշտոնական Անկարային կարող էր լրացուցիչ ինքնուրույնություն հաղորդել՝ բարձրացնել Թուրքիայի նշանակությունը ԱՄՆ-ի եւ ԵՄ-ի հետ հարաբերություններում եւ մղել այնպիսի պահանջների ներկայացմանը, որոնք առավել լարվածություն կառաջացնեին թուրք-ամերիկյան եւ մյուս հարաբերություններում (այդ թվում՝ հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացում)։ Ռազմավարական նման աջակցության, ինչպես նաեւ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացն ի շահ ռուս-թուրքական մերձեցման ծառայեցնելու միջոցով Ռուսաստանը ծրագրել էր Թուրքիային մշտապես պահել որոշակի անվտանգ հեռավորության վրա, իսկ հնարավորության դեպքում նաեւ փորձել գնալ նրա հետ ռազմավարական գործակցության։ Ի դեպ, այս հարցում ռուսական քաղաքական միտքն արդյունավետ հաշվարկ էր կատարել եւ վերջին տարիներին ռուս-թուրքական մերձեցման այդ ծրագիրը լիովին ծառայեց իր նպատակին։

Իրանի դեպքում ռուսական ռազմաբազան ծառայում էր Իրան-Արեւմուտք հակամարտության մեջ պաշտոնական Թեհրանին դեպի կոշտ ընդդիմացում ուղղորդելու գործին։ Քաղաքական այդ մրցակցությունում 102-րդ ռազմաբազան բնականորեն ապահովելու էր Իրանի հյուսիսային թիկունքը՝ նրան հնարավորություն տալով այլ սահմանագծերի վրա կենտրոնանալով՝ իր վրա բեւեռել Արեւմուտքի առավել մեծ նյութական ու ռազմական միջոցները։ Բացի այդ, Իրանի դեպի սեւծովյան ավազան ծավալվելիս այն ծառայելու էր Ռուսաստանի ուղղակի ազդեցությունը մատնացույց անելուն եւ էներգետիկ հոսքերն իր ենթակայության տակ պահելուն։

Նախորդ տարիներին Արեւմտյան կոալիցիայի Իրաքում ունեցած լուրջ անհաջողությունները, Արեւմտյան տերությունների Իրանում, Սիրիայում, Լիբանանում բազավորվելու անհնարությունը ռուս ստրատեգներին հույս էին ներշնչում, որ Հայաստանում ռուսական ռազմաբազան ի վերջո Թուրքիայի միջոցով կկարողանա ինչ-որ կերպ խուսանավել ոչ միայն «անապատի այդ օազիսում գոյությունը քարշ տալու», այլ նաեւ «անապատի գիշատիչների» դեմ անհույս պայքարի մեջ մտնելու հեռանկարից։

Տարածաշրջանում ռուսական քաղաքականության ժամանակավրեպ կոնցեպտների մասին առաջին ահազանգը հնչեց 2011-2013թթ․ «Արաբական գարնան» ծավալման հետ միաժամանակ, երբ պարզ դարձավ, որ Արեւմուտքը ոչ միայն հնարավորություն ունի առանձին երկրներում իրականացնել լիարժեք պատժիչ գործողություններ, այլ պատրաստ է անգամ ամբողջական տարածաշրջաններում փոփոխել առկա սոցիալ-քաղաքական դրվածքները՝ դրա համար չներդնելով ահռելի ֆինանսական, տեխնիկական ու ռազմական միջոցներ։ Սակայն սիրիական հակամարտությունում Ասադի վարչակազմի դիմադրությունը, թիկունքին ունենալով Իրանին, դեռեւս հույս էր ներշնչում Ռուսաստանին, որ Արեւմտյան տերությունները եւ նրանց դաշնակիցները դեռեւս երկար ժամանակ գամված կմնան սիրիական անապատներում։

2013թ․ ավարտը նշանավորվեց երկու անսպասելի գործընթացներով։

Առաջինը ներուկրաինական դեպքերն էին։ Ռուսաստանի Դաշնության քթի տակ՝ նրա կայսերական անցյալի փառապանծ կենտրոններից մեկում՝ Կիեւում բռնկվեց ապստամբություն, որի արդյունքում Ուկրաինան դուրս եկավ Ռուսաստանի ազդեցության տակից եւ ընկավ Արեւմուտքի ուղղակի ազդեցության տակ։ Ռուսաստանը կարողացավ մեծ ջանքերի գնով Ուկրաինայից անջատել Ղրիմի թերակղզին եւ այն մտցնել իր կազմի մեջ։ Սեւաստոպոլ նավահանգստի, Սեւծովյան նավատորմի եւ Ղրիմի շուրջ եղած աշխարհաքաղաքական մրցակցությունը Ռուսաստանի ներսում ներկայացվեց որպես հաղթանակ՝ սքողելու համար այն փաստը, որ Ռուսաստանը Արեւելյան Եւրոպայում կորցրել է իր հիմնական դաշնակցին՝ Ուկրաինային եւ եւս մեկ աստիճանով ետ քաշվել իր աշխարհաքաղաքական ազդեցության նախկին սահմանագծերից։

Ուկրաինայի արեւելքում՝ Դոնեցկում եւ Լուգանսկում բռնկված պատերազմը երկու մրցակիցների միջեւ (ԱՄՆ-ի ու իր դաշնակիցների եւ Ռուսաստանի) աշխարհաքաղաքական նոր դասավորության ընդունման կամ մերժման խնդրից ծագած պայքարի արգասիքն էր։ Այստեղ, ինչպես լիբիական, սիրիական պատերազմներում գործարկվում էր ներհանրային վեճից, իսկ ապա նաեւ քաղաքացիական բախումներից դեպի լայնամասշտապ պատերազմի գնալու տակտիկան։ Ռուսաստանը խնդիր ուներ իրեն պարտադրված աշխարհաքաղաքական այդ անընդունելի դասավորության ու պատերազմի մեջ ցուցանել ոչ միայն իր ուժը, այլ նաեւ իր ընդունակությունը համատեղ վարել արդյունավետ դիվանագիտություն ու պատերազմ։ Այդ գործում ՀԱՊԿ-ն (չնայած նախորդ տարիներին նրա կազմում հենց այդ նպատակով շտապ կարգով ձեւավորվել էին «արագ արձագանքման ուժեր»), ինչպես նաեւ նախկինում ստեղծված մյուս գործիքները (ԱՊՀ, երկկողմ ձեւաչափեր) անպետք էին դուրս եկել։ Պարզվել էր, որ ժամանակակից պատերազմի մեջ ներգրավման համար ՀԱՊԿ-ն չուներ ոչ իրավազորություն եւ ոչ էլ ռազմավարական պլանավորում։ Ինչպես «անապատում հայտնված օազիսի»՝ Հայաստանում 102-րդ ռազմաբազայի դեպքում էր, Ռուսաստանը մնացել էր 20-րդ դարի ստանդարտների մեջ եւ պարզել, որ ոչ թե ինքն է «օազիսը»՝ շրջապատված «անապատով», այլ հենց ինքն է իսկ «անապատը»՝ շրջապատված կենսունակ համատարած օազիսով։

Եւրասիական տնտեսական միության կազմավորման արագացված գործընթացը 2014թ․ աշխարհաքաղաքական առումով պետք է համոզեր միջազգային հանրությանը եւ Արեւմուտքին, որ Ռուսաստանն ունի թե դաշնակիցներ եւ թե կամք ու կարողություն՝ դիմագրավելու իրեն նետված նոր մարտահրավերներին։ Սակայն Բելառուսի եւ Ղազախստանի բավական ամորֆ ու խնդրահարույց քայլերը, ինչպես նաեւ Ռուսաստանի ներսում ֆինանսատնտեսական լիակատար խաթարումները արդեն 2014թ․ աշնանը համոզեցին Ռուսաստանին, որ նախկին բոլոր ձեւաչափերը կորցրել են իրենց արդիականությունը եւ շտապ պետք է նոր լուծումներ գտնել։

(Շարունակելի)

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Կորցրեցինք քաղաքական զսպաշապիկը, որը հագցված էր Ալիևի վրա

ՌՈԶԱ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ, Լրագրող
Հարցազրույց - 24 Հունվարի 2015,


Lragir.am-ի հարցերին պատասխանում է Մոդուս Վիվենդի կենտրոնի ղեկավար Արա Պապյանը

Պարոն Պապյան, այս փուլում հայ-ադրբեջական շփման գծում լարվածության սրացումն ինչո՞վ եք պայմանավորում:
Հունվարի սկզբից, երբ Հայաստանն անդամակցեց Եվրասիական տնտեսական միությանը, դրա հետևանքով իրեն մեկուսացրեց գրեթե ամբողջ աշխարհից, մասնավորապես Արևմուտքից: Չմոռանանք, որ Եվրոպան և ԱՄՆ-ն հանդիսանում են աշխարհի վառելիքի հիմնական սպառողները, այդ թվում՝ նաև ադրբեջանական, հետևաբար մեծ ազդեցություն ունեին և սաստում էին Ադրբեջանին: Հիմա սաստելու առումով Հայաստանը մնացել է միայն Ռուսաստանի հույսին: Բայց գիտենք, որ անցնող տարիների ընթացքում Ալիևը պարբերաբար փորձել է տեսնել, թե ինչպիսին է Ռուսաստանի դիրքորոշումը. հարձակվելով նույն Տավուշի մարզի վրա՝ տեսել է, որ արձագանք չկա: Հետևաբար այսօր որևէ քաղաքական զսպման մեխանիզմ գոյություն չունի Ադրբեջանի վրա: Կա միայն ռազմական զսպումը, իրենք էլ հարձակվում են, մենք կկարողանանք ռազմականապես զսպել` կզսպենք, չէ` չէ: Մեր քաղաքականության հետևանքով մենք կորցրեցինք քաղաքական զսպաշապիկը, որը հագցված էր Ալիևի վրա:


Հայաստանի իշխանությունները ԵՏՄ-ին անդամակցելու քայլը նաև Հայաստանի անվտանգությամբ էին բացատրում: Նաև ՀԱՊԿ գործոնն էր շեշտվում, հիմա հարց է հնչում՝ ո՞ւր մնաց անվտանգության երաշխիքը:
Մենք փաստորեն մեր քաղաքականության հետևանքով կորցրեցինք Արևմուտքի աջակցությունը, այսինքն՝ այդ նույն անվտանգության երաշխիքները: Արևմուտքը, եթե ոչ ռազմական ներկայություն, ապա տնտեսական և քաղաքական ներկայություն էր մեր տարածաշրջանում: Փոխարենը մենք ձեռք չբերեցինք նորը: Ավելին, փաստորեն ստացվեց, որ ռուսական ռազմաբազայի վերաբերյալ վերջին պայմանագիրը, որն իբր թե պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ ռուսական զորքերը, ռազմաբազան պետք է երաշխավորի Հայաստանի բոլոր սահմանների անվտանգությունը, դա մենք չենք տեսնում: Այսօր ըստ էության Տավուշի մարզում պատերազմ է գնում: Այնտեղ պարզապես դիպուկահարների կրակոցներ չեն, արդեն տարբեր տիպի զենքեր են օգտագործվում: Ես էլ այդ հարցն ունեմ՝ ո՞ւր մնաց անվտանգությունը: Այդ հարցը պետք է տրվի իշխանություններին: Ոմանք ասում էին, որ դա չի լինի, իրավիճակը կվատանա, ես այդ մարդկանց թվում էի: Իրենք ասում էին՝ չէ, լավ կլինի: Դե թող ցույց տան, թե որն է դրա լավը: Տնտեսապես վիճակը վատացել է՝ պայմանավորված ԵՏՄ անդամակցությամբ, դա ակնհայտ է: Ես շրջել եմ տարբեր խանութներում, հանդիպել եմ տարբեր առևտրականների հետ, որոշ ապրանքներ 20-40 տոկոսով դեկտեմբերի համեմատ թանկացել են և դեռ կթանկանան: Ռազմականապես վիճակը վատացել է, դրա առավելությունը ո՞րն է, թող բացատրեն փաստերով, ոչ թե ենթադրություններով, դա չկա դեռ:


Որքանո՞վ են փոխկապակցված Գյումրիի սպանությունն ու սահմանային միջադեպերը:
Չեմ կարծում, որ դրանք ուղղակի կապ ունեն, պարզապես ժողովրդի անձագանքը այսքան զգայուն էր ու հախուռն, և ոչ միայն ինքնին դեպքի դաժանությունն էր պատճառը, այլ նաև կուտակված դժգոհության դրսևորումն էր, այդ թվում՝ նաև ռուսների նկատմամբ: Հիմա ինչքան էլ մեր իշխանություններն ասեն՝ դե ոչինչ, էդ զենքը, որ վաճառում են Ադրբեջանին, հարց չկա, բայց ժողովուրդը բնազդով հասկանում է՝ ո՞նց հարց չկա: Եթե զենքը կուտակվում է Ադրբեջանի ձեռքին, վերջիվերջո օգտագործելու է: Եվ այսօրվա ակտիվությունը նաև դրա հետևանքն է: Դրա համար այդ ամեննն անուղղակի կապ ունեն իրար հետ:

Պե՞տք է արդյոք այսօրվա միջադեպերի ֆոնին հայկական կողմը դիմի ՀԱՊԿ-ին, և ի՞նչ արձագանք պետք է տար այդ կառույցը սահամանային այս միջադեպերին:
Կարծում եմ, որ միանշանակ պետք է դիմի: Ոչ թե պետք է դիմի և ասի՝ եկեք, միջամտեք: Այլ պետք է դիմի և ասի՝ ինչո՞ւ չեք միջամտում: Կան ինքնըստինքյան բխող պարտավորություններ: Օրինակ՝ ՆԱՏՕ-ում կա հինգերորդ հոդված, որը հստակ ասում է՝ եթե անդամներից մեկը ենթարկվում է հարձակման, դա նշանակում է, որ հարձակում է բոլոր երկրների վրա, և պարտավոր են անմիջապես արձագանքել: Կա մեխանիզմը, այնպես չէ, որ պետք է դիմես կամ չդիմես: Նույնն էլ ՀԱՊԿ-ն է, Հայաստանը ենթարկվել է և ենթարկվում է հարձակման, ուրեմն իրենք պետք է գան և ասեն՝ ըստ կանոնադրության՝ մենք հետևյալ գործողություններն ենք ուզում անել: Այ, եթե Հայաստանը ինչ-ինչ հանգամանքներից ելնելով՝ չուզենա դա, ուրիշ հարց, չեն կարող պարտադրեն: Ի վերջո, յուրաքանչյուր նման լարվածության դեպքում ՀԱՊԿ-ը թող որոշակի քանակի զենք-զինամթերք փոխանցի Հայաստանին, եթե անմիջական չի մասնակցում, թող որոշակի դատապարտող հայտարարություններ անի: Դա չկա, տպավորությունն այնպիսին է, որ ՀԱՊԿ անդամ Հայաստանը և ոչ անդամ Ադրբեջանն իրենց համար նույն հարթության վրա են, ոչ մի տարբերություն չկա:


Իսկ ի՞նչ պետք է անի այս իրավիճակում մեր դիվանագիտությունը, կարծես թե պասիվություն է դրսևորովում:
Ես չեմ հիշում, որ վերջին կես տարվա ընթացքում որևէ բան արած լինի մեր դիվանագիտությունը: Ենթադրենք չկա մեր արտգործնախարարությունը: Ընթացիկ աշխատանքը դնեք մի կողմ, կոնկրետ ղարաբաղյան կոնֆլիկտի հարցով կա և չկա, ի՞նչ է փոխվում, ոչ մի բան: Այնպես, որ դիվանագիտություն չկա: Ամբողջ հարցն այն է, որ դիվանագիտությունը պետք է կանխատեսեր, ոչ թե հախուռն նետվեին դեպի Ռուսաստանը, միակողմանի քաղաքականություն վարեին: Այդ միակողմանի կոմնորոշումը բերում է էական ու ծանր հետևանքների երկրի համար, պետք է կանխատեսեին: Ես այսօր առավոտյան խոսում էի Եվրոպայում գտնվող հայերից ոմանց հետ, գիտե՞ք թե ինչ աստիճան է այնտեղ վատացել վերաբերմունքը Հայաստանի քաղաքացիների նկատմամբ: Մենք միայն ռուսների հետ մերձենալու լավ կողմն ենք տեսնում, բա դրա վատ կողմն էլ կա: Այդ բոլորը դեմ են չէ՞ ռուսներին այսօր, այս վիճակում պետք է չեզոքություն պահել, ոչ թե գնալ ու Ալեքսանդր Մատրոսովի նման հայրենի կրծքով ուրիշի փոխարեն փակել թշնամու գնդացիրը:


- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/int....2mjBsHm6.dpuf

[UrMistake]

Re: Regional geopolitics

Good interview with Ara Papyan that i fully agree with in everything , the primary cause of our misfortune are our dear ruling party and some minor ones , in wich non of them did anything initial and good for the greater good of our nation , they cannot rule other than their personal wealth .

They know nothing of statehood and state management, for them there is no rule of law but the rule of their party comrades ,once more as the republican party is a right wing party affiliated with the "European People's Party" which is a conservative ideological party .

They ( the right wing section of eu parliament ) are responsible for the horrible EU policies of economical crisis , favoritism and the rule of the upper rich classes utterly disregarding the lower masses .

The wealth is going back to the money owners , the rich are getting only richer . Now imagine armenia having 23 years of such harsh towards its own people policies , what king of progress would those people see , but only the few 1% will feel the double digit growth.

Why the only changes happen is only targeted to the lowest section of economy and the immigrants , why the rich ruling parliamentary members do not pay taxes or they pay only a few fraction of what it should be ? Not only that but they pay the common morons to back them up with promises of job and security so they can create their own political parties .

Conclusion is Ara Papyan was right for the political scientist what happened is giumry and what is happening in armenian is just the sign of sicked man ruling decent intelligent and kind hearted people. If only they gave the hard working armenian man and woman the choice to create and prosper we would had unimaginably more wealth and happiness .
Why the armenians of diaspora which are 3 times more than the actual population of armenian state were able to invent and prosper in their foreign countries ? How come they do so well and give so much to the states that they live on ?
Why should be the armenians so much of blessing for those foreign peoples but not for their motherland ?

Caused by poor social conditions the strong bravado people get elected , we have a nation that in their upper parliament the residing people are coldly say IDIOT'S , thats what we have its not from hatred not saying that to rediclue anyone , i'm a man that knows civilized manners and how to talk to its opposite .

The cold hearted truth is that idiots has take over our parliament and they not only make us look like fools but they also desecrate the very own essence of our biblical people .
We simple have passed the point , we dont deserve such people in charge thats why we are so sad and angry with everything in our lives , because we search the little drops of wine that they sometimes thrown at as from the deep dungeons of myriad wine cellars that has being stolen from our fathers .

Plane and simple we have being stolen from our lands , they genocided us for our lands . The turks of balkans and from other parts of the Ottoman empire needed a new place to stay and prosper . They had no other lands left , the only plans they left was to kill and exterminate the weakest ones in the empire , get rid of them so they can live in the houses and lands of armenians .Their goal was to create a turkey ONLY for turks the very same goal Hitler was pursuing to create a land of europe fit only for the pure german people and nobody else .
He said (Hitler) after all ,who does remembers of that happened to the armenians of ottoman empire , ordering his generals to not show any mercy , be brutal and kill everyone , because everything will be forgotten by time .

In 2015 we shall remember the 100 years of sorrow and the continuous genocide that these armenian people suffer till this day 24 april 1915.

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Good interview with Ara Papyan that i fully agree with in everything , the primary cause of our misfortune are our dear ruling party and some minor ones , in wich non of them did anything initial and good for the greater good of our nation , they cannot rule other than their personal wealth .

They know nothing of statehood and state management, for them there is no rule of law but the rule of their party comrades ,once more as the republican party is a right wing party affiliated with the "European People's Party" which is a conservative ideological party .

They ( the right wing section of eu parliament ) are responsible for the horrible EU policies of economical crisis , favoritism and the rule of the upper rich classes utterly disregarding the lower masses .

The wealth is going back to the money owners , the rich are getting only richer . Now imagine armenia having 23 years of such harsh towards its own people policies , what king of progress would those people see , but only the few 1% will feel the double digit growth.

Why the only changes happen is only targeted to the lowest section of economy and the immigrants , why the rich ruling parliamentary members do not pay taxes or they pay only a few fraction of what it should be ? Not only that but they pay the common morons to back them up with promises of job and security so they can create their own political parties .

Conclusion is Ara Papyan was right for the political scientist what happened is giumry and what is happening in armenian is just the sign of sicked man ruling decent intelligent and kind hearted people. If only they gave the hard working armenian man and woman the choice to create and prosper we would had unimaginably more wealth and happiness .
Why the armenians of diaspora which are 3 times more than the actual population of armenian state were able to invent and prosper in their foreign countries ? How come they do so well and give so much to the states that they live on ?
Why should be the armenians so much of blessing for those foreign peoples but not for their motherland ?

Caused by poor social conditions the strong bravado people get elected , we have a nation that in their upper parliament the residing people are coldly say IDIOT'S , thats what we have its not from hatred not saying that to rediclue anyone , i'm a man that knows civilized manners and how to talk to its opposite .

The cold hearted truth is that idiots has take over our parliament and they not only make us look like fools but they also desecrate the very own essence of our biblical people .
We simple have passed the point , we dont deserve such people in charge thats why we are so sad and angry with everything in our lives , because we search the little drops of wine that they sometimes thrown at as from the deep dungeons of myriad wine cellars that has being stolen from our fathers .

Plane and simple we have being stolen from our lands , they genocided us for our lands . The turks of balkans and from other parts of the Ottoman empire needed a new place to stay and prosper . They had no other lands left , the only plans they left was to kill and exterminate the weakest ones in the empire , get rid of them so they can live in the houses and lands of armenians .Their goal was to create a turkey ONLY for turks the very same goal Hitler was pursuing to create a land of europe fit only for the pure german people and nobody else .
He said (Hitler) after all ,who does remembers of that happened to the armenians of ottoman empire , ordering his generals to not show any mercy , be brutal and kill everyone , because everything will be forgotten by time .

In 2015 we shall remember the 100 years of sorrow and the continuous genocide that these armenian people suffer till this day 24 april 1915.

While it is evident that there are indeed some idiots in our government, it is by no means different then most other governments who also manage to have no shortage of idiots. The bulk of Armenia's socioeconomic issues arise from its location and not the corruption which is very much evident in most countries. I am not saying that corruption is not a big issue but I think in Armenia's case it is not as big of a problem when compared to some of the other problems she faces.

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

Good interview with Ara Papyan that i fully agree with in everything , the primary cause of our misfortune are our dear ruling party and some minor ones , in wich non of them did anything initial and good for the greater good of our nation , they cannot rule other than their personal wealth .

They know nothing of statehood and state management, for them there is no rule of law but the rule of their party comrades ,once more as the republican party is a right wing party affiliated with the "European People's Party" which is a conservative ideological party .

They ( the right wing section of eu parliament ) are responsible for the horrible EU policies of economical crisis , favoritism and the rule of the upper rich classes utterly disregarding the lower masses .

The wealth is going back to the money owners , the rich are getting only richer . Now imagine armenia having 23 years of such harsh towards its own people policies , what king of progress would those people see , but only the few 1% will feel the double digit growth.

Why the only changes happen is only targeted to the lowest section of economy and the immigrants , why the rich ruling parliamentary members do not pay taxes or they pay only a few fraction of what it should be ? Not only that but they pay the common morons to back them up with promises of job and security so they can create their own political parties .

Conclusion is Ara Papyan was right for the political scientist what happened is giumry and what is happening in armenian is just the sign of sicked man ruling decent intelligent and kind hearted people. If only they gave the hard working armenian man and woman the choice to create and prosper we would had unimaginably more wealth and happiness .
Why the armenians of diaspora which are 3 times more than the actual population of armenian state were able to invent and prosper in their foreign countries ? How come they do so well and give so much to the states that they live on ?
Why should be the armenians so much of blessing for those foreign peoples but not for their motherland ?

Caused by poor social conditions the strong bravado people get elected , we have a nation that in their upper parliament the residing people are coldly say IDIOT'S , thats what we have its not from hatred not saying that to rediclue anyone , i'm a man that knows civilized manners and how to talk to its opposite .

The cold hearted truth is that idiots has take over our parliament and they not only make us look like fools but they also desecrate the very own essence of our biblical people .
We simple have passed the point , we dont deserve such people in charge thats why we are so sad and angry with everything in our lives , because we search the little drops of wine that they sometimes thrown at as from the deep dungeons of myriad wine cellars that has being stolen from our fathers .

Plane and simple we have being stolen from our lands , they genocided us for our lands . The turks of balkans and from other parts of the Ottoman empire needed a new place to stay and prosper . They had no other lands left , the only plans they left was to kill and exterminate the weakest ones in the empire , get rid of them so they can live in the houses and lands of armenians .Their goal was to create a turkey ONLY for turks the very same goal Hitler was pursuing to create a land of europe fit only for the pure german people and nobody else .
He said (Hitler) after all ,who does remembers of that happened to the armenians of ottoman empire , ordering his generals to not show any mercy , be brutal and kill everyone , because everything will be forgotten by time .

In 2015 we shall remember the 100 years of sorrow and the continuous genocide that these armenian people suffer till this day 24 april 1915.

When I saw this picture I was shocked.

It says so much.

It is "easy" to steal the vote of the people but you cannot fool the world .....

To have lost to his "friends " .....


.

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

Good interview with Ara Papyan that i fully agree with in everything , the primary cause of our misfortune are our dear ruling party and some minor ones , in wich non of them did anything initial and good for the greater good of our nation , they cannot rule other than their personal wealth .

They know nothing of statehood and state management, for them there is no rule of law but the rule of their party comrades ,once more as the republican party is a right wing party affiliated with the "European People's Party" which is a conservative ideological party .

They ( the right wing section of eu parliament ) are responsible for the horrible EU policies of economical crisis , favoritism and the rule of the upper rich classes utterly disregarding the lower masses .

The wealth is going back to the money owners , the rich are getting only richer . Now imagine armenia having 23 years of such harsh towards its own people policies , what king of progress would those people see , but only the few 1% will feel the double digit growth.

Why the only changes happen is only targeted to the lowest section of economy and the immigrants , why the rich ruling parliamentary members do not pay taxes or they pay only a few fraction of what it should be ? Not only that but they pay the common morons to back them up with promises of job and security so they can create their own political parties .

Conclusion is Ara Papyan was right for the political scientist what happened is giumry and what is happening in armenian is just the sign of sicked man ruling decent intelligent and kind hearted people. If only they gave the hard working armenian man and woman the choice to create and prosper we would had unimaginably more wealth and happiness .
Why the armenians of diaspora which are 3 times more than the actual population of armenian state were able to invent and prosper in their foreign countries ? How come they do so well and give so much to the states that they live on ?
Why should be the armenians so much of blessing for those foreign peoples but not for their motherland ?

Caused by poor social conditions the strong bravado people get elected , we have a nation that in their upper parliament the residing people are coldly say IDIOT'S , thats what we have its not from hatred not saying that to rediclue anyone , i'm a man that knows civilized manners and how to talk to its opposite .

The cold hearted truth is that idiots has take over our parliament and they not only make us look like fools but they also desecrate the very own essence of our biblical people .
We simple have passed the point , we dont deserve such people in charge thats why we are so sad and angry with everything in our lives , because we search the little drops of wine that they sometimes thrown at as from the deep dungeons of myriad wine cellars that has being stolen from our fathers .

Plane and simple we have being stolen from our lands , they genocided us for our lands . The turks of balkans and from other parts of the Ottoman empire needed a new place to stay and prosper . They had no other lands left , the only plans they left was to kill and exterminate the weakest ones in the empire , get rid of them so they can live in the houses and lands of armenians .Their goal was to create a turkey ONLY for turks the very same goal Hitler was pursuing to create a land of europe fit only for the pure german people and nobody else .
He said (Hitler) after all ,who does remembers of that happened to the armenians of ottoman empire , ordering his generals to not show any mercy , be brutal and kill everyone , because everything will be forgotten by time .

In 2015 we shall remember the 100 years of sorrow and the continuous genocide that these armenian people suffer till this day 24 april 1915.

Just watched the whole thing and while Ara makes some good points about our government not being assertive enough regarding the genocide, I think he is trapped like many Armenians now and before him in thinking that if the world knows the truth then it will do something on our behalf. This is a very false assumption and our history is full of these false assumptions and their tragic consequences. Has not a historian such as this learned from history? I guess not The world knows and understands why we were slaughtered and many of those we are appealing to, even helped the criminals in committing the crime they were very aware of. Our story incriminates not just the turk and the kurd but also the germans, the english, the French.. you think they want the truth to be recognized? They know it all and they know it is not in their interest to bring up this issue. I am to be honest disappointed in Ara because as a historian he should know better which I suspect he does but he must be doing this to please someone and I often see him hanging with the dashnaks..